Beszamel i spółka bez ograniczeń: Rodzaj : Abeomelomys

Nadrodzina - Muroidea Illiger, 1811
Rodzina - Muridae Illiger, 1811
Podrodzina - Murinae Illiger, 1811
Rodzaj : Abeomelomys – papuasomysz Menzies, 1990 dawniej w rodzaju Pogonomelomys

Obejmuje tylko monotypowy gatunek Abeomelomys sevia - papuasomysz górska.

Morfologia selvia zawsze była uważana za wyróżniającą się w porównaniu z mayeri i bruijnii, dwoma gatunkami Pogonomelomys ( Flannery, 1990b; Tate, 1951 ), ale pytanie, czy należy je oddzielić od tego rodzaju, pozostaje pytaniem, ponieważ cechy wykorzystane przez Menzies do diagnozowania Abeomelomys po prostu powielił diagnostyczne cechy morfologiczne sevia i nie zidentyfikował Abeomelomys jako oddzielnej grupy monofilowej w żadnym filogenetycznym sensie.
- Pogonomelomys bruijni – krzakorzyk nizinny
- Pogonomelomys mayeri – krzakorzyk dżunglowy

Co więcej, Menzies ( 1990 ) odróżnił Abeomelomys selvia od gatunku Pogonomelomys jedynie na podstawie siwej sierści brzusznej i stosunkowo długiej soczystej foraminy.

Następnie Menzies ( 1996 ) również przytoczył opis Breed i Aplin ( 1994 ) morfologii plemników sevia jako potwierdzający jej ogólny status, ale Breed i Aplin nie mieli porównawczych próbek Pogonomelomys, a jedynie prymitywne cechy charakteryzujące morfologię plemników sevia.
Menzies (1990) nie rozpoznał tatei, ponieważ jego zdaniem nie można go było rozpoznać po sevia, ale nie przedstawiono danych na poparcie tego synonimu.

Abeomelomys sevia tatei ( Hinton, 1943 ) - uznawany jako synonim lub czasami za podgatunek.
Homotypiczny synonim: Abeomelomys tatei.
Ogólny synonim : Melomys Thomas, 1922

rycina - krzakorzyk nizinny ( Pogonomelomys bruijni )

Papuasomysz górska ( Abeomelomys sevia )( Tate & Archbold, 1935 ) - gryzoń z podrodziny Muridae, z rodziny Murinae. Synonim Melomys selvia ( Tate & Archbold, 1935 ) , Pogonomelomys selvia ( Tate & Archbold, 1935 ), Abeomelomys sevia tatei ( Hinton, 1943 ), Abeomelomys tatei. Endemit dla Nowej Gwinei.

Występuje w Oceanii, wyspa Nowa Gwinea - Półwysep Huon, Góry Bismarcka i dalej na zachód aż po miejscowość Telefomin.

Zamieszkuje górski mszysty las tropikalny i piętro alpejskie powyżej górnej granicy lasu na wysokości od 1400 do 3100 m n.p.m. Jednak głównie powyżej 2000 m n.p.m.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Według opisu holotypu to niewielki gryzoń. Długość głowy i tułowia 142 mm a ogon mierzy 140 mm.
Jego futerko jest długie, koloru rudobrązowego na grzbiecie i białego na brzuchu. Włosy u nasady są szare. Głowa i czoło mają lekko szarawy odcień. Ogon ciemny. Stopy i dłonie w kolorze kremowobiałym. Gatunek posiada długie wibrysy, które osiągają 47 mm.
Gatunek jest z wyglądu dość mocno podobny do paraszczurzynka papuaskiego ( Paramelomys mocktoni ), jednak jest znacznie mniejszy.
Wiadomo, że papuasomysz górska prowadzi naziemny tryb życia.
Okres sezonu rozrodczego nie znany ani system krycia.
Jedynie wiadomo, iż samica rodzi 1 młode w miocie, brak jest informacji na temat ilości miotów w roku, długości laktacji, wieku młodych, w którym następuje odstawienie, wieku dojrzałości płciowej.
Żyje prawdopodobnie 1 - 2 lata.

Opisane podgatunki :
- Abeomelomys sevia tatei ( Hinton, 1943 ) - Półwysep Huon - synonim Abeomelomys tatei

Gatunek uznawany jako najmniejszej troski, ze względu na dużą populację, istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku populacji aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Typowa miejscowość to Sevia w paśmie Cromwell, na półwyspie Huon w prowincji Morobe w Papui-Nowej Gwinei. Opisany naukowo w 1935 roku przez G. Tate’a & R. Archbolda, jako Melomys sevia.
Gatunek występuje w obszarze w którym sprzyjające mu siedliska są łatwo dostępne i nie zagrożone.
Przypuszczalna liczebność Abeomelomys sevia jest duża ale nic nie wiadomo na temat trendów populacji jako całości.
Typowe siedlisko gatunku to górski mszysty las tropikalny i strefa alpejska powyżej linii drzew ( Flannery 1995 ). Najczęściej występuje na wysokościach powyżej 2000 m n.p.m. ( Flannery 1995 ).
Brak danych czy Abeomelomys sevia występuje na obszarach chronionych.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące liczebności i trendów populacji, ekologii, biologii, ewentualnych zagrożeń w tym zmian klimatu, statusu taksonomicznego.

W niewoli - brak danych.