Chomik nepalski, chomik kaszmirski (Cricetulus alticola ) - Thomas, 1917 - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae . Synonim Cricetulus kamensis alticola.
Występuje w Azji Południowej i Środkowej ( zachodni Nepal, północno-zachodnie Indie - Dżammu, Kaszmir i Ladakh, zachodnia część Płaskowyżu Tybetańskiego w zachodnich Chinach - południowo-zachodni Xinjiang i północno-zachodni Tybet ).
Zamieszkuje lasy iglaste i brzozowe, suche stepy, półpustynie, pustynie, zarośla i zakrzewienia, obszary porośnięte wysokimi bylinami, bagniste i górskie łąki, czasami rumowiska skalne od 3100-5200 m n.p.m.
Aktywny w porze nocnej , czasami w ciągu dnia. Nie hibernuje ale jego aktywność w okresie zimowym spada.
Żyje samotnie lub w niewielkich grupach rodzinnych do 5 - 6 osobników.
Kopie płytki system tuneli i komór w miękkim gruncie. Jeśli może zajmuje opuszczone nory innych gryzoni. Nora posiada conajmniej dwa otwory wejściowe umieszczone często w kępie trawy lub pod krzewami. Prosty tunel prowadzi do komory gniazdowej, obok znajduje się spiżarnia i WC. Gniazdo buduje z suchej trawy i roślin zielnych.
Jest terytorialny, rewir osobnika lub grupy to około 200 - 500 m2.
Zdarza się, że osobniki agresywnie bronią swojego rewiru przed osobnikami tego samego gatunku.
Porusza się wykorzystując naturalną osłonę z traw, bylin czy piaszczystych wydm.
Wykorzystuje szlaki komunikacyjne do miejsc zbierania pokarmu. Pokarm znosi do nory lub w jej pobliże w torbach policzkowych.
Do komunikacji wykorzystuje sygnały zapachowe, postawę ciała i wokalizę.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym ( nasiona, jagody, bulwy, korzonki, kłącza, trawy, zielone części roślin, rośliny zielne, liście, pąki ) ale także prawdopodobnie owadami i innymi bezkręgowcami. Na okres zimy gromadzi zapasy pokarmu.
Sezon rozrodczy od maja do sierpnia. System krycia poligamiczny.
Długość ciąży wynosi 18-21 dni. Samica rodzi 5 - 10 młodych w miocie ( średnio 4 - 6 ). 2 - 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po 5 dniach od narodzin zaczyna im wyrastać sierść. Po około 14 dniach są w pełni owłosione i mają otwarte oczy. W tym wieku mogą już pożywiać i pić samodzielnie. Odstawienie następuje po około 21 dniach od narodzin. Przebywają jeszcze około 7 dni z samicą i rodzina rozpada się.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi i samica będzie przepędzać go z gniazda. Czasami dochodzi do kanibalizmu.
Dojrzałość uzyskuje po około 3 miesiącach ale rozmnaża się dopiero po ukończeniu 12 - 15 miesięcy.
Żyje około 24 - 26 miesięcy.
Opisane podgatunki :
- Cricetulus alticola alticola - Thomas, 1917 - północno-zachodnie Indie ( Kaszmir, Shushul, Ladakh, górny bieg rzeki Sutlej ), południowo-zachodnie Chiny ( Tybet )
- Cricetulus alticola tibetanus - Thomas & Hinton, 1922 - południowo-zachodnie Chiny ( Tingri, Tybet ) - synonim Cricetulus tibetanus - Cricetulus kamensis tibetanus - traktowany jako synonim Cricetulus kamensis - różne gatunki dla Smith & Xie, 2008
Gatunek uznawany za nie zagrożony mimo, że znany jest głównie z pojedynczych rejestracji z dużego zakresu. Jednak uważa się, że posiada prawdopodobnie duże populacje, szeroką dystrybucję i dużą tolerancję na szeroki zakres siedlisk, które zamieszkuje. Obecnie brak jest widocznych zagrożeń, które doprowadziłyby gatunek do drastycznego spadku aby kwalifikować go w bardziej zagrożonych kategoriach.
Domniemywa się, iż jest szeroko rozpowszechniony na wysokości 4000 m n.p.m. wzdłuż Himalajów (Molur i wsp. 2005).
Brak danych na temat wielkości populacji, jej stanu i trendów.
Zagrożenia dla tego gatunku w chwili obecnej nie są dobrze znane.
Brak informacji na temat rejestracji gatunku w obszarach chronionych.
Potrzebne są badania terenowe dotyczące historii naturalnej, siedlisk, potencjalnych zagrożeń oraz wielkości populacji, jej stanu i trendów.
W niewoli - brak danych.
Chomik stepowy ( Cricetulus barabensis ) (Pallas, 1773) - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae . Synonim Cricetulus griseus ? - Cricetulus mongolicus - Mus barabensis.
Występuje w Azji Środkowej i Wschodniej ( azjatycka część Rosji - Tuwa, Syberia od rzeki Irtysz do regionu Ussuri, Primorski Kraj, Transbajkalia, Mongolia, północne Chiny - Xinjiang, Neimenggu, Korea ).
Zamieszkuje suche siedliska stepowe i półpustynne, laso-step, łąki i pastwiska, pola uprawne a czasami budynki gospodarskie.
rycina - chomik stepowy ( Cricetulus barabensis )
Aktywny od lutego - marca do późnego września - początku października. Między październikiem a lutym hibernuje. Szczyt aktywności sezonowej zaraz po wyjściu z hibernacji w marcu i kwietniu oraz na początku jesieni. Szczyt aktywności dobowej od zmierzchu do północy, rzadko za dnia.
Żyje samotnie lub w grupie rodzinnej 4 - 5 osobników ( najwięcej 8 ).
Niewielki dymorfizm płciowy : samiec nieco większy niż samica.
Wielkość ciała to 8 - 12 cm i waga 30 - 35 gram.
Kopie prosty system nory z 2 - 3 wejściami. Okrągły otwór o średnicy 2-3 cm prowadzi do tunelu biegnącego do 1 m długości, na głębokości 10-50 cm. Tunel zakończony jest 4 - 5 komorami z gniazdem i do magazynowania żywności. Obok komory gniazdowej znajduje się WC. Gniazda są zbudowane z suchej trawy i roślin zielnych.
Porusza się wykorzystując naturalną osłonę z traw, wysokich bylin czy piaszczystych wydm. Pokarm zbiera i przenosi do nory lub jej pobliża w torbach policzkowych.
Wykorzystuje szlaki komunikacyjne, którymi się porusza w czasie poszukiwania pokarmu. Zaatakowany próbuje uciec do nory, ukryć się i przeczekać niebezpieczeństwo lub próbuje się bronić.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych ( gruczoł zapachowy na brzuchu ), postawy ciała i wokalizy.
Odżywia się głównie nasionami, ziarnem i roślinami strączkowymi. Część pokarmu przechowuje gromadząc go w pobliżu nory i wykorzystując pamięć podręczną do jej odszukania. Resztę znosi do spiżarni i magazynuje.
Sezon rozrodczy od kwietnia do sierpnia. System krycia poligamiczny.
Samica po ciąży trwającej 18 - 21 dni rodzi 1 - 10 młodych w miocie ( średnio 6 - 7 ). 2 - 5 miotów w sezonie.
Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po około 5 dniach zaczyna im wyrastać sierść. W wieku około 2 tygodni mają otwarte oczy i są całkowicie pokryte sierścią. W tym wieku mogą już samodzielnie jeść i pić. Odstawienie następuje po około 21 dniach. Młode usamodzielniają się zupełnie po około 30 dniach od narodzin. Część potomstwa rozprasza się zwłaszcza te z pierwszych miotów. Ostatni miot zimuje razem z pozostałymi osobnikami z nory.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi i jest przepędzany z gniazda.
Czasami dochodzi do kanibalizmu.
Dojrzałość płciową uzyskuje : samica w wieku około 3 miesięcy a samiec w wieku 5 - 8 miesięcy. Jednak część młodych osobników rozmnaża się dopiero następnej wiosny.
Żyje około 24 - 30 miesięcy.
Cricetulus barabensis barabensis - samica z młodymi
Opisane podgatunki :
- Cricetulus barabensis barabensis - (Pallas, 1773) - południo-wschodnia azjatycka Rosja ( Chita Oblast, dolina rzeki Ob, południowo-wschodnia Syberia, Pawłowsk, Barnaul, region Ussuri?, Transbajkalia )
- Cricetulus barabensis ferrugineus - Argyropulo, 1941 - wschodnia azjatycka Rosja ( południowy region Ussuri, południowo-wschodnia Syberia, Primorski Kraj )
- Cricetulus barabensis fumatus - Thomas, 1909 - północne Chiny ( Mandżuria ), południowa azjatycka Rosja ( Amur region, Transbajkalia ) - synonim Cricetulus griseus fumatus
- Cricetulus barabensis furunculus - Pallas, 1779 - południowa azjatycka Rosja ( góry Ałtaj ) - synonim Mus furunculus - traktowany jako synonim Cricetulus barabensis barabensis
- Cricetulus barabensis griseus - Milne-Edwards, 1867 (not Kashkarov, 1923) - południowa azjatycka Rosja ( południowa Transbajkalia ), Mongolia, północne i wschodnie Chiny ( Shantung, Hebei ) - synonim Cricetulus griseus - Corbet & Hill (1991) traktują go jako samodzielny gatunek - chomik chiński
- Cricetulus barabensis manchuricus - Mori,1930 - północne Chiny ( Harbin, Mandżuria ) - synonim Cricetulus manchuricus
- Cricetulus barabensis obscurus - Milne-Edwards, 1867 - południowa Mongolia, północne Chiny ( Shansi, Neimenggu, Xinjiang ) - synonim Cricetulus obscurus - Cricetulus griseus obscurus - Cricetulus mongolicus - wymieniane jako osobny gatunek przez niektórych autorów
- Cricetulus barabensis pseudogriseus - Orlov & Iskhakova, 1975 - południowo-wschodnia azjatycka Rosja ( południowa Syberia, Chita Oblast, Kyakhta Region, Buriacja ), północne Chiny - synonim Cricetulus pseudogriseus - Pavlinov & Rossolimo (1987) wymienia go jako samodzielny gatunek
- Cricetulus barabensis tuvinicus - Iskhakova, 1974 - południowo-wschodnia azjatycka Rosja ( południowa Syberia, Tuwa region, Buriacja ) południowo-wschodnia Mongolia ( Khangai Ridge )
- Cricetulus barabensis xinganensis - Wang, 1980 - południowo-wschodnia azjatycka Rosja ( Amur region ), północno-wschodnie Chiny ( Heilongjiang )
rycina - Cricetulus barabensis pseudogriseus
Cricetulus barabensis
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na duże populacje, brak widocznych drastycznych spadków populacji oraz szeroką dystrybucję.
W chwili obecnej nie są znane żadne główne zagrożenia dla gatunku jako całości.
Takson ten może obejmować dwa do trzech osobnych gatunków wymienianych przez różnych autorów.
W Mongolii występuje w całym kraju, z wyjątkiem skrajnych regionów zachodnich i południowo-zachodnich.
Degradacja siedlisk wynikająca z nadmiernego wypasy zwierząt domowych może stanowić zagrożenie na części zakresu oraz utrata siedlisk na skutek pożarów spowodowanych przez człowieka i zjawisk przyrodniczych stanowi również zagrożenie. Jednak żadne z nich nie są uważane za główne zagrożenia dla gatunku obecnie.
Około 9% zakresu gatunku w Mongolii znajduje się na obszarach chronionych.
W Chinach i Rosji uznawany za nie zagrożony.
Na niektórych obszarach może wymagać działań ochronnych.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące statusu taksonomicznego gatunku, wielkości populacji, jej stanu i trendów, potencjalnych zagrożeń, siedlisk.
Cricetulus barabensis - osobnik w niewoli
chomik stepowy ( Cricetulus barabensis ) - osobnik w wiwarium
W niewoli - sporadycznie.
Czasami w hodowli amatorskiej. Hodowany w parach lub samotnie.
Dobrze znosi warunki wiwarium. Jednak tylko czasami aktywny w ciągu dnia.
chomik chiński ( Cricetulus barabensis griseus ) - traktowany jako samodzielny gatunek Cricetulus griseus
Chomik tybetański ( Cricetulus kamensis ) (Satunin, 1903) - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae . Synonim Urocricetus kamensis.
Występuje w Azji ( Chiny - Xizang, Qinghai, Gansu i Xinjiang ). Endemit dla Chin.
Zamieszkuje trawiaste stoki, górskie łąki, górskie i otwarte stepy, podmokłe tereny porośnięte krzewami na wysokości 3300 - 4100 m n.p.m.
chomik tybetański ( Cricetulus kamensis )
Aktywny w ciągu całej doby, jednak szczyt aktywności wczesnym rankiem i późnym popołudniem oraz o zmierzchu. Jego aktywność spada w okresie zimowym a od wiosny do jesieni bardzo aktywny, chociaż w lecie może prowadzić bardziej nocny tryb życia.
Typowy samotnik łączący się w pary w okresie rozrodczym.
Jest terytorialny, wielkość rewiru osobnika nie jest znana ale prawdopodobnie jest to około 200 - 300 m2.
Niewielki dymorfizm płciowy : samiec nieco większy niż samica.
Kopie proste systemy nor z kilkoma wejściami. Nora składa się z komory gniazdowej, spiżarni i WC. Buduje gniazdo z suchej trawy i roślin zielnych.
Porusza się szlakami komunikacyjnymi do miejsc żerowania. Szlaki komunikacyjne są tak prowadzone, że wykorzystuje naturalne osłony do przemieszczania się. Pokarm znosi do nory lub w jej pobliże w torbach policzkowych.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, postawy ciała i wokalizy.
Odżywia sie pokarmem roślinnym i zwierzęcym. W skład jego diety wchodzą różnego rodzaju nasiona trwa i ziół, zielone częśći roślin, pąki, kwiaty ale także owady i ich larwy. Na okres zimy gromadzi zapasy różnorodnych nasion.
Sezon rozrodczy od maja do sierpnia. System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa około 21 dni. Samica rodzi 5 - 10 młodych ( średnio 7 -8 ) w miocie.
2 - 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po około 14 dniach są już porośnięte sierścią i mają otwarte oczy. Odstawienie następuje po około 21 dniach od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Sporadycznie dochodzi do kanibalizmu.
Dojrzałość płciową uzyskuje wieku około 3 miesięcy.
Żyje około 24 - 30 miesięcy.
Opisane podgatunki :
- Cricetulus kamensis kamensis - (Satunin, 1903) - zachodnie Chiny ( rzeka Moktschjun, górny Mekong, wschodni Tybet (=Xizang), południowy Qinghai
- Cricetulus kamensis kozlovi - Satunin, 1902 - zachodnie i północne Chiny ( północny Qighai, północno-zachodnie Gansu, Nan Shan, południowe Xinjing - synonim Cricetulus kozlovi
- Cricetulus kamensis lama - Bonhote, 1905 - południowo-zachodnie Chiny ( Tybet, Lhasa ) - synonim Cricetulus lama - rozważa się jako synonim Cricetulus kamensis ; różne gatunki dla Smith & Xie, 2008
Cricetulus kamensis ?
Gatunek uznawany za nie zagrożony mimo, że istnieje zamieszanie taksonomiczne odnośnie tego gatunku, jego zasięg jest najprawdopodobniej większy niż 20 000 km2, prawdopodobnie ma duże populacje, brak znanych zagrożeń i małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku kwalifikujące gatunek do bardziej zagrożonych kategorii.
Cricetulus tibetanus obejmuje alticola ale uważany jest za synonim Cricetulus kamensis dla niektórych autorów.
Gatunek wymaga rewizji taksonomicznych. RS Hoffmann wyróżnia Cricetulus kamensis lama i Cricetulus tibetanus jako osobne gatunki.
W opracowaniu Ssaki Chin ( Smith i Xie 2008 ) potwierdza się ta taksonomia. Jednak opracowanie wyróżnia dwa podgatunki w obrębie Cricetulus kamensis - Cricetulus kamensis kamensis ze wschodniej Qinghai i południowej Xizang i Cricetulus kamensis kozlovi z północnej Qinghai, z północno-zachodniej Gansu i południowej Xinjiang ) ( Smith i Xie 2008 ).
Muser i Carleton 2005 traktują formę lama i tibetanus jako synonimy.
Jednak żadne badania taksonomiczne nie są w chwili obecnej prowadzone.
Nie ma większych zagrożeń dla tego gatunku w chwili obecnej.
Nie jest objęty żadnymi środkami czy działaniami ochronnymi.
Prawdopodobnie może występować w obszarach chronionych.
W Chinach, wpisany w regionalną Czerwoną Księgę jako nie zagrożony (Wang i Xie 2004).
Potrzebne są aktualne badania statusu taksonomicznego gatunku, wielkości jego populacji i dystrybucji.
W niewoli - brak danych.
Chomik długoogonowy ( Cricetulus longicaudatus ) (Milne-Edwards, 1867) - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae . Synonim Cricetus longicaudatus.
Występuje w Azji Środkowej ( Kazachstan, Mongolia, azjatycka część Rosji - południowa Syberia, Tuwa, region Ałtaju, północno-zachodnie Chiny - Xinjiang, Neimenggu, północny Tybet ).
Zamieszkuje suche siedliska : skaliste górskie stepy, półpustynie, górskie zbocza porośnięte suchorostami i krzewami, podnóża pagórków, półpustynny step porośnięty niską trawą do wysokości 1900 m n.p.m. Prawie wyłącznie skaliste zbocza z rumowiskami skalnymi i dużymi głazami. W Mongolii, związany ze skalistymi obszarami stepowymi i półpustynnymi pasami górskimi.
rycina - chomik długoogonowy ( Cricetulus longicaudatus )
Aktywny od zmierzchu do świtu, jego aktywność spada w okresie późnej jesieni i zimy.
Typowy samotnik, łączący się w pary w sezonie rozrodczym.
Kopie płytką norę ( około 30 cm ) pod kamieniami, która rozciąga się poziomo pod powierzchnią. Nora zakończona jest komorą gniazdową. W komorze buduje gniazdo z trawy i ziół. Często wykorzystuje opuszczone nory innych gryzoni.
Długość ciała 90 - 116 mm, ogona 33 - 46 mm (35-46% długości ciała), ucha do 18 mm. Uszy są dość duże, zaokrąglone, nagie kolana, dość długi ogon pokryty krótkim gładkimi włosami. Czaszka w łukach jarzmowych bardziej zaokrąglona niż u poprzednich gatunków. Ubarwienie górnej części ciała jest ciemnoszare. Starsze osobniki, z odcieniem blado-żółtym lub czerwonym. Z tyłu głowy i kręgosłupa u niektórych okazów brak zaciemnienia, brak jednak jednoznacznej charakterystycznej cechy. Z tyłu głowy, czasami ma ciemne miejsce. Brzuch jest jasnoszary, białawy. Dwubarwny ogon, górna powierzchnia ciemnoszara, na dole - biała. Łapy srebrzystobiałe. Uszy ciemnego koloru z jasnym białym obramowaniem.
Młode osobniki są w kolorze szarym.
Porusza się głównie szlakami komunikacyjnymi zlokalizowanymi pod naturalną osłoną z kamieni czy wysokiej trawy.
Pokarm przenosi do nory lub w jej pobliże, magazynując pod kamieniami.
Odżywia się głównie nasionami traw i ziół ale nie gardzi też owadami.
Na okres zimy gromadzi zapasy nasion.
Sezon rozrodczy od marca - kwietnia do sierpnia. System krycia poligamiczny.
Samica po ciąży trwającej około 19 - 21 dni rodzi 4 - 9 młodych w miocie. 2 mioty w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne.
Młode po około 14 dniach otwierają oczy i są porośnięte sierścią. Po 21 dniach od narodzin są odstawiane. Przebywają jeszcze z samicą do około 30 dni. W wieku 30 - 35 dni młode sa na tyle samodzielne, że następuje rozproszenie.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Sporadyczny kanibalizm.
Dojrzałość płciową osiąga w wieku około 3 miesięcy.
Żyje średnio 24 - 26 miesięcy.
rycina - Cricetulus longicaudatus
Opisane podgatunki :
- Cricetulus longicaudatus andersoni - Thomas, 1908 - środkowe i północne Chiny ( Shensi, Shansi ) - synonim Cricetulus andersoni - traktowany jako synonim Cricetulus longicaudus longicaudus
- Cricetulus longicaudatus chiumalaiensis - Wang & Cheng, 1973 - zachodnie Chiny - Dolina Sewukou, południowy Qinghai, Tybet
- Cricetulus longicaudatus dichrootis - Satunin, 1902 - północno-zachodnie Chiny - Nan Shan, Xinjiang ( Turkiestan Wschodni ) - synonim Cricetulus dichrootis - G. Allen sprawia, że to synonim barabensis obscurus, Argyropulo mówi, że jest to rasa longicaudatus
- Cricetulus longicaudatus griseiventris - Satunin, 1903 (not Thomas, 1917) - południowo-zachodnia Mongolia - zachodnia pustynia Gobi, Gobi Ałtaj - synonim Cricetulus phaeus griseiventris
- Cricetulus longicaudatus kozhantschikovi - Vinogradov, 1927 - azjatycka Rosja - Krasnojarski Kraj, dystrykt Minousińsk, góry Sajany - synonim Cricetulus kozhantschikovi - uznawany za synonim Cricetulus longicaudus longicaudus
- Cricetulus longicaudatus longicaudatus - (Milne-Edwards, 1867) - Chiny - Neimenggu, Xinjiang, Hebei, Pekin =Beijing, północne Shansi, Gansu, centralna Mandżuria (Heilongjiang, Jilin, Liaoning), Mongolia
- Cricetulus longicaudatus nigrescens - G. M. Allen, 1925 - północno-wschodnie Chiny - Hebei - synonim Cricetulus andersoni nigrescens - uznawany jako synonim Cricetulus longicaudus longicaudus
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji i szeroką dystrybucję. Nie wykryto żadnego drastycznego spadku populacji kwalifikującej gatunek do zmiany kategorii zagrożenia.
Degradacja siedlisk spowodowana nadmiernym wypasem zwierząt domowych może być zagrożeniem. Konkurencja innych gatunków gryzoni o zasoby pokarmowe na niektórych obszarach może również stanowić potencjalne zagrożenie dla gatunku.
Innym potencjalnym zagrożeniem może być wysychanie źródeł wody i susze ale nie jest do końca jasne czy są to naturalne zmiany środowiska czy napędza je działalność człowieka.
Mimo wszystko nie stanowią one głównego zagrożenia dla gatunku jako całości.
Około 11% zakresu w Mongolii znajduje się na obszarach chronionych. Ostatnio odnotowano w północnej części Ikh Nartiin Chuluu Nature Reserve we wschodniej Gobi.
Potrzebne jest monitorowanie populacji zwłaszcza na obszarach objętych degradacją i suszą.
W niewoli - rzadki.
Chomik Sokołowskiego ( Cricetulus sokolovi ) - Orłow & Małygin, 1988 - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Cricetinae .
Występuje w środkowo-wschodniej Azji ( zachodnia i południowa Mongolia, północne Chiny - środkowe Neimenggu ).
Zamieszkuje suche obszary półpustynne.
chomik Sokołowskiego ( Cricetulus sokolovi )
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo że, jest samotnikiem.
Kopie prawdopodobnie nory u podnóża piaskowych wydm lub w kępach traw.
Sezon rozrodczy od połowy maja do sierpnia.
Samica rodzi 4 - 9 młodych w miocie. 2 - 3 mioty w sezonie.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i występowanie na obszarach chronionych w części dystrybucji gatunku. Uważa się, że jest małe prawdopodobieństwo drastycznego spadku populacji aby kwalifikować go w innych kategoriach zagrożenia.
Cricetulus sokolovi został wyniesiony do statusu gatunku na podstawie chromosomalnych cech i owłosienia (Musser i Carleton 2005). Wcześniej był zawarty jako podgatunek Cricetulus barabensis obscurus (Smith i Xie 2008).
W chwili obecnej nie ma danych na temat stanu populacji gatunku.
Około 6% zakresu gatunku w Mongolii występuje na obszarach chronionych (Clark i in. 2006). Nie wiadomo, czy gatunek występuje w obszarach chronionych w Chinach.
W Mongolii w Czerwonej Księdze zapisano gatunek jako niewystarczające dane ( Clark i in. 2006 ). W Chinach również zapisano jako niewystarczające dane ( Wang & Xie 2004 ).
Potrzebne są badania dotyczące historii naturalnej, stanu, obfitości i trendów populacji, potencjalnych zagrożeń i siedlisk.
W niewoli - rzadki.
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
