Beszamel i spółka bez ograniczeń: Rodzina Caviidae - kawiowate / dawniej marowate /

Rodzaj : Galea

Pseudokawia żółtozębna ( Galea flavidens ) - ( Brandt, 1835 ) - gryzoń z podrzędu Hystricomorpha, z rodziny Caviidae, z podrodziny Caviinae.

Uwagi : Paula Couto ( 1950 ref:232 ) rozpatruje flavidens jako synonim spixii.

Występuje w Ameryce Południowej ( Brazylia - Minas Gerais ). Traktowany jako endemit dla Brazylii.

Zamieszkuje prawdopodobnie zarośla porastające sawanny na płaskowyżach, Cerrado i siedliska skalne do wysokości 1700 m n.p.m.

rycina - pseudokawia żółtozębna ( Galea flavidens )

Gatunek słabo poznany.

Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Wiadomo, że jest poligamiczna i w ponad 90% miotów potomstwo ma więcej niż jednego ojca.

Galea flavidens?

Opisane podgatunki :

- Galea flavidens bilobidens - ( Lund, 1841 ) - Brazylia - synonim Galea bilobidens - powiązania zasięgu Galea bilobidens i Galea flavidens budzą kontrowersje ( Paula-Couto, 1950 )

- Galea flavidens obscurus - Lichtenstein, 1823 - Brazylia - synonim Galea obscurus - traktowany jako synonim Galea flavidens

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu iż nie jest często rejestrowany ale cała gama lokalizacji jest znana. Jego siedliska w chwili obecnej nie są zagrożone i nie zakłada się szybkiego spadku populacji aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.

Brak jest aktualnych informacji na temat zmian demograficznych czy obfitości gatunku.

Galea flavidens jest rzadko zbierana, gdyż istnieje potencjalny problem z techniką odłowu stosowaną w badaniach przeprowadzanych do tej pory ( Weksler os. comm.).

Jej siedliska są słabo poznane chociaż wpływ pożarów na niektóre obszary do końca jest nie znany.

Rejestrowany z Nacional Park Chapada dos Veadeiros.

Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu i trendów populacji, jej obfitości i gęstości osobniczej, dystrybucji, zagrożeń, biologii i ekologii, taksonomii, siedlisk oraz zakres gatunku.

W niewoli - brak danych.

Pseudokawia samotna ( Galea monasteriensis ) - Solmsdorff & Kock & Hohoff & Sachser, 2004 - gryzoń z podrzędu Hystricomorpha, z rodziny Caviidae, z podrodziny Caviinae.

Występuje w Ameryce Południowej ( Boliwia - na południe od Cochabamba w Cordillera Oriental, Prowincja Cochabamba ).

Siedlisko gatunku nie jest znane - przyjmuje się iż są to górskie łąki.

pseudokawia samotna ( Galea monasteriensis )

Gatunek słabo poznany.

Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Galea monasteriensis

Nie opisano żadnych podgatunków.

Galea monasteriensis

Gatunek nie zdefiniowany, oznaczony jako nie wystarczające dane ze względu iż nie dawno gatunek został opisany i brak danych ze środowiska naturalnego.

Opisany na podstawie osobników złowionych w środowisku naturalnym i importowanych do Niemiec w celu badań laboratoryjnych. Gatunek ten został rozpoznany na podstawie morfologicznych, behawioralnych i reprodukcyjnych różnic ze znanych Galea spp. ( Solmsdorff i wsp. 2004, Trillmich et al. 2004 ).

Holotyp znany z miejscowości typu Valle Hermoso, 2557 m n.p.m. ( 66 ° 09'W, 17 ° 23'S ), na południe od Cochabamba, Cordillera Oriental, w prowincji Cochabamba, Boliwia ( Solmsdorff i wsp., 2004 ). Osobnik został schwytany w 1997 roku.

Wymagania siedliskowe gatunku nie są znane. Przypuszcza się iż są to górskie łąki ale nie jest to do końca pewne.

Gatunek ten znany jest jedynie z dziko odławianych osobników wysłanych do Niemiec ( J. Dunnum.pers. comm. ).

Niektóre cechy behawioralne pozwalają odróżnić ten gatunek od innych Galea spp. ( Solmsdorff i wsp., 2004 ).

W chwili obecnej nie są znane żadne zagrożenia dla gatunku.

Potrzebne są dalsze badania dotyczące statusu taksonomicznego, stanu populacji i jej trendów, siedlisk, biologii, ekologii, zagrożeń, dystrybucji oraz potencjalnych obszarów zawierających dzikie populacje.

Galea monasteriensis

W niewoli - hodowana głównie w Niemczech.
Hodowla tak jak u kawii domowej.

Pseudokawia łasicowata ( Galea musteloides ) - Meyen, 1832 - gryzoń z podrzędu Hystricomorpha, z rodziny Caviidae, z podrodziny Caviinae.

Występuje w Ameryce Południowej ( południowe Peru, Boliwia, Paragwaj, Argentyna i północno-wschodnie Chile ).

Zamieszkuje zbocza górskie porośnięte górskimi łąkami, zaroślami oraz rumowiska skalne na wysokości 3500 - 5000 m n.p.m., ale także sawanny, łąki, zarośla i zakrzewienia, pola uprawne i obszary nadbrzeżne od 20 - 5000 m n.p.m.

pseudokawia łasicowata ( Galea musteloides )

Aktywna w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych, ze szczytem aktywności tuż po zmierzchu i przed wschodem słońca.

Żyje w dużych grupach kolonialnych o mieszanym składzie. W grupie istnieje hierarchia społeczna wśród samców, przy czym dominujący samiec ma największe możliwości dostępu do samic. Samice często dominują nad samcami w podobnym wieku.

Na kryjówki wykorzystuje płytkie zagłębienia w gruncie, które są wyścielone trawami. Kryjówki te znajdują się pod osłoną naturalnych osłon : skał, zarośli czy wysokich traw. Niekiedy również nory innych gatunków gryzoni.

Jest terytorialna, zakres rewiru samicy to około 4275 m2.

Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Waga 300 - 600 g osobnika dorosłego. Wielkość zbliżona do chomika.

Posiada ogon i krótkie nogi z pazurami na palcach.

Ubarwienie grzbietu od jasnego do ciemnego brązu z czarnymi smugami. Brzuch biały przechodzący na boki ciała.

Grupa w czasie żerowania zaniepokojona rozbiega się w różne strony myląc często drapieżnika.

Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, wzroku, słuchu, dotyku, postawy ciała oraz wokalizy. Wokaliza jest wykorzystywana do sygnalizacji zagrożeń, agresji wobec innych osobników oraz podczas zalotów.

Typowy roślinożerca. W skład jego diety wchodzą różne gatunki traw, liście krzewów, rośliny zielne czasami bulwy lub kłącza.

Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia poligamiczny. Samiec oznacza samicę trakcie zalotów wydzieliną gruczołów podbródkowych. Samica kopuluje z dwoma - czterema samcami w krótkich odstępach czasowych. W około 90% miotów potomstwo ma więcej niż jednego ojca.

Okres ciąży trwa 52 - 54 dni. Samica rodzi 1 - 5 młodych w miocie ( średnio 2 - 3 ). Do 7 miotów w roku w zależności od warunków pokarmowych.

Młode w momencie narodzin ważą 37 g. Okres laktacji trwa około 3 tygodni. Po tym czasie następuje odstawienie młodych.

Dojrzałość płciową uzyskują : samica w wieku 66 dni a samiec po około 60 dniach. Jednak pierwsza reprodukcja może nastąpić w wieku 1 - 3 miesięcy od narodzin.

Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem. Czasami odnosi się wrogo do potomstwa.

Samice często tworzą wspólne miejsca opieki nad młodymi, gdzie karmione mlekiem są wszystkie młode zgromadzone w tym miejscu. Dzieje się tak ponieważ dużo młodych przychodzi na świat w tym samym okresie.

Długość życia nie jest znana.

rycina - Galea musteloides leudoblephara

Opisane podgatunki :

- Galea musteloides auceps - Thomas, 1911 - Boliwia ( Huarina, region Altiplano w pobliżu jeziora Titicaca )

- Galea musteloides boliviensis - ( Waterhouse, 1848 ) - Boliwia ( centralne Andy Boliwijskie, Departament Cochabamba i La Paz ) - synonim Galea boliviensis - traktowany jako synonim Galea musteloides musteloides

- Galea musteloides comes - Thomas, 1919 - Argentyna ( Maimara, Prowincja Jujuy ) - synonim Galea comes - traktowany jako synonim Galea musteloides musteloides - uznawane za różne gatunki dla Dunnum & Salazar-Bravo, 2010

- Galea musteloides demissa - Thomas, 1921 - Boliwia ( San Antonio, Parapiti, boliwijskie niziny położone u podnóża Andów )

- Galea musteloides leucoblephara - Meyen, 1832/Burmeister, 1861 - Argentyna ( Prowincja Jujuy, Mendoza, Tucuman ) - synonim Galea leucoblephara - uznawane za różne gatunki Dunnum & Salazar-Bravo, 2010

- Galea musteloides littoralis - Thomas, 1901 - Argentyna ( Bahia Blanca, Buenos Aires )

- Galea musteloides musteloides - Meyen, 1832 - północno-zachodnia Boliwia

- Galea musteloides negrensis - Thomas, 1919 - Argentyna ( górne Rio Negro w Prowincji Rio Negro ) - synonim Galea negrensis - traktowany jako synonim Galea musteloides littoralis

Galea musteloides w czasie żerowania

Galea musteloides musteloides

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji oraz małego prawdopodobieństwa szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.

Galea musteloides jest powszechnym gatunkiem ale nie równomiernie rozłożonym w swoim zakresie.

W Argentynie występuje w niskich siedliskach ( 20 m n.p.m. ), w Prowincji Salta zamieszkuje brzegi strumieni i pola uprawne. W Paragwaju spotkać ją można w niskim Chaco. W Peru często żyjąca w symbiozie z Ctenomys. Oba gatunki wykorzystują te same kryjówki oraz wzajemnie się chronią przed atakami drapieżników wykorzystując swoje sygnały alarmowe.

W chwili obecnej nie są znane żadne zagrożenia dla gatunku jako całości.

Jest ważnym składnikiem diety małych i średnich drapieżników.

Ludy Ajmara i Keczua spożywają mięso tych gryzoni, hodując go w niewoli.

W niektórych obszarach może być uznawany za szkodnika upraw rolnych ( Grzimek, 2004 ) ( Grzimek i McCade, 2004 ).

Rejestrowana z kilku obszarów chronionych w swoim zakresie.

Galea musteloides

W niewoli - hodowany przez miejscowych w celach kulinarnych.

W ogrodach zoologicznych hodowana podobnie jak kawia domowa.

Spożywa zarówno pokarm naturalny ( trawa i inne rośliny ) jak i pokarm sztuczny ( granulaty czy inną karmę ).

Galea musteloides

Pseudokawia brazylijska, pseudokawia skalna ( Galea spixii ) - ( Wagler, 1831 ) - gryzoń z podrzędu Hystricomorpha, z rodziny Caviidae, z podrodziny Caviinae.

Występuje w Ameryce Południowej ( północno-wschodnia Brazylia - Lagoa Santa State, wschodnia Boliwia ).

Zamieszkuje suche otwarte siedliska, sawanny i półsuchy region Caatinga. Gatunek nie występuje w lesie.

pseudokawia brazylijska ( Galea spixii )

Aktywna w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych. Szczyt aktywności późnym popołudniem i po zmierzchu oraz przed wschodem i po wschodzie słońca.
Żyje w niedużych grupach rodzinnych o mieszanym składzie. Często jest to samiec i 1 - 2 samice wraz z potomstwem.
Jest terytorialna lecz nie broni terytorium przed innymi grupami swojego gatunku. Samiec oznacza swoje samice wydzieliną gruczołów podbródkowych, których używa też w czasie zalotów.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Długość ciała to 22,5 - 23,5 cm. Średnia waga to zaledwie 375 - 405 g.
Na kryjówki wykorzystuje płytkie zagłębienia w gruncie, wysokie trawy czy zarośla. Korzysta również z opuszczonych nor innych gatunków. Kryjówki są umieszczane pod naturalnymi osłonami.
Korzysta ze szlaków komunikacyjnych do miejsc żerowania. Ich szlaki wykorzystują inne gatunki gryzoni.
Zagrożona grupa rozbiega się na wszystkie strony myląc często drapieżnika.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, dotyku, wzroku, postawy ciała i wokalizy. Wokaliza służy do informacji o zagrożeniach, agresji lub zalotach.
Odżywia się pokarmem roślinnym. W skład jej diety wchodzą różnego rodzaju trawy, rośliny zielne, liście krzewów oraz prawdopodobnie bulwy i kłącza.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku ale większość narodzin występuje w okresie większej dostępności pokarmowej. System krycia poligamiczny. Samiec oznacza samicę trakcie zalotów wydzieliną gruczołów podbródkowych. Samica kopuluje z dwoma - czterema samcami z innych grup w krótkich odstępach czasowych. W około 90% miotów potomstwo ma więcej niż jednego ojca.
Ciąża trwa około 48 dni. Samica rodzi 2 - 4 młode w miocie. 3 - 4 czasami 5 miotów w sezonie.
Okres laktacji trwa około 3 tygodni. Po tym czasie następuje odstawienie młodych.
Dojrzałość płciową uzyskują : samica w wieku 66 dni a samiec po około 60 dniach. Jednak pierwsza reprodukcja może nastąpić w wieku 1 - 3 miesięcy od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem. Czasami odnosi się wrogo do potomstwa.
Samice często tworzą wspólne miejsca opieki nad młodymi, gdzie karmione mlekiem są wszystkie młode zgromadzone w tym miejscu. Dzieje się tak ponieważ dużo młodych przychodzi na świat w tym samym okresie.
Długość życia nie jest znana lecz około 80% młodych osobników nie przeżywa pierwszego roku.

Galea spixii - młody osobnik

Galea spixii w warunkach hodowlanych

Opisane podgatunki :
- Galea spixii campicola - Doutt J K ,1938 - Boliwia ( Departament Santa Cruz ) - uważany za młodszy synonim Galea musteloides demissa, w odniesieniu do całkowitej wielkości i zabarwienia typoszeregu
- Galea spixii minimus - Molina, 1782 - Chile - synonim Galea minimus - uważany za podgatunek musteloides przez Tate ; jeśli tak jest to nazwa antedates musteloides, i wszystkie rasy należy uznać za minimus.
- Galea spixii palustris - Thomas, 1911 - Brazylia ( Cameta, lower Rio Tocantins, Para State ) - synonim Galea palustris - traktowane jako odrębne w jakiejś taksonomii
- Galea spixii saxatilis - Lund, 1841 - wschodnia Brazylia ( Lagoa Santa, Minas Gerais ) - synonim Galea saxatilis - uznawany jako synonim Galea spixii
- Galea spixii spixii - ( Wagler, 1831 ) - Brazylia ( północno-wschodnie Andy )
- Galea spixii wellsi - Osgood, 1915 - wschodnia Brazylia ( Sao Marcello, Bahia State ) - synonim Galea wellsi - Hückinghaus ( 1961 ) uważa wellsi za odrębny gatunek

portret Galea spixii

Galea spixii

Gatunek uznawany jako nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji, pewien stopień tolerancji na modyfikację siedlisk oraz występowanie w wielu obszarach chronionych w swoim zakresie. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku populacji aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Uznaje się iż Galea spixii ma obfite populacje w całym zakresie geograficznym ( Lacher pers. Comm. ).
W północno-wschodniej Brazylii głównym drapieżnikiem żerującym na Galea spixii jest grizon większy ( Galictis vittata ).
Brak danych na temat głównych zagrożeń dla gatunku w chwili obecnej. Jest małe prawdopodobieństwo iż one istnieją.
Galea spixii rejestrowana jest z obszarów chronionych w jej zakresie, które posiadają otwarte siedliska.
Potrzebne są aktualne badanie dotyczące aktualnego stanu i trendów populacji oraz ewentualnych zagrożeń.