Beszamel i spółka bez ograniczeń: Ubierz się jak niedźwiedź polarny ( Ursus maritimus ) i naucz się kochać jak piżmowół ( Ovibos moschatus )w temperaturze 15 stopni poniżej zera.

Ubierz się jak niedźwiedź polarny ( Ursus maritimus ) i naucz się kochać jak piżmowół ( Ovibos moschatus ) w temperaturze 15 stopni poniżej zera.

niedźwiedź polarny ( Ursus maritimus ) - w warunkach zoo

Mongabay Series: Almost Famous Animals
Gloria Dickie w dniu 25 września 2018 r

- Trwałe temperatury poniżej zera, które powodują zamarzanie twarzy, ubieranie się jak niedźwiedź i gonienie przez wściekłego samca piżmowoła, są dziełem biologa Joela Bergera. Jego doświadczenia i spostrzeżenia naukowe zostały przedstawione w nowej książce, która koncentruje się na życiu i strategiach przetrwania piżmowoła i innych zwierząt przystosowanych do zimna.
- Autobiograficzna książka „Ekstremalna ochrona: życie na krańcu świata” przedstawia badania Bergera dotyczące niegościnnych ekosystemów, od wysokich szerokości geograficznych nad kołem podbiegunowym, po Himalaje i Płaskowyż Tybetański.
- Współpracownik Mongabay Gloria Dickie przeprowadza wywiad z Bergerem, aby zobaczyć, co sprawia, że człowiek chce żyć i pracować w najbardziej brutalnych środowiskach na Ziemi.

Joel Berger z kamerą

Szybka odpowiedź: aby zobaczyć, jak mało badane są duże ssaki północne i alpejskie - zwłaszcza piżmowół - przystosowują się lub nie dostosowują do szybko ocieplającego się świata.

piżmowół arktyczny ( Ovibos moschatus ) - w warunkach zoo

- Ustalenia Bergera dotyczące instynktownego i wyuczonego zachowania, ewolucji i przetrwania w globalnie ocieplonym świecie okazują się być nie tylko odkrywcze dla zwierząt przystosowanych do zimna, ale także dla gatunków dzikich zwierząt na całym świecie - i dla naukowców, którzy chcą je chronić.
Joel Berger jest przyzwyczajony do życia na krawędzi. Przez prawie cztery dekady biolog zajmujący się konserwacją podróżował do najzimniejszych, najbardziej opuszczonych miejsc na świecie, w tym do najbardziej wysuniętej na północ Ameryki Północnej, Himalajów, Mongolii i Płaskowyżu Tybetańskiego, gdzie studiował długowłose piżmowoły ( Ovibos moschatus ) i stawał twarzą w twarz z dzikim takinem ( Budorcas taxicolor ), jakiem ( Bos grunniens mutus ) i zagrożoną cziru ( Pantholops hodgsonii ) - najbardziej wysunięta na północ antylopa zagrożona wyginięciem przez przemysł kaszmirowy.

cziru ( Pantholops hodgsonii ) - pasący się samiec na Wyżynie Tybetańskiej

cziru ( Pantholops hodsonii ) - dwie samice

W swojej nowej książce "Ekstremalna ochrona" Berger dzieli osobiste dyspozycje występujące w niegościnnych środowiskach ( myśl o zamarzaniu w namiocie, pod dwoma śpiworami w Himalajach ) i opowiada o dziwacznych metodologiach badawczych ( myślę, że przebieranie się za niedźwiedzia i sięganie do odbytu piżmowoła - choć nie w tym samym czasie ).

jak ( Bos grunniens mutus )

Po drodze spotyka się i pracuje z myśliwymi Eskimoskimi i mongolskimi pasterzami jaków, którzy dzielą się swoimi historiami życia obok niesamowitej, ale podatnej na zagrożenia różnorodności biologicznej. [ Wśród wyciągniętych wniosków: może to być frustrujące, gdy pantera śnieżna ( Panthera uncia ) zabija jaka ( Bos grunniens grunniens ), o którym się uczysz ].

irbis ( Panthera uncia ) - w warunkach zoo

jak ( Bos grunniens grunniens ) - w warunkach zoo

Ale to wszystko jest przypadkowe. Misja Bergera nie opiera się na adrenalinie ani na próbie wytrzymałości osobistej. Jego cel opiera się na nauce i być może jest szlachetnym celem - aby zrozumieć, w jaki sposób gatunki te poradzą sobie w zmieniającym się klimacie i rosnącej populacji ludzkiej. Co ważniejsze, chce zobaczyć, jakie lekcje ludzkość w ogóle, a w szczególności biologowie zajmujący się ochroną przyrody, mogą nauczyć się od dużych ssaków, którym udało się przetrwać i ewoluować w najbardziej ekstremalnych i niebezpiecznych środowiskach świata - i jak te gatunki radzą sobie z dzisiejszymi zmianami klimatu związane ze stresem. ( Arktyka ociepla się dwa razy szybciej niż reszta planety ).

niedźwiedź polarny ( Ursus maritimus )

W 2011 roku Berger natknął się na ogromne zagrożenie dla swojego ukochanego piżmowoła, gdy znalazł 52 z nich martwych, zamrożonych podczas stania w lodzie. Poddały się ivu - arktycznemu przypływowi lodu. Kiedyś rzadkie, ekstremalne zjawiska pogodowe, takie jak deszcz na śniegu, przypływy lodowe i bardzo zmienne opady zimowe, stały się powszechne w nowej Arktyce. A to może mieć tragiczne konsekwencje dla gatunków, które nazywają zimne klimaty swoim domem.

piżmowół arktyczny ( Ovibos moschatus )

Mongabay - rozmawiał ostatnio z Bergerem o jego pracy w ekstremalnych ekosystemach i czy ma nadzieję na przyszłość - czy zwierzęta północne mogą się przystosować, czy też znikną całkowicie?

Mongabay: - Zacznijmy od tytułu książki. Co sprawia, że ochrona jest „ekstremalna”?

Joel Beger: - Słowo „ekstremalne” przychodzi do mnie na wiele różnych sposobów, ale w odniesieniu do tytułu książki, patrzę na dwa lub trzy skrzyżowania. Jednym z nich są miejsca, które naprawdę je testują, a nie koniecznie mam na myśli ludzi, ale zwierzęta, które żyją na krawędzi. Niezależnie od tego, czy znajdujesz się na najwyższym wzniesieniu, czy na najwyższej szerokości geograficznej, czy w najsuchszym i najgorętszym z pustyń, tym, które znajdują się gdzieś poza obszarem 95 %. To ekstremalne zjawisko dla zwierząt, ekstremalne dla lokali i ekstremalne są zachowania tam. Ludzkie gęstości są niskie. To daje nam duże możliwości badawcze.

niedźwiedź polarny ( Ursus maritimus ) - młody osobnik w warunkach zoo

Mongabay: - Wydaje się, że pociągają cię odległe geograficznie - krańce ludzkości. Dlaczego ważne jest studiowanie tych miejsc i ich dzikiej przyrody?

Joel Berger: - Mam kolegów, którzy pracują nad wspaniałymi gatunkami na początkowych etapach, czy to wieloryby, słonie, czy lwy afrykańskie. Te gatunki i obszary geograficzne cieszą się dużym zainteresowaniem, a ludzie mogą się z nimi połączyć. I to wszystko jest naprawdę pozytywne.
Być może sposób, w jaki to sobie wyobrażam, jest taki, że niektóre z tych innych miejsc, niektóre z tych innych gatunków, spadają z radaru. Ale potrzebują także głosu. Czasami tego nie otrzymują. Nie mówię, że jestem najlepszą osobą do zrobienia tego, ale lubię próbować.

pływacz szary ( Eschrichtius robustus )

lew afrykański ( Panthera leo ) - samiec z młodym w warunkach zoo

słoń indyjski ( Elaphas maximus ) - zoo Wrocław

Mongabay: - Twoja pasja do piżmowoła przenika prawie każdy rozdział tej książki. Co sprawia, że piżmowół jest tak fascynującym gatunkiem dla nauki?

Joel Berger: - Kiedy myślę o kontynencie, na którym dorastałem - w Ameryce Północnej - zadaję sobie pytanie, o jakich gatunkach nie wiemy zbyt wiele, i jakie są te, które są widoczne i możemy być dumni? Wiemy dużo o jeleniach ( Cervus canadensis ) i łosiach ( Alces americanus ). Wiemy trochę mniej o kozłach śnieżnych ( Oreamnos americanus ), ponieważ żyją w miejscach niedostępnych. A potem mamy ten gatunek, który wędrował z mamutami wełnistymi ( Mammuthus primigenius ) ! ( Doniesienia medialne mówią ogólnie o reliktach plejstoceńskich, ale wiele naszych gatunków przetrwało plejstocen ).
Jak możemy po prostu nie wiedzieć o piżmowole ?! Po prostu jest taki fajny !
Pamiętam, kiedy myślałem o wyjeździe na północ, aby je studiować, miałem kolegów, którzy mówili: „Powinieneś skupić się na karibu”. Ale potem, karibu ( Rangifer tarandus caribou ) ma swoich zwolenników. Piżmowół ( Ovibos moschatus ) nadal pozostaje poza sceną widoczności. Jest on największym ssakiem w Arktyce, a jeśli istnieje gatunek lądowy, który zostanie bardziej uderzony przez ciepło, to może być tylko piżmowół. Dlaczego nie dowiedzieć się? Myślę, że to doprowadziło mnie do pracy w tych północnych miejscowościach.

łoś amerykański ( Alces americanus )

portret kozła śnieżnego ( Oreamnos americanus )

wapiti ( Cervus canadensis )

Mongabay: - Czy możesz podzielić się z nami jednym lub dwoma najbardziej pamiętnymi spotkaniami z dzikim zwierzęciem?

Joel Berger: - Pierwszy taki raz jak widzę niedźwiedzia polarnego, gdy zbliżałem się do piżmowołów i byłem ubrany jak niedźwiedź polarny ( Ursus maritimus ). Moje serce waliło, ponieważ nie można biec a i tak nie było gdzie uciekać. Ale potem zobaczyłem, że to samica z tymi dwoma uroczymi maleństwami, które musiały mieć zaledwie miesiąc. I gdy tylko mnie zobaczyła, skręciła w innym kierunku. Ale to było trochę tak jak gdyby serce podeszło mi do gardła.
Drugi taki raz, w którym widziałem takina ( Budorcas taxicolor taxicolor ) we wschodnich Himalajach podczas rui. Akt ten został przeze mnie zakłócony i przyszło do zbadania kto to. I nagle zniknął, a za chwilę się pojawił około 30 stóp ode mnie i moje serce zamarło. Byłem bardzo przestraszony. Takin zabijał już ludzi, a ja byłem zbyt blisko, ale odwrócił się i spadł jak Pegaz w dół wzgórza.

portret takina : po lewej : Budorcas taxicolor tibetana ; po prawej : Budorcas taxicolor bedfordi

Mongabay: - A co z relacjami między ludźmi i piżmowołami lub ze zwierzętami hodowlanymi, takimi jak jaki i renifery, intryguje cię to w wieku bezprecedensowych zmian klimatu?

renifer europejski ( Rangifer tarandus tarandus ) - zoo Wrocław ; po lewej : w okresie letnim ; po prawej : w okresie zimowym ;

Joel Berger: - My, jako ludzie, mieliśmy trudności z kolonizacją pewnych miejsc, myślę o płaskowyżu tybetańskim, myślę o pustyni Gobi, myślę o Arktyce. Gdybyśmy nie mieli pewnych gatunków, które mogłyby nam pomóc, nigdy byśmy tam nie przeżyli. Wielbłądy z pewnością pomogły nam w różnych częściach świata.
Kiedy myślimy o niektórych gatunkach, które wprowadzają nas do tych miejsc, ludzie nigdy nie byliby na płaskowyżu tybetańskim bez jaków. Dostarczają błonnika i mięsa oraz łajna do spalania dla ciepła, ponieważ nie ma drewna. W Arktyce, hodowla udomowionych reniferów ma ogromne znaczenie w całej Eurazji, aby umożliwić ludziom życie w tych zimnych, ogarniętych wiatrem okolicach arktycznych. Jeśli myślisz o piżmowołach, nigdy nie zostały udomowione. Piżmowół jest łatwy do upolowania dla ludzi, ponieważ stoi w kręgu i zapewnia dobre jedzenie. Ale są to zasoby do polowania, a nie do udomowienia.

grupa piżmowołów ( Ovibos moschatus ) w charakterystycznym kręgu

Mongabay: - Mówisz sporo o adaptacjach w swojej książce i skłonności gatunku do adaptacji. Jakie były twoje największe chwile nauki lub niespodzianki w trakcie twojej kariery w zakresie tej zdolności i jak to się różni w zależności od miejsca i gatunku?

Joel Berger: - Jedną z rzeczy, która mnie pozytywnie zaskoczyła, jest elastyczność w dostosowywaniu się. Na przykład piżmowoły odkryły, że niedźwiedzie polarne nie są zbyt dobre w ściganiu ich. Więc uciekną przed niedźwiedziami polarnymi. I przeciwnie, piżmowół na Alasce odkrył, że niedźwiedzie brunatne ( Ursus arctos horibillis ) są całkiem niezłe, jako ścigające drapieżniki. Jeśli uciekają od nich, będą martwym mięsem - jak my. Istnieje pewna elastyczność behawioralna w sposobie, w jaki zwierzęta robią różne rzeczy, co dobrze im wróży.
Z drugiej strony brak elastyczności behawioralnej nie wróży dobrze. Zaskakującym celem jest to, że niektóre gatunki nie potrafią się dobrze dostosować. Myślę o piżmowole i myślę o tym, kiedy pada deszcz zimą, i zamarza - na deszczu, na śniegu - jak samice żyją wtedy wyłącznie z tkanki tłuszczowej, a ich płód ciążowy cierpi z powodu tych konsekwencji. Widzimy sytuacje, w których skłonność do szybkiej adaptacji po prostu nie istnieje.

niedźwiedź brunatny ( Ursus arctos horribilis ) - w warunkach zoo

niedźwiedź brunatny ( Ursus arctos arctos ) - zoo Wrocław

Mongabay: - Czy uważasz, że piżmowół ma przyszłość w Arktyce, biorąc pod uwagę, jak szybko się ona zmienia?

Joel Berger: - Tam, gdzie pozostaje zimno i sucho, to tak. Nie wszystkie prognozy mówią, że cała Arktyka stanie się bardziej wilgotna i ciepła. Będzie trochę więcej ocieplenia, ale piżmowół przetrwał kilka różnych okresów. To, co jest dla nich zabójcze, to wilgotność i ciepło. Części północno-wschodniej Grenlandii są dobre, części bardzo wysokiej kanadyjskiej Arktyki są dobre. Ale zobaczymy kurczenie się ich zasięgu.