Hutiowate ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Przegląd gatunków. Część VIII

c.d.

Rodzaj : Mysateles

Mysateles melanurus - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys melanurus - Mesocapromys melanurus.

Występuje na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba.

Zamieszkuje nizinne wilgotne lasy.

 Mysateles melanurus 

Aktywny głównie w nocy, chociaż i za dnia, w ciągu całego roku. 

Żyje samotnie, w parach lub niewielkich grupach ( 3 - 5 osobników ).

Prowadzi nadrzewny tryb życia ale dużo czasu spędza na dnie lasu.

Nie jest gatunkiem terytorialnym. Prawdopodobnie buduje duże gniazdo w pobliżu pnia drzewa.

Odżywia się głównie pokarmem roślinnym.

Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia prawdopodobnie monogamiczny.

Długość ciąży oraz ilość miotów i młodych nie jest znana. Prawdopodobnie jest to 110 - 140 dni i 1 - 3 młode.

Opisane podgatunki :

- Mysateles melanurus arboricolus - wschodnia Kuba ( Holguin ) - synonim Capromys arboricolus - Mysateles arboricolus - uważane za różne przez niektórych autorów 

- Mysateles melanurus melanurus - południowo-wschodnia Kuba ( lasy Sierra Maestra, wschodnia część Oriente Province, Manzanillo, Turquino, Yao Arriba, Holguin, San Luis, Cuabitas, Portilio, Los Negros )

- Mysateles melanurus pallidus - Kuba (okolice of Trinidad ) - synonim Capromys  pallidus - Capromys prehensillis pallidus - uważany za synonim Mysateles melanurus

- Mysateles melanurus rufescens - południowo-wschodnia Kuba ( Manzanillo, Oriente Province ) - synonim Capromys melanurus rufescens - uważany za synonim Mysateles melanurus

Gatunek uznany za narażony ze względu na zmniejszenie się populacji o ponad 30% w ciągu ostatnich 30 lat z powodu niszczenia siedlisk i nielegalnych polowań.

Woods i Kilpatrick ( 2005 ) stwierdzili, że Mysateles melanurus jest parafiletyczny i powiązany z rodzajem Mesocapromys niż  Mysateles . Jednak takson Mesocapromys melanurus nie jest powszechnie akceptowany ( Silva Taboada & wsp. 2007 ).

Główne zagrożenie dla gatunku stanowi :

- degradacja i niszczenie środowiska naturalnego

- utrata i fragmentacja siedlisk

- nielegalne polowanie przez miejscową ludność

- rozwój rolnictwa

Populacje gatunku są bardzo pofragmentowane i nie są liczne.

Rejestrowany z wielu obszarów chronionych, w tym z :

- Pico Cristal National Park

- La Mensura National Park

- Alejandro de Humbolt National Park

- Turquino National Park

- Desembarco del Granma National Park

- Sierra Maestra National Park

Potrzebne są aktualne badania dotyczące dystrybucji, stanu i trendów populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

Mysateles meridionalis - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae.

Występuje na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( Caleta Cocodrilos ), Isla de Juventud, Isla de Pines.

Zamieszkuje nizinne liściaste lasy.

Gatunek słabo poznany.

Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Uważa się, że prowadzi nadrzewny tryb życia i wykorzystuje pnącza jako kryjówki i do budowy gniazd.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznany za krytycznie zagrożony ze względu, że populacja zmniejszyła się o co najmniej 80% w ciągu ostatnich 30 lat. Opisany przez Varona w roku 1986.

Poszukiwania gatunku w latach 1987 - 1993 nie przyniosły rezultatów ( możliwe wyginięcie ). Jeśli gatunek istnieje to populacja liczy prawdopodobnie mniej niż 250 osobników ( Borroto Paez i Ramos Garcia 2005 ).

Główne zagrożenia dla gatunku to :

- nielegalne polowanie przez miejscową ludność 

- drapieżnictwo kotów domowych 

- konkurencja ze strony Rattus rattus

- utrata i fragmentacja siedlisk

- pożary

Prawdopodobnie może się znajdować w obszarze chronionym - Sur de la Isla.

Potrzebne są aktualne badania dotyczące potwierdzenia istnienia gatunku.

W niewoli - brak danych.

Mysateles prehensilis - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys prehensilis.

Występuje na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( Camaquey Province, Oriente Province ).

Zamieszkuje wilgotne nizinne lasy, tereny bagniste i namorzyny, nadmorskie lasy.

   rycina - Mysateles prehensilis

Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych, czasami za dnia.

Żyje samotnie, w parach lub niewielkich grupach ( 3 - 5 osobników ).

Prowadzi nadrzewny tryb życia, jednak czasami schodzi na ziemię. Jest doskonałym wspinaczem, któremu w wspinaczce pomagają duże i silne pazury i półchwytny ogon.

Na kryjówki wybiera dziuple drzew, zagłębienia przy pniu drzewa czy plątaninę pnączy. Prawdopodobnie buduje spore gniazdo w pobliżu pnia drzewa z materiałów roślinnego. Zwykle przebywa w koronach drzew tworzących zwarty baldachim.

Do komunikacji używa wokalizy, sygnałów chemicznych i dotyku.

Nie jest terytorialnym gatunkiem.

Odżywia się głównie owocami ale liście, pędy, kora i kwiaty wchodzą w skład jego diety.

Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia monogamiczny.

Ciąża trwa 110 - 140 dni ( średnio około 120 dni ).

Samica rodzi 1 - 3 młode ( średnio 2 ). Prawdopodobnie 2 mioty w sezonie ( ale 1 pewny ).

Młode rodzą się dobrze rozwinięte z otwartymi oczami i porośnięte sierścią. Po około tygodniu są w stanie spożywać stały pokarm.

Odstawienie następuje w wieku około 5 - 6 miesięcy.

Dojrzałość płciową osiąga w wieku około 12 - 14 miesięcy.

Długość życia 6 - 8 lat.

rycina - Mysateles prehensilis 

Opisane podgatunki :

- Mysateles prehensilis poeyi - Kuba ( okolice of Trinidad ) - synonim Mysateles poeyi - Capromys prehensilis poeyi - Capromys poeyi - uznawany za synonim Mysateles prehensilis prehensilis

- Mysateles prehensilis prehensilis - Kuba ( Trinidad, Cardenas, Matanzas, Santa Cruz del Norte, Santiago de las Vegas, Cabanas, San Diego de los Baflos ) - synonim Capromys prehensilis prehensilis

Gatunek uznawany za podatny ze względu, że populacja zmniejszyła się o 30% w ciągu ostatnich 30 lat z powodu niszczenia siedlisk i nielegalnych polowań.

W odpowiednich siedliskach posiada najbardziej zwarte populacje ze wszystkich gatunków hutii występujących na Kubie ( Borroto Paez i Ramos Garcia 2003 ).

Główne zagrożenia to :

- degradacja i niszczenie środowiska naturalnego

- utrata i fragmentacja siedlisk

- nielegalne polowanie

- rozwój rolnictwa

- drapieżnictwo psów domowych w pobliżu osiedli ludzkich

Mysateles prehensilis jest rozpraszaczem nasion, spożywając owoce.

Pasożyty zewnętrzne tego gatunku to wszy : Gliricola ewingi i Gliricola capromydis armatus ( Cardozo-de Almeida & wsp.2003 ).

Rejestrowany  z kilku obszarów chronionych.

Potrzebne są aktualne badania dotyczące dystrybucji, stanu i trendów populacji, siedlisk, ekologii i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

Rodzaj : +Procapromys

+Procapromys geayi - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae.

Uznany za wymarły.

Występował w Ameryce Południowej - Wenezuela ( góry w pobliżu La Guayra i Caracas ).

Zamieszkiwał górskie tropikalne lasy.

Gatunek słabo poznany.

Nie wiele wiadomo na temat jego biologii, ekologii i sposobu życia.

Znany jedynie z kopalnych szczątków.

Rodzaj : +Pygmaecapromys 

+Pygmaecapromys beatrizae - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys beatrizae - Mesocapromys beatrizae.

Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( zachodnia część ).

Zamieszkiwał prawdopodobnie nizinne wilgotne lasy.

Gatunek słabo poznany.

Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku. 

Opisany przez Varona w roku 1979.

Znany z niekompletnego szkieletu.

+Pygmaecapromys minimus - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys minimus - Mesocarpomys minimus - Mesocapromys minimus.

Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( wschodnia część ).

Brak informacji na temat zamieszkiwanego siedliska.

Gatunek słabo poznany.

Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Opisany w roku 1979 przez Varona i Arredondo.

Znany jedynie z niekompletnego szkieletu. 

+Pygmaeocapromys silvai - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys silvai - Mesocapromys silvai.

Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( środkowo-południowa część ).

Zamieszkiwał nizinne lasy liściaste.

Gatunek słabo poznany.

Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Opisany przez Varona w roku 1979.

Znany jedynie z niekompletnego szkieletu.

Rodzaj : +Stenocapromys

+Stenocapromys gracilis - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys gracilis - Mesocapromys gracilis.

Uznany za wymarły.

Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( zachodnia część ).

Brak informacji na temat zamieszkiwanego siedliska.

Gatunek słabo poznany.

Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu  życia tego gatunku.

Opisany w 1979 roku przez Varona i Arredondo.

Znany jedynie z niekompletnego szkieletu. 

Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.