Występuje od północnej i wschodniej Europy po Chiny i Japonię.
Zamieszkuje lasy liściaste i mieszane.
burunduk ( Tamias sibiricus )
Aktywny w ciągu dnia, w ciągu całego roku. Przebywa głównie na ziemi, chociaż dobrze wspina się po drzewach.
Gniazda zakłada w dziuplach i norach w ziemi. Na okres zimy gromadzi zapasy, nie zapada w sen zimowy. W czasie nie sprzyjających warunków atmosferycznych, nie opuszcza gniazda, spożywając nagromadzone zapasy.
Tamias sibiricus orientalis
Żyje pojedynczo lub w małych grupkach rodzinnych.
Odżywia się nasionami drzew, owocami, jagodami, pączkami. Nie gardzi też pokarmem zwierzęcym - głównie owady i inne bezkręgowce, czasami jaja i pisklęta ptaków.
Ruja odbywa się wiosną, w kwietniu. Ciąża trwa 35-40 dni. Samica rodzi 4-10 młodych w miocie. 1 miot w sezonie.
burunduk ( Tamias sibiricus ) - ogród zoologiczny we Wrocławiu
Opisane podgatunki :
- Eutamias sibiricus albogularis ? - północne Chiny
- Eutamias sibiricus altaicus - góry Ałtaj
- Eutamias sibiricus barberi ? - Korea
- Eutamias sibiricus intercessor ? - Shansi ( północne Chiny )
- Eutamias sibiricus jacutensis ? - Kamczatka, wschodnia Syberia
- Eutamias sibiricus lineatus - Sachalin, południowe Kuryle, Hokkaido
- Eutamias sibiricus ordinalis - północno-wschodnie Chiny
- Eutamias sibiricus orientalis - region Ussuri ( Syberia )
- Eutamias sibiricus pallasi - wschodnia Europa, Ural, zachodnia Syberia
- Eutamias sibiricus senescens - północne Chiny
- Eutamias sibiricus sibiricus - południowy Ural, zachodnia Syberia, Ałtaj, Ałtajski Kraj, Sajany, Transbajkalia, Mongolia
- Eutamias sibiricus umbrosus - góry Minshan, Gansu ( Chiny )
- Eutamias sibiricus uthensis ? - północno-wschodnia Syberia, Korea
- Eutamias sibiricus okadae? - wyspa Kunashiri, południowe Kuryle
Burunduk nie jest gatunkiem zagrożonym. Występuje dość licznie w swoim zasięgu. Lokalnie mogą być zagrożone, nie które populacje z uwagi na działalność człowieka.
burunduk ( Tamias sibiricus ) - ogród zoologiczny we Wrocławiu
W warunkach wiwaryjnych burunduk potrzebuje przestronnej woliery z możliwością wspinania się po konarach drzew. Trzymany pojedynczo lub czasami w parach. Nie sprawia trudności pod względem pokarmowym. Dobrze się oswaja i przyzwyczaja do opiekunów. W niewoli może żyć 6-10 lat a nawet dłużej. W polskich ogrodach zoologicznych można go obejrzeć między innymi we Wrocławiu.
Chomik europejski ( Cricetus cricetus ) gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ). Jedyny przedstawiciel rodzaju Cricetus.
Występuje w Europie i zachodniej oraz środkowej części Azji.
Zamieszkuje pola uprawne, łąki, ugory, stepy.
chomik europejski ( Cricetus cricetus ) w postawie zagrożenia
Żyje samotnie, w pary łączy się tylko w okresie rozrodczym. Po tym czasie samica nie toleruje samca i go przepędza.
Kopie nory z systemem korytarzy, sypialniami i spiżarniami, w których gromadzi zapasy pożywienia ( ziarno, bulwy, korzonki ).
Aktywny głównie nocą. W okresie zimy zapada w rodzaj odrętwienia, z którego często się wybudza co 5-7 dni, aby się pożywić. W norze spędza od października do końca marca nie opuszczając jej.
Żywi się ziarnem, owocami, bulwami innymi jadalnymi częściami roślin a także owadami. Część pokarmu zjada na miejscu, resztę przenosi w torbach policzkowych do spiżarni.
Samica może mieć 2-3 mioty w roku. Ciąża trwa 21-25 dni, rodzi się 2-8 młodych. Zdarzają się mioty liczące nawet 18 młodych. W wieku 24-35 dni młode usamodzielniają się i samica przepędza je.
Cricetus cricetus cricetus
Opisane podgatunki :
- Cricetus cricetus babylonicus ? - północny Kaukaz
- Cricetus cricetus canescens - północna Francja, basen Renu, Belgia, północno-zachodnie Niemcy
- Cricetus cricetus cricetus - Niemcy
- Cricetus cricetus frumentarius ? - Rosja
- Cricetus cricetus fulvus - Turyngia ( Niemcy )
- Cricetus cricetus fuscidorsis - Kazachstan, Kirgizja
- Cricetus cricetus germanicus ? - Niemcy
- Cricetus cricetus latycranius ? - Rosja
- Cricetus cricetus nehringi - Rumunia
- Cricetus cricetus niger ? - Austria, Węgry, południowe Niemcy
- Cricetus cricetus niger ? - dolina Saale ( Niemcy )
- Cricetus cricetus nigricans ? - Niemcy
- Cricetus cricetus polychroma ? - Ural
- Cricetus cricetus rufescens ? - Rosja
- Cricetus cricetus stavropolicus ? - Rosja
- Cricetus cricetus tauricus ? - Krym, południowa Rosja
- Cricetus cricetus tomensis ? - Syberia
- Cricetus cricetus varius ? - Europa
- Cricetus cricetus vulgaris ? - zachodnia Europa
W Polsce występuje na terenie całego kraju, oprócz Sudetów i Karpat. Wszędzie rzadki. Objęty ochroną gatunkową.
Chomik europejski jest uważany za szkodnika upraw rolnych. Jest także wykorzystywany dla futra. W wielu krajach europejskich krytycznie zagrożony.
W 2007 roku Komisja Europejska zagroziła Francji grzywną, za brak skutecznej ochrony nad ostatnią kolonią w Europie Zachodniej.
chomik europejski ( Cricetus cricetus )
W warunkach wiwaryjnych chomik europejski był wykorzystywany jako zwierzę laboratoryjne, ale bardzo źle znosił niewolę i hodowlę laboratoryjną zarzucono.
Potrzebuje przestronnego terrarium. Trzymany jest pojedynczo. Może dożyć do 8 lat.
Smużka leśna ( Sicista betulina ) gryzoń z rodziny skoczkowatych ( Dipodidae ).
Występuje w Europie, od Niemiec i Skandynawii po środkową Azję.
Zamieszkuje lasy i ich obrzeża, zarośla i zakrzewienia, żywopłoty, stare parki.
smużka leśna ( Sicista betulina )
Aktywna głównie w nocy. Żyje samotnie, w pary łączy się w okresie rui.
Gniazda zakłada w spróchniałych pniach lub u podstawy krzewów. Zbudowane są one z trawy i mchu.
W okresie zimy hibernuje pod ziemią, od października do maja.
Prowadzi naziemny tryb życia, chociaż doskonale wspina się po wysokich trawach czy gałęziach drzew i krzewów.
Żywi się głównie pokarmem zwierzęcym. Są to drobne owady i inne bezkręgowce.
Ruja odbywa się po przebudzeniu z hibernacji w maju. Samica po ciąży trwającej 20-25 dni, rodzi 2-8 młodych w miocie. 1 miot w sezonie. Po 35-40 dniach młode usamodzielniają się.
Sicista betulina
Opisane podgatunki :
- Sicista betulina betulina - zachodnia Syberia
- Sicista betulina montana - północne Węgry
- Sicista betulina norvegica - Norwegia
- Sicista betulina taigica - zachodnia Syberia
W Polsce występuje w północno-wschodniej części kraju oraz w Karpatach. Objęta ochroną gatunkową.
Smużka leśna obecnie nie jest gatunkiem zagrożonym w zasięgu swojego występowania. Lokalne populacje mogą być zagrożone z uwagi na działalność człowieka.
W niewoli - brak danych.
Smużka stepowa ( Sicista subtilis ) gryzoń z rodziny skoczkowatych ( Dipodidae ).
Występuje od Europy Środkowej poprzez Ukrainę, strefę stepową Rosji aż do jeziora Bajkał, północny Kazachstan i południowo-zachodnie Chiny. Na południu sięga Węgier ( wymarła w XX w. oprócz jednego stanowiska w północno-wschodniej części kraju ), Rumunii i Bułgarii ( w Europie ).
Zamieszkuje stepy, łąki, pastwiska, nieużytki rolne, miedze, lasy i ich obrzeża, półpustynie.
smużka stepowa ( Sicista subtilis )
Prowadzi naziemny i nocny tryb życia.Typowy samotnik, w pary łączy się tylko w okresie rui.
Gniazda zakłada w norach wykopanych samodzielnie lub po innych gryzoniach.
W okresie zimowym zapada w stan hibernacji, od października do maja.
Żywi się głównie owadami i innymi bezkręgowcami.
Ruja odbywa się po przebudzeniu z hibernacji w maju. Samica po ciąży trwającej 20-25 dni rodzi 2-8 młodych w miocie. 1 miot w sezonie. Po około 35-40 młode się usamodzielniają.
Sicista subtilis
Opisane podgatunki :
- Sicista subtilis lineatus - Rosja
- Sicista subtilis loriger - Ukraina
- Sicista subtilis nordmanni - południowo-wschodnia Ukraina, Rumunia, Bułgaria
- Sicista subtilis pallida - Turkiestan
- Sicista subtilis sibirica - rejon jeziora Bajkał, góry Ałtaj ( południowa Syberia, Ałtaj Mongolski )
- Sicista subtilis subtilis - Ural, Transuralia, zachodnia Syberia
- Sicista subtilis trizona - północno-wschodnie Węgry
- Sicista subtilis vaga - europejska część Rosji, północny Kazachstan
Sicista subtilis trizona
Główne zagrożenia :
- degradacja i niszczenie środowiska naturalnego
- utrata siedlisk
- chemizacja i mechanizacja rolnictwa
- rozszerzanie się areału upraw rolnych
- stosowanie pestycydów czyli spadek bazy pokarmowej
W Polsce odkryto jej obecność w 1994 roku na jednym stanowisku ( między miejscowościami Kornie i Machnów Stary ) oraz w kilku wypluwkach ptaków drapieżnych.
Jest gatunkiem rzadkim i występuje prawdopodobnie w południowo-wschodniej części kraju. Objęta ochroną gatunkową.
Smużka stepowa jest objęta ochroną przez prawodawstwa krajowe. Również jest wpisana w Konwencję Berneńską ( załącznik II ). Występuje w kilku obszarach chronionych. W Austrii wyginęła w wyniku zamiany łąk w sąsiedztwie trzcinowiska w Neusiedler See na użytki zielone.
W niewoli - brak danych.
Suseł brunatny ( Spermophilus major ) gryzoń z rodziny wiewiórek ( Sciuridae ).
Występuje w Europie Wschodniej aż do środkowej Azji, od Wołgi do Irtyszu i północnego Kazachstanu.
Zamieszkuje stepy, równiny, półpustynie. Żyje również wzdłuż dolin rzecznych, na brzegach lasów, zboczach wąwozów, poboczach dróg, łąkach i pastwiskach, nieużytkach rolnych.
suseł brunatny ( Spermophilus major )
Aktywny głównie w godzinach porannych i popołudniowych, młode osobniki są aktywne przez większą część dnia. Tworzy niewielkie kolonie do 100 osobników.
Kopie stałe nory do 1m głębokości z pionowym wejściem o licznych komorach oraz tymczasowe schronienia o skośnych wejściach i prostych konstrukcjach.
Hibernacja trwa 6,5 do 8,5 miesiąca. Przebudzenie następuje wiosną i zależy od warunków atmosferycznych i może trwać nawet do 25 dni dłużej.
Odżywia się głównie zielonymi częściami roślin, korzeniami, bulwami, nasionami traw i zbóż. Nie gardzi też owadami czy innymi bezkręgowcami. Może się zdarzyć, że dorosłe samce uprawiają kanibalizm.
Sezon godowy odbywa się wiosną i wczesnym latem. Ciąża trwa około 23-28 dni. Samica rodzi średnio 7-8 młodych w miocie. 1 miot w sezonie. Młode szybko rosną i są w pełni rozwinięte po około 2,5 miesiąca.
Opisane podgatunki :
- Spermophilus major argyropopuloi - północno-wschodnie wybrzeże Morza Kaspijskiego ( Kazachstan )
- Spermophilus major heptneri - Kazachstan
- Spermophilus major major - od Wołgi po rzekę Ischim na Syberii
- Spermophilus major rufescens - Ural, Rosja, Kazachstan
- Spermophilus major ungae - Rosja, po między Irtyszem a Ischim na Syberii
Główne zagrożenia :
- degradacja i niszczenie środowiska naturalnego
- utrata siedlisk
- chemizacja i mechanizacja rolnictwa
- tępienie, " za szkodnictwo " w rolnictwie
- zmiany klimatyczne ( późne wiosny, chłodne i deszczowe lata )
Suseł brunatny nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
W niewoli - brak danych.
Nocek Brandta ( Myotis brandtii ) ssak z rodziny mroczkowatych ( Vespertilionidae ), rzędu nietoperzy ( Chiroptera ).
Występuje w Europie, od wschodniej Francji i południowej części Wysp Brytyjskich aż po Ural. Na południu od Rumunii przez Węgry do Austrii i Szwajcarii. Na północy po środkową Norwegię, Szwecję i Finlandię.
Zamieszkuje zalesione tereny nizinne.
nocek Brandta ( Myotis brandtii ) - portret
Aktywny od zmierzchu do świtu. Dzień przesypia w kryjówkach. Są nimi budynki ( szczeliny dachu i ścian, okiennice ), skrzynki dla nietoperzy rzadziej dziuple. Samice tworzą kolonie rozrodcze od 20 do 60 sztuk.
Zimuje w podziemiach naturalnych ( jaskinie ) lub sztucznych ( piwnice, schrony ).
Odżywia się głównie muchówkami, schwytanymi w locie, w nie dużej odległości od pionowych przeszkód.
Sezon godowy jest jesienią, ale młode rodzi się następnego roku, w czerwcu lub lipcu. Po 3 tygodniach młody potrafi latać i samodzielnie zdobywać pokarm.
Żyje 38 lat, co jest rekordem wśród nietoperzy.
Opisane podgatunki :
- Myotis brandtii brandtii - Kamczatka, Ural, Rosja
- Myotis brandtii fujiensis ? - wyspa Honsiu ( Japonia )
- Myotis brandtii gracilis ? - Transbajkalia, region Ussuri, region Amur, Sachalin, Kamczatka, Kuryle, Korea, Hokkaido ( Japonia )
- Myotis brandtii sibiricus ? - zachodnia Syberia, Turkiestan
Myotis brandtii w locie
W Polsce spotykany na terenie całego kraju, za wyjątkiem wysokich gór. W Tatrach spotykany sporadycznie.Jego rozmieszczenie na terenie kraju jest nierównomierne. Objęty ochroną gatunkową.
W Europie jest chroniony przez przepisy krajowe w większości państw w swoim zasięgu. Wpisany w Konwencji Bońskiej ( EUROBATS ) i Konwencję Berneńską ( załącznik II i IV ) oraz w ochronę siedlisk przez Naturę 2000.
W niewoli - brak danych.
Raczej jako pacjent lub rekonwalescent.
Nocek łydkowłosy, nocek kosmaty ( Myotis dasycneme ) ssak z rodziny mroczkowatych ( Vespertilionidae ), rzędu nietoperzy ( Chiroptera ).
Występuje w Europie, od Holandii po europejską część Rosji.
Zamieszkuje zalesione obszary nizinne w pobliżu dużych zbiorników wodnych, rzek i jezior.
nocek łydkowłosy ( Myotis dasycneme )
Aktywny tuż po zmierzchu i przed świtem, żeruje krótko ale bardzo intensywnie. Dzień spędza na strychach budynków rzadziej w skrzynkach dla nietoperzy, dziuplach czy szczelinach mostów. Samice tworzą duże kolonie rozrodcze od 40-400 osobników.
Zimuje w jaskiniach, piwnicach, fortyfikacjach.
Poluje za pomocą echolokacji, wysyłając ultrakrótkie sygnały między 60 a 24 kHz, o czasie trwania 5-8 s .
Odżywia się komarami, ćmami, muchówkami, chruścikami oraz owadami zebranymi z powierzchni wody. Poluje nad wodami ( 5-10 cm nad powierzchnią wody ), łąkami i wzdłuż krawędzi lasu.
Sezon godowy od końca sierpnia do końca września. Samica rodzi następnego roku w maju lub czerwcu 1 młode. W wieku 3-4 tygodni młody potrafi latać i samodzielnie zdobywa pokarm.
Żyje około 19 lat.
Myotis dasycneme
Opisane podgatunki :
- Myotis dasycneme dasycneme - północna Francja, Belgia, Holandia, Dania, południowa Szwecja, Polska
- Myotis dasycneme limnophilus ? - Holandia
- Myotis dasycneme major - Rosja
- Myotis dasycneme surinamensis ? -
W Polsce znane są 2 kolonie rozrodcze, z Suwalszczyzny i Pomorza, chociaż istnieją przesłanki co do istnienia innych miejsc gdzie gatunek ten się rozmnaża. Prawdopodobnie występuje w północnej i środkowej części kraju. Wszędzie jednak rzadki. Objęty ochroną gatunkową.
W Europie jest chroniony przez przepisy krajowe w większości państw w swoim zasięgu. Wpisany w Konwencji Bońskiej ( EUROBATS ) i Konwencji Berneńskiej ( załącznik II i IV ) oraz w ochronę siedlisk przez Naturę 2000.
W niewoli - brak danych.
Raczej jako pacjent lub rekonwalescent.
Nocek Natterera ( Myotis nattereri ) ssak z rodziny mroczkowatych ( Vespertilionidae ), rzędu nietoperzy ( Chiroptera ).
Występuje w Europie, od Portugalii po Ural oprócz środkowej i północnej Skandynawii, w zachodniej i środkowej Azji aż po góry Kopet-dag w Turkmenii, Iran i północny Kazachstan i północno-zachodniej Afryce od strefy przybrzeżnej Maroka i Algierii po zachodni Atlas.
Zamieszkuje zalesione obszary nizinne jak i górskie.
nocek Natterera ( Myotis nattereri )
Aktywny tuż po zmierzchu i przed świtem. Poluje za pomocą echolokacji, wysyłając ultrakrótkie sygnały między 23-115 kHz, o czasie trwania 3,8 ms.
Jest to gatunek osiadły, przemieszczający się między letnimi a zimowymi kryjówkami około 120 km.
Letnie kryjówki to dziuple drzew, skrzynki dla nietoperzy i ptaków. Zimuje w jaskiniach, piwnicach, kopalniach, studniach, fortyfikacjach. Samice tworzą kolonie rozrodcze poniżej 40 osobników.
Odżywia się muchówkami, komarami, ćmami i pająkami a także śpiącymi na liściach owadami dziennymi. Zdobycz chwyta w locie lub zbiera z powierzchni roślin. Poluje wśród koron drzew lub krzewów.
Sezon godowy w zależności od szerokości geograficznej od sierpnia do końca września.
Samica rodzi następnego roku 1 młode, od czerwca do połowy lipca. Po 3 tygodniach młode samodzielnie lata i zdobywa pokarm.
Żyje około 24 lat.
Myotis nattereri
Opisane podgatunki :
- Myotis nattereri escalerae? - Hiszpania
- Myotis nattereri hoveli? - Izrael
- Myotis nattereri nattereri - Europa, północno-zachodnia Afryka, Krym, Turcja, Izrael, Irak
- Myotis nattereri spelaeus? - Niemcy
- Myotis nattereri tschuliensis - Transkaukazia, Turkiestan, Iran
- Myotis nattereri rhincodon? -
- Myotis nattereri typus? - Niemcy
Nocek Natterera jest spotykany w Polsce na terenie całego kraju. Objęty ochroną gatunkową.
Myotis nattereri
W Europie jest chroniony przez przepisy krajowe w większości swojego zasięgu. Objęty Konwencją Bońską ( EUROBATS ) i Konwencją Berneńską ( załącznik II i IV ). Także ochroną siedlisk przez Naturę 2000.
W Afryce Północnej nietoperze są zbierane i wykorzystywane w tradycyjnej medycynie.
W niewoli - brak danych.
Raczej jako pacjent lub rekonwalescent.
Nocek orzęsiony ( Myotis emarginatus ) ssak z rodziny mroczkowatych ( Vespertilionidae ), rzędu nietoperzy ( Chiroptera ).
Występuje w południowej Europie od Portugalii po Bałkany, w południowej części zachodniej i środkowej Europy, w zachodniej i środkowej Azji aż po Uzbekistan i Tadżykistan oraz w północno-zachodniej Afryce.
Zamieszkuje tereny wyżynne i zalesione od poziomu morza do 1800 m n.p.m.
nocek orzęsiony ( Myotis emarginatus )
Aktywny od zmierzchu i przed świtem.
W okresie letnim na schronienia wybiera budynki, wieże kościołów, strychy. Gatunek osiadły przemieszczający się pomiędzy zimowiskiem a kryjówkami letnimi do 105 km, chociaż może migrować na dłuższych dystansach, gdyż część kryjówek zimowych nie jest znana w zasięgu występowania. Zimuje w jaskiniach. Samice tworzą kolonie rozrodcze od 20-300 osobników.
Odżywia się muchówkami, komarami, pająkami oraz owadami dziennymi zbieranymi z roślin. Poluje wśród koron drzew lub krzewów, ofiary chwytając w locie lub zbierając śpiące owady dzienne z liści roślin.
Sezon godowy od sierpnia do września. Samica rodzi następnego roku 1 młode, od czerwca do połowy lipca. Młode po 3-4 tygodniach od porodu potrafi latać i samodzielnie zdobywać pokarm.
Żyje około 23 lat.
Opisane podgatunki :
- Myotis emarginatus budapestiensis? - Węgry
- Myotis emarginatus ciliatus? - Niemcy
- Myotis emarginatus desertorum - południowo-zachodnia Azja ( Irak, Iran do zachodnich Indii )
- Myotis emarginatus emarginatus - Europa, północno-zachodnia Afryka, południowo-zachodnia Azja, wschodni Kaukaz
- Myotis emarginatus lamceus? - Iran
- Myotis emarginatus neglectus? - Szwajcaria
- Myotis emarginatus rufescens? - Francja
- Myotis emarginatus saturatus - Uzbekistan, Turkiestan
- Myotis emarginatus turcomanicus - południowy Turkiestan, Turkmenistan, Afganistan
W Polsce główne rejony występowania to Karpaty i Jura Krakowsko-Częstochowska. W nie których rejonach liczniejszy, w innych odnptpwano znaczny spadek liczebności kolonii. Objęty ochroną gatunkową.
