Pseudomys albocinereus - (Gould, 1845) - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Gyomys albocinereus - Mus albocinereus.
Występuje w Australii ( południowo-zachodnia Australia Zachodnia, wyspy Bernier, Dörre i Dirk Hartog ). Endemit dla Australii.
Zamieszkuje piaszczyste obszary porośnięte niskimi roślinami i buszem ( tzw. scrub ) oraz piaszczyste wydmy.
rycina - Pseudomys albocinereus
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych. W okresie suszy nie zapada w marazm, chociaż wydaje się, że gatunek ma takie możliwości.
Żyje w niewielkich koloniach. kopie płytkie systemy nor. Kryjówki są umieszczane u podnóża piaszczystej wydmy, w kępie trawy lub wśród zarośli.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Prawdopodobnie jest terytorialny lecz zakresy rewirów grupy nie zostały poznane.
Do komunikacji wykorzystuje sygnały zapachowe, węch, słuch, wzrok i postawę ciała. Być może także wokalizę lecz nie jest to do końca pewne.
Odżywia się zarówno pokarmem roślinnym jak i zwierzęcym. W skład jego diety wchodzą różnorodne nasiona traw i roślin zielnych, zielone części roślin zielnych, korzonki, owoce, jagody, ale także owady i ich larwy.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, ale najczęściej w okresach największej dostępności pokarmowej. System krycia prawdopodobnie poligamiczny.
Ciąża trwa około 37 - 38 dni. Samica rodzi 5 - 6 młodych w miocie. 2 - 3 mioty w sezonie. Odstawienie następuje po około 30 dniach od narodzin.
Żyje około 18 - 24 miesięcy.
Opisane podgatunki :
- Pseudomys albocinereus albocinereus - (Gould, 1845) - Australia Zachodnia ( północno-zachodnie wybrzeże i południowo-zachodnie wybrzeże ) - synonim Gyomys albocinereus albocinereus
- Pseudomys albocinereus squalorum - Thomas, 1907 - Australia Zachodnia ( centralne zachodnie wybrzeże ), wyspy Bernier, Dorre i Dick Hartog - synonim Gyomys albocinereus squalorum
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i małe prawdopodobieństwo drastycznego spadku, aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
W przeszłości nastąpił duży spadek siedlisk ale wydaje się, że w chwili obecnej populacje gatunku są stabilne.
W chwili obecnej nie są znane główne zagrożenia. Jednak populacja spadła w części swojego zasięgu na skutek zabudowy mieszkaniowej obszarów przybrzeżnych i przekształcenia terenów do celów rolniczych (Morris 2008). Lokalnie zagrożenie może stanowić drapieżnictwo kotów i lisów.
Częste i rozległe pożary w obrębie zasiedlonych przez gatunek fragmentów stanowi zagrożenie.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w swoim zakresie.
Potrzebne są dalsze badania taksonomiczne gatunku.
Dostępne badania wskazują brak oszczędnego podejścia na wydatkowanie energii przez gatunek. Jednak inne standardowe zmienne fizjologiczne były typowe dla gryzoni. Ten brak oszczędnego wydatkowania energii potwierdza niechęć do marazmu, mimo pozornej fizjologicznej zdolności do letargu.
W niewoli - brak danych.
Pseudomys apodemoides - Finlayson, 1932 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Gyomys apodemoides.
Występuje w Australii ( południowo-wschodnia Australia Południowa, zachodnia Wiktoria ). Endemit dla Australii.
Zamieszkuje suche półpustynne obszary porośnięte różnorodną roślinnością.
Pseudomys apodemoides
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w nocy. Żyje w niewielkich grupach lub samotnie.
Kopie płytkie nory u podstawy krzewów lub kępy traw.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Do komunikacji prawdopodobnie używa sygnałów zapachowych, węchu, postawy ciała.
Odżywia się głównie nasionami roślin ale nie wykluczone, że owady też wchodzą w skład jego diety.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, ale najprawdopodobniej w okresie największej obfitości pokarmowej. System krycia poligamiczny ale monogamia nie jest wykluczona.
Ciąża trwa około 30 dni. Samica rodzi 2 - 5 młodych w miocie. 2 - 3 mioty w sezonie.
Odstawienie następuje po około 30 dniach od narodzin.
Żyje około 18 - 24 miesięcy.
Pseudomys apodemoides
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji ( mimo częstych wahań ), brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej i małe prawdopodobieństwo drastycznego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Nie zamieszkuje terenów rolniczych.
Zagrożenie mogą stanowić zmiany systemów pożarowych i lokalnie drapieżnictwo lisów i kotów domowych.
Rejestrowany z obszarów chronionych Australii Południowej i Wiktorii.
Potrzebne są dalsze badania stanu i trendów populacji, potencjalnych zagrożeń, siedlisk, ekologii.
Pseudomys apodemoides
W niewoli - brak danych.
Pseudomys australis - Gray, 1832 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae.
Występuje w Australii ( północna Australia Południowa, południe Terytorium Północnego, Australia Zachodnia, południowe Queensland, zachodnia Wiktoria ). W Nowej Południowej Walii prawdopodobnie wymarły? Endemit dla Australii.
Zamieszkuje głównie kamieniste pustynie o gliniastym podłożu, porośnięte niską roślinnością ale także obszary piaszczyste.
Pseudomys australis
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Żyje w niewielkich koloniach, które zwiększają swoją gęstość osobniczą po okresach opadów. Gatunek przenosi sie wtedy na nowe obszary.
Na kryjówki wybiera płytkie szczeliny w gliniastym podłożu. Kopie płytkie systemy nor, w których buduje kuliste gniazdo z suchej trawy i innych suchych roślin. Gniazdo umieszcza też u podstawy gęstych krzewów.
Jest to największy gatunek z rodzaju Pseudomys o wadze 30 - 50 gram. Zwany jest "pallyoora" w języku aborygenów pustyń Australii Zachodniej.
Ubarwiony jest szaro do szaro-brązowego na grzbiecie z białym lub kremowym spodem ciała. Ogon jest dwukolorowy, szaro-brązowy z wierzchu i biały lub kremowy na spodzie. Jednak niektóre osobniki mogą mieć całkowicie biały ogon i stopy. Ogon jest na ogół krótszy niż połowa długości ciała.
Ma długie uszy i charakterystycznie zaokrąglony pyszczek.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
W czasie nocnych poszukiwań pokarmu porusza się wzdłuż naturalnych osłon z krzewów lub innej roślinności pustynnej.
Do komunikacji używa prawdopodobnie sygnałów zapachowych, dotyku, postawy ciała, węchu.
Odżywia się głównie nasionami roślin zielnych i traw, zielonymi częściami roślin ale także sporadycznie owadami. Wodę potrzebną do przetrwania uzyskuje z pokarmu.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, ale najprawdopodobniej w okresie największej obfitości pokarmowej ( po opadach ).
System krycia poligamiczny. Ciąża trwa 30 - 31 dni.
Samica rodzi 3 - 4 młode w miocie. Liczba miotów nie jest znana.
Odstawienie następuje po około 28 dniach od narodzin.
Po opadach zwiększa się gęstość osobnicza gatunku, jest to związane z obfitością pokarmową ale nie jest zjawiskiem cyklicznym ze względu na częste susze w siedliskach zamieszkiwanych przez gatunek. Nie są znane wymagania siedliskowe gatunku w okresach suszy.
Żyje prawdopodobnie około 18 - 24 miesięcy.
Pseudomys australis w czasie żerowania
Opisane podgatunki :
- Pseudomys australis auritus - Thomas, 1910 - Australia Południowa ( Lake Albert ) - synonim Pseudomys auritus - uznawany jako synonim Pseudomys australis ; odrębne w jakiejś taksonomii i Medlin w Van Dyck & Strahan, 2009
- Pseudomys australis australis - Gray, 1832 - Nowa Południowa Walia
- Pseudomys australis flavescens - Troughton, 1936 - Queensland ( Longreach ) - synonim Pseudomys minnie flavescens - uznawany jako synonim Pseudomys australis
- Pseudomys australis lineolatus - Gould, 1845 - Queensland ( Darling Downs ) - synonim Mus lineolatus - uznawany jako synonim Pseudomys australis
- Pseudomys australis minnie - Troughton, 1932 - Australia Południowa ( Minnie Downs ) - synonim Pseudomys minnie - Pseudomys minnie minnie - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomi z dwoma podgatunkami
- Pseudomys australis murinus - Gould, J, 1845 - Nowa Południowa Walia ( Liverpool Plains ) - synonim Hapalotis murinus - Conilurus murinus - uznawany za synonim Pseudomys australis lub samodzielny gatunek w innej taksonomii
Pseudomys australis - samica karmiąca młode
Gatunek uznawany za zagrożony mimo stosunkowo szerokiego zakresu, jednak obszar wykorzystanego zasięgu jest niższy niż 2 000 km2, populacje są bardzo rozdrobnione i występuje dalszy spadek w jakości i zakresie siedlisk z powodu nadmiernego wypasu zwierząt domowych.
Gatunek ten jest szczególnie narażony w czasie suszy, kiedy jego istnienie zależy od naturalnej ostoi. Populacje tego gatunku są fragmentaryczne i podlegają wahaniom związanym z opadami deszczu.
Dawniej był bardziej rozpowszechniony, obecnie nie znaleziono go we wschodniej części Kotliny Lake Eyre ( Brandle i wsp. 1999). Ostatnio był zebrany w Australii Zachodniej i południowo-wschodniej Australii Południowej w 1969 roku, ale od tego czasu nie stwierdzono go w tych obszarach.
Uważa się, że populacja w okresach suszy spada do około 10 000 osobników ( Brandle i wsp. 1999). Brandle i Moseby (1999) stwierdzili, gęstość osobniczą 9,842 osobników/hektar w maju 1993 w Dismal Plain, ale nie odnaleźli żadnych osobników zimą 2005 roku.
Wiedza o preferowanym przez gatunek siedlisku pochodzi z okresów dużej gęstości osobniczej gatunku, ale bardzo niewiele wiadomo na temat jego wymagań siedliskowych w suchych okresach (Brandle i wsp. 1999).
Degradacja siedlisk związana z nadmiernym wypasem zwierząt domowych jest głównym zagrożeniem, ponieważ zagęszcza ziemię i eliminuje naturalne nory, zmniejsza zasoby pokarmowe i sprawia, że gatunek jest bardziej narażony na ataki drapieżników (Brandle & Pavey 2008). Zagrożeniem jest też drapieżnictwo kotów domowych i lisów.
Zmiana klimatu stanowi także zagrożenie dla przyszłego przetrwania tego gatunku. Rosnąca temperatura doprowadzi, że płytkie nory staną się zbyt gorące do zamieszkania. Gatunek będzie w stanie utrzymać się tylko na terenach, gdzie będą bardzo głębokie pęknięcia w gliniastym podłożu. Zmiany klimatu mogą również spowodować wzrost częstości występowania powodzi, mogących mieć również negatywny efekt.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w tym z : Witjira National Park, Australia Południowa i Mac Clark Conservation Reserve.
Pseudomys australis został objęty Narodowym Planem odbudowy gatunku, który został przygotowany przez rząd australijski. Plan ten przedstawia priorytety ochrony. Obejmuje on ocenę drapieżnictwa gatunków inwazyjnych ( kotów domowych i lisów ) oraz właściwe zabezpieczenie wystarczającej powierzchni siedlisk, aby gatunek miał możliwość rozszerzenia naturalnego zasięgu jako zabezpieczenie przed zmianami klimatu.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące zmian demograficznych w istniejących populacjach i subpopulacjach. Ważne jest to w monitorowaniu populacji do celów zarządzania nimi i ich ochrony.
Pseudomys australis australis
W niewoli - brak danych.
Pseudomys bolami - Troughton, 1932 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Pseudomys hermannsburgensis bolami.
Występuje w Australii ( południowa Australia Południowa, południowa Australia Zachodnia ). Endemit dla Australii.
Zamieszkuje suchy las akacjowy i suchy busz ( scrub ) na gliniastej glebie.
Pseudomys bolami - okaz muzealny : czaszka
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo o jego biologii, ekologii i sposobie życia.
Wiadomo, że jest aktywny w godzinach nocnych i na kryjówki wybiera płytkie nory i szczeliny w gliniastej glebie.
Pseudomys bolami - okaz muzealny - czaszka od góry
Nie opisano żadnych podgatunków.
Pseudomys bolami
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji, brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej oraz małe prawdopodobieństwo drastycznego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Uważa się, że jest dość powszechny w ograniczonym siedlisku (Moseby i Read 2008).
Lokalnie może być zagrożony przez nadmierny wypas zwierząt domowych i drapieżnictwo kotów domowych i lisów.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w swoim zakresie.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące stanu i trendów populacji, ewentualnych zagrożeń, siedlisk, biologii, ekologii.
W niewoli - brak danych.
Pseudomys calabyi - Kitchener & Humphreys, 1987 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Pseudomys laborifex calabyi.
Występuje w Australii ( Terytorium Północne - od Kakadu National Park do Litchfied National Park ). Endemit dla Australii.
Zamieszkuje obszary porośnięte wysokimi trawami i bylinami o podłożu kamienistym i żwirowymi wzgórzami.
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Żyje samotnie lub w niewielkich grupach.
Buduje stosy z drobnych kamyków, w których znajduje się nora z gniazdem.
Odżywia się głównie nasionami traw i innych roślin ale także sporadycznie owadami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, ale prawdopodobnie w okresie największej dostępności pokarmowej.
System krycia nie został poznany.
Okres ciąży nie znany. Według obserwacji samica urodziła 22 młode w siedmiu miotach w ciągu 9 miesięcy ( Woinarski i Ford 2008 ).
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za zagrożony ze względu, że zakres jego występowania jest mniejszy niż 16 000 km2, dystrybucja jest poważnie rozdrobniona i nie jednolita a tam gdzie populacje występują kontynuowany jest spadek. Spadek ten jest powodowany zmniejszającym się zakresem i jakością siedlisk. Zmiany zakresu i jakości siedlisk spowodowane są przez zmiany systemów pożarowych od ponad dwóch ostatnich dekad.
Badania sugerują, że może być ograniczony do znanego zakresu występowania.
Główne zagrożenie stanowi zmiana systemów pożarowych.
Rejestrowany z Kakadu National Park i Litfield National Park, które zapewniają jedynie nominalną ochronę gatunku.
Potrzebne są dalsze badania w celu dokładnego stwierdzenia istniejących zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Pseudomys chapmani - Kitchener, 1980 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae.
Występuje w Australii ( Australia Zachodnia - centralna i wschodnia część Pilbary ). Endemit dla Australii.
Zamieszkuje skaliste obszary, z niewielkimi łatami traw o niewielkiej ilości gleby lub nagiej z rzadkimi krzewami akacji.
Pseudomys chapmani
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Żyje w niewielkich grupach rodzinnych.
Ich nory znajdują sie poniżej kopców kamieni, które otaczają wejście do nory.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
W czasie poszukiwania pokarmu wykorzystuje naturalne osłony.
Do komunikacji używa sygnałów zapachowych, dotyku, postawy ciała.
Odżywia się głównie nasionami traw i innych roślin, zielonymi częściami roślin, ale także sporadycznie owadami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa około 30 dni. Samica rodzi 1 - 4 młode w miocie. 2 - 4 mioty w sezonie.
Odstawienie następuje po około 28 - 30 dniach od narodzin.
Żyje około 18 - 24 miesięcy.
Pseudomys chapmani
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i małe prawdopodobieństwo drastycznego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Dawniej występował również w pasie przybrzeżnym oraz dalej na południe ( Lee 1995 ). Wymieniany wcześniej jako zagrożony gatunek w Australii Zachodniej, ale późniejsze badania stwierdziły, że jest powszechniejszy niż się pierwotnie wydawało.
Przyczyny wyginięcia z południowej części zasięgu są nieznane, jednak mogą być związane z drapieżnictwem kotów domowych i lisów.
Gatunek jest stosunkowo rzadki nawet w obfitych siedliskach ( Start 2008 ).
Zagrożenie może stanowić wydobywanie kamienia ale jest to zagrożenie lokalne nie mające bezpośredniego wpływu na całość populacji tego gatunku.
W chwili obecnej uznaje się, że nie ma wiekszych zagrożeń.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych, w tym z Karijini National Park, Rudall River National Park, Millstream-Chichester National Park i Collier Range National Park.
Potrzebne jest monitorowanie istniejących populacji i rejestrowanie potencjalnych zagrożeń i zmian środowiskowych.
Pseudomys chapmani
W niewoli - brak danych.
Pseudomys delicatulus - (Gould, 1842) - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Leggadina delicatula - Mus delicatulus.
Występuje w Australii ( od północnej Australii Zachodniej na południe do Queensland i Nowej Południowej Walii na wschodzie, także wyspy Melville, Groote Eylandt, Fraser, Bigge, Kimberley ) i na Nowej Gwinei ( Papua - Nowa Gwinea - Morehead i Mibini Village w regionie Trans-Fly ).
Zamieszkuje otwarte tereny trawiaste, busz i lasy sawannowe, preferuje gleby piaszczyste oraz otwarte tereny czasami rzadko porośnięte trawami.
rycina - Pseudomys delicatulus
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Żyje samotnie lub w niewielkich grupach.
Na kryjówki wykorzystuje nory u podstawy krzewów, w kępach traw lub zagłębienia i szczeliny.
Jest to najmniejszy przedstawiciel gryzoni Australii. Długość ciała dochodzi do 6 cm, a ogon ma długość 8,5 cm. Waga to 6 - 15 gram.
Ubarwiony jest brązowo do szarego z białawym brzuchem. Jego nos, nogi i ogon są różowe i posiada duże uszy.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
W czasie nocnego poszukiwania pokarmu poruszają się szybko wykorzystując naturalne osłony lub przypłaszczając się do podłoża kiedy poruszają się wolniej.
Do komunikacji wykorzystuje sygnały zapachowe, węch, słuch, dotyk, czasami postawę ciała.
Odżywia się głównie nasionami różnorodnych roślin i sporadycznie owadami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia prawdopodobnie poligamiczny.
Samica po ciąży trwającej 28 - 30 dni rodzi 1 - 4 młodych w miocie. 2 - 4 miotów w sezonie.
Odstawienie następuje po około 30 dniach od narodzin.
Długość życia nie jest znana.
Pseudomys delicatulus
Opisane podgatunki :
- Pseudomys delicatulus delicatulus - (Gould, 1842) - Australia ( Terytorium Północne, Queensland, Australia Zachodnia ) - synonim Leggadina delicatula delicatula
- Pseudomys delicatulus mimulus - Thomas, 1926 - Australia ( Terytorium Północne, wyspa Groote Eyland, Sir Edward Pellew Group ) - synonim Leggadina delicatula mimula
- Pseudomys delicatulus pumilus - Troughton, 1936 - Australia ( Queensland - na północ od Yeppoon ) - synonim Gyomys pumilus - uznawany za synonim Pseudomys delicatulus delicatulus
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji, tolerancji na pewien stopień modyfikacji siedlisk i małe prawdopodobieństwo drastycznego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Według najnowszych badań systematycznych Pseudomys delicatulus obejmuje co najmniej trzy ściśle powiązane taksony ( F. Ford & K. Aplin i wsp.). Zachodnie populacje prawdopodobnie stanowią osobny gatunek a populacje z Queensland i Terytorium Północnego nie są prawdopodobnie osobnymi gatunkami lecz są allopatrycznymi formami podgatunków ( Ford 2008, F. Ford i wsp. ). Pseudomys pilligaensis jest traktowany jako osobny gatunek przez Musser i Carleton (2005), jednak należy rozważyć temat hybrydyzacji niektórych populacji Pseudomys delicatulus z Pseudomys novaehollandiae ( F. Ford & wsp. ).
Gatunek potrafi przetrwać na terenach silnie zdegradowanych oraz w strefach intensywnego wypasu zwierząt domowych ( Ford 2008 ). Populacje mogą znacznie zwiększyć swoją gęstość osobniczą po pożarach traw ( Ford 2008 ).
W obecnej chwili brak jest wyraźnych zagrożeń dla gatunku.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w tym z : Kakadu National Park.
Potrzebne są dalsze badania statusu taksonomicznego, w celu ustalenia czy faktycznie składa się z oddzielnych gatunków.
W niewoli - brak danych.
Pseudomys desertor - Troughton, 1932 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Gyomys desertor.
Występuje w Australii ( Australia Zachodnia, Australia Południowa, Terytorium Północne, Queensland, Nowa Południowa Walia, Wiktoria ). Endemit dla Australii.
Zamieszkuje śródlądowe obszary z gęstą okrywą roślinności i dużymi kępami traw Spinifex. Preferuje siedliska z opadami 500-750 mm.
Pseudomys desertor
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w nocy. Typowy samotnik, łączący się w pary w okresie rozrodczym.
Brak informacji na temat wielkości rewiru osobnika, ale prawdopodobnie jest terytorialny.
Kryjówki zakłada w norach u podstawy krzewów lub w kępach traw Spinifex. Dzień spędza w kryjówce, którą opuszcza po zachodzie słońca.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Jest to średniej wielkości gryzoń z krótkimi kończynami. Ubarwienie ma kasztanowe na grzbiecie z długimi czarnymi włosami, które dają szpakowaty wygląd. Brzuch ma barwę szaro-brązową. Wokół oczu ma charakterystyczny blady pierścień.
Długość ciała i głowy dochodzi do 10,5 cm a ogona też do 10,5 cm.
W czasie nocnego poszukiwania pokarmu porusza się szybko wykorzystując naturalne osłony. Poruszając się wolno przypłaszcza się do podłoża.
Do komunikacji używa sygnałów zapachowych, słuchu, węchu, dotyku i prawdopodobnie postawy ciała.
Odżywia sie głównie pokarmem roślinnym ( nasiona traw i roślin zielnych, zielone części roślin, kłącza, korzonki, itp. ). Prawdopodobnie zjada też sporadycznie owady ale nie jest to do końca pewne.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku ale najczęściej w okresie największej obfitości pokarmowej.
System krycia nie znany, ale prawdopodobnie poligamiczny co nie wyklucza monogamii.
Ciąża trwa 27 - 28 dni. Samica rodzi raz do roku 1 - 4 młode w miocie ( średnio 3 ). Odstawienie następuje po około 30 dniach od narodzin.
Żyje 18 - 24 miesiące.
Pseudomys desertor
Opisane podgatunki :
- Pseudomys desertor murrayensis - Krefft, 1862 - Australia ( Nowa Południowa Walia - Darling River ) - synonim Pseudomys murrayensis - Mus murrayensis - Mus subrufus murrayensis - uznawany za synonim Pseudomys desertor
- Pseudomys desertor subrufus - Krefft, 1862 - Australia ( Nowa Południowa Walia, Wiktoria ) - synonim Mus subrufus - uznawany za synonim Pseudomys desertor
Gatunek uznawany za nie zagrożony mimo dużych wahań populacji i obecności niektórych zagrożeń, jednak jest małe prawdopodobieństwo drastycznego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Populacje gatunku są obfite po kilku dużych opadach deszczu (Kerle i wsp. 2008).
Wydaje się, że gatunek jest pozornie tolerancyjny na częściową degradację siedlisk, jednak nowe badania sugerują jego mniejsze populacje w obszarach intensywnego wypasu i objętych pożarami ( Kutt i wsp. 2004 ). Obecność gęstej roślinności okrywowej w tym traw, turzyc lub krzewów jest bardzo ważna ( Kerle i wsp. 2008 ). Jest w dużej mierze zależny od dojrzałej trawy Spinifex.
Główne zagrożenia dla gatunku stanowią zmiany w systemach przeciwpożarowych, intensywny wypas zwierząt domowych oraz wprowadzenie inwazyjnych gatunków roślin ( traw ) szczególnie w Queensland.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych, w tym z Uluru National Park.
Potrzebne jest monitorowanie populacji, głównie na obszarach ze zmianami systemów przeciwpożarowych i intensywnego wypasu.
Pseudomys desertor
W niewoli - brak danych.
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz