rycina - nornik oregoński ( Microtus oregoni )
Aktywny w ciągu całego roku i całej doby, głównie w porze nocnej.
Występuje niewielki dymorfizm płciowy : samiec nieco większy niż samica.
Kopie płytkie systemy nor i tuneli zarówno w glebie jak i w darni.
Gniazdo zbudowane z trawy, umieszczone jest w podziemnych norach, pod korzeniami drzew, w gęstych zaroślach lub pod kłodami drzew.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym. W skład jego diety wchodzą zielone części roślin, trawy, turzyce, nasiona, grzyby.
Brak informacji na temat gromadzenia zapasów.
Sezon rozrodczy od marca do września.
Występuje zarówno poligamia jak i monogamia.
W ciągu sezonu samica może mieć do 5 miotów.
Ciąża trwa około 23 dni, samica rodzi średnio 4 młode.
Dojrzałość płciową uzyskuje w 4 - 5 tygodniu życia.
Żyje około 16 miesięcy.
Opisane podgatunki :
- Microtus oregoni adocetus - South Yolla Bolly Mountain, Tehama County, Trinity County, South Fork Mountain, Humboldt County ( Kalifornia ), Jackson County ( Oregon )
- Microtus oregoni bairdi - Crater Lake, Klamath County, Glacier Peak ( Oregon ), Siskiyou County ( Kalifornia ) - synonim Microtus bairdi
- Microtus oregoni cantwelli - Glacier Basin, Mount Rainier ( Washington )
- Microtus oregoni morosus - Boulder Lake, Olympic Mountains, Clallam County ( Washington ) - synonim Microtus morosus - uznawany za tożsamy z Microtus oregoni oregoni
- Microtus oregoni oregoni - Mendocino County, Humboldt County ( Kalifornia ), Cascades Mountains ( Oregon ), Olympic Mountains ( Washington )
- Microtus oregoni serpens - południowo-zachodnia Kolumbia Brytyjska - synonim Microtus serpens - uznawany za tożsamy z Microtus oregoni oregoni
Gatunek uznawany za nie zagrożony mimo lokalnej rzadkości, jest jednak dość elastyczny i posiada stabilne populacje.
Uważa się, że jest bezpieczny w swoim zasięgu ( NatureServe ).
Gęstość osobnicza zależy od siedliska i jego jakości. Może być mniejsza niż 15 osobników/ha w pierwotnych lasach i nawet do 138 osobników/ha na terenach polan i starych wyrębów. Jest to związane z dostępnością pokarmową, gdyż na obszarach wyrębu więcej słońca dociera do dna lasu powodując zwiększony wzrost traw i ziół.
Brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w swoim zasięgu.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
W niewoli - brak danych.
Nornik pensylwański ( Microtus pennsylvanicus ) gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ), z podrodzaju Mynomes.
Występuje w Ameryce Północnej ( od środkowej Alaski na północy po Nowy Meksyk i Georgię na południu oraz Florydę na wschodzie ). Wyspowa populacja występuje w Chihuahua - Meksyk.
Zamieszkuje różnorodne siedliska : suche łąki, obszary bagienne, obszary wzdłuż rzek i strumieni, otwarte lasy i ich obrzeża, pola i pastwiska, pobocza dróg i nasypy kolejowe, sady i ogrody.
nornik pensylwański ( Microtus pennsylvanicus )
Aktywny przez cały rok, szczyt aktywności w lecie w godzinach nocnych, zimą w ciągu dnia.
Samice są terytorialne, a samce żyją w nakładających się na ich terytoria rewirach. Rewir samicy rzadko przekracza 0,25 akrów.
W okresie zimowym tworzą mieszane grupy o różnym składzie i wieku osobników.
Kopie płytkie, rozległe systemy nor i tuneli w gruncie lub darni.
Utrzymuje też skomplikowany system szlaków komunikacyjnych na powierzchni, głownie w trawie i w innych roślinach.
Gniazdo buduje z trawy i umieszcza pod skałami, korzeniami drzew czy w podziemnej norze.
Dobrze pływa i nie boi się pokonywać strumieni czy rzek.
W chwili zagrożenia używa wokalizy w celach obronnych i alarmowych. Często się broni i nawet próbuje atakować gdy jest schwytany lub w inny sposób pozbawiony możliwości ucieczki.
Odżywia się głównie trawą, turzycami i ziołami. Nie gardzi również nasionami, owocami i ziarnem zbóż, bulwami, cebulami gdy są dostępne. W zimie głównie korą drzew i krzewów. W skład jego diety wchodzą też owady i oraz osobniki własnego gatunku, zwłaszcza młode po urodzeniu. Zdarza się też, że gromadzi zapasy z bulw i kłączy ale nie zawsze o nich pamięta. Nornik ten w ciągu doby zjada pokarm odpowiadający blisko 60% masy jego ciała.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. Szczyt rozrodczy od kwietnia do października.
Występuje głównie poligamia ale lokalnie też monogamia.
Samica może rodzić praktycznie co 3 tygodnie do końca swojego życia.
Może mieć 5 - 10 miotów rocznie.
Długość ciąży to około 21 dni. Samica rodzi 1 - 9 ( średnio 4 - 5 ) młodych w miocie.
Po 9 dniach młode otwierają oczy i uszy a po 2 tygodniach są odstawiane.
Co 2 - 5 lat występuje cykl zwiększonej gęstości osobniczej.
W czasie zwiększonej gęstości osobniczej rozproszenie osobników jest większe niż 1 km.
Żyje około 12 - 16 miesięcy.
rycina - Microtus pennsylvanicus nesophilus
Opisane podgatunki :
- Microtus pennsylvanicus acadicus - Nowa Szkocja, Prince Edward Island, Grand Manan Island, południowy Nowy Brunszwik ( Kanada )
- Microtus pennsylvanicus admiraltiae - Alaska, Windfall Harbor, Admiralty Island - synonim Microtus admiraltiae
- Microtus pennsylvanicus alborufescens - Massachussets ( U.S.A. ) - synonim Arvicola alborufescens - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus alcorni - Yukon Territory ( Kanada ), Alaska ( U.S.A. )
- Microtus pennsylvanicus aphorodemus - Hudson Bay, Nunavat, Churchill, Manitoba ( Kanada ) - synonim Microtus aphorodemus
- Microtus pennsylvanicus arcticus - Terytorium Północno-Zachodnie, Richards Island, Mackenzie ( Kanada ) - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus drummondii
- Microtus pennsylvanicus aztecus - północno-zachodni Nowy Meksyk ( Valley San Juan River ) - synonim Arvicola ( Mynomes ) aztecus - Microtus aztecus - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus modestus
- Microtus pennsylvanicus chihuahuensis - Chihuahua ( Meksyk ) - zagrożony
- Microtus pennsylvanicus copelandi - Grand Manan Island, New Brunswick, Nova Scotia
- Microtus pennsylvanicus dekayi - New York, Illinois ( U.S.A. ) - synonim Arvicola dekayi - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus drummondii - Kolumbia Brytyjska, środkowy Yukon, Terytoria Północno-Zachodnie, północno-wschodnia Manitoba, Saskatchewan ( Kanada ), Minnesota ( U.S.A. ) - synonim Arvicola drummondii - Microtus drummondii
- Microtus pennsylvanicus dukecampbelli - Floryda - zagrożony
- Microtus pennsylvanicus enixus - Półwysep Ungava, wybrzeże Labradoru - synonim Microtus enixus
- Microtus pennsylvanicus finitus - Nebraska - synonim Microtus pennsylvanicus finitis
- Microtus pennsylvanicus fontigenus - Lake Edward, Quebec, Ontario ( Kanada ) - synonim Microtus fontigenus
- Microtus pennsylvanicus fulva - Massachussets ( U.S.A. ) - synonim Arvicola fulva - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus funebris - Kolumbia Brytyjska, północno-wschodni Washington, Idaho - synonim Microtus funebris
- Microtus pennsylvanicus hirsutus - Massachussets ( U.S.A. ) - synonim Arvicola hirsutus - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus insperatus - południowo-zachodnia Dakota Południowa, południowo-zachodnia Dakota Północna, wschodnia Montana ( U.S.A. ), południowo-zachodni Saskatchewan, południowo-wschodnia Alberta ( Kanada ) - synonim Arvicola insperatus - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus modestus
- Microtus pennsylvanicus insularis - Great Gull Island, Long Island ( New York - U.S.A. ) - synonim Microtus insularis - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus nesophilus
- Microtus pennsylvanicus kincaidi - Washington - synonim Microtus montanus kincaidi - nie zagrożony
- Microtus pennsylvanicus labradorius - Labrador
- Microtus pennsylvanicus longipillis - Illinois, Wisconsin - synonim Arvicola riparia var longipillis - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus magdalenensis - Magdalen Island, Quebec
- Microtus pennsylvanicus microcephalus - Kolumbia Brytyjska - synonim Arvicola microcephalus - Microtus microcephalus - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus drummondii lub modestus
- Microtus pennsylvanicus modestus - północny Nowy Meksyk, Kolorado, Wyoming, Montana, środkowe Idaho, północne Utah, Dakota Południowa, Arizona ( U.S.A. ), południowo-zachodnia Kolumbia Brytyjska ( Kanada )
- Microtus pennsylvanicus nasuta - Massachussets ( U.S.A. ) - synonim Arvicola nasuta - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus nesophilus - Great Gull i Little Gulf Island, wschodni Long Island, New York ( U.S.A. ) - synonim Microtus nesophilus - uważany też za samodzielny gatunek - wymarły w 1936 roku
- Microtus pennsylvanicus nigrans - Maryland, północno-wschodnia Karolina Północna, Wirginia, Karolina Południowa, Dakota Południowa, Maine, Georgia
- Microtus pennsylvanicus noveboracensis - New York, New Jersey - synonim Arvicola noveboracensis - stara nazwa Arvicola drummondii - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus oneida - New York, Oneida Lake - synonim Arvicola oneida - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus palustris - Delaware - synonim Arvicola palustris - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus - Ameryka Północna od Alaski po Georgię w U.S.A.
- Microtus pennsylvanicus pratensis - Pennsylvania - synonim Mynomes pratensis - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus provectus - Block Island, Rhode Island - synonim Microtus provectus
- Microtus pennsylvanicus pullatus - północno-środkowy Utah, wschodnie Idaho, zachodni Wyoming, południowo-zachodnia Montana
- Microtus pennsylvanicus riparius - Massachussets ( U.S.A. ) - synonim Arvicola riparius riparius - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus rubidus - Alaska, Kolumbia Brytyjska - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus drummondii
- Microtus pennsylvanicus rufescens - New York, Oneida Lake - synonim Arvicola rufescens - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus rifidorsum - Massachussets, Nantucket Island, Martha's Vinyard - synonim Arvicola rufidorsum - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus pennsylvanicus
- Microtus pennsylvanicus shattucki - Maine - zagrożony
- Microtus pennsylvanicus stonei - Alaska, Kolumbia Brytyjska - synonim Microtus stonei - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus drummondii
- Microtus pennsylvanicus tananaensis - środkowo-wschodnia Alaska
- Microtus pennsylvanicus terraenovae - Nowa Funlandia, Penguin Island - synonim Microtus terraenovae - Arvicola terraenovae
- Microtus pennsylvanicus uligocola - Kolorado
- Microtus pennsylvanicus ungava - Ungava, północny Labrador
- Microtus pennsylvanicus wahema - Montana, Dakota Północna - uznawany za tożsamy z Microtus pennsylvanicus insperatus
nornik pensylwański ( Microtus pennsylvanicus ) podczas żerowania
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szerokie rozpowszechnienie, powszechne występowanie, stabilne populacje i brak widocznych zagrożeń.
Zawiera wymarły od 1936 roku Microtus nesophilus, który wcześniej był traktowany jako samodzielny gatunek.
Microtus pennsylvanicus został zaproponowany jako tożsamy z Microtus agrestis ale różnica chromosomów wspiera uznanie ich za odrębne gatunki ( Musser & Carleton 2005 ).
Gatunek stanowi ważny składnik diety wielu drapieżników.
Uważa się, że należy do najbardziej płodnych ssaków na świecie.
Gęstość osobnicza wielkości 50 - 60 osobników/ha nie jest niczym niezwykłym. Przyjmuje się, że średnia gęstość osobnicza to 8 - 10 osobników/akr ( Baker 1983 ).
Gatunek ten może powodować poważne straty w sadach, żerując na korze i korzeniach drzew i krzewów owocowych ( Tobin i Richmond 1993 ).
Konkuruje z innymi gatunkami małych gryzoni, stopniowo je wypierając z ich siedlisk.
Gatunek pojawił się w późnym plejstocenie i jest bardzo bogaty w zapisie kopalnym.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi, lecz lokalnie zwalczany jako szkodnik upraw rolnych.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zasięgu.
Microtus pennsylvanicus żerujący na liściach roślin wodnych
W niewoli - w warunkach laboratoryjnych.
Badania nad płodnością ssaków. Od jednej samicy otrzymano 17 miotów w ciągu jej życia.
Jednak nie udało się wyjaśnić cyklu zwiększonej rozrodczości.
Microtus pennsylvanicus
rycina - Microtus pennsylvanicus ; z lewej : młody osobnik ; z prawej : osobnik dorosły
Nornik Townsenda ( Microtus townsendii ) gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ), z podrodzaju Mynomes. Synonim Arvicola townsendii.
Występuje w Ameryce Północnej ( od Triangle Island, Kolumbii Brytyjskiej do Humboldt Bay w Kalifornii ).
Zamieszkuje różne siedliska : alpejskie i subalpejskie łąki, solne bagniska, wilgotne łąki ( czasami suche ), mokradła i bagna, brzegi rzek i strumieni od poziomu morza do 1830 m n.p.m.
rycina - nornik Townsenda ( Microtus townsendii )
Aktywny w ciągu całego roku i całej doby.
Kopie płytkie, rozległe systemy nor i tuneli. Wejścia do nor mogą znajdować się pod wodą.
Szlaki komunikacyjne tworzą rozległą sieć wśród traw i innych roślin.
Gniazdo zbudowane z traw , umieszczane jest na powierzchni gruntu lub w podziemnej norze.
Dieta składa się głównie z różnego rodzaju roślinności : traw, turzyc, ziół, bulw, cebul, kłączy i korzeni, nasion i owoców.
Sezon rozrodczy od wiosny do jesieni.
Występuje poligamia ale może też być monogamia.
Samica może mieć 2 -4 mioty w sezonie.
Długość ciąży to 21 - 24 dni. Średnia wielkość miotu 4 - 7 młodych na różnych obszarach występowania.
Żyje około 16 - 18 miesięcy.
Opisane podgatunki :
- Microtus towsendii cowani - Kolumbia Brytyjska, Triangle Island - nie zagrożony
- Microtus towsendii cummingi - Bowen Island, Kolumbia Brytyjska
- Microtus towsendii laingi - Vancouver Island, Kolumbia Brytyjska
- Microtus towsendii occidentalis - Oregon, Washington - synonim Arvicola occidentalis - uznawany za tożsamy z Microtus towsendii towsendii
- Microtus towsendii pugeti - San Juan Islands, Shaw Island, Washington - nie zagrożony
- Microtus towsendii tetramerus - Vancouver Island, Kolumbia Brytyjska - synonim Arvicola tetramerus - Microtus tetramerus
- Microtus towsendii towsendii - Kolumbia Brytyjska, Washington, Oregon, północno-zachodnia Kalifornia
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na stabilną populację i brak widocznych zagrożeń.
Jest to jeden z największych gatunków norników w Ameryce Północnej.
Co 2 - 4 lata występuje zwiększona rozrodczość prowadząca do zwiększonej gęstości osobniczej. Odnotowano nawet 800 osobników/ha. Jednak lokalne populacje różnią się gęstością osobniczą. Jeśli gęstość osobnicza lokalnie przekracza 100 osobników/ha gatunek konkuruje z innymi małymi gryzoniami co prowadzi do ich stopniowego wyparcia z siedliska.
Gatunek stanowi ważny składnik diety wielu drapieżników.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie.
W niewoli - w warunkach laboratoryjnych.
Stwierdzono, że młode są odstawiane po 15 - 17 dniach.
Nornik kalifornijski ( Microtus californicus ) gryzoń z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ), z podrodzaju Mynomes. Synonim Arvicola californica.
Występuje w Ameryce Północnej ( wzdłuż wybrzeża Pacyfiku od środkowego Oregonu aż po północną Baja California ).
Zamieszkuje lasy dębowe, chaparral, zarośla i zakrzewienia, nadbrzeżne łąki, przybrzeżne moczary, trawiaste zbocza i stoki, wydmy, obszary pustynne.
nornik kalifornijski ( Microtus californicus )
Aktywny w ciągu całego roku, szczyt aktywności przed świtem i po zmierzchu.
Żyje pojedynczo, w niewielkich grupach rodzinnych lub większych skupiskach.
Występuje niewielki dymorfizm płciowy : samce są 6 - 11% cięższe niż samice.
Kopie rozległe systemy nor i tuneli. W pobliżu można napotkać stosy świeżej roślinności i traw. Systemy szlaków komunikacyjnych są oznakowane moczem osobników korzystających z nich. Granulki kału świadczą o korzystaniu z tras wielu osobników.
W zależności od jakości siedliska jest w pewien sposób terytorialny i broni swojego terytorium. Rewiry : samiec około 125 m2 a samica 80 m2, ale powierzchnie na których spędzają 85% czasu się pokrywają.
Większość czasu spędza w podziemnych norach i tunelach, czas spędzony na powierzchni ogranicza do niezbędnego minimum.
Gniazdo zbudowane z suchej trawy jest umieszczane pod korzeniami drzew, skałami lub w podziemnej norze.
Odżywia się przede wszystkim pokarmem roślinnym. W skład jego diety wchodzą trawy, korzenie i kłącza, turzyce i zioła, owoce i nasiona. W okresie zimy zjada głównie podziemne części roślin. Brak informacji na temat przechowywania pokarmu.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku.
Występuje głównie monogamia ale również poligamia. W systemie krycia monogamicznym występuje pewien ograniczony zakres opieki rodzicielskiej sprawowanej prze samca. Broni on miotu przed intruzami i pomaga w zbieraniu materiału na gniazdo. W systemach poligamicznych dorosłe samce zjadają młode nie będące ich potomstwem.
Może być 4 - 5 miotów w sezonie.
Okres ciąży trwa 22 dni. Samica rodzi 1 - 11 młodych w miocie ( średnio 4 - 5 ).
Młode po urodzeniu ważą około 2,5 grama i są bezwłose, głuche i ślepe. Młode szybko rosną, po 2 tygodniach są odstawiane.
Dojrzałość płciową uzyskuje : samica w wieku 3 tygodni a samiec 5 tygodni.
Co 2 - 4 lata występuje cykl zwiększonej rozrodczości prowadzącej do zwiększenia gęstości osobniczej.
Żyje około 12 - 16 miesięcy.
Microtus californicus
Opisane podgatunki :
- Microtus californicus aequivocatus - zachodnia Sierra San Pedro Martir, San Quintin ( Baja California - Meksyk )
- Microtus californicus aestuarinus - San Joaquin i Sacramento River Valleys, Tulare Lake. Kings County, Chico, Butte County, San Joaquin County, San Francisco Bay ( Kalifornia )
- Microtus californicus californicus - wybrzeże w środkowo-zachodniej Kalifornii ( San Joaquin Valley, San Luis Obispo County, San Francisco Bay, Walnut Creek, Contra Costa County )
- Microtus californicus constrictus - Humboldt County ( Kalifornia )
- Microtus californicus edax - San Francisco Bay, San Joaquin i Sacramento Valley, Marysville Buttes, Tulare Lake, Solano County ( Kalifornia ) - synonim Arvicola edax - Microtus edax
- Microtus californicus eximius - północno-zachodnia Kalifornia, Oregon - synonim Microtus californicus eximus
- Microtus californicus grinnelli - Sangre de Cristo, Valle San Rafael, Sierra Juarez ( Baja California )
- Microtus californicus halophilus - Monterey County, Elkhorn Slough, Seaside ( Kalifornia )
- Microtus californicus huperuthrus - San Quintin, La Grulla i Aguaje de las Fresas, Sierra San Pedro Martir ( Baja California )
- Microtus californicus kernensis - Basin Kern River, Tulare County, Kern County ( Kalifornia )
- Microtus californicus mariposae - Mariposa County, Sierra Nevada, Fresno County, Placer County ( Kalifornia )
- Microtus californicus mohavensis - Mojave River, San Bernardino County ( Kalifornia ) - wrażliwy
- Microtus californicus neglectus - San Diego County ( Kalifornia ) - uznawany za tożsamy z Microtus californicus sanctidiegi
- Microtus californicus paludicola - San Francisco Bay, El Cerrito, Alameda County, San Mateo County ( Kalifornia )
- Microtus californicus perplexabilis - La Grulla, Sierra San Pedro Martir ( Baja California ) - uznawany za tożsamy z Microtus californicus hyperuthrus
- Microtus californicus sanctidiegi - San Diego County, Santa Barbara County, San Bernardino Mountains, San Bernardino County, Imperial County ( Kalifornia )
- Microtus californicus sanpabloensis - San Pablo ( Kalifornia )
- Microtus californicus scirpensis - Amargosa River, Shoshone i Tecopa, Inyo County ( Kalifornia ) - synonim Microtus scirpensis - wrażliwy
- Microtus californicus stephensi - Los Angeles County, Orange County, Ventura County ( Kalifornia ) - brak danych
- Microtus californicus trowbridgii - Monterey County ( Kalifornia ) - synonim Arvicola trowbridgii - uznawany za tożsamy z Microtus californicus californicus
- Microtus californicus vallicola - Owens Valley, wschodnia Sierra Nevada, Inyo County, Mono County, Willow Creek, Panamint Mountains ( Kalifornia ) - bliski zagrożenia
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i prawdopodobieństwo dużych populacji.
Populacje wydają się stabilne w obszarach przybrzeżnych ( około 200 osobników/ha ) niż w siedliskach zdecydowanie sezonowych.
Gęstości osobnicze różnią się znacznie w ciągu 2 - 5 letnich cykli, od wirtualnej nieobecności do typowych szczytów nawet do 450 osobników/ha.
Uważa się, że 2 podgatunki Microtus californicus mahavensis i Microtus californicus scirpensis za wrażliwe a podgatunek Microtus californicus vallicola jako bliski zagrożenia.
Gatunek nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Microtus californicus scirpensis jest na federalnej liście zagrożonych gatunków w U.S.A.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w swoim zakresie.
Microtus californicus
W niewoli - brak danych.