Myotis emarginatus
W Europie jest chroniony przez przepisy krajowe w większości swojego zasięgu. Objęty Konwencją Bońską ( EUROBATS ) i Konwencją Berneńską ( załącznik II i IV ). Także ochroną siedlisk w ramach Natury 2000.
W Afryce Północnej nietoperze są zbierane i wykorzystywane w tradycyjnej medycynie.
W niewoli - brak danych.
Raczej jako pacjent lub rekonwalescent.
Nocek ostrouchy, nocek ostrouszny ( Myotis blythii ) ssak z rodziny mroczkowatych ( Vespertilionidae ), z rzędu nietoperzy ( Chiroptera ).
Występuje w Europie Południowej i Środkowej, Azji oraz w północno-zachodniej Afryce.
Zamieszkuje głównie osiedla ludzkie.
portret nocka ostrouchego ( Myotis blythii )
Aktywny po zapadnięciu zmroku.
W okresie letnim wybiera strychy, wieże kościołów, szczeliny i wnęki murów, ale także jaskinie, kopalnie, stare fortyfikacje. Zimuje wyłącznie w jaskiniach, sztolniach, kopalniach. Samice tworzą kolonie rozrodcze.
Odżywia się głównie owadami z rodziny pasikonikowatych. Poluje latając wolno i nisko nad łąkami i murawami z wysoką trawą, zaroślami, gruntami rolnymi, ogrodami. Swoje ofiary zbiera ze źdźbeł traw oraz liści i pędów roślin zielnych.
Sezon godowy od sierpnia do września. Samica rodzi następnego roku 1 młode.
Opisane podgatunki :
- Myotis blythii ancilla - wschodnia Azja, południowo-wschodnie Shensi ( północno-wschodnie Chiny )
- Myotis blythii africanus - Algieria, Tunezja
- Myotis blythii blythii - północne Indie, Himalaje
- Myotis blythii dobsoni? - północno-zachodnie Himalaje, Tybet
- Myotis blythii lesviacus? - Anatolia ( Turcja )
- Myotis blythii murinoides? - północno-zachodnie Himalaje
- Myotis blythii omari - zachodnia Azja
- Myotis blythii oxygnathus - basen Morza Środziemnego, Europa Południowa, północno-zachodnia Afryka, południowo-zachodnia Azja
- Myotis blythii risorius? - Shiraz ( Iran )
W Polsce odnotowano tego nietoperza w 2005 roku w Tatrach Zachodnich ( Jaskinia Bielska ).
Objęty ochroną gatunkową.
W Europie jest chroniony przez przepisy krajowe w większości swojego zasięgu. Objęty Konwencją Bońską ( EUROBATS ) i Konwencją Berneńską ( załącznik II i IV ). Także ochroną siedlisk w ramach Natury 2000.
W Hiszpanii, Portugalii i Włoszech kilka kolonii jest chronionych przez zamknięcie wejść do jaskiń. Kolonie powinny być chronione, ale główny nacisk należy położyć na lepszą ochronę terenów wokół jaskiń, a nie grodzenie wejść, które jest częściej bardziej szkodliwe powodując bezpośrednią śmiertelność i rezygnację z zakładania zimowisk czy koloni rozrodczych.
W Afryce Północnej nietoperze są zbierane i wykorzystywane w tradycyjnej medycynie.
W niewoli - brak danych.
Raczej jako pacjent lub rekonwalescent.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz