sobota, 27 września 2014

Chomiki z rodzaju Tscherskia. Przegląd gatunków.





Tscherskia rusa -  Storch, 1974 -  gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny  Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae . Uznany za wymarły.

Występował w zachodniej Azji ( północno-zachodni Iran ).

Zamieszkiwał prawdopodobnie skaliste stepy.

Gatunek słabo poznany.
Znany jedynie z kopalnych szczątków z holocenu.




Chomik koreański ( Tscherskia triton ) (de Winton, 1899) -  gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny  Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae . Synonim  Cricetulus triton - Cricetulus arenosus - Cricetulus nestor - Cricetus triton - Tscherskia albipes.   

Występuje we wschodniej Azji ( południowo-wschodnia azjatycka Rosja - dolina Ussuri, Primorski Kraj, północno-wschodnie Chiny - południowo-wschodnia Mandżuria, Shensi, Neimenggu, Heilongjiang, Jilin, Liaoning, Anhui, Korea ).

Zamieszkuje otwarte wapienne tereny, brzegi rzek, zarośla i zakrzewienia, krawędzie pól, groble i pola ryżowe, brzegi kanałów nawadniających, pobocza dróg.  


rycina - chomik koreański ( Tscherskia triton )

Aktywny od zmierzchu do świtu, w lecie także w ciągu dnia. W zimie jego aktywność spada.
Typowy samotnik, łączący się w pary w sezonie rozrodczym.
Jest terytorialny, rewir osobnika jest oznaczony kałem i moczem. 
Kopie głębokie systemy nor i tuneli. Nora jest wykopana pionowo w dół i zakończona dużą komorą spiżarną. Komora gniazdowa znajduje się obok spiżarni. Gniazdo zbudowane jest z miękkich materiałów. Wejście do nory znajduje się często pod osłoną krzewów lub w skarpie brzegowej.
Po terytorium porusza się szlakami komunikacyjnymi, które prowadzą pod naturalnymi osłonami. Często zatrzymuje się i zastyga w bezruchu.
Pokarm znosi do nory lub w jej pobliże.
Do komunikacji używa głównie sygnałów chemicznych, postawy ciała i wokalizy.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym. Wiosną i na początku lata są to zielone części roślin, pod koniec lata i na jesieni  różnorodne nasiona. Gromadzi zapas pokarmu na okres zimy do 10 i więcej kg.
Sezon rozrodczy od kwietnia do października ( na terenie Chin od maja do sierpnia ). System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa około 21 dni. Samica rodzi 8 - 10 młodych, maksymalnie 24 w miocie. 2 - 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po 5 dniach od narodzin zaczyna im wyrastać sierść. Po około 14 dniach są w pełni owłosione i mają otwarte oczy. W tym wieku mogą się już pożywiać i pić samodzielnie. Odstawienie następuje po około 21 dniach od narodzin. Przebywają jeszcze około 7 dni z samicą i rodzina rozpada się. 
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Brak danych czy występuje kanibalizm.
Dojrzałość płciową osiąga w wieku około 30 - 35 dni.
Żyje prawdopodobnie około 12 miesięcy, jest to związane z osłabieniem sezonem rozrodczym.


rycina - Tscherskia triton albipes ?

Opisane podgatunki :  
- Tscherskia triton albipes - Ognev, 1914 - azjatycka wschodnia Rosja, południowy region Ussuri, południowy Primorski Kraj, wzdłuż rzeki Tuman-Lau, południowo-wschodnia Syberia - synonim Tscherskia albipes - uznawany za synonim Tscherskie triton nestor
- Tscherskia triton arenosus - (Mori, 1939) - północno-wschodnie Chiny,  Tungliao, Neimenggu - synonim Cricetulus arenosus - uznawany za synonim Tscherskia triton fuscipes
- Tscherskia triton bampensis - Kishida, 1929 - Korea Południowa, Bampo - synonim Cricetulus triton bampensis - Asiocricetus bampensis - traktowany jako synonim Tscherskia triton - błędny podgatunek dla jakiejś taksonomii 
- Tscherskia triton canus - G, Allen, 1928 - środkowe Chiny, południowe Gansu - synonim Cricetulus triton canus - Cansumys canus  
- Tscherskia triton collinus - G, Allen, 1925 - środkowe Chiny, góry Tsingling, Shensi, Shansi - synonim Cricetulus triton collinus 
- Tscherskia triton fuscipes - G, Allen, 1925 - północno-wschodnie Chiny, Hebei, Mandżuria, Neimenggu, Jilin, Lioaning, Heilongjiang - synonim  Cricetulus triton fuscipes 
- Tscherskia triton incanus - Thomas, 1908 - środkowe Chiny, Shansi, Shensi - synonim Cricetulus triton incanus  
- Tscherskia triton meihsienensis - Ho, 1935 - środkowe Chiny, Meh-hsien, Shensi - synonim Cricetulus triton meihsienensis 
- Tscherskia triton nestor - Thomas, 1907 - Korea Południowa, na północny-wschód od Seulu - synonim Cricetulus triton nestor - Cricetulus nestor 
- Tscherskia triton ningshaanensis - Song, 1985 - środkowe Chiny, południowe Shansi, Ningshan, Shangnan - Song (1985) proponuje  ningshaanensis dla próbki Tscherskia triton z Shaanxi
- Tscherskia triton triton - (de Winton, 1899) - Korea, południowa azjatycka Rosja ( południowy region Ussuri, Primorski Kraj ), Chiny ( Hebei, Beijing, północny Shantung, Kiangsu, Henan, Shansi, Shensi, Anhui, Zhejiang - synonim Cricetulus triton triton  
- Tscherskia triton yamashinai - (Kishida, 1929) - Korea Południowa ( Bampo ) - synonim Cricetulus triton yamashinai - Asiocricetus yamashinai 

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, stabilne populacje i brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
Jednak zmiana stosunków wodnych i drenaż bagien może mieć wpływ na lokalną dystrybucję gatunku.
Uznawany za szkodnika upraw rolnych i lokalnie może być tępiony.
Brak danych na temat występowania w obszarach chronionych.
W Chińskiej Czerwonej Księdze jako nie zagrożony.

W niewoli - brak danych.


Tscherskia triton











Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.

środa, 24 września 2014

Calomyscus urartensis - myszochomik azerski, gryzoń z Kaukazu.





Myszochomik azerski ( Calomyscus urartensis ) - Vorontsov & Kartavseva, 1979 - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny  Muroidea, z rodziny Calomyscidae. Synonim Calomyscus bailwardi urartensis.

Występuje w południowo-wschodniej  Europie ( Azerbejdżan ) i Azji ( północno-zachodni Iran ).

Zamieszkuje  skalisty i górski step, rumowiska skalne porośnięte niskimi krzewami i bylinami, czasami jałowe wzgórza na wysokości 400 - 3400 m n.p.m.

myszochomik azerski ( Calomyscus urartensis )

Aktywny w ciągu całego roku, w okresie lata jest nocny a wiosną, jesienią i zimą także w ciągu dnia. Nie hibernuje.
Typowy samotnik, który czasami może żyć w niewielkich grupach rodzinnych.
Kryjówki zakłada wśród odłamków skalnych, pod głazami czy w jaskiniach. Buduje kuliste gniazdo z różnych materiałów : plecionej trawy, sierści zwierząt czy innych miękkich materiałów. Wykorzystuje też często nory innych gatunków gryzoni razem z ich mieszkańcem - Meriones persicus . Samodzielnie nie kopie nor ale wykorzystuje opuszczone.
Jest bardzo zwinny i potrafi skakać wśród kamieni i odłamków skalnych. Charakteryzuje się dużą nerwowością i pewną nieśmiałością. Jest bardzo  dobrym wspinaczem, który potrafi wspinać się nawet po gładkiej skale.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.  Wielkość ciała to 61 - 98 mm a jego ogon to dodatkowe 72 - 102 mm. Ogon jest często dłuższy niż reszta ciała. Waga 15 - 39 gram. Wibrysy ma długie do 21 mm. Uszy są pozbawione włosów i mają różówo-szarą barwę. Sierść jest miękka, barwy jasnoróżowo-brązowej do szaro-brązowej na grzbiecie. Brzuch i kończyny są białe. Granica między brzuchem a grzbietem jest wyraźnie zaznaczona.  Gatunek nie posiada toreb policzkowych.
Do komunikacji wykorzystuje postawę ciała, sygnały chemiczne i wokalizę.
Odżywia się nasionami traw i ziół, trawami, kwiatami, roślinami zielnymi i liśćmi. Podobnie jak wiele innych gryzoni  przenosi jedzenie do kryjówki, chociaż nie może przenosić dużych ilości ze względu na brak toreb policzkowych. Ukrywa, pokarm pod kamieniami lub norze. Zapasy te wykorzystywane są najczęściej w miesiącach zimowych.
Sezon rozrodczy od końca marca do początku czerwca. Jednakże, okres ten  może być różny w regionie, w zależności od dostępności pokarmu. System krycia poligamiczny, chociaż monogamia nie jest wykluczona.
Ciąża trwa 21 - 35 dni. Samica rodzi 3 - 5 młodych w miocie. 2 mioty w sezonie.
Młode są gołe, ślepe i bezradne. Oczy otwierają po 13 dniach. W tym samym mniej więcej czasie wyrasta im sierść. Po 4 tygodniach od narodzin następuje odstawienie. Jednak młode osiągają wielkość i wagę dorosłych osobników między 4 a 8 miesiącem życia.
Czasami występuje kanibalizm, samica zjada swój nowo narodzony miot.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Dojrzałość płciową osiąga : samica w wieku 4 miesięcy a samiec w 5 - 8 miesiącu. 
Długość życia w naturze nie jest znana, ale może to być około 36 - 40 miesięcy. Pokrewny gatunek Calomyscus bailwardi w niewoli przeżył 9 lat, 3 miesiące i 18 dni. 

Nie opisano żadnych podgatunków.


Gatunek uznawany za nie zagrożony, mimo że ma dość ograniczony zakres ale jednak jego siedlisko nie jest pod żadnym zagrożeniem i prawdopodobnie ma duże populacje. Dlatego biorąc ten fakt pod uwagę nie kwalifikuje się aby kwalifikować go w kategoriach zagrożonych.
Dawniej jako podgatunek Calomyscus bailwardi .
W Iranie populacje są obfite.   
Nie jest rejestrowany z żadnych obszarów chronionych.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące dystrybucji, stanu i trendów populacji, biologii, ekologii, siedlisk i potencjalnych zagrożeń. 

W niewoli - brak danych.
Czasami w hodowlach amatorskich. 










Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.




piątek, 5 września 2014

Rodzaj Cricetulus - przegląd gatunków z Azji Środkowej i Południowej.






Chomik nepalski, chomik kaszmirski (Cricetulus  alticola ) - Thomas, 1917 - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny  Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae .  Synonim Cricetulus kamensis alticola. 

Występuje w Azji Południowej i Środkowej ( zachodni Nepal, północno-zachodnie Indie - Dżammu, Kaszmir i Ladakh, zachodnia część Płaskowyżu Tybetańskiego w zachodnich Chinach - południowo-zachodni  Xinjiang i północno-zachodni Tybet ).

Zamieszkuje lasy iglaste i brzozowe, suche stepy, półpustynie, pustynie, zarośla i zakrzewienia, obszary porośnięte wysokimi bylinami, bagniste i górskie łąki, czasami rumowiska skalne od 3100-5200 m n.p.m.

Aktywny w porze nocnej , czasami w ciągu dnia. Nie hibernuje ale jego aktywność w okresie zimowym spada. 
Żyje samotnie lub w niewielkich grupach rodzinnych do 5 - 6 osobników.
Kopie płytki system tuneli i komór w miękkim gruncie. Jeśli może zajmuje opuszczone nory innych gryzoni. Nora posiada conajmniej dwa otwory wejściowe umieszczone często w kępie trawy lub pod krzewami. Prosty tunel prowadzi do komory gniazdowej, obok znajduje się spiżarnia i WC. Gniazdo buduje z suchej trawy i roślin zielnych.
Jest terytorialny, rewir osobnika lub grupy to około 200 - 500 m2.
Zdarza się, że osobniki agresywnie bronią swojego rewiru przed osobnikami tego samego gatunku.
Porusza się wykorzystując naturalną osłonę z traw, bylin czy piaszczystych wydm.
Wykorzystuje szlaki komunikacyjne do miejsc zbierania pokarmu. Pokarm znosi do nory lub w jej pobliże w torbach policzkowych.
Do komunikacji wykorzystuje sygnały zapachowe, postawę ciała i wokalizę.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym ( nasiona, jagody, bulwy, korzonki, kłącza, trawy, zielone części roślin, rośliny zielne, liście, pąki ) ale także prawdopodobnie owadami i innymi bezkręgowcami. Na okres zimy gromadzi zapasy pokarmu.
Sezon rozrodczy od maja do sierpnia. System krycia poligamiczny.        
Długość ciąży wynosi 18-21 dni. Samica rodzi 5 - 10 młodych w miocie ( średnio 4 - 6 ).  2 - 3 mioty w sezonie. 
Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po 5 dniach od narodzin zaczyna im wyrastać sierść. Po około 14 dniach są w pełni owłosione i mają otwarte oczy. W tym wieku mogą już pożywiać i pić samodzielnie. Odstawienie następuje po około 21 dniach od narodzin. Przebywają jeszcze około 7 dni z samicą i rodzina rozpada się. 
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi i  samica będzie przepędzać go z gniazda. Czasami dochodzi do kanibalizmu. 
Dojrzałość uzyskuje po około 3 miesiącach ale rozmnaża się dopiero po ukończeniu 12 - 15 miesięcy.
Żyje około 24 - 26 miesięcy.

Opisane podgatunki :  
- Cricetulus alticola alticola - Thomas, 1917 - północno-zachodnie Indie ( Kaszmir, Shushul, Ladakh, górny bieg rzeki Sutlej ), południowo-zachodnie Chiny ( Tybet ) 
- Cricetulus alticola tibetanus - Thomas & Hinton, 1922 -  południowo-zachodnie Chiny ( Tingri, Tybet ) - synonim Cricetulus tibetanus - Cricetulus kamensis tibetanus - traktowany jako synonim Cricetulus kamensis - różne gatunki dla Smith & Xie, 2008

Gatunek uznawany za nie zagrożony mimo, że znany jest głównie z pojedynczych rejestracji z dużego zakresu. Jednak uważa się, że posiada prawdopodobnie duże populacje, szeroką dystrybucję i dużą tolerancję na szeroki zakres siedlisk, które zamieszkuje. Obecnie brak jest widocznych zagrożeń, które doprowadziłyby gatunek do drastycznego spadku aby kwalifikować go w bardziej zagrożonych kategoriach.  
Domniemywa się, iż jest szeroko rozpowszechniony na wysokości 4000 m n.p.m. wzdłuż Himalajów (Molur i wsp. 2005). 
Brak danych na temat wielkości populacji, jej stanu i trendów.
Zagrożenia dla tego gatunku w chwili obecnej nie są dobrze znane.
Brak informacji na temat rejestracji gatunku w obszarach chronionych.
Potrzebne są badania terenowe dotyczące historii naturalnej, siedlisk, potencjalnych zagrożeń oraz wielkości populacji, jej stanu i trendów.

W niewoli - brak danych.





Chomik stepowy ( Cricetulus barabensis ) (Pallas, 1773)  - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny  Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae .  Synonim  Cricetulus griseus ? - Cricetulus mongolicus - Mus barabensis. 

Występuje w Azji Środkowej i Wschodniej ( azjatycka część Rosji - Tuwa, Syberia od rzeki Irtysz do regionu Ussuri, Primorski Kraj, Transbajkalia, Mongolia, północne Chiny - Xinjiang, Neimenggu, Korea ).   

Zamieszkuje suche siedliska stepowe i półpustynne, laso-step, łąki i pastwiska, pola uprawne a czasami budynki gospodarskie.


rycina - chomik stepowy ( Cricetulus barabensis )

Aktywny od lutego - marca do późnego września - początku października. Między październikiem a  lutym hibernuje. Szczyt aktywności sezonowej zaraz po wyjściu z hibernacji w marcu i kwietniu oraz na początku jesieni. Szczyt aktywności dobowej od zmierzchu do północy, rzadko za dnia.
Żyje samotnie lub w grupie rodzinnej 4 - 5 osobników ( najwięcej 8 ).
Niewielki dymorfizm płciowy : samiec nieco większy niż samica.
Wielkość ciała to  8 - 12 cm i waga 30 - 35 gram.
Kopie prosty system nory z 2 - 3 wejściami. Okrągły  otwór o średnicy 2-3 cm prowadzi do tunelu biegnącego do 1 m długości, na głębokości 10-50 cm. Tunel  zakończony jest  4 - 5 komorami z gniazdem i do magazynowania żywności. Obok komory gniazdowej znajduje się WC.  Gniazda są zbudowane z suchej trawy i roślin zielnych.
Porusza się wykorzystując naturalną osłonę z traw, wysokich bylin czy piaszczystych wydm. Pokarm zbiera i przenosi do nory lub jej pobliża w torbach policzkowych.
Wykorzystuje szlaki komunikacyjne, którymi się porusza w czasie poszukiwania pokarmu. Zaatakowany próbuje uciec do nory, ukryć się i przeczekać niebezpieczeństwo lub próbuje się bronić.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych ( gruczoł zapachowy na brzuchu ), postawy ciała i wokalizy.
Odżywia się głównie nasionami, ziarnem i roślinami strączkowymi. Część pokarmu przechowuje gromadząc go w pobliżu nory i  wykorzystując pamięć podręczną do jej odszukania.  Resztę znosi do spiżarni i magazynuje.
Sezon rozrodczy od kwietnia do sierpnia. System krycia poligamiczny.
Samica po ciąży trwającej 18 - 21 dni rodzi 1 - 10 młodych w miocie ( średnio 6 - 7 ). 2 - 5 miotów w sezonie.
Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po około 5 dniach zaczyna im wyrastać sierść. W wieku około 2 tygodni mają otwarte oczy i są całkowicie pokryte sierścią. W tym wieku mogą już samodzielnie jeść i pić. Odstawienie następuje po około 21 dniach. Młode usamodzielniają się zupełnie po około 30 dniach od narodzin. Część potomstwa rozprasza się zwłaszcza te z pierwszych miotów. Ostatni miot zimuje razem z pozostałymi osobnikami z nory. 
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi i jest przepędzany z gniazda.
Czasami dochodzi do kanibalizmu.
Dojrzałość płciową uzyskuje : samica w wieku około 3 miesięcy a samiec w wieku 5 - 8 miesięcy. Jednak część młodych osobników rozmnaża się dopiero następnej wiosny.
Żyje około 24 - 30 miesięcy.


Cricetulus barabensis barabensis - samica z młodymi

Opisane podgatunki :
- Cricetulus barabensis barabensis - (Pallas, 1773) - południo-wschodnia azjatycka Rosja ( Chita Oblast, dolina rzeki Ob, południowo-wschodnia Syberia, Pawłowsk, Barnaul, region Ussuri?, Transbajkalia ) 
- Cricetulus barabensis ferrugineus - Argyropulo, 1941 -  wschodnia azjatycka Rosja ( południowy region Ussuri, południowo-wschodnia Syberia, Primorski Kraj )
- Cricetulus barabensis fumatus - Thomas, 1909 -  północne Chiny ( Mandżuria ), południowa azjatycka Rosja ( Amur region, Transbajkalia ) - synonim Cricetulus griseus fumatus 
- Cricetulus barabensis furunculus - Pallas, 1779 - południowa azjatycka Rosja ( góry Ałtaj ) - synonim Mus furunculus - traktowany jako synonim Cricetulus barabensis barabensis
- Cricetulus barabensis griseus - Milne-Edwards, 1867 (not Kashkarov, 1923) - południowa azjatycka Rosja ( południowa Transbajkalia ), Mongolia, północne i wschodnie Chiny ( Shantung, Hebei ) - synonim  Cricetulus griseus - Corbet &  Hill (1991) traktują go jako samodzielny gatunek - chomik chiński
- Cricetulus barabensis manchuricus - Mori,1930 - północne Chiny ( Harbin, Mandżuria ) - synonim Cricetulus manchuricus 
- Cricetulus barabensis obscurus - Milne-Edwards, 1867 - południowa Mongolia, północne Chiny ( Shansi, Neimenggu, Xinjiang ) - synonim Cricetulus obscurus - Cricetulus griseus obscurus - Cricetulus mongolicus - wymieniane jako osobny gatunek przez niektórych autorów
- Cricetulus barabensis pseudogriseus - Orlov & Iskhakova, 1975 - południowo-wschodnia azjatycka Rosja ( południowa Syberia, Chita Oblast,  Kyakhta Region, Buriacja ), północne Chiny -  synonim Cricetulus pseudogriseus - Pavlinov & Rossolimo (1987) wymienia go jako samodzielny gatunek 
-  Cricetulus barabensis tuvinicus - Iskhakova, 1974 - południowo-wschodnia azjatycka Rosja ( południowa Syberia, Tuwa region, Buriacja ) południowo-wschodnia Mongolia ( Khangai Ridge )
- Cricetulus barabensis xinganensis - Wang, 1980 - południowo-wschodnia azjatycka Rosja ( Amur region ), północno-wschodnie Chiny ( Heilongjiang )


rycina - Cricetulus barabensis pseudogriseus


Cricetulus barabensis

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na duże populacje, brak widocznych drastycznych spadków populacji oraz szeroką dystrybucję.
W chwili obecnej nie są znane żadne główne zagrożenia dla gatunku jako całości.
Takson ten może obejmować dwa do trzech osobnych gatunków wymienianych przez różnych autorów.
W Mongolii występuje w całym kraju, z wyjątkiem skrajnych regionów zachodnich i południowo-zachodnich. 
Degradacja siedlisk wynikająca z nadmiernego wypasy zwierząt domowych może stanowić zagrożenie na części zakresu oraz utrata siedlisk na skutek pożarów spowodowanych  przez człowieka i zjawisk przyrodniczych stanowi również zagrożenie. Jednak żadne z nich nie są uważane za główne zagrożenia dla gatunku obecnie.
Około 9% zakresu gatunku w Mongolii znajduje się na obszarach chronionych. 
W Chinach i Rosji uznawany za nie zagrożony. 
Na niektórych obszarach może wymagać działań ochronnych.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące statusu taksonomicznego gatunku, wielkości populacji, jej stanu i trendów, potencjalnych zagrożeń, siedlisk.


Cricetulus barabensis - osobnik w niewoli

chomik stepowy ( Cricetulus barabensis ) - osobnik w wiwarium

W niewoli - sporadycznie.
Czasami w hodowli amatorskiej. Hodowany w parach lub samotnie.
Dobrze znosi  warunki wiwarium. Jednak tylko czasami aktywny w ciągu dnia.


chomik chiński ( Cricetulus barabensis griseus ) - traktowany jako samodzielny gatunek Cricetulus griseus




Chomik tybetański ( Cricetulus kamensis )  (Satunin, 1903) -  gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny  Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae .  Synonim Urocricetus kamensis. 

Występuje w Azji ( Chiny - Xizang, Qinghai, Gansu i Xinjiang ). Endemit dla Chin.

Zamieszkuje trawiaste stoki, górskie łąki, górskie i otwarte stepy, podmokłe tereny porośnięte krzewami na wysokości 3300 - 4100 m n.p.m.


chomik tybetański ( Cricetulus kamensis )

Aktywny w ciągu całej doby, jednak szczyt aktywności wczesnym rankiem i późnym popołudniem oraz o zmierzchu. Jego aktywność spada w okresie zimowym a od wiosny do jesieni bardzo aktywny, chociaż w lecie może prowadzić bardziej nocny tryb życia.
Typowy samotnik łączący się w pary w okresie rozrodczym. 
Jest terytorialny, wielkość rewiru osobnika nie jest znana ale prawdopodobnie jest to około 200 - 300 m2. 
Niewielki dymorfizm płciowy : samiec nieco większy niż samica.
Kopie proste systemy nor z kilkoma wejściami. Nora składa się z komory gniazdowej, spiżarni i WC.  Buduje gniazdo z suchej trawy i roślin zielnych.
Porusza się szlakami komunikacyjnymi do miejsc żerowania. Szlaki komunikacyjne są tak prowadzone, że wykorzystuje naturalne osłony do przemieszczania się. Pokarm znosi do nory lub w jej pobliże w torbach policzkowych.
Do komunikacji  używa sygnałów chemicznych, postawy ciała i wokalizy.
Odżywia sie pokarmem roślinnym i zwierzęcym. W skład jego diety wchodzą różnego rodzaju nasiona trwa i ziół, zielone częśći roślin, pąki, kwiaty ale także owady i ich larwy. Na okres zimy gromadzi zapasy różnorodnych nasion.
Sezon rozrodczy od maja do sierpnia. System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa około 21 dni. Samica rodzi 5 - 10 młodych ( średnio 7 -8 ) w miocie.
2 - 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po około 14 dniach są już porośnięte sierścią i mają otwarte oczy. Odstawienie następuje po około 21 dniach od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Sporadycznie dochodzi do kanibalizmu.
Dojrzałość płciową uzyskuje wieku około 3 miesięcy.
Żyje około 24 - 30 miesięcy.

Opisane podgatunki :
-  Cricetulus kamensis kamensis - (Satunin, 1903) - zachodnie Chiny ( rzeka Moktschjun, górny Mekong, wschodni Tybet (=Xizang), południowy Qinghai
- Cricetulus kamensis kozlovi - Satunin, 1902 - zachodnie i północne Chiny ( północny Qighai, północno-zachodnie Gansu, Nan Shan, południowe Xinjing - synonim Cricetulus kozlovi  
- Cricetulus kamensis lama - Bonhote, 1905 - południowo-zachodnie Chiny ( Tybet, Lhasa ) - synonim  Cricetulus lama - rozważa się jako  synonim Cricetulus kamensis ; różne gatunki dla Smith & Xie, 2008


Cricetulus kamensis ?

Gatunek uznawany za nie zagrożony mimo, że istnieje zamieszanie taksonomiczne odnośnie tego gatunku, jego zasięg jest najprawdopodobniej większy niż 20 000 km2, prawdopodobnie ma duże populacje, brak znanych zagrożeń i małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku kwalifikujące gatunek do bardziej zagrożonych kategorii.
Cricetulus tibetanus obejmuje alticola ale uważany jest za synonim Cricetulus kamensis dla niektórych autorów. 
Gatunek wymaga rewizji taksonomicznych. RS Hoffmann wyróżnia Cricetulus kamensis lama i Cricetulus tibetanus jako osobne gatunki. 
W opracowaniu Ssaki Chin ( Smith i Xie 2008 ) potwierdza się ta taksonomia. Jednak opracowanie wyróżnia dwa podgatunki w obrębie Cricetulus kamensis - Cricetulus kamensis kamensis ze wschodniej Qinghai i południowej Xizang i Cricetulus kamensis kozlovi z północnej Qinghai, z północno-zachodniej Gansu i południowej Xinjiang ) ( Smith i Xie 2008 ).
Muser i Carleton 2005 traktują formę lama i tibetanus jako synonimy.
Jednak żadne badania taksonomiczne nie są w chwili obecnej prowadzone.
Nie ma większych zagrożeń dla tego gatunku w chwili obecnej.
Nie jest objęty żadnymi środkami czy działaniami ochronnymi.
Prawdopodobnie może występować w obszarach chronionych. 
W Chinach, wpisany w regionalną Czerwoną Księgę jako nie zagrożony (Wang i Xie 2004).
Potrzebne są aktualne badania statusu taksonomicznego gatunku, wielkości jego populacji i dystrybucji.

W niewoli - brak danych. 




Chomik długoogonowy ( Cricetulus longicaudatus )  (Milne-Edwards, 1867) - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny  Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae .  Synonim  Cricetus longicaudatus. 

Występuje w Azji Środkowej ( Kazachstan, Mongolia, azjatycka część Rosji - południowa Syberia, Tuwa, region Ałtaju, północno-zachodnie Chiny - Xinjiang, Neimenggu, północny Tybet ).

Zamieszkuje suche siedliska : skaliste górskie stepy, półpustynie, górskie zbocza porośnięte suchorostami i krzewami, podnóża pagórków, półpustynny step porośnięty niską trawą do wysokości 1900 m n.p.m. Prawie wyłącznie  skaliste zbocza z rumowiskami skalnymi i dużymi głazami. W Mongolii, związany ze skalistymi obszarami stepowymi i półpustynnymi pasami górskimi.


rycina - chomik długoogonowy ( Cricetulus longicaudatus )

Aktywny od zmierzchu do świtu, jego aktywność spada w okresie późnej jesieni i zimy.
Typowy samotnik, łączący się w pary w sezonie rozrodczym.
Kopie płytką norę ( około 30 cm ) pod kamieniami, która rozciąga się poziomo pod powierzchnią. Nora zakończona jest komorą gniazdową. W komorze buduje gniazdo z trawy i ziół. Często wykorzystuje opuszczone nory innych gryzoni.
Długość ciała 90 - 116 mm, ogona 33 - 46 mm (35-46% długości ciała), ucha do 18 mm. Uszy są dość duże, zaokrąglone, nagie kolana, dość długi ogon pokryty krótkim gładkimi włosami. Czaszka w łukach jarzmowych bardziej zaokrąglona niż u poprzednich gatunków. Ubarwienie górnej części ciała jest ciemnoszare. Starsze osobniki, z odcieniem blado-żółtym lub czerwonym. Z tyłu głowy i kręgosłupa u niektórych okazów brak zaciemnienia, brak jednak jednoznacznej charakterystycznej  cechy. Z tyłu głowy, czasami ma ciemne miejsce. Brzuch jest jasnoszary, białawy. Dwubarwny ogon, górna powierzchnia ciemnoszara, na dole - biała. Łapy srebrzystobiałe. Uszy ciemnego koloru z jasnym białym obramowaniem.
Młode osobniki są  w kolorze szarym.
Porusza się głównie szlakami komunikacyjnymi zlokalizowanymi pod naturalną osłoną z kamieni czy wysokiej trawy.
Pokarm przenosi do nory lub w jej pobliże, magazynując pod kamieniami.
Odżywia się głównie nasionami traw i ziół ale nie gardzi też owadami.
Na okres zimy gromadzi zapasy nasion.
Sezon rozrodczy od marca - kwietnia do sierpnia. System krycia poligamiczny. 
Samica po ciąży trwającej około 19 - 21 dni rodzi 4 - 9 młodych w miocie. 2 mioty w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne.
Młode po około 14 dniach otwierają oczy i są porośnięte sierścią. Po 21 dniach od narodzin są odstawiane. Przebywają jeszcze z samicą do około 30 dni. W wieku 30 - 35 dni młode sa na tyle samodzielne, że następuje rozproszenie.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Sporadyczny kanibalizm.
Dojrzałość płciową osiąga w wieku około 3 miesięcy.
Żyje średnio 24 - 26 miesięcy.


rycina - Cricetulus longicaudatus

Opisane podgatunki :
- Cricetulus longicaudatus andersoni - Thomas, 1908 - środkowe i północne Chiny ( Shensi, Shansi ) - synonim Cricetulus andersoni - traktowany jako synonim Cricetulus longicaudus longicaudus
- Cricetulus longicaudatus chiumalaiensis - Wang & Cheng, 1973 - zachodnie Chiny - Dolina Sewukou, południowy Qinghai, Tybet
- Cricetulus longicaudatus dichrootis - Satunin, 1902 - północno-zachodnie Chiny - Nan Shan, Xinjiang ( Turkiestan Wschodni ) - synonim Cricetulus dichrootis - G. Allen sprawia, że to synonim barabensis obscurus, Argyropulo mówi, że jest to rasa longicaudatus
- Cricetulus longicaudatus griseiventris - Satunin, 1903 (not Thomas, 1917) - południowo-zachodnia Mongolia - zachodnia pustynia Gobi, Gobi Ałtaj - synonim Cricetulus phaeus griseiventris  
- Cricetulus longicaudatus kozhantschikovi - Vinogradov, 1927 - azjatycka Rosja - Krasnojarski Kraj, dystrykt Minousińsk, góry Sajany - synonim  Cricetulus kozhantschikovi - uznawany za synonim Cricetulus longicaudus longicaudus
- Cricetulus longicaudatus longicaudatus - (Milne-Edwards, 1867) - Chiny - Neimenggu, Xinjiang, Hebei, Pekin =Beijing, północne Shansi, Gansu,  centralna Mandżuria (Heilongjiang, Jilin, Liaoning), Mongolia
- Cricetulus longicaudatus nigrescens - G. M. Allen, 1925 - północno-wschodnie Chiny - Hebei - synonim  Cricetulus andersoni nigrescens - uznawany jako synonim Cricetulus longicaudus longicaudus 

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji i szeroką dystrybucję. Nie wykryto żadnego drastycznego spadku populacji kwalifikującej gatunek do zmiany kategorii zagrożenia.
Degradacja siedlisk spowodowana nadmiernym wypasem zwierząt domowych może być zagrożeniem. Konkurencja innych gatunków gryzoni o zasoby pokarmowe na niektórych obszarach może również stanowić potencjalne zagrożenie dla gatunku.
Innym potencjalnym zagrożeniem może być wysychanie źródeł wody i susze ale nie jest do końca jasne czy są to naturalne zmiany środowiska czy napędza je działalność człowieka.
Mimo wszystko nie stanowią one głównego zagrożenia dla gatunku jako całości.
Około 11% zakresu w Mongolii znajduje się na obszarach chronionych. Ostatnio odnotowano w północnej części Ikh Nartiin Chuluu Nature Reserve we  wschodniej Gobi.
Potrzebne jest monitorowanie populacji zwłaszcza na obszarach objętych degradacją i suszą.

W niewoli - rzadki.




Chomik Sokołowskiego  ( Cricetulus sokolovi  ) -  Orłow & Małygin, 1988 - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny  Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae .  

Występuje w środkowo-wschodniej Azji ( zachodnia i południowa Mongolia, północne Chiny - środkowe Neimenggu ).

Zamieszkuje suche obszary półpustynne.


chomik Sokołowskiego ( Cricetulus sokolovi )

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo że, jest samotnikiem.
Kopie prawdopodobnie nory u podnóża piaskowych wydm lub w kępach traw.
Sezon rozrodczy od połowy maja do sierpnia.
Samica rodzi 4 - 9 młodych w miocie. 2 - 3 mioty w sezonie.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i występowanie na obszarach chronionych w części dystrybucji gatunku. Uważa się, że jest małe prawdopodobieństwo drastycznego spadku populacji aby kwalifikować go w innych kategoriach zagrożenia.
Cricetulus sokolovi został wyniesiony do statusu gatunku na podstawie chromosomalnych cech i owłosienia (Musser i Carleton 2005). Wcześniej był zawarty jako podgatunek  Cricetulus barabensis obscurus (Smith i Xie 2008).
W chwili obecnej nie ma danych na temat stanu populacji gatunku.
Około 6% zakresu gatunku w Mongolii występuje na obszarach chronionych (Clark i in. 2006).  Nie wiadomo, czy gatunek występuje w obszarach chronionych w Chinach. 
W Mongolii w Czerwonej Księdze zapisano gatunek jako niewystarczające dane ( Clark i in. 2006 ). W Chinach również zapisano jako niewystarczające dane ( Wang & Xie 2004 ).
Potrzebne są badania dotyczące historii naturalnej, stanu, obfitości i trendów populacji, potencjalnych zagrożeń i siedlisk.  

W niewoli - rzadki.










Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.

poniedziałek, 1 września 2014

Cricetulus migratorius - chomik bałkański, gryzoń z południowo-wschodniej Europy i Azji.






Chomik bałkański, chomik szary ( Cricetulus migratorius ) (Pallas, 1773) - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny  Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae.

Występuje w Europie ( południowo - zachodnia i  centralna europejska część  Rosji, Ukraina, Grecja?, Bułgaria, Rumunia, Macedonia? ) i  Azja ( Turcja, Izrael, Palestyna, Jordania, Liban, Syria, Irak, Iran, Afganistan, Kazachstan, Mongolia, północno-zachodnie Chiny - Xinjiang, Ningxia,  azjatycka część Rosji - południowa Syberia, Uzbekistan, Kirgistan, Tadżykistan, Pakistan, Indie - Dżammu i Kaszmir ).

Zamieszkuje suche stepy, półpustynie, łąki, lasostep, tereny skaliste w górach ale także pola uprawne, ogrody a nawet siedziby ludzkie od  1000 m n.p.m. do 4300 m n.p.m. Preferuje stosunkowo suche obszary o rzadkiej roślinności a unika siedlisk wilgotnych i lasów. 


rycina - chomik bałkański ( Cricetulus migratorius ) - 1 oznaczono norę

Aktywny w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu, wiosną i latem  także za dnia. Nie zapada w okresie zimowym w sen lecz jest mniej aktywny. 
Typowy samotnik, łączący się w pary w okresie rozrodczym. Jest terytorialny, rewir osobnika to około 300 - 800 m2 nawet do 1km2.
Brak widocznego dymorfizmu płciowego. Ubarwiony jest szaro na grzbiecie z jaśniejszym brzuchem. Długość ciała od 80 do 117 mm, w tym ogona do 35 mm. Waży od 33 do 38 g.
Rzadko kopie własne nory ale preferuje zajmowanie opuszczonych nor po innych gryzoniach, które przystosowuje do swoich potrzeb. Nora składa się ze spiżarni, gniazda i WC oraz z kilku otworów wejściowych. 
Pokarmu poszukuje w pobliżu nory w odległości 100 do 500 metrów. 
W razie niebezpieczeństwa próbuje ukryć się w norze lub przeczekać niebezpieczeństwo nie zauważony.
Porusza się wykorzystując naturalne osłony w celu zmylenia potencjalnego drapieżnika. Często przystaje rozglądając się dookoła w pozycji ''słupka''.
Do komunikacji używa postawy ciała, sygnałów chemicznych i wokalizy.
Odżywia się różnorodnym pokarmem roślinnym. W skład jego diety wchodzą nasiona, korzenie, bulwy, kłącza, pędy, cebule, liście, trawy i zioła. Gromadzi zapasy pokarmu na okres zimy, głównie nasiona.   
Sezon rozrodczy od wiosny do jesieni. System krycia prawdopodobnie poligamiczny. 
Samica po ciąży trwającej od 17 do 20 dni rodzi 1 - 10 młodych, średnio 6.
Populacje południowe mogą mieć do 4 miotów w sezonie, populacje północne 3 - 4.
Po 4 tygodniach od narodzin młode przechodzą na stały pokarm i następuje rozproszenie.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Czasami dochodzi do kanibalizmu i samica zjada swoje młode lub samiec nie będący ojcem potomstwa.
Dojrzałość płciową uzyskuje : samica w wieku około 3 miesięcy a samiec w wieku 4 - 6 miesięcy.
Żyje około 24 - 36 miesięcy.


Cricetulus migratorius migratorius - okaz muzealny

Opisane podgatunki :
 - Cricetulus migratorius accedula -  Pallas, 1779 - Kazachstan - synonim Mus accedula - Cricetus accedula - traktowany jako synonim Cricetulus migratorius  migratorius
- Cricetulus migratorius arenarius - Pallas, 1773 - Kazachstan ( dolina rzeki Irtysz, Semipalatyńsk ), azjatycka część Rosji ( południowo-zachodnia Syberia ) - synonim  Mus arenarius - Cricetus arenarius - traktowany jako synonim Cricetulus  migratorius
- Cricetulus migratorius atticus - Nehring, 1902 - Grecja ( Peloponez, Attyka ) - synonim Cricetulus atticus  
- Cricetulus migratorius bellicosus - Charlemagne, 1916 - Ukraina ( na zachód od Dniepru ), południowa część europejskiej Rosji ( Kursk, Orel, Tuła, Riazań, Woroneż i Oblast Tambov ) - synonim  Cricetulus arenarius bellicosus
- Cricetulus migratorius caesius - Kashkarov, 1923 - góry w Kirgistanie, góry Kara - Tau, Kazachstan, zachodnie Chiny ( Neimenggu, Xinjiang, Gansu, północny Qinghai, Ningxia )
- Cricetulus migratorius cinerascens - Wagner, 1848 - Liban, Syria, Iran, Izrael, Palestyna, Afganistan, Turcja, Pakistan (  North-West Frontier Province ) - synonim Hypudaeus cinerascens 
- Cricetulus migratorius cinereus - Kashkarov, 1926 - Uzbekistan ( Taszkient, Turkiestan Zachodni ) -  synonim Cricetulus migratorius (phaeus) griseus
- Cricetulus migratorius coerulescens - Severtzov, 1879 - Tadżykistan, północno-zachodnie Chiny ( Xinjiang, Pamirs plateau, Turkiestan Wschodni ) - synonim Arvicola coerulescens 
- Cricetulus migratorius elisarjewi - Afanasiev, 1953, Afanasiev & wsp. - południowa azjatycka Rosja ( Ałtaj region, południowa Syberia ), północny Kazachstan ( Shemonaikh )
- Cricetulus migratorius falzfeini - Matschie, 1918 - Ukraina ( Askania Nowa, Taurien ) - synonim Cricetulus falzfeini - traktowany jako synonim  Cricetulus migratorius neglectus
- Cricetulus migratorius fulvus - Blanford, 1875 - północno-zachodnie Chiny ( Yarkand, Xinjiang, dorzecze i równina Tarim, wschodni Tien Szan, Turkiestan Wschodni, płaskowyż Pamiru ), Tadżykistan ( Wakhan ), północno-zachodnie Indie ( Kaszmir ) - synonim Cricetus fulvus 
 - Cricetulus migratorius griseiventris - Thomas, 1917 (not Satunin, 1903) - Tadżykistan ( góry Hissar ) - synonim Cricetulus migratorius griseiventris -traktowany jako synonim Cricetulus migratorius coeruslecens
- Cricetulus migratorius griseus - Kashkarov, 1923 (not Milne-Edwards, 1867) - Kazachstan ( Zhambyl region, Anlie-Ata, Turkiestan Zachodni ) - synonim Cricetulus migratorius (phaeus) griseus 
- Cricetulus migratorius isabellinus - de Fillippi, 1897 - południowo-zachodni Turkmenistan ( góry Kopet Dag ), północno-wschodni Iran
- Cricetulus migratorius migratorius - (Pallas, 1773) - Armenia do Kazachstanu, step Wołgo-Uralski 
- Cricetulus migratorius murinus - Severtzov, 1876 - południowo-zachodnia europejska Rosja ( Wołgograd, Summit of Ori, dolna Wołga ) - synonim Cricetus murinus - traktowany jako synonim Cricetulus migratorius phaeus
- Cricetulus migratorius neglectus - Ognev, 1916 - południowa Ukraina 
( Krym ) - synonim Cricetulus phaeus neglectus  
- Cricetulus migratorius ognevi - Argyropulo, 1932 - Uzbekistan ( Samarkanda ) - synonim  Cricetulus migratorius coerulescens ognevi - traktowany jako synonim  Cricetulus migratorius coeruslecens
- Cricetulus migratorius pamirensis - Ognev, 1923 - Tadżykistan ( góry Pamir ) - synonim Cricetulus fulvus fulvus pamirensis - traktowany jako synonim Cricetulus  migratorius coeruslecens
- Cricetulus migratorius phaeus - Pallas, 1779 - północno-zachodnie Chiny ( Yarkand, Xinjiang, Turkiestan Wschodni, Pakistan ( Gilgit ), Afganistan, Iran, Kazachstan, południowa europejska Rosja ( dolna Wołga, step Kałmyk, Kałmucja, wschodnia Ciskaukazja ) - synonim  Mus phaeus - Cricetus phaeus 
- Cricetulus migratorius pulcher - Ognev, 1924 - południowa europejska Rosja (  Kaukaz, Ciskaukazja, Transkaukazja, pólnocna Osetia-Alania ), Gruzja, Armenia
- Cricetulus migratorius sviridenkoi - Pidoplichko, 1928 - południowo-zachodnia europejska Rosja ( Dagestan ) - synonim Cricetulus migratorius phaeus sviridenkoi - traktowany jako synonim Cricetulus migratorius phaeus
- Cricetulus migratorius vernula - Thomas, 1917 - północna Turcja (  Trebizond )
- Cricetulus migratorius zvierezombi - Pidoplichko, 1928 - Ukraina ( Donieck, rzeka Don, stepy Azowskie )


rycina - Cricetulus migratorius 

Gatunek  uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroki zakres i obfite populacje w co najmniej jego części. Brak głównych zagrożeń na poziomie globalnym. 
Rejestrowany również na terenie Grecji, jednak obecnie nie odnotowany tam w ciągu ostatnich 35 lat ( G.Mitdain i wsp. 2007 ). Na Bałkanach sporadyczne i ograniczone występowanie.
W regionie Kaukazu i Azji Środkowej obfite populacje w odpowiednich siedliskach. W Armenii i Kirgistanie gatunek synantropijny a czasem bardziej powszechny niż Mus musculus. 
W Turcji występuje do 2300 m n.p.m. ( B.Krystufek & wsp. 2007 ) a w Pamirze do 4300 m n.p.m. ( Vohralik 1999 ).
Pierwotnie zamieszkiwał suche stepy, łąki i półpustynie, obecnie tereny upraw rolnych, ogrody a nawet budynki gospodarskie.
Lokalnie może być tępiony jako szkodnik upraw rolnych. 
Rejestrowany z terenów chronionych w swoim zakresie.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Potrzebne są badania w celu określenia stanu i trendów populacji, określenia wymagań gatunku i potencjalnych zagrożeń.


chomik bałkański ( Cricetulus migratorius ) - osobnik w niewoli

W niewoli - rzadki.
Prawdopodobnie nie jest agresywny ale jak każdy gryzoń może się bronić gryząc. Może to być bolesne ukąszenie, więc trzeba mieć rękawice podczas podnoszenia zwierzęcia.


 rycina - system komór i korytarzy Cricetulus migratorius 

Cricetulus migratorius - osobnik w warunkach wiwaryjnych






    


Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.