Gerbillus latastei - Thomas i Trouessart, 1903 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Gerbillus . Synonim Gerbillus gerbillus latastei.
Występuje w Afryce Północnej ( północno-zachodnia Libia, południowa Tunezja i prawdopodobnie Algieria ).
Zamieszkuje skraj obszarów pustynnych, półpustynie, skaliste płaskowyże i obszary niskich piaszczystych wydm.
Gerbillus latastei - w swoim piaszczystym siedlisku
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Przyjmuje się, że jego zachowania, biologia i ekologia nie wiele odbiegają od innych gatunków z rodzaju Gerbillus.
Opisane podgatunki :
- Gerbillus latastei aureus - Setzer, 1956 - Libia ( Zliten, Tripolitania Province, Gebel Nefusa, wybrzeże Azizia i Zatoka Sirte ) - synonim Gerbillus pyramidum aureus - Gerbillus aureus - Gerbillus aureus aureus - wymienione w odróżnieniu od innych autorów ( Kock 1978 ) ale synonim Gerbillus latastei dla innych
- Gerbillus latastei favillus - Setzer, 1956 - Libia ( Tripolitania Province, Vicinity of Sirte, wybrzeże wokół Zatoki Sirte ) - synonim Gerbillus pyramidum favillus - Gerbillus aureus favillus
- Gerbillus latastei latastei - Thomas i Trouessart, 1903 - południowa Tunezja, Libia ( środkowa część Tripolitania Prov, Hamada el Hamra )
- Gerbillus latastei nalutensis - Ranck, 1968 - Libia ( Nalut, Tripolitania Province ) - synonim Gerbillus aureus nalutensis
Gerbillus latastei
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej i mimo braku aktualnych informacji na temat stanu i trendów populacji przyjmuje się, iż istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Brak jest aktualnych danych na temat obfitości, gęstości osobniczej czy trendów populacji tego gatunku.
Obecnie nie ma danych czy gatunek występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu i trendów populacji, jej obfitości, ekologii, siedlisk czy ewentualnych zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Gerbillus maghrebi - Schlitter & Setzer, 1972 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Hendecapleura. Synonim Dipodillus maghrebi.
Występuje w Afryce Północnej ( północna część Maroka - od południowo-wschodnich stoków gór Rif i Równiny Gharb do Chaouia oraz na południe do Jbilets. Jego zakres ograniczony jest przez góry Atlasu Średniego. Endemit dla Maroka.
Zamieszkuje tereny skaliste i o podłożu gliniastym, czasami opuszczone pola. Unika terenów uprawnych, lasów czy nieużytków porośniętych gęstą roślinnością czy zaroślami.
rycina - Gerbillus maghrebi
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat jego biologii, ekologii i sposobu życia.
Uznaje się, że jego zachowania, biologia i ekologia nie wiele odbiegają od innych gatunków z rodzaju Gerbillus.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu, że brak jest widocznych zagrożeń w chwili obecnej, zamieszkiwane przez niego siedliska nie są degradowane przez człowieka oraz duże prawdopodobieństwo licznych populacji co się przyjmuje, iż jest małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Wydaje się, że odpowiednich siedliskach jest to powszechny gatunek.
Brak informacji czy występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące biologii, ekologii, dystrybucji, stanu i trendów oraz obfitości populacji.
W niewoli - brak danych.
Suwak mauretański ( Gerbillus mauritaniae ) - ( Heim de Balsac, 1943 ) - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Hendecapleura.
Uwaga : Traktowany jako synonim Gerbillus nancillus przez jakiegoś autora.
Niektóre organy umieszczają go w osobnym rodzaju, Monodia.
Występuje w Afryce ( Sahel - Mauretania - Aouker Region, Archane Titarek, Niger, Mali i Sudan ).
Zamieszkuje jałowe obszary pustynne i półpustynne o piaszczystym i gliniasto-piaszczystym gruncie oraz tereny upraw prosa.
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat jego biologii, ekologii i sposobu życia.
Traktuje się, że jego zachowania, biologia i ekologia nie wiele odbiegają od innych gatunków z rodzaju Gerbillus.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek oznaczony jako niewystarczające dane mimo, że został zarejestrowany w bardzo szerokim obszarze.
Znanych jest kilka rekordów ale nie wiele wiadomo na temat stanu i trendów populacji czy wymagań siedliskowych.
Uważa się, iż jest to dość powszechny gatunek.
Happold ( w druku ) umieszcza tymczasowo Gerbillus mauretaniae w Gerbillus nancillus. Niektóre organy umieszczają go w osobnym rodzaju, Monodia.
Ewentualne zagrożenia dla gatunku nie są znane.
Brak danych czy występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Brak danych czy jest objęty jakimikolwiek działaniami ochronnymi.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące dystrybucji, stanu i trendów populacji, jej obfitości, ekologii, biologii, siedlisk i ewentualnych zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Gerbillus occiduus - Lay, 1975 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Gerbillus.
Występuje w Afryce Północnej ( Maroko - na południe od gór Anty-Atlasu, Aoreora, Goulimine ). Endemit dla Maroka.
Zamieszkuje słabo porośnięte roślinami nadmorskie piaszczyste wydmy oraz inne piaszczyste obszary.
pustynne siedlisko w Maroku
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Przyjmuje się, że jego zachowania, biologia i ekologia nie wiele odbiegają od innych gatunków z rodzaju Gerbillus.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek oznaczony jako niewystarczające dane ze względu, że jego dystrybucja, ekologia oraz stan populacji są słabo poznane.
Uważa się, że nie ma większych zagrożeń dla tego gatunku.
Brak danych czy występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące statusu taksonomicznego gatunku, dystrybucji, wielkości, stanu i trendów populacji, ekologii, biologii, siedlisk i ewentualnych zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Gerbillus rupicola - Granjon & Aniskin & Volobouev & Sicard, 2002 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Hendecapleura. Synonim Dipodillus rupicola.
Występuje w Afryce ( Mali - prawy brzeg rzeki Niger i jej delta ).
Zamieszkuje obszary skaliste z klifami oraz suchą sawannę.
Gerbillus rupicola - okazy muzealne
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Uznaje się, że jego zachowania, biologia i ekologia nie wiele odbiegają od innych gatunków z rodzaju Gerbillus.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony, mimo że jest znany z niewielu stanowisk ale przyjmuje się iż jest prawdopodobnie duża populacja i zamieszkuje nie zagrożone siedliska. Oznacza to, że istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Brak jest większych zagrożeń dla gatunku w chwili obecnej.
Brak informacji czy występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące dystrybucji, stanu, trendów i obfitości populacji, biologii, ekologii, siedlisk oraz potencjalnych zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Gerbillus simoni - Lataste, 1881 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Dipodillus. Synonim Dipodillus simoni - Gerbillus dasyurus simoni.
Uwaga : zawiera populację z wyspy Kerkennah ( Tunezja ), którą Musser & Carleton ( 2005 ) uznają za samodzielny gatunek Gerbillus zakariai, synonim Dipodillus zakariai - Cockrum, Vaughn i Vaughn, 1976. Jednak Happold ( w druku ) umieszcza go jako podgatunek simoni.
Występuje w Afryce Północnej ( Maroko - góry Atlas, Algieria - wysoki płaskowyż, Tunezja, północno-wschodnia i północno-zachodnia Libia, Egipt - na zachód od Nilu ).
Zamieszkuje obszary bogate w roślinność, tereny upraw rolnych zwłaszcza orne pola uprawne. Nie zamieszkuje siedlisk piaszczystych.
rycina - Gerbillus simoni
Aktywny w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu. Rzadko opuszcza chłodną norę w ciągu dnia.
Typowy samotnik, łączący się w pary w okresie rozrodczym, może jednak tworzyć niewielkie grupy - samiec i kilka samic, żyjących w pobliżu.
Prawdopodobnie jest terytorialny ale zakresy rewirów nie są znane. Uważa się, że zachodzą one na siebie.
Kopie płytkie systemy tuneli i nor. Nora posiada 3 - 5 wejść umieszczonych w kępach traw lub pod osłoną innych roślin. Otwory wejściowe są zatkane jeśli osobnik przebywa w środku.
Uważa się, że używa szlaków komunikacyjnych do miejsc żerowania.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Długość ciała do 19 cm.
Ubarwienie futerka, które jest miękkie i gęste jest żółto-brązowe na grzbiecie i żółtawe na bokach. Brzuch ma białawy. Ogon jest ubarwiony na górze ciemny i biały na spodzie. Posiada niewyraźną ciemną kitkę na końcówce ogona. Charakterystyczną cechą jest to, że ogon jest stosunkowo krótki w porównaniu do innych gatunków z tego rodzaju. Inną cechą są nie owłosione podeszwy stóp.
Porusza się szybko, zaniepokojony ucieka do nory. Jego główną obroną przed atakami drapieżników jest szybka ucieczka, kamuflaż i nocny tryb życia.
Jak wszystkie gatunki prowadzi oszczędną gospodarkę wodną w organizmie, wytwarzając mocno zagęszczony mocz i kał.
Do komunikacji używa prawdopodobnie sygnałów chemicznych, dotyku, słuchu, węchu, wzroku, postawy ciała. Brak jest informacji czy wykorzystuje również wokalizę.
Odżywia się pokarmem roślinnym głównie nasionami traw i zbóż, korzeniami, kłączami, bulwami, cebulami, łodygami roślin. Zjada też pokarm zwierzęcy - owady i ich larwy.
Pokarm zjada na miejscu lub przenosi do nory. Nie pije wody ale wykorzystuje wilgoć zawartą w pokarmie lub zlizuje rosę.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku ale szczyt w okresie większej dostępności pokarmowej. Samica w rui staje się agresywna w stosunku do innych samic a czasami również w stosunku do samca. System krycia prawdopodobnie poligamiczny ale nie jest wykluczona monogamia.
Ciąża trwa około 21 dni. Samica rodzi 1 - 8 młodych w miocie ( średnio 4 - 5 ).
2 - 3 mioty w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe i głuche. Po około 14 dniach są porośnięte sierścią i otwierają im się uszy i oczy. Odstawienie następuje w wieku 30 - 35 dni od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową uzyskuje samica w wieku około 3 miesięcy od narodzin a samiec w wieku około 6 miesięcy lub później.
Długość życia nie jest znana ale przypuszcza się iż, jest to około 2 - 3 lat.
rycina - Gerbillus simoni
Opisane podgatunki :
- Gerbillus simoni kaiseri - Setzer, 1958 - Tunezja, Algieria, Libia ( regiony nadmorskie ), Egipt ( Matruh, Zachodnia Pustynia Governorate ) - synonim Dipodillus kaiseri - Gerbillus perpallidus ? - Dipodillus simoni kaiseri - traktowany jako odrębny w jakiejś taksonomii
- Gerbillus simoni simoni - Setzer, 1958 - Algieria ( Hodna )
- Gerbillus simoni zakariai - Cockrum & al., 1976 - wschodnia Tunezja ( wyspa Kerkennah, Sfax ) - synonim Gerbillus zakariai - Dipodillus zakariai - traktowany jako odrębny przez ( Musser i Carleton, 2005 )
Gerbillus simoni
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i pewien stopień tolerancji na modyfikację siedlisk, dlatego istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Podgatunek Gerbillus simoni zakariai można traktować jako zagrożony ze względu na ograniczony zakres ( wyspa Kerkennah ).
Gatunek jako całość ma dysjunktywny zakres z lukami w zasięgu.
Na niektórych obszarach uważany za szkodnika upraw rolnych.
Brak jest w chwili obecnej poważniejszych zagrożeń dla gatunku.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Nie wiadomo czy występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące zwłaszcza statusu taksonomicznego Gerbillus simoni zakariai.
W niewoli - brak danych.
Suwak piaskowy ( Gerbillus syrticus ) - Misonne, 1974 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Hendecapleura.
Uwaga : Obecnie zawarty w Gerbillus henleyi ( De Winton, 1903 ).
Występuje w Afryce Północnej ( północno-wschodnia Libia - Nofilia ).
Zamieszkuje suche i półpustynne obszary.
Biologia, ekologia i sposób życia jak u Gerbillus henleyi.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na duże prawdopodobieństwo licznych populacji i małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Brak jest widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Nie wiadomo czy występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Tarabul ( Gerbillus tarabuli ) - Thomas, 1902 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Gerbillus. Synonim Gerbillus pyramidum tarabuli - Gerbillus simoni tarabuli - Gerbillus riggenbachi Thomas, 1903.
Występuje w Afryce Północnej ( Sahara Zachodnia, Maroko, Algieria, Tunezja, Libia ) i regionie Sahelu ( Niger, Mali, Mauretania, Czad ).
Zamieszkuje piaszczyste suche pustynie i suche obszary półpustynne ale również stepy obszarów nadbrzeżnych.
Aktywny w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu. Rzadko opuszcza chłodną norę w ciągu dnia.
Typowy samotnik, łączący się w pary w okresie rozrodczym, może jednak tworzyć niewielkie grupy - samiec i kilka samic, żyjących w pobliżu.
Prawdopodobnie jest terytorialny ale zakresy rewirów nie są znane. Uważa się, że zachodzą one na siebie.
Kopie płytkie systemy tuneli i nor w piaszczystym podłożu. Nora posiada 3 -5 wejść umieszczonych u podnóża piaszczystej wydmy. Otwory wejściowe są zatkane jeśli osobnik przebywa w środku.
Uważa się, że używa szlaków komunikacyjnych do miejsc żerowania.
Porusza się dość szybko, zagrożony stara się uciec do nory. Brak informacji czy potrafi odrzucić ogon w momencie ataku drapieżnika. Główną jego obroną przed drapieżnikami jest nocny tryb życia, kamuflaż i szybka ucieczka.
Do pielęgnacji futerka wykorzystuje kąpiele w luźnym piasku.
Jego gospodarka wodna w organizmie jest bardzo oszczędna. Wytwarza zagęszczony kał i mocz oraz nie poci się.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku, postawy ciała. Brak danych czy wykorzystuje również wokalizę.
Odżywia się głównie nasionami traw i roślin zielnych, trawami i roślinami zielnymi, korzeniami, kłączami oraz owadami i ich larwami.
Pokarm zjada na miejscu lub transportuje do nory albo w jej pobliże. Gromadzi pokarm na gorsze okresy. Brak informacji czy zbiera nawóz wielbłądów lub innych przeżuwaczy.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, ale szczyt w kwietniu i maju. System krycia poligamiczny. Samce staczają walki o dominacje i możliwość kopulacji z samicami.
Ciąża trwa 20 - 22 dni. Samica rodzi 1 - 8 młodych w miocie ( średnio 4 - 5 ). 2 - 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się gołe, głuche, ślepe i bezradne. W wieku około 16 - 20 dni otwierają oczy i uszy oraz są już całkowicie porośnięte sierścią. Odstawienie następuje w wieku 30 dni od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Dojrzałość płciową uzyskuje w wieku około 3 miesięcy od narodzin.
Żyje prawdopodobnie do około 3 lat.
Opisane podgatunki :
- Gerbillus tarabuli hamadensis - Ranck, 1968 - Libia ( Derg, region nadmorski, Gebel es Soda, Hamada de Tinrhert, Tripolitania Province ), Tunezja - synonim Gerbillus pyramidum hamadensis - Lay (1983) podgatunek hamadensis, umieszcza jako podgatunek Gerbillus pyramidum Ranck ( 1968 ), jednak powinno być tymczasowo zawarty w Gerbillus tarabuli
- Gerbillus tarabuli tarabuli - Thomas, 1902 - Libia ( region Tripoli, Tripolitania Province, Fezzan Province ), Egipt i zachodnia Azja ( Izrael, Palestyna )
- Gerbillus tarabuli tibesti - Setzer i Ranck, 1971 - Czad ( góry Tibesti ) - Gerbillus tibesti został opisany jako podgatunek Gerbillus pyramidum, ale Lay ( 1983 ) zauważył i to nie jest jasne czy Gerbillus pyramidum tibesti nie reprezentuje innego gatunku lub różnych
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i duże prawdopodobieństwo licznych populacji, oznacza to małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Brak wyraźnych zagrożeń w chwili obecnej.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie.
W niewoli - brak danych.
Gerbillus vivax - ( Thomas, 1902 ) - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Handecapleura. Synonim Gerbillus nanus vivax - Dipodillus vivax - Gerbillus dasyurus vivax.
Uwaga : Obecnie zawarty w Gerbillus amoenus ( De Winton, 1902 ). Traktowany jako synonim Gerbillus garamantis przez jakiegoś autora.
Występuje w Afryce Północnej ( Algieria, Tunezja, Libia, zachodni Egipt ).
Zamieszkuje siedliska piaszczystych pustyń i półpustyń.
Biologia, ekologia i sposób życia jak u Gerbillus amoenus.
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz