Azjatyckie olbrzymie wiewiórki latające z rodzaju Petaurista
CHARAKTERYSTYKA RODZAJU:
Występują w Azji, od Półwyspu Indyjskiego, środkowych Chin, Japonii po Wyspy Sundajskie.
Zamieszkują lasy, głównie górskie i wyżynne.
Prowadzą nocny tryb życia. Mieszkają w dziuplach wysokich drzew.
typowy przedstawiciel rodzaju - Petaurista alborufus
Poruszają się wykorzystując fałd skóry do tzw. szybowania między drzewami. Ich lot nie jest lotem aktywnym jak u ptaków czy nietoperzy lecz jest to szybowanie lub raczej ślizg. Do swoich skoków rozciągają szeroko fałd skórny rozpięty po między kończynami przednimi i tylnymi. Ogon służy do kontrolowania ślizgu i jako ster.
Petaurista alborufus w locie ślizgowym - Singapore Night Safari
Odżywiają się głównie pokarmem roślinnym, chociaż nie gardzą owadami i ich larwami czy jajami i pisklętami ptaków.
Rozmnażają się raz w roku. W miocie 1-2 młode.
Gatunki z rodzaju Petaurista są uważane jako nie zagrożone. Zagrożone mogą być tylko nie które podgatunki oraz lokalne populacje.
Głównymi zagrożeniami jest utrata siedlisk oraz polowanie dla mięsa, futra i skóry.
Petaurista leucogenys
Do rodzaju Petaurista zaliczamy 8 gatunków, chociaż ich status taksonomiczny nie został do końca wyjaśniony.
- Petaurista alborufus
- Petaurista elegans
- Petaurista leucogenys
- Petaurista magnificus
- Petaurista nobilis
- Petaurista petaurista - taguan
- Petaurista philippensis
- Petaurista xanthotis
Petaurista alborufus - gryzoń z rodziny wiewiórek ( Sciuridae ), z podrodziny ( Petauristinae ). Prawdopodobnie reprezentuje zespół kilku podobnych gatunków. Dalsze badania są niezbędne w celu wyjaśnienia statusu taksonomicznego populacji obecnie przypisanych do tego gatunku.
Występuje w Azji, na wyspie Tajwan i w środkowych, południowo-zachodnich i południowo-wschodnich Chinach.
Zamieszkuje górskie, gęste lasy. Na Tajwanie preferuje lasy liściaste oraz jodłowe.
rycina - Petaurista alborufus
Aktywna w ciągu całego roku, od zmierzchu do świtu. Na gniazda zajmuje dziuple na wysokich drzewach.
Porusza się lotem ślizgowym między drzewami. Może wykonywać skoki do 80 m i dłuższe.
W skład jej diety wchodzą żołędzie, orzechy, owoce, liście i pąki drzew, kwiaty a także owady i ich larwy, jaja i pisklęta ptaków.
portret Petaurista alborufus
Gatunek ten ma 1 miot w sezonie, jego wielkość to 1-2 młode.
Opisane podgatunki :
- Petaurista alborufus alborufus - Shanxi, zachodni Szechuan, Moupin ( Chiny )
- Petaurista alborufus castaneus - Szechwan-Hubei, Guizhou ( Chiny )
- Petaurista alborufus lena - środkowy Tajwan - zagrożony
- Petaurista alborufus leucocephalus - wschodni Tybet
- Petaurista alborufus ochraspis - Guizhou, Lichiang, Yunnan ( Chiny )
- Petaurista alborufus pectoralis - południowy Tajwan - zagrożony
Petaurista alborufus alborufus - Singapore Night Safari
Gatunek uważany za nie zagrożony. Występuje na wielu obszarach chronionych w Chinach ( Daozhendashahe, Mayanghe, Leigongshan, Xishuizhongyaredaisenlin, Fodingshan, Maolan, Shennongjia, Houhe, Taoyuandong, Shimenhupingshan, Foping, Wolong i inne ). Brak go w Kenting National Park ( Tajwan ), chociaż go kiedyś zamieszkiwał.
Zagrożone są podgatunki z Tajwanu, gdzie należy do głównych gatunków łownych.
Potrzebne są badania w celu ustalenia zakresu dystrybucji w rejonie Qinghai i Gansu i czy lokalne populacje należą do Petaurista alborufus lub do Petaurista xanthotis.
Petaurista alborufus lena - Taipei Zoo
W warunkach wiwaryjnych - azjatyckie ogrody zoologiczne, głównie Chiny, Tajwan, Singapur.
Gatunek może dożyć 16 lat.
Eksponowany w sporych wolierach, w tzw. pawilonach nocnych zwierząt.
Petaurista elegans - gryzoń z rodziny wiewiórek ( Sciuridae ), z podrodziny ( Petauristinae ).
Prawdopodobnym jest, że reprezentuje zespół kilku podobnych gatunków. Niezbędne są dalsze badania w celu wyjaśnienia statusu taksonomicznego populacji przypisanych obecnie do tego gatunku.
Występuje w Azji, od Nepalu i Sikkim, przez Szechuan i Yunnan ( Chiny ), północną i zachodnią Birmę, Laos, Wietnam, po Półwysep Malajski oraz Jawę, Sumatrę i Borneo.
Zamieszkuje zalesione wzniesienia i góry, od umiarkowanych lasów sosnowych przez zimozielone suche lasy, zarośla rododendronów po wiecznie zielone wilgotne lasy tropikalne, a także gołe skały. W rejonie Nepalu, Sikkim i w północno-wschodnich Indiach zamieszkuje na wysokości 3000-4000 m n.p.m. W Azji Południowo-Wschodniej na wysokości od 1000-4000 m n.p.m.
Petaurista elegans - gryzoń z rodziny wiewiórek ( Sciuridae ), z podrodziny ( Petauristinae ).
Prawdopodobnym jest, że reprezentuje zespół kilku podobnych gatunków. Niezbędne są dalsze badania w celu wyjaśnienia statusu taksonomicznego populacji przypisanych obecnie do tego gatunku.
Występuje w Azji, od Nepalu i Sikkim, przez Szechuan i Yunnan ( Chiny ), północną i zachodnią Birmę, Laos, Wietnam, po Półwysep Malajski oraz Jawę, Sumatrę i Borneo.
Zamieszkuje zalesione wzniesienia i góry, od umiarkowanych lasów sosnowych przez zimozielone suche lasy, zarośla rododendronów po wiecznie zielone wilgotne lasy tropikalne, a także gołe skały. W rejonie Nepalu, Sikkim i w północno-wschodnich Indiach zamieszkuje na wysokości 3000-4000 m n.p.m. W Azji Południowo-Wschodniej na wysokości od 1000-4000 m n.p.m.
Petaurista elegans
Aktywna w ciągu całego roku, w godzinach nocnych. Dzień spędza w dziupli wysokiego drzewa.
Nie wiadomo czy żyje samotnie, w parze czy w małej grupie rodzinnej.
W rejonach o chłodniejszym klimacie na wiosnę obserwowano ją na niższych wysokościach.
Porusza się za pomocą lotu ślizgowego między drzewami. Długość lotu może wynosić nawet 100 m.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym, chociaż w skład jej diety wchodzą owady i ich larwy a także jaja i pisklęta ptaków.
Ciąża trwa około 65-75 dni. 1 miot w sezonie. Samica rodzi 1-2 młode. Młode opuszczają gniazdo po około 2 miesiącach. Usamodzielniają się w wieku 2,5-3 miesięcy.
rycina - Petaurista elegans w dwóch formach barwnych
Opisane podgatunki :
- Petaurista elegans banksi - Malezja, Borneo
- Petaurista elegans caniceps - Nepal, Sikkim, północna Birma, zachodnie Chiny ( Yunnan, Szechuan )
- Petaurista elegans clarkei - Chiny ( północny Yunnan, dolina Mekongu, Guizhou )
- Petaurista elegans elegans - wyspa Nusa Kumbangan, Jawa
- Petaurista elegans gorkhali - południowy Xizang ( Chiny ), Gorkha ( Nepal )
- Petaurista elegans marica - Yunnan, Guangxi ( Chiny ), Birma?, Laos?, Wietnam?
- Petaurista elegans punctatus - Półwysep Malajski, Malacca
- Petaurista elegans senex - Nepal
- Petaurista elegans slamatensis - środkowa Jawa
- Petaurista elegans sumatrana - Sumatra, Borneo
- Petaurista elegans sybilla - Birma, zachodnie Chiny ( Yunnan )
rycina - Petaurista elegans caniceps
Gatunek uważany za nie zagrożony. Jest szeroko rozpowszechniony w odpowiednich siedliskach. Zamieszkuje wiele obszarów chronionych. Jest chroniony w Indonezji przez przepisy krajowe.
Na wielu obszarach jest jednak źródłem żywności oraz skóry i futra. Może być zagrożony utratą siedlisk związaną z wycinaniem górskich lasów.
Potrzebne są badania dotyczące dystrybucji i trendów populacji, historii naturalnej oraz zagrożeń.
Petaurista elegans punctatus
W warunkach wiwaryjnych - jak poprzedni gatunek.
Petaurista leucogenys - gryzoń z rodziny wiewiórek ( Sciuridae ). z podrodziny ( Petauristinae ).
Występuje w Azji, w Japonii, na Honsiu, Shikoku, Kiusiu ( Kyushu ), Hokkaido. Chociaż także w Chinach ( Gansu, Szechuan, Yunnan ) i w Korei. Obecność tego gatunku na kontynencie jest bardzo nie pewna. Jest uznany jako endemit dla Japonii.
Zamieszkuje pierwotne i wtórne lasy, plantacje drzew iglastych a nawet miejskie parki, od nizin po subalpejską strefę w górach.
rycina - Petaurista leucogenys
Aktywna w ciągu całego roku, od zmierzchu do świtu. Dzień spędza w dziupli wysokiego drzewa lub wśród gałęzi. Jest ssakiem terytorialnym. Jej rewir wynosi 5-12 ha powierzchni. Jest ściśle nadrzewnym gatunkiem, prawie nigdy nie schodzi na ziemię. Porusza się za pomocą lotu ślizgowego między drzewami, średnia odległość lotu to około 50 m. Najdłuższy zarejestrowany lot to 160,2 m.
W skład jej diety wchodzą zarówno orzechy, żołędzie, owoce, liście, pąki i kwiaty drzew ale także owady i ich larwy oraz jaja i pisklęta ptaków.
Gatunek ma dwa okresy godowe w roku.
Zimowy - od połowy listopada do połowy stycznia.
Letni - od połowy maja do połowy czerwca.
Po ciąży trwającej 74-75 dni, samica rodzi 1-2 młode w miocie. Może być dwa 2 mioty w roku. Młode opuszczają gniazdo w wieku 59 lub więcej dni. Usamodzielniają się w wieku 80 dni, chociaż pozostają z matką około 1-1,5 roku.
W skład jej diety wchodzą zarówno orzechy, żołędzie, owoce, liście, pąki i kwiaty drzew ale także owady i ich larwy oraz jaja i pisklęta ptaków.
Gatunek ma dwa okresy godowe w roku.
Zimowy - od połowy listopada do połowy stycznia.
Letni - od połowy maja do połowy czerwca.
Po ciąży trwającej 74-75 dni, samica rodzi 1-2 młode w miocie. Może być dwa 2 mioty w roku. Młode opuszczają gniazdo w wieku 59 lub więcej dni. Usamodzielniają się w wieku 80 dni, chociaż pozostają z matką około 1-1,5 roku.
Petaurista leucogenys
Opisane podgatunki :
- Petaurista leucogenys hintoni? - Korea?
- Petaurista leucogenys leucogenys - Kiusiu ( Japonia )
- Petaurista leucogenys nikkonis - środkowe Honsiu ( Japonia )
- Petaurista leucogenys oreas - południowe Honsiu ( Japonia )
- Petaurista leucogenys osiui - północne Honsiu ( Japonia )
- Petaurista leucogenys thomasi? - Korea Południowa?
- Petaurista leucogenys tosae - Shikoku ( Japonia )
- Petaurista leucogenys watasei? - południowa Mandżuria ( Chiny )?
Gatunek uważany za nie zagrożony. Występuje dość licznie na obszarach chronionych. Jednak na części obszaru uważany przez rolników za szkodnika upraw. Poluje się na nią dla mięsa, skóry i futra.
Potrzebne są badania dotyczące dystrybucji i trendów populacji, fragmentacji i jakości siedlisk oraz zakresu występowania, zwłaszcza na kontynencie ( duże prawdopodobieństwo ),
W niewoli - jak poprzednie gatunki.
Petaurista magnificus - gryzoń z rodziny wiewiórek ( Sciuridae ), z podrodziny ( Petauristinae ).
Występuje w Azji, Tybet, Nepal, Sikkim i północne Indie.
Zamieszkuje umiarkowane górskie lasy na wysokości 1500-2240 m n.p.m. Preferuje lasy liściaste, chociaż można ją spotkać na skałach.
Petaurista magnificus
Aktywna w ciągu całego roku, od zmierzchu do świtu. Gniazda zakłada na drzewach na wysokości 5-15 m nad ziemią. Jest gatunkiem nadrzewnym, rzadko schodzącym na ziemię. Chociaż można ją spotkać wśród skał.
Porusza się za pomocą lotu ślizgowego.
W skład jej diety wchodzi zarówno pokarm roślinny jak i zwierzęcy.
Ciąża trwa około 75 dni. 1 miot w sezonie. Samica rodzi 1-2 młode.
Opisane podgatunki :
- Petaurista magnificus hodgsoni - Indie
- Petaurista magnificus magnificus - Nepal
Petaurista magnificus
Gatunek uważany za nie zagrożony ze względu na swoje rozpowszechnienie. Niestety na nie których obszarach może być zagrożony przez utratę siedlisk ( zamiana lasów na plantacje kardamonu i herbaty ) oraz przez polowanie dla mięsa, skóry i futra.
Jest ujęty w załączniku II Indian Wildlife Act. Zalecane są badania taksonomiczne, ekologii, historii naturalnej oraz monitorowanie populacji.
W niewoli - brak danych.
Ciąg dalszy nastąpi
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz