wtorek, 27 września 2011

Ryjoskoczki z rodzaju Elephantulus przegląd gatunków część II

Elephantulus pilicaudus ssak z rodziny ryjoskoczków ( Macroscelididae ), z rzędu ryjkonosów ( Macroscelidea ). Opisany w 2008 roku przez Hannelie Smit.

Występuje w Afryce, w R.P.A. ( Northen Cape Province i w północno-zachodniej części Western Cape Province, w górach Karoo Mountains ). Uznany za endemit dla R.P.A.


Zamieszkuje obszary skaliste, zdominowane przez duże kamienie i głazy powyżej 1300 m n.p.m.

Elephantulus pilicaudus

Ekologia, biologia i tryb życia zbliżone do Elephantulus edwardii i Elephantulus rupestris. Podobnie jak i one zamieszkuje zbliżone siedliska.
Znany obecnie jedynie z 17 egzemplarzy z 5 różnych lokalizacji ( 3 uwięzione przez Hannelie Smit, 2 uwięzione przez Galen Rathbun i 12 okazów muzealnych ).

Elephantulus pilicaudus

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za nie zagrożony, ze względu na rodzaj zajmowanego siedliska.
Nie są znane żadne poważne zagrożenia dla gatunku. Lokalnie intensywny wypas zwierząt domowych może stanowić pewne zagrożenie.
Występuje w Karoo National Park.


W niewoli - tylko okazy schwytane do badań nad nowym gatunkiem.




Ryjoskoczek pólnocnoafrykański. ryjoskoczek berberyjski ( Elephantulus rozeti ) ssak z rodziny ryjoskoczków ( Macroscelididae ), z rzędu ryjkonosów ( Macroscelidea ). Synonim Petrodromus rozeti.


Występuje w Afryce Północnej, w Maroku, w Algierii, w Tunezji i w zachodniej Libii.

Zamieszkuje region śródziemnomorski ( zarośla typu makia ), półpustynie i wysokie góry do wysokości 2750 m n.p.m.

ryjoskoczek berberyjski ( Elephantulus rozeti )

Ekologia, biologia i tryb życia jak u poprzednich gatunków.

Opisane podgatunki :
- Elephantulus rozeti atlantis - północny Atlas Wysoki ( Maroko )
- Elephantulus rozeti clivorum - Matmata ( południowa Tunezja ), Maafa ( wschodnia Algieria )
- Elephantulus rozeti deserti - Tunezja, Algieria ( południowy Atlas )
- Elephantulus rozeti moratus - Pustynia Zragna ( południowo-zachodnie Maroko )
- Elephantulus rozeti rozeti - Maroko, północna Algieria ( Oran, północny Rif, Atlas Mts )

Gatunek uznawany za nie zagrożony. Lokalnie może mieć wpływ intensywny wypas zwierząt domowych i niszczenie siedlisk ( Maroko i Algieria ) oraz wzrost populacji ludzkiej.
Występuje na obszarach chronionych.


W niewoli - brak danych.




Ryjoskoczek somalijski ( Elephantulus revoili )  ssak z rodziny ryjoskoczków ( Macroscelididae ), z rzędu ryjkonosów ( Macroscelidea ). Synonim Macroscelides revoili.


Występuje w Afryce, w północnej Somalii. Uznany za endemit dla Somalii.


Zamieszkuje suche skaliste obszary, porośnięte zaroślami i krzewami z rozrzuconymi głazami i dużymi kamieniami.

Ekologia, biologia i tryb życia jak u poprzednich gatunków.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za zagrożony ze względu na rejon ustawicznych konfliktów zbrojnych.
Brak konkretnych informacji na temat stanu populacji i siedlisk.


W niewoli - brak danych.




Ryjoskoczek rudawy ( Elephantulus rufescens )  ssak z rodziny ryjoskoczków ( Macroscelididae ), z rzędu ryjkonosów ( Macroscelidea ).

Występuje w Afryce Wschodniej, w południowej i wschodniej Etiopii, w północnej i południowo-wschodniej Kenii, w północno-wschodniej Ugandzie, w południowym Sudanie, w środkowo-północnej i zachodniej Tanzanii oraz w północnej i południowej Somalii.

Zamieszkuje suche lasy i obszary stepowe porośnięte zaroślami, suche sawanny i półpustynie.

ryjoskoczek rudawy ( Elephantulus rufescens )

Ekologia, biologia i tryb życia jak u poprzednich gatunków.


młode ryjoskoczka rudawego ( Elephantulus rufescens ) schwytane w pułapkę

Opisane podgatunki :
- Elephantulus rufescens boranus - północna Etiopia? okolice Jeziora Rudolfa, Guaso Nyiro, Western Boran ( Kenia )
- Elephantulus rufescens delicatus - Mont Nyiro ( Kenia )
- Elephantulus rufescens dundasi - Demokratyczna Republika Konga, okolice Jeziora Baringo ( Kenia )
- Elephantulus rufescens hoogstraali - Ikote ( Sudan )
- Elephantulus rufescens mariakanae - Mariakani ( Kenia )
- Elephantulus rufescens ocularis - Tanganika territory, Upper Ruaha, Dodoma ( Tanzania )
- Elephantulus rufescens peasei - północno-zachodni Harar ( Etiopia )
- Elephantulus rufescens phaeus - Sotik District ( Kenia )
- Elephantulus rufescens pulcher - okolice Jeziora Wiktorii ( Tanzania )
- Elephantulus rufescens renatus - Gwdo ( Tanzania )
- Elephantulus rufescens rendilis - Near Chanler Falls ( Kenia )
- Elephantulus rufescens rufescens - Afryka Wschodnia
- Elephantulus rufescens somalicus - Somaliland ( Somalia )

rycina - ryjoskoczek rudawy ( Elephantulus rufescens )

Gatunek uznawany za nie zagrożony, chociaż brak konkretnych informacji na temat stanu populacji. Główne zagrożenia dla gatunku nie są znane. Występuje na obszarach chronionych.

ryjoskoczek rudawy ( Elephantulus rufescens )

W niewoli - brak danych.




Elephantulus rupestris  ssak z rodziny ryjoskoczków ( Macroscelididae ), z rzędu ryjkonosów ( Macroscelidea ). Synonim Macroscelides typus - Macroscelides rupestris.

Występuje w Afryce Południowo-Zachodniej ( Namibia, R.P.A. - Cape Province ), również w Angoli i Botswanie.

Zamieszkuje suche tereny, głównie pustynie, suche sawanny, obszary porośnięte suchoroślami, obszary skaliste.

Elephantulus rupestris 

Ekologia, biologia i tryb życia zbliżone do Elephantulus edwardii i Elephantulus pilicaudus.

Opisane podgatunki :
- Elephantulus rupestris montanus - Oropembe, Kaokoveld ( Namibia )
- Elephantulus rupestris rupestris - góry nad rzeką Orange ( R.P.A. )
- Elephantulus rupestris tarri - Helmenngshausen, Namaqualand ( Namibia )
- Elephantulus rupestris vandami - Luderitz District ( Namibia ), Cape Province ( R.P.A. )

Elephantulus rupestris

Gatunek uznawany za nie zagrożony.
Lokalnie może mieć na niego wpływ intensywny wypas zwierząt domowych. Występuje na terenach mało atrakcyjnych dla człowieka. Uważa się, że nie ma większych zagrożeń dla tego gatunku.  

Elephantulus rupestris pożerający pasikonika

W niewoli - brak danych.


portret ryjoskoczka zaroślowego ( Elephantulus intufi )


samica z młodym Elephantulus rufescens



piątek, 23 września 2011

Ryjoskoczki z rodzaju Elephantulus. Przegląd gatunków.

Charakterystyka rodzaju


Występują w Afryce na południe od Sahary ( 1 gatunek w Afryce Północnej ).
Zamieszkują głównie suche sawanny, stepy i półpustynie porośnięte gęstą wysoką trawą i zaroślami.
Są aktywne w ciągu całej doby. Są terytorialne, żyją samotnie lub w parach. Po swoim terytorium poruszają się swoimi wydeptanymi ścieżkami, unikając otwartych przestrzeni. Na gniazda i kryjówki zajmują opuszczone nory innych ssaków. Rzadko kopią własne.
Zaniepokojone lub podczas kopulacji wytwarzają dźwięki, pocierając tylnymi nogami. Są to akustyczne brzmienia lub sygnały, często indywidualne wzory muzyczne.
Odżywiają się głównie owadami ( mrówki i termity ). Stwierdzono też, że Elephantulus edwardii żywi się nektarem i przenosi pyłek przyczyniając się do zapylania roślin.
Rozmnażają się przez cały rok. W roku może być 4-6 miotów. Średnia długość ciąży to 50dni, samica rodzi 1-2 młode.
Gatunki z rodzaju Elephantulus są uważane za nie zagrożone. Ich występowanie na terenach mało atrakcyjnych dla człowieka częściowo je chroni. Zagrożeniem może być lokalny intensywny wypas zwierząt domowych.


ryjoskoczek skalny ( Elephantulus myurus ) ?


Do rodzaju Elephantulus zaliczamy 11 gatunków, chociaż ich status taksonomiczny nie został do końca zdefiniowany.


- Elephantulus brachyrhynchus 
- Elephantulus edwardii
- Elephantulus fuscipes
- Elephantulus fuscus 
- Elephantulus intufi - ryjoskoczek zaroślowy
- Elephantulus myurus - ryjoskoczek skalny
- Elephantulus pilicaudus
- Elephantulus revoili - ryjoskoczek somalijski
- Elephantulus rozeti - ryjoskoczek północnoafrykański, ryjoskoczek berberyjski
- Elephantulus rufescens - ryjoskoczek rudawy
- Elephantulus rupestris


ryjoskoczek skalny ( Elephantulus myurus )




 
Elephantulus brachyrhynchus - ssak z rodziny ryjoskoczków ( Macroscelidae ), z rzędu ryjkonosów ( Macroscelidea ). Synonim Nasilio brachyrhynchus - Macroscelides brachyrhynchus.


Występuje w Afryce, na południe od Sahary, od północno-zachodniej i południowo-zachodniej części Demokratycznej Republiki Konga, Kenię, Ugandę, Mozambik aż po północną część R.P.A. i północno-wschodnią Namibię.

Zamieszkuje tereny suche i półsuche, porośnięte buszem, zaroślami i gęstą wysoką trawą.

Elephantulus brachyrhynchus

Żyje przeważnie samotnie lub w parach. Aktywny w ciągu całej doby, szczyt aktywności przejawiając w godzinach porannych.
Jest to gatunek ściśle terytorialny. Na swoim terytorium porusza się bardzo szybko po wydeptanych ścieżkach, unikając otwartych przestrzeni. Gniazda zakłada zajmując opuszczone nory innych zwierząt lub rzadko kopiąc własne.
Dorosły osobnik pocierając tylnymi nogami wytwarza dźwięki. Są to akustyczne brzmienia lub sygnały. Dźwięki są wytwarzane w czasie stresujących zdarzeń ( spotkanie z drapieżnikiem ) lub podczas kopulacji. Często są to indywidualne wzory muzyczne. Jedne są bardziej regularne i inne mniej.
Odżywia się głównie owadami ( mrówki i termity ) oraz sporadycznie roślinnością zielną, owocami czy nasionami.
Rozmnaża się w ciągu całego roku, w okresach chłodniejszych odnotowuje się spadek urodzin.
Ciąża trwa 57-65 dni. Samica rodzi średnio 2 młode. Młode rodzą się pokryte sierścią i z otwartymi oczami. Po około 50 dniach osiągają wielkość dorosłych i rodzina rozpada się.
Samica może mieć 5-6 miotów w roku.

rycina - Elephantulus brachyrhynchus

Opisane podgatunki :
Elephantulus brachyrhynchus albiventer - Meru, Naivasha ( Kenia )
- Elephantulus brachyrhynchus barlowi - Namibia
- Elephantulus brachyrhynchus brachyrhynchus - R.P.A.
- Elephantulus brachyrhynchus brachyurus - Caconda, południowo-wschodnia Benguela ( Angola ), Zimbabwe, Katanga ( Dem.Rep. Konga )
- Elephantulus brachyrhynchus brevirostris - R.P.A.
- Elephantulus brachyrhynchus delamerei - Athi, Kapiti, Loita Plains ( Kenia )
- Elephantulus brachyrhynchus gordoniensis - Upington, Cape Province ( R.P.A. )
- Elephantulus brachyrhynchus kobensis - Kobos, południowo-zachodnie Rehoboth ( Namibia )
- Elephantulus brachyrhynchus langi - Lower Limpopo River, Mazambo ( południowo-wschodnia Afryka )
- Elephantulus brachyrhynchus luluae - Lulua River, Luluaburg, Lutaba ( Dem. Rep. Konga )
- Elephantulus brachyrhynchus mababiensis - Tsotsoroga Pan, Mababe ( Botswana )
- Elephantulus brachyrhynchus okombahensis - środkowa część pustyni Namib ( Namibia )
- Elephantulus brachyrhynchus selidensis - Mt.Selinda ( Zimbabwe )
- Elephantulus brachyrhynchus shortridgei - Ndola ( Zambia )
- Elephantulus brachyrhynchus tzaneenensis - północno-wschodni Transvaal, Tzaneen Estate ( R.P.A. )

Elephantulus brachyrhynchus

Gatunek uznawany za nie zagrożony, ze względu na szerokie rozpowszechnienie. 
Zajmuje suche siedliska, które na razie nie interesują zbytnio człowieka. Nie są znane poważne zagrożenia dla tego gatunku ani dla zajmowanych przez niego siedlisk.
Gatunek występuje w wielu obszarach chronionych.
Możliwe jest, że dalsze pustynnienie niektórych obszarów będzie miało wpływ na ten gatunek.
Obecnie brak konkretnych badań na temat tendencji demograficznych populacji, jej trendów, ograniczeń czy wpływu środowiska.


W niewoli - brak danych.








Elephantulus edwardii ssak z rodziny ryjoskoczków ( Macroscelididae ), z rzędu ryjkonosów ( Macroscelidea ).


Występuje w Afryce, w południowo-zachodniej i środkowej części Cape Province ( Prowincja Przylądkowa ) w R.P.A. Uznawany za endemit dla R.P.A.

Zamieszkuje tereny suche i skaliste, porośnięte zaroślami i wysoką trawą.

Elephantulus edwardii

Aktywny w ciągu całej doby, szczyt aktywności przejawia w godzinach porannych i późnopopołudniowych. Żyje przeważnie samotnie lub w parach. Jest gatunkiem terytorialnym. Nie toleruje w swoim rewirze przedstawicieli własnego gatunku.
Gniazda zakłada w opuszczonych norach gryzoni, szczelinach skalnych lub czasami kopie własne nory.
Po swoim terytorium porusza się bardzo szybko przebiegając z jednego miejsca w inne.
Jak poprzedni gatunek Elephantulus edwardii wytwarza dźwięki pocierając tylnymi nogami.
Ostatnio stwierdzono, że ten gatunek zlizuje nektar z kwiatów i przenosi pyłek przyczyniając się do zapylania roślin.
Odżywia się głównie owadami ( mrówki, termity ) ale także nektarem i pyłkiem kwiatów, roślinami zielnymi, nasionami i owocami.
Rozmnaża się w ciągu całego roku. Może być 4-6 miotów.
Samica po 40-65 dniach rodzi 1-2 młode. Młode są porośnięte sierścią i mają otwarte oczy. Już po 5-7 dniach mogą opuścić gniazdo i podążać za matką. Po 50-55 dniach osiągają wielkość dorosłych i rodzina rozpada się.

Elephantulus edwardii zlizujący nektar

Opisane podgatunki :
- Elephantulus edwardii capensis - Cape Province, Klaver ( R.P.A. )
- Elephantulus edwardii karoensis - Cape Province, Nyamaziwa Falls, Inyanga Area ( R.P.A. )

Elephantulus edwardii

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na zamieszkiwanie suchego i skalistego siedliska.
Nie są znane żadne poważne zagrożenia. Obszary położone w pobliżu rzek i źródeł wody mogą w przyszłości przekształcić się w tereny miejskie. Lokalnie na gatunek może oddziaływać nadmierny wypas kóz i owiec, poszukiwanie surowców i kopalin oraz rozwój infrastruktury drogowej.
Elephantulus edwardii występuje na obszarach chronionych.

W niewoli - brak danych.




Elephantulus fuscipes  ssak z rodziny ryjoskoczków ( Macroscelididae ), z rzędu ryjkonosów ( Macroscelidea ). Synonim Nasillio fuscipes - Macroscelides fuscipes.


Występuje w Afryce, w Ugandzie, w północno-wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga i na południu Sudanu.


Zamieszkuje suche sawanny, stepy i półpustynie porośnięte zaroślami i gęstą wysoką trawą.


Żyje samotnie lub w parze. Aktywny w ciągu całej doby, szczyt aktywności przejawia w godzinach porannych i późnopopołudniowych.
Gniazda zakłada w opuszczonych norach innych zwierząt, własne kopie sporadycznie.
Jest gatunkiem terytorialnym, po obszarze swojego terytorium porusza się szybko po wydeptanych ścieżkach unikając otwartych przestrzeni.
Jak poprzednie gatunki wytwarza dźwięki.
Odżywia się głównie owadami.
Rozród i wychów młodych jak u poprzednich gatunków.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na siedliska, które zajmuje.
Większość tych siedlisk nie jest jeszcze objęta działalnością człowieka. 
Niestety brak konkretnych informacji na temat stanu populacji i jej trendów.  
Główne zagrożenia dla tego gatunku są nie znane. Występuje na obszarach chronionych.


W niewoli - brak danych.








Elephantulus fuscus ssak z rodziny ryjoskoczków ( Macroscelididae ), z rzędu ryjkonosów ( Macroscelidea ). Synonim Macroscelides fuscus.


Występuje w Afryce, w Malawi, w południowej Zambii i południowo-zachodnim Mozambiku.


Zamieszkuje suchą sawannę z rozrzuconymi drzewami i zaroślami i suche widne lasy.


Żyje przeważnie samotnie lub w parach. Aktywny w ciągu całej doby, szczyt aktywności przejawia w godzinach porannych i późnopopołudniowych.
Gniazda zakłada w opuszczonych norach innych zwierząt, rzadko kopiąc własne.   
Jak poprzednie gatunki wytwarza dźwięki.
Odżywia się głównie owadami ( mrówki, termity ), sporadycznie roślinnością zielną, owocami czy nasionami.
Rozmnaża się w ciągu całego roku.
Ciąża trwa 40-65 dni. Samica rodzi 1-2 młode w miocie. Młode rodzą się pokryte sierścią i z otwartymi oczami. Już po 5 dniach opuszczają gniazdo i podążają za matką. Po około 50 dniach uzyskują wielkość dorosłych i rodzina rozpada się.

Opisane podgatunki:
- Elephantulus fuscus malosae - Mt.Malosa, Nyasaland ( Malawi )

Gatunek uznawany za nie zagrożony, chociaż brak konkretnych informacji na temat stanu populacji. Główne zagrożenia dla gatunku nie są znane. Występuje na obszarach chronionych.


W niewoli - brak danych.




Ryjoskoczek zaroślowy ( Elephantulus intufi ) ssak z rodziny ryjoskoczków ( Macroscelididae ), z rzędu ryjkonosów ( Macroscelidea ).


Występuje w Afryce, w południowo-zachodniej Angoli, Namibii, Botswanie, w R.P.A. ( północno-zachodni Transvaal i północne Cape Province ).

Zamieszkuje suche sawanny, stepy, półpustynie porośnięte zaroślami i krzewami oraz suche lasy.

ryjoskoczek zaroślowy ( Elephantulus intufi )

Aktywny w ciągu całej doby, szczyt aktywności w godzinach porannych i popołudniowych. Żyje samotnie lub w parach. W swoim rewirze porusza się bardzo szybko unikając otwartych miejsc.
Na gniazda wybiera opuszczone nory innych zwierząt, rzadko kopie własne.
Jak wszystkie ryjoskoczki wytwarza dźwięki pocierając tylnymi nogami.
Odżywia się głównie owadami.
Rozmnaża się w ciągu całego roku.
Samica rodzi po 50-55 dniach, 1-2 młode w miocie. Młode już po 5 dniach od porodu opuszcza gniazdo i podąża za matką. Po około 50 dniach osiąga wielkość dorosłych osobników i rodzina rozpada się.

ryjoskoczek zaroślowy ( Elephantulus intufi )

Opisane podgatunki :
- Elephantulus intufi alexandri - Damaraland ( Namibia ), wschodnia i południowa Angola
- Elephantulus intufi campbelli - Helmeringshausen, Namaqualand ( Namibia )
- Elephantulus intufi canescens - Ohopoho, Kaokoveld ( Namibia )
- Elephantulus intufi intufi - Marico District, Transvaal ( R.P.A. )
- Elephantulus intufi kalaharicus - środkowa część Pustyni Kalahari, Damara Pan, Botswana
- Elephantulus intufi mchughi - Okombahe, Omaruru ( Namibia )
- Elephantulus intufi mossamedensis - Mossamedes ( Angola )
- Elephantulus intufi namibensis - Namibia 
- Elephantulus intufi omahekensis - Klein Okaputa, południowe Okavango, Namibia
- Elephantulus intufi schinzi - Ovambo, Eenguela ( Afryka Południowo-Zachodnia )

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na rozległy obszar występowania. Lokalnie może być zagrożony przez intensywne wypasanie zwierząt domowych.
Brak znanych poważnych zagrożeń dla tego gatunku. Występuje na obszarach chronionych.

W niewoli - brak danych.




Ryjoskoczek skalny ( Elephantulus myurus ) ssak z rodziny ryjoskoczków ( Macroscelididae ), z rzędu ryjkonosów ( Macroscelidea ). Synonim Elephantulus rupestris myurus.

Występuje w Afryce, w Zimbabwe, wschodniej Botswanie, we wschodniej i północnej R.P.A. i w Mozambiku.

Zamieszkuje suche skaliste obszary, zdominowane przez duże kamienie i głazy.

ryjoskoczek skalny ( Elephantulus myurus )

Ekologia, biologia i tryb życia jak u poprzednich gatunków.

Opisane podgatunki :
- Elephantulus myurus mapogonensis - Mozambik, Ngelele River, Zoutpansberg, Transvaal ( R.P.A. )
- Elephantulus myurus centralis - Fauresmith, Orange Free State ( R.P.A. )
- Elephantulus myurus fitzsimonsi - Nyamaziwa Falls, Inyanga Area ( Zimbabwe )
- Elephantulus myurus jamesoni - Johannesburg, Transvaal ( R.P.A. )
- Elephantulus myurus myurus - północno-wschodni Transvaal ( R.P.A. )

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na zajmowane siedliska, nie odpowiednie dla intensywnej działalności człowieka. Jedyny wpływ może mieć intensywny wypas zwierząt domowych ( kozy ). Nie są znane żadne poważne zagrożenia dla gatunku.
Występuje na obszarach chronionych.


W niewoli - brak danych. 

piątek, 16 września 2011

Norniki z podrodzaju Pitymys część II

Darniówka sosnowa ( Microtus pinetorum ) gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricitidae ). Synonim Pitymys pinetorum - Psammomys pinetorum - Arvicola pinetorum.


Występuje we wschodniej części Ameryki Północnej, od południowego Ontario ( Kanada ), południowego Maine do północnej Florydy aż po zachodnią część środkowego Wisconsin i wschodni Teksas ( Edwards Plateau ), w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej.

Zamieszkuje różnorodne siedliska, ale preferuje tereny zalesione z grubą warstwą luźnej ziemi i próchnicy.

darniówka sosnowa ( Microtus pinetorum )

Aktywna w ciągu całego roku, zarówno w dzień jak i w nocy. Spędza większość czasu pod ziemią w płytkich systemach korytarzy i nor. Nie jest terytorialna, tworzy luźne grupy społeczne. Buduje kuliste gniazda pokryte rozdrobnioną roślinnością. Nory kopie na głębokości około 10 cm, czasami zajmuje opuszczone nory innych gryzoni.
Żywi się głównie pokarmem roślinnym - bulwami, korzonkami, liśćmi, jagodami, orzechami, korą. Zjada też owady. Na jesieni gromadzi zapasy na zimę.
Rozmnaża się prawdopodobnie przez cały rok, ale najpewniej od połowy lutego do połowy listopada.
Może być do 6 miotów w sezonie.
Ciąża trwa około 3 tygodni. Samica rodzi 1-13 młodych w miocie, średnio 3-7. Młode rodzą się bezradne i są karmione mlekiem przez 17 dni. Po tym okresie są odstawiane i przechodzą na pokarm stały.
Żyje około 3 miesięcy - maksymalnie rok.

Microtus pinetorum pinetorum

Opisane podgatunki :
- Microtus pinetorum apella - Pennsylwania
- Microtus pinetorum auricularis - Adams Co. ( północne Mississippi ), Tennessee, Kentucky, południowa Indiana, region Allegheny Mountains i Mississippi River, Teksas
- Microtus pinetorum carbonarius - Eubank, Pulaski Co. ( Kentucky )
- Microtus pinetorum kennicottii - Illinois
- Microtus pinetorum nemoralis - Teksas, Stilwell, Adair Co. ( Oklahoma ), region zachodniego Mississippi River ( środkowe Arkansas ), Iowa
- Microtus pinetorum parvulus - Ocala, Marion Co. ( Floryda )
- Microtus pinetorum pinetorum - Wirginia, Georgia, Karolina Południowa i Północna
- Microtus pinetorum scalopsoides - Long Island, południowy New York, zachodnie Illinois
- Microtus pinetorum schmodti - Worden Township, Clark Co. ( Wisconsin )

Gatunek uważany za nie zagrożony.
Nie które populacje na peryferiach zasięgu uważa się za zagrożone lub szczególnej troski ( Michigan ).
Uważana za szkodnika w sadach i szkółkach drzew, szczególnie w okresie zimowym.
Nie ma większych zagrożeń dla tego gatunku. Jej zasięg obejmuje kilka obszarów chronionych.


darniówka sosnowa ( Microtus pinetorum )


W niewoli - brak danych.
Osobnik w niewoli przeżył prawie 3 lata.




Microtus quasiater - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricitidae ). Synonim Pitymys quasiater.


Występuje w Ameryce Północnej, w Meksyku ( San Luis Potosi do północnego Oaxaca ), góry Sierra Madre. Uznawany za endemit dla Meksyku.

Zamieszkuje bagienne łąki i obszary trawiaste ale również mgliste lasy i tereny rolnicze.

schwytany osobnik Microtus quasiater

Aktywny zarówno w ciągu dnia jak i w nocy, w ciągu całego roku. Spędza większość czasu pod ziemią w płytkich systemach korytarzy i nor. Buduje kuliste gniazda.
Żywi się głównie pokarmem roślinnym - korzonki, liście, bulwy, nasiona. Nie wiadomo czy dietę uzupełnia owadami.
Rozmnaża się prawdopodobnie w ciągu całego roku.
Może być 5-6 miotów w sezonie.
Ciąża trwa około 3 tygodni. Samica rodzi 1-8 młodych, średnio 4-6 w miocie.
Młode po urodzeniu są nagie i bezradne. Odstawienie następuje po około 17-20 dniach.

wypuszczanie osobnika Microtus quasiater po badaniach w terenie

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za wrażliwy.
Wpisany w Dziennik Norm ( NOM - 059 - ECOL - 2001 ) jako bliski zagrożeniu.
Główne zagrożenie dla tego gatunku to utrata siedlisk z powodu urbanizacji i rosnącej działalności rolniczej.
Występuje w kilku obszarach chronionych.


W niewoli - brak danych.