Beszamel i spółka bez ograniczeń: Nornice hokikudo z rodzaju Oxymycterus, z Ameryki Południowej. Przegląd gatunków. Część I.

Hokikudo argentyński ( Oxymycterus akodontius ) - Thomas, 1921 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Sigmodontinae, z plemienia Akodontini.

Występuje w Ameryce Południowej ( północno-zachodnia Argentyna, Prowincja Jujuy, Higuerilla, wschodnia Tilcara ).

Zamieszkuje górskie lasy Yungas na wysokości 2000 m n.p.m.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek traktowany jako nie wystarczające dane ze względu na ciągłe wątpliwości co do jego ważności taksonomicznej i na brak aktualnych informacji na temat stanu populacji i wymagań ekologicznych.
Znany jedynie z trzech zebranych okazów.
Oxymycterus akodontius jest traktowany czasem jako synonim rodzajowy Akodon.
Obecnie nie ma dostępnych informacji na temat stanu populacji czy liczebności tego gatunku.
W tym obszarze jest duże wylesianie i nadmierny wypas, jednak ewentualne skutki utraty siedlisk i wpływu na populacje tego gatunku są nadal nieznane.
Brak danych czy występuje w dowolnym obszarze chronionym.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące statusu taksonomicznego, stanu i trendów populacji, jej obfitości, dystrybucji, biologii, ekologii, siedlisk i ewentualnych zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

Hokikudo amazoński ( Oxymycterus amazonicus ) - Hershkovitz P., 1994 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Sigmodontinae, z plemienia Akodontini.

Występuje w Ameryce Południowej ( centralna Brazylia, dolna Amazonia, na południe od Amazonki pomiędzy Rio Tocantins a Maderą, północno-zachodnie Mato Grosso ).

Zamieszkuje nizinne, wilgotne tropikalne lasy.

Aktywny w ciągu całego roku, szczyt aktywności w godzinach popołudniowych, po zmroku, przed świtem i wczesnym rankiem. W ciągu dnia rzadko opuszcza kryjówkę.
Żyje samotnie lub w niewielkich grupach rodzinnych.
Prawdopodobnie jest terytorialny ale zakresy rewirów nie są znane.
Na kryjówki wybiera zagłębienia pod korzeniami drzew, gęste zarośla, opuszczone nory innych gatunków, czasami kopie własne nory lub inne dostępne miejsca. Kryjówki z reguły są usytuowane powyżej linii sezonowych powodzi.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Do komunikacji używa prawdopodobnie sygnałów zapachowych, węchu, słuchu, dotyku, postawy ciała i wzroku. Brak danych czy używa wokalizy w czasie zagrożenia, zalotów czy agresji.
Odżywia się głównie różnego rodzaju bezkręgowcami i ich larwami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, ale najczęściej w okresie suchym.
System krycia poligamiczny.
Samica buduje gniazdo z suchej roślinności, które umieszcza w kryjówce.
Ciąża trwa 20 - 22 dni. Samica rodzi średnio 4 - 5 młodych w miocie.
2 - 3 mioty w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po około 10 dniach otwierają oczy. Odstawienie następuje między 20 a 30 dniem od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową uzyskuje samica w ciągu 4 - 6 tygodni od narodzin a samiec po około 3 miesiącach.
Długość życia nie jest znana, ale prawdopodobnie wynosi około 12 - 18 miesięcy.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Jest on szeroko rozpowszechniony i często spotykany.
W chwili obecnej brak jest widocznych zagrożeń dla gatunku.
Brak danych czy występuje w dowolnym obszarze chronionym w swoim zakresie.

W niewoli - brak danych.

Hokikudo kątowy ( Oxymycterus angularis ) - Thomas, 1909 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Sigmodontinae, z plemienia Akodontini.

Występuje w Ameryce Południowej ( wschodnia Brazylia - Pernambuco, Alagoas, Sao Lourenço ).

Zamieszkuje otwarte suche obszary i suche tropikalne zarośla.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Stan i trendy populacji nie są znane.
Brak jest widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
Brak danych czy zamieszkuje dowolny obszar chroniony.
Potrzebne są aktualne badania na temat stanu i trendów populacji, jej obfitości, biologii, ekologii, siedlisk i ewentualnych zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

Hokikudo caparao ( Oxymycterus caparoae ) - Hershkovitz, 1998 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Sigmodontinae, z plemienia Akodontini. Synonim Oxymycterus caparaoe.

Występuje w Ameryce Południowej ( Brazylia - Minas Gerais - Pico da Bandeira, Espírito Santo, Rio de Janeiro ).

Zamieszkuje górskie tropikalne lasy oraz lasy wtórne na wysokości 1800 - 2700 m n.p.m.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Stan i trendy populacji są nie znane.
Gatunek wykazuje pewien stopień tolerancji na modyfikację siedlisk zamieszkując wtórny las górski.
Brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
Nie wiadomo czy zamieszkuje dowolny obszar chroniony w swoim zakresie.
Potrzebne są aktualne badania na temat stanu i trendów populacji, jej obfitości, biologii, ekologii, siedlisk i ewentualnych zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

+Oxymycterus cosmodus - Winge, 1887 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Sigmodontinae, z plemienia Akodontini.

Występował w Ameryce Południowej ( Brazylia ).

Brak danych jakie zamieszkiwał siedlisko, ale prawdopodobnie lasy.

Gatunek znany ze szczątków kostnych. Wymarł w plejstocenie.

Oxymycterus dasytrichus - Fischer, 1814/Schinz, 1821 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Sigmodontinae, z plemienia Akodontini. Synonim Hypudaeus dasytrichus - Oxymycterus rufus dasytrichus.
Uwagi : ujmowane jako odrębne od Oxymycterus rufus przez Goncalves & De Oliveira ( 2004 ). Oxymycterus hispidus i Oxymycterus roberti różne

Występuje w Ameryce Południowej ( Brazylia - Bahia, Espirito Santo, Minas Gerais, Rio de Janeiro i Sao Paulo ).

Zamieszkuje tzw. atlantycki pierwotny las i skraj lasu wtórnego od poziomu morza do 800 m n.p.m. Także obszary podmokłe.

Oxymycterus dasytrichus

Aktywny w ciągu całego roku, od późnego popołudnia do wczesnych godzin porannych z przerwami na odpoczynek.
Żyje prawdopodobnie samotnie ale nie jest wykluczone, że w parach lub niewielkich grupach rodzinnych.
Nie wykluczone jest, że jest terytorialny ale zakresy rewirów osobniczych nie są znane.
Na kryjówki wybiera opuszczone nory innych gatunków, zagłębienia pod korzeniami drzew, gęste zarośla, kępy wysokiej trawy lub roślin zielnych. Kopie też własne płytkie nory w odpowiednim gruncie.
Prawdopodobnie używa systemu szlaków komunikacyjnych do przemieszczania się w trakcie poszukiwań pokarmu.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Do komunikacji używa sygnałów zapachowych, węchu, słuchu, dotyku, postawy ciała. Brak danych czy używa wokalizy w chwilach zagrożenia, agresji czy zalotów.
Odżywia się głównie owadami i ich larwami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku ale najczęściej w porze suchej.
System krycia poligamiczny ale monogamia nie jest wykluczona.
Samica buduje gniazdo z suchej roślinności, które umieszcza w kryjówce.
Ciąża trwa 20 - 22 dni. Samica rodzi średnio 4 - 5 młodych w miocie.
2 - 3 mioty w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po około 10 dniach otwierają oczy. Odstawienie następuje między 20 a 30 dniem od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową uzyskuje samica w ciągu 4 - 6 tygodni od narodzin a samiec po około 3 miesiącach.
Długość życia nie jest znana, ale prawdopodobnie wynosi około 12 - 18 miesięcy.

Oxymycterus dasytrichus

Opisane podgatunki :
- Oxymycterus dasytrichus dasytrichos - Wied-Neuwied, 1826 - wschodnia Brazylia ( Bahia State, Rio Mucuri ) - synonim Hypudaeus dasytrichos - traktowany jako synonim Oxymycterus dasytrichus
- Oxymycterus dasytrichus dasytrichus - Fischer, 1814 - Urugwaj, południowo-wschodnia Brazylia ( Espirito Santo )

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji oraz małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Toleruje pewien stopień modyfikacji siedlisk, zamieszkując skraj wtórnego górskiego atlantyckiego lasu.
Na nie których obszarach często spotykany a na innych rzadki. Trudny do zebrania ( Pers Bergallo. Comm. ).
W chwili obecnej brak jest wyraźnych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Rejestrowany z Itatiaia i Restinga de Jurubatiba National Park.
Potrzebne są aktualne badanie stanu i trendów populacji oraz jej obfitości.
Należy też zbadać czy siedliska wtórnego lasu są zamieszkiwane przez gatunek czy pozostaje on dalej na jego skraju.

W niewoli - brak danych.

Hokikudo tajemniczy ( Oxymycterus delator ) - Thomas, 1903 - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny Sigmodontinae, z plemienia Akodontini.

Występuje w Ameryce Południowej ( wschodni Paragwaj, południowo-środkowa Brazylia ).

Zamieszkuje tereny bagienne, obszary wilgotnych łąk, Cerrado i Chaco oraz obszary graniczne suchych i wilgotnych łąk do wysokości 1200 m n.p.m.

hokikudo tajemniczy ( Oxymycterus delator )

Aktywny w ciągu całego roku, głównie w późnym popołudniem, po zmierzchu i przed wschodem słońca, czasami również za dnia.
Żyje w samotnie, czasami w parach lub niewielkich grupach rodzinnych.
Jest prawdopodobnie terytorialny ale zakresy rewirów osobniczych nie są znane.
Na kryjówki wybiera wszelkiego rodzaju zagłębienia w wilgotnym gruncie, wśród gęstych traw, w zaroślach, opuszczone nory innych gatunków a czasami kopie własne nory w miękkim gruncie.
Przypuszczalnie wykorzystuje systemy szlaków komunikacyjnych do miejsc żerowania.
Dymorfizm płciowy nieznany. Długość ciała 120 - 179 mm, długość ogona 69 -121 mm, długość stopy łącznie z pazurami 22 - 31 mm, wewnętrzna długość ucha 14 - 22 mm . Waga 65 - 115 gram.
Do komunikacji używa sygnałów zapachowych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku oraz postawy ciała. Brak danych czy używa wokalizy w momentach zagrożenia, agresji lub zalotów.
Odżywia się różnego rodzaju bezkręgowcami i ich larwami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku ale najczęściej w okresie wiosennym ( październik - listopad ). System krycia prawdopodobnie poligamiczny ale nie jest wykluczona monogamia.
Ciąża trwa 20 - 22 dni. Samica rodzi średnio 2 - 5 młodych w miocie.
2 - 3 mioty w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po około 10 dniach otwierają oczy. Odstawienie następuje między 20 a 30 dniem od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową uzyskuje samica w ciągu 4 - 6 tygodni od narodzin a samiec po około 3 miesiącach.
Długość życia nie jest znana, ale prawdopodobnie wynosi około 12 - 18 miesięcy.

Oxymycterus delator

Nie opisano żadnych podgatunków.

Oxymycterus delator - martwy osobnik

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, występowanie w wielu obszarach chronionych, prawdopodobieństwo dużych populacji, pewną tolerancję na modyfikację siedlisk oraz małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Lokalnie ma obfite populacje, najczęściej w obszarach wilgotnych łąk ( Vieira os. comm. ). Ekologicznie równoważny Oxymycterus nasutus ale nie występuje tak wysoko ( Vieira os. comm. ).
Okazy Oxymycterus z Cerrado ( centralna Brazylia ) identyfikowano jako Oxymycterus roberti ( Hershkovitz, 1994 ). Jednak badania taksonomiczne wykazały zmianę rodzaju ( Oliveira, 1998 ), wykazały że populacje z Cerrado są zawarte w Oxymycterus delator.
Zebrano 25 osobników 22 w Vereda i 3 w Campo Umido ( obszary, A2 i A3 ). Cztery ciężarne samice zebrano w listopadzie miały one 2 - 5 zarodków w każdej.
Główne zagrożenie stanowi osuszanie terenów podmokłych.
Rejestrowany z Emas Nacional Park, Brasilia Nacional Park, Serra da Canasta State Park, Chapada dos Veadeiros Nacional Park oraz możliwe, że występuje też w innych obszarach chronionych.