Beszamel i spółka bez ograniczeń: Azjatyckie gatunki z rodzaju Apodemus. Przegląd gatunków.

Myszarka chińska ( Apodemus chevrieri ) - ( Milne-Edwards, 1868 ) - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Apodemus agrarius chevrieri - Mus chevrieri.
Uwagi : Gatunek ten był dawniej uważany za podgatunek Apodemus agrarius ( Smith i Xie 2008 ).

Występuje w Azji ( Chiny - Yunnan, Chongqing, Sichuan, zachodnie Guizhou, południowe Shaanxi, Hubei, południowe Gansu i Hunan ). Endemit dla Chin.

Zamieszkuje tereny rolnicze, trawiaste łąki i pastwiska, otwarte siedliska leśne na wysokości 1800 - 2300 m n.p.m.

myszarka chińska ( Apodemus chevrieri )

Aktywna w ciągu całego roku, szczyt aktywności po zmierzchu i przed świtem. Jednak gatunek jest traktowany jako całodobowy z okresami odpoczynku.
Żyje samotnie lub w grupie rodzinnej ( samica z młodymi ).
Jest terytorialna. Rewiry poszczególnych osobników nie przekraczają maksymalnie 110 metrów średnicy.
Na kryjówki wykorzystuje wykopane własne nory lub zajmuje opuszczone nory innych gatunków. Nory są usytuowane pod kępami wysokiej trawy, pod krzewami lub wśród korzeni drzew. Nora składa się z dwóch otworów wejściowych, komory gniazdowej i spiżarni. Komora gniazdowa zazwyczaj znajduje się na głębokości od 8 - 18 cm pod powierzchnią gruntu. Od otworów rozchodzi się płytki system szlaków komunikacyjnych częściowo pod powierzchnią gruntu częściowo na powierzchni.
Niewielki dymorfizm płciowy : samiec nieco większy i smuklejszy niż samica. Wielkość i ubarwienie zbliżone do ubarwienia Apodemus agrarius.
Gatunek dobrze się wspina i pływa.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku, postawy ciała. Wokaliza jest używana w momentach agresji, zalotów i zagrożenia.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym. W skład jej diety wchodzą różnorodne nasiona traw, zbóż i roślin zielnych. Zjada również owady gdy są dostępne. Gromadzi niewielkie zapasy nasion na okres zimowy.
Sezon rozrodczy od wczesnej wiosny do późnej jesieni. System krycia poligamiczny.
Samica po ciąży trwającej 21 - 26 dni rodzi 2 - 7 młodych w miocie. Od 2 do 4 miotów w sezonie.
Młode rodzą się ślepe i częściowo porośnięte futerkiem. Po około 13 dniach otwierają oczy. Odstawienie następuje po 3 tygodniach od narodzin i następuje rozproszenie potomstwa.
Samica broni potomstwa przed samcem, gdyż może dojść do kanibalizmu. Także inne samice mogą zagrażać młodym.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową osiąga po 2 miesiącach od narodzin.
Samice z początku sezonu mogą rozmnażać się w tym samym roku, pozostałe po przezimowaniu.
Żyje około 24 - 28 miesięcy.

rycina - Apodemus chevrieri

Opisane podgatunki :
- Apodemus chevrieri chevrieri - ( Milne-Edwards, 1868 ) - południowo-zachodnie Chiny ( Dystrykt Moupin, Sichuan )
- Apodemus chevrieri fergussoni - Thomas, 1911 - środkowe Chiny ( południowe Gansu ) - synonim Apodemus fergussoni - traktowany jako synonim Apodemus chevrieri

rycina - Apodemus chevrieri

Gatunek uznawany jako nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i występowanie w wielu obszarach chronionych w swoim zakresie. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
W chwili obecnej brak jest aktualnych danych o stanie populacji tego gatunku.
Obecnie brak jest głównych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Stanowi ważny składnik diety wielu drapieżników.
W Chińskiej Czerwonej Księdze został wpisany regionalnie jako najmniejszej troski ( Wang i Xie 2004 ).
Rejestrowany z Tangjiaha Nature Reservere, a także Leigongshan, Shennongjia, Houhe, Taibaishan, Foping, Wanglang, Wolong, Jinfoshan, Ailaoshan, Changshanerhai, Nujiang, Tongbiguan, Wawushan ( CSIS 2008 ) oraz Jiuzhaigou National Nature Reserve ( Liu et al., 2005 ) i prawdopodobnie obecna w innych obszarach chronionych.

W niewoli - brak danych.

Myszarka smocza ( Apodemus draco ) - ( Barrett-Hamilton, 1900 ) - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Apodemus sylvaticus draco - Apodemus ilex - Mus sylvaticus draco.
Uwagi : Istnieje ścisły związek między Apodemus draco a Apodemus argenteus. Wymaga recenzji taksonomicznych ( Musser i Carleton, 2005 ). Uważana dawniej za podgatunek Apodemus sylvaticus.

Występuje we wschodniej i południowej Azji ( prawdopodobnie również w Korei, południowe, środkowe i wschodnie Chiny - wschodni Xizang i Yunnan, na wschód do Fujian i na północny-wschód do Hebei, północno-wschodnie Indie - Assam, Birma / Mjanma / - Kachin ).

Zamieszkuje tropikalne lasy deszczowe, zimnozielone lasy górskie, lasy regla dolnego, szczególnie wzdłuż strumieni i potoków na wysokości 2 200 - 2 800 m n.p.m. i 1 335 - 3 816 m n.p.m.

rycina - myszarka smocza ( Apodemus draco )

Aktywna w ciągu całego roku, szczyt aktywności po zmierzchu.
Żyje w norach wykopanych samodzielnie lub przejętych po innych gatunkach.
Jest to typowy samotnik, łączący się w pary w sezonie rozrodczym.
Jest terytorialna ale zakresy osobników są nie wiele większe niż u poprzedniego gatunku. Gatunek jest mało towarzyski i intruza stara się przegnać ze swojego terytorium.
Pozostałe informacje jak u Apodemus sylvaticus i Apodemus argenteus.

Apodemus draco orestes - osobnik schwytany w trakcie badań

Opisane podgatunki :
- Apodemus draco draco - ( Barrett-Hamilton, 1900 ) - zachodnie Chiny ( Neimenggu, Xinjiang, Fujian, Hebei, południowo-wschodni Henan, południowe Anhui, wschodni Hubei, zachodni Zhejiang )
- Apodemus draco ilex - Thomas, 1922 - południowo-zachodnie Chiny ( od Salween-Mekong Divide, Yunnan ) - synonim Apodemus ilex - Apodemus sylvaticus ilex - traktowany jako synonim Apodemus draco - samodzielny gatunek w jakiejś taksonomii
- Apodemus draco orestes - ( Barrett-Hamilton, 1900 ) / Thomas, 1911 - południowe Chiny ( Szechuan, Guizhou, Hubei, Yunnan, Henan, Hunan, Guangdong, Guanxi, Shensi, Gansu, Tybet ), północna Birma, północno-wschodnie Indie ( północny Assam, wschodni Arunachal Pradesh ) - synonim Apodemus sylvaticus orestes - Apodemus speciosus orestes - Apodemus orestes - wymieniany jako odrębny gatunek w Indiach

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję oraz brak większych zagrożeń w chwili obecnej.
Uważa się, go jako powszechny w większej części zakresu oraz mający liczne populacje.
Apodemus draco toleruje pewien stopień modyfikacji siedlisk.
W stanie Kachin / Birma / zebrano kilka dużych grup tego gatunku.
W południowej Azji przesunięcie się rolnictwa na wyższe wysokości stanowi zagrożenie dla gatunku ( Molur i wsp., 2005 ).
Gatunek stanowi ważny składnik diety wielu drapieżników.
Nie jest on objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Brak danych czy gatunek występuje w każdym chronionym obszarze w Birmie, wiadomo że został zarejestrowany z Nat Ma Taung National Park.
W Indiach wymieniony w Załączniku V ( uważane za szkodniki ) Indian Wildlife Protection Act ( 1972 ).
Rejestrowany z Namdapha National Park w Arunachal Pradesh, Indie ( Molur i wsp. 2005 ).

W niewoli - brak danych.

Myszarka himalajska ( Apodemus gurkha ) - Thomas, 1924 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Apodemus flavicollis gurkha - Apodemus flavicollis ( Thomas, 1924 ) podgatunek gurkha.

Występuje w południowej Azji ( środkowy Nepal - Gurkha, Maharigaon, Gorapani, Takucha, Larjung, Chitare i Upper Ulleri ). Endemit dla Nepalu.

Zamieszkuje wyżynne i górskie lasy iglaste oraz zimozielone lasy różaneczników na wysokości 2 400 - 3 500 m n.p.m.

myszarka himalajska ( Apodemus gurkha )

Aktywna w ciągu całego roku, w godzinach nocnych.
Prowadzi samotny i lub w grupach rodzinnych ( samica z młodymi ) tryb życia.
Na kryjówki zajmuje opuszczone nory innych gatunków lub kopie własne pod korzeniami drzew, skałami, pod kępami wysokich traw czy paproci. Zajmuje też puste kłody drzew, zagłębienia pod dużymi głazami i itp.
Pozostałe informacje jak u Apodemus flavicollis.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Apodemus gurkha

Gatunek uznawany za zagrożony ze względu, że zasięg występowania jest mniejszy niż 5 000 km2, jego dystrybucja jest bardzo rozdrobniona a i tak widoczny jest wyraźny spadek w wielkości i jakości zajmowanego siedliska.
Apodemus gurkha zagrożony jest w kategorii B1ab ( iii ).
Główne zagrożenie stanowi utrata siedlisk oraz wyłapywanie gatunku do spożycia.
Brak jest dostępnych informacji o liczebności populacji tego gatunku.
Apodemus gurkha nie jest objęta ochroną na mocy prawa w Nepalu.
Gatunek nie został zarejestrowany we wszystkich obszarach chronionych Nepalu ( Molur et al., 2005 ).
Zalecane są dalsze badania zwłaszcza dotyczące dystrybucji, stanu i trendów populacji, jej obfitości oraz podjęcia działań w celu objęcie gatunku chociaż częściową ochroną. Sondaże ekologiczne prowadzone wspólnie z miejscową ludnością mogą pomóc w określeniu wielkości populacji na danym obszarze.

Apodemus gurkha

W niewoli - brak danych.

Myszarka wielkoucha ( Apodemus latronum ) - Thomas, 1911 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Apodemus speciosus latronum - Apodemus flavicollis latronum.
Uwagi : Gatunek ten był traktowany jako podgatunek Apodemus draco - Feng i wsp. ( 1986 ). Liu et al. ( 2004 ) wykazali, że istnieją znaczne zróżnicowania pomiędzy Apodemus latronum i Apodemus draco.

Występuje w południowej Azji ( Chiny - Yunnan, Sichuan, Qinghai i Tybet, Indie - Arunachal Pradesh oraz Birma ).

Zamieszkuje górskie lasy tropikalne, zimozielone lasy różaneczników i lasy bambusowe oraz alpejskie łąki na wysokości 2700 - 4000 m n.p.m.

rycina - myszarka wielkoucha ( Apodemus latronum )

Aktywna w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Żyje samotnie lub w grupach rodzinnych ( samica z młodymi ).
Na kryjówki wybiera różnorodne miejsca : zagłębienia wśród korzeni drzew, wysokie kepy traw i paproci czy zagłębienia pod skałami. Kopie własne nory lub zajmuje opuszczone innych gatunków.
Jest terytorialna ale zakresy poszczególnych osobników są nie znane. Gatunek jest mało towarzyski i intruza stara się przegnać ze swojego terytorium.
Potrafi doskonale się wspinać zarówno na krzewy jak i na skały.
W czasie nocnych wędrówek wykorzystuje systemy szlaków komunikacyjnych do miejsc żerowania. Pokarm przenosi do nory lub w jej pobliże.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, postawy ciała. Wokaliza jest używana w momencie agresji, zagrożenia oraz zalotów.
Odżywia się pokarmem roślinnym ale prawdopodobnie nie gardzi też owadami i ich larwami. W skład jej diety wchodzą głównie różnorodne nasiona traw i roślin zielnych, zielone części roślin, jagody i owoce.
Sezon rozrodczy od wczesnej wiosny do jesieni. System krycia poligamiczny.
Samica po ciąży trwającej 21 - 26 dni rodzi 2 - 7 młodych w miocie. Od 2 do 4 miotów w sezonie.
Młode rodzą się ślepe i częściowo porośnięte futerkiem. Po około 13 dniach otwierają oczy. Odstawienie następuje po 3 tygodniach od narodzin i następuje rozproszenie potomstwa.
Samica broni potomstwa przed samcem, gdyż może dojść do kanibalizmu. Także inne samice mogą zagrażać młodym.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową osiąga po 2 miesiącach od narodzin.
Samice z początku sezonu mogą rozmnażać się w tym samym roku, pozostałe po przezimowaniu.
Żyje około 24 - 28 miesięcy.

Apodemus latronum - okazy muzealne

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na jego szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i występowania w obszarach chronionych. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku populacji aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Istnieje kilka historycznych rekordów jego obecności w Indiach ( Arunachal Pradesh ) ( Sarker i wsp. </ I. 2005 ), ale jego obecny podział nie jest znany.
W Birmie, jest prawdopodobne że występuje w różnych niższych siedliskach górskich. Południowa granica zasięgu w Birmie wymaga przeglądu, ponieważ nie ma pewności co do jej zakresu na północnych wyżynach.
Gatunek ma rozkład z sympatrycznym Apodemus draco w chińskiej prowincji Syczuan, Yunnan i w północno-wschodniej Birmie ( Musser i wsp. 1966 ). Apodemus latronum ma niską tolerancję na ludzką działalność w swoich siedliskach ( Lunde i wsp. 2006 ).
Obecnie nie ma większych zagrożeń dla gatunku jako całości.
W Indiach, była wymieniona w Załączniku V ( Indian Wildlife Protection Act 1972 ), zmienione do 2002 roku ( Sarker i wsp. 2005 ). W Chinach, został regionalnie wystawiony w Czerwonej Księdze jako najmniejszej troski ( Wang i Xie 2004 ).
Gatunek ten występuje w Wolong, Changshanerhai ( CSIS 2008 ) i National Nature Reserve Jiuzhaigou ( Liu i wsp. 2005 ) i może być obecny w wielu innych obszarach chronionych.
Potrzebne są dalsze badania w celu określenia południowej granicy jego dystrybucji w Birmie oraz w Indiach.

W niewoli - brak danych.

Myszarka pamirska ( Apodemus pallipes ) - Barret-Hamilton, 1900 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Apodemus sylvaticus pallipes - Apodemus uralensis pallipes - Mus sylvaticus pallipes.
Uwagi : Uznawane za różne gatunki u niektórych autorów, dla innych jako synonim - Apodemus wardi ( Wroughton, 1908 ). Dawniej ujęta w Apodemus uralensis a wcześniej w Apodemus sylvaticus. Apodemus wardi jest uważany za konspecyficzny z Apodemus pallipes.

Występuje w Azji Środkowej i w Azji Południowej ( południowy Kirgistan, Tadżykistan, Afganistan, północny Pakistan, północno-zachodnie Indie, środkowy Nepal i Chiny - południowo-zachodni Xizang ).

Zamieszkuje lasy iglaste i zimnozielone lasy różaneczników na wysokości 1465 - 3965 m n.p.m.

myszarka pamirska ( Apodemus pallipes ) - okaz muzealny

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Przypuszcza się iż, tryb życia oraz biologia jest zbliżona do pokrewnych gatunków z rodzaju Apodemus.

Opisane podgatunki :
- Apodemus pallipes bushengensis - Zheng, 1979 - południowo-zachodnie Chiny ( południowo-zachodni Tybet, Pulan Xian ) - synonim Apodemus sylvaticus bushengensis - Apodemus bushengensis - Apodemus wardi bushengensis - uznawany jako synonim Apodemus pallipes przez różnych autorów
- Apodemus pallipes pallipes - Barret-Hamilton, 1900 - południowy Kirgistan, Tadżykistan, północno-wschodni do środkowego Afganistan - synonim Apodemus sylvaticus pentas?
- Apodemus pallipes pentax - Wroughton, 1908 - północno-zachodnie Indie ( Pendżab Indyjski ), Pakistan ( Prowincja Pendżab ) - synonim Apodemus sylvaticus pentax - Apodemus sylvaticus pentas? - Micromys sylvaticus pentax - Apodemus wardi pentax - uznawany jako synonim Apodemus wardi przez różnych autorów
- Apodemus palllipes wardi - ( Wroughton, 1908 ) - Afganistan, północny Pakistan, północno-zachodnie Indie ( Kaszmir, Jammu, Himachal Pradesh, Uttrakhand ) północno-centralny Nepal i nie znane granice w północno-zachodnim Iranie - synonim Apodemus sylvaticus wardi - Apodemus flavicollis wardi - Micromys svlvaticus wardi - Apodemus wardi - uznawany jako synonim Apodemus pallipes przez różnych autorów

Apodemus pallipes - eksponaty muzealne

Gatunek uznawany jako nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Istnieje mało informacji na temat wielkości populacji tego gatunku.
Jego dystrybucja obejmuje Pamir oraz sąsiednie pasma górskie.
Uznaje się, że nie ma większych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Brak aktualnych danych czy występuje w dowolnym obszarze chronionym w swoim zasięgu.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące dystrybucji, stanu i trendów oraz obfitości populacji, historii naturalnej, oraz ewentualnych zagrożeń dla tego gatunku.

W niewoli - brak danych.

Myszarka koreańska ( Apodemus peninsulae ) - ( Thomas, 1907 ) - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Apodemus flavicollis peninsulae - Apodemus speciosus peninsulae - Apodemus giliacus ( Thomas, 1907 ) - Apodemus majusculus ( Turov, 1924 ) - Apodemus rufulus ( Dukelski, 1928 ) - Apodemus tscherga ( Kastchenko, 1899 ).

Występuje we wschodniej Azji ( azjatycka Rosja - południowa Syberia i rosyjski Daleki Wschód, w tym wyspa Sachalin ), północna Mongolia ( Mongol Ałtaj, Hovsgol, Hangai, Hentii i Ikh Hyangan pasma górskie, Dżungarian Pustynia Gobi i / Mongołów /Mongol Daguur Step ), południowo-zachodnie Chiny ( Qinghai, Yunnan, Szechuan i wschodni Tybet), na całym Półwyspie Koreańskim oraz na japońskiej wyspie Hokkaido.

Zamieszkuje lasy mieszane i lasy łęgowe, laso-step, trawiaste łąki, pola uprawne, góry aż po alpejskie łąki, obszary porośnięte zaroślami do wysokości 4000 m n.p.m.

rycina - myszarka koreańska ( Apodemus peninsulae )

Aktywna w ciągu całego roku. Wiosną i w lecie aktywna głównie po zmierzchu i w nocy. Na jesieni i w zimie także w ciągu dnia.
Żyje samotnie lub w grupach rodzinnych ( samica z młodymi ).
Kopie własne nory, osiągające długość do 3,5 metra na głębokości 30 - 40 cm pod powierzchnią gruntu. Nora posiada 1 - 2 otwory wejściowe i składa się z tunelu oraz komory gniazdowej i 1 - 2 spiżarni. Wykorzystuje też naturalne kryjówki ( zagłębienia wśród korzeni drzew, puste kłody czy gęste zarośla ) oraz opuszczone nory innych gatunków.
Jest terytorialna ale zakresy poszczególnych osobników są nie znane. Prawdopodobnie nie przekraczają około 120 - 150 metrów średnicy. Gatunek jest mało towarzyski i stara się przegonić intruza ze swojego terytorium.
W czasie poszukiwania pokarmu wykorzystuje system szlaków komunikacyjnych do miejsc żerowania. Pokarm jest zjadany na miejscu lub przenoszony do nory i jej pobliża.
Występuje niewielki dymorfizm płciowy. Samiec nieco większy i smuklejszy niż samica.
Doskonale się wspina na gałęzie krzewów.
Do komunikacji używa sygnałów zapachowych, węchu, wzroku, słuchu, dotyku i postawy ciała. Wokaliza jest wykorzystywana w momentach agresji, zagrożenia i zalotów.
Odżywia się głównie orzechami, żołędziami, nasionami traw i roślin zielnych, korzonkami, bulwami, kłączami, cebulami ale także owadami i ich larwami. Magazynuje pokarm w spiżarni - głównie orzechy i żołędzie.
Sezon rozrodczy od wczesnej wiosny do późnej jesieni. System krycia poligamiczny.
Samica po ciąży trwającej 21 - 26 dni rodzi 5 - 6 młodych w miocie. Od 2 do 4 miotów w sezonie, jednak zwykle 3 mioty.
Młode rodzą się ślepe i częściowo porośnięte futerkiem. Po około 13 dniach otwierają oczy. Odstawienie następuje po 3 tygodniach od narodzin i następuje rozproszenie potomstwa.
Samica broni potomstwa przed samcem, gdyż może dojść do kanibalizmu. Także inne samice mogą zagrażać młodym.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową osiąga po 2 miesiącach od narodzin.
Samice z początku sezonu mogą rozmnażać się w tym samym roku, pozostałe po przezimowaniu.
Żyje około 24 - 28 miesięcy.

Apodemus peninsulae

Opisane podgatunki :
- Apodemus peninsulae giliacus - Thomas, 1907 - wyspa Sachalin, wyspa Hokkaido - synonim Apodemus giliacus - Apodemus speciosus giliacus - Micromys speciosus giliacus - Apodemus sylvaticus giliacus - może stanowić odrębny gatunek - w Japonii w dodatku C
- Apodemus peninsulae major - Radde, 1862 - azjatycka Rosja ( zachodnia Syberia, rosyjski Daleki Wschód, Bureja Mountains, region amurski - amurska Oblast, wschodnia Syberia - Magadan, Chabarowsk, Jakucja ), Mongolia - synonim Apodemus speciosus major - uznawany jako synonim Apodemus peninsulae - ważny podgatunek w jakiejś taksonomii
- Apodemus peninsulae majusculus - Turov, 1924 - południowo-wschodnia azjatycka Rosja ( jezioro Bajkał, południowa Syberia, Transbajkalia ) - synonim Sylvimus sylvaticus majusculus - Apodemus sylvaticus majusculus - uznawany jako synonim Apodemus peninsulae przez niektórych autorów
- Apodemus peninsulae nigritalus - Hollister, 1913 - południowo-wschodnia azjatycka Rosja ( Syberia, Buriacja, Chita Oblast, Altai region i góry Ałtaj, południowa Syberia, Mongolian Altai, Tomsk, Nowosybirsk Oblast, wschodni brzeg jeziora Bajkał ), północno-wschodni Kazachstan - synonim Apodemus sylvaticus nigritalus - Apodemus speciosus nigritalus - Apodemus flavicollis nigritalus - Apodemus nigritalus - Apodemus peninsulae nigritalus sympatryczny z Apodemus uralensis tscherga w regionie Ałtaju
- Apodemus peninsulae peninsulae - ( Thomas, 1907 ) - Korea Południowa, KRL-D, północne Chiny ( Mandżuria ), południowa azjatycka Rosja ( Transbajkalia, góry Ałtaj )
- Apodemus peninsulae praetor - Miller, 1914 - północno-wschodnie Chiny ( południowo-wschodni Jilin w Mandżurii, Heilongjiang, Liaoning, Mongolian Altai, Hövsgöl, góry Hangay, Hentii, Ikh Hyangan montain ranges, Dżungarian Pustynia Gobi, Mongol Daguur Step ) południowo-wschodnia azjatycka Rosja ( Mgadan Oblast, Primorsky Krai ) - synonim Apodemus praetor - Apodemus speciosus praetor
- Apodemus peninsulae qinghaiensis - Feng , Zheng & Wu , 1983 - zachodnie Chiny ( Ledu Xian, Qinghai, Szechuan, Gansu, Yunnan, Shensi, Ningxia i południowo-wschodni Tybet
- Apodemus peninsulae rufulus - Dukelsky, 1928 - wschodnia azjatycka Rosja ( Primorsky Krai, Ussuri region, wschodnia Syberia ) - synonim Mus major rufulus - Apodemus speciosus rufulus
- Apodemus peninsulae sowerbyi - Jones, 1956 - północne Chiny ( północne Shansi, Kuei-hua-cheng i być może Szechuan, Yunnan, Shansi, Hebei, Shantung, Henan )

Apodemus peninsulae qinghaiensis - okazy muzealne

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na duże populacje i szeroką dystrybucję. Nie stwierdzono drastycznego spadku liczebności populacji oraz nie stwierdzono poważnych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Myszarka koreańska nie jest powszechna na wyspie Hokkaido w Japonii, gdzie Apodemus speciosus jest bardziej gatunkiem dominującym.
Gatunek ma liczne populacje w lesie mieszanym i na obszarach porośniętych zaroślami.
Nie unika ludzi, często występuje w domach i budynkach gospodarskich.
Gatunek stanowi ważny składnik diety wielu drapieżników.
Aktualnie brak jest wyraźnych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi w krajach swojego występowania.
W Japonii ujęty w dodatku C - Apodemus peninsulae giliacus.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w swoim zasięgu.

czaszka Apodemus peninsulae qinghaiensis

W niewoli - brak danych.

Myszarka kaszmirska ( Apodemus rusiges ) - Miller, 1913 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Apodemus sylvaticus rusiges - Apodemus flavicollis rusiges.

Występuje w południowej Azji ( Himalaje w północno-wschodnim Pakistanie / Baltistan i Hazara / i w północno-zachodnich Indiach ( Dżammu i Kaszmir ). Jest to gatunek endemiczny dla regionu Himalajów.

Zamieszkuje górskie lasy, formacje krzewiaste, górskie alpejskie łąki, lasy iglaste, skaliste formacje i rumowiska na wysokości 1890 - 3350 m n.p.m.

Aktywna w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu. W okresie zimowym także w ciągu dnia.
Prowadzi samotny tryb życia lub w grupie rodzinnej ( samica z młodymi ).
Prawdopodobnie jest terytorialna ale zakresy rewirów poszczególnych osobników nie są znane.
Na kryjówki wybiera naturalne różnorodne schronienia ( zagłębienia wśród korzeni drzew, gęste zarośla, rumowiska i piargi, zagłębienia pod skałami oraz opuszczone nory innych gatunków ). Kopie również własne płytkie nory z 2 otworami wejściowymi.
Wykorzystuje systemy szlaków komunikacyjnych częściowo w płytkich tunelach pod powierzchnią gruntu lub pod naturalnymi osłonami.
Doskonale się wspina zarówno po skałach jak i po gałęziach krzewów.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku i postawy ciała. Wokaliza jest używa w momentach agresji, zagrożenia i zalotów.
Odżywia się głównie trawami, nasionami traw i roślin zielnych, zielonymi częściami roślin, korzonkami, bulwami oraz owadami i ich larwami gdy są dostępne. Prawdopodobnie gromadzi zapasy nasion na okres zimy.
Sezon rozrodczy od wiosny do jesieni. System krycia poligamiczny.
Samica po ciąży trwającej około 21 - 25 dni rodzi 2 - 7 młodych w miocie ( średnio 4 - 5 ). 2 - 3 mioty w sezonie.
Odstawienie następuje w 3 tygodniu od narodzin.
Samica broni potomstwa zarówno przed samcem jak i innymi samicami aby nie doszło do kanibalizmu.
Dojrzałość płciową uzyskuje w 2 miesiącu od narodzin.
Samice z pierwszego miotu mogą rozmnażać się jeszcze w tym samym roku, pozostałe po przezimowaniu.
Żyje około 24 - 28 miesięcy.

Opisane podgatunki :
- Apodemus rusiges griseus - True, 1894 - północno-zachodnie Indie ( Uttar Pradesh ) - endemit dla tego regionu - synonim Apodemus griseus - Mus arianus griseus - nazwę rusiges Millera została zmieniona na griseus True's
- Apodemus rusiges rusiges - Miller, 1913 - północno-zachodnie Indie ( centralny Kaszmir )

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i prawdopodobieństwo dużych populacji. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Obecnie brak jest aktualnych informacji o stanie populacji tego gatunku.
Aktualnie nie są znane główne zagrożenia dla gatunku jako całości.
W Indiach gatunek jest klasyfikowany w Załączniku V Indian Wildlife Protection Act 1972.
Aktualnie brak jest danych czy gatunek występuje w dowolnym obszarze chronionym w swoim zakresie.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu i trendów oraz obfitości populacji oraz wymagań ekologicznych gatunku. Badania powinny też objąć siedliska oraz ewentualne zagrożenia.

W niewoli - brak danych.

Myszarka tajwańska ( Apodemus semotus ) - Thomas, 1908 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae. Synonim Apodemus draco semotus - Apodemus sylvaticus semotus.
Uwagi : Gatunek ten jest często uważany za podgatunek Apodemus draco ( Smith i Xie 2008 ). Takson po raz pierwszy został opisany naukowo w 1908 roku przez O. Thomasa jako gatunek. Bywała później uznawana za podgatunek myszarki zaroślowej ( Apodemus sylvaticus ), inni autorzy wskazywali na jej pokrewieństwo z myszarką smoczą ( Apodemus draco ), której może być podgatunkiem. Obecnie zwykle jest uznawana za odrębny gatunek.

Występuje we wschodniej Azji - wyspa Tajwan ( Formoza ), chińska prowincja. Endemit dla tej wyspy.

Zamieszkuje różnorodne górskie i wyżynne siedliska : obszary trawiaste, lasy liściaste i iglaste, lasy bambusowe, obszary porośnięte zaroślami, alpejskie łąki na wysokości 1800 - 3200 m n.p.m.

myszarka tajwańska ( Apodemus semotus )

Aktywna w ciągu całego roku, wiosną i latem od zmierzchu do świtu a jesienią i zimą także za dnia.
Prowadzi samotniczy tryb życia. Poza odchowem młodych oraz sezonem rozrodczym osobniki unikają kontaktu ze sobą.
Jest terytorialna ale zakresy poszczególnych osobników są nie znane. Przypuszcza się iż mają nie więcej niż 150 metrów średnicy. Myszarka tajwańska jak wszystkie gatunki jest mało towarzyska i stara się przegonić intruza ze swojego rewiru.
Na kryjówki wybiera naturalne różnorodne schronienia ( zagłębienia wśród korzeni drzew, gęste zarośla, rumowiska i piargi, zagłębienia pod skałami oraz opuszczone nory innych gatunków ). Kopie również własne płytkie nory z 2 otworami wejściowymi.
Wykorzystuje systemy szlaków komunikacyjnych częściowo w płytkich tunelach pod powierzchnią gruntu lub pod naturalnymi osłonami. Szlaki komunikacyjne prowadzą do miejsc żerowania. Pokarm jest zjadany na miejscu lub przenoszony do nory i jej pobliża.
Niewielki dymorfizm płciowy : samiec nieco większy i smuklejszy niż samica.
Gatunek doskonale wspina się na skały czy gałęzie krzewów ale również dobrze pływa.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku i postawy ciała. Wokaliza jest używana w momentach agresji, zagrożenia i zalotów.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym ale nie gardzi też owadami i ich larwami gdy są dostępne. W skład jej diety wchodzą nasiona traw i roślin zielnych, jagody i owoce, korzonki, bulwy, kłącza, cebule, zielone części roślin, kora krzewów. Prawdopodobnie gromadzi zapasy nasion i jagód na gorsze okresy.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. Szczyt narodzin występuje na przełomie kwietnia i maja oraz września i października. System krycia poligamiczny.
Samica po ciąży trwającej około 20 - 25 dni rodzi 2 - 6 młodych w miocie ( średnio 4 ). 2 - 4 mioty w sezonie, najczęściej 3.
Młode rodzą się ślepe i częściowo porośnięte futerkiem. Po około 13 dniach otwierają oczy. Odstawienie następuje po 3 tygodniach od narodzin i następuje rozproszenie potomstwa.
Samica broni potomstwa przed samcem, gdyż może dojść do kanibalizmu. Także inne samice mogą zagrażać młodym.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową osiąga po 2 miesiącach od narodzin.
Samice z początku sezonu mogą rozmnażać się w tym samym roku, pozostałe w następnym roku.
Żyje około 24 - 28 miesięcy.

Apodemus semotus

Nie opisano żadnych podgatunków.

Apodemus semotus

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji, tolerancji szerokiego zakresu siedlisk oraz występowania w obszarach chronionych. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
W badaniu przeprowadzonym w latach 1989 - 1990 na terenie Yushan National Park, gatunek został uznany za obfity i wszechobecny ( Yu 1993 ).
Charakterystyczna cechą jest wykorzystywanie zintegrowanych siedlisk ( Smith i Xie 2008 ).
W chwili obecnej nie są znane żadne zagrożenia dla tego gatunku.
Gatunek został zarejestrowany w Yushan National Park ( Yu, 1994 ), może być obecny w innych obszarach chronionych.
W Chinach został ujęty regionalnie w Czerwonej Księdze jako najmniejszej troski ( Wang i Xie 2004 ).