Nornik preriowy ( Microtus ochrogaster ) - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ), z podrodzaju Pedomys. Synonim Arvicola austerus - Pedomys ochrogaster.
Występuje w Ameryce Północnej ( od południowo-centralnych prowincji Kanady - środkowo-wschodnia Alberta, Saskatchewan, centralna i południowa Manitoba i stany U.S.A. -środkowo-zachodnie stany, północna Oklahoma i Arkansas, na wschód do Ohio, Wirginii Zachodniej, Kentucky, Tennessee oraz reliktowe populacje w centralnym Kolorado, Nowym Meksyku, południowej Luizjanie i Teksasie ).
Zamieszkuje otwarte tereny trawiaste ( prerie ), pola uprawne, łąki i pastwiska, nieużytki, pobocza dróg i szlaków kolejowych, zarośla i zakrzewienia, skraj lasu.
nornik preriowy ( Microtus ochrogaster )
Aktywny przez cały rok, w ciągu całej doby. Szczyt aktywności przed zmierzchem i przed świtem. W lecie aktywność w dzień spada a w zimie spada w nocy. Nie hibernuje i nie wprawia się w letarg.
Żyje w różnych strukturach społecznych, które zależą od dostępności pokarmu i pory roku. Są to monogamiczne pary, pojedyncze samice oraz grupy 2 - 21 osobników, te ostatnie głównie w celu wspólnego przezimowania.
Zakres rewiru poszczególnych struktur społecznych nie przekracza 1000 m2 a średnio jest to 400 - 500 m2.
Gniazda buduje w norach, w różnego rodzaju pagórkach, w trawiastych kępach nad ziemią. Są to kuliste budowle z materiału roślinnego, głównie traw. Gniazda zimowe budują często w opuszczonych mrowiskach.
Kopie też podziemne, płytkie systemy komór i korytarzy, które wykorzystuje do poszukiwania podziemnych części roślin. Wykorzystuje też rozbudowany system szlaków komunikacyjnych wśród wysokich traw, które chronią go przed drapieżnikami.
Odżywia się przede wszystkim trawami, nasionami, bulwami, cebulami, kłączami, korzonkami, roślinnością zielną oraz owadami jak są dostępne. Na okres zimy gromadzi zapasy z nasion, bulw, kłączy i korzonków. W zimie ogryza też korę drzew i krzewów.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku z wyjątkiem ciężkich zim.
Najwyższy poziom aktywności rozrodczej występuje między majem a październikiem.
Wiek samicy, jej rozmiar oraz pora roku ma wpływ na wielkość miotu.
Występuje zarówno monogamia jak i poligamia.
Okres ciąży to 20 - 23 dni. Samica w sezonie może mieć 3 - 4 mioty. Wielkość miotu to średnio 3 - 4 młode ale największe mioty mogą wynosić i 8 młodych.
Występuje kanibalizm zarówno rodziców jak i starszego rodzeństwa.
Młode rodzą się nagie, głuche i ślepe o wadze około 3 gram. Po około 2 - 3 dniach wyrasta im sierść. W wieku 5 dni są w stanie się czołgać a po 7 - 10 dniach otwierają oczy i uszy. W 2,5 - 3 tygodniu po porodzie następuje odstawienie. Rozmiar dorosłych osiąga w wieku 2 miesięcy.
Dojrzałość płciową osiąga : samica w wieku 30 - 40 dni, samiec w wieku 35 - 45 dni.
Większość pozostaje w gnieździe ale te co się rozpraszają w wieku 6 - 8 tygodni odchodzą jedynie na odległość 28 - 30 metrów od gniazda. Wykorzystuje często do dalszego rozproszenia szosy lub tory kolejowe.
Okresowo co 2 - 4 lata występują wzrosty gęstości osobniczej, które powodują lokalne migracje na nowe tereny.
Żyje około 12 - 16 miesięcy. W niewoli nawet do 36 miesięcy.
Microtus ochrogaster - o jasnym ubarwieniu
Opisane podgatunki :
- Microtus ochrogaster austerus - Wisconsin ( Racine County ) - synonim Arvicola austerus - Microtus austerus - uznawany za tożsamy z Microtus ochrogaster ochrogaster
- Microtus ochrogaster cinnamonea - Dakota Północna ( Pembina County ), Minnesota - synonim Arvicola cinnamomeus - Pedomys cinnamomeus - uznawany za tożsamy z Microtus ochrogaster ochrogaster
- Microtus ochrogaster haydenii - Dakota Południowa, Nebraska, Kansas, Kolorado, Wyoming, południowa i południowo-wschodnia Montana, Arizona, Nowy Meksyk - synonim Arvicola haydenii - Pedomys haydenii - Pedomys ochrogaster haydenii
- Microtus ochrogaster ludovicianus - południowo-wschodnia Luizjana, Teksas - synonim Microtus ludovicianus - Pedomys ludovicianus - uznany za wymarły od 1905 roku
- Microtus ochrogaster minor - Alberta, Saskatchewan ( Kanada ), Dakota Północna ( Turtle Mountains, Bottineau County ), Dakota Południowa, Minnesota ( U.S.A. ) - synonim Arvicola austerus minor - Microtus minor - Pedomys minor - Pedoinys ochrogaster minor
- Microtus ochrogaster ochrogaster - Oklahoma, zachodnia i wschodnia Nebraska, południowo-zachodnie Ohio, południowo-wschodnia Indiana, północno-zachodnie Kentucky, Illinois, zachodnia Iowa, wschodnie Kansas, północne i południowo-zachodnie Michigan, południowe Wisconsin, południowo-wschodnia Minnesota, północne Tennessee - synonim Pedomys ochrogaster ochrogaster - Hypudaeus ochrogaster
- Microtus ochrogaster ohioensis - środkowo-południowe i południowo-zachodnie Ohio, wschodnie Kentucky ( Rowan County ) - synonim Pedomys ochrogaster ohioensis
- Microtus ochrogaster similis - Montana ( Yellowstone ), Dakota Południowa ( Black Hills )
- Microtus ochrogaster taylori - południowo-zachodnie Kansas, północna Oklahoma, i być może Teksas - synonim Pedomys ochrogaster taylori
Microtus ochrogaster
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na lokalną powszechność oraz domniemane duże populacje.
Izolowany podgatunek Microtus ochrogaster ludovicianus z nadbrzeżnych obszarów południowo-wschodniej Luizjany i Teksasu jest uznawany za wymarły od 1905 roku. Był czasami uznawany za samodzielny gatunek.
Podgatunek Microtus ochrogaster minor wykazuje się silną morfometryczną segregacją od innych Microtus ochrogaster i zasługuje na odrębne badania statusu taksonomicznego ( Musser & Carleton 1993, Wilson & Reeder 2005 ).
Zagrożenie dla gatunku może stanowić intensywny wypas bydła na niektórych obszarach.
Na części obszarów konkuruje z Microtus pennsylvanicus.
Co 2 - 4 lata występuje cykliczna, zwiększona gęstość osobnicza zwiększająca średnią z 25 osobników/ha do 250 osobników/ha. Odnotowano również wzrost gęstości osobniczej do 600 osobników a nawet do 1060 osobników/ha ( Stalling 1990 ). Jednak niektórzy badacze uważają, że różne wieloletnie cykle nie są charakterystyczne dla tego gatunku ( Stalling 1990 ).
Gatunek stanowi ważną bazę pokarmową dla wielu drapieżników.
Obecnie jest brak widocznych zagrożeń w tzw. Nature Serve gatunku.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie.
W niewoli - rzadki.
Dożywa nawet do 36 miesięcy.
Microtus ochrogaster - osobniki w niewoli o ciemnym ubarwieniu
Opracowano na podstawie:
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz