Gleboryjek długopazurowy, kretonornik długopazurowy ( Prometheomys schaposchnikowi ) - Satunin, 1901 - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ).
Występuje w Europie ( południowo-zachodnia europejska Rosja, strefa alpejska Kaukazu, Gruzja ) i Azji ( północno-wschodnia Turcja ).
Zamieszkuje strefę alpejską ( alpejskie łąki ), porośniętą niską i wysoką trawą na wysokości 1500 - 2800 m n.p.m.
rycina - gleboryjek długopazurowy ( Prometheomys schaposchnikowi )
Aktywny w ciągu całego roku. W okresie zimy jest mniej aktywny. Nie hibernuje ale może przechodzić częściowe okresy marazmu.
Prowadzi podziemny tryb życia.
Żyje w koloniach składających się z odrębnych rodzin ( 5 - 10 osobników ). Kolonia obejmuje 200 - 500 m2. W części obwodowych fragmentów kolonii czyni tzw. "stoły pokarmowe".
Osobniki znoszą w te miejsca znaleziony pokarm, który często jest wspólnie spożywany.
Kopie nory używając długich pazurów do kopania, występuje tylko w gruntach sypkich. Jest to skomplikowany system komór, tuneli i korytarzy na głębokości 2 - 3 metrów. Na powierzchni pojawia się sporadycznie, jedynie w celu wyrzucenia ziemi z tuneli lub rzadziej w poszukiwaniu pokarmu. W części obwodowych fragmentów kolonii tworzy tzw. komory spożywcze.
Nie wiele wiadomo na temat sposobów komunikacji tego gatunku, ale wydaje się, że sygnały chemiczne odgrywają dużą rolę.
Odżywia się głównie podziemnymi częściami roślin. Gromadzi zapasy na zimę, które mogą obejmować do 3,5 kg pokarmu.
Sezon rozrodczy od maja do sierpnia. System krycia prawdopodobnie poligamiczny.
Po ciąży trwającej około 20 - 25 dni, samica rodzi zazwyczaj 3 młode w miocie. 2 mioty w sezonie.
Nie wiele wiadomo na temat opieki nad młodymi, długości laktacji oraz okresu odstawienia.
Dojrzałość płciową uzyskuje po przezimowaniu.
Długość życia około 36 miesięcy ale może być krótszy.
Prometheomys schaposchnikowi - osobnik wyglądający z nory
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek bliski zagrożenia, ze względu na siedliska w odizolowanych obszarach górskich co powoduje iż ma niewielki zasięg, z których część jest zagrożona z powodu wysokiego wypasu zwierząt domowych. Jednak wiele z wyższych obszarów nie jest pod tak wysoką presją wypasu zwierząt domowych. Gatunek obecnie jest w spadku w południowej części zakresu powodowanym przez przekształcanie siedlisk.
Główne zagrożenie stanowi nadmierny wypas zwierząt domowych oraz przekształcanie siedlisk.
Populacje w Turcji są zlokalizowane na małej przestrzeni.
W Abchazji i Gruzji gęstość osobnicza populacji jest szacowana na około 150 - 200 osobników/ha. Populacje przechodzą duże wahania, które są spowodowane wysoką śmiertelnością powodowaną przez odmarzanie i zamarzanie warstwy śniegu w okresie zimy.
W części zakresu jest dalej obecny w obszarach zdegradowanych.
Gatunek ten może być zdominowany przez ślepce, które zamieszkują zbliżone siedliska występujące na niższych wysokościach.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Rejestrowany z obszarów chronionych w swoim zakresie.
Potrzebne są dalsze badania zwłaszcza dotyczące wielkości, stanu i trendów populacji, zagrożeń, dystrybucji oraz siedlisk.
gleboryjek długopazurowy ( Prometheomys schaposchnikowi ) - osobnik na rumowisku skalnym
W niewoli - brak danych.
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz