c.d.
Rodzaj : Mysateles
Mysateles melanurus - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys melanurus - Mesocapromys melanurus.
Występuje na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba.
Zamieszkuje nizinne wilgotne lasy.
Mysateles melanurus
Aktywny głównie w nocy, chociaż i za dnia, w ciągu całego roku.
Żyje samotnie, w parach lub niewielkich grupach ( 3 - 5 osobników ).
Prowadzi nadrzewny tryb życia ale dużo czasu spędza na dnie lasu.
Nie jest gatunkiem terytorialnym. Prawdopodobnie buduje duże gniazdo w pobliżu pnia drzewa.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia prawdopodobnie monogamiczny.
Długość ciąży oraz ilość miotów i młodych nie jest znana. Prawdopodobnie jest to 110 - 140 dni i 1 - 3 młode.
Opisane podgatunki :
- Mysateles melanurus arboricolus - wschodnia Kuba ( Holguin ) - synonim Capromys arboricolus - Mysateles arboricolus - uważane za różne przez niektórych autorów
- Mysateles melanurus melanurus - południowo-wschodnia Kuba ( lasy Sierra Maestra, wschodnia część Oriente Province, Manzanillo, Turquino, Yao Arriba, Holguin, San Luis, Cuabitas, Portilio, Los Negros )
- Mysateles melanurus pallidus - Kuba (okolice of Trinidad ) - synonim Capromys pallidus - Capromys prehensillis pallidus - uważany za synonim Mysateles melanurus
- Mysateles melanurus rufescens - południowo-wschodnia Kuba ( Manzanillo, Oriente Province ) - synonim Capromys melanurus rufescens - uważany za synonim Mysateles melanurus
Gatunek uznany za narażony ze względu na zmniejszenie się populacji o ponad 30% w ciągu ostatnich 30 lat z powodu niszczenia siedlisk i nielegalnych polowań.
Woods i Kilpatrick ( 2005 ) stwierdzili, że Mysateles melanurus jest parafiletyczny i powiązany z rodzajem Mesocapromys niż Mysateles . Jednak takson Mesocapromys melanurus nie jest powszechnie akceptowany ( Silva Taboada & wsp. 2007 ).
Główne zagrożenie dla gatunku stanowi :
- degradacja i niszczenie środowiska naturalnego
- utrata i fragmentacja siedlisk
- nielegalne polowanie przez miejscową ludność
- rozwój rolnictwa
Populacje gatunku są bardzo pofragmentowane i nie są liczne.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych, w tym z :
- Pico Cristal National Park
- La Mensura National Park
- Alejandro de Humbolt National Park
- Turquino National Park
- Desembarco del Granma National Park
- Sierra Maestra National Park
Potrzebne są aktualne badania dotyczące dystrybucji, stanu i trendów populacji, ekologii, siedlisk i zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Mysateles meridionalis - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae.
Występuje na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( Caleta Cocodrilos ), Isla de Juventud, Isla de Pines.
Zamieszkuje nizinne liściaste lasy.
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Uważa się, że prowadzi nadrzewny tryb życia i wykorzystuje pnącza jako kryjówki i do budowy gniazd.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznany za krytycznie zagrożony ze względu, że populacja zmniejszyła się o co najmniej 80% w ciągu ostatnich 30 lat. Opisany przez Varona w roku 1986.
Poszukiwania gatunku w latach 1987 - 1993 nie przyniosły rezultatów ( możliwe wyginięcie ). Jeśli gatunek istnieje to populacja liczy prawdopodobnie mniej niż 250 osobników ( Borroto Paez i Ramos Garcia 2005 ).
Główne zagrożenia dla gatunku to :
- nielegalne polowanie przez miejscową ludność
- drapieżnictwo kotów domowych
- konkurencja ze strony Rattus rattus
- utrata i fragmentacja siedlisk
- pożary
Prawdopodobnie może się znajdować w obszarze chronionym - Sur de la Isla.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące potwierdzenia istnienia gatunku.
W niewoli - brak danych.
Mysateles prehensilis - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys prehensilis.
Występuje na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( Camaquey Province, Oriente Province ).
Zamieszkuje wilgotne nizinne lasy, tereny bagniste i namorzyny, nadmorskie lasy.
rycina - Mysateles prehensilis
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych, czasami za dnia.
Żyje samotnie, w parach lub niewielkich grupach ( 3 - 5 osobników ).
Prowadzi nadrzewny tryb życia, jednak czasami schodzi na ziemię. Jest doskonałym wspinaczem, któremu w wspinaczce pomagają duże i silne pazury i półchwytny ogon.
Na kryjówki wybiera dziuple drzew, zagłębienia przy pniu drzewa czy plątaninę pnączy. Prawdopodobnie buduje spore gniazdo w pobliżu pnia drzewa z materiałów roślinnego. Zwykle przebywa w koronach drzew tworzących zwarty baldachim.
Do komunikacji używa wokalizy, sygnałów chemicznych i dotyku.
Nie jest terytorialnym gatunkiem.
Odżywia się głównie owocami ale liście, pędy, kora i kwiaty wchodzą w skład jego diety.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia monogamiczny.
Ciąża trwa 110 - 140 dni ( średnio około 120 dni ).
Samica rodzi 1 - 3 młode ( średnio 2 ). Prawdopodobnie 2 mioty w sezonie ( ale 1 pewny ).
Młode rodzą się dobrze rozwinięte z otwartymi oczami i porośnięte sierścią. Po około tygodniu są w stanie spożywać stały pokarm.
Odstawienie następuje w wieku około 5 - 6 miesięcy.
Dojrzałość płciową osiąga w wieku około 12 - 14 miesięcy.
Długość życia 6 - 8 lat.
rycina - Mysateles prehensilis
Opisane podgatunki :
- Mysateles prehensilis poeyi - Kuba ( okolice of Trinidad ) - synonim Mysateles poeyi - Capromys prehensilis poeyi - Capromys poeyi - uznawany za synonim Mysateles prehensilis prehensilis
- Mysateles prehensilis prehensilis - Kuba ( Trinidad, Cardenas, Matanzas, Santa Cruz del Norte, Santiago de las Vegas, Cabanas, San Diego de los Baflos ) - synonim Capromys prehensilis prehensilis
Gatunek uznawany za podatny ze względu, że populacja zmniejszyła się o 30% w ciągu ostatnich 30 lat z powodu niszczenia siedlisk i nielegalnych polowań.
W odpowiednich siedliskach posiada najbardziej zwarte populacje ze wszystkich gatunków hutii występujących na Kubie ( Borroto Paez i Ramos Garcia 2003 ).
Główne zagrożenia to :
- degradacja i niszczenie środowiska naturalnego
- utrata i fragmentacja siedlisk
- nielegalne polowanie
- rozwój rolnictwa
- drapieżnictwo psów domowych w pobliżu osiedli ludzkich
Mysateles prehensilis jest rozpraszaczem nasion, spożywając owoce.
Pasożyty zewnętrzne tego gatunku to wszy : Gliricola ewingi i Gliricola capromydis armatus ( Cardozo-de Almeida & wsp.2003 ).
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych.
Potrzebne są aktualne badania dotyczące dystrybucji, stanu i trendów populacji, siedlisk, ekologii i zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Rodzaj : +Procapromys
+Procapromys geayi - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae.
Uznany za wymarły.
Występował w Ameryce Południowej - Wenezuela ( góry w pobliżu La Guayra i Caracas ).
Zamieszkiwał górskie tropikalne lasy.
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat jego biologii, ekologii i sposobu życia.
Znany jedynie z kopalnych szczątków.
Rodzaj : +Pygmaecapromys
+Pygmaecapromys beatrizae - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys beatrizae - Mesocapromys beatrizae.
Uznany za wymarły.
Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( zachodnia część ).
Zamieszkiwał prawdopodobnie nizinne wilgotne lasy.
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Opisany przez Varona w roku 1979.
Znany z niekompletnego szkieletu.
+Pygmaecapromys minimus - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys minimus - Mesocarpomys minimus - Mesocapromys minimus.
Uznany za wymarły.
Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( wschodnia część ).
Brak informacji na temat zamieszkiwanego siedliska.
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Opisany w roku 1979 przez Varona i Arredondo.
Znany jedynie z niekompletnego szkieletu.
+Pygmaeocapromys silvai - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys silvai - Mesocapromys silvai.
Uznany za wymarły.
Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( środkowo-południowa część ).
Zamieszkiwał nizinne lasy liściaste.
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Opisany przez Varona w roku 1979.
Znany jedynie z niekompletnego szkieletu.
Rodzaj : +Stenocapromys
+Stenocapromys gracilis - gryzoń z rodziny hutiowatych ( Capromyidae ), z podrodziny Capromyinae. Synonim Capromys gracilis - Mesocapromys gracilis.
Uznany za wymarły.
Występował na wyspach Morza Karaibskiego - Kuba ( zachodnia część ).
Brak informacji na temat zamieszkiwanego siedliska.
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Opisany w 1979 roku przez Varona i Arredondo.
Znany jedynie z niekompletnego szkieletu.
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz