Według ostatnich badań wynika, że niedźwiedź polarny ( Ursus maritimus ) jest starszy niż dotąd zakładano.
Gatunek pojawił się 600 000 lat temu a ich najbliższy krewny to niedźwiedź brunatny ( Ursus arctos ). Nowe wyniki badań nad historią tego ssaka są wynikiem analizy jądrowego genomu polarnych i brunatnych niedźwiedzi.
Badania przeprowadził międzynarodowy zespół z niemieckiego Biodiversity and Climate Research Centre. Wcześniejsze badania sugerowały, że przodkiem Ursus maritimus był niedźwiedź brunatny żyjący w późnym plejstocenie około 150 000 lat temu.
Badania te były wykonane na podstawie mitochondrialnego DNA. Obecnie sprawdzono informację genetyczną zawartą w komórce jądrowej. Badano wiele kawałków jądrowego DNA, z których każde jest niezależnie dziedziczone.
odpoczywający niedźwiedź polarny na topniejącej krze
Stwierdzono, że niedźwiedź polarny miał więcej czasu na adaptację do wymagających warunków arktycznych i specjację ( proces powstawania gatunku ) niż wcześniej sądzono.
Specyfika adaptacji gatunku wraz z jego czarną skórą, białym futrem i stopami pokrytymi futrem, są mniej zaskakujące.
W świetle obecnych badań uważa się, że oba gatunki znowu się spotkały w momencie ostatnich wahań klimatycznych. Mitochondrialne DNA jest prawdopodobnie odziedziczone po samicy niedźwiedzia brunatnego, która skrzyżowała się z niedźwiedziem polarnym w późnym plejstocenie. Według badaczy znaczne część genomu jądrowego została nienaruszona mimo krzyżowania się obu gatunków i niedźwiedź polarny zachował odrębność genetyczną.
osobniki na topniejącym lodzie na Morzu Arktycznym
Odkryto, że jądrowe DNA jest dziedziczone po obojgu rodzicach. Zapewnia to bardziej szczegółowy obraz ewolucji gatunku niż mitochondrialne DNA dziedziczone po matce.
Nowe genetyczne dane wskazują, że niedźwiedź polarny jest mniej zróżnicowany genetycznie niż niedźwiedź brunatny. Być może prowadziło to do dramatycznego spadku wielkości populacji w przeszłości ( prawdopodobnie zbiegało się to z fazami ocieplenia klimatu ).
samica z młodym płynąca między płytami lodowymi
Z badań nie wynika czy gatunek będzie zdolny przetrwać obecną fazę topnienia lodów Arktyki. Wpływ człowieka przyspiesza prędkość zachodzących zmian klimatycznych. Problemy związane z ludzką działalnością mają ogromny wpływ na wielkość populacji ( wzrost siedlisk ludzkich, działalność wydobywcza i poszukiwawcza surowców mineralnych ). Innym zagrożeniem jest wzrost zanieczyszczeń trwałymi związkami chemicznymi, które gromadzą się w organizmach łańcucha pokarmowego.
wędrująca po lodzie samica z młodymi w Zatoce Hudsona
Niedźwiedź polarny był w stanie przetrwać wcześniejsze fazy ocieplenia, ale obecnie może nie przetrwać a my zadamy sobie pytanie.
Jaki mieliśmy na to wpływ, że gatunek zniknął na naszych oczach?
wybrzeże Morza Arktycznego w lecie
rodzina płynąca między krami lodowymi w pobliży wyspy Spitsbergen
Uwaga niedźwiedzie polarne - znak w pobliżu Churchill
National Park Wapusk
nurkujący niedźwiedź polarny - Como Park Zoo & Conservatory
niedźwiedzica Cora - Zoo Brno
wietrzący niedźwiedź polarny na lodzie
Opracowano na podstawie:
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz