Sigmodontinae - myszy i szczury Nowego Świata.

Sigmodontinae - podrodzina gryzoni w rodzinie chomikowatych ( Cricetidae ), z nadrodziny Muroidea.
Obejmuje około 377 gatunków i 74 rodzaje. Podrodzina ta jest porównywalna do podrodziny Murinae, obejmującej myszy i szczury Starego Świata.

Występują w Ameryce Południowej, Środkowej i Północnej do Nebraski i New Jesey. Również wyspy Galapagos.

Zamieszkują różnorodne siedliska : pustynie i półpustynie, łąki, wilgotne i suche lasy nizinne lub górskie, sawanny, stepy, tereny rolnicze, bagna i mokradła, brzegi rzek i strumieni, piaszczyste wybrzeża, jałowe wyżyny, alpejskie łąki także ludzkie siedziby od poziomu morza do ponad 5500 m n.p.m.

  Brucepattersonius soricinus

Aktywne są przez cały rok ale te mieszkające w chłodniejszym klimacie mogą zapadać w sen zimowy lub wprowadzać się w okresy marazmu.

Prowadzą naziemny, podziemny, nadrzewny i ziemnowodny tryb życia. Są nocne, dzienne, zmierzchowe lub aktywne przez całą dobę. Żyją samotnie lub w grupach. Są terytorialne i agresywne, inne żyją w koloniach lub w kilka osobników w jednej kryjówce. 

Niektóre tworzą hierarchię dominacji.

Większość gatunków z Sigmodontinae na kryjówki używają nor samodzielnie wykopanych. Budują gniazda z materiałów roślinnych, które umieszczają w norach, pod skałami i rumowiskami skalnymi, w szczelinach skalnych i jaskiniach, w jamach i zagłębieniach pod korzeniami drzew, wśród traw, na krzewach i drzewach, w dziuplach drzew. Korzystają również z opuszczonych nor wykopanych przez inne ssaki i opuszczonych gniazd ptasich.

Niektóre gatunki posiadają systemy szlaków komunikacyjnych wśród traw i mchu.

Akodon montensis

Sigmodontinae mają dobrze rozwinięte zmysły wzroku, słuchu, dotyku, węchu i smaku. Słuch i węch jest szczególnie ważny, gdyż sygnały dźwiękowe i chemiczne często są używane do komunikacji. Wytwarzają różne dźwięki do komunikacji społecznej ale mogą też wykrywać i wytwarzać ultradźwięki.

Terytorialne gatunki ( samce ) używają moczu i kału do oznakowania swoich rewirów.

Gryzonie te są wszystkożerne, roślinożerne lub mięsożerne. W skład ich diety wchodzą min : trawy, nasiona, owoce i jagody, grzyby, porosty, owady, skorupiaki, inne stawonogi, mięczaki, robaki, małe ryby, kijanki, jaja i pisklęta ptaków.

Sezon rozrodczy przez cały rok lub sezonowy. System krycia - występuje poligamia, monogamia i poliandria.

W sezonie 3 do 6 - 7 miotów. Długość ciąży u większości gatunków to 20 - 30 dni.

Średnia wielkość miotu to około 5 młodych ( 2 - 13 ).

Młode otwierają oczy po 1 - 11 dniach od narodzin. Odstawienie następuje po 5 - 30 dniach od narodzin.

Samce nie uczestniczą w opiece nad młodymi. Występuje czasami kanibalizm na młodych.

Dojrzałość płciową uzyskują samice od 4 tygodnia do 4 miesiąca życia, samce od 6 tygodnia do 5 - 6 miesiąca.

Żyją około 16 do 24 miesięcy. Jednak większość nie przeżywa 12 miesięcy.

W niewoli niektóre mogą dożyć do 5 lat.

Chinchillula sahamae

Rodzaje z podrodziny Sigmodontinae :

- Abrawayaomys

- Abrothrix

- Aepeomys

- Akodon

- Amphinectomys

- Andalgalomys

- Andinomys

- Anotomys

- Auliscomys

- Bibimys

- Blarinomys

- Bolomys

- Brucepattersonius

- Calomys

- Chelemys

- Chibchanomys

- Chilomys

- Chinchillula

- Chroemys

- Delomys

- Deltamys

- Eligmodontia

- Euneomys

- Galenomys

- Geoxus

- Graomys

- Handleyomys

- Holochilus

- Ichthyomys

- Irenomys

- Juliomys

- Juscelinomys

- Kunsia

- Lenoxus

- Loxodontomys

- Lundomys

- Megalomys

- Megaoryzomys

- Melanomys

- Microakodontomys

- Microryzomys

- Neacomys

- Necromys

- Nectomys

- Neotomys

- Nesoryzomys

- Neusticomys

- Noronhomys

- Notiomys

- Oecomys

- Oligoryzomys

- Oryzomys

- Oxymycterus

- Paralomys

- Pearsonomys

- Phaenomys

- Phyllotis

- Podoxymys

- Pseudoryzomys

- Punomys

- Reithrodon

- Rhagomys

- Rheomys

- Rhipidomys

- Salinomys

- Scapteromys

- Scolomys

- Sigmodon

- Sigmodontomys

- Tapecomys

- Thalpomys

- Thaptomys

- Thomasomys

- Wiedomys

- Wilfredomys

- Zygodontomys

Delomys sublineatus

Obecnie 18 gatunków ujętych jest jako mniejsze ryzyko.

1 gatunek klasyfikowany w pobliżu zagrożonych.

13 klasyfikuje się jako podatny.

11 gatunków uznaje się za zagrozone :

- Anatomys leander

- 4 gatunki z rodzaju Neusticomys

- Oecomys cleberi

- Oligoryzomys victus

- Abrawayaomys ruschii

- Phaenomys ferrugineus

- 2 gatunki z rodzaju Scolomys

4 uznaje się za krytycznie zagrozone :

- Nectomys rattus

- Oryzomys gorgasi

- Sigmodontomys aphrastus

- Rhagomys rufescens

3 gatunki nie sklasyfikowane ze względu na brak aktualnych danych oraz 5 gatunków uznanych niedawno za wymarłe :

- 2 gatunki z rodzaju Megalomys

- Nesoryzomys darwini

- Nesoryzomys indefessus

- Oryzomys nelsoni

Zygodontomys brevicauda

Sigmodontinae o ograniczonych zakresach są narażone na utratę siedlisk a mieszkające na wyspach są narażone na drapieżnictwo i konkurencję ze strony gatunków inwazyjnych ( szczury, koty, mangusty ).

Gryzonie z tej podrodziny stanowią ważny składnik diety wielu drapieżników.

Gatunek Auliscomys boliviensis w celu uniknięcia ataku drapieżnika wykorzystuje sygnały alarmowe wiskaczy ( Lagadium ).

Gatunki ziemnowodne zagrożone szybko pływają i nurkują.

Niektóre są zależne od człowieka i jego zasobów ( tereny rolnicze ).

Wiele wykorzystuje opuszczone nory a czasami również mieszka z ich dotychczasowymi mieszkańcami ( pancernik - Dasypus novemcinctus i tuko-tuki - Ctenomys ).

Wiele wykorzystuje sygnały innych zwierząt w celu unikania drapieżników.

Uważa się, że gryzonie te mogą być ważne w rozprowadzaniu grzybów mikoryzowych ( Mangan i Adler 2000 ) ( Nowak 1999 ).

Są też wykorzystywane w badaniach laboratoryjnych nad niektórymi chorobami.

Niektóre gatunki są odławiane dla futra ( Nowak 1999 ).

Kilka gatunków z podrodziny Sigmodontinae jest uważane za szkodniki upraw rolnych i tępione.

Niektóre przenoszą choroby ( gorączka krwotoczna ) ( Nowak 1999 ).

Skamieniałości rożnych rodzajów z podrodziny Sigmodontinae znane są od późnego miocenu Ameryki Północnej ( Carleton i Musser 1984 ).

Większość gatunków rejestrowana jest z obszarów chronionych.

bawełniak żółtonosy ( Sigmodon ochragnathus )

W niewoli.

W warunkach laboratoriów i zoo.

Dożywają do 5 lat.

Thaptomys nigrita

  Opracowano na podstawie:

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.