Gatunek jest zbliżony do pokrewnego Sylvilagus cunicularius.
Występuje w Ameryce Północnej, na wyspach Tres Marias ( Meksyk ). Jest endemitem dla Meksyku.
Zamieszkuje głównie skupiska drzew, zarośla i zakrzewienia, gęste skupiska wysokich roślin zielnych. Unika otwartych obszarów. Są tereny od poziomu morza do 350 m n.p.m.
portret Sylvilagus graysoni
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w nocy, chociaż często widywany jest również w ciągu dnia.
Gatunek ten na gniazda zajmuje nory wykopane przez inne zwierzęta, pod wykrotami drzew lub w gęstej roślinności zielnej.
Nie wiele wiadomo czy prowadzi samotny czy społeczny tryb życia.
Jest zwierzęciem skrytym i cichym, mogącym pozostawać bez ruchu do 15 minut po mimo zbliżania się drapieżnika. Pozwalało mu to być nie dostrzeżonym. Gatunek tego królika mimo niebezpieczeństwa nie stara się uciekać, gdyż na wyspach nie było naturalnych wrogów do przybycia człowieka.
W skład jego diety wchodzi duża gama roślin i ich części, w miesiącach chłodniejszych żywi się gałązkami drzew i krzewów.
Brak informacji na temat okresu ciąży, liczby młodych oraz liczby miotów w roku.
Opisane podgatunki :
- Sylvilagus graysoni graysoni - z wysp: Maria Madre, Maria Magdalena i Maria Cleofas - zagrożony
- Sylvilagus graysoni badistes - wyspa San Juanito - krytycznie zagrożony
Sylvilagus graysoni znajduje się na liście krytycznie zagrożonych gatunków w Meksyku ( Dziennik Norm NOM - 059 - ECOL - 2001 ).
Głównymi przyczynami zagrożenia dla tego gatunku było nadmierne polowanie dla sportu, mięsa i futra na początku XX wieku ( zwierzę jest łatwym celem dla myśliwego, gdyż nie ucieka a zastyga w bezruchu ). Zmiany siedliskowe związane z usunięciem naturalnej roślinności, wprowadzenie gatunków inwazyjnych ( głównie zwierzęta domowe : świnie, kozy ale także jeleń wirginijski ( Odocoileus virginianus ) czy szczur śniady ( Rattus rattus ). Innym zagrożeniem jest rozwój osiedli ludzkich.
Ale najprawdopodobną przyczyną spadku populacji było niszczenie siedlisk. Populacje na nie zamieszkałych wyspach : Maria Cleofas i San Juanito były do końca lat 80 - tych dość obfite ale niestety wyspę Maria Cleofas pozbawiono w połowie z jej rodzimej roślinności, co miało ujemny wpływ na populację gatunku. Na wyspie San Juanito nie ograniczone polowania spowodowały ten sam skutek.
Obecnie utworzono rezerwę siedliskową na wyspie Maria Madre.
Wyspa San Juanito zostanie przekształcona w teren rezerwatu a także wyspa Maria Magdalena przez rząd meksykański.
Podnosi się o zaprzestanie polowania oraz inicjowanie badań w celu poznania biologii, ekologii oraz stanu populacji.
W niewoli - brak danych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz