sobota, 1 czerwca 2013

Jeżozwierze Starego Świata. Rodzina Hystricidae - przegląd gatunków. Część IV.




Rodzaj Hystrix 

Jeżozwierz filipiński ( Hystrix pumila ) gryzoń z rodziny jeżozwierzy ( Hystricidae ). Synonim Thecurus pumila.

Występuje we wschodniej Azji ( Filipiny - wyspy : Palawan, Balabac, Busuanga w grupie wysp Calamian ).
Endemit dla Filipin.

Zamieszkuje pierwotne nizinne lasy z otwartymi terenami trawiastymi, gęste zarośla, obszary rolne.


 jeżozwierz filipiński ( Hystrix pumila ) - w warunkach zoo

Aktywny od zmierzchu do świtu, rzadko za dnia w ciągu całego roku.
Żyje samotnie lub w niewielkich grupach ( samica i potomstwo ). 
Na kryjówki wybiera jaskinie i szczeliny skalne, jamy pod korzeniami drzew, dziuple u podstawy drzew, wykroty i puste pnie, nory. Kryjówki mogą być tak duże, że mogą pomieścić do 10 osobników.
Jest terytorialny i jego rewir pokryty jest szlakami komunikacyjnymi, które prowadzą do miejsc żerowania. W czasie nocnych wędrówek potrafi przejść 10 - 16 km.
Jak wszystkie jeżozwierze zaniepokojony stroszy kolce, gdy to nie odstraszy napastnika odwraca się tyłem i cofa z nastroszonymi kolcami.
Posiada doskonały węch lecz nieco słabszy wzrok.
Odżywia się głównie materiałem roślinnym. W skład jego diety wchodzą owoce i jagody, cebule, bulwy, korzenie, kłącza, nasiona, łodygi. Zjada również małe kręgowce, owady czy padlinę. Zjada również kambium drzew.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku ale głównie od marca do grudnia.
System krycia monogamiczny.
Samiec za pomocą wokalizy przyciąga samicę do krycia. Oba osobniki wzajemnie się obwąchują, samiec często polewa samicę moczem. Często też odbywają wspólny taniec na tylnych kończynach i wspólnie pomrukują i chrząkają. Po tym rytuale samica opada na cztery kończyny, przypada do ziemi i podnosi ogon. Przyciąga również kolce do ciała i wtedy dopiero jest gotowa do kopulacji.
Ciąża trwa średnio 112 dni ( zakres 93 - 105 ). Samica rodzi 1, rzadziej 2 młode. Młode rodzą się z otwartymi oczami i posiadają zęby. Ich kolce są miękkie ale twardnieją od kilku godzin do tygodnia.
Samica żywi mlekiem młode około 2 - 4 tygodni, chociaż po 2 tygodniach może się odżywiać pokarmem stałym. Odstawienie następuje po 3 - 4 miesiącach i młode się usamodzielnia.
W ciągu życia samica rodzi średnio 6 - 12 młodych.
Dojrzałość płciową uzyskuje : samica w wieku 9 - 18 miesięcy a samiec w wieku 10 - 18 miesięcy.
Żyje 9 - 15 lat.
W niewoli do 9,5 lat.


      Hystrix pumila

Nie opisano żadnych podgatunków.


młody osobnik Hystrix pumila

Gatunek uznawany za zagrożony ze względu na widoczny spadek populacji o ponad 30% w ciągu najbliższych 15 - 30 lat, który jest szacowany na podstawie tempa utraty siedlisk ( wyręb lasów ), osobników zgromadzonych w domowych hodowlach i mięsa z gatunku w obrocie handlowym. Szacunki te potwierdzają najnowsze badania na Palawan Island ( P. i I. Widmann i wsp. ).
Główne zagrożenie stanowi :
- utrata i fragmentacja siedlisk
- obrót żywymi zwierzętami, szczególnie na Filipinach
- polowanie dla mięsa i handel na lokalnych rynkach
Gatunek jest ważnym składnikiem polowań dla niektórych etnicznych społeczności ( Esseistyn i wsp.2004 ).
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych.
Jest to jeden z najważniejszych gatunków monitorowanych w Culasian Managed Resources Protected Area in Rizal i Omoi Cockatoo Reserve In Dumaran z południowego Palawan.

W niewoli - rzadki.
Głównie azjatyckie ogrody zoologiczne i prywatne hodowle.
W Europie w ogrodach zoologicznych Czech. 



Jeżozwierz sumatrzański ( Hystrix sumatrae ) gryzoń z rodziny jeżozwierzy ( Hystricidae ). Synonim Thecurus sumatrae.

Występuje w Azji Południowo-Wschodniej ( Sumatra - Indonezja ).

Zamieszkuje pierwotne tropikalne lasy ale również tereny upraw rolnych od poziomu morza do 1200 m n.p.m.

rycina - jeżozwierz sumatrzański ( Hystrix sumatrae )


Aktywny od zmierzchu do świtu, rzadko za dnia w ciągu całego roku.
Żyje samotnie, w monogamicznej parze lub niewielkiej grupie ( para i potomstwo ).
Na kryjówki wybiera jaskinie i szczeliny skalne, jamy pod korzeniami drzew, dziuple u podstawy drzew, wykroty i pod zwalonymi drzewami, nory.
Jest terytorialny i w czasie poszukiwania pokarmu porusza się szlakami komunikacyjnymi w swoim rewirze. System szlaków jest oznaczony przez gruczoły analne. Wędruje nawet 16 km w ciągu nocy poszukując pokarmu.
Zaniepokojony stroszy kolce i grzechocze. Gdy napastnik nie został odstraszony, odwraca się tyłem, stroszy kolce i cofa się w kierunku napastnika.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym ale zjada też padlinę, owady czy drobne kręgowce. Gryzie też kości, które znosi do kryjówki lub w jej pobliże. Żywi się również kambium drzew, czym przyczynia się często do śmierci drzewa.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. 
System krycia monogamiczny. 
Samiec wabi samicę wokalizą. Zaloty obejmują taniec na tylnych kończynach, wspólną wokalizę i cały zestaw pomruków i chrząknięć oraz polewanie samicy moczem. Kopulacja odbywa się w kryjówce lub jej pobliżu.
Ciąża trwa około 93 - 110 dni. Samica rodzi 1, rzadziej 2 młodych w miocie. 1 miot w roku.
Młode ma otwarte oczy i posiada zęby. Kolce są miękkie i twardnieją w ciągu kilku godzin do tygodnia.
Samica karmi mlekiem około 2 - 4 tygodni, chociaż młode po 9 dniach może spożywać stały pokarm. Odstawienie następuje po 19 tygodniach.
Dojrzałość płciową uzyskuje w wieku 9 - 24 miesięcy.
Młode towarzyszą głównie samcowi podczas poszukiwań pokarmu przez 6 - 7 miesięcy.
W niewoli żyje do 13,3 roku.

    rycina - Hystrix sumatrae

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję na Sumatrze, prawdopodobieństwo dużych populacji oraz pewien stopień tolerancji na modyfikację siedlisk.
Opisany po raz pierwszy w 1907 roku ( Lyon ) jako Thecurus sumatrae.
Następnie dodano do rodzaju Hystrix.
Obecnie funkcjonują dwie nazwy gatunku : Hystrix sumatrae i Thecurus sumatrae. Był też traktowany jako podgatunek Hystrix crassipinus ( Chasen 1940 ). Uznano go za samodzielny gatunek ( Corbet&Hill 1992, van Weers 1978 i 1983, Lyon 1907 ).
Główne zagrożenia stanowią :
- degradacja i niszczenie środowiska naturalnego
- utrata i fragmentacja siedlisk
- rozwój rolnictwa
- rozwój infrastruktury drogowej
- polowanie dla mięsa i kolców służących jako ozdoby i talizmany.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w swoim zasięgu.

W niewoli - rzadki.
Głównie ogrody zoologiczne Azji Południowo-Wschodniej.

































 Opracowano na podstawie:
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.   

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz