Występuje na zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej od południowo-zachodniej Kolumbii Brytyjskiej ( Kanada ) do południowej Kalifornii ( U.S.A. ).
Zamieszkuje górskie lasy iglaste.
czikari ( Tamiasciurus douglasii ) podczas żerowania
Aktywna od świtu do zachodu słońca, w ciągu całego roku. W czasie trudnych warunków pogodowych ( zima czy ulewne deszcze ) nie opuszcza gniazda. Żyje samotnie, w pary łączy się jedynie w okresie rui. Doskonale wspina się po drzewach. Pokarm poszukuje zarówno na drzewach jak i na ziemi.
Gniazdo w lecie buduje z gałązek i patyków na drzewie, na okres zimowy wyszukuje sobie dziuple.
Odżywia się pokarmem roślinnym, dostępnym sezonowo : wiosną są to najczęściej nowe pędy drzew iglastych, latem to różnorodne owoce, jagody, pędy roślin, sok drzew. Jesienią głównie nasiona szyszek i orzechy. Na okres zimowy gromadzi zapas szyszek i orzechów, zakopując je w ziemi lub gromadząc w dziupli.
Okres rui od marca do maja.
Samica rodzi w maju - czerwcu. 1 miot w roku, rzadziej 2. W miocie jest 2 - 8 młodych, zwykle 4-6. Młode opuszczają gniazdo w sierpniu. Rodzina pozostaje ze sobą zwykle do następnej wiosny.
rycina - czikari ( Tamiasciurus douglasii )
Opisane podgatunki :
- Tamiasciurus douglasii albolimbatus - Kent County, Monts Shasta ( Kalifornia - U.S.A. )
- Tamiasciurus douglasii belcheri - Mouth of Columbia River ( U.S.A. )
- Tamiasciurus douglasii cascadensis - Cascades ( U.S.A.i Kanada )
- Tamiasciurus douglasii douglasii - Oregon, Mouth of Columbia River ( U.S.A. )
- Tamiasciurus douglasii mollipilosus - Washington, Richmond ( U.S.A. ), Kolumbia Brytyjska ( Kanada )
- Tamiasciurus douglasii orarius - Mendocino County ( Kalifornia - U.S.A. )
- Tamiasciurus douglasii suckleyi - Steilacoom, Puget Sound ( Washington - U.S.A. )
Gatunek uważany za nie zagrożony. Lokalne populacje mogą być zagrożone przez wylesianie i fragmentację siedlisk. Brak go na chronionych obszarach.
Wskazane są badania dystrybucji i trendów populacji oraz ewentualnych zagrożeń.
- Tamiasciurus douglasii cascadensis - Cascades ( U.S.A.i Kanada )
- Tamiasciurus douglasii douglasii - Oregon, Mouth of Columbia River ( U.S.A. )
- Tamiasciurus douglasii mollipilosus - Washington, Richmond ( U.S.A. ), Kolumbia Brytyjska ( Kanada )
- Tamiasciurus douglasii orarius - Mendocino County ( Kalifornia - U.S.A. )
- Tamiasciurus douglasii suckleyi - Steilacoom, Puget Sound ( Washington - U.S.A. )
Tamiasciurus douglasii w szacie letniej
Gatunek uważany za nie zagrożony. Lokalne populacje mogą być zagrożone przez wylesianie i fragmentację siedlisk. Brak go na chronionych obszarach.
Wskazane są badania dystrybucji i trendów populacji oraz ewentualnych zagrożeń.
rycina - Tamiasciurus douglasii - u góry w szacie letniej, u dołu 2 osobniki w szacie zimowej - ostatni po prawej to Tamiasciurus hudsonicus
W niewoli - rzadko eksponowana.
Głównie ogrody zoologiczne Ameryki Północnej.
Wiewiórka czerwona, amerykańska wiewiórka czerwona ( Tamiasciurus hudsonicus ) - gryzoń z rodziny wiewiórek ( Sciuridae ).
Występuje w Ameryce Północnej, od Alaski ( na północy ), w całej Kanadzie po Arizonę i Nowy Meksyk ( na zachodzie ) i północną Georgię ( na wschodzie ) U.S.A.. Została wprowadzona na Nową Funlandię ( wschodnia Kanada ).
Zamieszkuje głównie lasy iglaste i mieszane, ale również spotkać ją można w lasach liściastych, żywopłotach, plantacjach drzew, wtórnych lasach czy niekiedy parkach miejskich.
wiewiórka czerwona ( Tamiasciurus hudsonicus ) podczas posiłku
Aktywna w ciągu całego roku, głównie za dnia. Szczyt aktywności przypada na 2 godziny po wschodzie słońca oraz przed zachodem słońca. Jest najbardziej terytorialnym gatunkiem, spośród innych wiewiórek Ameryki Północnej. Żyje samotnie. Doskonale wspina się po drzewach. Pokarmu poszukuje zarówno na drzewach jak i na ziemi. Gromadzi pokarm na gorsze okresy w dziuplach lub norach.
