babirussa ( Babyroussa babirussa )
babirussa północnocelebeska ( Babyroussa celebensis ) samica z warchlakami
babirussa ( Babyroussa babirussa ) ogród zoologiczny Usti nad Łabą
babirussa ( Babyroussa babirussa ) w kąpieli
babirussa ( Babyroussa babirussa ) ogród zoologiczny w Malezji
babirussa ( Babyroussa babirussa ) ogród zoologiczny Singapur
Ursus thibetanus thibetanus 
grupa niedźwiedzi himalajskich w ogrodzie zoologicznym
Ursus thibetanus thibetanus - wspinaczka po drzewie
niedźwiedź himalajski ( Ursus thibetanus ) ogród zoologiczny w Ostrawie
Ursus thibetanus ussuricus w tajdze nad Ussuri ( Syberia )
niedźwiedź himalajski ( Ursus thibetanus ) ogród zoologiczny we Wrocławiu
niedźwiedź himalajski ( Ursus thibetanus ) ogród zoologiczny we Wrocławiu
grupa niedźwiedzi himalajskich (Ursus thibetanus ) w ogrodzie zoologicznym w Łodzi
mój wspaniały ozorek
odpoczynek w zoo
niedźwiedź brunatny z wrocławskiego zoo
niedźwiedź euroazjatycki (Ursus arctos arctos)
niedźwiedź amurski (Ursus arctos lasiotus )
niedźwiedź rudy (Ursus arctos isabelinus )
młody niedźwiedź brunatny
niedźwiedź syberyjski (Ursus arctos collaris )
niedźwiedź rudy, himalajski ( Ursus arctos isabelinus )
niedźwiedź brunatny z wrocławskiego zoo
niedźwiedź mongolski ( Ursus arctos gobiensis ) na pustyni Gobi
niedźwiedź tybetański (Ursus arctos pruinosus) - zoo w Chengdu ( Chiny )
niedźwiedź tybetański ( Ursus arctos pruinosus ) w chińskim zoo
samica z młodymiNiedźwiedź brunatny ( Ursus arctos ) jest jednym z najpotężniejszych drapieżników lądowych, należącym do rodziny niedźwiedzi.
Występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
W Azji rozprzestrzeniony od Azji Mniejszej, poprzez Iran, do Himalajów i Tybetu i poprzez Azję Środkową i Wschodnią aż do Kamczatki i Japonii.
W Europie zamieszkuje Pireneje, Apeniny, Alpy południowego Tyrolu, Karpaty, południową Skandynawię i Wschodnią Europę aż po Ural.
W Ameryce Północnej od północnego Meksyku po północne krańce Alaski i wyspy Kodiak.
Zasięg tego gatunku jest ogromny toteż tworzy liczne podgatunki, różniące się między sobą wielkością ciała, zabarwieniem futra, sposobem żerowania, aktywnością dobową i itp.
Zamieszkuje góry do granicy lasu, nizinne lasy, otwarte tereny tundry i stepu, zakrzewienia nadrzeczne. Jest wszystkożerny.
Niedźwiedź brunatny jest typowym samotnikiem, tylko w okresie godowym łączącym się w pary. Rewir jednego misia wynosi 15 - 20 km kwadratowych. Ze swego terytorium przepędza innych współplemieńców nawet samicę z młodymi ( często są to jego młode ). Jedynie w okresie obfitości pokarmowej niedźwiedzie ( samce ) tolerują się wzajemnie, chociaż ostro rywalizują o najlepsze miejsca połowu łososi. Najsilniejsze osobniki zajmują stanowiska, na których nie muszą się specjalnie trudzić a ryby same wskakują im w pyski. Słabsze samce oraz samice z młodymi muszą się zadowolić miejscami o zróżnicowanej możliwości połowu. Osobniki słabe lub chore są przeganiane na najgorsze stanowiska łowisk.
Z innymi zwierzętami niedźwiedź żyje w stosunkach względnie pokojowych, poza okresami, kiedy poluje na nie. Wówczas to zmienia się z pozornie ociężałego ssaka w błyskawicznie poruszającą się maszynę do zabijania, która to ciosem łapy potrafi zabić jelenia czy łosia.
Wokół niedźwiedzia i jego zachowania narosło mnóstwo legend i stereotypów. Jest też wiele przeciwstawnych spostrzeżeń i sądów.
I tak wielu uważa niedźwiedzia za zwierzę łagodne i nieszkodliwe. Inni, że jest to drażliwy i nieufny drapieżnik żyjący w ukryciu. Jeszcze inni twierdzą, że jest on pewny siebie i na swój sposób chytry. Osobniki obserwowane w warunkach naturalnych sprawiają wrażenie lubiącego spokój powolnego zwierzęcia i nie sprawiającego swoim zachowaniem niebezpiecznego drapieżnika. Tymczasem każdy niedźwiedź to odrębna indywidualność, która w ciągu życia wyrabia sobie indywidualne nawyki. Jest to indywidualność bardzo trudna do rozszyfrowania, nawet znawcy tej grupy zwierząt nie potrafią określić w jakim nastroju jest dany okaz. Jego nastroju nie zdradzają ani agresywne gesty, ani mimika, ani wyraz oczu czy pozycja ciała. Łagodnie wyglądający miś może ni stąd ni zowąd podnieść ociężałą łapę, potem błyskawicznie i silnie nią uderzyć.
Azjatyckie podgatunki niedźwiedzia brunatnego ( Ursus arctos ):
niedźwiedź amurski (Ursus arctos lasiotus) występuje na południowych Kurylach, w Nadmorskim Kraju, w dorzeczu Ussuri i Amuru od gór Stanowych, w północnych Chinach.
Jeden z najmniej zagrożonych podgatunków niedźwiedzia brunatnego.
niedźwiedź euroazjatycki ( Ursus arctos arctos ) występuje we Wschodniej Europie oraz na Uralu i zachodniej Syberii. Podgatunek zagrożony szczególnie we Wschodniej Europie.
niedźwiedź kamczacki (Ursus arctos beringianus) opisany wcześniej.niedźwiedź kołymski ( Ursus arctos ognevi ) występuje na wschód od rzeki Kołymy. Podgatunek zagrożony.
niedźwiedź mongolski (Ursus arctos gobiensis) występuje w Mongolii, pustynia Gobi. Populacja skrajnie zagrożona ok. 30 osobników.
niedźwiedź himalajski (Ursus arctos isabellinus) występuje w Nepalu , Pakistanie i północnych Indiach. Populacja skrajnie zagrożona ok. 60 - 90 osobników.
niedźwiedź kaukaski ( Ursus arctos meridionalis ) występuje na Północnym Kaukazie. Zagrożony.
niedźwiedź syberyjski (Ursus arctos collaris) występuje na Syberii (z wyjątkiem siedlisk amurskiego i kamczackiego ) również w północnej Mongolii, północnych Chinach , wschodnim Kazachstanie. Populacja najmniej zagrożona.
niedźwiedź tybetański ( Ursus arctos pruinosus ) występuje w zachodnich Chinach. Populacja skrajnie zagrożona ok. 50 - 100 osobników.
niedźwiedź syryjski (Ursus arctos syriacus ) opisany wcześniej.
niedźwiedź japoński ( Ursus arctos yesoensis ) występuje na Hokkaido , Japonia. Populacja skrajnie zagrożona.
Głównymi zagrożeniami dla niedźwiedzia jest:
- kurczenie się środowiska naturalnego
- wycinka lasów
- nie kontrolowane polowania ( głównie w Rosji )
- kłusownictwo
- handel żywymi zwierzętami
- wykorzystywanie w tradycyjnej chińskiej medycynie tzw. woreczków żółciowych niedźwiedzi
Niedźwiedź brunatny od początku istnienia ogrodów zoologicznych stał się ich stałym mieszkańcem. Dobrze się rozmnaża się w warunkach wiwaryjnych, co dla nie których podgatunków jest sprawą życia i śmierci.
"
Niedźwiedź himalajski,niedźwiedź tybetański, niedźwiedź obrożny, niedźwiedź księżycowy, azjatycki niedźwiedź czarny (Ursus thibetanus syn. Selenarctos thibetanus ) drapieżnik z rodziny niedźwiedzi. Jest mniejszy od niedźwiedzia brunatnego.
Zamieszkuje Azję Południową i Środkową po Japonię i Tajwan, od Chin do Tajlandii. W Himalajach i Tybecie występuje nawet do wysokości 3000 - 5000 m n.p.m. .
Żyje głównie w lasach, choć może się trafić również na otwartych terenach.
Jest wszystkożerny, ale głównie je owoce choć nie gardzi korzonkami, owadami i małymi ssakami a nawet padliną. Aktywny głównie nocą, unika spotkań z człowiekiem. Po za tym ruchliwy lubiący często się wspinać na skały lub drzewa.
Występuje w kilku podgatunkach:
Ursus thibetanus qedrosianus - zamieszkuje od Iranu po Pakistan - skrajnie zagrożony
Ursus thibetanus japonicus - zamieszkuje Japonię
Ursus thibetanus laniger - zamieszkuje Afganistan i południowe Chiny - skrajnie zagrożony
Ursus thibetanus thibetanus - zamieszkuje Himalaje i Azję Południowo - Wschodnią
Ursus thibetanus ussuricus - zamieszkuje Południowo - Wschodnią Syberię, północne Chiny i Koree
Ursus thibetanus formosanus - zamieszkuje Tajwan
Głównymi zagrożeniami są :
- kurczenie się naturalnego środowiska
- wycinka lasów
- kłusownicto ( mięso uważane za przysmak, kości a nawet żółć wykorzystywane w tradycyjnej chińskiej medycynie )
- przeludnienie
W niewoli chętnie trzymany, gdzie jest częstym mieszkańcem ogrodów zoologicznych. Bardzo dobrze się rozmnaża, co jest dobrym prognostykiem na przyszłość dla tego gatunku.
W Chinach powstały fermy, gdzie w klatkach trzymane są niedźwiedzie od których pozyskuje się żółć.
Zamieszkuje Azję Południową i Środkową po Japonię i Tajwan, od Chin do Tajlandii. W Himalajach i Tybecie występuje nawet do wysokości 3000 - 5000 m n.p.m. .
Żyje głównie w lasach, choć może się trafić również na otwartych terenach.
Jest wszystkożerny, ale głównie je owoce choć nie gardzi korzonkami, owadami i małymi ssakami a nawet padliną. Aktywny głównie nocą, unika spotkań z człowiekiem. Po za tym ruchliwy lubiący często się wspinać na skały lub drzewa.
Występuje w kilku podgatunkach:
Ursus thibetanus qedrosianus - zamieszkuje od Iranu po Pakistan - skrajnie zagrożony
Ursus thibetanus japonicus - zamieszkuje Japonię
Ursus thibetanus laniger - zamieszkuje Afganistan i południowe Chiny - skrajnie zagrożony
Ursus thibetanus thibetanus - zamieszkuje Himalaje i Azję Południowo - Wschodnią
Ursus thibetanus ussuricus - zamieszkuje Południowo - Wschodnią Syberię, północne Chiny i Koree
Ursus thibetanus formosanus - zamieszkuje Tajwan
Głównymi zagrożeniami są :
- kurczenie się naturalnego środowiska
- wycinka lasów
- kłusownicto ( mięso uważane za przysmak, kości a nawet żółć wykorzystywane w tradycyjnej chińskiej medycynie )
- przeludnienie
W niewoli chętnie trzymany, gdzie jest częstym mieszkańcem ogrodów zoologicznych. Bardzo dobrze się rozmnaża, co jest dobrym prognostykiem na przyszłość dla tego gatunku.
W Chinach powstały fermy, gdzie w klatkach trzymane są niedźwiedzie od których pozyskuje się żółć.
"
Babirussa ( Babyroussa babirussa ) parzystokopytny ssak z rodziny świniowatych.
Występuje głównie na wyspie Celebes i na Molukach.
Jest to zwierzę łagodne, o skrytym, nocnym trybie życia. Zamieszkuje gęste, wilgotne lasy w pobliżu rzek i bagien.
Samce charakteryzuje silny rozrost obu par kłów. Kły górnej szczęki rosną ku górze, przebijają skórę pyska i zakrzywiają się ku tyłowi, prawie dotykając czoła. Babirussa dobrze pływa i w razie niebezpieczeństwa szybko biega.
Głównymi zagrożeniami dla gatunku jest :
- niszczenie środowiska naturalnego
- wyręb lasów
- polowanie dla mięsa, skór i trofeum ( głównie samce )
- przeludnienie
W niewoli babirussa dość dobrze znosi warunki wiwaryjne. Z rozmnażaniem tego gatunku jest dość duża trudność, gdyż trudno dobrać dobrą parę hodowlaną.
Inne pokrewne gatunki:
Babirussa północnocelebeska ( Babyroussa celebensis ) obecnie skrajnie zagrożona
Babirussa środkowocelebeska ( Babyroussa bolabatuensis ) , Babirussa malengeńska ( Babyroussa togeanensis )
Wszystkie one są do siebie bardzo podobne i prowadzą identyczny tryb życia. Występują na Celebesie oraz na Molukach. Zamieszkują gęste wilgotne lasy.Zagrożenia identyczne jak u babirussy.
Występuje głównie na wyspie Celebes i na Molukach.
Jest to zwierzę łagodne, o skrytym, nocnym trybie życia. Zamieszkuje gęste, wilgotne lasy w pobliżu rzek i bagien.
Samce charakteryzuje silny rozrost obu par kłów. Kły górnej szczęki rosną ku górze, przebijają skórę pyska i zakrzywiają się ku tyłowi, prawie dotykając czoła. Babirussa dobrze pływa i w razie niebezpieczeństwa szybko biega.
Głównymi zagrożeniami dla gatunku jest :
- niszczenie środowiska naturalnego
- wyręb lasów
- polowanie dla mięsa, skór i trofeum ( głównie samce )
- przeludnienie
W niewoli babirussa dość dobrze znosi warunki wiwaryjne. Z rozmnażaniem tego gatunku jest dość duża trudność, gdyż trudno dobrać dobrą parę hodowlaną.
Inne pokrewne gatunki:
Babirussa północnocelebeska ( Babyroussa celebensis ) obecnie skrajnie zagrożona
Babirussa środkowocelebeska ( Babyroussa bolabatuensis ) , Babirussa malengeńska ( Babyroussa togeanensis )
Wszystkie one są do siebie bardzo podobne i prowadzą identyczny tryb życia. Występują na Celebesie oraz na Molukach. Zamieszkują gęste wilgotne lasy.Zagrożenia identyczne jak u babirussy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz