Blanfordimys afghanus - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Pitymys afghanus - Microtus afghanus.
Występuje w Azji ( południowy Turkmenistan, Uzbekistan, Tadżykistan, Afganistan, północno-środkowy Iran ).
Zamieszkuje stepy, półpustynie, obszary wyżynne i górzyste na wysokości 500 - 600 m n.p.m. ale również aż do 1700 m n.p.m. W górach Afganistanu między 1500 - 3400 m n.p.m. Zawsze w pobliżu źródeł wody.
rycina - Blanfordimys afghanus
Aktywny w ciągu całego roku i całej doby. Szczyt aktywności po wschodzie słońca i przed zmierzchem. W czasie letniej suszy mniej aktywny.
Żyje w licznych koloniach do 100 osobników. Kopie rozległe, płytkie systemy komór i tuneli. System ten może obejmować aż 180 m2 z 20 do 145 otworami wejściowymi. Kompleks ten składa się z komór lęgowych, spiżarni, komór noclegowych i korytarzy łączących całość.
Gniazdo zbudowane z suchej trawy jest umieszczane w głębiej położonej komorze.
Na powierzchni osobniki poruszają się wydeptanymi szlakami komunikacyjnymi do miejsc żerowania.
Odżywia się zielonymi częściami roślin. W skład jego diety wchodzą również nasiona, owoce, kwiaty, podziemne części roślin, czasami owady.
Gromadzi zapasy na gorsze okresy ( zima, letnia susza ), które mogą obejmować nawet 4,5 kg pokarmu.
Sezon rozrodczy od jesieni do wiosny z przerwą w czasie letnim.
System krycia poligamiczny ale monogamia jest możliwa.
Okres ciąży to 21 - 25 dni.
Samica rodzi 1 - 10 młodych ( średnio 4 - 6 ). Może być do 4 miotów w sezonie.
Co 2 - 5 lat w sprzyjających warunkach występuje cykl zwiększonej gęstości osobniczej.
Żyje około 16 miesięcy.
Blanfordimys afghanus
Opisane podgatunki :
- Blanfordimys afghanus afghanus - północno-zachodni Afganistan, południowy Turkmenistan ( góry Kopet Dag )
- Blanfordimys afghanus balchanensis - zachodni Turkmenistan ( góry Great Balkhan ) - synonim Microtus afghanus balchanensis
- Blanfordimys afghanus dangarinensis - południowy Tadżykistan
Blanfordimys afghanus
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i prawdopodobieństwo dużych populacji. Wydaje się, że brak jest widocznych zagrożeń dla gatunku jako całości.
W latach zwiększonej gęstości osobniczej staje się istotnym składnikiem diety wielu drapieżników.
Rejestrowany z Tandoureh National Park ( góry Kopet - Dag - Iran ) i innych obszarów chronionych.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Blanfordimys bucharensis - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Pitymys afghanus bucharicus - Microtus bucharicus - Blanfordimys bucharicus.
Występuje w Azji ( Uzbekistan, Tadżykistan, północny Afganistan ).
Zamieszkuje stepy, półpustynie, obszary górzyste między 1500 - 3000 m n.p.m. w pobliżu źródeł wody.
Aktywny w ciągu całego roku i całej doby. Szczyt aktywności po wschodzie słońca i przed zachodem. W okresie letnim zmniejszona aktywność i po zmroku.
Prowadzi kolonialny tryb życia. Kolonie mogą liczyć do 100 osobników.
Kopie rozległe systemy komór i korytarzy mogące zajmować do 180 m2. Kompleksy połączonych nor i tuneli mogą mieć od 20 do 100 otworów wejściowych. Kompleks składa się z komór lęgowych, spiżarni, komór noclegowych i korytarzy łączących całość.
Gniazdo zbudowane z suchej trawy umieszczane jest w głębiej położonej komorze.
Na powierzchni tworzy rozległe systemy szlaków komunikacyjnych do miejsc żerowania.
Odżywia się zielonymi częściami roślin ale nie gardzi nasionami, owocami, kwiatami, podziemnymi częściami roślin. Gromadzi zapasy pokarmu na gorsze okresy ( zima, letnia susza ) mogące ważyć do 4,5 kg.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku z przerwą 2 - 3 miesięczną w okresie lata.
Występuje zarówno monogamia jak i poligamia.
Ciąża trwa 21 - 25 dni. Samica rodzi 1 - 10 młodych ( średnio 4 - 6 ).
Może być do 4 miotów w sezonie.
Co 2 - 5 lat w sprzyjających warunkach występuje cykl zwiększonej gęstości osobniczej.
Żyje około 16 miesięcy.
Opisane podgatunki :
- Blanfordimys bucharensis bucharensis - Tadżykistan ( góry Pamir ), Afganistan - synonim Blanfordimys bucharicus bucharicus
- Blanfordimys bucharensis davydovi - Tadżykistan ( Mt Hissar ) - synonim Blanfordimys bucharicus davydovi
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i prawdopodobieństwo dużych populacji. Uważa się, że w chwili obecnej brak jest widocznych zagrożeń dla gatunku jako całości.
W latach zwiększonej gęstości osobniczej jest ważnym składnikiem diety wielu drapieżników.
Brak aktualnych informacji czy jest rejestrowany z obszarów chronionych.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i prawdopodobieństwo dużych populacji. Uważa się, że w chwili obecnej brak jest widocznych zagrożeń dla gatunku jako całości.
W latach zwiększonej gęstości osobniczej jest ważnym składnikiem diety wielu drapieżników.
Brak aktualnych informacji czy jest rejestrowany z obszarów chronionych.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Hyperacrius fertilis - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Alticola fertilis.
Występuje w Azji ( północne Indie - Dżammu, Kaszmir, północne Pakistan - północno-zachodnia Prowincja Graniczna ).
Zamieszkuje umiarkowany górski las, iglaste zarośla, alpejskie łąki na wysokości 2450 - 3600 m n.p.m.
W niewoli - brak danych.
Występuje w Azji ( północne Indie - Dżammu, Kaszmir, północne Pakistan - północno-zachodnia Prowincja Graniczna ).
Zamieszkuje umiarkowany górski las, iglaste zarośla, alpejskie łąki na wysokości 2450 - 3600 m n.p.m.
Hyperacrius fertilis - osobnik schwytany przez badaczy
Aktywny w ciągu roku i całej doby. Żyje w niewielkich koloniach do 50 osobników, cześciej jednak to około 30 osobników.
Kopie płytkie systemy komór i korytarzy w pobliżu gęstych zarośli. Kompleks tworzą komory lęgowe, komory noclegowe i spiżarnie oraz korytarze łączące je w całość.
Otworów wejściowych może być do 30. Na powierzchni wydeptuje szlaki komunikacyjne prowadzące do miejsc żerowania.
Odżywia się głownie zielonymi częściami roślin ale także nasionami, owocami, podziemnymi częściami roślin. Prawdopodobnie gromadzi zapasy na okres zimy.
Sezon rozrodczy od późnej wiosny do wczesnej jesieni.
Poligamiczny system krycia, chociaż nie wykluczona monogamia.
2 mioty w sezonie. Samica rodzi średnio 4 młode.
Prawdopodobnie gatunek przechodzi co 2 - 5 lat cykl zwiększonej gęstości osobniczej ( brak potwierdzonych obserwacji ).
Żyje około 14 - 18 miesięcy.
Opisane podgatunki :
- Hyperacrius fertilis aitchisoni - północno-zachodnie Indie ( Kaszmir ) - synonim Hyperacrius aitchisoni - Microtus aitchisoni
- Hyperacrius fertilis brachelix - północno-zachodnie Indie ( Kaszmir - Gulmerg )
- Hyperacrius fertilis fertilis - północno-zachodnie Indie ( Kaszmir, góry Pir Penjal )
- Hyperacrius fertilis zygomaticus - Pakistan ( południowy-zachód od Utror )
Gatunek uznawany za bliski zagrożenia ze względu na spadek zakresu i jakości alpejskiego siedliska.
Główne zagrożenia stanowi nadmierny wypas zwierząt domowych, ekspansja osiedli ludzkich oraz wojny i niepokoje społeczne.
Znany jest z ponad 15 lokalizacji w regionie, ale brak potwierdzonych informacji na temat wielkości populacji.
Nie rejestrowany z obszarów chronionych.
Potrzebne są badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.
Hyperacrius wynnei - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Arvicola wynnei.
Występuje w Azji ( północne Indie - Dżammu, Kaszmir, Pendżab, północny Pakistan - północno-zachodnia Prowincja Graniczna ).
Zamieszkuje umiarkowany górski las, trawiaste stoki na wysokości 1800 - 3000 m n.p.m.
Występuje w Azji ( północne Indie - Dżammu, Kaszmir, Pendżab, północny Pakistan - północno-zachodnia Prowincja Graniczna ).
Zamieszkuje umiarkowany górski las, trawiaste stoki na wysokości 1800 - 3000 m n.p.m.
Biologia, ekologia i sposób życia zbliżone do poprzedniego gatunku.
Jest bardziej aktywny po zmierzchu i w nocy.
Opisane podgatunki :
- Hyperacrius wynnei traubi - Pakistan ( Yakh Tangai )
- Hyperacrius wynnei wynnei - Pakistan ( Murre Hills, Iower Kahgan Valley ), Indie ( Pendżab )
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji i szeroką dystrybucję. Brak jest aktualnych informacji o wielkości populacji.
Głównymi zagrożeniami dla gatunku jest utrata siedlisk związana z rozwojem rolnictwa ( sadownictwo jabłoni i uprawa ziemniaka ). Ekspansja osiedli ludzkich i niepokoje społeczne są zagrożeniem w tym regionie.
Nie jest rejestrowany z obszarów chronionych.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stany, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Opracowano na podstawie:
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz