Krótkoogoniasty leming preriowy ( Lemmiscus curtatus ) - ( Cope, 1868 ) - gryzoń z podrzędu myszokształtnych ( Myomorpha ), z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Lagurus curtatus - Arvicola curtata - Lagurus curtatus ( Cope, 1868 ).
Występuje w Ameryce Północnej ( U.S.A. - Waszyngton, Oregon, południowo-środkowo-wschodnia Kalifornia, Utah, południowe i północne Kolorado, zachodnia Dakota ), Kanada ( południowa Alberta, południowo-wschodni Saskatchewan ).
Zamieszkuje półpustynne stepy, wzgórza, suche kaniony, obszary skaliste. Preferuje miejsca porośnięte bylicą i innymi zbliżonymi roślinami o dobrze odsączonej glebie.
krótkoogoniasty leming preriowy ( Lemmiscus curtatus )
Aktywny w ciągu całego roku i całej doby. Szczyt aktywności na 2 - 3 godziny przed zmierzchem, 2 - 3 godziny po zmierzchu oraz 1 -2 godziny przed świtem i tuż po wschodzie słońca. W czasie niekorzystnej pogody ( np. wietrznej ) spada jego aktywność.
Żyje w grupach rodzinnych i niewielkich koloniach. Na niektórych obszarach samotnie lub w parach ( Idaho ), lecz w zimie w większych skupiskach.
Kopie kompleks nor mogących mieć od 8 do 30 wejść i połączonych tunelami, które często są wyłożone trawą lub szałwią. Wejścia często są ukryte za naturalną osłoną. Wiele jest krótkich tuneli o szerokości 80 - 460 mm, komora gniazdowa może mieć 250 mm średnicy. Opuszczone tunele przez susły często są zintegrowane z siecią nor.
Używa sieci szlaków komunikacyjnych na powierzchni i krótkich sąsiednich tuneli, które działają jak otwory ewakuacyjne. Często ma szereg sieci kryjówek i porusza się między sieciami w zależności od dostępności pokarmu.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Długość ciała i głowy to 90 do 130 mm, ogona 16 - 30 mm. Waga ciała 17 - 38 gram.
Jego ciało wydaje się być krępe. Ma grube, blado szare futro, ciemniejsze na grzbiecie a białawe, srebrzyste lub jasnoszare na brzuchu. Niektóre osobniki mogą mieć jasne akcenty na uszach lub nosie.
Jego krótki ogon jest w białawym kolorze. Posiada małe uszy i grube pazury.
Stopy są białe lub jasnoszare, gęsto pokryte futerkiem, kończyny tylne są tej samej długości co ogon.
W czasie swojej aktywności porusza się szybko, często przystając i nasłuchując.
Dobrze wspina się na gałęzie krzewów lub innych wysokich roślin.
Żeruje głównie pod baldachimem krzewów lub traw, często wspinając się na wyższe rośliny.
Do komunikacji używa sygnałów zapachowych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku, postawy ciała.
Odżywia się zielonymi częściami roślin, kwiatami, liśćmi, niedojrzałymi owocami traw i roślin zielnych, łodygami, korą krzewów w zimie oraz na obszarach wypasu bydła niestrawionymi resztkami zawartymi w odchodach, gdy inny pokarm jest nie dostępny. Świeżo zebrane rośliny mogą zostać ułożone w stos zanim zostaną zużyte, i często w takim stanie są przenoszone do nory. Zdarza się, że inny osobnik zagarnie zgromadzony stos suchej roślinności. Castilleja i Lupinus są najczęstszym pokarmem w czerwcu i sierpniu ( Idaho ).
siedlisko Lemmiscus curtatus porośnięte Artemisia tridentata
W przeciwieństwie do innych gryzoni zamieszkujących suche obszary nie zjada nasion. Brak danych czy pokarm jest magazynowany na okres zimowy.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, choć w północnej części ich zakresu na ogół tylko od marca do początku grudnia. System krycia monogamiczny ale nie wszystkie zachowania gatunku potwierdzają monogamię.
Cykl rujowy wynosi około 20 dni, a w ciągu 24 godzin po porodzie, występuje ruja poporodowa .
Ciąża trwa zwykle od 24 do 25 dni. Samica rodzi średnio 5 młodych w miocie ( zakres od 1 do 13 ). Wielkość miotu może być skorelowana z opadami i dostępnością roślinności.
Młode rodzą się w komorze gniazdowej wyścielonej łodygami, liśćmi czy trawami. W jednej komorze może rodzić kilka samic jednocześnie.
Młode rodzą się ślepe, głuche i gołe. Ważą około 1,5 grama. Oczy otwierają po około 11 dniach. Odstawienie następuje po 21 dniach od narodzin.
Dojrzałość płciową samica osiąga po około 60 dniach, a samiec między 60 a 75 dniach od narodzin.
Z opieką sprawowaną nad młodymi przez samca, istnieją sprzeczne informacje. Jednak większość opieki jest sprawowana przez samicę.
Długość życia nie jest znana lecz prawdopodobnie wynosi około 12 - 14 miesięcy w warunkach naturalnych. W niewoli może przeżyć dłużej.
rycina - Lemmiscus curtatus - u dołu : płowe ubarwienie ; u góry : popielate ubarwienie
Opisane podgatunki :
- Lemmiscus curtatus artemisiae - Anthony, 1913 - U.S.A. ( Oregon - Ironside, Malheur County ) - synonim Lagurus curtatus artemisiae - Microtus curtatus artemisiae - traktowany jako synonim Lemmiscus curtatus pallidus lub pauperrimus
- Lemmiscus curtatus curtatus - ( Cope, 1868 ) - U.S.A. ( środkowo-wschodnia Kalifornia - Mono County, Inyo County, Mono Mills, Mono Lake, góry Inyo, wschodnia Sierra Nevada, Dolina Śmierci, Big Prospector Meadow, góry Białe, południowo-zachodnia Newada - Pigeon Spring, Mt. Magruder, Pahute Mesa, południowe Washoe County ) - synonim Lagurus curtatus curtatus - Arvicola austerus curtatus
- Lemmiscus curtatus intermedius - Taylor, 1911 - U.S.A ( Newada - Head of Big Creek, Pine Forest Mountains, Humboldt County, Kalifornia, południowo-wschodni Oregon, południowe Idaho, zachodnie Utah ) - synonim Microtus intermedius - Lagurus intermedius - traktowany jako samodzielny gatunek innego autora w innej taksonomii
- Lemmiscus curtatus levidensis - ( Goldman, 1941 ) - U.S.A. ( region Gór Skalistych, północno-zachodnie Kolorado, północno-wschodnie Utah, południowo-zachodnie Wyoming, wschodnie Idaho - Salmon River Mountains ), południowo-zachodnia Montana - synonim Lagurus curtatus levidensis
- Lemmiscus curtatus orbitus - Dearden i Lee, 1955 - U.S.A. ( Utah - Garfield County ) - synonim Lagurus curtatus orbitus
- Lemmiscus curtatus pallidus - Merriam, 1888 - północne U.S.A. ( północno-zachodnia Dakota Północna - Fort Buford, wschodnia Montana ), Kanada ( południowo-zachodni Saskatchewan, południowa Alberta - Calgary, Little Sandhill Creek, Red Deder River ) - synonim Arvicola pallidus - Microtus pallidus - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Lemmiscus curtatus pauperrimus - Cooper, 1868 - U.S.A. ( południowy i wschodni Waszyngton - Snake River, Plains of the Columbia, Oregon, środkowe Idaho, Utah - północne stoki gór Uinta ) - synonim Microtus pauperrimus - Arvicola pauperrima - Lagurus pauperrimus - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
Lemmiscus curtatus
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na brak poważniejszych zagrożeń oraz prawdopodobieństwo dużych populacji i małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku populacji, aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Uważa się, iż jest bezpieczny w swoim zasięgu ( NatureServe ).
Gęstość osobnicza waha się różnie, mniej niż 1 - 20 osobników/ha w różnych obszarach, i o różnych porach roku w Idaho ( Mullican i Keller, 1986 ). W Idaho, Lemmiscus curtatus wyraźnie występuje pojedynczo lub w parach podczas ciepłych pór roku, jednak może zajmować gniazdo wspólnie w zimie ( Mullican i Keller 1987 ). Gęstość osobnicza 4 - 16 osobnika/ha stwierdzono w badaniu w południowo-wschodniej Idaho. Wzory demograficzne Lemmiscus curtatus są różne w porównaniu do gatunków doświadczających roczne lub wieloletnie wahania populacji.
Gatunek mieszka w zaroślach bylicy ( Lampe i wsp. 1974 ). Związany jest Artemisia spp., zwłaszcza Artemisia tridentata ( Hoffmann i Pattie 1968 ).
Mullican i Keller (1986) poinformował, że osobniki żyją w parach damsko-męskich na wolności, wskazując, monogamię. Badanie w niewoli potwierdziło, że samce i samice dzielą jedno gniazdo w okresie po porodzie, jak to zwykle u monogamicznych gryzoni z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ) ( Hofmann, et al., 1989 ). U gatunków znanych z poligamii, samce zamieszkują oddzielne gniazda. Ponadto, w ich kolonii rozrodczej, młode często nadal zamieszkują gniazdo rodzicielskie, kiedy kolejny miot się narodził. Potwierdza to tezę, że lokalne stężenie osobników widziane w naturze reprezentuje rozszerzoną rodzinę, która mieszka w nieco kolonialnym stylu. Jednakże, nie wszystkie z tych danych, pobranych przez Hofmann, et al ( 1989 ) były zgodne z monogamicznym systemem hodowli. Wykazało ono również, że samce i samice nie koordynują działań, aby zapewnić, aby co najmniej jeden z rodziców przebywał zawsze z młodymi, jak to opisano dla gatunków monogamicznych. Ponadto samce spędzały bardzo mało czasu opiekując się młodymi, co jest rzadkością w przypadku gatunków monogamicznych, i jest bardzo powszechne u gatunków poligamicznych. Konieczne są dalsze badania w celu wyjaśnienia systemu kojarzenia tego gryzonia.
Wiele z pierwotnego zakresu gatunku została zmieniona w wyniku rolnictwa i nadmiernego wypasu ( Brylski i Harris, 2001; Mullican i Keller, 1986; Nowak, 1999 ).
Gatunek jest ważnym składnikiem diety wielu drapieżników, zamieszkujących te ekosystemy.
Nie są znane żadne zagrożenia istotne dla tego gatunku w chwili obecnej.
Zasięg tego gatunku obejmuje kilka obszarów chronionych.
Lemmiscus curtatus
W niewoli.
W badaniach laboratoryjnych.
Samce w hodowli bywają agresywne. Hofmann, et al. ( 1989 ) wykazał, że samice na ogół więcej czasu spędzały samotnie w gnieździe, niż robiły to samce. Więcej też czasu poświęcały opiece nad potomstwem niż robiły to samce. Częstotliwość opieki zmniejszała się wraz z dorastaniem potomstwa ( Hofmann, i wsp., 1989; Mullican i Keller, 1986 ).
okaz muzealny - Lemmiscus curtatus
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz