Lemurki - Cheirogaleidae. Rodzaj Microcebus. Przegląd gatunków. Część II.

Rodzaj : Microcebus 

Microcebus lokobensis - Olieveri & wsp. 2007 -  ssak naczelny ( Primates ), z podrzędu Strepsirrhini, z infrarzędu Lemuriformes, z nadrodziny Cheirogaleoidea, z rodziny Cheirogaleidae. Synonim Microcebus mamiratra lokobensis.

Występuje w północno-zachodniej części Madagaskaru, wyspa Nosy Be w Prowincji Diego-Suarez ( Antsiranana ). Endemit dla wyspy.

Zamieszkuje wilgotny deszczowy las.

Microcebus lokobensis lub Microcebus mamiratra

Gatunek co, do którego istnieje spór. Traktowany częściej jako synonim Microcebus mamiratra, który znany jest z tego samego obszaru i został zgłoszony wcześniej.

Microcebus macarthurii - Radespiel & wsp. 2008 -  ssak naczelny ( Primates ), z podrzędu Strepsirrhini, z infrarzędu Lemuriformes, z nadrodziny Cheirogaleoidea, z rodziny Cheirogaleidae.

Występuje w północno-wschodniej części Madagaskaru, Makira Park w Prowincji Tamatave. Endemit dla wyspy.

Zamieszkuje wilgotny deszczowy las.

Microcebus macarthurii - osobnik schwytany do badań

Gatunek słabo poznany.

Biologia, ekologia i sposób życia prawdopodobnie zbliżony do innych gatunków z rodzaju Microcebus.

portret Microcebus macarthurii

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek nie sklasyfikowany ze względu na to, gdyż nie ma wystarczających danych do zakwalifikowania go w jakiekolwiek kategorii. Również braku potwierdzenia ważności taksonu, braku granicy dystrybucji oraz stanu i trendów populacji.

Holotyp gatunku znany jedynie ze wschodniej części Makira Park.

Nazwę macarthurii nadano na cześć założyciela MacArthur Foundation, która sfinansowała badania, które obejmowały odkrycie tego gatunku.

Jak wszystkie myszolemurki ujęty w Załączniku CITES I.

Rejestrowany z Makira Park.

Potrzebne są dalsze badania dotyczące ważności taksonu, biologii, ekologii, siedlisk, zagrożeń, dystrybucji oraz stanu i trendów populacji.

W niewoli - brak danych.

Microcebus mamiratra - Andriantompohavana, Zaonarivelo, Engberg, Randriamampionona, McGuire, Shore, Rakotonomenjanahary, Brenneman & Louis 2006 -  ssak naczelny ( Primates ), z podrzędu Strepsirrhini, z infrarzędu Lemuriformes, z nadrodziny Cheirogaleoidea, z rodziny Cheirogaleidae.

Występuje w północno-zachodniej części Madagaskaru, wyspa Nosy Be w Prowincji Diego-Suarez ( Antsiranana ). Endemit dla wyspy.

Zamieszkuje wilgotny deszczowy las.

 Microcebus mamiratra

Gatunek słabo poznany.

Biologia, ekologia i sposób życia jak u innych przedstawicieli rodzaju Microcebus.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Microcebus mamiratra w czasie spożywania pokarmu

Gatunek nie zdefiniowany ze względu na brak odpowiednich danych oraz brak ważności taksonu. Również brak informacji na temat granic dystrybucji oraz stanu i trendów populacji. 

Uważa się, że Microcebus lokobensis jest jego synonimem.

Jeśli gatunek jest ograniczony do wyspy Nosy Be, będzie musiał być rozpatrywany w bardziej zagrożonych kategoriach.

Głównym zagrożeniem jest utrata siedlisk związana z wycinaniem lasów.

Ujęty w Załączniku CITES I.

Rejestrowany z Lokobe Special Reserve.

Potrzebne są dalsze badania związane z ustaleniem ważności taksonu, biologii, ekologii, siedlisk, zagrożeń, granic dystrybucji oraz stanu i trendów populacji.

W niewoli.

W roku 2007 gatunek był reprezentowany w Tsimbazaza ( Madagaskar ). 

Microcebus margotmarshae - ( Andriantompohavana & wsp. 2006, Louis, Engberg, McGuire, McCormick, Randriamampronona, Ranivoarisoa, Bailey, Mittermeier & Lei 2008 ) -  ssak naczelny ( Primates ), z podrzędu Strepsirrhini, z infrarzędu Lemuriformes, z nadrodziny Cheirogaleoidea, z rodziny Cheirogaleidae.

Występuje w północnej części Madagaskaru, Antafondro Classiffied Forest Special Reserve w Prowincji Diego-Suarez ( Antsiranana ). Endemit dla wyspy.

Zamieszkuje suche lasy.

Microcebus margotmarshae w pnączach

Aktywny w ciągu całego roku, od zmierzchu do świtu. Jest prawdopodobnym, że zapada w rodzaj odrętwienia w okresach mniejszej dostępności pokarmu.

Prowadzi nadrzewny tryb życia. Brak informacji na temat czy jest samotnikiem czy żyje w grupach społecznych.

Na kryjówki wybiera dziuple drzew, zagłębienia w pobliżu pnia drzewa, wśród pnączy.

Jest to myszolemurek o wielkości 11-12 cm i o długości 14 cm ogona.

Ubarwiony jest czerwono-pomarańczowo na głowie, plecach i ogonie. Ma kremowo-biały brzuch. Nos i okolice oczu jasnobrązowe z białą plamą między oczami a nosem. Posiada małe uszy i duże oczy.

Odżywia się głównie owadami i owocami.

Zachowania rozrodcze gatunku nie są znane.

   Microcebus margotmarshae

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek nie zdefiniowany, chociaż grupa robocza IUCN w 2012 włączyła go do kategorii zagrożonych ze względu na utratę siedlisk i ich fragmentację. Wymagane są dalsze informacje w celu ustalenia ważności taksonu, granic jego dystrybucji oraz stanu i trendów populacji.

Nazwę margotmarshae nadano na cześć Margot Marh, badaczki naczelnych na różnych kontynentów.

Ujęty w Załączniku CITES I.

Rejestrowany z Antafondro Classified Forest Special Reserve i prawdopodobnie z Tsaratanana Special Reserve.

Potrzebne są dalsze badania potwierdzające ważność taksonu, granic dystrybucji, stanu i trendów populacji, biologii, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

Microcebus marohita - Rasoloarison & wsp. 2013 -  ssak naczelny ( Primates ), z podrzędu Strepsirrhini, z infrarzędu Lemuriformes, z nadrodziny Cheirogaleoidea, z rodziny Cheirogaleidae.

Występuje we wschodniej części Madagaskaru, Marohita Forest w pobliżu miejscowości Marolambo, w Prowincji Fianarantsoa. Endemit dla wyspy.

Zamieszkuje nizinny las deszczowy.

 Microcebus marohita 

Gatunek słabo poznany.

Biologia, ekologia i sposób życia prawdopodobnie zbliżone do innych gatunków z rodzaju Microcebus.

Jest to dość duży myszolemurek o średniej długości ciała 275 - 286 mm, z ogonem o długości 133 - 145 mm. Ma krótkie uszy o długości 18 - 19 mm. Jest posiadaczem długich tylnych kończyn o długości 34 - 35 mm. Jego waga to około 89 gram.

Ubarwienie tego myszolemurka jest rude na grzbiecie ze słabo widocznym pasem w połowie grzbietu. Brzuch ma szaro-beżowy.

Microcebus marohita

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznany za zagrożony mimo, że został nie dawno opisany i brak ważności taksonu. Jego granice dystrybucji oraz stan i trend populacji jest również nieznany. Jednak IUCN oceniła, że znaczna degradacja siedlisk w Marohita Forest między 2003 a 2012 rokiem powoduje, że jest to uzasadnione.

Gatunek został opisany na podstawie 3 osobników zebranych w grudniu 2013 przez Rasoloarison, a badacze Weisrock, Yoder, Rakotondravony i Kappeler wykorzystali analizę molekularną do określenia nowego taksonu.

Holotyp gatunku zebrano w dniu 02.12.2003 w Marohita Forest a nazwa marohita odnosi się do lasu, w którym został znaleziony co w języku malgaskim oznacza "wiele poglądów".

Microcebus marohita został opisany równocześnie z Microcebus tanosi przez tych samych badaczy.

Myszolemurek marohita zamieszkuje zblizony obszar do niemal identycznych w wyglądzie Microcebus lehilahytsara, Microcebus simmonsi i Microcebus rufus. Wszystkie one są bardzo sympatryczne ale nic nie wskazuje na przepływ genów między tymi gatunkami. Wykorzystują one rodowód metapopulacji w pojęciu gatunku.

Ujęty w Załączniku CITES I.

Rejestrowany z Marohita Forest ale może być także z Marolambo Forest.

Potrzebne są dalsze badania dotyczące ważności taksonu, granic dystrybucji, biologii, ekologii, stanu i trendów populacji, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

Microcebus mittermeieri - Louis & wsp. 2006 -  ssak naczelny ( Primates ), z podrzędu Strepsirrhini, z infrarzędu Lemuriformes, z nadrodziny Cheirogaleoidea, z rodziny Cheirogaleidae.

Występuje w północno-wschodniej części Madagaskaru, Anjanaharibe-Sud Special Reserve, w Prowincji Diego-Suarez ( Antsiranana ). Endemit dla wyspy.

Zamieszkuje wyżynne lasy deszczowe na wysokości 1056 m n.p.m.

Microcebus mittermeieri 

Gatunek słabo poznany.

Biologia, ekologia i sposób życia zbliżone do innych gatunków z rodzaju Microcebus.

Jest to stosunkowo mały myszolemurek ze wschodnich wybrzeży Madagaskaru.

Ubarwiony czerwono-brązowo do rdzawego z pomarańczowymi refleksami na grzbiecie i białobrązowym brzuchem. Ma charakterystyczną białą plamę na pysku na poziomie oczu.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek nie zdefiniowany ze względu na ustalenia ważności taksonu, braku granic dystrybucji oraz stanu i trendów populacji.

Odkryty został w 2003 roku a zgłoszony 21.06.2006 na Conservation Global Symposium w Antananarivo ( Madagaskar ).
Nazwę mittermeieri uzyskał na cześć prymatologa Russella Mittermeier, prezesa Conservation International.
Ujęty w Załączniku CITES I.
Rejestrowany z Anjanaharibe-Sud Special Reserve.
Potrzebne sa dalsze badania dotyczące ważności taksonu, granic dystrybucji, stanu i trendów populacji, biologii, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli.
W roku 2007 gatunek był reprezentowany w Tsimbazaza ( Madagaskar ). 




Szary lemurek myszaty, maki myszka, myszolemurek szary - ( J.F.Miller 1777 ) -  ssak naczelny ( Primates ), z podrzędu Strepsirrhini, z infrarzędu Lemuriformes, z nadrodziny Cheirogaleoidea, z rodziny Cheirogaleidae. Synonim Microcebus rufus murinus - Scartes murinus - Lemur murinus - Lepilemur murinus.

Występuje na całym obszarze wyspy ale głównie w regionach między Fort Daulphin i rzeką Sambirano, w południowej i zachodniej części wyspy od poziomu morza do około 800 m n.p.m. Endemit dla wyspy.

Zamieszkuje wiele różnych typów lasów : suche lasy liściaste, kolczaste lasy, suche kolczaste zarośla półpustynne, wtórne lasy ale także plantacje czy okolice upraw rolnych.

myszolemurek szary ( Microcebus murinus ) w kryjówce

jedno z siedlisk Microcebus murinus kolczasty las - drzewa Didiera trolli

Aktywny głównie od zmierzchu do świtu, w okresach niedoboru pokarmu, w ciągu dnia lub okresach suszy zapada w marazm, który może trwać do 5 miesięcy a czasami dłużej ( samice ). Samce pozostają nieaktywne zazwyczaj przez kilka dni.

Dymorfizm płciowy nie jest widoczny.

Żyje w niewielkich grupach społecznych. Samce tworzą grupy kawalerskie do 5 osobników. Samice grupują się do 15 osobników. Organizacja społeczna gatunku jest dość złożona i często określana jako matriarchat.

Jest terytorialny, centrum rewiru zamieszkują samice z samicą alfa a grupa samców żyje na obrzeżu rewiru.

Na kryjówki wybierają naturalne dziuple drzew, gęste pnącza lub gniazda z martwych liści. Każdy osobnik korzysta z 3 do 9 różnych kryjówek przez kilka kolejnych dni. Jednak samce mają tendencję do samodzielnego zajmowania kryjówek.

Prowadzi nadrzewny tryb życia. Porusza się skacząc po gałęziach drzew na tylnych kończynach lub na wszystkich na dnie lasu. Pokarm zbiera blisko poziomu gruntu, mimo że korzysta ze wszystkich poziomów lasu. 

   młody osobnik lemurka myszatego ( Microcebus murinus ) schwytany do badań

Do komunikacji używa głównie samica w czasie rui okrzyków o wysokiej częstotliwości, określających jej gotowość do krycia.

Odżywia się w zależności od dostępności pokarmu głównie owadami ale w skład jego diety wchodzą drobne kręgowce, owoce, soki drzew i naturalne wydzieliny, żywice, liście, pąki, kwiaty.

Sezon rozrodczy od września do marca. System krycia poligamiczny.

Może być dwa mioty w sezonie. Ciąża trwa około 60 dni.

Samica rodzi 2 młode. Młode usamodzielniają się po około 2 miesiącach od narodzin.

Samice pozostają w rewirze a samce rozpraszają się.

Dojrzałość płciową uzyskuje w pierwszym roku życia.

Żyje około 3 - 4 lat.

W niewoli do około 15,5 lat.

  Microcebus murinus w niewoli 

młody osobnik lemurka myszatego ( Microcebus murinus ) lub Microcebus myoxinus

Opisane podgatunki :

- Microcebus murinus gliroides  / A.Grandidier, 1868 / - Madagaskar, Prowincja Tulear - synonim Chirogaleus gliroides - Chirogalus gliroides - traktowany jako synonim Microcebus murinus
- Microcebus murinus madagascarensis / E.Geoffroy, 1812 / - Madagaskar - synonim Galago madagascariensis - traktowany jako synonim Microcebus murinus
- Microcebus murinus minor / Gray, 1842 / - południowo-zachodnie wybrzeże Madagaskaru, Fort Dauphin, Ambulisatra, Prowincja Tulear - synonim Galago minor - Microcebus minor - Otolicnus minor - traktowany jako synonim Microcebus murinus
- Microcebus murinus murinus / J.F.Miller, 1777 / - zachodni Madagaskar
- Microcebus murinus ruficaudatus / Lesson,1840 / - południowy Madagaskar - synonim Microcebus rufus ruficaudatus

 portret lemurka myszatego ( Microcebus murinus )

Microcebus murinus

Gatunek klasyfikowany jako nie zagrożony. Uważa się, że jest jednym z najpowszechniejszych małych ssaków Madagaskaru. Z uwagi jednak na dużą utratę siedlisk, głównie z powodu rolnictwa i wypasu bydła populacja gatunku może być w spadku.

Czasami łowiony i hodowany jako zwierzątko domowe.

Ujęty w Załączniku CITES I.

Rejestrowany z wielu obszarów chronionych.

Potrzebne są dalsze badania wpływu utraty siedlisk na przeżywalność gatunku oraz czy siedliska z mniejszą liczbą drzew z dziuplami mają znacznie mniejszą gęstość osobniczą populacji.

Microcebus murinus w warunkach wiwaryjnych

lemurek myszaty ( Microcebus murinus ) w warunkach wiwaryjnych

W niewoli.

''Eksponowany'' w tzw. nocnych pawilonach.

Jest to najczęściej hodowany przedstawiciel rodzaju Microcebus.

Trzymany w obszernej wolierze w grupie kilku osobników różnej płci ( najczęściej 5 - 6 samców i do 15 samic ), chociaż grupy hodowlane są mniejsze.

Żyje do 15,5 lat.

W Polsce można obejrzeć grupę kawalerską we wrocławskim zoo i grupę hodowlaną w zoo w Poznaniu.

portret Microcebus murinus 

dwa osobniki lemurka myszatego ( Microcebus murinus ) w warunkach zoo

żerujący na kwiacie Microcebus murinus murinus

UWAGA!

   

  

Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia,wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.