Myszak czarnawy ( Peromyscus furvus ) - J, A, Allen i Chapman, 1897 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ).
Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( wzdłuż wschodnich stoków Sierra Madre Oriental, ze skrajnego południowo-wschodniego San Luis Potosi do północno-centralnego Oaxaca ).
Zamieszkuje wilgotne, górskie lasy dębowo-sosonowe na wysokości 650 - 2900 m n.p.m.
myszak czarnawy ( Peromyscus furvus )
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo, iż jest gatunkiem aktywnym w ciągu całego roku, żyje samotnie lub w małych grupach rodzinnych ( samica z młodymi ) i że jest nocny.
Prawdopodobnie brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Długość głowy i tułowia to 70 - 170 mm. Ogon długości 40 - 205 mm.
Waga: od 15 do ponad 110 g.
Opisane podgatunki :
- Peromyscus furvus angustirostris - Hall i Álvarez, 1961 - Meksyk ( Veracruz, zachodni Zacualpan ) - synonim Peromyscus angustirostris - uważany jako synonim Peromyscus furvus ( forma centralna ) - odrębny gatunek w niektórych taksonomiach
- Peromyscus furvus furvus - J, A, Allen and Chapman, 1897 - Meksyk ( północne Veracruz, Puebla )
- Peromyscus furvus latirostris - Hall, 1971 - Meksyk ( południowo-wschodnie San Luis Potosi ) - synonim Peromyscus latirostris - uważany jako synonim Peromyscus furvus - odrębny gatunek w niektórych taksonomiach
Peromyscus furvus wśród ściółki leśnej
Wymieniony jako niedostateczne dane w związku z brakiem aktualnych informacji o zagrożeniach i stanie ochrony. Nie znaleziono żadnych informacji o stanie populacji, chociaż Peromyscus furvus stracił większość naturalnego siedliska przez wylesiania.
Dane sekwencyjne wskazują, że Peromyscus furvus może być złożonym taksonem, z populacją południową tworzącą niezależną linię ewolucyjną.
Przeprowadzono analizę filogenetyczną danych o sekwencji chromatycznej b w celu oceny zmian genetycznych w obrębie wszystkich trzech segmentów allopatrycznych rozkładu Peromyscus furvus pochodzących z Sierra Madre Oriental we wschodnim Meksyku. Zidentyfikowano 24 unikalnych haplotypów wśród 54 badanych osobników, a odległości genetyczne wahały się do 0,078 podstawienia na miejsce. Populacje z centralnej części zakresu utworzyły jednostkę jednowłóknistą, podczas gdy próbki z południowej jednostki dystrybucyjnej były polipemiczne. Ponadto, najbardziej wysunięty na południe wysiew próbek może stanowić odrębne gatunki. Ten wysoki stopień różnicowania genetycznego pomiędzy populacjami, obecnie uznawany za swoisty, odzwierciedla wynik innych badań genetycznych gryzoni górskich w Mezoameryce. Razem te badania wskazują, że region, uznawany już za nadmiernego rozpowszechnienia na podstawie różnorodności gatunkowej i endemizmu, może zawierać znacznie większą różnorodność niż jest obecnie oceniana.
Nie ma znanych głównych zagrożeń dla tego gatunku. W chwili obecnej niewiele wiadomo o potencjalnych zagrożeniach innych niż wylesianie.
Gatunek wymaga więcej badań, aby lepiej poznać jej podstawową biologię, status populacji i zagrożenia.
W niewoli - brak danych.
Myszak płowy ( Peromyscus hylocetes ) - Merriam, 1898 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus aztecus hylocetes.
Uwagi : Młodsze synonimy ( evides, hylocetes, oaxacensis ) były traktowane jako gatunki ( Hooper, 1968; Osgood, 1909 ) i ich włączenie do Peromyscus aztecus zasługuje na dalsze badania. Uznawane jako odrębne przez Sullivan & al. ( 1997 ).
Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( wzdłuż wybrzeża Eje Volcanico, środkowo-zachodnie Jalisco, Michoacan, północne Morelos, Dystrykt Federalny ). Uznawany za endemit dla Cordillera Transvolcanica.
Zamieszkuje górskie dębowe lasy, sosnowe lasy, górskie lasy jodłowo-sosnowe, a także wilgotne lasy mgliste. Od czasu do czasu wykryty w miejscach o niewielkiej pokrywie roślinności, takich jak pola lawy na wysokości 2300 - 2600 m n.p.m.
myszak płowy ( Peromyscus hylocetes )
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo, iż jest nocnym gryzoniem.
Wielkość 70 - 170 mm; Ogon: 40 - 205 mm. Waga: od 15 do ponad 110 g.
Odżywia się głównie trawami i nasiona, ale w skład jego diety wchodzą też owady.
Rozmnażanie następuje w okresie deszczowym od sierpnia do października, oraz w suchym, gorącym sezonie ( maj ) ( Cruzado i Ceballos 2014 ).
Peromyscus hylocetes w czasie wędrówki po drzewie
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek ten jest wymieniony jako najmniejszej troski z uwagi na jego szeroką dystrybucję, przypuszczalną dużą populację i dlatego, że prawdopodobnie nie spadnie ona w stopniu zbliżonym do wymaganego aby zakwalifikować do umieszczenia w zagrożonej kategorii.
Ten gatunek jest endemiczny dla Meksyku i Cordillera Transvolcanica.
Populacja jest uważana za stabilną i bogatą w odpowiednim siedlisku ( Cruzado i Ceballos 2014 ).
Gatunek ten jest zagrożony wylesieniem, szczególnie w lasach iglastych.
Nie jest objęty żadnymi szczególnymi środkami ochrony.
Brak informacji czy występuje w obszarach chronionych.
W niewoli - brak danych.
Myszak Majów ( Peromyscus mayensis ) - Carleton & Huckaby, 1975 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus furvus mayensis.
Występuje w Ameryce Środkowej - Gwatemala ( Dept. Huehuetenango, około 7 km na północny zachód od Santa Eulalia, Yaiquich ).
Zamieszkuje dojrzały, górski las, gdzie ogranicza się do zimnej, wilgotnej dębiny z rozproszonymi sosnami, z obfitymi epifitami i padłymi drzewami oraz głęboką warstwą ściółki liściowej na wysokości 2900 - 3000 m n.p.m.
myszak Majów ( Peromyscus mayensis )
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo, iż jest to gatunek naziemny. Buszujący w warstwie ściółki liściowej wzdłuż korzeni i upadłych drzew. Wydaje się, że wymaga głębokiej warstwy ściółki, ponieważ nie znajdowano go w podobnym lesie bez głębokiej ściółki na nieco niższej wysokości ( 2800 m n.p.m. ). Na 2900 m nocny szron powoduje spowolnienie rozkładu ściółki, a na poziomie 2800 warstwa ściółki jest płytsza ze względu na cieplejsze warunki.
Samice w ciąży zostały złowione w maju, z 1 do 3 embrionów ( średnio 1,8 ) ( Carleton i Huckaby 1975 ). Wszystkie osobniki złowione w grudniu były niereproduktywne ( Reid 1997 ).
Nie opisano żadnych podgatunków.
rycina - Peromyscus mayensis
Gatunek uznawany za krytycznie zagrożony w kategorii B1ab ( I, II, III ). Wykazano, że jego zasięg wynosi mniej niż 100 km2, jego dystrybucja jest poważnie rozdrobniona i nadal występuje spadek wielkości występowania, powierzchni użytkowej oraz stopnia i jakości jego siedliska.
Znany jedynie z okolicznych miejscowości i okolic ( 2950 m n.p.m. ) w departamencie Huehuetenango w Gwatemali ( Musser i Carleton 2005 ).
Gryzoń ten jest bardzo zagrożony ze względu na intensywne rejestrowanie w swoim małym, znanym obszarze występowania. Ogień jest również potencjalnym zagrożeniem z powodu niewielkiego rozmiaru jego obszaru występowania. Zmiany klimatyczne i / lub silny rok El Niño, z których każdy może wysuszyć obszar, to inne potencjalne zagrożenia, ponieważ gatunek wymaga mokrej ściółki liści.
Ten gatunek występuje w Sierra de Cuchumatanes National Park, jednak ten park szybko się obniża i nie jest dobrze chroniony.
Gatunek mógłby korzystać ze zwiększonego poziomu ochrony siedliska leśnego.
W niewoli - brak danych.
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz