Śpiew i to nie tylko w marcu !

różne odsłony Beszamela

... a i niżej też dobrze

... a im wyżej tym lepiej świat wygląda

dobrze jest oglądać świat z wysokości

Beszamel w wieku ok. 8 - 9 miesięcy po raz pierwszy rozpoczął "śpiewanie" wchodząc tym samym w okres pierwszej rui. Jest to okres kiedy kotka przez około 3 do 5 dni przeraźliwie miauczy, ociera się o różne przedmioty. Dochodzi również do tego, że potrafi znaczyć swoje terytorium psikając delikatnie moczem ulubione miejsca. Beszamel podczas "śpiewu" wyginał specyficznie grzbiet oraz rozstawiał tylne nogi przytupując i drepcząc w miejscu. W tym czasie nie wolno było kotki dotykać a tym bardziej głaskać.

Jak powiedział w jednym z programów " Z kamerą wśród zwierząt" Antoni Gucwiński - dyrektor wrocławskiego ogrodu zoologicznego - "... ruja u nie wychodzącej na zewnątrz kotki może powtarzać się co dwa tygodnie ..." Jest to bardzo wyczerpujące dla zwierzęcia i dla jego właścicieli również.

Nasz Beszamel uwielbiał miauczeć pod drzwiami wyjściowymi z mieszkania. Często się zdarzało, że na jej zew odpowiadały kocury z sąsiedztwa i przesiadywały na klatce schodowej. Trzeba było uważać aby Beszamel nie opuścił mieszkania w trakcie swoich miłosnych uniesień.

Po zasięgnięciu informacji oraz opinii na temat kociej rui stanęło na tym, że Beszamel zostanie poddany sterylizacji. Pomysł może był dobry, ale szybko upadł po obejrzeniu paru filmów popularno-naukowych w TV pokazujących jak taki zabieg wygląda. Nie chcieliśmy narażać naszej kotki na stres związany z narkozą a co za tym idzie również z raną. Stanęło więc na tym, że będziemy podawać Beszamelowi lek hormonalny - warunek był tylko jeden, że lek musi być przyjmowany co tydzień w określony dzień. I przy tym pozostaliśmy.

Dzień jak co dzień.

kierowca gdzieś się zagubił i zaczynam się nudzić. c d n



pojazd już podstawiony i nawet się zapakowałam do niego,ale . . .



wszystko co dobre szybko się kończy i czas wybrać się na zakupy



Drzemka to wspaniała sprawa,ale . . .

Krótka historia dziur na języku.

Nasz Beszamelek uwielbiała kwiaty doniczkowe. Lubiła przesiadywać wśród nich. Pewnego dnia stała się bardzo osowiała co mnie bardzo zaniepokoiło. Po krótkim "przebadaniu" jej wszerz i wzdłuż zauważyłem u niej dziury w języku. Kocina bez zastanowienia została zapakowana do torby podróżnej (jeszcze nie posiadaliśmy koszyka do transportu zwierząt, bo to były zamierzchłe czasy) i powieziona do weterynarza. Beszamelowi bardzo nie podobał się sposób transportowania jej do lekarza i za wszelką cenę próbowała się wydostać z torby lub chociaż wystawić z niej głowę. Po ciężkich trudach dobrnęliśmy jednak na miejsce kotka została dokładnie obejrzana przez weterynarza, który stwierdził u niej tzw. nadżerki na języczku. Zostały zapisane jej zastrzyki, które miały być robione jej samodzielnie przez moją żonę ze względu na stres jaki przeżyło biedactwo w czasie transportu do lecznicy. Pierwszy jednak zastrzyk zaaplikował jej pan doktór ponieważ koty maja bardzo grubą skórę więc trzeba umiejętnie ją chwycić żeby lekarstwo trafiło do organizmu a nie obok.Po krótkiej lekcji pokazowej i upewnieniu się przez pana doktora, że wszystko jest w porządku Beszamel po krótkiej walce znów trafił do torby. Opuściliśmy gabinet udając się w drogę powrotną. Niestety nie dane nam było dotrzeć bez przygód do domu, gdyż pacjentka nagle wystawiła głowę z torby i silnie napierając na zamek wydostała się na zewnątrz i uciekła. Działo to się w pobliżu parku do którego pobiegła i znikła wśród krzewów. Niestety wstępne poszukiwania nie przyniosły rezultatu. Beszamel nie reagował ani na kici,kici ani na swoje imię. Czas nie ubłaganie biegł do przodu. Kotki nigdzie nie było widać ani słychać.Powrót do domu bez niby ciężko chorej pacjentki nawet nie wchodził w grę. Po około 3 godzinach, kiedy już zrezygnowałem z dalszych poszukiwań, w których pomagali mi wszyscy napotkani spacerowicze usłyszałem cichutkie miauczenie w pierwszym parkowym krzewie. Zajrzałem i jakaż była moja radość, bo w środku krzaka między gałęziami siedział mój Beszamelek i cichutko miauczał, tak jakby skarżył się na to, że najpierw ją zgubiłem a potem jeszcze tak długo nie potrafiłem jej znaleźć. Po przywołaniu imieniem kotka przybiegła i dobrowolnie dała się zapakować do torby podróżnej i grzecznie powróciła do domu.Kuracja zastrzykowa pomogła i po dziurach w języku nie został nawet ślad, ale mnie dalej nie dawało spokoju co mogło być tego przyczyną.
Po jakiś czasie dopiero doszliśmy z żoną do wniosku, że dziury w ozorku Beszamela mogły powstać na skutek zjedzenia liści difenbachii - rośliny, która zarówno w liściach jak i w łodydze ma strychninę, a co za tym idzie jest rośliną trującą. Dzisiaj wiem, że wiele roślin doniczkowych nie może być w mieszkaniu jeśli posiadamy koty w domu.Została nawet stworzona lista kwiatów ,które nie powinny być w domu jak są w nim zwierzęta, a szczególnie koty. Tak więc przed przyniesieniem do domu kociaka dobrze jest najpierw troszeczkę się do tego przygotować, żeby nie było później nieoczekiwanych niespodzianek.

Beszamel zwiedza wszystkie szpary

Ulubiona zabawa Beszamela toi wciskanie się w bardzo wąskie szpary i szczeliny. Nasza kotka bardzo lubiła tego typu zabawy i nie tylko wchodziła pod fotel,ale uwielbiała się wciskać w lekko uchylone drzwi do szafy. Wtedy też w szafie robiła sobie spanko i można było jej szukać przez pół dnia.

Kim jest Beszamel ?

Trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie kim jest Beszamel?
Jest to kot a właściwie kotka, która na początku zwana była Kinią. W dziwny sposób trafiła pod nasz dach. Przyprowadziła ją kotka i pozostawiła pod opieką żony, następnego dnia sprawdziła tylko czy z córką jest w porządku i jak się pojawiła tak znikła i więcej nikt jej nigdy nie widział. Kocinka była w wieku około 2,5 - 3 miesięcy.