Beszamel i spółka bez ograniczeń: Nowe gatunki w obrębie gatunku mrówkojadek ( Cyclopes didactylus ) z Ameryki Środkowej i Południowej.

Uważano, że mrówkojadek to jeden gatunek, ale naukowcy ustalili teraz, że populacja składa się z siedmiu unikalnych gatunków.

mrówkojadek ( Cyclopes didactylus )

Pierwszą wskazówką było futro.
Podczas studiowania mrówkojadków w Brazylii biolog Flávia Miranda "zaczęła dostrzegać różnice między kolorami populacji Amazonki i lasu atlantyckiego" - wspomina.
Był tylko jeden uznany gatunek Cyclopes didactylus - ale zastanawiała się, czy ci mało znani mieszkańcy drzew mogą się kwalifikować jako dwa odrębne gatunki. Miranda, z Federalnego Uniwersytetu Brazylii w Minas Gerais i jego koledzy pojechali na 10 ekspedycji w Brazylii i Surinamie w poszukiwaniu mrówkojadków w ciągu dekady, a także wypróbowanych muzeów historii naturalnej w poszukiwaniu dodatkowych próbek biologicznych.
( Przeczytaj, jak nowe gatunki Amazonii są odkrywane co drugi dzień. )

pobieranie próbek DNA od Cyclopes didactylus

Na koniec zespół zakończył badanie próbek DNA z 33 dzikich mrówkojadków i informacji anatomicznych zebranych z dodatkowych 280 okazów muzealnych.
Jej początkowe przeczucie było słuszne: dwie grupy silnych mrówkojadków były inne.
W rzeczywistości, według jej badań, opublikowanych 11 grudnia w Zoological Journal of the Linnean Society, może istnieć aż siedem różnych rodzajów mrówkojadków. Jest to dobry przykład zaskakujących wyników, które mogą pojawić się, gdy po raz pierwszy zbadane zostanie nowocześnie zwierzę, które prawie nigdy nie było badane za pomocą nowoczesnych technik" - mówi Kristofer Helgen, mammalogista z University of Adelaide w Australii. "Nie będę zaskoczony, jeśli przyszłe badania nad tymi pięknymi zwierzętami pokażą jeszcze bardziej pomijane gatunki" - mówi.

mrówkojadek ( Cyclopes didactylus ) - mierzenie schwytanego osobnika

mrówkojad wielki ( Myrmecophaga tridactyla )

W 2005 r. Miranda dowiedziała się, że naukowcy nie są pewni, czy mrówkojadki nadal żyją w północno-wschodnim atlantyckim lesie deszczowym, co zainspirowało ją do zbadania zagadkowych ssaków. ( Przeczytaj więcej o mrówkojadzie wielkim ).
Pierwszym wyzwaniem jej drużyny było zastanowienie się, jak je schwytać.
Mają zaledwie 20 cali długości i są nocne, należą do najmniej zbadanych ze wszystkich mrówkojadów, głównie dlatego, że tak trudno je znaleźć. Znalezione w całej Ameryce Środkowej i Południowej mrówkojadki spędzają też życie ukryte w koronie drzew, żywiąc się głównie mrówkami.

mrówkojadek ( Cyclopes didactylus ) - samica z młodym

Miranda i jego koledzy rozprowadzali ulotki wśród rdzennych społeczności Brazylii, prosząc ich o swoją wiedzę na temat tropienia, znajdowania i chwytania futrzanych stworzeń. "Zdobycie pierwszego zwierzęcia zajęło nam dwa lata", - mówi.
Podczas studiowania mrówkojadków w Brazylii biolog Flávia Miranda "zaczęła dostrzegać różnice między kolorami populacji Amazonii i lasu atlantyckiego" - wspomina.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody klasyfikuje Cyclopes didactylus jako gatunek najmniejszej troski, częściowo dlatego, że jest tak szeroko rozpowszechniony.
Ale z nowymi podziałami w drzewie genealogicznym nie jest jasne, jak radzi sobie każdy nowy gatunek.
Naukowcy ciężko pracują nad oceną zagrożeń dla każdego z nowo opisanych gatunków, aby ochroniający mogli je lepiej chronić.

Cyclopes didactylus - samica z młodym

Cyclopes didactylus

Miranda podejrzewa, że co najmniej dwa z nowych gatunków są zagrożone wyginięciem, pod presją wylesiania z powodu górnictwa i rolnictwa.

Po spędzeniu 10 lat w poszukiwaniu nieuchwytnych zwierząt w lasach deszczowych Brazylii i Surinamu, Miranda jest podekscytowana, aby kontynuować swoją wielką przygodę. "Praca dopiero się rozpoczyna", - mówi.