Beszamel i spółka bez ograniczeń: Japońskie gatunki z rodzaju Apodemus. Przegląd gatunków.

Myszarka srebrna ( Apodemus argenteus ) - ( Temminck, 1844 ) - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Apodemus geisha - Apodemus sylvaticus argenteus.

Występuje we wschodniej Azji - Wyspy Japońskie ( Hokaido, Honsiu, Kiusiu, Sikoku, Kinkazan, Awashima - prefektura Niigata, Sado, Wyspy Oki - Dogo i Nishino, Awaji, Shodo, Miyajima, Tsushima, Wyspy Goto - Fukue i Nakadori, Shimojima - Wyspy Amakusa, Yaku i Tane ). Endemit dla Japonii.

Zamieszkuje od różnorodne siedliska od nizin do obszarów alpejskich do wysokości ponad 2500 m n.p.m. Gatunek preferuje dojrzałe mieszane lub liściaste lasy z grubą warstwą liści na powierzchni gruntu.

myszarka srebrna ( Apodemus argenteus )

Aktywna w ciągu całego roku, wiosną i latem po zmierzchu, jesienią i zimą także w ciągu dnia.
Prowadzi samotny tryb życia ale także w grupie rodzinnej ( samica z młodymi ). Jest terytorialna ale zakresy poszczególnych osobników są nieznane.
Gatunek jest mało towarzyski, chociaż w okresie zimowym może tworzyć niewielkie grupy w celu wspólnego przezimowania. Osobniki ogrzewają się wzajemnie co daje im dużą szansę na przeżycie trudnych warunków.
Jest to częściowo nadrzewny gatunek doskonale się wspinający na drzewa i krzewy.
Na kryjówki wybiera naturalne zagłębienia wśród korzeni drzew, puste kłody, gęste zarośla, opuszczone nory innych gryzoni, dziuple drzew czy opuszczone ptasie gniazda. Kopie też samodzielnie płytkie nory o 1 - 2 otworach wejściowych oraz komorą gniazdową i 1 -2 spiżarniami.
Po rewirze porusza się systemem szlaków komunikacyjnych prowadzących do miejsc żerowania. Szlaki umiejscowione są pod naturalną osłoną opadłych liści lub jeśli na powierzchni to wzdłuż naturalnych osłon.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, wzroku, słuchu, postawy ciała i dotyku. Wokaliza używana jest w momentach zagrożenia, agresji czy zalotów.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym ale nie gardzi owadami i ich larwami. W skład jej diety wchodzą różnorodne orzechy, żołędzie, jagody i owoce, nasiona traw i roślin zielnych, korzonki, kłącza, bulwy i cebule. Zjada też korę drzew i krzewów oraz młode liście.
Część pokarmu gromadzi na gorsze okresy.
Sezon rozrodczy od wiosny do jesieni. System krycia poligamiczny lub monogamiczny.
Samica po ciąży trwającej około 20 - 25 dni rodzi 2 - 7 młodych w miocie ( średnio 3 - 4 ). W zależności od warunków pogodowych oraz pokarmowych 1 - 2 czasami 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się częściowo porośnięte sierścią i mają zamknięte oczy. Po około 13 dniach otwierają oczy.
Odstawienie następuje po 3 tygodniach od narodzin i wtedy też następuje rozproszenie potomstwa.
Samica broni potomstwa przed samcem, gdyż może dojść do kanibalizmu. Także inne samice mogą zagrażać młodym.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową osiąga po 2 miesiącach od narodzin. Około 40 % młodych samic rozmnaża się jeszcze w tym samym roku, pozostałe po przezimowaniu.
Żyje około 24 miesięcy.

Apodemus argenteus

Opisane podgatunki :
- Apodemus argenteus argenteus - ( Temminck, 1844 ) - Hokkaido, Honsiu, Kiusiu, Shikoku, Mt.Kiyosumi - synonim Apodemus geisha geisha
- Apodemus argenteus celatus - Thomas, 1906 - wyspy Dogo i Oki - synonim Apodemus geisha celatus - Micromys geisha celatus - Apodemus sylvaticus celatus
- Apodemus argenteus geisha - ( Thomas, 1905 ) - Honsiu - synonim Apodemus geisha geisha - Micromys geisha - traktowany jako synonim Apodemus argenteus
- Apodemus argenteus hokkaidi - Thomas, 1906 - Hokkaido - synonim Apodemus geisha hokkaidi - Micromys geisha hokkaidi
- Apodemus argenteus sagax - Thomas, 1908 - wyspa Tsushima - synonim Apodemus geisha sagax - Apodemus sylvaticus sagax
- Apodemus argenteus tanei - Kuroda, 1924 - północne wyspy Riukiu, grupa Osumi, Tanegashima - synonim Apodemus geisha tanei
- Apodemus argenteus yakui - Thomas, 1906 - północne wyspy Riukiu, grupa Osumi, Yakushima - synonim Apodemus geisha yakui - Micromys geisha yakui

Apodemus argenteus

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na powszechne występowanie oraz brak większych zagrożeń. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku gatunku aby kwalifikować go w bardziej zagrożonych kategoriach.
Apodemus argenteus preferuje dojrzałe liściaste lasy lub mieszane z przewagą drzew liściastych o bogatej warstwie opadłych na podłoże liści.
Wydaje się, iż w tego rodzaju siedliskach populacje są bardzo obfite.
Gatunek stanowi ważny składnik diety wieli miejscowych drapieżników.
Prawdopodobnie w czasie owocowania większej liczby drzew stanowiących jej pokarm populacje stają się liczniejsze.
W chwili obecnej brak jest większych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie.

Apodemus argenteus

W niewoli - brak danych.

Myszarka japońska ( Apodemus speciosus ) - ( Temminck, 1844 ) - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Micromys speciosus ainu - Thomas, 1906 - Apodemus ainu - Thomas, 1906.
Uwagi : dawniej zawierał Apodemus peninsulae i Apodemus latronom, które obecnie są samodzielnymi gatunkami.

Występuje we wschodniej Azji - Wyspy Japońskie ( Hokkaido, Honsiu, Kiusiu i Sikoku,, jak również na wielu mniejszych wyspach - Kunashir, Rishiri i Okushiri, Notojima, Sado, Wyspy Izu - Oshima, Niijima, Shikine, Kozu i Miyake, Toshijima - prefektura Mie, Wyspy Oki - Dogo, Nishino, Nakano i Chiburi, Oshima - Wakayama Prefektura, Awaji, Shodo i Teshima - Kagawa Prefektura, Miyajima, Kurahashi, Nouke i Eda - Hiroszima Prefektura, Wyspy Geiyo - Oshima, Hakata, Omi, Ikuchi, Inno, Mukai, Takane i Osaki-Kamishima, Yashiro, Oshima i Nagashim - Yamaguchi Prefektura, Iki, Hirato, Wyspy Goto - Fukue i Nakadori, Tsushima, Otoko - Nagasaki Prefektura, Wyspy Amakusa - Kami, Shimo, Oyano, Yaku, Tane, Shimokoshiki, Wyspy Tokara. Endemit dla Japonii.

Zamieszkuje lasy, łąki, pola uprawne w tym pola ryżowe, obrzeża lasów, groble, obszary zarośli od poziomu morza do 2500 m n.p.m.

myszarka japońska ( Apodemus speciosus )

Aktywna w ciągu całego roku, wiosną i latem głównie po zmierzchu a jesienią i zimą także w ciągu dnia. Prowadzi samotny tryb życia lub w niewielkich grupach rodzinnych ( samica z młodymi ).
Prawdopodobnie grupa rodzinna wspólnie zimuje.
Jest terytorialna, zakresy poszczególnych osobników nie przekraczają 150 metrów średnicy. Jest mało towarzyskim gatunkiem starającym się przegonić intruza ze swojego terytorium.
Na kryjówki wybiera naturalne zagłębienia wśród korzeni drzew, puste kłody, gęste krzewy, opuszczone nory innych gatunków. Kopie również samodzielnie płytkie nory w miękkim gruncie na głębokości około 8 - 18 cm. Nora posiada 1 - 2 otwory wejściowe oraz komorę gniazdową i 1 - 2 spiżarnie. Na okres zimowy nora jest pogłębiana i może sięgać nawet do 40 - 50 cm od powierzchni gruntu. Komora gniazdowa wyścielana jest suchą trawą.
Po rewirze porusza się systemem szlaków komunikacyjnych prowadzących do miejsc żerowania. Część szlaków przebiega pod opadłymi liśćmi lub pod naturalnymi osłonami.
Myszarka japońska dobrze się wspina ale nie przebywa zbyt długo na drzewach czy krzewach. Jest też dobrym pływakiem. W chwilach zagrożenia, ucieka skacząc tylko na tylnych łapach, które są nieco wydłużone, choć nie jest to czysto skaczący gatunek.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, postawy ciała i dotyku. Wokaliza jest używana w momentach agresji, zagrożenia lub zalotów. Zmysł powonienia jest bardzo rozwinięty, a te gatunek może wykryć dokładną lokalizację zakopanych nasion bez konieczności kopania losowo na ogólnej powierzchni rewiru.
Odżywia się korzeniami, kłączami, bulwami, cebulami, nasionami traw i roślin zielnych, owocami, orzechami, trawami, jagodami i owocami oraz owadami.
Apodemus speciosus jest ważnym środkiem transportu i zagrzebywania nasion drzew. Jej wpływ na lasy ma zarówno pozytywne jak i negatywne aspekty.
Sezon rozrodczy od marca do października. System krycia poligamiczny ale nie jest wykluczona monogamia. Okres ciąży samicy trwa około 23 dni z rozpiętością od 21 - 26 dni.
Samica rodzi 3 - 8 młodych w miocie ( średnio 4 - 6 ). 2 - 3 mioty w sezonie rzadziej 4. Młode po urodzeniu są porośnięte niewielką sierścią, mają zamknięte oczy i ważą około 2,5 grama. Po 18 dniach od narodzin otwierają oczy i są już całkowicie porośnięte sierścią. W tym okresie przypominają miniatury dorosłych osobników. Odstawienie następuje po 3 tygodniu od narodzin i rodzina rozpada się. Jedynie młode z ostatniego miotu w sezonie mogą zimować z samicą.
Dojrzałość płciową uzyskują w wieku około 8 tygodni.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem. Samica chroni młode przed samcem aby nie doszło do kanibalizmu oraz przed innymi samicami.
Żyje około 12 - 24 miesięcy.

Apodemus speciosus

Opisane podgatunki :
- Apodemus speciosus ainu - Thomas, 1906 - Hokkaido, południowe Kuryle - północno-wschodnia azjatycka Rosja, Sachalin Oblast - synonim Apodemus ainu - Micromys speciosus ainu - na liście gatunków w jakiejś taksonomii
- Apodemus speciosus dorsalis - Kuroda, 1924 - północne Wyspy Riukiu - grupa Osumi - Yakushima
- Apodemus speciosus insperatus - Kuroda, 1938 - północne Wyspy Riukiu, Wyspy Oshima - Wyspy Amami
- Apodemus speciosus miyakensis - Imaizumi, 1969 - Honsiu, Miyake, wyspa Seven w Wyspach Izu - synonim Apodemus miyakensis - na liście gatunków w jakiejś taksonomii - w Japonii ujęta w Załaczniku C
- Apodemus speciosus navigator - Thomas, 1906 - Honsiu, Wyspy Dogo, Wyspy Oki i Kunashir w Wyspach Kurylskich - północno-wschodnia azjatycka Rosja, Sachalin Oblast - synonim Apodemus navigator - Micromys speciosus navigator - może być synonimem Apodemus speciosus ale częściej na liście gatunków
- Apodemus speciosus sadoensis - Tokuda, 1941 - wyspa Sado
- Apodemus speciosus speciosus - ( Temminck, 1844 ) - Honsiu, Kiusiu, Shikoku, Tsushima
- Apodemus speciosus tusimaensis - Tokuda, 1939 - wyspa Tsushima - synonim Apodemus navigator tusimaensis

Apodemus speciosus

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na powszechne występowanie, bardzo elastyczny, zamieszkujący wiele różnorodnych siedlisk oraz nie ma obecnie żadnych zagrożeń. Nie istnieje w chwili obecnej żadna istotna przesłanka mogąca spowodować na tyle szybki spadek gatunku aby go kwalifikować w bardziej zagrożonych kategoriach.
Takson ten został po raz pierwszy opisany naukowo w 1844 roku przez C.J. Temmincka. Badania DNA mitochondrialnego i cytochromu b wskazują, że ten gatunek oraz myszarka koreańska ( Apodemus peninsulae ), z którą występuje sympatrycznie na Hokkaido, oddzieliły się od innych myszarek w trakcie jednej z radiacji rodzaju. Skamieniałości tego gatunku są znajdowane w Japonii w osadach środkowego plejstocenu.
Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa apodemos – „poza domem, za progiem”. Epitet gatunkowy speciosus oznacza „piękny, okazały ".
Uważa się iż wielkość populacji jest bardzo wysoka.
Gatunek jest bardzo elastyczny względem siedlisk.
W chwili obecnej nie ma wyraźnych zagrożeń dla tego gatunku.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie.