Beszamel i spółka bez ograniczeń: Rodzaj Peromyscus - grupa melanophrys. Przegląd gatunków.

Myszak pustelniczy - ( Peromyscus mekisturus ) - Merriam, 1898 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus melanophrys mekisturus - Peromyscus mecisturus.

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( południowo-wschodnie Puebla, typowa lokalizacja Ciudad Serdan i jedna skórka z Tehuacan na wysokości 1700 m n.p.m. ).

Zamieszkuje obszary porośnięte suchymi krzewami na wysokości 1700 m n.p.m.

myszak pustelniczy ( Peromyscus mekisturus ) - okaz muzealny

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Znany jedynie z dwóch okazów z przed 60 lat.

czaszka Peromyscus mekisturus

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za krytycznie zagrożony ( możliwe wyginięcie ) w kategorii B1ab ( iii ). Znany jedynie z dwóch egzemplarzy, z których jeden został odnotowany ponad 60 lat temu. W oparciu o znane lokalizacje, jego zasięg występowania jest mniejszy niż 100 km2, jest poważnie rozdrobniony, a obszar ten doświadcza poważnych strat siedlisk związanych z działalnością rolniczą w regionie.
Gatunek ten uważa się za specyficzny dla jednego rodzaju roślinności. Prawdopodobnie jest już wymarły.
Obszar, w którym występuje charakteryzował się pierwotnie suchą roślinnością krzewiastą.
Nie znaleziono żadnych informacji o populacji.
Obszar, w którym znaleziono gatunek, doświadcza utraty macierzystej roślinności z powodu przekształcania w grunty rolne.
Nie wiadomo, czy gatunek ten występuje w obrębie chronionego obszaru.

W niewoli - brak danych.

Myszak czarnowąsy - ( Peromyscus melanophrys ) - ( Coues, 1874 ) - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Hesperomys melanophrys - Hesperomys ( Vesperimus ) melanophrys.

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( od południowego Durango do Coahuila i na południe do Chiapas ).

Zamieszkuje w suchych, skalistych i pustynnych obszarach na wysokości 100 - 2600 m n.p.m.

myszak czarnowąsy ( Peromyscus melanophrys )

Aktywny w ciągu całego roku, szczyt aktywności od zmierzchu do świtu.
Typowy samotnik, w pary łączy się w okresie sezonu rozrodczego.
Prowadzi półnadrzewny tryb życia. Buduje kuliste gniazda z traw na ciernistych gałęziach ( Yucca brevifolia ).
Prawdopodobnie jest terytorialny ale zakresy rewirów osobniczych są nie znane.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Długość głowy i tułowia to : 106 - 123 mm; Długość ogona to : 130 - 155 mm.
Waga: do 38 g.
Ubarwienie grzbietu jest w barwie ochry, szarej, brązowej, żółtawej do cynamonowej. Policzki ma jasno zabarwione, a brzuch jest beżowy z szarobiałymi plamkami na podstawie włosów. Ogon jest dłuższy niż jego głowa i ciało. Jest on pomocny przy wspinaczce po kolczastych roślinach.
Gatunek jest dość hałaśliwy i może być łatwo zlokalizowany przez ich ciągłe piszczenie w czasie wspinaczki po ( Yucca brevifolia ) i ( Opuntia ficus-indica ) ( Dalquest, 1953 ).
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, wzroku, słuchu, dotyku, postawy ciała i wokalizy.
Odżywia się głównie owocami opuncji i jukki.
Sezon rozrodczy od czerwca do stycznia. System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa około 30 dni. Samica rodzi 2 - 3 młode w miocie. 2 - 4 miotów w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe i głuche. Po około 20 dniach następuje odstawienie.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Długość życia nie jest znana ale prawdopodobnie 18 - 24 miesiące.

rycina - Peromyscus melanophrys

Opisane podgatunki :
- Peromyscus melanophrys coahuilensis - Baker, 1952 - północny Meksyk ( południowo-wschodnie Coahuila, południowo-zachodni Nuevo Leon, północne San Luis Potosi, północno-wschodnie Zacatecas )
- Peromyscus melanophrys consobrinus - Osgood, 1904 - północno-wschodni Meksyk ( południowa część strefy Sonory, San Luis Potosi, Jalisco, Zacatecas, Guanajato )
- Peromyscus melanophrys gadovii - Thomas, 1903 - Meksyk ( Yuatepec, Oaxaca ) - synonim Peromyscus leucurus gadovii - uznawany jako synonim Peromyscus melanophrys melanophrys
- Peromyscus melanophrys leucurus - Thomas, 1894 - południowy Meksyk ( Tehuantepec, Oaxaca ) - synonim Peromyscus leucurus - uznawany jako synonim Peromyscus melanophrys melanophrys lub jako samodzielny gatunek w innej taksonomii z dwoma podgatunkami
- Peromyscus melanophrys melanophrys - Coues, 1874 - Meksyk ( dolny region Sonory, Chiapas, Guerrero, Morelos, Oaxaca, Puebla, Dystrykt Federalny )
- Peromyscus melanophrys micropus - Baker, 1952 - środkowo-południowy Meksyk ( wschodnie i środkowe Jalisco, Nayarit )
- Peromyscus melanophrys xenurus - Osgood, 1904 - północny Meksyk ( południowo-wschodnie Durango ) - synonim Peromyscus xenurus - uznawany jako samodzielny w innej taksonomii
- Peromyscus melanophrys zamorae - Osgood, 1904 - środkowo-południowy Meksyk ( Jalisco, Michoacan, Zamora, Hidalgo, Zimapan )

Gatunek uznawany jako najmniejszej troski z uwagi na szeroką dystrybucję i prawdopodobnie dużą populację. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
W Chiapas znany jest z niewielu egzemplarzy podjętych pod koniec lat 1800 ( Reid 1997 ).
Brak jest poważnych zagrożeń dlatego gatunku w chwili obecnej.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
W zakresie gatunku znajduje się kilka obszarów chronionych.

W niewoli - brak danych.

Myszak śniady ( Peromyscus perfulvus ) - Osgood, 1945 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ).

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( przybrzeżne niziny Jalisco i Colima, wzdłuż Rio Balsas do wnętrza Michoacan, na północy Guerrero ). Uznawany jako endemit dla Meksyku.

Zamieszkuje subtropikalne liściaste lasy, nizinne lasy półliściaste, obszary rolnicze, cierniste suche zarośla.

myszak śniady ( Peromyscus perfulvus ) - okaz muzealny

Aktywny w ciągu całego roku, szczyt aktywności od zmierzchu do świtu.
Żyje samotnie lub w małych grupach rodzinnych ( samica i potomstwo ). W pary łączy się w okresie rozrodczym.
Jest terytorialny ale zakresy rewirów nie są znane.
Na kryjówki wybiera różnorodne naturalne schronienia : opuszczone nory innych gryzoni, zagłębienia wśród korzeni drzew, powalone drzewa, nisko położone dziuple.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Długość głowy i tułowia to : 70 - 170 mm; Długość ogona to : 40 - 205 mm;
Waga w zakresie od 15 do ponad 110 g;
Ubarwienie grzbietu jasno-cynamonowe z białym lub kremowym brzuchem. Gatunek stara się unikać otwartych miejsc, trzymając się blisko drzew lub krzewów.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, wzroku, słuchu, dotyku i postawy ciała. Brak danych czy używa wokalizy.
Jest gatunkiem wszystkożernym. Zjada pokarm zarówno roślinny jak i zwierzęcy. W skład jego diety wchodzą nasiona, owoce i jagody, orzechy, rośliny zielne ale także owady i inne drobne bezkręgowce.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku ale głównie od czerwca do stycznia czasami do końca lutego. System krycia poligamiczny. Może występować ciąża popołogowa.
Długość ciąży to około 25 - 30 dni. Samica rodzi 3 - 4 młode w miocie ( średnio 3 ). 2 - 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po około 10 - 12 dniach otwierają oczy.
W wieku 20 dni od narodzin następuje odstawienie. Po około 30 dniach rodzina się rozpada i młode wyruszają na poszukiwanie własnych terytoriów. Młode samice często pozostają w pobliżu lub na terytorium swojej matki.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową uzyskują w wieku około 35 - 60 dni od narodzin.
Żyje około 18 - 24 miesięcy.

Peromyscus perfulvus

Opisane podgatunki :
- Peromyscus perfulvus chrysopus - Hooper, 1955 - Meksyk ( północne Barro de Navidad, Jalisco, Colima )
- Peromyscus perfulvus perfulvus - Osgood, 1945 - Meksyk ( na zachód od Apatzingan, Michoacan, State of Mexico, Guerrero )

Gatunek wymieniany jako najmniejszej troski z uwagi na szeroką dystrybucję, zakładaną dużą populację i brak wyraźnych zagrożeń dla gatunku w chwili obecnej. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Uważa się iż w odpowiednim siedlisku jest dość powszechny.
Peromyscus perfulvus jest wysoce arborealny.
W styczniu 2003 i 2004 przeprowadzono badania w Playa de Oro ( Colima ). Każdego roku na 10 dni w rejonach o gęstej roślinności ustawiono pięć pułapek na 100 pułapek dla żywych ssaków ( każda stacja z jednym gruntem i jedna pułapka arborealna, konfiguracja 10 na 10 ). W 2003 roku złowiono tylko jednego osobnika. W 2004 roku schwytano 16 osobników ( 12 samców i 4 samice ). Wszystkie sieci pułapek znajdowały się w siedlisku stanowiącym mieszaninę lasu półliściastego, kolczastego, mangrowego i palmowego. Szacowana gęstość osobnicza w tym obszarze wyniosła 13,6 osobnika/ha. Gatunek był chwytany w miejscach w pobliżu drzew, o rzadkiej roślinności ściółkowej i niskopoziomowej, o małej ściółce i gęstej roślinności wysokopoziomowej. Unikał miejsc otwartych oraz z przerwami w baldachimie drzew.
W chwili obecnej nie ma poważnych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Część populacji występuje na obszarach chronionych.
Gatunek powinien zostać objęty badaniami z uwagi, że istotne siedliska uległy znacznej zmianie. Dowody ograniczonej struktury przestrzennej i innych cech demograficznych ograniczających, wskazują na potrzebę zwiększenia kategorii ochrony tego endemicznego gatunku.

W niewoli - brak danych.