Wesołych Świąt Wielkanocnych !!!

Wszystkim Czytelnikom i Fanom 

mojego bloga

życzę Zdrowych i Wesołych

Świąt Wielkanocnych
Rysiek

Langur szpakowaty - liściożerny naczelny z Jawy.

Langur szpakowaty, surili jawajski, langur blady ( Presbytis comata ) naczelny z nadrodziny małp wąskonosych ( Catarrhini ), z rodziny koczkodanowatych ( makakowatych ) ( Cercopithecidae ), z podrodziny Colobinae. Synonim Semnopithecus fulvogriseus - Semnopithecus comata - Presbytis federicae.

Występuje w Azji Południowo-Wschodniej ( wyspa Jawa - zachodnia i centralna część ). Jest endemitem dla tej wyspy.

Zamieszkuje wyżynne i górskie lasy tropikalne ( obecnie ). Dawniej zamieszkiwał wszystkie rodzaje lasów od poziomu morza do 2565 m n.p.m.

samica langura szapkowatego ( Presbytis comata ) z młodym - Schmutzer Primate Center

Aktywny w ciągu dnia. Prowadzi nadrzewny tryb życia w koronach drzew, rzadko schodząc na ziemię. Żyje w grupach 3 - 12 osobników, średnio 6 - 7. Chociaż grupy o wielkości 2 - 23 osobników zostały też udokumentowane. Czasami grupy są tworzone wokół dominującej pary ale nie zawsze. Tworzy też grupy kawalerskie. Łączy się też z innymi gatunkami jak langur jawajski ( Trachypithecus auratus ).
Jest terytorialny, broni swojego rewiru przed innymi grupami. Prawdopodobnie jednak rewiry poszczególnych grup w ograniczonych siedliskach nakładają się na siebie.
Jest wyspecjalizowanym liściożercą, posiadającym wielokomorowy żołądek i przedżołądek. W przedżołądku odbywa się wstępny proces trawienia i rozbijania liści. W procesie tym uczestniczą wyspecjalizowane bakterie, które przeciwdziałają i rozkładają toksyny zawarte w liściach. Pomagają one w trawieniu dużych ilości materiału roślinnego i ułatwiają podział celulozy.
Jak wszystkie naczelne prowadzi aktywną społeczną działalność. Poszczególne osobniki komunikują się za pomocą wokalizy, mimiki czy wzajemnego iskania.
Grupa po wspólnej dziennej wędrówce nocuje razem na wysokim drzewie.
Odżywia się głównie liśćmi, które stanowią około 70% ich diety. Resztę stanowią owoce, kwiaty, nasiona, grzyby.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku.
System krycia poligamiczny ale w grupach z dominującą parą monogamiczny.
Samica po około 200 dniach ciąży, rodzi 1 młode.
Okres laktacji trwa około 6 - 8 miesięcy. Młode przebywa z samicą około 2 lata. Po tym czasie usamodzielnia się.
Dojrzałość płciową uzyskuje w wieku : samica 3 - 4 lat, samiec 4 lat.
Wielkość dorosłego osobnika obie płcie osiągają w 7 - 8 roku życia.
Żyje prawdopodobnie około 15 - 20 lat.

langur jawajski ( Trachypithecus auratus )

Presbytis comata - Surabaya Zoo

Opisane podgatunki :
- Presbytis comata aygula - Jawa - synonim Presbytis aygula - Simia aygula - zmieniono nazwę na Presbytis comata w 1983
- Presbytis comata comata - zachodnia Jawa ( na wschód od Ceringin - Cicaga ) - zagrożony - CITES II
- Presbytis comata fredericae - centralna Jawa ( Mt.Slamet, Dieng Plateau, Mt.Lawu, Mt.Prahu ) - dawniej samodzielny gatunek uznany za tożsamy z Presbytis comata w 2003 przez Brandon - Jones & wsp. 

Presbytis comata - samica z młodym - Schmutzer Primate Center 

Gatunek uznawany za zagrożony ze względu na szacunkową wielkość populacji, która jest szacowana na mniej niż 2500 dorosłych osobników. Widoczny jest dalszy spadek liczby dojrzałych osobników i nie ma subpopulacji zawierających więcej niż 250 dojrzałych osobników.
Dawniej uważano, że Presbytis fredericae jest najprawdopodobniej tożsamy z Presbytis comata. Chociaż z powodu różnic w wyglądzie uważano, że gatunek Presbytis comata składa się z dwóch różnych gatunków. Dopiero Groves ( 2005 ) wykazał jednoznacznie, że łańcuch pośrednich populacji istnieje w jego zakresie pokazując przesunięcie umaszczenia od szarego do czarnego. Jest to morfologiczna gradacja.
Obecnie gatunek tworzy około 30 izolowanych populacji ograniczonych do fragmentów lasu. Zajmuje małe obszary ale o dość dużej gęstości osobniczej ( 35 osobników/km2 ).
Głównym zagrożeniem jest degradacja i niszczenie środowiska naturalnego, utrata siedlisk i ich fragmentacja, polowanie dla mięsa.
Rejestrowany z obszarów chronionych :
- Ujung Kulon National Park
- Halimun National Park
- Gede-Pangrango National Park
Ujęty w Załączniku CITES II.
Potrzebne są badania w celu oszacowania istniejących populacji i subpopulacji  chociaż uważa się, że większość z nich ustabilizowała się i zachowuje dużą liczbę osobników.

Presbytis comata
langur szpakowaty ( Presbytis comata )

W hodowli.
Rzadki ze względu na specyficzną dietę.
Głównie ogrody zoologiczne w Azji ( Indonezja ).   

langur szpakowaty ( Presbytis comata ) 

tropikalny las deszczowy na Jawie ( Tentag - Hutan ) 

   

 Opracowano na podstawie:

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.   

Norniki z Azji, z rodzaju Proedromys i Volemys. Przegląd gatunków.

Proedromys bedfordi - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Microtus bedfordi.

Występuje w Azji ( zachodnie Chiny - południowy Sichuan, północne Gansu ).

Zamieszkuje górskie lasy na wysokości 2440 - 2550 m n.p.m.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za zagrożony ze względu, że zasięg występowania jest mniejszy niż 20 000 km2. Znany tylko z trzech miejsc, gdzie jest znaczny spadek wielkości i jakości siedlisk leśnych z powodu rozwoju rolnictwa.
Gatunek uznawany za rzadki.
Wliczany czasami do rodzaju Microtus ( Musser i Carleton 2005 ).
Rejestrowany z Jiuhaigou National Nature Reserve, gdzie w w 2003 roku w czasie badań zebrano 16 okazów.
Brak jest rejestracji z innych obszarów chronionych.
W Chinach w regionie wpisany do Czerwonej Księgi jako zagrożony.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, historii naturalnej oraz zagrożeń.

W niewoli - brak danych.




Proedromys liangshanensis -  gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ).
Opisany w 2007 roku przez Liu, Sun, Zen & Zhao.

Występuje w Azji ( południowo-zachodnie Chiny - góry Liangshan w Sichuanie ).

Zamieszkuje górski las jodłowo-świerkowy z dodatkiem bambusa na wysokości 2560 - 3100 m n.p.m.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Różni się od poprzedniego gatunku pomiarami zewnętrznymi, czaszką i uzębieniem ( Liu i in. 2007 ).

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek nie zdefiniowany ze względu, że niedawno został opisany. Znany jedynie z dwóch miejsc.
Brak aktualnych informacji na temat zasięgu, stanu populacji, zagrożeń i ekologii.
Rejestrowany z 2 obszarów chronionych : Meigu Dafengding Nature Reserve i Mabian Dafengding Nature Reserve.
Rozwój ekoturystyki w Meigu Dafengding Nature Reserve, nie biorący pod uwagę siedlisk dzikich zwierząt, może stwarzać zagrożenie.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące dystrybucji, stanu i wielkości populacji, biologii, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

górski las w Sichuan

Volemys millicens - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Microtus millicens.

Występuje w Azji ( południowo-zachodnie Chiny - zachodni Sichuan ).

Zamieszkuje górskie lasy powyżej 4000 m n.p.m.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku. 

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek nie zdefiniowany ze względu, że znany jest jedynie z kilku stanowisk i kilku próbek.
Czasami wliczany do rodzaju Microtus ( Smith i Xie 2008 ).
Nielegalny wyręb lasu stanowi zagrożenie dla gatunku.
Brak informacji na temat stanu populacji tego gatunku.
Rejestrowany z Wolong Nature Reserve. Zakłada się, że występuje w WenchuanCaopo, Heishuihe, Fengtongzhai, Anzihe oraz prawdopodobnie w Longhixihongkou.
W Chinach w Czerwonej Księdze jako zagrożony.
Siedlisko w południowym Yunnan musi potwierdzone, gdyż dotyczy prawdopodobnie Microtus clarkei ( Musser & Carleton 2005 ).
Potrzebne są aktualne badania dotyczące dystrybucji, stanu, trendów i wielkości populacji, biologii, ekologii, siedlisk oraz zagrożeń.

W niewoli - brak danych.




Volemys musseri - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Microtus musseri.

Występuje w Azji ( południowo-zachodnie Chiny - zachodni Sichuan ).

Zamieszkuje skaliste obszary i klify wśród alpejskich łąk na wysokości 2315 - 3660 m n.p.m.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek nie zdefiniowany ze względu na brak aktualnych informacji na temat zasięgu, stanu i trendów populacji, ekologii i zagrożeń.
Brak znanych zagrożeń.
Rejestrowany z Anzihe Nature Reserve i Miyyaluo Nature Reserve. Brak rejestracji z innych obszarów chronionych.
W chińskiej Czerwonej Księdze ( w tym regionie ) gatunek wpisany jako dane niepełne.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące dystrybucji, stanu, trendów i wielkości populacji, biologii, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.  

krajobraz prowincji Sichuan

  Opracowano na podstawie:

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.   

Azjatyckie nornice z rodzaju Lasiopodomys. Przegląd gatunków.

Nornica stepowa, nornik Brandta ( Lasiopodomys brandtii ) - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Microtus brandti - Arvicola brandti - Microtus warringtoni.

Występuje w Azji ( azjatycka Rosja - południowa Syberia, Transbaikalia, północne Chiny - wschodnie Neimenggu, Heilongjian, Jilin, środkowo-wschodnia Mongolia ).

Zamieszkuje stepo-las, stepy, półpustynie, wyżynne stepy i obszary górskie do 2000 m n.p.m. Woli obszary porośnięte krótką trawą ( 30 - 130 mm ) niż wysoką.

  nornica stepowa ( Lasiopodomys brandtii ) - osobniki w niewoli, zoo Lipsk

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby, szczyt aktywności po zachodzie słońca.

Żyje w koloniach do 100 osobników, tworzonych przez spokrewnione grupy rodzinne. 

Kopie rozległe systemy komór i korytarzy. Kompleks składa się z komór lęgowych, komór noclegowych i spiżarni połączonych korytarzami w całość na długości do 30 m. Na powierzchnię prowadzi 10 - 20 otworów wyjściowych.

Gniazdo zbudowane z suchej trawy, umieszczane jest w głębiej położonej komorze.

Powierzchniowe szlaki komunikacyjne prowadzą do miejsc żerowania. Preferując niską roślinność gatunek prawdopodobnie lepiej wykrywa drapieżniki i ma lepszą komunikację między osobnikami.

Odżywia się zielonymi częściami roślin ale również ich podziemnymi częściami. Na okres zimy gromadzi spore, bo aż do 10 kg zapasy pokarmu na grupę rodzinną.

Sezon rozrodczy od wczesnej wiosny do późnej jesieni.

Występuje zarówno poligamia jaki i monogamia.

W sezonie może być 4 - 5 miotów. Samica rodzi 1 - 7 młodych ( średnio 4 ).

Co 3 - 5 lat ( 3 - 14 )  w sprzyjających warunkach środowiskowych, występuje cykl zwiększonej gęstości osobniczej.

Żyje około 16 miesięcy.

    Lasiopodomys brandtii - żerujący osobnik w zoo Lipsk

Opisane podgatunki :

- Lasiopodomys brandtii aga - azjatycka Rosja ( obwód Chita, Transbaikalia, Aginsk Steppe ) - synonim Microtus brandti aga

- Lasiopodomys brandtii brandtii - północno-wschodnia Mongolia ( Tarei - Nor ), azjatycka Rosja ( Transbaikalia ), północne Chiny ( Neimenggu, Heilongjiang, Jilin )

- Lasiopodomys brandtii hangaicus - centralna Mongolia ( góry Hangay )

- Lasiopodomys brandtii warringtoni - północne Chiny ( Neimenggu ) - synonim Microtus warringtoni - uznawany za tożsamy z Lasiopodomys brandtii brandtii

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji, szeroką dystrybucję i brak poważnych zagrożeń.

Uważany za szkodnika na pastwiska i łąkach, często truty zwłaszcza w okresach zwiększonej gęstości osobniczej.

Jest ważnym składnikiem diety wielu drapieżników.

Ma wpływ na ekosystem stepu, napowietrzając glebę prowadzącą do różnorodności roślinnej.

Około 4% zakresu gatunku w Mongolii znajduje się na obszarach chronionych.

Potrzebne są aktualne badania dotyczące zwłaszcza taksonomii gatunku.

W niewoli - rzadki raczej jako zwierzę laboratoryjne.

Badania rozrodczości.

Lasiopodomys fuscus - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ).

Występuje w Azji ( zachodnie Chiny - południowy Qinghai )

Zamieszkuje górskie stoki i alpejskie wilgotne łąki na wysokości 3700 - 4800 m n.p.m.

rycina - Lasiopodomys fuscus

Biologia, ekologia i sposób życia jak u poprzedniego gatunku.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji oraz zasięg występowania większy niż 20 000 km2.

Brak aktualnych informacji na temat wielkości popualcji.

Dawniej zawarty w rodzaju Microtus ( Pitymys ) leucurus ( Smith & Xie 2008 ).

Masowe trucie gryzoni na Płaskowyżu Tybetańskim może mieć wpływ na gęstość osobniczą gatunku.

Rejestrowany z Sanjiangyuan National Nature Reserve.

Potrzebne są aktualne badania dotyczące trucia gryzoni na Płaskowyżu Tybetańskim i jego negatywnego wpływu na gatunek.

W niewoli - brak danych.

Lasiopodomys mandarinus - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Microtus mandarinus - Microtus pullus - Arvicola mandarinus - Microtus kishidai - Microtus vinogradovi.

Występuje w Azji ( azjatycka Rosja - południowa Syberia, Transbaikalia, Buriacja, Korea, północna Mongolia, północno-wschodnie Chiny - Neimenggu, Hebei, Shensi, Shansi, Kiangsu, Anhui, Heilongjiang ).

Zamieszkuje stepy, stepo-las, obszary skaliste, górskie łąki do 3000 m n.p.m. Preferuje obszary w pobliżu źródeł wody lub wzdłuż rzek, jezior i strumieni.

  Lasiopodomys mandarinus - okaz muzealny

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby, głównie w nocy.

Żyje w niewielkich koloniach, tworzonych przez powiązane grupy rodzinne. Grupa rodzinna liczy 3 - 22 osobniki w zależności od pory roku.

Kopie płytkie systemy komór i korytarzy. Kompleks składa się z komór lęgowych, sypialni, spiżarni i korytarzy łączących wszystko w jedną całość. Otwory wejściowe ( 5 - 10 ) znajdują się w gęstych zaroślach lub pod głazami. Na powierzchni tworzy gęstą sieć szlaków komunikacyjnych prowadzących do miejsc żerowania. Gniazdo zbudowane z suchej trawy umieszczane jest w głębiej położonej komorze.

Odżywia się głównie podziemnymi częściami roślin, czasami zielonymi ich częściami ( łodygi, liście, kwiaty ). Każda rodzina gromadzi zapas pokarmu na okres zimy. W Buriacji są to korzenie Stellera chamaejasme.

Sezon rozrodczy od marca do sierpnia.

System krycia poligamiczny ale występuje też monogamia.

W sezonie 2 - 4 mioty. Samica rodzi 1 - 7 młodych, średnio 4.

Co 2 - 5 lat występuje cykl zwiększonej gęstości osobniczej.

Żyje około 16 miesięcy.

Lasiopodomys mandarinus

Opisane podgatunki :

- Lasiopodomys mandarinus faeceus - wschodnie Chiny ( Hebei, Beijing, zachodni Liaoning, centralny Shantung, północne Kiangsu, północne Anhui ) - synonim Microtus mandarinus faeceus

- Lasiopodomys mandarinus jeholensis - wschodnie Chiny ( Hebei ) - synonim Microtus jeholensis - uznawany za tożsamy z Lasiopodomys mandarinus faeceus

- Lasiopodomys mandarinus johannes - północne Chiny ( Shansi ) - synonim Microtus johannes

- Lasiopodomys mandarinus kishidai - Korea - synonim Microtus mandarinus kishidai - Microtus kishidai

- Lasiopodomys mandarinus mandarinus - Mongolia, Chiny ( północne Shansi, Shensi, środkowo-południowe Neimenggu, północne Henan

- Lasiopodomys mandarinus pullus - centralne Chiny ( Shansi ) - synonim Microtus pullus - uznawany za tożsamy z Lasiopodomys mandarinus mandarinus

- Lasiopodomys mandarinus vinogradovi - azjatycka Rosja ( Buriacja, Transbaikalia ), Mongolia - synonim Microtus vinogradovi

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i prawdopodobieństwo dużych populacji.

Zagrożenie może stanowić nadmierny wypas zwierząt domowych i wysychanie źródeł wody i susze ( brak danych czy są to naturalne zmiany środowiskowe czy związane z działalnością antropogeniczną ). Jednak nie uważa się, ich za główne zagrożenia dla gatunku w chwili obecnej.

Około 1% zakresu gatunku w Mongolii stanowią obszary chronione.

Gatunek prawdopodobnie wymaga środków ochronnych i zarządzania siedliskami na niektórych obszarach.

Potrzebne są badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

  Opracowano na podstawie:

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.   

Azjatyckie kolonialne norniki z rodzaju Blanfordimys i Hyperacrius. Przegląd gatunków.

Blanfordimys afghanus - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Pitymys afghanus - Microtus afghanus.

Występuje w Azji ( południowy Turkmenistan, Uzbekistan, Tadżykistan, Afganistan, północno-środkowy Iran ).

Zamieszkuje stepy, półpustynie, obszary wyżynne i górzyste na wysokości 500 - 600 m n.p.m. ale również aż do 1700 m n.p.m. W górach Afganistanu między 1500 - 3400 m n.p.m. Zawsze w pobliżu źródeł wody.

rycina - Blanfordimys afghanus

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby. Szczyt aktywności po wschodzie słońca i przed zmierzchem. W czasie letniej suszy mniej aktywny.

Żyje w licznych koloniach do 100 osobników. Kopie rozległe, płytkie systemy komór i tuneli. System ten może obejmować aż 180 m2 z 20 do 145 otworami wejściowymi. Kompleks ten składa się z komór lęgowych, spiżarni, komór noclegowych i korytarzy łączących całość.

Gniazdo zbudowane z suchej trawy jest umieszczane w głębiej położonej komorze.

Na powierzchni osobniki poruszają się wydeptanymi szlakami komunikacyjnymi do miejsc żerowania.

Odżywia się zielonymi częściami roślin. W skład jego diety wchodzą również nasiona, owoce, kwiaty, podziemne części roślin, czasami owady.

Gromadzi zapasy na gorsze okresy ( zima, letnia susza ), które mogą obejmować nawet 4,5 kg pokarmu.

Sezon rozrodczy od jesieni do wiosny z przerwą w czasie letnim.

System krycia poligamiczny ale monogamia jest możliwa.

Okres ciąży to 21 - 25 dni.

Samica rodzi 1 - 10 młodych ( średnio 4 - 6 ). Może być do 4 miotów w sezonie.

Co 2 - 5 lat w sprzyjających warunkach występuje cykl zwiększonej gęstości osobniczej.

Żyje około 16 miesięcy.

  Blanfordimys afghanus

Opisane podgatunki :

- Blanfordimys afghanus afghanus - północno-zachodni Afganistan, południowy Turkmenistan ( góry Kopet Dag )

- Blanfordimys afghanus balchanensis - zachodni Turkmenistan ( góry Great Balkhan ) - synonim Microtus afghanus balchanensis

- Blanfordimys afghanus dangarinensis - południowy Tadżykistan

Blanfordimys afghanus

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i prawdopodobieństwo dużych populacji. Wydaje się, że brak jest widocznych zagrożeń dla gatunku jako całości.

W latach zwiększonej gęstości osobniczej staje się istotnym składnikiem diety wielu drapieżników.

Rejestrowany z Tandoureh National Park ( góry Kopet - Dag - Iran ) i innych obszarów chronionych.

Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

Blanfordimys bucharensis - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Pitymys afghanus bucharicus - Microtus bucharicus - Blanfordimys bucharicus.

Występuje w Azji ( Uzbekistan, Tadżykistan, północny Afganistan ).

Zamieszkuje stepy, półpustynie, obszary górzyste między 1500 - 3000 m n.p.m. w pobliżu źródeł wody.

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby. Szczyt aktywności po wschodzie słońca i przed zachodem. W okresie letnim zmniejszona aktywność i po zmroku.

Prowadzi kolonialny tryb życia. Kolonie mogą liczyć do 100 osobników.

Kopie rozległe systemy komór i korytarzy mogące zajmować do 180 m2. Kompleksy połączonych nor i tuneli mogą mieć od 20 do 100 otworów wejściowych. Kompleks składa się z komór lęgowych, spiżarni, komór noclegowych i korytarzy łączących całość.

Gniazdo zbudowane z suchej trawy umieszczane jest w głębiej położonej komorze.

Na powierzchni tworzy rozległe systemy szlaków komunikacyjnych do miejsc żerowania.

Odżywia się zielonymi częściami roślin ale nie gardzi nasionami, owocami, kwiatami, podziemnymi częściami roślin. Gromadzi zapasy pokarmu na gorsze okresy ( zima, letnia susza ) mogące ważyć do 4,5 kg.

Sezon rozrodczy w ciągu całego roku z przerwą 2 - 3 miesięczną w okresie lata.

Występuje zarówno monogamia jak i poligamia.

Ciąża trwa 21 - 25 dni. Samica rodzi 1 - 10 młodych ( średnio 4 - 6 ). 

Może być do 4 miotów w sezonie.

Co 2 - 5 lat w sprzyjających warunkach występuje cykl zwiększonej gęstości osobniczej.

Żyje około 16 miesięcy.

Opisane podgatunki :

- Blanfordimys bucharensis bucharensis - Tadżykistan ( góry Pamir ), Afganistan - synonim Blanfordimys bucharicus bucharicus

- Blanfordimys bucharensis davydovi - Tadżykistan ( Mt Hissar ) - synonim Blanfordimys bucharicus davydovi

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i prawdopodobieństwo dużych populacji. Uważa się, że w chwili obecnej brak jest widocznych zagrożeń dla gatunku jako całości.
W latach zwiększonej gęstości osobniczej jest ważnym składnikiem diety wielu drapieżników.
Brak aktualnych informacji czy jest rejestrowany z obszarów chronionych.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

Hyperacrius fertilis - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Alticola fertilis.

Występuje w Azji ( północne Indie - Dżammu, Kaszmir, północne Pakistan - północno-zachodnia Prowincja Graniczna ).

Zamieszkuje umiarkowany górski las, iglaste zarośla, alpejskie łąki na wysokości 2450 - 3600 m n.p.m.

 Hyperacrius fertilis - osobnik schwytany przez badaczy

Aktywny w ciągu roku i całej doby. Żyje w niewielkich koloniach do 50 osobników, cześciej jednak to około 30 osobników.

Kopie płytkie systemy komór i korytarzy w pobliżu gęstych zarośli. Kompleks tworzą komory lęgowe, komory noclegowe i spiżarnie oraz korytarze łączące je w całość.

Otworów wejściowych może być do 30. Na powierzchni wydeptuje szlaki komunikacyjne prowadzące do miejsc żerowania.

Odżywia się głownie zielonymi częściami roślin ale także nasionami, owocami, podziemnymi częściami roślin. Prawdopodobnie gromadzi zapasy na okres zimy.

Sezon rozrodczy od późnej wiosny do wczesnej jesieni.

Poligamiczny system krycia, chociaż nie wykluczona monogamia.

2 mioty w sezonie. Samica rodzi średnio 4 młode.

Prawdopodobnie gatunek przechodzi co 2 - 5 lat cykl zwiększonej gęstości osobniczej ( brak potwierdzonych obserwacji ).

Żyje około 14 - 18 miesięcy.

Opisane podgatunki :

- Hyperacrius fertilis aitchisoni - północno-zachodnie Indie ( Kaszmir ) - synonim Hyperacrius aitchisoni - Microtus aitchisoni

- Hyperacrius fertilis brachelix - północno-zachodnie Indie ( Kaszmir - Gulmerg )

- Hyperacrius fertilis fertilis - północno-zachodnie Indie ( Kaszmir, góry Pir Penjal )

- Hyperacrius fertilis zygomaticus - Pakistan ( południowy-zachód od Utror )

Gatunek uznawany za bliski zagrożenia ze względu na spadek zakresu i jakości alpejskiego siedliska.

Główne zagrożenia stanowi nadmierny wypas zwierząt domowych, ekspansja osiedli ludzkich oraz wojny i niepokoje społeczne.

Znany jest z ponad 15 lokalizacji w regionie, ale brak potwierdzonych informacji na temat wielkości populacji.

Nie rejestrowany z obszarów chronionych.

Potrzebne są badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

Hyperacrius wynnei - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Arvicola wynnei. 

Występuje w Azji ( północne Indie - Dżammu, Kaszmir, Pendżab, północny Pakistan - północno-zachodnia Prowincja Graniczna ).

Zamieszkuje umiarkowany górski las, trawiaste stoki na wysokości 1800 - 3000 m n.p.m. 

Biologia, ekologia i sposób życia zbliżone do poprzedniego gatunku.
Jest bardziej aktywny po zmierzchu i w nocy.

Opisane podgatunki :
- Hyperacrius wynnei traubi - Pakistan ( Yakh Tangai )
- Hyperacrius wynnei wynnei - Pakistan ( Murre Hills, Iower Kahgan Valley ), Indie ( Pendżab )

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji i szeroką dystrybucję. Brak jest aktualnych informacji o wielkości populacji.
Głównymi zagrożeniami dla gatunku jest utrata siedlisk związana z rozwojem rolnictwa ( sadownictwo jabłoni i uprawa ziemniaka ). Ekspansja osiedli ludzkich i niepokoje społeczne są zagrożeniem w tym regionie.
Nie jest rejestrowany z obszarów chronionych.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stany, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.

  Opracowano na podstawie:

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.