Występuje w całej północnej Euroazji od Morza Bałtyckiego po Morze Japońskie. Spotkać ją można na Półwyspie Koreańskim, Sachalinie czy wyspie Hokkaido.
Zamieszkuje zarówno górskie jak i nizinne lasy.
Sorex caecutiens karpinskii
Typowy samotnik, aktywna praktycznie całą dobę.
Ze względu na szybką przemianę materii musi zjadać pokarm odpowiadający w 100% masy ciała.
Gniazda zakłada w opuszczonych norach gryzoni, pod korzeniami drzew lub innym zacisznym miejscu.
Nie hibernuje. Wytwarza rodzaj ultradźwięków, które są prymitywną formą echolokacji, pomocną w polowaniu.
Żywi się owadami i ich larwami.
Sezon rozrodczy trwa od kwietnia do sierpnia. W tym okresie mogą być 2 mioty rzadziej 3.
Ciąża trwa 13-20 dni, samica rodzi 4-8 młodych w miocie. Po około 3 tygodniach młode przechodzą na pokarm stały.
Opisane podgatunki :
- Sorex caecutiens altaicus - Ałtaj ( Syberia )
- Sorex caecutiens annexus - Korea
- Sorex caecutiens araneoides - okolice jeziora Bajkał ( Syberia )
- Sorex caecutiens centralis - Sajany ( Syberia )
- Sorex caecutiens hallamontanus - Korea Południowa
- Sorex caecutiens buxtoni - od Morza Ochockiego do Mongolii
- Sorex caecutiens caecutiens - Syberia
- Sorex caecutiens insularis - Kamczatka
- Sorex caecutiens karpinskii - Białowieża ( Polska ) - ryjówka białowieska
- Sorex caecutiens kunashirensis - Rosja
- Sorex caecutiens kurilensis - Wyspy Kurylskie
- Sorex caecutiens laponicus - północna Szwecja
- Sorex caecutiens longicaudatus - Rosja
- Sorex caecutiens macropygmaeus - Kamczatka, północno-zachodnia Syberia
- Sorex caecutiens okhotinae - wyspa Karagińska na Morzu Beringa
- Sorex caecutiens paramyshirensis - Rosja
- Sorex caecutiens pleskei - europejska część Rosji
- Sorex caecutiens rozanovi - europejska część Rosji
- Sorex caecutiens tasicus - zachodnia Syberia
- Sorex caecutiens tungussensis - rzeka Tunguska, północno-zachodnia Syberia
W Polsce izolowana populacja tylko w Białowieży. Osobny podgatunek - ryjówka białowieska ( Sorex caecutiens karpinskii ). Objęta ochroną gatunkową.
Główne zagrożenia :
- degradacja i niszczenie środowiska naturalnego
- wycinanie lasów
- utrata siedlisk
- rozwój infrastruktury drogowej i kolejowej
- urbanizacja
- zdziczałe koty domowe
- niekorzystne warunki pogodowe
W niewoli - brak danych.
Maksymalna długość życia tego gatunku wynosi 16-18 miesięcy.
Ryjówka iberyjska ( Sorex granarius ) ssak z rodziny Soricidae, podrzędu Soricomorpha, rzędu owadożernych ( Insectivora ). Opisywana jako podgatunek Sorex araneus, od 1975 jako osobny gatunek. Endemit dla Półwyspu Iberyjskiego.
Występuje w środkowej części Półwyspu Iberyjskiego, od Sierra de Ayllon do Serra da Estrela ( Portugalia ), na północy jej zasięg sięga od rzeki Tag do Galicji. Brak potwierdzonych danych o jej występowaniu w północnej części Półwyspu Iberyjskiego i w nie których rejonach Gór Kantabryjskich.
Sorex granarius
Zamieszkuje lasy od 500 do 2000 m n.p.m. a także obrzeża pól, zakrzewienia i zarośla, żywopłoty oraz pobocza dróg.
Biologia i sposób życia jak u Sorex araneus.
Sorex araneus
Nie opisano żadnych podgatunków.
Zagrożenia dla gatunku tożsame jak u Sorex araneus.
W niewoli - brak danych.
Ryjówka apenińska ( Sorex samniticus ) ssak z rodziny Soricidae, podrzędu Soricomorpha, rzędu owadożernych ( Insectivora ). Opisywana jako podgatunek Sorex araneus, od 2005 uznana za osobny gatunek ( Hutterer Wilson i Reeder ). Endemit dla Półwyspu Apenińskiego.
Występuje na Półwyspie Apenińskim, od Apeninów do Kalabrii.
Zamieszkuje lasy od 300-1160 m n.p.m. , chociaż unika terenów gęsto zalesionych. Spotkać ją można także w pobliżu strumieni, na torfowiskach, obrzeżach pól, zaroślach i zakrzewieniach oraz w budynkach gospodarczych.
Biologia i sposób życia jak u Sorex araneus.
Opisane podgatunki :
- Sorex samniticus garganicus - rejon Gargano
- Sorex samniticus samniticus - pozostałe rejony Włoch
Zagrożenia dla gatunku jak u Sorex araneus.
W niewoli - brak danych.
Sorex antinorii ssak z rodziny Soricidae, podrzędu Soricomorpha, rzędu owadożernych ( Insectivora ). Opisywana jako podgatunek Sorex araneus. Wyodrębniona w osobny gatunek w 2002 ( Bruenner ).
Występuje we Włoszech ( oprócz południowej Apulii ), w południowo-wschodniej Francji oraz w południowej Szwajcarii ( Kordon i Valais ).
Zamieszkuje lasy, obrzeża pól, zarośla i zakrzewienia, żywopłoty, miedze a także pobocza dróg.
Sorex antinorii
Biologia i sposób życia jak u Sorex araneus.
Sorex antinorii
Nie opisano żadnych podgatunków.
Zagrożenia jak u Sorex araneus.
W niewoli - brak danych.
Sorex arunchi ssak z rodziny Soricidae, podrzędu Soricomorpha, rzędu owadożernych ( Insectivora ). Opisywana w 1998 jako Sorex araneus arunchi, uznana jako osobny gatunek w 2002. Może być tożsama z Sorex antinorii. Brak jednoznacznych badań potwierdzających różnice morfologiczne.
Występuje w północno-wschodnich Włoszech ( prowincja Udine, Muzzana del Turguano, Bosco Baredi-Selva de Arvonchi ) i prawdopodobnie w sąsiedniej Słowenii ?
Zamieszkuje nizinne lasy, zarośla i zakrzewienia, łąki i pastwiska. Wszędzie tam, gdzie jest stosunkowo dużo wilgoci.
Prowadzi samotniczy tryb życia. Aktywna od zmierzchu do świtu. Ryje w wilgotnej glebie do głębokości 7 cm. Odżywia się głównie owadami i dżdżownicami. Nie hibernuje w okresie zimy.
Biologia i zwyczaje jak u Sorex araneus.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Zagrożenia jak u Sorex araneus.
W niewoli - brak danych.
Sorex averini ssak z rodziny Soricidae, podrzędu Soricomorpha, rzędu owadożernych ( Insectivora ). Status gatunku niepewny. Uważana za podgatunek Sorex araneus.
Występuje w pradolinie dolnego Dniepru ( Ukraina ).
Zamieszkuje wilgotne lasy łęgowe, trzcinowiska, obrzeża lasów, zarośla, pobocza dróg, żywopłoty a także wydmy. Unika siedlisk bardzo suchych.
Biologia i sposób życia jak u Sorex araneus.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Zagrożenia jak u Sorex araneus.
W niewoli - brak danych.
Sorex coronatus ssak z rodziny Soricidae, podrzędu Soricomorpha, rzędu owadożernych ( Insectivora ).
Występuje w Europie Zachodniej, od północnej Hiszpanii do południowo-zachodnich Niemiec a także na wyspie Jersey. Jej zasięg rozszerza się na wschód. Brak jej w basenie Morza Śródziemnego ( Francja ) i na Korsyce. Okazy z wyspy Jersey są większe niż kontynentalne.
Zamieszkuje różnorodne środowiska od lasów po pobocza dróg.
portret Sorex coronatus
Biologia i sposób życia jak u Sorex araneus.
Opisane podgatunki :
- Sorex coronatus coronatus - Francja, Hiszpania
- Sorex coronatus euronatus - południowo-zachodnia Francja ( oprócz basenu M.Śródziemnego )
- Sorex coronatus gemellus - dolina Rodanu ( Francja ), Szwajcaria
- Sorex coronatus santonus - Francja
- Sorex coronatus fretalis - wyspa Jersey
Sorex coronatus
Zagrożenia jak u Sorex araneus.
W niewoli - brak danych.
Crocidura arispa ssak z rodziny Soricidae, podrzędu Soricomorpha, rzędu owadożernych ( Insectivora ).
Występuje w południowej Turcji ( góry Taurus ), znany jedynie z dwóch miejsc ( Ulukisla i Nigde ). Endemit dla Turcji.
Zamieszkuje suche skaliste obszary.
Biologia i sposób życia słabo poznane.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Zagrożenia typowe dla wszystkich gatunków z rodziny Soricidae.
W niewoli - brak danych.
Zębiełek ormiański ( Crocidura armenica ) ssak z rodziny Soricidae, podrzędu Soricomorpha, rzędu owadożernych ( Insectivora ). Status gatunku niepewny. Uważany za podgatunek Crocidura pergrisea.
Występuje w Armenii i Azerbejdżanie.
Zamieszkuje suche skaliste obszary.
Biologia i sposób życia słabo poznane.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Zagrożenia jak u innych przedstawicieli z rodziny Soricidae.
W niewoli - brak danych.
Zębiełek kanaryjski ( Crocidura canariensis ) ssak z rodziny Soricidae, podrzędu Soricomorpha, rzędu owadożernych ( Insectivora ). Opisywany jako podgatunek Crocidura sicula. Jednak dokładne badania molekularne, morfologiczne i paleontologiczne potwierdziły status odrębnego gatunku.
Występuje w Hiszpanii na Wyspach Kanaryjskich. Ograniczony do wysp Fuerteventura, Lanzarote i Lobos. Endemit dla Wysp Kanaryjskich.
Zamieszkuje pola zastygłej lawy tzw. malpais, ogrody, nieużytki, wąwozy skalne.
Crocidura canariensis
Biologia i sposób życia jak u innych przedstawicieli rodziny Soricidae.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Objęty Konwencją Berneńską ( załącznik II ) i Dyrektywą Środowiskową ( aneks IV ).
Jest zagrożony wyginięciem.
Główne zagrożenia dla gatunku :
- degradacja i niszczenie środowiska naturalnego
- utrata siedlisk
- zdziczałe koty domowe
- urbanizacja
- rozwój infrastruktury drogowej i kolejowej
- rozwój infrastruktury turystycznej
Crocidura canariensis
W niewoli - brak danych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz