Beszamel i spółka bez ograniczeń: czerwca 2017

Peromyscus gardneri - Lorenzo, Álvarez-Castañeda, Pérez-Consuegra & Patton, 2016 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ).

Występuje w Ameryce Środkowej - Gwatemala - Huehuetenango ( na drodze do San Mateo Ixtatán ) i prawdopodobnie na granicy Meksyku, w południowym Chiapas.

Zamieszkuje wilgotne lasy na krasowych ziemiach na wysokości 1000 - 1700 m n.p.m.

Gatunek słabo poznany ze względu na nie dawne opisanie.
Nie wiele wiadomo na temat jego biologii, ekologii i sposobu życia.
Wiadomo, że jego długość całkowita to 273 - 325 mm, długość ogona to 129 - 180 mm a długość stopy 30 - 37 mm, długość ucha to 23 - 27 mm.
Ubarwienie grzbietu jest szaro-brązowe a brzucha białe. Uszy ma duże i bezwłose. Nogi są białawo ubarwione a z tyłu lekko szare. Nogi ma długie i cienkie. Ogon ma dłuższy niż reszta ciała, barwy brązowo-szarej u góry a biało-żółty pod spodem.
Odżywia się częściami roślin, jagodami i prawdopodobnie owadami.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek traktowany jako nieklasyfikowany ze względu na nie dawne opisanie.
Znany jest jedynie z sześciu obszarów na północnych zboczach Sierra de los Cuchumatanes z zachodniej Gwatemali.
Został zebrany 8 stycznia 2009 przez James L. Patton na 2,8 km Yalambojoch na drodze do San Mateo Ixtatán, Sierra de los Cuchumatanes.
Peromyscus gardneri ( przyjęty identyfikator ) identyfikowany przez Jamesa L. Pattona w 2016-05-11. Początkowo uznany za Peromyscus zarhynchus zidentyfikowany przez James L. Patton w latach 2009-01-08.
Cały organizm ( utrwalony formaliną, 70% etanol ). Tkankę utrwalono w 95% etanolu. Zebrany okaz to samica.
Osobniki młodociane, młode przed dorosłym linieniem i dorosłe zebrane zostały w styczniu.

W niewoli - brak danych.

Myszak duży ( Peromyscus grandis ) - Goodwin, 1932 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus mexicanus grandis.
Uwagi : Istnieje zamieszanie taksonomiczne z Peromyscus guatemalensis. Potrzebne jest więcej badań.

Występuje w Ameryce Północnej - Gwatemala ( na południe od Alta Verapaz i północno-wschodniej Baja Verapaz ).

Zamieszkuje dojrzały mglisty las, wzdłuż stromych brzegów strumieni i niżej położonych obszarów z paprociami i mchami na wysokości 1200 - 2700 m n.p.m.

myszak duży ( Peromyscus grandis )

Aktywny w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu. Szczyt aktywności tuż po zmroku i przed świtem.
Żyje samotnie lub w niewielkich grupach rodzinnych.
Jest terytorialny ale zakresy osobnicze nie są znane. Na kryjówki wybiera różnorodne naturalne schronienia : zagłębienia pod korzeniami drzew, powalone drzewa, gęstwiny paproci, nisko położone dziuple, itp.
Buduje kuliste gniazdo z suchej roślinności.
Prowadzi głównie naziemny tryb życia, wspina się jedynie na powalone drzewa, leżące kłody czy do nisko położonych dziupli.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, wzroku, dotyku, słuchu czy postawy ciała. Brak danych czy gatunek używa wokalizy.
Jest wszystkożerny. W skład jego diety wchodzą nasiona, owoce i jagody, trawy i mchy, rośliny zielne ale także owady czy pająki.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia poligamiczny. Szczyt rozrodczy miedzy listopadem a lutym. Występuje ruja poporodowa.
Okres ciąży trwa około 22 - 25 dni. Samica rodzi średnio 2 młode w miocie ( 3 - 4 ). 2 - 4 mioty w sezonie rozrodczym. Młode rodzą się nagie, ślepe i bezradne. Po około 14 dniach otwierają oczy. Odstawienie następuje po około 21 - 25 dniach.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową samica uzyskuje po około 30 - 35 dniach.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany jako bliski zagrożenia, mimo powszechności występowania w odpowiednim środowisku w swoim zakresie. Jednak ma stosunkowo małą dystrybucję a jego siedlisko jest mocno zdegradowane. Występuje również w środowisku wtórnym i jest obecny w obszarach chronionych, jednak jeśli populacja gatunku powinna zacząć spadać lub stać się silnie rozdrobniona, to najprawdopodobniej kwalifikuje się do kategorii zagrożonych na podstawie kryterium B1. Dokładne granice dystrybucji gatunku nie są znane.
Lokalnie częsty i powszechny ( Reid 1997 ). Szczególnie w dojrzałym mglistym lesie, wzdłuż stromych brzegów strumieni. Czasami środowiska pośrednie i wtórne.
Gęstość osobnicza gatunku nie jest znana. Schwytana samica w grudniu była w ciąży z 2 zarodkami ( Reid, 1997 ).
W chwili obecnej nie są znane żadne poważne zagrożenia dla tego gatunku jako całości. Jednak, ma stosunkowo niewielki zakres, w którym odpowiednie siedliska maleją z powodu wycinania lasu.
Rejestrowany z Biosphere Reserve Sierra de las Minas w Gwatemali.
Gatunek wymaga dalszych badań taksonomicznych.

W niewoli - brak danych.

Myszak gwatemalski ( Peromyscus guatemalensis ) - Merriam, 1898 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus mexicanus guatemalensis.
Uwagi : Peromyscus guatemalensis tropicalis uważany za podgatunek Peromyscus mexicanus. Peromyscus guatemalensis określa się część grupy gatunków Peromyscus mexicanus. Jest bardzo podobny do Peromyscus grandis i schematy relacji filogenetycznych wykazały, że Peromyscus guatemalensis i Peromyscus grandis były siostrzanymi taksonami ( Ordónez-Garza i wsp 2010 ).

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( góry Sierra Madre w południowej Chiapas ) i Ameryce Środkowej ( środkowa i południowo-wschodnia Gwatemala ).

Zamieszkuje górskie wilgotne lasy, lasy dębowe i mgliste lasy tropikalne na wysokości 1300 - 3000 m n.p.m. Unika siedlisk zniszczonych i zdegradowanych.

Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Żyje samotnie, w grupach rodzinnych i niewielkich społecznościach.
Brak danych czy jest gatunkiem terytorialnym.
Na kryjówki wybiera naturalne schronienia spotykane w swoim siedlisku. Są to zagłębienia pod korzeniami drzew, nisko położone dziuple, puste pnie, kłody, opuszczone nory innych gatunków, różnego rodzaju zagłębienia pod głazami czy szczeliny skalne.
Brak widocznego dymorfizmu płciowego.
Długość ciała i głowy to 124 - 139 mm. Długość ogona to 125 - 154 mm.
Waga to 40 - 68 g.
Ma długie, ciemne, gęste, lekko włochate futro i dramatycznie podbite oczy jak pierścienie, które mogą sprawiać, że ma na sobie okulary.
Prowadzi naziemny tryb życia ale czasami wspina się nisko położone gałęzie drzew i krzewów.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, wzroku, słuchu, dotyku i postawy ciała. Brak danych czy wykorzystuje wokalizę oraz bębnienie przednimi łapkami.
Jest wszystkożerny. W skład jego diety wchodzą nasiona, trawy i rośliny zielne, owoce i jagody, żołędzie, liście oraz owady.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia poligamiczny. Szczyt rozrodczy w porze deszczowej. Występuje ruja poporodowa.
Okres ciąży trwa około 22 - 25 dni. Samica rodzi średnio 3 - 4 młode w miocie. 2 - 4 mioty w sezonie rozrodczym. Młode rodzą się nagie, ślepe i bezradne. Po około 14 dniach otwierają oczy. Odstawienie następuje po około 21 - 25 dniach.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową samica uzyskuje po około 30 - 35 dniach.
Długość życia jest szacowana na 1 - 2 lata.

Opisane podgatunki :
- Peromyscus guatemalensis altilaneus - Osgood, 1904 - Ameryka Środkowa - Gwatemala ( Todos Santos, Huehuetenango ) - synonim Peromyscus altilaneus - status altilaneus jest problematyczny - synonimizowany pod guatemalensis przez Huckaby ( 1980 ) - altilaneus jest aktualnie uważany za młodszy synonim Peromyscus mexicanus
- Peromyscus guatemalensis guatemalensis - Merriam, 1898 - Ameryka Północna - Meksyk ( południowe Chiapas ), Ameryka Środkowa - zachodnia i południowa Gwatemala

Gatunek uznawany za najmniejszej troski ze względu na prawdopodobieństwo dużych populacji i występowanie w wielu obszarach chronionych. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku, aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Lokalnie gatunek może być stosunkowo obfity. Znaczna część jego obszaru dystrybucyjnego zbiega się z Biosphere Reserve El Triunfo, co sugeruje długoterminową przeżywalność i stabilność tych populacji ( Horváth 2014 ).
Jest bardzo wrażliwy na zmiany siedlisk i występuje wyłącznie w dobrze zachowanych lasach. Jest rzadki lub nieobecny w bardzo zakłóconych i zdegradowanych obszarach ( Reid, 1997 ).
W Biosphere Reserve El Triunfo większość samic w ciąży zostało złowionych na początku pory deszczowej ( Horváth 2014 ).
Brak większych zagrożeń dla tego gatunku w chwili obecnej, chociaż w niektórych z parków, które obejmują obszar rdzenia gatunku nie są odpowiednio chronione przed utratą siedlisk. Modyfikacja habitatu grozi niebezpieczeństwem dla gatunku.
Występuje na obszarach chronionych w Meksyku i Gwatemali. Ważna część jego dystrybucji leży w

Wyniki wyszukiwaniaEl Triunfo Rezerwatu Biosfery, zapewniając ochronę jego siedliska ( Horváth 2014 ).

Badania taksonomiczne są potrzebne, aby nie było pomyłki z Peromyscus mexicanus i innymi gatunkami Peromyscus.

krajobraz Biosphere Reserve El Triunfo

W niewoli - brak danych.

Myszak nagouchy ( Peromyscus gymnotis ) - Thomas, 1894 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus mexicanus gymnotis.
Uwagi : Istnieje spore zamieszanie taksonomiczne gdyż niektórzy autorzy uważają, że Peromyscus gymnotis jest w rzeczywistości tylko niewielkim Peromyscus mexicanus.

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( południowe Chiapas ) i Ameryce Środkowej - Salwador, Gwatemala, Belize, Honduras, Nikaragua.

Zamieszkuje nadmorską równinę i sąsiednie pogórze porośnięte wiecznie zielonym lasem, nadrzeczne lasy liściaste, wtórne lasy, zacienione plantacje kawy od poziomu morza do 1675 m n.p.m. jednak zwykle do 1000 m n.p.m. Preferuje obszary zacienione i chłodne.

Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Żyje samotnie, w grupach rodzinnych lub niewielkich społecznościach.
Prawdopodobnie jest terytorialny lecz rewiry osobnicze nie są znane.
Na kryjówki wybiera naturalne schronienia pod powalonymi drzewami, kłodami, pustymi pniami, zagłębieniami wśród korzeni drzew lub pod głazami czy skałami.
Prawdopodobnie buduje kuliste gniazdo z suchych roślin i traw.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Długość głowy i ciała to 101 - 120 mm. Długość ogona to 95 - 120 mm.
Waga w zakresie 29 - 42 g.
Prowadzi naziemny tryb życia, wspina się na nisko położone gałęzie drzew i krzewów, kłody lub powalone drzewa.
Do komunikacji używa prawdopodobnie sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku i postawy ciała. Brak informacji czy używa wokalizy lub bębnienia przednimi łapkami.
Jak wszystkie gatunki jest wszystkożerny. W skład diety wchodzą nasiona, trawy i rośliny zielne, owoce i jagody oraz owady i stawonogi.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. Szczyt rozrodczy między marcem a sierpniem. System krycia poligamiczny. Prawdopodobnie występuje ruja poporodowa.
Okres ciąży trwa około 22 - 25 dni. Samica rodzi 2 - 4 młode w miocie. 2 - 4 mioty w sezonie rozrodczym. Młode rodzą się nagie, ślepe i bezradne. Po około 14 dniach otwierają oczy. Odstawienie następuje po około 21 - 25 dniach.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową samica uzyskuje po około 30 - 35 dniach.
Długość życia jest szacowana na 1 - 2 lata.

Opisane podgatunki :
- Peromyscus gymnotis allophylus - Osgood, 1904 - Meksyk ( Huehuetan, Chiapas, Finca Esperanza, Cerro Ovando ) - synonim Peromyscus allophylus - młody status - uważany za synonim Peromyscus gymnotis - odrębny gatunek w niektórych taksonomiach
- Peromyscus gymnotis gymnotis - Thomas, 1894 - Meksyk ( zachodnie stoki Sierra Madre, południowo-zachodnie Chiapas ), Gwatemala ( nadmorskie równiny ), południowa Nikaragua, Honduras, Belize, Salwador

Gatunek uznawany jako najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i występowanie w wielu obszarach chronionych. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku populacji aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Jednak istnieje wiele zdegradowanych siedlisk tego gatunku. Populacja powinna być stale obserwowana i monitorowana gdyż w niedalekiej przyszłości gatunek może stać się bliski zagrożenia.
Wydaje się iż w odpowiednim środowisku jest powszechny ( Reid, 1997 ).
Bardzo intensywne rolnictwo i rozwój turystyki jest przyczyną zmniejszania się siedliska tego gatunku.
Rejestrowany z obszarów chronionych w Gwatemali.
Potrzebne są badania taksonomiczne, biologii i ekologii tego gatunku, ponieważ bardzo niewiele o niej wiadomo.

W niewoli - brak danych.

Myszak meksykański ( Peromyscus mexicanus ) - ( Saussure, 1860 ) - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Hesperomys mexicanus.
Uwagi : Peromyscus gymnotis jest odrębnym gatunkiem. Istnieją taksonomiczne pomyłki co do tego gatunku. Niektórzy autorzy uznają ten gatunek jako nudipes, inni nie.

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( wzdłuż wybrzeża Atlantyku na południe od San Luis Potosí do Tehuantepec i wzdłuż wybrzeża Pacyfiku, od granicy Guerrero, Oaxaca do centralnego Chiapas ) i Ameryce Środkowej ( w górnych i środkowych stokach pogórza gór w Gwatemali przez Salwador, Belize, Honduras, Nikaraguę i na wyżynach zachodniej Kostaryki i regionu Panamá ).
Zamieszkuje suche półliściaste lasy, półliściasty wtórny las wzdłuż strumieni, także w skalistych ciernistych zaroślach, wiecznie zielonych i górskich lasach, na plantacjach kawy i na obrzeżach lasów czy zarośli. Od nizin do 3000 m n.p.m , jednak zwykle od 600 do 1500 m n.p.m.

rycina - myszak meksykański ( Peromyscus mexicanus )

Aktywny w ciągu całego roku, prawdopodobnie w ciągu dnia gdyż jest rzadko spotykany w godzinach nocnych.
Prowadzi samotny lub w małych grupach rodzinnych tryb życia.
Prawdopodobnie jest gatunkiem terytorialnym ale zakresy rewirów osobniczych nie zostały poznane.
Dymorfizm płciowy nie występuje.
Długość głowy i tułowia to : 108 - 137 mm. Długość ogona to 105 - 140 mm. Waga w zakresie : 29 - 57 g.
Kryjówki zakłada wśród korzeni drzew, w gęstych zaroślach lub w otwartych obszarach dna lasu. Prawdopodobnie buduje gniazdo z suchej roślinności.
Prowadzi nieśmiały i skryty tryb życia. Wspina się dobrze, ale w dużej mierze jest naziemny. Nie pływa i niechętnie wchodzi do wody.
Do komunikacji używa prawdopodobnie sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku i postawy ciała. Brak informacji czy używa wokalizy lub bębnienia przednimi łapkami.
Jest wszystkożerny ale jego dieta w większości składa się z bezkręgowców ( pająki, mrówki, świerszcze i chrząszcze ) ale także nasiona i zielone części roślin. Wiadomo iż przechowuje część pokarmu, głownie ziarna kawy i inne nasiona pod skałami, w gęstych zaroślach czy w pobliżu nor.
Sezon rozrodczy może miejsce przez cały rok, choć sezonowo populacje w suchych obszarach są zazwyczaj nie produktywne w porze suchej. System krycia poligamiczny. Prawdopodobnie występuje ruja popołogowa.
Ciąża trwa około 28 - 32 dni. Samica rodzi 2 - 3 młode w miocie ( w zakresie 1 - 4 ). 2 - 4 mioty w sezonie rozrodczym. Młode rodzą się nagie, ślepe i bezradne. Po około 6 dniach zaczynają porastać sierścią a po około 12 dniach od narodzin mogą się dobrze poruszać. Po około 14 dniach otwierają oczy. Odstawienie następuje po około 21 - 25 dniach.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową uzyskuje w wieku 46 - 77 dni. Jednak prawdopodobnie samica rodzi 1 - 2 mioty w ciągu całego życia.
Długość życia 1 - 2 lata.

Peromyscus mexicanus nudipes - samica z potomstwem

Opisane podgatunki :
- Peromyscus mexicanus angelensis - Osgood, 1904 - Meksyk ( wybrzeże południowego Oaxaca, na zachód do Rio Tehuantepec, Puerto Angel, Tehuantepec ) - synonim Peromyscus banderanus angelensis - formy angelensis, coatlanensis i sloeops zostały błędnie uznane za podgatunki Osgoodomys banderanus i zostały przydzielone przez Mussera do Peromyscus mexicanus ( 1969 )
- Peromyscus mexicanus azulensis - Goodwin, 1956 - Meksyk ( Cerro Azul, Oaxaca ) - synonim Peromyscus megalops azulensis
- Peromyscus mexicanus cacabatus - Bang, 1902 - Panama ( Boquete, Chiriqui ), Kostaryka ( Volcan Irazu, Cartago Prov ) - synonim Peromyscus cacabatus - uważany za synonim Peromyscus mexicanus mexicanus nudipes - odrębny gatunek w starej taksonomii
- Peromyscus mexicanus coatlanensis - Goodwin, 1956 - Meksyk ( Coatl'an, Tehuantepec, Oaxaca ) - synonim Peromyscus banderanus coatlanensis - formy angelensis, coatlanensis i sloeops zostały błędnie uznane za podgatunki Osgoodomys banderanus i zostały przydzielone przez Mussera do Peromyscus mexicanus ( 1969 )
- Peromyscus mexicanus hesperus - Harris, 1940 - północno-zachodnia Kostaryka ( Nicoya Peninsula, Guanacaste ) - synonim Peromyscus nudipes hesperus - uznawany jako synonim Peromyscus mexicanus mexicanus nudipes
- Peromyscus mexicanus mexicanus - Saussure, 1860 - tropikalna część wschodniego i południowego Meksyku ( północna Puebla, południowe Veracruz, wschodnie i południowe Oaxaca, północne Chiapas )
- Peromyscus mexicanus nicaraguae - J. A. Allen, 1908 - Nikaragua ( Matagalpa ) - synonim Peromyscus nicaraguae - synonim Peromyscus mexicanus saxatilis
- Peromyscus mexicanus nudipes - Allen, 1891 - góry w środkowej Kostaryce ( Montevese ), Panama ( Cordillera to Chiriqui ) - synonim Peromyscus nudipes - Vesperimus nudipes - Peromyscus nudipes nudipes - Hesperomys nudipes - uważany za synonim Peromyscus mexicanus przez Huckaby ( 1980 ) i Carleton ( 1989 ), uznany za odrębny gatunek ( Osgood, 1909; Hooper, 1968 ) z 3 podgatunkami
- Peromyscus mexicanus orientalis - Goodwin, 1938 - niziny wschodniej Kostaryki - synonim Peromyscus nudipes orientalis - uznawany jako synonim Peromyscus mexicanus mexicanus nudipes
- Peromyscus mexicanus orizabae - Merriam, 1898 - Meksyk ( Orizaba, Veracruz ) - synonim Peromyscus orizabae - uznawany jako Peromyscus mexicanus totontepecus
- Peromyscus mexicanus philombrius - Dickey, 1928 - Salwador ( góry Los Esesmiles, Dept. Chalatenango )
- Peromyscus mexicanus putlaensis - Goodwin, 1964 - Meksyk ( St Vincent, District of Putla, Oaxaca )
- Peromyscus mexicanus salvadorensis - Dickey, 1928 - Salwador ( Mount Caraguatique, Dept. San Miguel, Pine Peaks, Volcan Conchagua )
- Peromyscus mexicanus saxatilis - Merriam, 1898 - Meksyk ( południowo-wschodnie Chiapas ), północno-zachodnia Gwatemala, środkowy Honduras, Nikaragua, Salwador
- Peromyscus mexicanus sloeops - Goodwin, 1956 - Meksyk ( Rio Mono Blanco, Oaxaca ) - synonim Peromyscus banderanus sloeops - formy angelensis, coatlanensis i sloeops zostały błędnie uznane za podgatunki Osgoodomys banderanus i zostały przydzielone przez Mussera do Peromyscus mexicanus ( 1969 )
- Peromyscus mexicanus teapensis - Osgood, 1904 - Meksyk ( Teapa, wilgotne tropikalne części północnego Tabasco )
- Peromyscus mexicanus tehuantepecus - Merriam, 1898 - Meksyk ( Tehuantepec, Oaxaca, Isthmus ) - synonim Peromyscus tehuantepecus - uważany za synonim Peromyscus mexicanus mexicanus przez Osgood lub odrębny dla pierwszej taksonomii
- Peromyscus mexicanus totontepecus - Merriam, 1898 - Meksyk ( Totontepec, zachodnie Veracruz, środkowe Oaxaca ) - sympatryczne z Peromyscus melanocarpus, na niektórych stanowiskach są podobne pod względem wielkości i ogólnego koloru ale brakuje nadoczodołowych łuków, ma mniejsze zęby trzonowe, krótsze ostre otwory i dłuższe nosowe otwory
- Peromyscus mexicanus tropicalis - Goodwin, 1942 - południowo-wschodnia Gwatemala, południowe Belize, zachodni Honduras - synonim Peromyscus guatemalensis tropicalis - uznawany jako synonim Peromyscus mexicanus saxatilis

Osgoodomys banderanus często mylony z Peromyscus mexicanus

Peromyscus mexicanus nudipes

Gatunek uznawany jako najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji, tolerancję na szeroką gamę siedlisk i występowanie w wielu obszarach chronionych w swoim zakresie. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Wydaje się, iż populacje są powszechne i często gęstość osobnicza jest zwykła lub obfita ( Reid, 1997 ).
Badane próbki z żołądków u 27 osobników z Chiapas w Meksyku zawierały 67% stawonogów ( głównie pająki, mrówki, świerszcze i chrząszcze ), 23% nasion ( Solanaceae i Compositae ), a 10% materiału roślin zielonych ( Alvarez i wsp. 1984 ). Spiżarnie zawierające ziarna kawy i inne nasiona stwierdzono pod skałami, w gęstych zaroślach i w pobliżu nor w San Luis Potosi w Meksyku ( Dalquest 1953 ).
Gatunki górskich myszaków z grupy Peromyscus mexicanus obecnie obejmują sześć znanych gatunków. Jednakże granice między gatunkami pozostają niepewne. Dwa z badanych gatunków są monotypowe a cztery mają wiele związanych nazw podgatunków. W oparciu o najbardziej wszechstronne próbkowanie grupy w całej jego dystrybucji w Ameryce Środkowej, użyto danych mitochondrialnego genu cytochromu b, aby ocenić jego różnorodność genetyczną, filogenezę i główne biogeograficzne i dywersyfikacyjne wzory. Mitochondrialna filogeneza tylko częściowo odzwierciedla aktualną taksonomię grupy, w porozumieniu z niektórymi taksonomicznie uznanymi gatunkami. Konkretnie, filogenetyczne wyniki pokazują, że grupa jest bardzo uporządkowana, w tym z czterema głównymi kladami z odległościami genetycznymi w zakresie od 11 do 8,6%. Niezwykły poziom zróżnicowania znajduje się na poziomie lokalnym. Definiowany jako 15 różnych rodów z wysokim nukleotydem i różnorodnością haplotypów ( h = 0,068, h = 0.99 ) i rozproszeniu oraz z wartości odległości genetycznych ( p-nie poprawione = 9.9-2.4%; K2P = 10.8-3.0% ) podobne do wartości obserwowanych u różnych gatunków w obrębie rodzaju Peromyscus. W związku z tym proponuje się, że nazwa odniesienia Peromyscus mexicanus jest polipemiczna i powinna być ograniczona do gór w środkowym Meksyku na zachód od Tehuantepec. Proponuje się, aby ograniczyć pozostałe pięć uznanych konkretnych nazw w równej liczbie rodów, jako monophyletyczne oraz do zrewidowania jako trzy mniejsze synonimy: Peromyscus salvadorensis, Peromyscus nicaraguae i Peromyscus tropicalis.
Isthmus of Tehuantepec, Motagua-Polochic-Jocotán, Maya Highlands i Honduras Depression to przykłady obiektów geograficznych, które są prawdopodobnie związane z różnicowaniem głównych rodów. Kilka innych linii może reprezentować gatunek kandydujący, stąd konieczność dokonania przeglądu statusu taksonomicznego całej grupy Peromyscus mexicanus.
Rejestrowany z obszarów chronionych w Meksyku i części Ameryki Środkowej. Konieczne są dalsze badania nad jego taksonomią.

W niewoli - brak danych.

Myszak honduraski ( Peromyscus stirtoni ) - Dickey, 1928 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus mexicanus stirtoni.

Występuje w Ameryce Środkowej ( południowo-wschodnia Gwatemala, Salwador, południowo-wschodni Honduras, zachodnia Nikaragua ).

Zamieszkuje suche lasy liściaste, suche i półsuche wzgórza i doliny, zarośla cierniowe i inne gęste suche zarośla na wysokości 200 - 1000 m n.p.m.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo jedynie, iż jest gatunkiem naziemnym i spotykanym w pobliżu skał i dużych głazów.
W Nikaragui, samica z 3 zarodkami została złapana w kwietniu ( Jones i Yates 1983 ). Samice były niereproduktywne w grudniu i styczniu ( Gwatemala ) ( Reid 1997 ).

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany jako najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji, dużej tolerancji na pewien stopień zaburzonych siedlisk i brak poważnych zagrożeń w chwili obecnej. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku populacji aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Uważany za lokalny i zwykle rzadki, jednakże czasami jest częsty ( Reid, 1997 ).
Rekord subfosylny z przed 2.000 - 3.000 lat temu z prowincji Guanacaste, w Kostaryce, został znaleziony w 1988 roku, więc jego zakres może rozciągać się do północno-zachodniej Kostaryki ( Woodman 1988 ).
Nie ma większych zagrożeń dla tego gatunku ( jego skaliste siedliska nie są objęte hodowlą zwierząt domowych a znajdują się często na ścianach skalnych ). Gatunek jest dostosowany do modyfikacji siedlisk.
Nie są znane żadne szczególne środki ochrony tego gatunku.
Występuje głównie poza obszarami chronionymi ( R. Timm, N. Woodman, JO Cajas os. comm. ).

W niewoli - brak danych.

Myszak jukatański ( Peromyscus yucatanicus ) - J, A, Allen i Chapman, 1897 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus mexicanus yucatanicus.

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( Półwysep Jukatan, Campeche, Yucatan, Quintana Roo ) i w Ameryce Środkowej - Gwatemala ( zgłaszane obserwacje - Zarza i wsp. 2003 ).

Zamieszkuje nizinne liściaste i półliściaste lasy także wtórne lasy, ale także obszary trawiaste na wysokościach nizinnych.

myszak jukatański ( Peromyscus yucatanicus yucatanicus )

Aktywny w ciągu całego roku. Prawdopodobnie szczyt aktywności w godzinach nocnych.
Żyje samotnie lub małych grupach rodzinnych.
Brak danych czy jest terytorialny.
Na kryjówki wybiera naturalne schronienia wśród korzeni drzew, powalone drzewa i kłody, opuszczone nory innych gryzoni, gęste zarośla i itp. kryjówki.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Długość ciała i tułowia to 93 - 103 mm. Długość ogona to 91 - 104 mm. Waga w zakresie 18 - 25 g.
Osobniki z południowe części dystrybucji są ciemniejsze niż brązowe osobniki z północy.
Prowadzi głównie naziemny tryb życia, choć potrafi się wspinać na niskie gałęzie drzew i krzewów.
Do komunikacji używa prawdopodobnie sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku i postawy ciała.
Jest wszystkożerny. W skład jego diety wchodzą nasiona drzew, krzewów, traw i roślin zielnych, zielone części roślin i trawy oraz różnego rodzaju owady.
Brak danych czy magazynuje część pokarmu.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. Aktywność reprodukcyjna jest największa w porze deszczowej. System krycia poligamiczny. Prawdopodobnie występuje ruja popołogowa.
Okres ciąży to 21 - 25 dni. Samica rodzi 1 - 4 młode w miocie, średni 2 - 3. 1 - 4 mioty w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po około 14 dniach od narodzin otwierają oczy. W wieku 21 dni od narodzin następuje odstawienie.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową samica uzyskuje w wieku około 30 - 35 dni od narodzin.
Długość życia to 1 - 2 lata.

Opisane podgatunki :
- Peromyscus yucatanicus badius - Osgood, 1904 - Meksyk ( południowy Jukatan, Apazote, Campeche )
- Peromyscus yucatanicus yucatanicus - J, A, Allen i Chapman, 1897 - Meksyk ( północna część Półwyspu Jukatan, Yucatan, Quintana Roo )

Gatunek wymieniany jako najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji, duży stopień tolerancji na zmiany siedliskowe oraz występowanie w obszarach chronionych. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
W Meksyku jest notowany jako częsty ( Reid, 1997 ).
Nie ma większych zagrożeń dla tego gatunku w chwili obecnej.
Nie istnieją żadne szczególne środki ochrony dla tego gatunku.
Istnieje kilka obszarów chronionych w jego zasięgu.

W niewoli - brak danych.

Myszak drzewny ( Peromyscus zarhynchus ) - Merriam, 1898 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus mexicanus zarhynchus.

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( centralne i południowo-wschodnie Chiapas ). Prawdopodobnie w Ameryce Środkowej - Gwatemala ( nie zostało potwierdzone (S. Perez. pers. comm.).

Zamieszkuje mglisty dojrzały las, górskie sosnowo-dębowe lasy, las wtórny, gęste zarośla i obszary cięć drzew na wysokości 1400 - 2900 m n.p.m.

myszak drzewny ( Peromyscus zarhynchus ) - okaz muzealny

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo jedynie, że na obszarach poniżej 2200 m n.p.m. występowanie jest ograniczone do wysokiego lasu. Jest gatunkiem naziemnym i zwykle jest obserwowany na ziemi w pobliżu dużych drzew.
Długość głowy i tułowia to 135 - 151 mm. Długość ogona to 135 - 178 mm. Waga w zakresie 50 - 78 g.
Średnia wielkość miotu wynosi 2,0 ( Reid, 1997 ).

Opisane podgatunki :
- Peromyscus zarhynchus cristobalensis - Merriam, 1898 - Meksyk ( San Cristobal, Chiapas ) - uznawany jako synonim Peromyscus zarhynchus
- Peromyscus zarhynchus zarhynchus - Merriam, 1898 - Meksyk ( Chiapas ), Gwatemala ?

Gatunek klasyfikowany jako narażony w kategorii B1ab ( iii ). Oznaczony jako wrażliwy ze względu iż jego zasięg występowania jest mniejszy niż 20.000 km2, siedlisko jest mocno rozdrobnione i brak jest kontynuacji. Występuje głównie wylesianie w jego zasięgu co wiąże się z utratą siedlisk dla gatunku.
Jednak wydaje się iż lokalnie może być częsty ( Reid, 1997 ).
Jest to jeden z największych gatunków myszaków, największy jaki można znaleźć w lasach mglistych północno-środkowego Chiapas, w Meksyku. Tylko Peromyscus guatemalensis jest tak duży jak Peromyscus zarhynscus. Mimo, że oba gatunki występują w Chiapas, w Meksyku, jednak ich zakresy się nie pokrywają. Peromyscus mexicanus jest również duży i może występować w tych samych miejscach, ale w razie wątpliwości, należy zmierzyć ich tylne łapki. Łapka tylnej nogi Peromyscus zarhynscus jest nie mniejsza niż 2 mm. Gatunek ten jest zagrożony przez utratę siedlisk i rozdrobnienie przez wyręb lasu oraz przez konwersję siedliska na potrzeby rolnictwa.
Gatunek stracił więcej niż 50% swojego siedliska w ciągu ostatnich 30 lat ( Sanchez-Cordero 2005 ).
Nie są znane żadne szczególne środki ochrony tego gatunku.
Nie występuje w obszarach chronionych.

W niewoli - brak danych.