zdjęcie dzięki Agnes - Magnes
Gerbillus agag - Thomas, 1903 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Gerbillus. Synonim Gerbillus gerbillus agag.
Uwaga : według MSW ( Mammals Systematic World ) może zawierać Gerbillus dalloni.
Występuje w Afryce - region Sahelu ( północna Nigeria, Mali, Niger ) do środkowo-wschodniej części ( Czad, Sudan Południowy, Kenia ).
Zamieszkuje obszary pustynne i półpustynne.
Aktywny w ciągu całego roku, szczyt aktywności od zmierzchu do świtu bardzo rzadko w ciągu dnia. Jeśli za dnia to wczesnym rankiem lub późnym popołudniem.
Prowadzi głównie samotny tryb życia, ale może tworzyć niewielkie luźne grupy złożone z 2 - 5 samic i 1 - 2 samców.
Prawdopodobnie jest terytorialny lecz zakresy rewirów nie są znane.
Kopie stosunkowo proste nory mające do około 25 cm głębokości. Zajmuje też opuszczone nory innych gryzoni. Wejście do nory jest zatkane piaskiem jeśli osobnik w niej przebywa.
Prawdopodobnie wykorzystuje system szlaków komunikacyjnych prowadzących do miejsc żerowania.
Wykorzystuje luźny piasek do piaskowych kąpieli, pielęgnując w ten sposób swoje futerko.
Nocny tryb życia chroni go przed atakami drapieżników. Zaniepokojony ucieka do nory. Jest bardzo szybki w momencie ucieczki.
Do komunikacji wykorzystuje sygnały chemiczne, węch, słuch, postawę ciała, dotyk. Jest prawdopodobne, że swoje środowisko spostrzega za pomocą sygnałów dźwiękowych i chemicznych.
W celu ograniczenia zużycia wody w organizmie produkuje zagęszczony mocz i kał.
Odżywia się głównie korzeniami, trawami, roślinami zielnymi, orzechami i nasionami ale nie gardzi też owadami i ich larwami jak są dostępne.
Wodę pobiera z pokarmu, rzadko spija poranną rosę.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. Samica będąca w rui jest bardzo agresywna w stosunku do innych samic a czasami również w stosunku do samca. System krycia prawdopodobnie może być i monogamiczny i poligamiczny.
Ciąża trwa około 20 dni. Samica rodzi 1 - 8 młodych w miocie ( średnio 4 - 5 ). Do 2 - 3 miotów w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe, głuche i bezradne. Po około 20 dniach otwierają oczy i uszy. Odstawienie następuje w wieku 30 - 35 dni od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową uzyskuje samica w wieku około 3 miesięcy od narodzin a samiec w wieku około 6 miesięcy lub później.
Żyje w około 2 -3 lat.
Opisane podgatunki :
- Gerbillus agag agag - Thomas, 1903 - Sudan ( zachodni Kordofan, Agageh Wells ), Sudan Południowy, Czad, Mali, północna Nigeria oraz prawdopodobnie Kenia
- Gerbillus agag maradius - Kock, 1978 - południowy Niger - synonim Gerbillus maradius - granic tego podgatunku nie można określić na podstawie opublikowanych analiz, ale należy go traktować jako monotypowe w toku systematycznej rewizji
Gatunek oznaczony jako nie wystarczające dane ze względu na dalszą niepewność co do ważności taksonu oraz aktualnych informacji co do zasięgu występowania i stanu populacji.
Ważność gatunku zachował Musser i Setzer ( 2005 ) za Lay ( 1983 ).
Jednak uważany przez L. Granjon ( Happold w druku ) jako incertae sedis.
Populacje Gerbillus agag były zgłaszane z Mali, Nigerii, Nigru do Czadu, Sudanu i Kenii ( Musser i Carleton, 2005 ). Jednak ze względu na znaczne zamieszanie taksonomiczne, nie ma pewności, które z tych populacji powinny być przypisane do Gerbillus agag.
Holotyp pochodzi z lokalizacji w Agageh Wells, Kordofan, Sudan.
Brak jest aktualnych informacji na temat liczebności populacji.
Nie są znane żadne zagrożenia dla tego taksonu.
Brak danych czy występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące statusu taksonomicznego i jego faktycznej dystrybucji.
W niewoli - brak danych.
Suwak Andersona ( Gerbillus andersoni ) - de Winton, 1902 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Gerbillus. Synonim Gerbillus gerbillus andersoni.
Uwaga : obecnie zawiera Gerbillus allenbyi - Thomas, 1918 i Gerbillus bonhotei - Thomas, 1919;
Występuje w Afryce Północnej ( Tunezja, północna Libia, Egipt - Półwysep Synaj i Delta Nilu aż do El Fajum ) i zachodniej Azji ( Izrael, Palestyna, południowo-zachodnia Jordania ).
Zamieszkuje nadmorskie piaszczyste równiny, piaszczyste wydmy i pustynie.
suwak Andersona ( Gerbillus andersoni )
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Uważa się, iż zachowanie i sposób życia jest zbliżone do zachowań innych gatunków z rodzaju Gerbillus.
Opisane podgatunki :
- Gerbillus andersoni andersoni - de Winton, 1902 - północno-zachodni i północny Egipt ( Delta Nilu na południe do El Fajum, Mandara, Półwysep Synaj ), Izrael, Palestyna, Jordania
- Gerbillus andersoni blanci - Cockrum, Vaughan & Vaughan, 1976 - Tunezja ( Bordj Cedria ) - synonim Gerbillus blanci - Gerbillus andersoni jest allopatryczny z Gerbillus blanci na wschodzie
- Gerbillus andersoni eatoni - Thomas, 1902 - Libia ( region Tripolisu, Tripolitania Province ) - synonim Gerbillus eatoni - Gerbillus gerbillus eatoni - Gerbillus eatoni eatoni - Gerbillus andersoni jest allopatryczny z Gerbillus eatoni na zachodzie ( traktowany jako odrębny dla niektórych autorów ), uważany za synonim Gerbillus gerbillus gerbillus dla jakiejś taksonomii
- Gerbillus andersoni inflatus - Ranck, 1968 - Libia ( Cyrenajka Province, Fort Capuzzo ) - synonim Gerbillus eatoni inflatus - fomularz ten znajduje się na liście synonimów Gerbillus andersoni (np. u Harrison i Bates, 1991, Osborn i Helmy, 1980), ale Lay, 1983 twierdził iż, obecne dane nie potwierdzają jedności tych form
- Gerbillus andersoni versicolor - Ranck, 1968 - Libia ( Cyrenajka Province, Coefia ) - synonim Gerbillus eatoni versicolor
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji i brak poważnych zagrożeń w chwili obecnej. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku, aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
W odpowiednich siedliskach populacje są liczne i powszechne.
Brak jest znanych poważnych zagrożeń w chwili obecnej. Jednak nadmierny wypas zwierząt domowych może stanowić problem w niektórych częściach zasięgu.
Nie ma aktualnych informacji czy występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące statusu taksonomicznego, biologii, ekologii, faktycznego stanu i trendów populacji, jej obfitości, siedlisk i ewentualnych zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Suwak skalny, myszoskocz okazały ( Gerbillus campestris ) - ( Loche, 1867 ) - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Dipodillus. Synonim Dipodillus campestris.
Uwaga : zawiera obecnie Gerbillus quadrimaculatus - Lataste, 1882.
Występuje w Afryce Północnej ( Maroko, Algieria, Tunezja, Libia, Egipt ) i wschodniej Afryce ( Etiopia, Erytrea ).
Zamieszkuje suche obszary skaliste, pustynie żwirowe i o zbitych glebach a także tereny upraw rolnych.
myszoskocz okazały ( Gerbillus campestris )
Aktywny w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu, rzadko w ciągu dnia. Żyje samotnie, ale w pobliżu innych osobników.
Prawdopodobnie jest terytorialny ale zakres rewirów poszczególnych osobników nie jest znany.
Kopie proste nory w odpowiednim gruncie, w obszarach skalistych chroni się w rumowiskach lub w zagłębieniach pod kamieniami. Wykorzystuje też opuszczone nory innych gryzoni. Nora posiada jedno wejście, które jest zatkane piaskiem kiedy osobnik przebywa w środku. Chroni go to przed atakiem drapieżników, głównie węży.
Niewielki dymorfizm płciowy : samica nieco większa i bardziej zaokrąglona niż samiec.
Długość ciała i głowy : 8,1 cm . Długość ogona : 10,6 cm . Waga 28 gram.
Ubarwienie sierści grzbietu jest koloru piaskowego z białym futerkiem na brzuchu. Ma wyraźne duże, ciemne oczy i długi ogon z ciemniejszą kępką futra na końcu. Jego duże, wydatne uszy są niezwykłe, mogą poruszać się niezależnie od siebie, aby dobrze usłyszeć nadchodzące dźwięki. Potrafi też zagiąć uszy na tylną część głowy w momencie zagrożenia. Ogon pomocny jest mu przy wspinaniu się na skały, gdyż potrafi się nim przytrzymywać.
Porusza się zwinnie po skałach, dobrze skacze. Jego ubarwienie i szybkość stanowi doskonałą obronę przed drapieżnikami.
Prawdopodobnie korzysta z systemu szlaków komunikacyjnych do miejsc żerowania.
Pokarm zjada na miejscu lub przynosi do nory lub jej pobliże. Gromadzi zapasy na gorsze okresy.
Jak wszystkie gatunki gerbili wytwarza wysoko zagęszczony mocz i kał, w celu utrzymywania wody w organizmie.
Do komunikacji używa słuchu, węchu, sygnałów chemicznych, wzroku, postawy ciała. Nie wiadomo czy używa wokalizy.
Odżywia się różnorodnymi nasionami, zielonymi częściami roślin, kłączami, bulwami, cebulami, korzonkami, trawami i owadami.
Wodę wykorzystuje zawartą w pokarmie lub spija rosę.
Prawdopodobnie gromadzi nawóz ssaków kopytnych w celu odzyskania nie strawionych nasion.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia poligamiczny.
Okres ciąży wynosi około 20-23 dni. Samica rodzi od 1 - 8 młodych w miocie, średnia wielkość miotu to 2 - 4 młode. 2 - 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się gołe, ślepe, głuche i bezradne. Oczy i uszy otwierają po około 17 - 20 dniach od narodzin. Odstawienie następuje po około 28 - 30 dniach od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową uzyskuje w wieku około 3 miesięcy - samica, a samiec po około 4 - 6 miesiącach.
Żyje około 2,5 lat.
Gerbillus campestris
Opisane podgatunki :
- Gerbillus campestris brunnescens - Ranck, 1968 - Libia ( Derna, Cyrenaica Province, Płaskowyż Cyrenajski, wybrzeże Morza Śródziemnego ) - synonim Dipodillus campestris brunnescens
- Gerbillus campestris campestris - ( Loche, 1867 ) - Algieria, Libia, północna Tunezja, Egipt ( Oaza Siwa ) - synonim Dipodillus campestris campestris
- Gerbillus campestris cinnamomeus - Cabrera, 1916 - Maroko - synonim Gerbillus cinnamomeus - Dipodillus campestris cinnamomeus
- Gerbillus campestris deserti - Loche, 1867 - Algieria ( Ouargla ) - synonim Gerbillus desertii - traktowany jako synonim Gerbillus campestris campestris
- Gerbillus campestris dodsoni - Thomas, 1902 - północno-zachodnia Libia ( Cyrenajka, Tripolitania, Fezzan Province, oaza Tazerbo, oaza Bzema ), Tunezja ( Djebel Bargou = Djebel Maouine ) - synonim Gerbillus dodsoni - Dipodillus dodsoni - Dipodillus campestris dodsoni - prawdopodobnie synonim Gerbillus campestris campestris
- Gerbillus campestris gerbii - ( Loche, 1867 ) - Algieria ( Beni Shman ) - synonim Gerbillus gerbii - traktowany jako synonim Gerbillus campestris campestris
- Gerbillus campestris haymani - Setzer, 1958 - Egipt ( zachodnia pustynia Governorate, Oaza Siwa, Farafra, Depresja Qattara ), Libia ( Vicinity of Giarabub, Bahr el Tubat, Cyrenaica Province ) - synonim Dipodillus campestris haymani
- Gerbillus campestris minutus - ( Loche, 1867 ) - Algieria ( algierska Sahara, Douilba ) - synonim Gerbillus minutus - traktowany jako synonim Gerbillus campestris campestris
- Gerbillus campestris patrizii - de Beaux, 1932 - Libia ( El Hauuari, El Giof, Oaza Cufra, Cyrenaica Province, pustynia libijska ), Egipt ( Gebel Uweinat ) - synonim Dipodillus dodsoni patrizii - Dipodillus campestris patrizii
- Gerbillus campestris riparius - Cabrera, 1922 - Maroko ( Melilla ), Sahara Zachodnia ( Dolina Uad Martin, Yebala ) - synonim Dipodillus campestris riparius
- Gerbillus campestris rozsikae - Thomas, 1908 - Algieria ( Biskra ), centralna Tunezja ( Chott Djerid ) - synonim Dipodillus campestris roszikae
- Gerbillus campestris venustus - ( Sundevall, 1843 ) - północny Sudan, Egipt ( dolina Nilu, Aswan ) - synonim Dipodillus venustus - Meriones venustus - Gerbillus venustus - Dipodillus campestris venustus - traktowany jako odrębny w jakiejś taksonomii
- Gerbillus campestris wassifi - Setzer, 1958 - Egipt ( wybrzeże Morza Śródziemnego, Salum, Aleksandria, zachodnia pustynia Governorate ), Libia ( wybrzeże, północno-wschodnia Cyrenajka ) - synonim Dipodillus campestris wassifi
Gerbillus campestris campestris
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję oraz prawdopodobieństwo dużych populacji. Jest małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Loche pierwszy opisał w 1867 roku Gerbillus campestris na podstawie próbek zebranych w prowincji Constantine, Philip Ville, w Algierii.
Przez lata było około dziewiętnaście gatunków. To zostało podsumowane przez Ley w roku 1983 w publikacji "Taksonomia rodzaju Gerbillus ( Rodentia: Gerbillinae ) z uwagi na temat zastosowania nazw rodzajowych z adnotacjami na liście gatunków". Zauważył, że wiele synonimów było rozpoznanych i ,że najbardziej brakowało dowodów podtrzymujących. Kilka różnych populacji geograficznych było poddanych przeglądowi przez różnych autorów.
Obecnie brak widocznych zagrożeń dla gatunku jako całości. W Maroku traktowany jako szkodnik upraw rolnych.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Brak danych czy występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Potrzebne są dalsze badania które stwierdzą o jego obecności lub nie obecności w obszarach chronionych i związanych z nie obecnością przyczyn.
W niewoli - zarówno w hodowli wiwaryjnej jak i amatorskiej.
Do Wielkiej Brytanii trafił około 1999 roku z ogrodu zoologicznego w Berlinie.
Obecnie na skutek chowu wsobnego i braku osobników sprowadzanych z hodowli kontynentalnych popularność gatunku na wyspach spadła.
Hodowany jest w niewielkich grupach rodzinnych. Zjada typowe mieszanki dla gryzoni, warzywa i owoce, nasiona zbóż, kocie i psie przysmaki oraz owady.
Dobrze rozmnaża się w warunkach hodowlanych.
Gerbillus dalloni - Heim de Balsac, 1936 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Gerbillus. Synonim Gerbillus agag dalloni.
Uwaga : ten takson może stanowić synonim dwóch gatunków :
według źródeł IUCN zawarty jest w Gerbillus nigeriae, a według MSW zawarty jest w Gerbillus agag.
Występuje w Afryce Centralnej ( Czad - region Tibesti ).
Suwak zwyczajny, suwak mały, myszoskoczka mała ( Gerbillus gerbillus ) - ( Olivier, 1801 ) - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Gerbillus. Synonim Dipus gerbillus.
Występuje w Afryce Północnej ( Maroko, Algieria, Tunezja, Libia, Egipt ), region Sahelu ( północne Mali, północny Niger, północny Czad, północny Sudan ) oraz w zachodniej Azji ( Izrael, Jordania ).
Zamieszkuje obszary pustynne i półpustynne, piaszczyste i żwirowe, z rzadką roślinnością oraz porośnięte roślinnością. Także pobliża oaz i gajów palmowych lub słonych bagien, pola uprawne, pobliża siedlisk ludzkich a nawet między budynkami.
myszoskoczka mała ( Gerbillus gerbillus )
Aktywna w ciągu całego roku, szczyt aktywności od zmierzchu do świtu. Dzień spędza w norze lub w szczelinie skalnej.
Prowadzi kolonialny tryb życia. W jednej norze może mieszkać 2 - 6 osobników a także inne gryzonie lub jaszczurki i ropuchy.
Nora jest prosta o głębokości 30 - 60 cm, zakończona jednym wejściem, które jest zamykane piaskiem jak wszyscy mieszkańcy są w środku. Wykorzystywane też są szczeliny skalne, zagłębienia pod kamieniami czy rumowiska skalne.
Brak danych czy kolonia posiada określony rewir.
Do miejsc żerowania wykorzystuje system szlaków komunikacyjnych.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego : samica bardziej zaokrąglona. Długość całkowita ciała około 20 cm, tułów wraz z głową osiąga długość około 10 cm, zaś owłosiony ogon 11–12 cm. Waga 23 gram.
Przednie kończyny ma znacznie krótsze od tylnych. Futro na grzbiecie jest pstrokato żółte do pomarańczowego, działa jako kamuflaż na pustyni piaszczystej, a spód ciała jest biały. Jego duże oczy, okalają białe okręgi. Długi ogon z odróżniającą ciemną końcówką i mniejsze uszy niż innych gatunków Gerbillus. Ma porośnięte podeszwy stóp, które są użyteczne, gdy biega po luźnym piasku.
Porusza się skokami. Długi ogon pomaga utrzymywać równowagę.
Jak wszystkie gatunki z tego rodzaju w celu oszczędnej gospodarki wodnej w organiźmie wytwarza mocno zagęszczony kał i mocz. Brak danych czy gatunek ma gruczoły potowe.
Główną obroną przed drapieżnikami stanowi kamuflaż i szybka ucieczka do nory.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku, postawy ciała. Brak danych czy używa wokalizy.
Odżywia się pokarmem roślinnym ale owady też wchodzą w skład jego diety.
Prawdopodobnie gromadzi też nawóz ssaków kopytnych w celu odzyskania nie strawionych nasion.
Ze względu na oszczędną gospodarkę wodną, wodę uzyskuje z pokarmu lub spija krople rosy.
Na gorsze okresy gromadzi zapasy pokarmu.
Sezon rozrodczy od stycznia do maja. System krycia poligamiczny.
Samica po ciąży 20 - 22 dniowej rodzi 1 - 10 młodych ( średnio 3 - 6 ) w miocie. 2 - 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się ślepe, głuche i nagie. Oczy i uszy otwierają po około 17 - 20 dniach od narodzin. Odstawienie następuje po około 28 - 30 dniach od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Długość życia nie jest znana, wynosi prawdopodobnie około 2,5 lat.
Gerbillus gerbillus gerbillus
,
Opisane podgatunki : - Gerbillus gerbillus aegyptius - Desmarest, 1804 - Egipt ( Aleksandria ) - synonim Gerbillus aegyptius - prawdopodobnie synonim Gerbillus gerbillus gerbillus
- Gerbillus gerbillus aeruginosus - Ranck, 1968 - Libia ( El Giof, Oaza Cufra, Oaza Bzema oraz ekstremalnie oazy na południowym-wschodzie Libii, Cyrenajka Province ) - prawdopodobnie synonim Gerbillus gerbillus gerbillus
- Gerbillus gerbillus asyutensis - Setzer, 1960 - Egipt ( Wadi el Asyuti, Asyut, Pustynia Wschodnia, obrzeże Morza Czerwonego, Półwysep Synaj ) - synonim Gerbillus asyutensis - Gerbillus assyutensis - po studiach wymieniane przez Kock ( 1978 ) jako odrębne gatunki
- Gerbillus gerbillus discolor - Ranck, 1968 - Libia ( Ghat, oazy, skaliste jałowe płaskowyże, żwirowe pustynie, wadi, Oaza Fezzanese, Fezzan Province ) - prawdopodobnie synonim Gerbillus gerbillus gerbillus
- Gerbillus gerbillus foleyi - Heim de Balsac, 1936 - zachodnia Algieria - synonim Gerbillus foleyi - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Gerbillus gerbillus gerbillus - ( Olivier, 1801 ) - Egipt ( Giza Province, Pustynia Zachodnia ), Libia ( Oaza Giarabub ), Algieria, również Jordania, Palestyna, Izrael
- Gerbillus gerbillus hirtipes - Lataste, 1881 - Algieria ( Ouargla ), Tunezja - synonim Gerbillus hirtipes - Gerbillus hirtipes hirtipes - Gerbillus pyramidum hirtipes - forma ta została przez Cockrum ( 1976 ) uznana jako synonim Gerbillus gerbillus
- Gerbillus gerbillus longicaudatus - ( Wagner, 1843 ) - Egipt - synonim Gerbillus longicaudus - Meriones longicaudus - stan niepewności ; traktowany jako synonim Gerbillus gerbillus gerbillus
- Gerbillus gerbillus psammophilous - Ranck, 1968 - Libia ( pustynia przybrzeżna nad Zatoką Sirte, Oaza Gialo, Oaza Tazerbo, Gebel el Harung el Asued, Serir of Calanscio, Cyrenajka Province ) - prawdopodobnie synonim Gerbillus gerbillus gerbillus
- Gerbillus gerbillus sudanensis - Setzer, 1956 - Sudan Południowy ( Red Sea Province ), Egipt - synonim Gerbillus agag sudanensis - Gerbillus sudanensis - granic tego podgatunku nie można określić na podstawie opublikowanych analiz i traktować go jako monotypowy w toku systematycznej rewizji ; uznawany za różny przez Kock 1978
rycina - Gerbillus gerbillus
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na jego szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku, aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Brak jest w chwili obecnej większych zagrożeń dla tego gatunku.
W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii PAN w Warszawie publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano ostatecznie nazwę myszoskoczka mała.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi w krajach występowania.
Przypuszcza się iż występuje w wielu obszarach chronionych.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące zmian klimatycznych, zagrożeń oraz oddziaływania ludzi na siedliska.
W niewoli - zarówno w hodowli wiwaryjnej jak i amatorskiej.
Myszoskoczka karłowata ( Gerbillus henleyi ) - ( de Winton, 1903 ) - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Hendecapleura. Synonim Gerbillus syrticus - Dipodillus henleyi.
Występuje w Afryce Północnej ( centralna i północna Algieria, Maroko, Tunezja, Libia, północny Egipt ), w regionie Sahelu ( Mauretania, Mali, centralny Niger ), w Afryce Zachodniej ( Burkina Faso, północny Senegal ), w Afryce Środkowej ( Czad, centralna Republika Środkowoafrykańska, Sudan ) oraz w zachodniej Azji ( Izrael, Jordania, Arabia Saudyjska, Jemen, Oman ).
Zamieszkuje suche i półpustynne obszary otaczające Saharę, pustynie piaszczyste, kamieniste i żwirowe oraz obszary je otaczające. W bardziej wilgotne lata przenosi się na bardziej piaszczyste obszary.
rycina - myszoskoczka karłowata ( Gerbillus henleyi )
Aktywna w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu.
Żyje w niewielkich skupiskach tworząc grupy rodzinne. Prowadzi też w wilgotne lata koczowniczy tryb życia.
Brak danych czy jest gatunkiem terytorialnym ale prowadząc od czasu do czasu koczowniczy tryb życia prawdopodobnie nie.
Kopie proste nory w piaszczystym i gliniastym gruncie, wykorzystuje też szczeliny skalne, zagłębienia pod dużymi kamieniami czy rumowiska oraz opuszczone nory innych gryzoni.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego ale samica jest bardziej zaokrąglona.
Długość ciała i głowy : 7 - 10 cm. Długość ogona : 2 - 3 cm. Waga : 8 -12 gram.
Ubarwienie grzbietu od ciemnopopielatego do brązowego z jaśniejszym brzuchem. Posiada kontrastujące białe plamy nad oczami, za uszami i na zadzie. Jej stopy na podeszwach nie są porośnięte krótkim włosem.
W czasie nocnych wędrówek wykorzystuje prawdopodobnie systemy szlaków komunikacyjnych.
Ochroną przed drapieżnikami jest szybka ucieczka i kamuflaż.
Korzysta często z kąpieli w luźnym piasku pozwalającej na pielęgnację futerka.
Jak wszystkie gatunki gerbili prowadzi oszczędną gospodarkę wodną w organizmie produkując zagęszczony kał i mocz.
Do komunikacji używa głównie sygnałów chemicznych, słuchu, węchu, wzroku, postawy ciała i dotyku. Brak informacji czy wykorzystuje wokalizę.
Odżywia się głównie nasionami traw i roślin zielnych. Jednak w skład jej diety wchodzą też owady i ich larwy, korzonki, bulwy, cebule, owoce i jagody.
Pokarm zjada na miejscu lub przenosi do nory tworząc zapasy na gorsze okresy. Prawdopodobnie wykorzystuje też odchody zwierząt kopytnych w poszukiwaniu nie strawionych nasion. Wodę pobiera z pokarmu lub spija krople rosy.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia poligamiczny.
Okres ciąży to około 20 - 22 dni. Samica rodzi 1 - 8 młodych w miocie ( średnio 3 - 4 ). 2 - 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się gołe, ślepe, głuche i bezradne. Po około 10 dniach są już porośnięte sierścią. Oczy i uszy otwierają w wieku około dwóch tygodni.
Odstawienie następuje po około miesiącu od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Długość życia nie jest znana, ale prawdopodobnie około 2,5 roku.
Opisane podgatunki :
- Gerbillus henleyi henleyi - ( de Winton, 1903 ) - Egipt ( wybrzeże morza Śródziemnego, Sallum, Aleksandria, zachodnia część Delty Nilu, Wadi Natron, Kair ), Libia ( równina nadbrzeżna i przybrzeżna pustynia, północna część Prowincji Cyrenajka, Zatoka Sirte )
- Gerbillus henleyi jordani - Thomas, 1918 - Algieria, Tunezja - synonim Dipodillus jordani - Gerbillus jordani - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Gerbillus henleyi makrami - Setzer, 1958 - Egipt ( na północ od Bir Kansisrob ), Sudan ( Sudan Government Administrative Area ) - synonim Gerbillus makrami
- Gerbillus henleyi mariae - Bonhote, 1909 - północno-wschodni Egipt ( Mokattam Hills, na wschód od Kairu, Pustynia Wschodnia, Wadi Digla ) - synonim Gerbillus mariae - Dipodillus mariae - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
Gerbillus henleyi henleyi
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji oraz małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Brak jest widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi w miejscach występowania.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych, w tym z : Air i Tenere Natural Reserve w Nigrze.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące zagrożeń, oddziaływania ludzi na siedliska czy trendów i obfitości populacji.
W niewoli - brak danych.
Gerbillus nancillus - Thomas i Hinton, 1923 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Gerbillus.
Uwaga : według Happolda ( w druku ) zawiera Gerbillus mauritaniae ( Heim de Balzaka, 1943 ).
Występuje w Afryce w regionie Sahelu ( Mali, Niger, Sudan - Vinicity of El Fasher, Darfur ), oraz Afryce Centralnej ( Czad, Nigeria, Biurkina Faso ).
Zamieszkuje jałowe i suche obszary półpustynne, pustynie, obszary z glebami piaszczystymi do gliniastych oraz tereny upraw rolnych.
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat jego biologii, ekologii i sposobu życia.
Przyjmuje się, iż zachowanie tego gatunku, sposób odżywiania oraz inne cechy są zbliżone do innych gatunków z tego rodzaju.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek określony jako nie wystarczające dane ze względu, iż mimo rejestracji w bardzo szerokim obszarze istnieje tylko kilka znanych rekordów.
Bardzo niewiele wiadomo na temat stanu populacji oraz wymagań siedliskowych.
Został zarejestrowany z kilku stanowisk z Mali, Nigru i Sudanu. Przypuszcza się iż, zamieszkuje jałowe obszary między znanymi stanowiskami.
Brak jest aktualnych informacji na temat stanu i trendów populacji czy jej obfitości.
Na chwilę obecną brak jest znanych zagrożeń dla gatunku.
Brak jest również informacji czy gatunek występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące dystrybucji, stanu, trendów i obfitości populacji, siedlisk, ekologii, biologii czy zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Gerbillus nanus - Blanford, 1875 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Hendecapleura. Synonim Dipodillus nanus.
Uwaga : obecnie zawiera Gerbillus garamantis - Lataste, 1881, Gerbillus quadrimaculatus - Lataste, 1882, Gerbillus vivax - ( Thomas, 1902 ).
Występuje w Afryce Północnej ( Maroko, Tunezja, Algieria, Libia, Egipt ), w regionie Sahelu ( Mauretania, północne Mali, Niger, Czad ) oraz w zachodniej i południowej Azji ( Półwysep Arabski - Arabia Saudyjska, Jemen, Oman, Katar, Zjednoczone Emiraty Arabskie ), Bliski Wschód ( Izrael, Palestyna, Jordania ), Irak, Iran ( irański Baluchistan ), południowy Afganistan, Pakistan, północno-zachodnie Indie ( region Baluchistan ).
Zamieszkuje pustynie i półpustynie, suche obszary z obfitą roślinnością, obszary skaliste, grunty orne i ogrody. Preferuje obszary pustynne o głębokiej glebie i bujnej roślinności, takie jak ( wadi, oazy, tereny pomiędzy krawędzią pustyni a półpustynią, piaszczysto-gliniaste równiny i baseny ).
Gerbillus nanus
Aktywny w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu, rzadko w ciągu dnia.
Żyje w niewielkich grupach rodzinnych lub samotnie.
Kopie proste nory w piaszczystym i gliniastym gruncie, wykorzystuje też szczeliny skalne, zagłębienia pod dużymi kamieniami czy rumowiska oraz opuszczone nory innych gryzoni.
Prawdopodobnie jest terytorialny ale zakres rewirów nie jest znany. Młode osobniki mogą prowadzić bardziej koczowniczy tryb życia.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego ale samica jest bardziej zaokrąglona.
W czasie nocnych wędrówek wykorzystuje prawdopodobnie systemy szlaków komunikacyjnych.
Ochroną przed drapieżnikami jest szybka ucieczka i kamuflaż.
Korzysta często z kąpieli w luźnym piasku pozwalającej na pielęgnację futerka.
Prowadzi oszczędną gospodarkę wodną w oragnizmie produkując zagęszczony kał i mocz.
Do komunikacji używa głównie sygnałów chemicznych, słuchu, węchu, wzroku, postawy ciała i dotyku. Brak informacji czy wykorzystuje wokalizę.
Odżywia się głównie nasionami traw i roślin zielnych. Jednak w skład jej diety wchodzą też owady i ich larwy, korzonki, bulwy, cebule, owoce i jagody.
Pokarm zjada na miejscu lub przenosi do nory tworząc zapasy na gorsze okresy. Prawdopodobnie wykorzystuje też odchody zwierząt kopytnych w poszukiwaniu nie strawionych nasion. Wodę pobiera z pokarmu lub spija krople rosy.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia poligamiczny.
Samica po ciąży 20 - 22 dniowej rodzi 1 - 10 młodych ( średnio 3 - 6 ) w miocie. 2 - 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się ślepe, głuche i nagie. Oczy i uszy otwierają po około 17 - 20 dniach od narodzin. Odstawienie następuje po około 28 - 30 dniach od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Długość życia nie jest znana, wynosi prawdopodobnie około 2,5 lat.
Gerbillus nanus arabium
Opisane podgatunki :
- Gerbillus nanus arabium - ( Thomas, 1918 ) - zachodnia i Południowa Azja ( Izrael, Palestyna, południowa Jordania, północno-zachodnia Arabia Saudyjska ) - synonim Gerbillus garamantis arabium - Dipodillus arabium
- Gerbillus nanus hilda - ( Thomas, 1918 ) - Afryka Północna ( Maroko - południowo-zachodnie Tangiers ) - synonim Gerbillus campestris hilda - Dipodillus hilda - Gerbillus hilda - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Gerbillus nanus indus - Thomas, 1920 - Azja Południowa ( północno-zachodnie Indie - indyjski Pendżab, Gujarat, Palanpur, Kathiawar, Pakistan - rzeka Indus, południowy Waziristan, Sindh, Prowincja Pendżab ) - synonim Gerbillus dasyurus indus - Gerbillus indus - Dipodillus indus - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Gerbillus nanus lixa - Yerbury i Thomas, 1895 - zachodnia Azja ( południowy Jemen - Sheik Othman ) - synonim Gerbillus dasyurus lixa - Gerbillus lixa - prawdopodobnie synonim Gerbillus dasyurus oraz samodzielny gatunek dla innej taksonomii
- Gerbillus nanus mimulus - ( Thomas, 1902 ) - zachodnia Azja ( południowo-zachodnia Arabia Saudyjska, Jemen ) - synonim Gerbillus mimulus - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Gerbillus nanus nanus - Blanford, 1875 - południowa i zachodnia Azja ( Pakistan, Iran, Oman - Prowincja Muscat )
- Gerbillus nanus quadrimaculatus - Bodenheimer, 1935 - zachodnia Azja ( Izrael, Palestyna ) - synonim Dipodillus quadrimaculatus - uznawany za synonim Gerbillus nanus arabium
- Gerbillus nanus setonbrownei - Harrison, 1968 - zachodnia Azja ( Oman - Suwera, wybrzeże Batinah )
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, brak większych zagrożeń i prawdopodobieństwo dużych populacji.
Uważa się, iż jest to powszechny gatunek.
Brak jest widocznych wiekszych zagrożeń dla gatunku w chwili obecnej.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi w krajach występowania.
Gerbillus nanus
W niewoli - zarówno w hodowli wiwaryjnej jak i amatorskiej.
Suwak nigeryjski - ( Gerbillus nigeriae ) - Thomas i Hinton, 1920 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Gerbillus. Synonim Gerbillus agag nigeriae - Gerbillus gerbillus nigeriae.
Występuje w Afryce Zachodniej w regionie Sahelu ( Mauretania, wyspy Banc d'Arguin, Mali, Niger, północna Nigeria ) i Afryce Centralnej ( zachodni Czad ).
Zamieszkuje różnorodne siedliska - piaszczyste i kamieniste pustynie, półpustynie, suche jałowe obszary, uprawne pola i ogrody.
rycina - suwak nigeryjski ( Gerbillus nigeriae )
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Uważa się, iż zachowanie i sposób życia jest zbliżone do zachowań innych gatunków z rodzaju Gerbillus.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji, duży stopień tolerancji na modyfikację siedlisk i dlatego jest małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku, aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Gerbillus nigeriae prawdopodobnie stanowi kompleks kilku podobnych gatunków, dlatego potrzebne są dalsze badania w celu wyjaśnienia statusu taksonomicznego populacji przypisanych do tego gatunku.
Uznawany na części obszaru występowania jako szkodnik upraw rolnych.
Brak jest widocznych zagrożeń dla gatunku w chwili obecnej.
Rejestrowany z National Park Banc d'Arguin - Mauretania oraz może być obecny w innych obszarach chronionych w swoim zakresie.
Potrzebne są dalsze badania taksonomii, dystrybucji, obfitości, stanu i trendów populacji, biologii i ekologii tego gatunku.
W niewoli - brak danych.
Mogulla, suwak mniejszy - ( Gerbillus pusillus ) - Peters, 1878 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Hendecapleura. Synonim Dipodillus pusillus.
Uwaga : obecnie zawiera Gerbillus diminutus - ( Dollman, 1911 ), Gerbillus percivali - ( Dollman, 1914 ), Gerbillus ruberrimus - Rhoads, 1896, za Happold ( w druku ). Gerbillus diminutus czasem uważany za incertae sedis.
Występuje w Afryce Wschodniej ( południowo-wschodnia Etiopia, Somalia - Awash, południowo-wschodni Sudan, Kenia i północna Tanzania ), prawdopodobnie również Sudan Południowy ), Afyka Centralna do Zachodniej ( Czad, Mali, Niger ).
Zamieszkuje trawiaste łąki i skaliste nagie równiny, ale także półpustynie, obszary upraw rolnych czy jałowe suche obszary.
mogulla ( Gerbillus pusillus ) - okazy muzealne Field Museum
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Uważa się, iż zachowanie i sposób życia jest zbliżone do zachowań innych gatunków z rodzaju Gerbillus.
Nie opisano zadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Gerbillus pusillus jest uznawany za dość rzadki gatunek.
Rekordy z centralnej Afryki i regionu Sahelu mogą stanowić zupełnie inny gatunek.
Brak jest widocznych zagrożeń dla gatunku w chwili obecnej.
Gatunek został zarejestrowany w niektórych obszarach chronionych.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi w krajach występowania.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące dystrybucji, obfitości, stanu i trendów populacji, biologii, ekologii, siedlisk i ewentualnych zagrożeń dla tego mało znanego gatunku.
W niewoli - brak danych.
Gerbillus riggenbachi - Thomas, 1903 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae, z podrodzaju Gerbillus. Synonim Gerbillus pyramidum riggenbachi - Gerbillus tarabuli riggenbachi.
Uwaga : obecnie zawarty w Gerbillus tarabuli - Thomas, 1902.
Występuje w Afryce Zachodniej ( północny Senegal, Sahara Zachodnia, Rio de Oro i prawdopodobnie Mauretania ).
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz