wtorek, 26 lutego 2013

27 lutego - Międzynarodowy Dzień Niedźwiedzia Polarnego





Według ostatnich badań wynika, że niedźwiedź polarny ( Ursus maritimus ) jest starszy niż dotąd zakładano.
Gatunek pojawił się 600 000 lat temu a ich najbliższy krewny to niedźwiedź brunatny ( Ursus arctos ). Nowe wyniki badań nad historią tego ssaka są wynikiem analizy jądrowego genomu polarnych i brunatnych niedźwiedzi.
Badania przeprowadził międzynarodowy zespół z niemieckiego Biodiversity and Climate Research Centre. Wcześniejsze badania sugerowały, że przodkiem Ursus maritimus był niedźwiedź brunatny żyjący w późnym plejstocenie około 150 000 lat temu.
Badania te były wykonane na podstawie mitochondrialnego DNA. Obecnie sprawdzono informację genetyczną zawartą w komórce jądrowej. Badano wiele kawałków jądrowego DNA, z których każde jest niezależnie dziedziczone.


odpoczywający niedźwiedź polarny na topniejącej krze

Stwierdzono, że niedźwiedź polarny miał więcej czasu na adaptację do wymagających warunków arktycznych i specjację ( proces powstawania gatunku ) niż wcześniej sądzono.
Specyfika adaptacji gatunku wraz z jego czarną skórą, białym futrem i stopami pokrytymi futrem, są mniej zaskakujące.
W świetle obecnych badań uważa się, że oba gatunki znowu się spotkały w momencie ostatnich wahań klimatycznych. Mitochondrialne DNA jest prawdopodobnie odziedziczone po samicy niedźwiedzia brunatnego, która skrzyżowała się z niedźwiedziem polarnym w późnym plejstocenie. Według badaczy znaczne część genomu jądrowego została nienaruszona mimo krzyżowania się obu gatunków i niedźwiedź polarny zachował odrębność genetyczną.


osobniki na topniejącym lodzie na Morzu Arktycznym 

Odkryto, że jądrowe DNA jest dziedziczone po obojgu rodzicach. Zapewnia to bardziej szczegółowy obraz ewolucji gatunku niż mitochondrialne DNA dziedziczone po matce.
Nowe genetyczne dane wskazują, że niedźwiedź polarny jest mniej zróżnicowany genetycznie niż niedźwiedź brunatny. Być może prowadziło to do dramatycznego spadku wielkości populacji w przeszłości ( prawdopodobnie zbiegało się to z fazami ocieplenia klimatu ). 


samica z młodym płynąca między płytami lodowymi

Z badań nie wynika czy gatunek będzie zdolny przetrwać obecną fazę topnienia lodów Arktyki. Wpływ człowieka przyspiesza prędkość zachodzących zmian klimatycznych. Problemy związane z ludzką działalnością mają ogromny wpływ na wielkość populacji ( wzrost siedlisk ludzkich, działalność wydobywcza i poszukiwawcza surowców mineralnych ). Innym zagrożeniem jest wzrost zanieczyszczeń trwałymi związkami chemicznymi, które gromadzą się w organizmach łańcucha pokarmowego.


wędrująca po lodzie samica z młodymi w Zatoce Hudsona

Niedźwiedź polarny był w stanie przetrwać wcześniejsze fazy ocieplenia, ale obecnie może nie przetrwać a my zadamy sobie pytanie.
Jaki mieliśmy na to wpływ, że gatunek zniknął na naszych oczach?    



   wybrzeże Morza Arktycznego w lecie


rodzina płynąca między krami lodowymi w pobliży wyspy Spitsbergen


Uwaga niedźwiedzie polarne - znak w pobliżu Churchill


National Park Wapusk


nurkujący niedźwiedź polarny - Como Park Zoo & Conservatory


niedźwiedzica Cora - Zoo Brno


wietrzący niedźwiedź polarny na lodzie

























  Opracowano na podstawie:
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.   

poniedziałek, 25 lutego 2013

Gryzonie górskie z rodzaju Alticola. Przegląd gatunków.





Rodzaj Alticola należy do rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), do podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ).
Zawiera następujące gatunki :

Podrodzaj Alticola
- Alticola albicaudus 
- Alticola argentatus 
- Alticola barakshin
- Alticola montosa
- Alticola roylei
- Alticola semicanus
- Alticola stoliczkanus
- Alticola stracheyi - uznawany za tożsamy z Alticola stoliczkanus
- Alticola tuvinicus

Podrodzaj Aschizomys
- Alticola lemminus
- Alticola macrotis
- Alticola olchonensis

Podrodzaj Platycranius
- Alticola strelzowi



Podrodzaj Alticola

Alticola albicaudus - gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Alticola roylei albicauda - Alticola albicauda.

Występuje w Azji ( północno-wschodni Pakistan - Baltistan, północno-zachodnie Indie - Kaszmir, Ladakh ).

Zamieszkuje górskie gęste zarośla iglaste na skalistych obszarach, powyżej linii lasu.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia.

Opisane podgatunki :
- Alticola albicaudus acmaeus - północno-zachodnie Indie ( Kaszmir, Ladakh ) - synonim Alticola acmaeus - Alticola roylei acmaeus 

Gatunek nie sklasyfikowany ze względu na niepewność co do zakresu występowania, historii naturalnej, zagrożeń i stanu populacji.
Brak jest dostępnych aktualnych informacji na temat wielkości populacji.
Obszar, na którym został zarejestrowany należy do spornych terenów, gdzie nie wiele badań przyrodniczych jest organizowanych lub prowadzonych.
Nie został zarejestrowany w żadnym obszarze chronionym.
Konieczne są dalsze badania dotyczące dystrybucji, stanu i trendów populacji, biologii, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych. 




Alticola argentatus gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Alticola roylei argentatus.

Występuje w Azji Środkowej ( wschodni Kazachstan, Uzbekistan, Kirgistan, Tadżykistan, zachodnie Chiny - północny Xinjiang, Gansu, północny Afganistan, północny Pakistan - północno-zachodnia Prowincja Graniczna, północno-zachodnie Indie - Dżammu, Kaszmir ).

Zamieszkuje górskie, gęste zarośla i alpejskie łąki na wysokości 1500 - 3600 m n.p.m.


Alticola argentatus

Aktywny w ciągu całego roku, szczyt aktywności w godzinach późno popołudniowych i przed zmierzchem.
Żyje w niewielkich koloniach.
Kopie płytkie systemy nor, tuneli i komór. Prowadzi częściowo podziemny tryb życia, na powierzchni pojawia się tylko w celu żerowania.
Odżywia się pokarmem roślinnym : podziemne części roślin, nasiona, owoce, trawy, zioła. Czasami owady, gdy są dostępne. Suszy też trawy w stogach, układanych na kamieniach lub odsłoniętych korzeniach drzew. Prawdopodobnie gromadzi zapasy na zimę.
Sezon rozrodczy między kwietniem a wrześniem.
System krycia poligamiczny ale może być też monogamia.
W sezonie 2 mioty. Długość ciąży prawdopodobnie wynosi około 21 - 30 dni.
Samica rodzi średnio 4 - 5 młodych.
Żyje prawdopodobnie do 16 - 18 miesięcy.

Opisane podgatunki :
- Alticola argentatus alaica - Kirgistan ( góry Alai ) - uznawany za tożsamy z Alticola argentatus argentatus
- Alticola argentatus argentatus - Tadżykistan ( wschodnie stoki gór Pamir )
- Alticola argentatus argurus - Tadżykistan ( góry Hissar ), Uzbekistan - synonim Microtus argurus - uznawany za tożsamy z Alticola argentatus argentatus
- Alticola argentatus blanfordi - Pakistan ( Gilgit ), północno-zachodnie Indie ( Kaszmir ) - synonim Alticola roylei blanfordi - Arvicola blanfordi - Arvicola blanfordi blanfordi - opisywany też jako samodzielny gatunek z dwoma podgatunkami
- Alticola argentatus gracialis - Pakistan ( Chogo Lungma Glacier, Baltistan ), północno-zachodnie Indie ( Kaszmir ) - synonim Alticola gracialis - Alticola roylei gracialis 
- Alticola argentatus gracilis - Kirgistan ( Talas Alatau, Beshtash ) - synonim Alticola gracilis - uznawany za tożsamy Alticola argentatus worthingtoni
- Alticola argentatus lahulis - północno-zachodnie Indie ( Kyelang, region Lahul, Himachal Pradesh ) - synonim Alticola blanfordi lahulis - prawdopodobnie synonim Alticola argentatus blanfordi
- Alticola argentatus leucura - Kazachstan ( Karatau, Summit of Mt Masat, góry Tien Shan ) - synonim Arvicola leucurus - uznawany za tożsamy z Alticola argentatus argentatus
- Alticola argentatus longicauda - Kirgistan ( Talas Alatau, Kayandy ) - synonim Alticola longicauda - Alticola roylei longicauda - uznawany za tożsamy z Alticola argentatus worthingtoni
- Alticola argentatus parvidens - Pakistan ( Dir State ) - synonim Alticola roylei parvidens - uznawany za tożsamy z Alticola argentatus argentatus
- Alticola argentatus phasma - Mongolia, Pakistan ( wschodnie stoki gór Karakorum ) - synonim Alticola phasma - Alticola roylei phasma 
- Alticola argentatus rosanovi - Tadżykistan ( dolina Alai, góry Pamir ) - synonim Alticola roylei rosanovi
- Alticola argentatus saurica - wschodni Kazachstan ( góry Saur, góry Tarbagatai ) - uznawany za tożsamy z Alticola argentatus argentatus
- Alticola argentatus severtzovi - Mongolia ( góry Tien Shan ) - synonim Alticola severtzovi
- Alticola argentatus shnitnikovi - Kazachstan ( region Alma-Atińsk, Zailijski Alatau, północne góry Tien Shan ) - synonim Alticola roylei shnitnikovi - uznawany za tożsamy z Alticola argentatus argentatus
- Alticola argentatus subluteus - północno-zachodnie Chiny ( góry Saur, góry Tarbagatai, północny Xinjiang, Turkiestan Wschodni ), Kazachstan ( Jarkent, Semirechye ), Kirgistan ( wschodni Turkiestan Wschodni ) - synonim Alticola worthingtoni subluteus 
- Alticola argentatus tarasovi - Kirgistan ( Kok Shaal Tau, zachodnia część gór Tien Shan ) 
- Alticola argentatus villosa - Kirgistan ( Talas Alatau, Sary-Bulak ) - synonim Alticola villosa - uznawany za tożsamy z Alticola argentatus worthingtoni
- Alticola argentatus worthingtoni - północno-zachodnie Chiny ( Xinjiang, basen rzeki Terek, góry Tien Shan ) - synonim Alticola roylei worthingtoni - Alticola worthingtoni - Alticola worthingtoni worthingtoni - Microtus worthingtoni - opisywany też jako samodzielny gatunek z 5 podgatunkami

Alticola argentatus severtzovi


Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku liczebności populacji. Brak widocznych zagrożeń, lokalnie nadmierny wypas zwierząt domowych może powodować zagrożenie.
Nie jest rejestrowany z obszarów chronionych.
Potrzebne są dalsze badania taksonomiczne, ekologii i siedlisk oraz stanu i trendów populacji tego gatunku, głównie w Azji Południowej.

W niewoli - w hodowlach małych ssaków.
"Eksponowany" w specjalnie przystosowanych wiwariach.




Alticola barakshin gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ).

Występuje w Azji ( południowo-wschodnia Syberia - region Tuwy, w azjatyckiej Rosji, zachodnia i południowa Mongolia, zachodnie Chiny - Xinjiang, Neimenggu ).

Zamieszkuje górskie stepy, stepo-las, półpustynie i pustynie, alpejskie łąki, gęste zarośla krzewów iglastych na wysokości 900 - 2500 m n.p.m.

 Alticola barakshin

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby.
Żyje w niewielkich koloniach. Płytkie systemy nor, korytarzy i tuneli kopie w pobliżu korzeni krzewów. Gniazdo zbudowane z suchej trawy, umieszcza w głębiej położonej komorze.
Podobnie jak Microtus miurus układa też stosy z traw na skałach do wyschnięcia, często pod osłoną niskich gałęzi krzewów lub na odsłoniętych korzeniach drzew.
Odżywia się pokarmem roślinnym : podziemne części roślin, trawy i zioła, nasiona, owoce.
Prawdopodobnie gromadzi zapasy na zimę.
Sezon rozrodczy od maja do września.
System krycia poligamiczny ale może być też monogamia.
W sezonie może być 1 - 2 mioty. Samica rodzi 1 - 6 młodych w miocie.
Żyje 14 - 18 miesięcy.


 Alticola barakshin 

Alticola barakshin w warunkach wiwaryjnych

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroki zakres dystrybucji, prawdopodobieństwo dużych populacji i brak znanych poważnych zagrożeń.
Obecnie jednak jest brak aktualnych informacji o stanie, trendach i wielkości populacji.
Około 20% zakresu gatunku w Mongolii jest na obszarach chronionych.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu i trendów populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

   Alticola barakshin - młody osobnik

W niewoli.
"Eksponowany" w ogrodach zoologicznych specjalizującymi się w hodowli małych ssaków.
Potrzebuje specjalnie dostosowanych wiwariów.

 Alticola barakshin




Alticola montosa gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Alticola roylei montosa.

Występuje w Azji ( północno-wschodni Pakistan - północno-zachodnia Prowincja Graniczna, północno-zachodnie Indie - Dżammu, Kaszmir ).

Zamieszkuje umiarkowany górski las, tereny skaliste z rumowiskami, niewielkie groty i jaskinie na wysokości 2600 - 4300 m n.p.m.

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby. 
Żyje w niewielkich koloniach. Kopie płytkie systemy nor, korytarzy i tuneli w pobliżu skał lub wykorzystuje rumowiska skalne, niewielkie groty i jaskinie. Buduje niewielkie, kuliste gniazdo z suchej trawy.
Odżywia się pokarmem roślinnym : podziemne części roślin, trawy i zioła, nasiona, owoce. Nie wiadomo czy gromadzi zapasy na okres zimy i czy suszy siano.
Sezon rozrodczy prawdopodobnie od wiosny do jesieni.
System krycia poligamiczny lub monogamiczny. Prawdopodobnie do 2 miotów w sezonie.
Samica rodzi 1 - 6 młodych ( średnio 4 ).
Żyje około 14 - 16 miesięcy.


 Alticola barakshin

Opisane podgatunki :
- Alticola montosa imitator - północno-zachodnie Indie ( Kaszmir, indyjski Pendżab, Tullian ) - synonim Alticola imitator - uznawany za tożsamy z Alticola montosa

Gatunek uznawany za podatny ze względu na rozproszone populacje, spadek jakości siedlisk i prawdopodobieństwo małych populacji.
Brak aktualnych informacji na temat stanu, trendów i wielkości populacji.
Obszar ten od ponad 30-stu lat objęty jest działaniami wojennymi i niepokojami społecznymi, które stwarzają główne zagrożenia.
Utrata siedlisk w wyniku ludzkiej ingerencji jest też poważnym zagrożeniem ( wyręb lasu, nadmierny wypas zwierząt domowych ).
Rejestrowany z jednego obszaru chronionego.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące historii naturalnej, ekologii, siedlisk, stanu, trendów i wielkości populacji i występujących zagrożeń.

W niewoli - brak danych.




Alticola roylei gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Arvicola roylei.

Występuje w Azji ( północne Indie - zachodnie Himalaje od Kulu Valley w Himachal Pradesh do Kumaon Range w Uttarakhand ).

Zamieszkuje obszary górskie ( w tym skaliste klify i szczyty ) od górskiego iglastego lasu do linii wiecznego śniegu na wysokości 2500 - 4300 m n.p.m.

 Alticola roylei na rumowisku skalnym w pobliżu kryjówki

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby. Żyje w niewielkich koloniach.
Kopie płytkie systemy nor, korytarzy i tuneli w odpowiednim gruncie ( w pobliżu skał lub na zboczach wśród alpejskiej roślinności ). Wykorzystuje też rumowiska skalne i piargi, małe groty i jaskinie. Gniazdo zbudowane z suchej trawy umieszcza w głębszej komorze.
Odżywia się pokarmem roślinnym. Brak informacji czy gromadzi zapasy na zimę i czy suszy trawę na siano.
Sezon rozrodczy od wiosny do jesieni.
System krycia poligamiczny ale też monogamiczny. 1 - 2 mioty w sezonie.
Samica rodzi 1 - 6 młodych ( średnio 3 - 4 ).
Żyje około 16 - 24 miesięcy.

 Alticola roylei - osobnik wyglądający z nory

Opisane podgatunki :
- Alticola roylei cautus - północno-zachodnie Indie ( Kulu Valley, region Lahul, Himachal Pradesh ) - uznawany za tożsamy z Alticola roylei roylei 
- Alticola roylei roylei - północno-zachodnie Indie ( Kumaon Range, Uttarakhand )

 Alticola roylei w naturalnym siedlisku

Gatunek uznawany za bliski zagrożenia ze względu na prawdopodobieństwo spadku ( ale w prawdopodobnie mniejszym tempie niż 30% w ciągu 10 lat ), powodowane przez utratę siedlisk w większości zakresu.
Głównymi zagrożeniami są :
- nadmierny wypas zwierząt domowych
- wzrost siedzib ludzkich
- ogólna degradacja i niszczenie środowiska naturalnego
Rejestrowany z Nanda Devi National Park ( Uttarakhand ).
Potrzebne są ogólne badania w terenie z zakresu historii naturalnej, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

 Alticola roylei w pobliżu nory

W niewoli - brak danych.




Alticola semicanus gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Alticola roylei semicanus - Alticola worthingtoni semicanus - Microtus worthingtoni semicanus - Alticola alleni.

Występuje w Azji ( południowo-wschodnia Syberia - region Tuwy w azjatyckiej Rosji, północna Mongolia, północno-zachodnia Chiny - Neimenggu ).

Zamieszkuje laso-step, górski step, step, alpejskie łąki, obszary skaliste między górskim iglastym lasem a wiecznym śniegiem, obszary suche i półpustynne.

 Alticola semicanus

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby. Żyje w niewielkich koloniach.
Kopie płytkie systemy komór i tuneli lub wykorzystuje rumowiska skalne. Gniazdo zbudowane z suchej trawy umieszcza w głębiej położonej komorze.
Odżywia się pokarmem roślinnym. Gromadzi zapasy na okres zimy, prawdopodobnie suszy też trawę w stogach na kamieniach lub korzeniach drzew.
Sezon rozrodczy od wiosny do jesieni.
Poligamiczny system krycia, także monogamiczny. W sezonie może być 2 mioty.
Samica rodzi 1 - 6 młodych.
Żyje około 14 - 18 miesięcy.

  Alticola semicanus w warunkach wiwaryjnych

Opisane podgatunki :
- Alticola semicanus alleni - północna Mongolia ( góry Kentai ) - synonim Alticola worthingtoni alleni
- Alticola semicanus semicanus - azjatycka Rosja ( region Tuwy ), Mongolia ( Sain Noin Khan, góry Khangai ), północno-zachodnie Chiny

Alticola semicanus

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i duże populacje. Nie są znane główne zagrożenia dla gatunku.
Około 10% zakresu gatunku w Mongolii, to obszary chronione.
Prawdopodobnie wymaga środków ochronnych na nie których obszarach.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

Alticola semicanus alleni

W niewoli - tylko w ogrodach zoologicznych specjalizujących się w hodowli małych ssaków.
Wymaga specjalnie przystosowanego wiwarium.




Alticola stoliczkanus gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Alticola stracheyi - Microtus acrophilus - Arvicola stoliczkanus.

Występuje w Azji ( północne Indie - Dżammu, Kaszmir, centralny Nepal, Bhutan, północno-zachodnie Chiny - południowy Xinjiang, Qinghai, Gansu, Xizang ).

Zamieszkuje górskie obszary, umiarkowany górski las, obszar między górskim lasem a wiecznym śniegiem, alpejskie łąki, obszary skaliste z rumowiskami, górskie suche stepy porośnięte iglastymi zaroślami. W Himalajach powyżej 4000 m n.p.m.

Alticola strelzowi

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby.
Żyje w niewielkich koloniach. Kopie płytkie systemy komór i tuneli, wykorzystuje też rumowiska skalne. Gniazdo zbudowane z suchej trawy umieszcza w głębiej położonej komorze.
Odżywia się pokarmem roślinnym. Nie wiadomo czy gromadzi zapasy i suszy trawę.
Sezon rozrodczy od późnej wiosny do wczesnej jesieni.
Występuje poligamia ale także monogamia.
Może być do 2 miotów w sezonie. Samica rodzi średnio 4 młode.
Żyje około 16 - 18 miesięcy.

Opisane podgatunki :
- Alticola stoliczkanus acrophilus - północno-zachodnie Indie ( Ladakh, Kaszmir, góry Karakorum ) - synonim Microtus acrophilus - Alticola acrophilus - uznawany za tożsamy z Alticola stoliczkanus stoliczkanus
- Alticola stoliczkanus kaznakovi - południowo-zachodnie Chiny ( południowy Tybet ) - synonim Microtus kaznakovi - Alticola kaznakovi - Pitymys kaznakovi - Microtus schelkovnikovi kaznakovi - wadliwy taksom - Microtus kaznakovi to samodzielny gatunek
- Alticola stoliczkanus lama - południowo-zachodnie Chiny ( zachodni Tybet, jezioro Arucho ) - synonim Microtus lama - Alticola lama - uznawany za tożsamy z Alticola stoliczkanus stoliczkanus - wadliwy taksom?
- Alticola stoliczkanus nanschanicus - zachodnie Chiny ( Nan Shan, Xinjing, zachodni Gansu ) - synonim Microtus nanschanicus - Alticola nanschanicus - uznawany za tożsamy z Alticola stoliczkanus stoliczkanus - wadliwy taksom?
- Alticola stoliczkanus stoliczkanus - Indie ( północny Ladakh, Kaszmir, góry Kunlun ), Nepal

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, tolerancję na szeroką gamę siedlisk i prawdopodobieństwo dużych populacji.
Alticola stracheyi uważany jest za tożsamy z Alticola stoliczkanus, u niektórych autorów jako samodzielny gatunek.
Rejestrowany z Makalu Barun National Park i Saga Matha National Park w Nepalu.
Potrzebne są badania dotyczące taksonomii, historii naturalnej, stanu, trendów i wielkości populacji, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.




Alticola stracheyi gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Alticola stoliczkanus atracheyi - Alticola stracheyinus - Arvicola stracheyi.
Uznany za tożsamy z Alticola stoliczkanus.

Niektórzy autorzy podają opisane podgatunki, traktując Alticola stracheyi jako samodzielny gatunek.

Opisane podgatunki :
- Alticola stracheyi bhatnagari - wschodni Nepal ( Mingbo, Khumbu, Samiran Chakrabarati ) - synonim Alticola bhatnagari - Alticola stoliczkanus bhatnagari
- Alticola stracheyi cricetulus - północno-zachodnie Indie ( Tso-Kyun, Ladakh, Kaszmir ) - synonim Microtus cricetulus




Alticola tuvinicus gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Alticola turnicus - Alticola khubsugulensis - Alticola kosogol.

Występuje w Azji ( południowo-wschodnia Syberia - region Tuwy w azjatyckiej Rosji, południowa część Bajkał Lake Valley, północna Mongolia, północna część Khubsugul Lake Valley, góry Mongol Altai ).

Zamieszkuje górskie suche stepy, obszary skaliste porośnięte zaroślami iglastymi z rumowiskami i alpejskimi łąkami.

  Alticola tuvinicus 

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby. 
Żyje w niewielkich koloniach. Kopie płytkie systemy komór i korytarzy. Gniazdo buduje z suchej trawy i umieszcza w głębiej położonej komorze.
Odżywia się głównie zielonymi częściami roślin ale także nasionami i owocami. Na okres zimy gromadzi zapasy z suchej trawy i ziół, które suszy na kamieniach lub korzeniach drzew.
Sezon rozrodczy od późnej wiosny do wczesnej jesieni. 
Występuje zarówno poligamia jak i monogamia.
W sezonie może być 2 mioty. Samica rodzi średnio 4 młode.
Żyje około 12 - 16 miesięcy.

Opisane podgatunki :
- Alticola tuvinicus khubsugulensis - Mongolia ( Khubsugul Lake Valley ) - synonim Alticola khubsugulensis - uznawany za tożsamy z Alticola tuvinicus tuvinicus
- Alticola tuvinicus kosogol - Mongolia ( Kossogol Lake ) - synonim Alticola kosogol
- Alticola tuvinicus tuvinicus - azjatycka Rosja ( południowa Syberia, region Tuwy, górny bieg rzeki Jenisej )

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobnie duże populacje i szeroką dystrybucję. Brak aktualnych informacji na temat wielkości populacji.
W Rosji i Mongolii około 40% zakresu gatunku występuje na obszarach chronionych.
Prawdopodobnie wymaga środków ochronnych na części obszarów.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych. 




Podrodzaj Aschizomys


Alticola lemminus gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Eothenomys lemminus - Aschizomys lemminus.

Występuje w północno-wschodniej Azji ( północno-wschodnia Syberia, od rzeki Leny do Cieśniny Beringa ). Brak na Kamczatce.

Zamieszkuje skaliste obszary, alpejskie łąki, doliny rzeczne, obszary trawiaste od poziomu morza do 1500 - 2000 m n.p.m.

    rycina - Alticola lemminus

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby, szczyt aktywności w ciągu dnia.
Żyje w niewielkich koloniach, tworzonych przez grupy rodzinne.
Kopie płytkie systemy komór i tuneli ale wykorzystuje również rumowiska skalne.
Gniazdo zbudowane z suchej trawy i mchu, umieszcza w komorze głębiej położonej.
Odżywia się głównie mchami i porostami ale również w skład jego diety wchodzą trawy, zioła, kora krzewów, nasiona. Brak informacji czy gromadzi zapasy na zimę ale prawdopodobnie tak.
Sezon rozrodczy od późnej wiosny do końca lata.
Występuje poligamia ale także monogamia.
W północnej części zasięgu 1 miot, w południowej Jakucji 2 mioty w sezonie. Samica rodzi 1 - 6 młodych.
Żyje około 14 - 18 miesięcy.

Opisane podgatunki :
- Alticola lemminus lemminus - północno-wschodnia azjatycka Rosja ( basen rzeki Leny, Kelsey Station, Zatoka Plover, wybrzeże Cieśniny Beringa, góry Wierchojańskie, Jakucja - Republika Sakha )
- Alticola lemminus vicina - azjatycka Rosja ( Jakucja - Republika Sakha, region Jakucka ) - synonim Alticola macrotis vicina

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji i brak widocznych zagrożeń. Jednak wielkość populacji jest zazwyczaj niska.
Potwierdzona gęstość osobnicza z Czukotki wynosiła 12-7 osobników/ha ( Chernyavskii - Czerniawski 1984 ).
Dystrybucja jest bardzo rozdrobniona i izolowane populacje mogą wymagać środków ochronnych.
Obecnie nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Nie rejestrowany z żadnego obszaru chronionego.

W niewoli - brak danych.




Alticola macrotis gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Alticola altaica - Alticola fetisovi - Alticola vinogradovi.

Występuje w Azji ( azjatycka Rosja - południowa Syberia, Jakucja, region jeziora Bajkał, północno-zachodnie Chiny - Xinjiang, północna Mongolia, wschodni Kazachstan ).

Zamieszkuje górski las iglasty i mieszany, skaliste zbocza górskie, alpejskie łąki, często w pobliżu pól w regionach górskich.

 rycina - Alticola macrotis 

Biologia, ekologia i sposób życia zbliżone do poprzedniego gatunku.
Odżywia się pokarmem roślinnym z przewagą nasion i zielonych części roślin.

Opisane podgatunki :
- Alticola macrotis altaica - wschodni Kazachstan, azjatycka Rosja ( syberyjski region Ałtaju ) - synonim Alticola altaica
- Alticola macrotis fetisovi - azjatycka Rosja ( Transbaikalia, góry Sokhondo, Oblast Chita ) - synonim Alticola fetisovi
- Alticola macrotis macrotis - azjatycka Rosja ( południowa Syberia, wschodnie góry Sajany )
- Alticola macrotis vinogradovi - azjatycka Rosja ( góry Ałtai, południowa Syberia ), Mongolia ( Mongolian Altai ) - synonim Alticola vinogradovi

Gatunek uważany za nie zagrożony ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji. Naturalne pożary uważane są zagrożenie dla lokalnych populacji.
Około 15% zakresu gatunku w Mongolii jest z obszarów chronionych.
Wymagane są środki ochronne na niektórych obszarów. 
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli - brak danych.




Alticola olchonensis gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Alticola baicalensis - Alticola argentatus olchonensis - Alticola tuvinicus olchonensis.

Występuje w Azji ( jedynie na wyspach Olkhon i Ogoi na jeziorze Bajkał - południowa Syberia w azjatyckiej Rosji ).

Zamieszkuje skaliste stepy na wyspach.

Gatunek słabo poznany.
Biologia, ekologia i sposób życia zbliżony do poprzednich gatunków.

Opisane podgatunki :
- Alticola olchonensis baicalensis - azjatycka Rosja ( południowa Syberia - jezioro Bajkał ) - synonim Alticola baicalensis - Alticola tuvinicus baicalensis 

Gatunek niesklasyfikowany ze względu na brak aktualnych danych.
Jest endemitem dla wysp Olkhon i Ogoi na jeziorze Bajkał i jego naturalny zasięg jest ograniczony.
Rejestrowany z Pribaikaskyi National Park.

W niewoli - brak danych.




Podrodzaj Platycranius

Alticola strelzowi gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Microtus strelzowi.

Występuje w Azji ( Kazachstan, południowa Syberia, północno-zachodnia Mongolia, północno-zachodnie Chiny - Xinjiang ).

Zamieszkuje suche górskie stepy, skaliste stoki, łagodne pagórki i rumowiska skalne od 400 - 3000 m n.p.m.

 Alticola strelzowi ?

Aktywny w ciągu całego roku i całej doby. Żyje w większych koloniach.
Kopie płytkie systemy komór i korytarzy. Przed wejściami do nor wznosi stosy z kamieni i gruzu skalnego. 
Kolonia często zamieszkuje rumowisko skalne wykorzystując szczeliny między kamieniami.  
Gniazdo zbudowane z suchej trawy umieszczane jest w głębiej położonej komorze. Na okres zimowy buduje duże gniazdo, w którym przebywa większość osobników kolonii bez względu na wiek i płeć. 
Odżywia się łodygami traw i ziół, nasionami oraz czasami owadami jak są dostępne.
Gromadzi zapasy suchych traw i ziół na okres zimy, które suszy przed zimą w stogach na kamieniach lub korzeniach drzew.
Sezon rozrodczy od wiosny do jesieni.
Występuje poligamia i monogamia.
Może być nawet 3 mioty w sezonie. Samica rodzi 1 - 11 młodych ( średnio 5 - 7 młodych ).
Żyje około 16 - 18 miesięcy.

 Alticola strelzowi

Opisane podgatunki :
- Alticola strelzowi alliarus - azjatycka Rosja ( Yenisseisk Province, Krasnojarski Kraj ) - Mus alliarus - uznawany za tożsamy z Alticola strelzowi strelzowi
- Alticola strelzowi depressus - azjatycka Rosja ( południowa Syberia, południowy Altai Region, Chuiskaya Steppe ) 
- Alticola strelzowi desertorum - azjatycka Rosja ( Yenisseisk Province, Krasnojarski Kraj ), północny Kazachstan - synonim Microtus strelzowi desertorum
- Alticola strelzowi strelzowi - azjatycka Rosja ( Syberia, centralne góry Ałtaju )

Alticola strelzowi depressus

Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i prawdopodobieństwo dużych populacji. Brak znanych zagrożeń.
Około 15% zakresu gatunku w Mongolii jest na obszarach chronionych.
W niektórych obszarach wymaga środków ochronnych.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące stanu, trendów i wielkości populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.

W niewoli.
W ogrodach zoologicznych specjalizujących się w hodowli małych ssaków.
Wymaga przestronnego wiwarium z odpowiednią zabudową zbliżoną do naturalnych warunków.   

  Alticola strelzowi strelzowi
   





       
  







 Opracowano na podstawie:
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.   
  

KRS 0000069730