Pekari białobrode ( Tayassu pecari ) zagrożone wyginięciem na całym obszarze Mezoameryki.

Pekari białobrody ( Tayassu pecari ) - jego wyginięcie może zwiastować zagrożenia dla innych dzikich zwierząt Mezoameryki.


Mongabay Series: Almost Famous Animals

Mongabay 20 grudnia 2018 r

odpoczywająca grupa pekari białobrode ( Tayassu pekari )

- Międzynarodowy zespół naukowców spotkał się w celu omówienia obecnego stanu i przyszłości pekari białobrodego ( Tayassu pekari ), ssaka z rodziny pekariowatych ( Tayassuidae ) żyjącego w Ameryce Środkowej i Południowej.

- Pekari białobrody ( Tayassu pecari ), wyginął już w 87 % swojego dawnego zasięgu, główna przyczyna to polowania i utrata siedlisk.

- Naukowcy twierdzą, że zniknięcie tego gatunku, który wymaga dużych połaci nieprzerwanego lasu, może zwiastować wyginięcie innych zwierząt.

pekariowiec  obrożny ( Pecari tajacu ) - zoo Los Angeles, samica z młodymi 

Pekari białobrode ( Tayassu pecari ), ssak z rodziny pekariowatych, który kiedyś mieszkał w lasach Ameryki Środkowej i Południowej, teraz tylko porusza się w 13 % swojego dawnego zasięgu, zgodnie z raportem opublikowanym w listopadzie 2018 r.

Naukowcy, którzy spotkali się w celu omówienia przyszłości gatunku na spotkaniu w Belize City w Belize w sierpniu 2016 r., zanikają ponad dwie trzecie populacji pekari białobrodych. 

grupa pekari białobrode ( Tayassu pecari ) w kamerze-pułapce

To niepokojące, ostrzegają, ponieważ pekari są wrażliwe na polowanie i wylesianie. Tak więc ich zniknięcie może być zwiastunem przyszłej utraty innych dzikich zwierząt.

„Żaden gatunek nie reprezentuje trudnej sytuacji lasów, jak pekari białobrode ( Tayassu pecari ), która obecnie chwieje się na krawędzi istnienia z powodu utraty siedlisk i polowań”, Jeremy Radachowsky, ekolog, który kieruje programem Wildlife Conservation Society’s Mesoamerica i uczestniczył w ocenie, - powiedział w oświadczeniu. „Musimy podjąć natychmiastowe działania, aby uratować ostatnie dzikie miejsca Mezoameryki i ich niesamowitą przyrodę”.

stado pekari białobrodych ( Tayassu pecari ) - przeprawa przez rzekę Manu w Peru

Naukowcy z siedmiu krajów, w których nadal występują pekari białobrode, a także ze Stanów Zjednoczonych, przeprowadzili ankietę wśród biologów w swoich krajach na temat statusu lokalnych populacji pekari białobrodego ( Tayassu pecari ). Następnie podzielili się swoimi odkryciami ze swoimi kolegami z Belize, podsumowując je w raporcie z listopada.

pekari białobrode ( Tayassu pecari ) - przeprawa przez rzekę Manu ( Peru )

Wyniki sugerują, że zgodnie z oceną obecny status zwierzęcia jako podatnego na czerwonej liście IUCN należy zmienić na zagrożony. Zgodnie z prawem w Meksyku i niektórych częściach Brazylii jest już traktowany jako gatunek zagrożony.

Naukowcy odkryli, że liczby pekari białobrodego ( Tayassu pecari ) utrzymują się na stałym poziomie tylko w czterech lokalizacjach. W jednym miejscu, w górach Majów w Belize, populacja faktycznie rośnie.

Gdzie indziej, w Kostaryce, Gwatemali, Hondurasie, Nikaragui, Panamie i Brazylii, większość populacji maleje. ( Naukowcy nie są pewni, jak radzi sobie kilka populacji w Belize i jedna w Meksyku. ) Rancza i rolnictwo zmieniły duże połacie lasu, a drogi budowane są do nowych osad. Pomagają również myśliwym w penetrowaniu trudnych siedlisk, od gęstych lasów Amazonki po kolczaste zarośla Gran Chaco, gdzie żyją pekari białobrode.

„Mezoameryka jest domem dla pięciu wielkich lasów i wciąż kryje w sobie cudowne spektrum wspaniałej przyrody” - powiedział Radachowsky. „Jednak te lasy i ich przyroda są poważnie zagrożone”.

pekari białobrode ( Tayassu pecari ) - przeprawa przez rzekę Manu ( Peru )

Zaangażowani naukowcy twierdzą, że raport może pomóc rządom oraz społecznościom tubylczym i lokalnym w ochronie pozostałego siedliska przyrodniczego - i to nie tylko z korzyścią dla jednego gatunku. Twierdzą, że obecność pekari białobrodego w krajobrazie jest znakiem, że działania ochronne są skuteczne, ponieważ gatunek wymaga dużych odcinków nietkniętego lasu, aby przetrwać. A chroniąc pekari, zarządcy gruntów chroniliby także przyszłość innych ssaków, takich jak tapiry panamskie ( Tapirus bairdii ), jaguary ( Panthera onca ) i pumy ( Puma concolor ).

jaguar ( Panthera onca ) - Pantanal, Brazylia

tapir panamski ( Tapirus bairdii ) - w warunkach wiwaryjnych

puma ( Puma concolor )

Co więcej, pekari odgrywają ważną rolę ekologiczną, a niektórzy naukowcy postulują, że są inżynierami ekosystemów.

„To niesamowite zwierzę zmienia glebę, karmi duże koty i kontroluje wzrost sadzonek, faktycznie zwiększając różnorodność całego lasu” - powiedział Rafael Reyna-Hurtado, biolog z meksykańskiego El Colegio de la Frontera Sur i główny autor komunikatu w raporcie. 

pekari białobrode ( Tayassu pecari ) - przeprawa przez rzekę Manu ( Peru )

Ale badacze, wszyscy eksperci od pekari, którzy spędzili niezliczone godziny na śledzeniu stad, które mogą liczyć do 300 zwierząt w trudnym terenie, również twierdzą, że powinniśmy chronić pekari białobrode dla ich własnego dobra.

„Żadne inne zwierzę na świecie nie przemieszcza się przez lasy w tak dużych grupach” - powiedział Reyna-Hurtado. „Jeśli uratujemy go przed wyginięciem, nie tylko chronimy las, ale dajemy naszym dzieciom szansę obserwowania, jak dzikie stado maszeruje w jednym ciągu przez las, szukając pożywienia, a nawet uciekając przed jaguarem, tak jak robiły to tysiące lat przed ludźmi. ”

pekari białobrode ( Tayassu pecari )

Cytaty :

Beck, H., Thebpanya, P., i Filiaggi, M. (2010). Czy neotropikalne gatunki pekari (Tayassuidae) działają jako inżynierowie ekosystemów dla bezogonowych? Journal of Tropical Ecology, 26 (4), 407-414.

Keuroghlian, A., Desbiez, A., Reyna-Hurtado, R., Altrichter, M., Beck, H., Taber, A. & Fragoso, J.M.V. (2013). Tayassu pecari. Czerwona lista IUCN gatunków zagrożonych 2013: e.T41778A44051115. Pobrano 20 grudnia 2018 r.

Reyna-Hurtado, R., Radachowsky, J., Mcloughlin, L., Thornton, D., Moreira-Ramírez, J. F., García-Anleu, R.,… Polisar, J. (2018). Gwałtowny spadek populacji pekari białobrodych w mezoameryce.

grupa pekariowców obrożnych ( Pecari tajacu ) - w warunkach wiwaryjnych 

Artykuł opublikowany przez Johna Cannona

Rodzina : Pekariowate ( Tayassuidae )

Rodzaje i gatunki :

pekarczyk ( Catagonus ) Ameghino, 1904

- pekarczyk czakoański ( Catagonus wagneri ) ( Rusconi, 1930 )

pekariowiec ( Pecari ) Reichenbach, 1835

- pekariowiec obrożny ( Pecari tajacu ) ( Linnaeus, 1758 ) 

pekari ( Tayassu ) G. Fischer von Waldheim, 1814

- pekari białobrody ( Tayassu pecari ) ( Link, 1795 )

wymarły rodzaj +Platygonus

pekariowiec obrożny ( Pekari tajacu )

pekarczyk Wagnera ( Catagonus wagneri ) - zoo Wrocław

Opracowano na podstawie artykułu ze strony Mongabay.com

Tłumaczenie własne

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.

Podrząd Castorimorpha – bobrokształtne, nadrodzina Castoroidea, rodzina Castoridae – bobrowate, rodzaj Castor.

Podrząd : Castorimorpha – bobrokształtne A. E. Wood, 1955

Nadrodzina : Castoroidea

Rodzina : Castoridae – bobrowate Hemprich, 1820

Rodzaj : Castor Linnaeus, 1758

synonim : Aulacodon Kaup, 1832 
                      Fiber Dumeril, 1806 

                     Mamcastorus Herrera, 1899

Gatunki : 

Castor fiber – bóbr europejski Linnaeus, 1758
Castor canadensis – bóbr kanadyjski Kuhl, 1820
Gatunki wymarłe :
+Castor californicus
+Castor veterior

Gatunek typowy : Castor fiber Linnaeus, 1758

bóbr kanadyjski ( Castor canadensis )

Dawniej w obrębie rodzaju Castor lokowano także wymarły gatunek Sinocastor anderssoni ( Castor anderssoni ) ( Schlosser, 1924) jednak opublikowana przez naukowców ( Natalia Rybczynski, Elizabeth M. Ross, Joshua X. Samuels, William W. Korth, 2010 ) analiza morfometryczna wykazała szereg różnic w budowie kości czaszki, z których część nie została zauważona we wcześniejszych badaniach. W konsekwencji gatunek został wydzielony do odrębnego rodzaju Sinocastor. Obecnie jako Chalicomys anderssoni ( Schlosser, 1924 ).

Do rodzaju Castor zaliczany był w przeszłości inny wymarły gatunek -Palaeocastor peninsulatus, opisany po raz pierwszy przez Edwarda Cope w 1881 roku. Po rewizjach Rubena Stirtona ( 1935 ) i Xu Xing ( 1996 ) ten wymarły gatunek jest zaliczany do rodzaju Palaeocastor. Synonimy tego gatunku - Capacikala sciuroides ( Matthew, 1907 ), Palaeocastor nebrascensis ( Leidy, 1856 ), Steneofiber nebrascensis ( Leidy, 1856 ), Steneofiber sciuroides ( Matthew, 1907 );

fragment żuchwy Palaeocastor nebrascensis - okaz muzealny 

Opisano około 30 rodzajów kopalnych bobrów ( Castoridea ), wyłącznie z półkuli północnej. Najstarszy znany okaz bobra kopalnego Agnotocastor żył we wczesnym oligocenie 30 milionów lat temu na terenie Ameryki Północnej, a przodek bobrów powstał w eocenie. 

Linia bobrów prowadząca półwodny tryb życia, ścinająca drzewa i budująca tamy wyodrębniła się na początku miocenu. Zarówno rodzaj Castor, jak i gatunek Castor fiber znane są od górnego miocenu.

fragment żuchwy Palaeocastor nebrascensis - okaz muzealny 

Castor: łac. castor, castoris „bóbr”, od gr. kastōr, kastoros „bóbr”.

Fiber: łac. fiber „bóbr” ( por. nowołac. fiber „nurek, pływak” ). 

Obecnie do rodziny należą dwa współcześnie żyjące gatunki. 

Są to dość duże gryzonie o długości ciała 90 - 130 cm.
wzór zębowy : 20 = 1 0 1 3

            1 0 1 3

Prowadzą ziemnowodny tryb życia, które są silnie terytorialne i żyją w grupach rodzinnych.
Ich aktywność jest uzależniona od pór roku, w okresie zimowym nie co spada ale zachowany jest cykl dobowy.
Bobry komunikują się między sobą za pomocą wokalizy, sygnałów chemicznych czy postawy ciała. 
Typowy roślinożerca żywiący się w okresie letnim głównie roślinnością zielną a w okresie zimowym zmagazynowanym pokarmem - głównie częściami drzew i krzewów. Gatunki stosują również cekotrofię ( specyficzny rodzaj koprofagii ). Wytwarzają dwa rodzaje odchodów, jeden z nich jest zjadany będący wstępnie przetworzony przez bakterie posiadający składniki odżywcze.

bóbr europejski ( Castor fiber )

Sezon godowy w styczniu i lutym. System krycia monogamiczny, kopulacja odbywa się w wodzie. Samica rodzi średnio 2 młode. 1 miot w roku.
Młode rodzą się pokryte sierścią i ważą  około 500 g.
Okres laktacji trwa około 30 dni. Po tym okresie młode przechodzą na pokarm stały. Opiekę nad potomstwem sprawują oboje rodzice oraz starsze rodzeństwo.
Młode przebywają w rodzinie około 2 lat. Po tym okresie wyruszają na wędrówkę aby znaleźć swoje terytorium.

Castor fiber albicus - Tierpark Dessau, Niemcy

Długość życia to około 30 lat. W warunkach wiwaryjnych żyją 35 - 50 lat jak twierdzi  włoski zoolog Giorgio Marcuzzi.

tama bobra kanadyjskiego ( Castor canadensis )

Bobry są znane z tego iż budują tamy i kopią kanały, które umożliwiają utrzymywać podwyższony stan wody. Do wykonania tamy bobry używają gałęzi, mułu, darni, kamieni i żwiru, ale w skalistym terenie wykorzystują niemal wyłącznie kamienie. Wysokość tam waha się od kilkunastu do kilkudziesięciu centymetrów. 
Zbudowane tamy są bardzo trwałe. Wytrzymują one napór wody i lodu. W wyniku budowy tamy powstają stawy o powierzchni od pół aż do kilkudziesięciu hektarów.

Stawy bobrowe, w porównaniu ze zbiornikami budowanymi przez człowieka, są tworem krótkotrwałym, dzięki czemu zwykle nie wystarcza czasu, na ich wypłycenie. Niemniej, co zdarzało się zwłaszcza w czasach, gdy presja człowieka na siedliska bobra była mniejsza, mogą istnieć wystarczająco długo, by odłożyły się zauważalne warstwy osadów. Parametry morfometryczne ( mała głębokość ) sprawiają, że nie powstaje w tych zbiornikach stratyfikacja termiczna, choć w rozleglejszych stawach woda może się nagrzewać, powodując kilkustopniową różnicę temperatur pomiędzy wpływem i odpływem cieku.

tama bobra europejskiego ( Castor fiber ) - Biebrzański Park Narodowy 

IUCN klasyfikuje oba współczesne gatunki bobrów jako najmniejszej troski LC.
W większości krajów europejskich gatunek Castor fiber objęty jest Konwencją berneńską w załączniku III oraz Dyrektywą 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992.
Polowanie i chwytanie Castor canadensis jest regulowane na szczeblu krajowym ( Kanada i U.S.A. ). Wprowadzone populacje występują na niektórych obszarach chronionych.

żeremie bobra kanadyjskiego ( Castor canadensis )

W niewoli oba gatunki występują sporadycznie. Nie wiele ogrodów zoologicznych potrafi stworzyć odpowiednie warunki w celu ,,ekspozycji" tych ssaków.
W warunkach wiwaryjnych udało się uzyskać potomstwo oraz je odchować. 
Włoski zoolog Giorgio Marcuzzi twierdzi iż w niewoli gatunki mogą dożyć 35 - 50 lat.
  

Castor fiber vistulanus 

Przegląd gatunków :

+Castor californicus Kellogg, 1911 - gryzoń z rodziny Castoridae.  Synonim Castor accessor Hay, 1927 ;


Wymarły gatunek z rodzaju Castor.
Występował w zachodniej części Ameryki Północnej od końca miocenu do wczesnego plejstocenu. 
Gatunek był podobny do żyjącego współcześnie bobra kanadyjskiego, choć był od niego nieco większy.

Castor californicus - u góry : fragment żuchwy, u dołu : zęby - okaz muzealny  

Bóbr kopalny z Kettleman Hills w Kalifornii.

+Castor veterior Ray Lankester, 1864 - gryzoń z rodziny Castoridae.

Wymarły gatunek z rodzaju Castor.

Występował w Europie. 

Kopalne szczątki gatunku odkryto w pokładach krzemionkowych skał okruchowych we wsi Sutton w Anglii, w hrabstwie Suffolk, w dystrykcie Suffolk Coastal, na terenie plioceńskiej formacji Red Crag.

Castor californicus - siekacz i fragment żuchwy - okaz muzealny 

Opracowano na podstawie :

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.