Gniazda buduje w dziuplach lub rozwidleniach gałęzi ale także wśród korzeni drzew czy w norach.
W skład jej diety wchodzą głównie nasiona, szyszki, orzechy, owoce ale także bezkręgowce i małe kręgowce.
Ruja odbywa się w marcu i kwietniu, ale w północnym zakresie występowania w czerwcu i lipcu.
Ciąża trwa 31-35 dni. Samica rodzi 2-8 młodych. Niektóre samice ( starsze i dojrzałe ) mogą mieć 2 mioty w sezonie. Średnia miotu 4-5. Młode po około 56-60 dniach opuszczają gniazdo. Rodzina rozpada się zwykle następnej wiosny.
Tamiasciurus hudsonicus
Opisane podgatunki :
- Tamiasciurus hudsonicus abieticola - Wirginia, Karolina Północna
- Tamiasciurus hudsonicus baileyi - Alaska, Creek, Bighorn Mountains ( Wyoming )
- Tamiasciurus hudsonicus californicus - Sierra Nevada ( Kalifornia ), Cascades ( Oregon )
- Tamiasciurus hudsonicus columbianus - północna Kolumbia Brytyjska
- Tamiasciurus hudsonicus dakotensis - Wyoming, Dakota Południowa
- Tamiasciurus hudsonicus fremonti - Góry Skaliste, środkowe Kolorado, Utah
- Tamiasciurus hudsonicus gymnicus - Nowy Brunszwik ( Kanada ), Maine ( U.S.A. )
- Tamiasciurus hudsonicus grahamensis - Arizona, Nowy Meksyk ( Graham Mountains ) - krytycznie zagrożony
- Tamiasciurus hudsonicus hudsonicus - Ontario ( Kanada )
- Tamiasciurus hudsonicus kenaiensis - przylądek Kenai, Alaska
- Tamiasciurus hudsonicus lanuginosus - wyspa Vancouver, wyspa Campbell, Kolumbia Brytyjska
- Tamiasciurus hudsonicus laurentianus - Quebec ( Kanada )
- Tamiasciurus hudsonicus loguax - środkowe Illinois, Wirginia, środkowy New York, Connecticut
- Tamiasciurus hudsonicus lychnuchus - Arizona, Nowy Meksyk
- Tamiasciurus hudsonicus minnesota - Minnesota, Wisconsin
- Tamiasciurus hudsonicus mogollonensis - Nowy Meksyk, Kaibab Plateau i White Mountains ( Arizona ), Mogollon Mountains
- Tamiasciurus hudsonicus murii - Minnesota
- Tamiasciurus hudsonicus neomexicanus - Nowy Meksyk ( Rayado Canyon, Colfax County )
- Tamiasciurus hudsonicus pallescens - Manitoba, Dakota Północna
- Tamiasciurus hudsonicus petulans - Alaska
- Tamiasciurus hudsonicus picatus - wyspa Kupreanof ( Kanada )
- Tamiasciurus hudsonicus preblei - Kolumbia Brytyjska, District Mackenzie, Terytoria Północno-zachodnie ( Kanada )
- Tamiasciurus hudsonicus regalis - Wisconsin, wyspa Royale, wyspa Belle
- Tamiasciurus hudsonicus richardsoni - Kolumbia Brytyjska, Idaho
- Tamiasciurus hudsonicus rubrolineatus - wschodnie stany U.S.A.
- Tamiasciurus hudsonicus streatori - Kolumbia Brytyjska
- Tamiasciurus hudsonicus ungavensis - zachodni Labrador, Quebec ( Kanada )
- Tamiasciurus hudsonicus vancouverensis - wyspa Vancouver
- Tamiasciurus hudsonicus ventorum - Wyoming, Utah
- Tamiasciurus hudsonicus wasatchensis - Wasatch Mountains ( Utah )
Tamiasciurus hudsonicus podczas żerowania
Gatunek uważany za nie zagrożony ze względu na duży zasięg występowania. Lokalne populacje mogą być zagrożone poprzez wylesianie i fragmentację siedlisk.
Krytycznie zagrożona jest populacja z Graham Mountains ( Arizona, Nowy Meksyk - U.S.A. ) - Tamiasciurus hudsonicus grahamensis ze względu na wycinanie lasów górskich.
Występuje w wielu obszarach chronionych.
W niewoli - rzadka.
Głównie ogrody zoologiczne Ameryki Północnej.
Do tego rodzaju należy też opisany wcześniej Tamiasciurus mearnsi .
Patrz http://beszamelispolkabezograniczen.blogspot.com/2011/01/zagrozone-ssaki-ameryki-ponocnej-czesc_24.html
Tamiasciurus mearnsi
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz