Synaptomys borealis (Richardson, 1828) - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Microtus borealis - Synaptomys ballatus - Arvicola borealis.
Występuje w północnej części Ameryki Północnej ( U.S.A. - Alaska, północny Waszyngton, Kanada - Labrador, południowo-wschodnia i północna Manitoba, Kolumbia Brytyjska, Alberta, Quebec ).
Zamieszkuje wilgotne iglaste lasy ( świerkowo - jodłowe i sosnowe ), podmokłe łąki, podgórskie wilgotne łąki, torfowiska i bagna, obrzeża lasów, wilgotną tundrę porośniętą turzycami.
Synaptomys borealis w naturalnym siedlisku
Aktywny w ciągu całego roku i całej doby z okresami spoczynku. Żyje w niewielkich grupach rodzinnych.
Jest terytorialny, zakres rewiru to mniej niż około 1 ha.
Kryjówki zakłada w norach, zagłębieniach wśród korzeni drzew, pod powalonymi drzewami lub pod kępami traw i turzyc. Są to płytkie systemy tuneli i korytarzy do głębokości 15 - 20 cm.
Buduje kuliste gniazda z materiału roślinnego. W okresie letnim w kryjówkach, a w zimie bezpośrednio na powierzchni gleby w pokrywie śnieżnej. Po terytorium porusza się systemem szlaków komunikacyjnych pod naturalnymi osłonami. W zimie szlaki komunikacyjne to tunele w pokrywie śnieżnej.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Futerko jest grube i wydaje się potargane, o barwie od szaro-brązowego do kasztanowego na grzbiecie i jasnoszarej na brzuchu. Ogon jest dwukolorowy : powyżej brązowy a biały poniżej.
Długość to 122 do 144 mm, ogon 20-27 mm. Waga 27 do 35 g.
Gruczoły boczne u dorosłych samców są często wyraźnie oznaczone za pomocą plastra siwych włosów. Samice posiadają osiem sutków, które tworzą dwie pary piersiowe i dwie pary pachwinowe.
Żerowanie w dużej mierze ogranicza się do systemu szlaków komunikacyjnych, gdzie jest zbierany pokarm oraz usuwany z podziemnych gniazd. Resztki pokarmowe są również umieszczane wzdłuż szlaków komunikacyjnych. Ścieżki komunikacyjne bez stałego wycinania traw lub turzyc wskazują opuszczone systemy nor i tuneli oraz szlaków. Gatunek wielokrotnie pozostawia świeże odchody na swoich szlakach, tworząc zapachowy drogowskaz, który identyfikuje aktywny system szlaków komunikacyjnych. Systemy komunikacyjne często są połączone z systemami Microtus pennsylvanicus.
Do komunikacji używa sygnałów zapachowych, dotyku, węchu, wzroku i postawy ciała. Prawdopodobnie używa też wokalizy w momentach zagrożenia lub agresji.
Odżywia się przede wszystkim pokarmem roślinnym, głównie trawami, turzycami i innymi roślinami zielnymi.
Sezon rozrodczy od maja do końca sierpnia. System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa około 21 dni. Samica rodzi 2 - 8 młodych w miocie ( średnio 4 ).
2 - 4 mioty w sezonie. Samica może przystąpić do ponownej kopulacji w dzień po porodzie. Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po około 2 tygodniach są porośnięte sierścią i mają otwarte oczy. W wieku około 20 dni następuje odstawienie i rodzina rozpada się.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Dojrzałość płciową uzyskuje : samiec w wieku około 3 miesięcy, samica w wieku 1 - 1,5 miesiąca.
W idealnych warunkach środowiskowych występuje zdolność szybkiego wzrostu gęstości osobniczej, jednak nie jest to zjawisko cykliczne.
Żyje około 18 - 24 miesięcy.
Synaptomys borealis borealis
Opisane podgatunki :
- Synaptomys borealis andersoni - Allen, 1903 - Kanada ( Level Mountain, północna Kolumbia Brytyjska ) - synonim Synaptomys andersoni - Mictomys andersoni - prawdopodobnie synonim Synaptomys borealis dalli Hall (1981)
- Synaptomys borealis artemisiae - Anderson, 1932 - Kanada ( Similkameen River Valley, wschodnie Cascades Range, Kolumbia Brytyjska, Transition Zone, Princeton, Whipsaw Creekust, wschodnie Cascades Mountains Divide, Okanagan valleys )
- Synaptomys borealis borealis - (Richardson, 1828 ) - Kanada ( Athabaska-Mackenzie region, na zachód do Great Bear Lake, na południe do Peace River, północno-wschodnia Kolumbia Brytyjska, Edmonton District w centralnej Albercie, Brightsand Lake, na północ i północny-zachód do North Battleford, Saskatchewan )
- Synaptomys borealis bullatus - Preble, 1902 - Kanada ( Mackenzie, Great Slave Lake ) - synonim Synaptomys ballatus - traktowany jako synonim Synaptomys borealis borealis
- Synaptomys borealis chapmani - J.A, Allen, 1903 - Kanada ( południowo-wschodnia Kolumbia Brytyjska, zachodnia Columbia River Valley, Rossland, Mount Forget, Banff i Jasper National Park, Smoky River, wschodnie stoki Rocky Mountains w zachodniej Albercie, południowa Camas Creek ) i U.S.A. ( Glacier National Park, Montana ) - synonim Synaptomys chapmani - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Synaptomys borealis dalli - Merriam, 1896 - U.S.A. ( południowa Alaska, Bella Coola River ), Kanada ( Hudsonian Zone, południowo-zachodni Yukon, północno-zachodnia Kolumbia Brytyjska ) - synonim Synaptomys dalli - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Synaptomys borealis innuitus - True, 1894 - Kanada ( północny Quebec, Fort Chimo, na południe w dolnym biegu St. Marguerite River, na północ od Zatoki St. Lawrence, Labrador, Ungava Bay ) - synonim Synaptomys innuitus - Mictomys innuitus - jest jasnobrązowy, uznawany za samodzielny w starej taksonomii z 2 podgatunkami
- Synaptomys borealis medioximus - Bangs, 1900 - Kanada ( wybrzeża południowego Labradoru do Strait of Belle Isle, na północ do Hamilton Inlet i Nain - synonim Synaptomys innuitus medioximus - jest ciemny, uważany za synonim Synaptomys borealis borealis w pierwszej taksonomii
- Synaptomys borealis smithi - Anderson i Rand, 1943 - Kanada ( Ilford, południowa część Riding Mountain National Park, Sandilands Forest Reserve, południowo-wschodnia Manitoba, zachodnia część Prince Albert National Park, Saskatchewan, Port Severn i Moosonee w Ontario ), U.S.A. ( Williams, Lake of the Woods County, Warroad, Roseau County, Minnesota )
- Synaptomys borealis sphagnicola - Preble, 1899 - Kanada ( New Brunswick, Quebec, na wschód i południe od St. Lawrence River ), U.S.A. ( New England States ) - synonim Synaptomys cooperi sphagnicola - Synaptomys sphagnicola - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Synaptomys borealis truei - Merriam, 1896 - U.S.A. ( północno-zachodni Waszyngton, Skagit Valley ) - synonim Synaptomys truei - Phenacomys truei - traktowany jako synonim Synaptomys borealis wrangeli w innej taksonomii, uznawany za samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Synaptomys borealis wrangeli - Merriam, 1896 - U.S.A. ( Archipelag Aleksandra, Alaska, północno-zachodni Waszyngton ), wyspa Wrangla, Kanada ( kanadyjskie północne wybrzeże ) - synonim Synaptomys wrangeli - Evotomys wrangeli - traktowany za samodzielny gatunek w innej taksonomii
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroki zakres i brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
Jednak jest to stosunkowo rzadki gatunek z dość rozproszonymi populacjami i subpopulacjami.
Gęstość osobniczą szacuje się na 36 osobników/ha lecz nie we wszystkich lokalizacjach.
Większość z 48 lokalizacji w Kanadzie zostało znalezione w ciągu ostatnich 15 lat i wydaje się, że więcej lokalizacji być może. We wschodniej Kanadzie potrzeba więcej pracy badawczej aby poznać zamieszkane siedliska przez gatunek. W zachodniej Kanadzie, gdzie występuje centrum zajmowanego zasięgu zakres zajmowanego siedliska nie jest obecnie do końca jasny.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w tym z Glacier National Park w Montanie, U.S.A.
Pierwszy zapis kopalny Synaptomys znaleziono w osadach glacjału Wisconsin, gdzie już nie występuje. Dowody wskazują, że lodowaty strumień Meltwater w warunkach lokalnego środowiska, które było bardziej chłodne wspierało ograniczoną populację gatunku w tym regionie dnem kanionu (Mead i inni, 1992).
Potrzebne są dalsze badania dotyczące gęstości osobniczej populacji, jej stanu i trendów, siedlisk, potencjalnych zagrożeń. Prawdopodobnie zmniejszanie się strefy lasów borealnych w Kanadzie może mieć wpływ na gatunek lecz wymaga to potwierdzenia.
W niewoli - brak danych.
Synaptomys cooperi - Baird, 1858 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ).
Występuje we wschodniej części Ameryki Północnej ( Kanada - od południowej prowincji Quebec do Manitoby, U.S.A. - zachodnia Minesota, do południowo-zachodniej Kansas, i na wschód do wybrzeża atlantyckiego ).
Zamieszkuje różnorodne siedliska : torfowiska porośnięte mchem Sphagnum, niskie wilgotne miejsca, użytki zielone, liściaste i mieszane lasy, mokradła, bagna, łąki. Można je znaleźć na porębach, nieużytkach, opuszczonych polach czy w górskich lasach. Wolą obszary z grubą pokrywą z roślin zielnych i krzewów.
Synaptomys cooperi w naturalnym siedlisku
Aktywny w ciągu całego roku i całej doby ale jego aktywność w zimie spada gdy temperatura wynosi poniżej -7 stopni Celsjusza. Szczyt aktywności przejawia w godzinach popołudniowych i w nocy.
Żyje w niewielkich grupach od kilku do kilkudziesięciu osobników w odpowiednim siedlisku lub samotnie.
Jest terytorialny, zakres rewiru waha się od 0,25 do 1 ha.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Wielkość to 110 do 140 mm a waga od 20 do 50 g. Ubarwienie grzbietu jest kasztanowe do ciemnego brązu. Brzuch ma barwę srebrno-szarą. Jego ogon jest krótki, nieznacznie dłuższy od tylnej stopy. Samica ma 6 sutków w odróżnieniu od Synaptomys borealis.
Na kryjówki wykorzystuje systemy nor i korytarzy na głębokości 15 - 30 cm pod powierzchnią gleby. Buduje kuliste gniazda z różnorodnych miękkich materiałów roślinnych i zwierzęcych mające 2 do 4 wejść. Gniazda mają średnicę 15 - 30 cm. W lecie często umieszczone na powierzchni wśród gęstej trawy lub na kępie mchu. W zimie gniazda znajdują się pod ziemią na głębokości 10 - 15 cm.
Po rewirze porusza się systemem szlaków komunikacyjnych zlokalizowanych wśród korzeni krzewów i pod mchem. Szlaki komunikacyjne są bardzo charakterystyczne, mają 2,5 - 5 cm średnicy i wokół pełno przyciętej trawy lub mchu. Stosy skoszonej trawy mają około 8 cm i są ułożone wzdłuż szlaku. Również odchody koloru jasnozielonego lokalizowane są wzdłuż szlaku.
Wykorzystywane są też systemy szlaków komunikacyjnych innych gatunków, gdzie Synamptomys cooperi jest gatunkiem dominującym.
Do komunikacji wykorzystuje sygnały zapachowe z wydzieliny odbytu. Skrzypiąca wokaliza wykorzystywana jest w momentach zagrożenia lub agresji.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym. W skład jego diety wchodzą różnorodne rośliny zielne, trawy i ich nasiona. Zjada rónież liście, korę, owoce i jagody, korzonki, bulwy. Czasami odżywia się też owadami i ich larwami czy ślimakami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, ale głównie od kwietnia do września.
System krycia poligamiczny. Ciąża trwa 23 - 26 dni. Samica rodzi 1 - 8 młodych w miocie ( średnio 3 - 5 ). 2 - 3 mioty w sezonie.
Młode ważą średnio 3,7 g po urodzeniu. Rodzą się ślepe, częściowo porośnięte sierścią i mają wibrysy. Po tygodniu od narodzin są już całkowicie porośnięte sierścią. Oczy otwierają w 12 dniu życia. Odstawienie następuje po 3 tygodniach od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Dojrzałość płciową uzyskuje : samiec po 5 tygodniach od narodzin, samica po 60 dniach.
Żyje około 12 - 16 miesięcy, w niewoli do 29 miesięcy.
Synaptomys cooperi cooperi
Opisane podgatunki :
- Synaptomys cooperi cooperi - Baird, 1858 - Kanada ( południowo-zachodni Quebec, Godbout, St. Marguerite River, południowe Ontario Pine Falls, Winnipeg River, Dawson, Sandilands Forest Reserve w południowo-wschodniej Manitobie, Nova Scotia, Cape Breton Island, New Brunswick ), U.S.A. ( Minnesota do New England, południowy i środkowy Wisconsin, południowy Michigan (Washtenaw County), południowo-środkowe Ohio, Catskill Mountains w południowym New Yorku, Nordmont, Sullivan County w North Mountain w Pennsylvanii, Kentucky ) - Synaptomys cooperi sphagnicola jest klasyfikowany jako Synaptomys borealis
- Synaptomys cooperi fatuus - Bangs, 1897 - Kanada ( Ontario, Quebec, New Brunswick, Lake Edward ), U.S.A. ( północna New England ) - synonim Synaptomys fatuus - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Synaptomys cooperi gossii - Merriam, 1896 - U.S.A. ( wschodnie Kansas, Stafford, Woodson Counties, północna i południowo-wschodnia Nebraska, jej środkowa część Marion County, południowo-wschodnia Iowa, Henry County ) - synonim Arvicola gossii - Synaptomys helaletes gossii
- Synaptomys cooperi helaletes - Merriam, 1896 - U.S.A. ( Dismal Swamp w południowo-wschodniej Virginii, Karolina Północna, Kansas, Woodson County ) - synonim Synaptomys helaletes - Synaptomys helaletes helaletes - traktowany jako samodzielny gatunek z dwoma podgatunkami w innej taksonomii - zagrożony
- Synaptomys cooperi jesseni - Long, 1987 - U.S.A. ( Wisconsin, wyspy na jeziorze Michigan, wyspa Rock i Washington ) - uważany za nowy podgatunek
- Synaptomys cooperi kentucki - Barbour, 1956 - U.S.A. ( Kentucky, Scott County, Bluegrass ) - być może synonim Synaptomys cooperi cooperi
- Synaptomys cooperi paludis - Hibbard i Rinker, 1941 - U.S.A. ( Kansas, Meade County State Park ) - wymarły
- Synaptomys cooperi relictus - Jones, 1958 - U.S.A. ( południowo-zachodnia Nebraska ) - wymarły
- Synaptomys cooperi saturatus - Bole i Moulthrop, 1942 - U.S.A. ( południowe Wisconsin, południowo-zachodnie Michigan, Ohio River, zachodnie Ohio, Clermont County, Indiana, Ohio County, Illinois, Pope County, wschodnie Missouri, północno-zachodnie Arkansas, Craighead County, Callaway County, zachodnie Kentucky ) - traktowany jako synonim Synaptomys cooperi gossii
- Synaptomys cooperi stonei - Rhoads, 1893 - U.S.A. ( północne Massachusetts, wybrzeże atlantyckie, wschodnia część Półwyspu Maryland, zachodnia Virginia, Appalachian Mountains, zachodnia Karolina Północna, Great Smoky Mountains, wschodnie Tennessee, środkowo-wschodnie Ohio, Rowan County, wschodnie Kentucky, północna Georgia ) - synonim Synaptomys stonei - być może synonim Synaptomys cooperi cooperi
Synaptomys cooperi
Gatunek uznawany za niezagrożony ze względu na szerokie rozpowszechnienie i mimo, że populacje spadają, jednak spadki nie są wystarczająco szybkie aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Populacje spadają na skutek niszczenia siedlisk. Zmiany siedliskowe często sprzyjają przetrwaniu populacji Microtus pennsylvanicus, który ma tendencję do wypierania z części siedlisk Synaptomys cooperi.
Dwa podgatunki zostały uznane za wymarłe : Synaptomys cooperi paludis i Synaptomys cooperi relictus.
W roku 1997 Wilson i Choate zbadał zmienność morfologiczną w populacjach, w stanie Arkansas, Iowa, Illinois, Kansas, Missouri, Nebraska i Dakota Południowa. Badania wykazały zmienności morfologii czaszki. Jednak ze względu na małe rozmiary próbek, uznano utrzymanie obecnie uznawanych podgatunków do czasu aż niezbędne dane ganetyczne będą dostępne.
Zazwyczaj występuje w niskiej gęstości w przeważającej części zakresu, jedynie w obszarach prerii lokalnie zostały zarejestrowane wyższe gęstości osobnicze.
Szacowana gęstość osobnicza to od 1,6 osobnika / ha w New Jersey do 106 osobników / ha w Illinois.
Zmiany siedliskowe dokonywane przez ludzi ( wylesianie, eliminacja rodzimych łąk, dróg, które zapewniają rozprzestrzenianie tras do wyspowych siedlisk ), zachęcają do wzrostu gęstości osobniczej lub dystrybucji lokalnej Microtus co jest szkodliwe dla Synaptomys cooperi.
W Kansas, gatunek przeniósł się lub unika obszarów podlegających eksperymentalnej prerii ognia ( Clark i Kaufman 1990 ).
W południowo-wschodniej Kentucky widoczne jest wypieranie przez konkurencję z rozszerzającą się populacją Microtus ( Krupa i Haskins 1996 ).
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w swoim zakresie.
Potrzebne są dalsze badania taksonomiczne, gęstości, stanu i trendów populacji, zagrożeń, siedlisk.
Synaptomys cooperi - okaz muzealny
W niewoli - w warunkach laboratoryjnych.
U osobników żyjących w niewoli zaobserwowano docieranie wody do języka. Wydaje się, że dlatego zjadają tak dużo roślinności zielnej. Ich odchody są jednolicie zielone pod światło.
Samica w warunkach wiwaryjnych urodziła 6 miotów w ciągu 22 tygodni.
Żyje do 29 miesięcy.
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz