Beszamel i spółka bez ograniczeń: Kamery-pułapki pomagają przedefiniować ochronę trzech gatunków niedźwiedzi w Parku Narodowym Wapusk.

Kamery-pułapki pozwoliły stwierdzić obecność trzech gatunków niedźwiedzi w tej samej lokalizacji.

samica niedźwiedzia polarnego ( Ursus maritimus ) z młodymi w Wapusk National Park

autor: Courtney Miceli w dniu 31 stycznia 2019 r

- Kamery-pułapki rozmieszczone wokół kanadyjskiego obozu badań arktycznych doprowadziły do pierwszej opublikowanej dokumentacji wszystkich trzech gatunków niedźwiedzi z Ameryki Północnej w tych samych lokalizacjach.
- Chociaż ponad 90 % z 401 wizyt niedźwiedzi zarejestrowanych przez kamery-pułapki dotyczyło niedźwiedzi polarnych ( Ursus maritimus ), obecność niedźwiedzia grizli ( Ursus arctos horribilis ), którego postrzegano jako groźne niedźwiedzie polarne, wywołało debatę między naukowcami, kierownikami ochrony przyrody i społecznościami lokalnymi.
- Dane z kamery nie dokumentują interakcji między niedźwiedziami polarnymi, grizli i niedźwiedziami czarnymi ( Ursus americanus ), chociaż naukowcy twierdzą, że przestrzenne pokrywanie się gatunków sugeruje potencjał wystąpienia interakcji międzygatunkowych, podnosząc pytania o to, jak mogą one wpłynąć na wysiłki na rzecz ochrony niedźwiedzi w przyszłości.
- Niektórzy menedżerowie ds. Ochrony przyrody, świadomi, że ich wartości są zgodne z wartościami społeczności tubylczych regionu, coraz częściej łączą tradycyjną mądrość z metodami naukowymi w celu wsparcia swojej pracy.

baribal ( Ursus americanus ) na zdjęciu z kamery-pułapki w Wapusk National Park

W 1998 roku Douglas Clark był świadkiem drugiego zarejestrowanego w tym stuleciu niedźwiedzia grizli ( Ursus arctos horribilis ) w Manitobie. Następnie strażnik w kanadyjskim Parku Narodowym Wapusk, pamięta, jak obniżał lot w pobliżu wybrzeży zatoki Hudson w helikopterze Bell 212, aby potwierdzić charakterystyczny, muskularny garb samotnego grizli biegnącego wzdłuż żwirowej grani.
Grizli były uważany jako gatunek, który wyginął w tym kawałku prowincji od końca 1800 roku, a Wapusk - dosłownie oznaczający „białego niedźwiedzia” w języku Cree - był krajem rządzonym przez niedźwiedzia polarnego ( Ursus maritimus ), drapieżnika szczytowego, który był chroniony za wszelką cenę.
Jak wspomina starszy kierownik parku - „Zejdź tam z pułapką i karabinem i pozbądź się tego!”

grizli ( Ursus arctos horribilis ) na zdjęciu z kamery-pułapki w Wapusk National Park

Obserwacje grizli na terenie niedźwiedzia polarnego przez naukowców i mieszkańców wzrosły w ciągu następnych dwóch dekad. Niektóre społeczności zajmujące się ochroną środowiska zareagowały na zabójczą kontrolę, obawiając się, że zwiększenie zasięgu niedźwiedzi grizli zagrozi populacji niedźwiedzi polarnych. Teraz, gdy ostatnio uchwycono materiał z kamery-pułapki przedstawiającej grizli, niedźwiedzie polarne i czarne niedźwiedzie ( Ursus americanus ) wędrujące po parku w bliskiej odległości, Clark powiedział, że podejrzewa, że jego ostatnie badania mogą zmienić status quo ochrony na ciągle zmieniającej się północy Kanady.
„Wielu ekologów nie patrzy pozytywnie na ideę zmian środowiskowych, zwłaszcza gdy wpływa ona na znane gatunki, takie jak niedźwiedź polarny ( Ursus maritimus )”, - powiedział Clark dla Mongabay. „Grizli są nowymi dziećmi na bloku… więc powstaje pytanie, czy ta zmiana jest dobra czy zła? A czy cenimy niedźwiedzie polarne bardziej niż grizli?"

rycina - Ursus arctos horribilis łowiący łososia

Badanie prowadzone przez Clarka, opublikowane w Arctic Science, jest wynikiem przypadkowego spotkania w 2011 roku, kiedy powrócił do Wapusk jako naukowiec zajmujący się konserwacją przyrody z University of Saskatchewan. Umieszczając zestaw kamer-pułapek aktywowanych ciepłem i ruchem Reconyx na placówkach swojego obozu badawczego, Clark starał się zebrać dane do swoich badań na temat interakcji człowieka z niedźwiedziem polarnym. Jednak rok później, przeglądając wywołane zdjęcia zauważył nie tylko pracowników parku na skuterach śnieżnych, wędrujące ptaki i okazjonalnym niedźwiedziem polarnym, ujrzał nieoczekiwaną twarz wędrującą przez ramę : pierwsza dokumentacja z kamery-pułapki niedźwiedzia grizli w północnej Manitobie.

niedźwiedź polarny ( Ursus maritimus ) na zdjęciu z kamery-pułapki w Wapusk National Park

Aparaty potwierdzają nakładanie się gatunków

Niedługo potem kamery-pułapki jego drużyny również zbierały wizyty niedźwiedzi czarnych. Chociaż żaden gatunek nie był zupełnie nowy na tym obszarze, te migawki były pierwszym namacalnym dowodem, że niedźwiedzie polarne nie były jedynymi mięsożercami wędrującymi po tych ziemiach, a może nawet nazywającymi je domami.
„ Nie jest w tym nic dziwnego… Traperzy wiedzą o tym od lat” - powiedział Clark. „Ale po wyjęciu aparatów z czasem mogliśmy pokazać, że był to więcej niż jeden niedźwiedź ze wszystkich gatunków i że się powtarza. Nie chodzi tylko o jednego przypadkowego niedźwiedzia.

niedźwiedź grizli ( Ursus arctos horribilis )

Ustawione na 85 centymetrów ( 2,8 stopy ) kamery nie mogły rozróżnić poszczególnych niedźwiedzi, ale wykorzystywały lampę błyskową w podczerwieni do liczenia wizyt niedźwiedzi w danym aparacie przez osobnika lub rodzinę w ciągu jednej godziny. W ciągu sześciu lat nagrywania kamery z powodzeniem zarejestrowały 401 wizyt polarnych, grizli i czarnych niedźwiedzi w trzech obozach w parku. Ponad 90 % tych wizyt odbyło się przez niedźwiedzie polarne.

rycina - Ursus arctos horribilis

Konfiguracja pułapek składa się z czterech kamer skierowanych do każdego z głównych kierunków na obwodzie każdego obozu i jednej dodatkowej kamery do redundancji. Zespół miał szczęście ustawić pułapki - pod względem wysokości, lokalizacji i odległości - które mogłyby odpowiednio uchwycić trio gatunków, a więc jego położenie pozostało zasadniczo nietknięte do dziś.

Chociaż nie pojawiły się interakcje międzygatunkowe, jeden zestaw zdjęć uchwycił niedźwiedzia polarnego i niedźwiedzia czarnego przechodzące obok tego samego aparatu w odległości trzech godzin od siebie. Clark mówi, że jest prawdopodobne, że te wąskie ramy czasowe wskazują, że niedźwiedzie były siebie świadome i prawdopodobnie mogły przystosowywać się do obecności drugiego. Inne materiały skłoniły zespół do podejrzeń, że niektóre niedźwiedzie grizli przebywają w okolicy, a nie tylko przechodzą.
„Nagle przenosi nas w obszar wartości”, - powiedział Clark, „i zmusza nas do dokładnego przyjrzenia się ochronie niedźwiedzi i parku w obszarze, w którym zbiega się wiele ekosystemów, w czasach, gdy wszystkie te ekosystemy zmieniają się bardzo szybko w wyniku zmian klimatu ”.

Ursus americanus na zdjęciu z kamery-pułapki w Wapusk National Park

Łącząc kamery i kulturę

Jak najlepiej podejść do tego napływu nierodzimych drapieżników, pytanie pozostaje bez odpowiedzi. Powszechnym podejściem do ochrony, szczególnie w parkach narodowych, jest ochrona środowiska w znanym stanie. Ponieważ jednak wiele subarktycznych regionów Kanady gwałtownie się rozmraża i ewoluuje, podejście to staje się mniej realistyczne i trudniejsze do osiągnięcia. Aby zapewnić przemyślane podejście, - mówi Clark, niewątpliwie angażuje miejscową ludność, która ma głęboką wiedzę o ziemi i zmianach ekologicznych, w których ona zachodzi.

Ursus maritimus na zdjęciu z kamery-pułapki w Wapusk National Park

Jednak wielu mieszkańców północnej Manitoby nie zgadza się z inicjatywami działaczy na rzecz ochrony niedźwiedzi polarnych i badaczy, ponieważ lokalne perspektywy były historycznie odrzucane lub, w niektórych przypadkach, całkowicie ignorowane. Na przykład naukowcy wyposażyli niedźwiedzie w znaczniki śledzące, aby zrozumieć ich ruchy, ale wiele społeczności uważa je za ingerujące w lokalne tradycje łowieckie i obrażające niedźwiedzie, które w niektórych poglądach kulturowych są uważane za osoby inne niż ludzie.

„Polityka ochrony niedźwiedzi polarnych postępuje źle od około 14 lat. Pod względem ochrony, polityki, zarządzania dziką przyrodą, to wrak pociągu - powiedział Clark. Północna Kanada była epicentrum debat wokół tych kwestii, często między badaczami i mediami, którzy postawili niedźwiedzie polarne na ekologicznym postumencie, a rdzennymi ludami, dla których niedźwiedzie polarne są podstawowym zasobem.

Ursus maritimus na zdjęciu z kamery-pułapki w Wapusk National Park

Chris Darimont jest interdyscyplinarnym naukowcem zajmującym się ochroną przyrody w University of Victoria i Raincoast Conservation Foundation, który przeprowadził większość swoich badań we współpracy z rządami rdzennych mieszkańców zachodniego wybrzeża Kanady. Darimont promuje połączenie metod naukowych z tradycyjnymi strategiami mądrości i zarządzania. „Interwencja kierownictwa, która nie jest dokładnie rozważana, ma na względzie pogorszenie sytuacji”, - powiedział Darimont dla Mongabay. Społeczności tubylcze, powiedział, zarządzały zasobami naturalnymi przez tysiące lat w sposób z natury zrównoważony i wpleciony w ich kulturę. Agencje rządowe, pozbawione tego rodzaju relacji i pracujące z ograniczoną wiedzą, „mają większe szanse na utowarowienie zasobów”, - powiedział Darimont.

niedźwiedź czarny ( Ursus americanus )

Z doświadczenia Darimonta wynika, że rządy autochtoniczne na zachodnim wybrzeżu mają wartości, które są zgodne z wartościami działaczy ochrony środowiska. „Stwierdzamy, że [rdzenna wiedza i nauka] często się uzupełniają. Często opowiadają tę samą historię, być może na nieco inne sposoby - powiedział. „Ale wiedza rdzenna może na przykład dostarczyć rzeczy, których nauka nie może i na odwrót”.

W badaniu, którego współautorem był Darimont i współpracownicy w 2014 r., udało się połączyć te dwie szkoły wiedzy. Zauważywszy wzrost obserwacji niedźwiedzi grizli w całym archipelagu u wybrzeży Kolumbii Brytyjskiej, jego zespół rozmieścił kamery-pułapki i nieinwazyjne miejsca zaczepiania włosów, aby śledzić ruchy niedźwiedzi i ich genetykę.
„Połączyliśmy nasze zdjęcia i wykrycia genetyczne z danymi wywiadów od starszych posiadaczy wiedzy w dwóch społecznościach na wybrzeżu”, - powiedział Darimont. „To, co zrobiliśmy, daje nam dane, których nasze zachodnie dane naukowe nigdy nie mogłyby zrobić, a więc cofnęły się w czasie. To, czego nie moglibyśmy zrobić, to umieścić zdalne kamery na tych wyspach 60 lat temu, więc każde źródło wiedzy zawierało coś, czego inne źródło wiedzy nie mogło… była to dość potężna historia ”.

Śnieżka - samica niedźwiedzia polarnego ( Ursus maritimus ) - zoo Wrocław ( obecnie we Wrocławiu gatunek nie hodowany - brak odpowiednich warunków )

Clark również powiedział, że ma nadzieję na dalsze połączenie gromadzenia danych z kamer-pułapek z wiedzą miejscowych mieszkańców północnych społeczności. „Możesz połączyć solidność kamer z pomysłowością i wiedzą, że miejscowi mają wiedzę na temat ziemi, na której żyją” - powiedział. „Daje im to również sposób na zdobycie głosu i prawdziwą trakcję w tych debatach na temat ochrony niedźwiedzi, które naprawdę mają na nich duży wpływ”.

W kolejnej fazie badań nad ochroną niedźwiedzi Clark planuje uzbroić społeczności w północnej Manitobie i Nunavut we własne kamery-pułapki. Jego gotowy pakiet Reconyx zapewnił niezawodny widok zmieniającego się krajobrazu. Do tej pory udało mu się jednak uchwycić jedynie migawki w zasięgu 25-metrowego sensora kamery, a jego ciekawość tego, co leży poza obozami, skłoniła go do dalszego dokumentowania historii trzech niedźwiedzi w Parku Narodowym Wapusk.

Clark powiedział, że uważa, iż informacje uzyskane w Wapusk mogą pomóc społeczności zajmującej się ochroną przyrody na całym świecie poradzić sobie z sytuacjami równoległymi. „Zachowanie stanu ustalonego na subarktycznych wybrzeżach zatoki Hudson Bay, lub prawdopodobnie prawie wszędzie, nie jest już opcją”, - powiedział.
„Te doktryny i założenia ortodoksyjnego myślenia konserwatorskiego są naprawdę potężne, bardzo głęboko zakorzenione i trudne do odrzucenia. Jednak świat zmusza nas do ich usunięcia, jeśli będziemy w stanie zrobić coś skutecznego na froncie ochrony, teraz i w przyszłości ”.

Ursus arctos horribilis na zdjęciu z kamery-pułapki w Wapusk National Park

Cytat
Clark, D.A., Brook, R., Oliphant-Reskanski, C., Laforge, M.P., Olson, K., Rivet, D. (2018). Nowy zasięg nakłada się na trzy urseidy na kanadyjskiej subarktyce. Arctic Science, doi: 10.1139 / as-2018-0013.

Artykuł opublikowany przez Sue Palminteri