Wesołych Świąt !!!

Wszystkim Czytelnikom

 życzę 

Wesołych Świąt Bożegonarodzenia

i 

Szczęśliwego Nowego Roku 2014 

Hutiowate ( Capromyidae ) - podrodzina Capromyinae. Przegląd gatunków. Część V

Rodzina : hutiowate ( Capromyidae )

Podrodzina : Capromyinae

Rodzaj : Capromys

+Capromys antiquus - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae.

Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba.

Brak informacji na temat zamieszkiwanego siedliska. Prawdopodobnie był to las liściasty.

Opisany w 1979 roku przez Varona i Arredondo.

Znany z kopalnych szczątków.

  hutia kubańska ( Capromys pilorides )

+Capromys arredondoi - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae.

Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba.

Brak informacji na temat zamieszkiwanego siedliska. Prawdopodobnie były to nizinne lasy.

Opisany w 1979 roku przez Varona i Arredondo. Nazwany na cześć tego drugiego.

Znany z kopalnych szczątków.

+Capromys elegans - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae.

Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba.

Brak informacji na temat zamieszkiwanego siedliska. 

Znany z kopalnych szczątków.

+Capromys latus - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. 

Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba.

Brak informacji jakie zamieszkiwał siedlisko.

Opisany w 1979 roku przez Varona i Arredondo.

Znany z kopalnych szczątków.

+Capromys pappus - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae.

Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba.

Brak informacji na temat siedliska jakie zamieszkiwał. Prawdopodobnie był to liściasty las.

Opisany w 1979 roku przez Varona i Arredondo.

Znany z kopalnych szczątków.

Hutia kubańska ( Capromys pilorides ) - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys intermedius.

Występuje na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba i inne wyspy w pobliżu Kuby, w tym Isle of Youth, Archielago de las Doce Lagunas, Archipelago de Sabana.

Zamieszkuje wszystkie typy lasów górskich, przybrzeżne jałowe pustynie, półliściaste nizinne lasy, obszary bagienne, namorzyny czy obszary górskie.

 hutia kubańska ( Capromys pilorides )

Aktywna w ciągu dnia, w ciągu całego roku. Jednak szczyt aktywności głównie w godzinach porannych i późnopopołudniowych.

Prowadzi skryty tryb życia. Żyje w parach lub samotnie.

Jest gatunkiem nadrzewnym ale żeruje też na ziemi. 

Brak widocznego dymorfizmu płciowego.

Hutia kubańska ma duże pazury, które są pomocne w czasie wspinaczki po drzewach. Posiada krótkie i krępe łapy, które przenosząc ciało powodują tzw. kaczy chód. W czasie ucieczki łapy te są w stanie wykonywać szybkie skoki. Ogon hutii jest całkowicie pokryty sierścią.

Gatunek nie jest widocznie terytorialny, gdyż brak widocznych oznakowań rewiru oraz obrony terytorium przed innymi osobnikami swojego gatunku.

Na kryjówki wybiera dziuple drzew, zagłębienia przy pniu drzewa, jamy i wykroty, zagłębienia pod korzeniami drzew, jaskinie i groty. Nie jest pewne czy buduje duże gniazdo z materiału roślinnego.

Do komunikacji wykorzystuje sygnały chemiczne ( mocz ). Oznakowanie jest wykonywane przez obydwie płcie. Innym sposobem komunikacji jest rodzaj uwodzenia czy zapasów. Jest to nie agresywny sposób zachowania, który wiąże się często z akrobatyką osobników wokół siebie.

Jedną z cech tego gatunku jest złożony żołądek dzielący się na trzy komory. Jest to najbardziej złożony morfologicznie żołądek jaki można znaleźć u gryzoni.

Gatunek jest wszystkożerny. Jego dieta składa się z liści, kory, owoców i jagód, pąków i kwiatów, młodych pędów i gałązek, owadów i innych bezkręgowców, małych gadów i płazów, jaj i piskląt ptaków.

Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. 

System krycia monogamiczny ale nie wykluczona poligamia.

Ciąża trwa od 110 do 140 dni ( średnio 120 - 126 dni ). Samica rodzi 1 - 6 młodych, średnio 2.

Młode po urodzeniu ważą około 226 - 230 gram, są dobrze rozwinięte, mają otwarte oczy, porośnięte są sierścią i są w stanie uciekać w momencie zagrożenia.

Odstawienie następuje po około 5 miesiącach.

Dojrzałość płciową uzyskuje w wieku około 10 miesięcy.

Brak informacji czy samiec uczestniczy w odchowie młodych.

Długość życia w naturze nie jest znana, w niewoli dożywa do 11 lat.

  Capromys pilorides - samica z młodymi  / Tierpark Hellabrunn Monachium / 

Opisane podgatunki :

- Capromys pilorides acevedo - Kuba ( El Cartero Cuba, La Habana ) - synonim Macrocapromys acevedo - Capromys acevedo - Macrocapromys acevedo opisany wyraźnie na poziomie rodzaju i prawdopodobnie to synonim Capromys pilorides 

- Capromys pilorides ciprianoi - Kuba, Isla de la Juventud ( Isle of Youth ) - wymarły

- Capromys pilorides doceleguas - Kuba, Archipelago Jardines de la Reina

- Capromys pilorides fournieri - Kuba uznawany za synonim Capromys pilorides pilorides 

- Capromys pilorides gundlachianus - Kuba ( Dulceacuicola, Nueva Gerona ), Isle of Pines - synonim Mysateles prehensillis gundlachi - Capromys gundlachianus - Capromys prehensilis gundlachi - po ostatnich badaniach, uznawane za odrębne gatunki

- Capromys pilorides pilorides - Kuba ( San Diego de los Bafios, Matanzas, Cardenas, Trinidad, El Guama, Daiquiri, Puerto Principe, Santiago de Cuba, Bacanao ) - synonim Capromys quemi

- Capromys pilorides relictus - Kuba ( Casas Mountains, Nueva Gerona ), Archipelago de los Canarreos, Isle of Pines

- Capromys pilorides sabana - Kuba, Archipelago de Sabana

 para hutii kubańskich ( Capromys pilorides )

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji, pewien stopień tolerancji na modyfikację siedlisk, brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej oraz małe prawdopodobieństwo drastycznego spadku, aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach. Jedyny obszar, gdzie populacja hutii się zmniejszyła to góry we wschodniej części Kuby.

Jest to obecnie największy gatunek rodziny hutiowatych.

Gęstość osobnicza w niektórych obszarach chronionych osiągnęła 50 osobników/ha ( Alvarez i Gonzalez 1991 ).

Capromys pilorides jest objęty ochroną przez władze kubańskie ( The Wild Animals Protection Act of 1968 ), która chroni ją przed chwytaniem i zabijaniem, jedyne pozwolenia wydaje kubańskie Ministerstwo Rolnictwa i Rybołóstwa.

Na gatunek polowano dla mięsa, które jest podobno smaczne ( nielegalne polowanie istnieje cały czas ).

Rejestrowana z wielu obszarów chronionych, w tym z : East Plan Cay i Exuma Cays Land and Sea Park.

Wprowadzona nawet na teren Guantanamo Bay Naval Base.

Gatunek jest monitorowany w wielu obszarach, w których występuje.

 hutia kubańska ( Capromys pilorides ) - osobnik w warunkach zoo

W niewoli.

Głównie w ogrodach zoologicznych U.S.A. i Europy.

Hodowana w parach, w wysokich wolierach.

Dość dobrze rozmnaża się w warunkach zoo.

Dożywa od 8 do 11 lat.

hutia kubańska ( Capromys pilorides ) - osobnik w warunkach zoo

Capromys pilorides w warunkach zoo

+Capromys robustus - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyinae ), z podrodziny Capromyinae. 

Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba.

Nie są znane siedliska tego gatunku.

Opisany w 1979 roku przez Varona i Arredondo.

Znany z kopalnych szczątek.

Capromys pilorides w warunkach zoo

Capromys pilorides w warunkach zoo

młoda hutia kubańska ( Capromys pilorides ) - zoo Praga

rodzaj : Geocapromys 

Hutia Browna, hutia jamajska ( Geocapromys brownii ) gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys brachyurus - Capromys browni.

Występuje na wyspie Morza Karaibskiego - Jamajka. Endemit dla tej wyspy.

Zamieszkuje obszary krasowych wzgórz i regiony górskie, porośnięte lasem i krzewami.

 hutia Browna ( Geocapromys brownii )

Aktywna głównie między zmierzchem a świtem, w ciągu całego roku.

Żyje w małych grupach rodzinnych 2 - 6 osobników ale grupy 10-cio osobnicze też są spotykane.

Dzień spędza wtulona w osobnika, z którym tworzy grupę rodzinną.

Stwierdzono, że nie kopie nor i tuneli w skalistym gruncie. Jednak kryjówki stanowią rozległe i mało dostępne systemy grot, jaskiń i szczelin skalnych. Większe klany mają rozległe systemy kryjówek a mniejsze posiadają mniejszą rozległość siedzib.

Hutia Browna porusza się wolno, kołysząc się nieco ale zagrożona potrafi zaskakująco szybko biegać.

Posiada krótki, porośnięty kępkami włosów na górnej powierzchni ogon o długości 35 - 64 mm. Jej stopy są porośnięte krótkimi czarnymi włosami. Wibrysy ma długie i krótkie uszy.

Jej czaszka jest największa wśród obecnie żyjących gatunków.

Doskonale się wspina na drzewa, gdzie może poruszać się nawet po cienkich gałęziach. W celu utrzymania równowagi czasami pomaga sobie siekaczami.

W czasie nocnego żerowania pozostawia po sobie widoczne ślady ( resztki owoców, ogryziona kora, pozbawione liści gałązki ). Ziemia jest usłana odchodami, które służą do oznakowania rewiru grupy. Grupa porusza się często stałym szlakiem komunikacyjnym do miejsc żerowania.

Hutia Browna komunikuje się za pomocą sygnałów chemicznych, dotyku ( wzajemne zabiegi higieczne ), wokalizy. W celu wzajemnej komunikacji używają pomruków. W sytuacjach zagrożenia zgrzytają zębami i wydają dźwięki przechodzące od chrząkania do ćwierkania.

Jest głównie roślinożerna. W skład jej diety wchodzą różne gatunki roślin i ich części. Zjadają min. Bidens pilosa, Megathyrsus maximus czy Guazuma ulmifolia.

Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. 

System krycia monogamiczny ale nie wykluczona poligamia.

Samica w cyklu rujowym jest przez około 10 dni.

Ciąża trwa około 123 dni. Może być 1 - 3 mioty w roku.

Samica rodzi 1 - 3 młode, średnio 2.

W niewoli odstęp pomiędzy miotami to około 168 dni.

Młode rodzą się porośnięte sierścią, z otwartymi oczami i bardzo samodzielne. Po około 30 godzinach od narodzin są w stanie spożywać stały pokarm.

Dojrzałość płciową uzyskują : samica po 12 miesiącach od narodzin a samiec w wieku około 14 miesięcy.

   Geocapromys brownii - para w warunkach hodowlanych

Opisane podgatunki :

- Geocapromys brownii brachyurus - Jamajka ( Crow Mountain ) - synonim Capromys brachyurus - uznawany za synonim Geocapromys brownii

- Geocapromys brownii brownii - Jamajka 

rycina - Geocapromys brownii przedstawione na znaczkach pocztowych Jamajki

Gatunek uznawany za zagrożony ze względu, że zakres występowania jest mniejszy niż 20 000 km2, jej dystrybucja jest mocno rozdrobniona i istnieje ciągły spadek liczby osobników, zakresu i jakości siedlisk.

Znanych jest obecnie 16 populacji na wyspie, w tym z John Crow i Blue Mountains of Portland we wschodniej części, z Hellshire Hills, na wzgórzach w regionie Saint Thomas, z Red Hills ( od Crofts Hill do Mount Diablo ), w regionie Saint Catherine, w Harris Savannah, w Braziletto Mountains ( region Claredon ), w Cockpit Country ( region Trelawny ), region Saint James i region Saint Elizabeth.

Główne zagrożenie stanowi :

- degradacja i niszczenie naturalnego środowiska

- utrata i fragmentacja siedlisk

- nielegalne polowanie dla mięsa przez miejscową ludność, za pomocą pułapek i psów

- drapieżnictwo wprowadzonej mangusty indyjskiej ( Herpetes auropunctatus ) w 1872 roku w celu zwalczania szczura śniadego ( Rattus rattus )

- rozwój rolnictwa

- tępienie jako szkodnika upraw rolnych

- wzrost populacji ludzkiej

 Objęta ochroną na podstawie Jamaica's Wildlife Protection Act of 1945.

W 1981 roku Jamajka wydała 4 znaczki pocztowe mające promować ochronę Geocapromys brownii.

Rejestrowana z wielu obszarów chronionych w tym z : Blue and John Crow Mountains National Park.

Miomo ochrony prawnej i rejestracji z obszarów chronionych to jednak prawo nie jest egzekwowane i nielegalne polowanie stanowi duży problem.

Historycznie polowali na gatunek Indianie Arawak. Szczątki są znajdowane wśród skorup naczyń i resztek kuchennych.

Wprowadzanie osobników wyhodowanych w niewoli w ramach programów ochrony nie odniosły spodziewanych sukcesów.

Potrzebne są nowe badania zwłaszcza terenowqe na temat tego gatunku w celu lepszego zrozumienia jego zachowań i ekologii.

  rycina - Geocapromys brownii przedstawione na znaczkach pocztowych Jamajki

W niewoli.

Głównie w ramach różnorodnych programów hodowlanych.

Dość dobrze rozmnaża się w warunkach zoo.

Zarejestrowano tylko 3 razy trojaczki na 47 porodów w warunkach zoo.

Geocapromys brownii

c.d.n.

Opracowano na podstawie :

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.

  

Hutiowate ( Capromyidae ) - podrodzina Plagiodontinae. Przegląd gatunków. Część IV

Rodzina : hutiowate ( Capromyidae )

Podrodzina : Plagiodontinae

Rodzaj : Plagiodontia

Hutia Cuviera ( Plagiodontia aedium ) gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Plagiodontinae.

Występuje na wyspach Morza Karaibskiego - Hispaniola ( Haiti i Dominikana ), La Gonave i La Tortue.

Zamieszkuje tropikalny las na terenach skalistych do wysokości 2000 m n.p.m.

Hutia Cuviera ( Plagiodontia aedium )

Aktywna głównie w nocy, w ciągu całego roku. Prowadzi nadrzewny ale też i naziemny tryb życia. Jednak częściej żeruje w zwartym baldachimie koron drzew.

W ciągu dnia chroni się w szczelinach skalnych, jaskiniach, pustych pniach drzew i dziuplach drzew.

Żyje w niewielkich grupach 3 - 4 osobniki, w parach lub samotnie.

Buduje gniazdo z materiału roślinnego, które jest umieszczone w dziupli drzewa, na gałęzi lub konarze, w pustym pniu drzewa. Gniazda na drzewach są umieszczane wysoko w pobliżu koron drzew.

Hutie komunikują się za pomocą zapachu i wokalizy. Emitują miękkie ćwierkanie zbliżone do dźwięków wydawanych przez ptaki.

Odżywia się głównie pokarmem roślinnym. W skład jej diety wchodzą : kora, liście i pąki, gałązki, owoce, korzonki, także uprawy rolne.

Sezon rozrodczy w ciągu całego roku.

Samica ma 10-dniowy cykl rujowy. System krycia monogamiczny ale także może występować poligamia.

1 miot w sezonie. Długość ciąży to 119 - 150 dni. Samica rodzi 1 - 2 młode.

Młode są dobrze rozwinięte, porośnięte sierścią i widzą. W 2 godziny po urodzeniu są zdolne do szybkiej ucieczki. W momencie narodzin ważą około 100 gram.

Odstawienie następuje po około 5 miesiącach, ale w 3 tygodniu życia mogą już pobierać pokarm stały co jednak do końca nie zostało potwierdzone.

Dojrzałość płciową osiąga około 10 miesiąca życia.

W niewoli dożywa ponad 10 lat, w warunkach naturalnych długość życia nie jest znana.

   Plagiodontia aedium 

Opisane podgatunki :
- Plagiodontia aedium aedium - Miragoane, południowo-zachodni półwysep Haiti - wymarły
- Plagiodontia aedium hylaeum - Haiti ( Saint Domingue, Altamira, Puerto Plata Province, Sabana de la Mar, Samana Province w Dominikanie, góry Jeremie ) - synonim Plagiodontia hylaeum - uważany za samodzielny gatunek ( Anderson 1965 ) - krytycznie zagrożony
- Plagiodontia aedium spelaeum - Haiti ( Cave Atalaye, wschodni St.Michel ) - synonim Plagiodontia spelaeum - traktowany jako samodzielny gatunek - uznany za wymarły około 1750

 rycina - Plagiodontia aedium hylaeum

Gatunek uważany za zagrożony z uwagi na przybliżone i przewidywalne szacunki zmniejszenia się populacji w najbliższej przyszłości.

W ciągu ostatnich 20 lat i 10 lat ( przyszłych ) całkowita populacja zmniejszy się o ponad 50%.

Główne zagrożenie stanowi :

- degradacja i niszczenie środowiska naturalnego

- utrata i fragmentacja siedlisk związana z produkcją drewna opałowego i węgla drzewnego

- rozwój rolnictwa

- drapieżnictwo gatunków inwazyjnych : Herpestes auropunctatus, Felis silvestris catus
- urbanizacja
- rozwój turystyki 
- polowanie dla mięsa i tępienie jako szkodnika upraw rolnych

Objęty ochroną w Dominikanie i Haiti.

Durrell Wildlife Conservation Trust chroni gatunek w ramach projektu Hispaniola Endemic Land Mammals Project ( Darwin Initiative ).

Rejestrowany z obszarów chronionych :

- Jaragua

- Del Este

- Los Haitises National Park

- Sierra de Bahoruco National Park 

- Punta Cana Ecological Reserve

Obserwacje z regionu Bahoruco ( 2005 ) w okolicach obszaru chronionego, że obszar ten może mieć istotny wpływ na populację gatunku ( potwierdzone dokumentacją fotograficzną ) ( EM Fernandez & wsp. ).

Populacje ze wschodniej części wyspy mogą stanowić osobny gatunek Plagiodontia hylaeum ( Anderson 1965 ). Obecnie uważany jest za prawdopodobnie wymarły?

Potrzebne są dalsze badania populacji i ich molekularnej analizy aby określić status taksonomiczny oraz potencjalne podgatunki.

   rycina - Plagiodontia aedium 

W niewoli rzadko.

Hodowana w ogrodach zoologicznych, głównie w U.S.A.

Rozmnażana z powodzeniem.

Hodowana w parach lub 3 - 4 osobniki w wysokich wolierach z dużą ilością gałęzi i konarów.

Dożywa do 9 lat i 11 miesięcy.

 Plagiodontia aedium w warunkach naturalnych na gałęzi drzewa

Plagiodontia aedium w warunkach naturalnych na gałęzi drzewa

+Plagiodontia araeum - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Plagiodontinae.

Uznany za wymarły od 1500 roku.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Hispaniola ( Haiti ).

Zamieszkiwał różne siedliska na wyspie.

Gatunek słabo poznany.

Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Opisane podgatunki :

- Plagiodontia araeum stenocoronalis - północno-środkowe Haiti - synonim Hyperplagiodontia stenocoronalis - traktowany jako samodzielny gatunek ( Rimoli 1976 ) lub jako synonim Plagiodontia araeum - wymarły

Gatunek uznany za wymarły od około 1500 roku, chociaż jest możliwe że całkowite wymarcie nastąpiło około 1800 roku.

Główną przyczyną wymarcia było przybycie Europejczyków i drapieżnictwo gatunków inwazyjnych.

Gatunek znany z fragmentów szkieletu znalezionych w połączeniu z ludzkimi śmieciami kuchennymi i zawierających szczątki szczurów.

Historycznie polowali na gatunek Indianie Arawak.




+Plagiodontia ipnaeum - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Plagiodontinae. Synonim Plagiodontia caletensis - Plagiodontia velozi.
Uznany za wymarły po roku 1500.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego -  Hispaniola ( Haiti ).

Brak informacji jakie zamieszkiwał siedliska.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Opisane podgatunki :
- Plagiodontia ipnaeum caletensis - Haiti - synonim Plagiodontia caletensis - traktowany jako synonim Plagiodontia ipnaeum - wymarły
- Plagiodontia ipnaeum velozi - Haiti, Anguilla - synonim Plagiodontia velozi - traktowany jako synonim Plagiodontia ipnaeum - wymarły

Gatunek uznany za wymarły.
Znany z ostatnich złóż paliw kopalnych na wyspie Haiti.
Wydaje się, że Gonzalo Fernandez de Oviedo y Valdes żyjący na Hispanioli w latach 1536 - 1546 opisuje ten gatunek w "Quemi" ( Miller 1929 ).
Istnieje możliwość, że zwierzę zwane "comadreja" przetrwało do XXw (Woods & wsp. 1985 ).
Znalezione szczątki kopalne zawierały również szczątki szczurów. Sugeruje to, że gatunek przetrwał do przybycia Europejczyków i po ich przybyciu rozpoczeło się wymieranie tego gatunku.

Rodzaj : +Rhizoplagiodontia

+Rhizoplagiodontia lemkei - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Plagiodontinae. 

Endemit dla Haiti. Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Hispaniola ( południowo-zachodnie Haiti - Massif de la Hotte ).

Zamieszkiwał tropikalne wilgotne nizinne lasy.

Gatunek słabo poznany.

Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznany za wymarły.

Opisany w 1989 roku ( Woods ).

Znany z kopalnych szczątków.

  

Opracowano na podstawie :

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.

Hutiowate ( Capromyidae ) - podrodzina Isolobodontinae. Przegląd gatunków. Część III

Rodzina : hutiowate ( Capromyidae )

Podrodzina : +Isolobodontinae

Rodzaj : +Isolobodon

+Isolobodon montanus - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Isolobodontinae.

Uznany za wymarły od około 1500 roku.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Hispaniola ( Haiti ), La Gonave, Large, St.Michel i prawdopodobnie na Kubie.

Zamieszkiwał prawdopodobnie wszystkie siedliska wyspowe.

Biologia, ekologia i sposób życia tego gatunku nie są znane. Przypuszcza się, że prowadził naziemny tryb życia.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznany za wymarły po roku 1500. 

Uważa się, że przyczyną wymarcia było przybycie Europejczyków oraz gatunków inwazyjnych.

Znany z ostatnich złóż paliw kopalnych, które zawierają szczątki szczurów.

Odkryty w 2003 roku na Kubie ( MacPhee ) w warstwach miocenu. 

+Isolobodon portoricensis - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Isolobodontinae.

Uznany za wymarły od około 1500 roku.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Hispaniola ( Haiti ), La Gonave. Wprowadzony na Puerto Rico, Saint Thomas, Saint Croix ( Virgin ) i Mona. 

Zamieszkiwał szeroką gamę wyspowych siedlisk.

Gatunek słabo poznany.

Nie wiele wiadomo na temat jego biologii, ekologii i sposobu życia.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznany za wymarły po roku 1500, chociaż szacuje się, że na wyspie Mona po roku 1525 ( Nieves-Rivera i McFarlane 2001 ).

Jednak jest możliwe przeżycie gatunku do około 1800 roku.

Główną przyczyną wymarcia było przybycie Europejczyków oraz drapieżnictwo gatunków inwazyjnych.

Historycznie polowali na gatunek Indianie Arawak.

rycina - Plagiodontia aedium hylaeum 

Rodzaj : +Zazamys

+Zazamys veronicae - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Isolobodontinae.

Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba.

Nie jest znane siedlisko tego gatunku.

Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznany za wymarły.

Jest to najstarszy znany gatunek z rodziny hutiowatych.

Znany jedynie z kilku zębów znalezionych w miejscowości Domo de Zaza ( Kuba ).

Znalezione szczątki są datowane na początek miocenu. 

Opracowano na podstawie :

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammifers, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.

 

Hutiowate ( Capromyidae ) - podrodzina Hexolobodontinae. Przegląd gatunków. Część II

Rodzina : hutiowate ( Capromyidae )

Podrodzina : +Hexolobodontinae

Rodzaj : +Hexolobodon

+Hexolobodon phenax - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Hexolobodontinae.

Uznany za wymarły od około 1600 roku.

Występował na wyspie Hispaniola ( Haiti ) i La Gonave.

Nie jest znane jego siedlisko ale prawdopodobnie zamieszkiwał tropikalny las.

Nie jest znana biologia, ekologia i sposób życia tego gatunku ale przypuszcza się, że prowadził naziemny tryb życia.

Opisane podgatunki :

- Hexolobodon phenax poolei - Hispaniola ( środkowo-północne Haiti ) - wymarły - synonim Hexolobodon poolei - znany tylko ze szczątków ( 1976 ) - traktowany jako synonim Hexolobodon phenax

Gatunek uznawany za wymarły od około 1600 roku.

Uważa się, że przyczyną wymarcia było przybycie Europejczyków oraz gatunki inwazyjne.

Znany z ostatnich złóż paliw kopalnych, które zawierają również szczątki szczurów.  

Opracowano na podstawie :

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.