Nadrodzina : Muroidea
Rodzina : chomikowate ( Cricetidae )
Podrodzina : nornikowate ( Arvicolinae )
Rodzaj : Myodes
Myodes imaizumii - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Myodes andersoni imaizumii - Clethrionomys imaizumii - Phaulomys andersoni imaizumii - Eothenomys imaizumii - Myodes andersoni.
Występuje we wschodniej Azji ( Japonia - południowa Honsiu, Kii Peninsula, Nachi Falls, Wakayama - ken ).
Opisany przez Jameson 1961.
Gatunek uważany za synonim Myodes andersoni ( Iwasa i wsp. 1999 ).
Traktowany za samodzielny gatunek przez Musser & Carleton ( 2005 ).
Jednak obecnie dowody tego nie potwierdzają ( Abe & wsp. 2005 ).
Nornica koreańska ( Myodes regulus ) gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Craseomys regulus - Eothenomys regulus - Clethrionomys rufocanus regulus - Clethrionomys regulus.
Występuje we wschodniej Azji ( Półwysep Koreański ). Uznawany za endemit dla obu Korei.
Zamieszkuje różnorodne siedliska : las liściasty i mieszany ( unika głębi lasu ), polany i brzegi lasów, zalesione brzegi strumieni i rzek, torfowiska i moczary, gęste zarośla także niektóre siedliska antropogeniczne ( opuszczone pola ryżowe, łąki, nieużytki ).
Aktywna w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu ale czasami także w ciągu dnia.
Jest samotnikiem, w pary łączy się w sezonie rozrodczym.
Terytorialna, terytorium samca jest nieco większe niż samicy. Obszar w pobliżu gniazda jest agresywnie broniony. Po terytorium porusza się wydeptanymi ścieżkami oraz tunelami w miękkiej glebie lub ściółce. Ścieżki i tunele tworzą system szlaków komunikacyjnych.
Na kryjówki wybiera nory, jamy i zagłębienia pod korzeniami drzew, powalone pnie drzew, wykroty, nisko położone dziuple, gęste zarośla. Buduje kuliste gniazdo z trawy, mchu i porostów lub rozdrobnionych liści.
Jest dobrym wspinaczem i szybkim biegaczem. Pokarmu poszukuje na ziemi ale również wspinając się na krzewy i drzewa.
W razie zagrożenia wydaje piskliwy okrzyk i szybko stara się zniknąć z pola widzenia potencjalnego drapieżnika. Komunikacja wizualna to postawa ciała, która ma duże znaczenie w sezonie rozrodczym.
Odżywia się różnorodnym pokarmem roślinnym w zależności od sezonu i dostępności. W skład jej diety wchodzą różnorodne nasiona, owoce i jagody, grzyby, porosty, trawy i zioła, pąki i młode liście, kora drzew i krzewów, podziemne części roślin. Zjada również owady i ich larwy ale także jaja i pisklęta ptaków.
Sezon rozrodczy od wiosny do jesieni.
System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa 17 - 19 dni. Samica rodzi 1 - 6 młodych w miocie ( średnio 4 ), chociaż mioty mogą liczyć i 10 młodych. 2 - 3 mioty w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po 4 dniach próbują opuszczać gniazdo. Sierść wyrasta w wieku 7 - 8 dni a oczy otwierają po 14 dniach. W wieku 3 - 4 tygodni następuje odstawienie.
Młode rozpraszają się, chociaż samice pozostają w pobliżu obszaru, gdzie przyszły na świat.
Dojrzałość płciową uzyskuje w 8 - 9 tygodniu.
Żyje do około 20 miesięcy.
Samiec nie uczestniczy w odchowie młodych.
W latach zwiększonej bazy pokarmowej mioty są liczniejsze niż w latach o niskiej bazie pokarmowej. Dochodzi też do kanibalizmu, oseski są zjadane zarówno przez samce jak i samice.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, tolerancję na pewien stopień modyfikacji siedlisk, prawdopodobieństwo dużych populacji i brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
Dawniej zawarty w Myodes rufocanus ( GM Allen 1940, Ellerman i Morrison-Scott 1951, Gromov i Poliakov 1977, Hinton 1926, Kaneko 1990 ).
Jednak Corbet ( 1978 ) traktował ją jako samodzielny gatunek.
Kaneko ( 1990 ) dokładnie udokumentował morfologiczne różnice między Myodes rufocanus i Myodes regulus oraz geograficzną linię demarkacyjną między dwoma gatunkami, która leży na zachodniej i południowej granicy Kaima Palteau w Korei Północnej. Badacz odkrył również, że dorosłe i dojrzałe osobniki Myodes regulus nie posiadają korzeni w zębach trzonowych. Jest to kluczowy charakter oddzielenia Myodes od Eothenomys i wcielenia regulus do Eothenomys. Badania rybosomalnego i mitochondrialnego jądrowego DNA wykazało, że Myodes regulus jest odrębny ale filogenetycznie blisko z Myodes rufocanus a nie typowe dla Eothenomys ( Suzuki i inni 1999 ). Wakana i inni 1996 udokumentował, że brak korzeni zębów trzonowych u Myodes regulus jest cechą nabytą w krótkim czasie ewolucyjnym u koreańskich populacji. Różnice pomiędzy Myodes regulus a Myodes rufocanus są skomplikowane ale gatunek nie wiele różni się też od Myodes glareolus.
Morfologia wplątuje gatunek w bliższe relacje między nim a Myodes smithii ( Iwasa i wsp. 1999 ). Pokrewieństwo filogenetyczne między Myodes rufocanus, Myodes regulus i Myodes smithii jest na tyle skomplikowane, że zasługuje na bardziej dokładne badania. Do tej mieszanki należy dodać jeszcze Myodes shanseius ( też bez korzeni ), która jest morfologicznie podobna do Myodes regulus.
Próbki zebrane były określane raz jako Myodes regulus a raz jako Myodes shanseius. Różnica to długość ogona, odległość między oczodołami i sposób zgryzu. Dystrybucja obu gatunków się pokrywa i wykorzystywane są te same siedliska, może być oddzielona rzeką Liao He w prowincji Lioning ( Kaneko 1992 ).
Potrzebne są nowe badania genetyczne w celu stwierdzenia integralności i różnic gatunków.
Prawdopodobnie jest obecna w kilku obszarach chronionych.
W niewoli - brak danych.
Myodes rex - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Clethrionomys rex - Clethrionomys rufocanus rex - Clethrionomys sikotanensis.
Występuje we wschodniej Azji ( Japonia - Hokkaido, Hidaka, Daisetsu, Teshio, Kitami, Shiribeshi, Yootei i Oshima, także wyspy Rishiri i Rebun, wyspa Shikotan - południowe Wyspy Kurylskie i wyspa Shibotsu w Habomai Islands ). Endemit dla Japonii.
Zamieszkuje umiarkowany i iglasty górski las, formacje krzewiaste złożone z krzewów iglastych, alpejskie łąki, plantacje drzew iglastych ale również ugory, łąki, porzucone pola uprawne do wysokości 3000 m n.p.m.
Ekologia, biologia i sposób życia jak u Myodes rufocanus.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony mimo, że znany zakres jest mniejszy niż 20 000 km2, w chwili obecnej brak widocznych zagrożeń oraz brak widocznego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Jest naturalnie rzadki ( Abe & wsp. 2005 ).
Uważany za synonim Myodes sikotanensis. Studia sugerują ( Kaneko & Sato 1993 ) Myodes sikotanensis jako samodzielny gatunek. Inni autorzy kwestionują ich sugestie.
Na obszarach współwystępowania z Myodes rufocanus bedfordiae, ten ostatni jest dominujący.
Rejestrowany z obszarów chronionych.
W niewoli - brak danych.
Nornica siwa ( Myodes rufocanus ) gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Clethrionomys rufocanus - Evotomys rufocanus - Hypudaeus rufocanus.
Występuje w północnej Europie ( Skandynawia - Norwegia, Szwecja i Finlandia, północno-wschodnia Rosja ), w Azji ( od Uralu - Rosja po Kamczatkę, na południu po Mongolię, Transbajkalię, północne Chiny - Xinjiang i Hellngjiang, Koreę i Japonię - Hokkaido i Rishiri Island ).
Zamieszkuje różnorodne siedliska : iglaste lasy, lasy brzozowe i mieszane, tundrę, doliny rzeczne, skaliste tereny, gęste zarośla, torfowiska, łąki i wrzosowiska od poziomu morza do 2700 m n.p.m.
Występuje we wschodniej Azji ( Japonia - południowa Honsiu, Kii Peninsula, Nachi Falls, Wakayama - ken ).
Opisany przez Jameson 1961.
Gatunek uważany za synonim Myodes andersoni ( Iwasa i wsp. 1999 ).
Traktowany za samodzielny gatunek przez Musser & Carleton ( 2005 ).
Jednak obecnie dowody tego nie potwierdzają ( Abe & wsp. 2005 ).
Nornica koreańska ( Myodes regulus ) gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Craseomys regulus - Eothenomys regulus - Clethrionomys rufocanus regulus - Clethrionomys regulus.
Występuje we wschodniej Azji ( Półwysep Koreański ). Uznawany za endemit dla obu Korei.
Zamieszkuje różnorodne siedliska : las liściasty i mieszany ( unika głębi lasu ), polany i brzegi lasów, zalesione brzegi strumieni i rzek, torfowiska i moczary, gęste zarośla także niektóre siedliska antropogeniczne ( opuszczone pola ryżowe, łąki, nieużytki ).
nornica koreańska ( Myodes regulus )
Aktywna w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu ale czasami także w ciągu dnia.
Jest samotnikiem, w pary łączy się w sezonie rozrodczym.
Terytorialna, terytorium samca jest nieco większe niż samicy. Obszar w pobliżu gniazda jest agresywnie broniony. Po terytorium porusza się wydeptanymi ścieżkami oraz tunelami w miękkiej glebie lub ściółce. Ścieżki i tunele tworzą system szlaków komunikacyjnych.
Na kryjówki wybiera nory, jamy i zagłębienia pod korzeniami drzew, powalone pnie drzew, wykroty, nisko położone dziuple, gęste zarośla. Buduje kuliste gniazdo z trawy, mchu i porostów lub rozdrobnionych liści.
Jest dobrym wspinaczem i szybkim biegaczem. Pokarmu poszukuje na ziemi ale również wspinając się na krzewy i drzewa.
W razie zagrożenia wydaje piskliwy okrzyk i szybko stara się zniknąć z pola widzenia potencjalnego drapieżnika. Komunikacja wizualna to postawa ciała, która ma duże znaczenie w sezonie rozrodczym.
Odżywia się różnorodnym pokarmem roślinnym w zależności od sezonu i dostępności. W skład jej diety wchodzą różnorodne nasiona, owoce i jagody, grzyby, porosty, trawy i zioła, pąki i młode liście, kora drzew i krzewów, podziemne części roślin. Zjada również owady i ich larwy ale także jaja i pisklęta ptaków.
Sezon rozrodczy od wiosny do jesieni.
System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa 17 - 19 dni. Samica rodzi 1 - 6 młodych w miocie ( średnio 4 ), chociaż mioty mogą liczyć i 10 młodych. 2 - 3 mioty w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po 4 dniach próbują opuszczać gniazdo. Sierść wyrasta w wieku 7 - 8 dni a oczy otwierają po 14 dniach. W wieku 3 - 4 tygodni następuje odstawienie.
Młode rozpraszają się, chociaż samice pozostają w pobliżu obszaru, gdzie przyszły na świat.
Dojrzałość płciową uzyskuje w 8 - 9 tygodniu.
Żyje do około 20 miesięcy.
Samiec nie uczestniczy w odchowie młodych.
W latach zwiększonej bazy pokarmowej mioty są liczniejsze niż w latach o niskiej bazie pokarmowej. Dochodzi też do kanibalizmu, oseski są zjadane zarówno przez samce jak i samice.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, tolerancję na pewien stopień modyfikacji siedlisk, prawdopodobieństwo dużych populacji i brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
Dawniej zawarty w Myodes rufocanus ( GM Allen 1940, Ellerman i Morrison-Scott 1951, Gromov i Poliakov 1977, Hinton 1926, Kaneko 1990 ).
Jednak Corbet ( 1978 ) traktował ją jako samodzielny gatunek.
Kaneko ( 1990 ) dokładnie udokumentował morfologiczne różnice między Myodes rufocanus i Myodes regulus oraz geograficzną linię demarkacyjną między dwoma gatunkami, która leży na zachodniej i południowej granicy Kaima Palteau w Korei Północnej. Badacz odkrył również, że dorosłe i dojrzałe osobniki Myodes regulus nie posiadają korzeni w zębach trzonowych. Jest to kluczowy charakter oddzielenia Myodes od Eothenomys i wcielenia regulus do Eothenomys. Badania rybosomalnego i mitochondrialnego jądrowego DNA wykazało, że Myodes regulus jest odrębny ale filogenetycznie blisko z Myodes rufocanus a nie typowe dla Eothenomys ( Suzuki i inni 1999 ). Wakana i inni 1996 udokumentował, że brak korzeni zębów trzonowych u Myodes regulus jest cechą nabytą w krótkim czasie ewolucyjnym u koreańskich populacji. Różnice pomiędzy Myodes regulus a Myodes rufocanus są skomplikowane ale gatunek nie wiele różni się też od Myodes glareolus.
Morfologia wplątuje gatunek w bliższe relacje między nim a Myodes smithii ( Iwasa i wsp. 1999 ). Pokrewieństwo filogenetyczne między Myodes rufocanus, Myodes regulus i Myodes smithii jest na tyle skomplikowane, że zasługuje na bardziej dokładne badania. Do tej mieszanki należy dodać jeszcze Myodes shanseius ( też bez korzeni ), która jest morfologicznie podobna do Myodes regulus.
Próbki zebrane były określane raz jako Myodes regulus a raz jako Myodes shanseius. Różnica to długość ogona, odległość między oczodołami i sposób zgryzu. Dystrybucja obu gatunków się pokrywa i wykorzystywane są te same siedliska, może być oddzielona rzeką Liao He w prowincji Lioning ( Kaneko 1992 ).
Potrzebne są nowe badania genetyczne w celu stwierdzenia integralności i różnic gatunków.
Prawdopodobnie jest obecna w kilku obszarach chronionych.
W niewoli - brak danych.
Myodes rex - gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Clethrionomys rex - Clethrionomys rufocanus rex - Clethrionomys sikotanensis.
Występuje we wschodniej Azji ( Japonia - Hokkaido, Hidaka, Daisetsu, Teshio, Kitami, Shiribeshi, Yootei i Oshima, także wyspy Rishiri i Rebun, wyspa Shikotan - południowe Wyspy Kurylskie i wyspa Shibotsu w Habomai Islands ). Endemit dla Japonii.
Zamieszkuje umiarkowany i iglasty górski las, formacje krzewiaste złożone z krzewów iglastych, alpejskie łąki, plantacje drzew iglastych ale również ugory, łąki, porzucone pola uprawne do wysokości 3000 m n.p.m.
Myodes rex
Ekologia, biologia i sposób życia jak u Myodes rufocanus.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony mimo, że znany zakres jest mniejszy niż 20 000 km2, w chwili obecnej brak widocznych zagrożeń oraz brak widocznego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Jest naturalnie rzadki ( Abe & wsp. 2005 ).
Uważany za synonim Myodes sikotanensis. Studia sugerują ( Kaneko & Sato 1993 ) Myodes sikotanensis jako samodzielny gatunek. Inni autorzy kwestionują ich sugestie.
Na obszarach współwystępowania z Myodes rufocanus bedfordiae, ten ostatni jest dominujący.
Rejestrowany z obszarów chronionych.
W niewoli - brak danych.
Nornica siwa ( Myodes rufocanus ) gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Clethrionomys rufocanus - Evotomys rufocanus - Hypudaeus rufocanus.
Występuje w północnej Europie ( Skandynawia - Norwegia, Szwecja i Finlandia, północno-wschodnia Rosja ), w Azji ( od Uralu - Rosja po Kamczatkę, na południu po Mongolię, Transbajkalię, północne Chiny - Xinjiang i Hellngjiang, Koreę i Japonię - Hokkaido i Rishiri Island ).
Zamieszkuje różnorodne siedliska : iglaste lasy, lasy brzozowe i mieszane, tundrę, doliny rzeczne, skaliste tereny, gęste zarośla, torfowiska, łąki i wrzosowiska od poziomu morza do 2700 m n.p.m.
rycina - nornica siwa ( Myodes rufocanus )
Aktywna w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu, również czasami za dnia.
W zimie może tworzyć niewielkie grupy rodzinne, które czasami przenoszą się do siedzib ludzkich. W pozostałych porach roku żyje samotnie, łącząc się w pary w sezonie rozrodczym.
Jest terytorialna, terytorium to około 0,5 - 1,5 ha. Agresywnie broni obszaru w pobliżu gniazda. Rewir jest poprzecinany siecią szlaków komunikacyjnych tworzonych przez wydeptane ścieżki na powierzchni i tunele w gruncie i ściółce. Rewiry poszczególnych osobników zachodzą na siebie.
Kryjówki zakłada w norach, w pustych i powalonych pniach drzew, w jamach i zagłębieniach pod korzeniami drzew, w gęstych zaroślach, w rumowiskach skalnych, czasami w nisko położonych dziuplach.
Gniazdo kulistego kształtu buduje z miękkiego materiału roślinnych ( mchy, porosty, trawa, rozdrobnione liście ).
Jest dobrym wspinaczem i czasami umieszcza gniazdo na gałęzi drzewa lub w dziupli ponad ziemią.
Porusza się zawsze pod osłoną poszycia leśnego lub wzdłuż powalonych drzew, które w razie niebezpieczeństwa zapewniają szybkie ukrycie się. Dlatego większość wydeptanych ścieżek prowadzonych jest wśród gęstego poszycia na dnie lasu.
Pokarmu poszukuje na ziemi jak i na drzewach i krzewach.
Komunikuje się za pomocą wokalizy - sygnalizującego zagrożenie okrzyku ( pisku ) i wizualnej - postawa ciała.
Odżywia się różnorodnym pokarmem roślinnym w zależności od pory roku, bazy pokarmowej i dostępności do niej. W skład jej diety wchodzą również owady i ich larwy oraz na niektórych obszarach jaja i pisklęta ptaków.
Sezon rozrodczy od wczesnej wiosny do późnej jesieni.
System krycia poligamiczny. Ciąża trwa 17 - 21 dni.
Samica rodzi 1 - 10 młodych ( średnio 4 - 6 ) w miocie. W sezonie może być 2 - 4 mioty.
Młode rodzą się ślepe, gołe i bezradne. Bardzo szybko się rozwijają i odstawienie następuje po 3 - 4 tygodniach od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w odchowie młodych.
Kanibalizm jest częstym zjawiskiem i jest w udziale zarówno samców jak i samic.
Dojrzałość płciową osiąga : samica w wieku 4 - 5 tygodni, samiec w 6 - 8 tygodniu.
Żyje do około 20 - 24 miesięcy.
Myodes rufocanus
Opisane podgatunki :
- Myodes rufocanus akkeshii - wyspa Hokkaido ( Japonia - Daikoku Islet ) - synonim Clethrionomys rufocanus akkeshii - Neoaschizomys sikotanensis akkessi
- Myodes rufocanus arsenjevi - Władywostok, Ussuri Bay ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus arsenjevi - Evotomys arsenjevi - Craseomys arsenjevi
- Myodes rufocanus bargusinensis - Bargusin Reserve, jezioro Bajkał ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus bargusinensis
- Myodes rufocanus bedfordiae - wyspa Hokkaido ( Japonia - Sapporo, Shinshinotsu ) - synonim Clethrionomys rufocanus bedfordiae - Evotomys bedfordiae
- Myodes rufocanus bromleyi - wyspa Sachalin ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus bromleyi
- Myodes rufocanus changbaishanensis - Chiny - Jinlin - synonim Clethrionomys rufocanus changbaishanensis
- Myodes rufocanus irkutensis - Irkuck, Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus irkutensis - Evotomys irkutensis - Craseomys irkutensis
- Myodes rufocanus kamtschaticus - Kamczatka, wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus kamtschaticus - Arvicola rufocanus var. kamtschaticus - być może synonim Clethrionomys rufocanus rutilus
- Myodes rufocanus kolymensis - północno-wschodnia Syberia, doliny rzek Berezowa i Kołymy ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus kolymensis - Evotomys kolymensis
- Myodes rufocanus kurilensis - wyspa Paramushir, Kuryle - synonim Clethrionomys rufocanus kurilensis - być może synonim Clethrionomys rufocanus rutilus
- Myodes rufocanus latastei - północna Kamczatka, Gichiga ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus latastei - być może synonim Arvicola rufocanus var. kamtschaticus lub Arvicola kamschaticus ( Poljakov )
- Myodes rufocanus montanus - Mt. Poroshiri, Hidaka Mts., wyspa Hokkaido ( Japonia ) - synonim Clethrionomys rufocanus montanus - Clethrionomys montanus - Clethrionomys rex montanus - znajduje się w fazie studiów i w dodatku C dla Japonii
- Myodes rufocanus rufocanus - północna Europa ( Skandynawia ), północna europejska Rosja, Syberia, Mandżuria, Chiny, Mongolia, Kamczatka, Kuryle, Japonia - synonim Clethrionomys rufocanus rufocanus
- Myodes rufocanus siberica - Kamczatka, wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus siberica - Arvicola rufocanus var. siberica - być może synonim Clethrionomys rufocanus rutilus
- Myodes rufocanus wosnessenskii - Kamczatka, wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus wosnessenskii - Arvicola wosnessenskii
- Myodes rufocanus yesomontanus - wyspa Hokkaido, Mt. Taisetu ( Japonia ) - synonim Clethrionomys rufocanus yesomontanus - Clethrionomys yesomontanus - uznawany za tożsamy z Myodes rufocanus
- Myodes rufocanus changbaishanensis - Chiny - Jinlin - synonim Clethrionomys rufocanus changbaishanensis
- Myodes rufocanus irkutensis - Irkuck, Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus irkutensis - Evotomys irkutensis - Craseomys irkutensis
- Myodes rufocanus kamtschaticus - Kamczatka, wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus kamtschaticus - Arvicola rufocanus var. kamtschaticus - być może synonim Clethrionomys rufocanus rutilus
- Myodes rufocanus kolymensis - północno-wschodnia Syberia, doliny rzek Berezowa i Kołymy ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus kolymensis - Evotomys kolymensis
- Myodes rufocanus kurilensis - wyspa Paramushir, Kuryle - synonim Clethrionomys rufocanus kurilensis - być może synonim Clethrionomys rufocanus rutilus
- Myodes rufocanus latastei - północna Kamczatka, Gichiga ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus latastei - być może synonim Arvicola rufocanus var. kamtschaticus lub Arvicola kamschaticus ( Poljakov )
- Myodes rufocanus montanus - Mt. Poroshiri, Hidaka Mts., wyspa Hokkaido ( Japonia ) - synonim Clethrionomys rufocanus montanus - Clethrionomys montanus - Clethrionomys rex montanus - znajduje się w fazie studiów i w dodatku C dla Japonii
- Myodes rufocanus rufocanus - północna Europa ( Skandynawia ), północna europejska Rosja, Syberia, Mandżuria, Chiny, Mongolia, Kamczatka, Kuryle, Japonia - synonim Clethrionomys rufocanus rufocanus
- Myodes rufocanus siberica - Kamczatka, wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus siberica - Arvicola rufocanus var. siberica - być może synonim Clethrionomys rufocanus rutilus
- Myodes rufocanus wosnessenskii - Kamczatka, wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rufocanus wosnessenskii - Arvicola wosnessenskii
- Myodes rufocanus yesomontanus - wyspa Hokkaido, Mt. Taisetu ( Japonia ) - synonim Clethrionomys rufocanus yesomontanus - Clethrionomys yesomontanus - uznawany za tożsamy z Myodes rufocanus
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
W północnej Fennoskandii i północnej Rosji odnotowano spadek na skutek wycinania lasów świerkowych.
Tworzy izolowaną populację wokół Ikh Boga Mountain w paśmie Ałtaju ( Lkhagvasuren i Samiya 2004 ).
Populacje z wysp Rebun i Daikoku stanowią odrębny gatunek Myodes sikotanensis ( Musser & Carleton 2005, Abe i wsp. 2005 ) chociaż debata na ten temat trwa.
Próbki z Korei stanowią odrębny gatunek Myodes regulus. Granica międzygatunkowa przebiega w Korei Północnej ( Kaima Plateau ) ( Musser & Carleton 2005 ).
Gatunek nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Rejestrowany z wielu obszarów w swoim zasięgu.
W niewoli - hodowany czasami w hodowli amatorskiej.
W ogrodach zoologicznych rzadko, mimo że gatunek jest ciekawy w zachowaniu.
Nornica północna ( Myodes rutilus ) gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Clethrionomys rutilus - Evotomys rutilus - Mus rutilus.
Występuje w północnej Europie ( północna Skandynawia, północna Rosja ), w Azji ( od Uralu po Czukotkę, na południu północny Kazachstan, Mongolia, Chiny, Transbajkalia, północna Korea oraz wyspy Sachalin, Hokkaido i St.Lawrence ), w Ameryce Północnej ( Alaska, północna Kolumbia Brytyjska, północno-wschodnia Manitoba aż do Zatoki Hudsona ).
Zamieszkuje różnorodne siedliska : tundrę, lasy borealne ( tajga ), lasy brzozowe, lasy liściaste i mieszane z gęstym poszyciem traw i ziół, czasami wrzosowiska i torfowiska. Nie zamieszkuje obszarów wycinania drzewostanu.
Aktywna w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu ale czasami również w ciągu dnia. W rejonach arktycznych, gdzie cykle światła dziennego różnią się, szybko dostosowuje się do zmian rytmu dobowego.
Typowy samotnik, tylko w okresie zimowym gromadzi się w niewielkich grupach rodzinnych.
Jest terytorialna, rewir zmniejsza się i pokrywa z innymi w czasie zimy a zwiększa się podczas letnich miesięcy. Terytorium samicy to od 0,5 do 0,1 ha. Rewir jest pokryty systemem szlaków komunikacyjnych tworzonych przez wydeptane ścieżki i płytkie tunele w glebie i ściółce.
Na kryjówki wybiera nory, jamy i zagłębienia wśród korzeni drzew, gęste zarośla, wykroty, puste pnie czy nisko położone dziuple. Gniazdo zbudowane jest z miękkich materiałów roślinnych i ma kulisty kształt.
Jest dobrym wspinaczem i dobrym biegaczem. Pokarm poszukuje zarówno na ziemi jak i wspinając się na drzewa i krzewy.
Wokalizy używa w momencie zagrożenia i w czasie sezonu godowego. Znaki wizualne mogą być również używane do komunikacji.
Odżywia się różnorodnym pokarmem, zarówno roślinnym jak i zwierzęcym. W skład jej diety wchodzą różnego rodzaju nasiona, owoce i jagody, grzyby, porosty, trawy i zioła, podziemne części roślin ( bulwy, cebule, kłącza, korzonki ), kora i gałązki, pąki i kwiaty, także bezkręgowce, jaja i pisklęta ptaków. Na okres zimowy gromadzi zapasy w gnieździe. Preferuje do przechowywania nasiona Scrophulariaceae.
Sezon rozrodczy od wiosny do późnej jesieni. Rozród w zimie jest bardzo rzadki.
System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa 17 - 19 dni. Samica rodzi 1 - 9 młodych w miocie ( średnio 6 - 8 ). 3 - 4 mioty w sezonie. Młode rodzą się gołe i ślepe. Po około 18 dniach następuje odstawienie.
Dojrzałość płciową uzyskuje w 2 miesiącu życia.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Kanibalizm jest bardzo częstym zjawiskiem i dotyczy obojga płci.
Co 3 - 5 lat na niektórych obszarach w czasie zwiększonej dostępności pokarmu dochodzi do zwiększenia gęstości osobniczej.
Żyje około 24 miesięcy ale przeważnie 12 - 14.
Opisane podgatunki :
- Myodes rutilus alascensis - Alaska ( Norton Sound ) - synonim Clethrionomys rutilus alascensis - Evotomys alascensis - traktowany jako odrębny dla pierwszej taksonomii - synonim Clethrionomys rutilus dawsoni
- Myodes rutilus albiventer - Alaska ( Savoonga ), wyspa St.Lawrence - synonim Clethrionomys rutilus albiventer - Clethrionomys albiventer - traktowany jako odrębny dla pierwszej taksonomii
- Myodes rutilus amurensis - wschodnia Syberia, Amur Region, wyspa Shantar i Sachalin ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus amurensis - Arvicola amurensis
- Myodes rutilus baikalensis - Ushkanii Island, wschodnia część jeziora Bajkał ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus baikalensis - Evotomys baikalensis
- Myodes rutilus dawsoni - Yukon ( Kanada ) - synonim Clethrionomys rutilus dawsoni - Clethrionomys dawsoni - Clethrionomys dawsoni dawsoni - Evotomys dawsoni - traktowany jako odrębny gatunek w niektórych taksonomiach z 2 podgatunkami
- Myodes rutilus dorogostaiskii - północna część regionu Amuru, górna Seja ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus dorogostaiskii
- Myodes rutilus glacialis - Alaska, Glacier Bay - synonim Clethrionomys rutilus glacialis - Clethrionomys dawsoni glacialis
- Myodes rutilus hintoni - północna Mandżuria, region południowej Ussuri, wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus hintoni - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus - błędny takson dla pierwszej taksonomii
- Myodes rutilus insularis - Alaska, Canoe Passage, Hawkins Is., Prince William Sound, Hichinbrook Is. - synonim Clethrionomys rutilus insularis - Evotomys dawsoni insularis - Clethrionomys dawsoni insularis
- Myodes rutilus jacutensis - Jakucja, wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus jacutensis - Evotomys rutilus jacutensis - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus
- Myodes rutilus jochelsoni - Kamczatka, rzeka Kołyma, północno-wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus jochelsoni - Evotomys jochelsoni
- Myodes rutilus laticeps - Irkuck, Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus laticeps - Evotomys laticeps
- Myodes rutilus latigriseus - Kazachstan - synonim Clethrionomys rutilus latigriseus
- Myodes rutilus lenaensis - rzeka Lena, Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus lenaensis - Evotomys rutilus lenaensis
- Myodes rutilus mikado - wyspa Hokkaido ( Japonia ) - synonim Clethrionomys rutilus mikado - Evotomys mikado - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus amurensis
- Myodes rutilus mollessonae - Transbajkalia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus mollessonae - Microtus mollessnae
- Myodes rutilus narymensis - Tomsk ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus narymensis
- Myodes rutilus orca - Alaska, Orca, Prince William Sound - synonim Clethrionomys rutilus orca - Evotomys orca - Clethrionomys orca - traktowany jako odrębny dla pierwszej taksonomii
- Myodes rutilus otus - jezioro Bajkał, Barguzin Range, Transbajakalia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus otus - Evotomys otus
- Myodes rutilus parvidens - Irkuck, Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus parvidens - Evotomys parvidens
- Myodes rutilus platycephalus - Alaska - synonim Clethrionomys rutilus platycephalus
- Myodes rutilus rjabovi - wschodnia Syberia, Kaganovich Region ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus rjabovi - Clethrionomys rjabovi - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus
- Myodes rutilus rossisus - południowy i centralny Ural ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus rossicus
- Myodes rutilus russatus - Northeast of Urga ( Mongolia ) - synonim Clethrionomys rutilus russatus - Evotomys rutilus russatus - Arvicola russatus
- Myodes rutilus rutilus - Norwegia, Szwecja, północna Rosja, zachodnia Syberia do jeziora Bajkał, Mongolia - synonim Clethrionomys rutilus rutilus
- Myodes rutilus salairicus - Ałtaj, góry Salair, Kuznetz Steppe, Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus salairicus
- Myodes rutilus tundrensis - rzeka Khadit, Półwysep Jamal, północno-zachodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus tundrensis - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus
- Myodes rutilus uralensis - północny Ural ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus uralensis
- Myodes rutilus vinogradovi - środkowy i dolny Jenisej, rzeki Vilnui i Khatanga ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus vinogradovi - Evotomys rutilus vinogradovi
- Myodes rutilus volgensis - Kulakovo, Twer Region, Bezczesk Region ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus volgensis - Evotomys rutilus volgensis - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus
- Myodes rutilus washburni - Alaska - synonim Clethrionomys rutilus washburni
- Myodes rutilus watsoni - Alaska, Przylądek Yakataga - synonim Clethrionomys rutilus watsoni
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na duży globalny zasięg, duże populacje i brak zagrożeń w chwili obecnej.
W północnej części europejskiego zasięgu trend populacji uznany jest za stabilny, jednak w południowej części europejskiego zasięgu ( środkowa Finlandia, rosyjska Karelia ) uważa się, że następuje zmniejszenie ( Sulkava 1999 ).
W Ameryce Północnej średnie gęstości osobnicze to 60 osobników/ha.
Gatunek po raz pierwszy opisany z Syberii, czasami jest mylona z Myodes gapperi wzdłuż południowej granicy zasięgu gatunku w Ameryce Północnej.
Stanowi ważny składnik diety wielu drapieżników.
Czasami na okres zimy przenosi się do siedzib ludzkich lub w ich pobliże.
Nie jest objęta żadnymi działaniami ochronnymi w całym zasięgu.
Rejestrowana z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie.
W niewoli - hodowana w warunkach laboratoryjnych.
Opracowano na podstawie:
Nornica północna ( Myodes rutilus ) gryzoń z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Clethrionomys rutilus - Evotomys rutilus - Mus rutilus.
Występuje w północnej Europie ( północna Skandynawia, północna Rosja ), w Azji ( od Uralu po Czukotkę, na południu północny Kazachstan, Mongolia, Chiny, Transbajkalia, północna Korea oraz wyspy Sachalin, Hokkaido i St.Lawrence ), w Ameryce Północnej ( Alaska, północna Kolumbia Brytyjska, północno-wschodnia Manitoba aż do Zatoki Hudsona ).
Zamieszkuje różnorodne siedliska : tundrę, lasy borealne ( tajga ), lasy brzozowe, lasy liściaste i mieszane z gęstym poszyciem traw i ziół, czasami wrzosowiska i torfowiska. Nie zamieszkuje obszarów wycinania drzewostanu.
nornica północna ( Myodes rutilus )
Aktywna w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu ale czasami również w ciągu dnia. W rejonach arktycznych, gdzie cykle światła dziennego różnią się, szybko dostosowuje się do zmian rytmu dobowego.
Typowy samotnik, tylko w okresie zimowym gromadzi się w niewielkich grupach rodzinnych.
Jest terytorialna, rewir zmniejsza się i pokrywa z innymi w czasie zimy a zwiększa się podczas letnich miesięcy. Terytorium samicy to od 0,5 do 0,1 ha. Rewir jest pokryty systemem szlaków komunikacyjnych tworzonych przez wydeptane ścieżki i płytkie tunele w glebie i ściółce.
Na kryjówki wybiera nory, jamy i zagłębienia wśród korzeni drzew, gęste zarośla, wykroty, puste pnie czy nisko położone dziuple. Gniazdo zbudowane jest z miękkich materiałów roślinnych i ma kulisty kształt.
Jest dobrym wspinaczem i dobrym biegaczem. Pokarm poszukuje zarówno na ziemi jak i wspinając się na drzewa i krzewy.
Wokalizy używa w momencie zagrożenia i w czasie sezonu godowego. Znaki wizualne mogą być również używane do komunikacji.
Odżywia się różnorodnym pokarmem, zarówno roślinnym jak i zwierzęcym. W skład jej diety wchodzą różnego rodzaju nasiona, owoce i jagody, grzyby, porosty, trawy i zioła, podziemne części roślin ( bulwy, cebule, kłącza, korzonki ), kora i gałązki, pąki i kwiaty, także bezkręgowce, jaja i pisklęta ptaków. Na okres zimowy gromadzi zapasy w gnieździe. Preferuje do przechowywania nasiona Scrophulariaceae.
Sezon rozrodczy od wiosny do późnej jesieni. Rozród w zimie jest bardzo rzadki.
System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa 17 - 19 dni. Samica rodzi 1 - 9 młodych w miocie ( średnio 6 - 8 ). 3 - 4 mioty w sezonie. Młode rodzą się gołe i ślepe. Po około 18 dniach następuje odstawienie.
Dojrzałość płciową uzyskuje w 2 miesiącu życia.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Kanibalizm jest bardzo częstym zjawiskiem i dotyczy obojga płci.
Co 3 - 5 lat na niektórych obszarach w czasie zwiększonej dostępności pokarmu dochodzi do zwiększenia gęstości osobniczej.
Żyje około 24 miesięcy ale przeważnie 12 - 14.
nornica północna ( Myodes rutilus ) wspinająca się po sośnie
Opisane podgatunki :
- Myodes rutilus alascensis - Alaska ( Norton Sound ) - synonim Clethrionomys rutilus alascensis - Evotomys alascensis - traktowany jako odrębny dla pierwszej taksonomii - synonim Clethrionomys rutilus dawsoni
- Myodes rutilus albiventer - Alaska ( Savoonga ), wyspa St.Lawrence - synonim Clethrionomys rutilus albiventer - Clethrionomys albiventer - traktowany jako odrębny dla pierwszej taksonomii
- Myodes rutilus amurensis - wschodnia Syberia, Amur Region, wyspa Shantar i Sachalin ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus amurensis - Arvicola amurensis
- Myodes rutilus baikalensis - Ushkanii Island, wschodnia część jeziora Bajkał ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus baikalensis - Evotomys baikalensis
- Myodes rutilus dawsoni - Yukon ( Kanada ) - synonim Clethrionomys rutilus dawsoni - Clethrionomys dawsoni - Clethrionomys dawsoni dawsoni - Evotomys dawsoni - traktowany jako odrębny gatunek w niektórych taksonomiach z 2 podgatunkami
- Myodes rutilus dorogostaiskii - północna część regionu Amuru, górna Seja ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus dorogostaiskii
- Myodes rutilus glacialis - Alaska, Glacier Bay - synonim Clethrionomys rutilus glacialis - Clethrionomys dawsoni glacialis
- Myodes rutilus hintoni - północna Mandżuria, region południowej Ussuri, wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus hintoni - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus - błędny takson dla pierwszej taksonomii
- Myodes rutilus insularis - Alaska, Canoe Passage, Hawkins Is., Prince William Sound, Hichinbrook Is. - synonim Clethrionomys rutilus insularis - Evotomys dawsoni insularis - Clethrionomys dawsoni insularis
- Myodes rutilus jacutensis - Jakucja, wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus jacutensis - Evotomys rutilus jacutensis - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus
- Myodes rutilus jochelsoni - Kamczatka, rzeka Kołyma, północno-wschodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus jochelsoni - Evotomys jochelsoni
- Myodes rutilus laticeps - Irkuck, Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus laticeps - Evotomys laticeps
- Myodes rutilus latigriseus - Kazachstan - synonim Clethrionomys rutilus latigriseus
- Myodes rutilus lenaensis - rzeka Lena, Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus lenaensis - Evotomys rutilus lenaensis
- Myodes rutilus mikado - wyspa Hokkaido ( Japonia ) - synonim Clethrionomys rutilus mikado - Evotomys mikado - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus amurensis
- Myodes rutilus mollessonae - Transbajkalia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus mollessonae - Microtus mollessnae
- Myodes rutilus narymensis - Tomsk ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus narymensis
- Myodes rutilus orca - Alaska, Orca, Prince William Sound - synonim Clethrionomys rutilus orca - Evotomys orca - Clethrionomys orca - traktowany jako odrębny dla pierwszej taksonomii
- Myodes rutilus otus - jezioro Bajkał, Barguzin Range, Transbajakalia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus otus - Evotomys otus
- Myodes rutilus parvidens - Irkuck, Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus parvidens - Evotomys parvidens
- Myodes rutilus platycephalus - Alaska - synonim Clethrionomys rutilus platycephalus
- Myodes rutilus rjabovi - wschodnia Syberia, Kaganovich Region ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus rjabovi - Clethrionomys rjabovi - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus
- Myodes rutilus rossisus - południowy i centralny Ural ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus rossicus
- Myodes rutilus russatus - Northeast of Urga ( Mongolia ) - synonim Clethrionomys rutilus russatus - Evotomys rutilus russatus - Arvicola russatus
- Myodes rutilus rutilus - Norwegia, Szwecja, północna Rosja, zachodnia Syberia do jeziora Bajkał, Mongolia - synonim Clethrionomys rutilus rutilus
- Myodes rutilus salairicus - Ałtaj, góry Salair, Kuznetz Steppe, Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus salairicus
- Myodes rutilus tundrensis - rzeka Khadit, Półwysep Jamal, północno-zachodnia Syberia ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus tundrensis - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus
- Myodes rutilus uralensis - północny Ural ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus uralensis
- Myodes rutilus vinogradovi - środkowy i dolny Jenisej, rzeki Vilnui i Khatanga ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus vinogradovi - Evotomys rutilus vinogradovi
- Myodes rutilus volgensis - Kulakovo, Twer Region, Bezczesk Region ( Rosja ) - synonim Clethrionomys rutilus volgensis - Evotomys rutilus volgensis - traktowany jako synonim Clethrionomys rutilus
- Myodes rutilus washburni - Alaska - synonim Clethrionomys rutilus washburni
- Myodes rutilus watsoni - Alaska, Przylądek Yakataga - synonim Clethrionomys rutilus watsoni
rycina - Myodes rutilus
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na duży globalny zasięg, duże populacje i brak zagrożeń w chwili obecnej.
W północnej części europejskiego zasięgu trend populacji uznany jest za stabilny, jednak w południowej części europejskiego zasięgu ( środkowa Finlandia, rosyjska Karelia ) uważa się, że następuje zmniejszenie ( Sulkava 1999 ).
W Ameryce Północnej średnie gęstości osobnicze to 60 osobników/ha.
Gatunek po raz pierwszy opisany z Syberii, czasami jest mylona z Myodes gapperi wzdłuż południowej granicy zasięgu gatunku w Ameryce Północnej.
Stanowi ważny składnik diety wielu drapieżników.
Czasami na okres zimy przenosi się do siedzib ludzkich lub w ich pobliże.
Nie jest objęta żadnymi działaniami ochronnymi w całym zasięgu.
Rejestrowana z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie.
W niewoli - hodowana w warunkach laboratoryjnych.
rycina - u góry : Myodes gapperi o dłuższym ogonie; u dołu : Myodes rutilus o krótszym ogonie
Opracowano na podstawie:
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz