Beszamel i spółka bez ograniczeń: Wiele gatunków azjatyckich małp z rodziny Cercopithecidae, z podrodziny Colobinae nie może poczuć naturalnej słodyczy cukrów.

Wiele gatunków azjatyckich małp z rodziny Cercopithecidae, z podrodziny Colobinae nie może poczuć naturalnej słodyczy cukrów.

lutung srebrzysty ( Trachypithecus cristatus )

Shreya Dasgupta 11 września 2018 r

- Azjatyckie małpy nie mogą smakować naturalnych cukrów i nie wykazują preferencji w stosunku do żywności o słodkim smaku, tak wykazały nowe badania.
- Podczas gdy małpy mają geny receptora słodkiego smaku potrzebne do smaku naturalnych cukrów, jednak kiedy naukowcy wyizolowali te geny w pojedynczych komórkach, komórki nie wykazały żadnej odpowiedzi na maltozę, sacharozę, glukozę, fruktozę, laktozę lub sorbitol.
- Naukowcy przeprowadzili także test zachowania przy użyciu galaretek o smaku cukru i bez cukru, i odkryli, że azjatyckie małpy z podrodziny Colobinae, takie jak lutung srebrzysty ( Trachypithecus cristatus ) i hulman czczony ( Semnopithecus entellus ), zjadły wszystkie galaretki, nie preferując jednej nad drugą. Z drugiej strony, makaki japońskie ( Macaca fuscata ) preferowały galaretki o smaku sacharozy i maltozy nad łagodnymi.
- Ten brak preferencji dla słodkich pokarmów, wraz z wcześniej znaną niezdolnością do smaku goryczy, oznacza, że małpy te są mniej narażone na konkurencję ze strony innych gatunków o źródła żywności.

hulman czczony ( Semnopithecus entellus )

Nie wszystkie małpy lubią słodycze. Niektóre, jak azjatyckie małpy z podrodziny Colobinae, których członkowie żyją na diecie składającej się głównie z liści, nie mogą smakować naturalnych cukrów i nie wykazują preferencji w stosunku do żywności o smaku cukrów.
Weźmy lutunga jawajskiego, lub langura jawajskiego ( Trachypithecus auratus ), małpę z podrodziny Colobinae znalezioną na przykład w Indonezji. W większości zjada liście i niedojrzałe owoce - produkty, których ludzie zazwyczaj nie uważają za smaczne. Aby dowiedzieć się, dlaczego lutung jawajski wybiera te niesłodkie produkty spożywcze, zespół naukowców z Instytutu Badań Prymatów Uniwersytetu w Kioto w Japonii ( Primate Research Institute of Kyoto University ) przyjrzał się genom małpy.

lutung jawajski ( Trachypithecus auratus )

Ogólnie rzecz biorąc, ludzie i inne ssaki są w stanie posmakować słodyczy naturalnych cukrów z powodu genów receptora słodkiego smaku TAS1R2 / TAS1R3 i związanych z nimi kubków smakowych na języku. Lutung jawajski ma te geny receptorów. Ale kiedy naukowcy wyodrębnili te geny w pojedynczych komórkach, komórki nie wykazały żadnej reakcji na naturalne cukry, takie jak maltoza, sacharoza, glukoza, fruktoza, laktoza i sorbitol.

żywiący się liśćmi lutung jawajski ( Trachypithecus auratus )

Naukowcy spekulują, że chociaż receptory słodkiego smaku istnieją u lutunga jawajskiego, mogły one ulec pewnej mutacji i przestać działać. Receptory mogą również pomagać im w smakowaniu innych słodkich związków, takich jak słodkie aminokwasy, - powiedział Hiroo Imai, profesor Instytutu Badań Prymatów i współautor badania opublikowanego w Primates.
„Nie próbowaliśmy jeszcze testować słodkich białek, tylko niektóre naturalne cukry” - powiedział.

Semnopithecus hector

Naukowcy przyjrzeli się także, w jaki sposób dwie inne azjatyckie małpy z podrodziny Colobinae zareagowały na cukry za pomocą testu zachowania. Wystawiono dwa kosze dla lutunga srebrzystego ( Trachypithecus cristatus ) i dla hulmana czczonego ( Semnopithecus entellus ) : jeden zawierający galaretki o smaku cukrowym, a drugi z galaretkami bez cukru. Następnie porównali spożycie galaretki ze spożyciem u makaków japońskich ( Macaca fuscata ) lub małp śnieżnych, które wcześniej okazały się mieć słodycze.
Okazało się, że małpy z podrodziny Colobinae ( lutung srebrzysty i hulman czczony ) zjadały wszystkie galaretki, nie preferując jednych nad drugimi, natomiast makaki japońskie preferowały galaretki o smaku sacharozy i maltozy nad łagodnymi.
W poprzednim badaniu naukowcy wykazali, że małpy z podrodziny Colobinae również nie są w stanie smakować goryczy. Ta niezdolność do smaku słodkiej lub gorzkiej żywności tworzy niszę dla małp z tej podrodziny do wykorzystania, - twierdzą naukowcy.
„Jeśli te małpy będą mogły smakować słodkie i gorzkie związki, wybiorą słodkie pokarmy i unikną gorzkich pokarmów, podobnych do ludzkich i innych ssaków”, - powiedział Mongabay Hiroo Imai.

Trachypithecus cristatus

„Jeśli małpy nie mogą spróbować obu, nie wybiorą słodkich pokarmów i nie unikną gorzkich pokarmów, które są jak liście i niedojrzałe owoce. Są niszowe dla Colobinae i nie będą zakłócane przez inne zwierzęta. ”

Semnopithecus entellus

makak japoński ( Macaca fuscata fuscata )

Niezdolność receptorów słodkiego smaku do wykrywania naturalnych cukrów może być związana z ich łatwo przyswajalną dietą liściastą. Jelita tych małp są lepiej przystosowane do trawienia celulozy i hemicelulozy zawartych w liściach poprzez fermentację bakteryjną, - twierdzą naukowcy, niż słodko smakujące, bogate w energię owoce lub liście bogate w skrobię. Wiadomo, że te małpy cierpią na biegunkę i inne problemy trawienne, jeśli jedzą za dużo węglowodanów i cukrów.
„Spożycie zbyt wielu dojrzałych owoców może przyczynić się do szybkiej przerostu i nadprodukcji lotnych kwasów tłuszczowych, prowadząc do wzrostu poziomu kwasu w organizmie zwierząt”, - powiedziała w oświadczeniu badaczka Emiko Nishi.
„Niektóre ssaki z wyspecjalizowanymi nawykami żywieniowymi i mniejszą ekspozycją na specyficzne smaki tracą wrażliwość na określone gusta, jak to miało miejsce w przypadku pandy wielkiej ( Ailuropoda melanoleuca ) i członków rodziny kotowatych ( Felidae )”.

panda wielka ( Ailuropoda melanoleuca )

Cytat:

Nishi, E., Suzuki-Hashido, N., Hayakawa, T., Tsuji, Y., Suryobroto, B., i Imai, H. (2018). Funkcjonalny spadek wrażliwości słodkiego smaku małp z podrodziny Colobinae. Naczelne, 1-8.

Artykuł opublikowany przez Shreya Dasgupta

Systematyka :
Rodzina Cercopithecidae - koczkodanowate
Podrodzina Cercopithecinae
Podrodzina Colobinae - gerezy Jerdon , 1867

azjatyckie małpy z tej podrodziny

Rodzaj Trachypithecus - lutungi Reichenbach, 1862