Jest to najmniejszy gatunek tapira. Żyje głównie samotnie, w parach lub samica z młodym. Aktywny przez cały rok, głównie w nocy. Dzień spędza ukryty w gąszczu roślin lub w zaroślach w pobliżu wody.
Gatunek jest terytorialny z częściowo pokrywającymi się rewirami. Jeżeli 2 osobniki spotykają się to często dochodzi do konfliktów. Stają się agresywne wobec siebie i potrafią się pokąsać doprowadzając do poważnych ran.
Jest doskonałym wspinaczem, pływakiem i nurkiem. Tworzy wydeptane ścieżki wśród zarośli i poszycia leśnego. Dużo czasu spędza w kąpieliskach, gdzie reguluje temperaturę ciała i pozbywa się pasożytów zewnętrznych.
Odżywia się pokarmem roślinnym, głównie są to włókniste liście krzewów, trawy, gałązki, owoce, kwiaty, turzyce. Spożywa różnorodne rośliny, pomagające uniknąć mu gromadzenia toksyn w organizmie.
Tapir górski może rozmnażać się o każdej porze roku, ale ruja odbywa się najczęściej przed porą deszczową. Często prowadzi ona do walk po między samcami o samicę.
Ciąża trwa około 13 miesięcy. Samica rodzi 1 młode, bardzo rzadko 2. Młode po urodzeniu ma nakrapianą sierść. Okres laktacji to około 6 miesięcy. Młode po pół roku traci ubarwienie młodociane, pozostaje z matką około 2 lat. Samica rodzi zwykle co 2 lata.
Tapirus pinchaque - samica z młodym
Opisane podgatunki :
- Tapirus pinchaque leucogenys - Cordillera w Ekwadorze - zagrożony
- Tapirus pinchaque pinchaque - Kolumbia - zagrożony
- Tapirus pinchaque roulinii - Wenezuela, Peru - krytycznie zagrożony
rycina - Tapirus pinchaque roulinii
Gatunek uważany za zagrożony i krytycznie zagrożony w całym swoim obecnym zasięgu. Wymarły w części historycznego zasięgu. Prawdopodobnie został wytępiony w Wenezueli.
Populacje tapira górskiego są narażone na :
- fragmentację siedlisk i ich utratę
- polowanie
- nadmierny wypas bydła oraz choroby od zwierząt domowych
Innymi zagrożeniami są :
- wolne tempo reprodukcji gatunku
- duży rewir przypadający na 1 osobnika
- uprawa koki i jej zwalczanie ( chemizacja terenów upraw )
- konflikty zbrojne pomiędzy wojskiem, partyzantami i handlarzami narkotyków
- wzrost populacji ludzi
- przekształcanie terenów leśnych w grunty rolne
- budowa dróg i zapór wodnych
- poszukiwanie ropy naftowej
- kłusownictwo dla skóry, mięsa oraz do celów leczniczych
Obecnie tapir górski jest chroniony prawem Kolumbii, Ekwadoru i Peru.
Został wpisany w Załącznik CITES I.
W Kolumbii gatunek występuje w 7 Parkach Narodowych :
- Cordillera Los Picachos
- Cueva de Los Guacharos
- Las Hermosas
- Los Nevados
- Nevado del Huila
- Purace
- Sumapaz
W Peru w Sanctuario Ecologico Tabaconas - Namalle.
W Ekwadorze występuje w Sangay Park Narodowy i Cayambe Coca.
Szacuje się, że na terenach chronionych żyje mniej niż 2500 osobników.
Konieczne są dalsze badania w celu określenia tempa spadku na skutek polowań, rozproszenia populacji, izolacji oraz utraty siedlisk.
tapir górski ( Tapirus pinchaque )
W niewoli - bardzo rzadki.
Obecnie żyje 6 osobników w Ogrodach Zoologicznych. Trzy w Los Angeles, gdzie była pierwsza udana hodowla tego gatunku. Trzy pozostałe w Colorado Springs Zoo.
Objęty specjalnym programem hodowlanym.
portret tapira górskiego ( Tapirus pinchaque )
para tapirów górskich ( Tapirus pinchaque ) w warunkach wiwaryjnych
Tapir karłowaty ( Tapirus pygmaeus ) ssak z rodziny tapirowatych ( Tapiridae ), z rzędu nieparzystokopytnych ( Perissodactyla ). Został opisany w 2008 roku przez Van Roosmalena, ale jest wiele wątpliwości co do istnienia tego gatunku.
Występuje w Ameryce Południowej, nad dopływami Amazonki, nad rzekami Rio Aripuana, Rio Madeira, Rio Guapore, Rio Tapajos - Juruena, w Brazylii.
Zamieszkuje wilgotne lasy deszczowe oraz tereny sezonowo zalewane wzdłuż rzek.
rycina - tapir karłowaty ( Tapirus pygmaeus ) według Van Roosmalena
Biologia i ekologia jak u tapira amerykańskiego ( Tapirus terrestris ).
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uważany za zagrożony jak wszystkie tapiry.
W niewoli - brak danych.
Tapir anta, tapir amerykański, tapir brazylijski, tapir południowoamerykański ( Tapirus terrestris ) ssak z rodziny tapirowatych ( Tapiridae ), z rzędu nieparzystokopytnych ( Perissodactyla ). Synonim Tapirus americanus - Hippopotamus terrestris.
Występuje w Ameryce Południowej ( Wenezuela, Kolumbia, Gujana, Gujana Francuska, Surinam, południowo-zachodnia i południowo-wschodnia Brazylia, północno-zachodnia i północno-wschodnia Argentyna, Paragwaj ).
Zamieszkuje głownie nizinne deszczowe lasy, tereny zalewowe, tereny bagnisk i mokradeł, wilgotne łąki, zarośla wzdłuż rzek.
tapir anta ( Tapirus terrestris ) w warunkach zoo - u góry: po lewej - samica z młodym; po prawej - portret; u dołu: po lewej - żerujący osobnik; po prawej - grupa rodzinna
Aktywny w ciągu całego roku w godzinach nocnych. Żyje samotnie, w parach lub samica z młodym. Dzień spędza ukryty w gęstwinie leśnej lub w zaroślach w pobliżu wody. Dobrze biega wydeptując ścieżki w poszyciu leśnym. Bardzo dobrze pływa i nurkuje, chroniąc się w wodzie przed drapieżnikami. Dużo czasu spędza w kąpieliskach, w których pozbywa się pasożytów zewnętrznych.
Odżywia się głównie różnorodną roślinnością jak : pędy, kwiaty, owoce, liście, łodygi, gałązki, trawy, rośliny wodne, kora drzew, bulwy i korzenie roślin bagiennych. Niezbędna w diecie jest sól. Wykorzystuje naturalne lizawki.
Tapir anta może rozmnażać się w ciągu całego roku, ale ruja odbywa się przed porą deszczową. Kopulacja odbywa się często w wodzie.
Okres ciąży to 335-439 dni. Samica rodzi 1 młode, bardzo rzadko 2. Młode ma nakrapianą sierść, którą utraci po około 6 miesiącach życia. Okres laktacji to 6 miesięcy. Młode pozostaje z matką przez okres 2 lat. Samica rodzi średnio co 2 lata.
Tapirus terrestris - młody osobnik w młodocianym ubarwieniu - zoo Wrocław
tapir anta ( Tapirus terrestris ) - młody osobnik - zoo Wrocław
Opisane podgatunki :
- Tapirus terrestris aenigmaticus - południowo-wschodnia Kolumbia, wschodni Ekwador, północno-wschodnie Peru
- Tapirus terrestris americanus - Surinam
- Tapirus terrestris anta - Pernambuco ( Brazylia )
- Tapirus terrestris anulipes - Mato Grosso ( Brazylia ), wschodnia Boliwia
- Tapirus terrestris columbianus - Magdalena, Bolivar, Atlantico Cordoba, Sierra Nevada Santa Maria ( północna Kolumbia )
- Tapirus terrestris ecuadorensis - Macas ( wschodni Ekwador )
- Tapirus terrestris guianae - Gujana
- Tapirus terrestris laurillardi - Wenezuela, Brazylia
- Tapirus terrestris maypuri - Gujana
- Tapirus terrestris mexianae - Mexiana Island
- Tapirus terrestris peruvianus - Peru
- Tapirus terrestris rufus - Gujana Francuska
- Tapirus terrestris spegazzinii - Mato Grosso ( południowo-wschodnia Brazylia ), wschodnia Boliwia, Paragwaj, północna Argentyna
- Tapirus terrestris tapir - Surinam
- Tapirus terrestris suillus - Surinam
- Tapirus terrestris terrestris - wschodnie stoki Andów, Surinam, Gujana Francuska, Brazylia, Wenezuela, Argentyna
tapir anta ( Tapirus terrestris ) - para w zoo
tapir anta ( Tapirus terrestris ) - kąpiel w ogrodzie zoologicznym
Gatunek uważany za zagrożony w całym swoim obecnym zasięgu. Prawdopodobnie został wytępiony w części historycznego zasięgu.
Głównymi zagrożeniami dla gatunku są :
- utrata i fragmentacja siedlisk
- nielegalne polowania i kłusownictwo
- nadmierny wypas bydła
- wyręb lasu
Innymi zagrożeniami są :
- wolne tempo reprodukcji gatunku
- duży rewir przypadający na 1 osobnika ( 1 km2 - 12 km2 )
- wzrost populacji ludzkiej
- przekształcanie dużych obszarów w grunty rolne
- rozwój infrastruktury drogowej i kolejowej
- poszukiwanie ropy naftowej i innych surowców mineralnych
- budowa zapór wodnych
- uprawa koki i jej zwalczanie
- konflikty zbrojne
Chroniony prawem wielu krajów Ameryki Południowej, ale rzadko to prawo jest respektowane i egzekwowane.
Wpisany w Załącznik CITES II.
Konieczne są dalsze badania w celu określenia tempa spadku na skutek polowań, rozproszenia populacji, izolacji oraz utraty siedlisk.
tapir anta - grupa rodzinna w zoo
tapir anta ( Tapirus terrestris ) - zoo Wrocław
W ogrodach zoologicznych jest najczęściej spotykanym gatunkiem tapira.
Często "eksponowany" na wspólnym wybiegu z innymi gatunkami z Ameryki Południowej ( duże gryzonie, szczerbaki, wielbłądowate ).
Potrzebuje rozległego wybiegu z dostępem do wody. Trzymany zwykle w parach lub grupach rodzinnych. Dobrze się rozmnaża w niewoli. W okresie zimowym wymaga ogrzewanych pomieszczeń.
W niewoli przeżywa nawet 35 lat.
grupa tapirów anta ( Tapirus terrestris ) - Śląski Ogród Zoologiczny
tapir anta ( Tapirus terrestris ) - zoo Kijów
Jaguar ( Panthera onca ) drapieżnik z rodziny kotów. Największy przedstawiciel tej rodziny w Ameryce Północnej oraz Środkowej i Południowej.
Występuje od południowych stanów U.S.A. aż do Patagonii.
Zamieszkuje różnorodne środowiska od gęstej dżungli i lasów deszczowych, po sitowia i nadbrzeżne lasy. Może żyć również na otwartych terenach, ale muszą one być porośnięte wysoką trawą. Nie unika też miejsc zakrzewionych czy podgórskich z dużą ilością kryjówek wśród skał.
jaguar ( Panthera onca ) w rejonie Pantanalu
szkic - jaguar ( Panthera onca )
jaguar odmiana melanistyczna - samica z sześciotygodniowym młodym
jaguar ( Panthera onca )
pozostałe informacje patrz :
http://beszamelispolkabezograniczen.blogspot.com/2010/06/zagrozone-ssaki-ameryki-ponocnej-czesc.html
Jeleń bagienny ( Blastocerus dichotomus ) parzystokopytny ssak z rodziny jeleniowatych
( Cervidae ). Synonim
Cervus paludosus.
Występuje w Ameryce Południowej, w środkowej Brazylii, Paragwaju, północno-zachodniej i północno-wschodniej Argentynie, południowo-wschodnim Peru i wschodniej Boliwii.
Zamieszkuje tereny podmokłe i bagienne z bujną i gęstą roślinnością, tereny zalewowe, zarośla wzdłuż rzek.
jeleń bagienny ( Blastocerus dichotomus ) - samiec
Jest to największy z jeleni Ameryki Południowej.
Żyje w małych grupach rodzinnych 2-3 osobniki, najwyżej 6 lub pojedynczo. Aktywny późnym popołudniem i po zmierzchu. Dzień spędza ukryty wśród gęstwiny roślin bagiennych lub w zaroślach.
Wyraźny dymorfizm płciowy : samiec posiada poroże, u samicy brak. Wieniec dojrzałego byka może mieć 8-10 tyk. Poroże może być utrzymywane przez 2 lata ( zrzuty mogą być coroczne lub po okresie 2 lat ).
Dobrze pływa i biega. Ucieka często do wody ścigany przez drapieżniki.
Odżywia się głównie roślinnością wodną i bagienną, chociaż skład jego diety może się różnić w porze deszczowej i suchej.
Ruja od września do listopada. W czasie rykowiska samce nie są zbytnio agresywne względem siebie.
Ciąża trwa około roku. Samica rodzi 1 młode, bardzo rzadko 2. Młode jest tak samo ubarwione jak dorośli. Okres laktacji trwa do 3 miesięcy. Młode pozostaje z matką około roku.
rycina - Blastocerus dichotomus
Opisane podgatunki :
- Blastocerus dichotomus paludosus - Paragwaj
- Blastocerus dichotomus palustris - Paragwaj
samica jelenia bagiennego ( Blastocerus dichotomus )
Jeleń bagienny jest uważany za zagrożony w całym obecnym zasięgu a nawet, w nie których rejonach za krytycznie zagrożony.
Główne zagrożenia dla gatunku to :
- utrata siedlisk
- kłusownictwo
- choroby od zwierząt domowych ( bydło )
Innymi zagrożeniami są :
- wzrost populacji ludzkiej
- przekształcanie i osuszanie terenów podmokłych w grunty rolne
- budowa zapór wodnych
- poszukiwanie surowców mineralnych i degradacja środowiska naturalnego
- fragmentacja siedlisk i izolowane populacje
- rozwój infrastruktury drogowej i kolejowej
Występuje w wielu obszarach chronionych.
Został wpisany w Załącznik CITES I.
Uznany za wymarły od 1958 roku na terenie Urugwaju.
Zalecane są dalsze badania nad tempem spadku liczebności populacji, badania ekologiczne, wzmocnienie zarządzania terenami chronionymi i tworzenie nowych obszarów chronionych, ustanowienie wspólnych programów hodowlanych w niewoli, współpraca z lokalnymi właścicielami ziemskimi w celu utrzymania gatunku w granicach ich posiadłości oraz monitorowanie izolowanych populacji w celu kontroli uwarunkowań genetycznych.
W warunkach wiwaryjnych - brak danych.
Jeleń pampasowy ( Ozotoceros bezoarticus ) parzystokopytny ssak z rodziny jeleniowatych
( Cervidae ). Synonim
Cervus bezoarticus .
Występuje w Ameryce Południowej, w Brazylii, w północno-zachodniej i północno-wschodniej Argentynie ( północna Patagonia ), w Paragwaju, w Urugwaju i południowej i wschodniej Boliwii.
Zamieszkuje otwarte tereny porośnięte trawami i zaroślami, pampę, sawannę ( Cerrado ) oraz obrzeża lasów.
jeleń pampasowy ( Ozotoceros bezoarticus ) - samiec
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach popołudniowych i po zmierzchu. Dzień spędza w ukryciu , w zaroślach lub wysokiej trawie. Żyje samotnie lub w małych grupkach 5-6 osobników. Grupy są płynne w składzie jej członków. Dorosłe osobniki swobodnie przechodzą z jednej grupy do innej o każdej porze roku.
Zdarza się, że łączy się podczas żerowania w większe skupiska liczące 50 i więcej osobników.
Wyraźny dymorfizm płciowy : samiec posiada poroże składające się z 3 tyk, samica bez poroża i nieco mniejsza. Tyki są zrzucane w okresie zimowym, corocznie.
Odżywia się roślinnością zielną, trawami, liśćmi krzewów.
Okres godowy to luty - kwiecień. W czasie rykowiska walki staczają tylko samce podobnej wielkości. Mimo staczanych walk nie tworzą stałych par czy haremów. Samce kryją gotowe samice.
Ciąża trwa ponad 7 miesięcy. Młode rodzą się od września do listopada. Chociaż mogą się rodzić o każdej porze roku.
Samica rodzi 1 rzadziej 2 młode. Cielę ma plamistą sierść, która znika po około 2 miesiącach. Okres laktacji trwa około 3 miesięcy. Młode towarzyszy matce do około 10 miesiąca życia.
samica jelenia pampasowego ( Ozotoceros bezoarticus )
Opisane podgatunki :
- Ozotoceros bezoarticus arerunguaensis - Urugwaj - krytycznie zagrożony
- Ozotoceros bezoarticus azarae - Paragwaj
- Ozotoceros bezoarticus bezoarticus - wschodnia i środkowa Brazylia
- Ozotoceros bezoarticus campestris - Brazylia ( Tapirapoan, Pernambuco District )
- Ozotoceros bezoarticus celer - Argentyna - zagrożony
- Ozotoceros bezoarticus comosus - Brazylia ( Pernambuco )
- Ozotoceros bezoarticus cuquapara - Brazylia ( Manaos )
- Ozotoceros bezoarticus dickii - Argentyna ( północna część prowincji Santa Fe )
- Ozotoceros bezoarticus leucogaster - Paragwaj, północno-wschodnia i północno-zachodnia Argentyna, południowa Boliwia, zachodnia Brazylia - zagrożony ( CITES I )
- Ozotocerus bezoarticus sylvestris - Brazylia
- Ozotocerus bezoarticus uruguayensis - Urugwaj ( Departament Rocha ) - zagrożony
Ozotoceros bezoarticus leucogaster
Ozotoceros bezoarticus bezoarticus
Gatunek uważany za bliski zagrożeniu w świetle spadku liczebności populacji.
Główne zagrożenia to :
- utrata siedlisk
- przekształcanie wielu obszarów w grunty rolne i pastwiska
- polowanie dla mięsa, skór i sportu
- zdziczałe psy domowe
Innymi zagrożeniami są : degradacja i niszczenie środowiska naturalnego, fragmentacja siedlisk, izolowane populacje, wzrost liczby ludności, rozwój infrastruktury drogowej i kolejowej, poszukiwanie surowców mineralnych, choroby od zwierząt domowych ( bydło ).
Został umieszczony w Załączniku CITES I.
Występuje w części obszarów chronionych.
Zalecane są dalsze badania nad tempem spadku liczebności populacji, badania ekologiczne, wzmocnienie zarządzania terenami chronionymi i tworzenie nowych obszarów chronionych, ustanowienie wspólnych programów hodowlanych w niewoli, współpraca z lokalnymi właścicielami ziemskimi w celu utrzymania gatunku w granicach ich posiadłości, rozwój prywatnych obszarów chronionych w celu ochrony ostatnich populacji oraz monitorowanie izolowanych populacji w celu kontroli uwarunkowań genetycznych.
jeleń pampasowy ( Ozotoceros bezoarticus )
W warunkach wiwaryjnych - rzadki.
Głównie ogrody zoologiczne obu Ameryk.
Trzymany zwykle w małej grupie rodzinnej.
Puma, kuguar, lew górski ( Puma concolor ) drapieżnik z rodziny kotów.
Występuje w obu Amerykach, od południowej Kanady po Ziemię Ognistą.
Zamieszkuje różnorodne środowiska od wysokich gór, lasów górskich i nizinnych, dżungli i deszczowych lasów po otwarte tereny prerii czy pampy. Ostatnio nawet obszary podmiejskie w Kalifornii, Kansas i Missouri.
puma ( Puma concolor patagonica ) grupa rodzinna w Patagonii
portret pumy patagońskiej ( Puma concolor patagonica )
pozostałe informacje patrz :
http://beszamelispolkabezograniczen.blogspot.com/2010/06/zagrozone-ssaki-ameryki-ponocnej-czesc.html
Margaj ( Leopardus wiedii ) drapieżnik z rodziny kotowatych.
Występuje w Ameryce Północnej, od południowego Meksyku przez Amerykę Środkową po Amerykę Południową ( północna Argentyna i Urugwaj ).
Zamieszkuje głownie wiecznie zielone lasy, opuszczone plantacje, rzadziej pastwiska czy inne systemy rolnoleśne.
margaj ( Leopardus wiedii ) w warunkach wiwaryjnych
Ocelot ( Leopardus pardalis ) drapieżnik z rodziny kotów.
Występuje w obu Amerykach, od południa U.S.A. po Patagonię.
Zamieszkuje różnorodne środowiska, zarówno dżungle i deszczowe lasy jak i zakrzewienia, otwarte tereny porośnięte wysoką trawą.
ocelot ( Leopardus pardalis ) po lewej : dwójka młodych ; po prawej : samica z młodymi - Berlin Zoo
ocelot ( Leopardus pardalis ) po lewej : portret ; po prawej : samica z młodymi - Berlin Zoo
