Występuje w Ameryce Północnej, w środkowo-południowej Montanie, w zachodnim i środkowym Wyoming, w północno-wschodnim Utah i północno-zachodnim Kolorado ( U.S.A. ). Uznany za endemit dla U.S.A.
Zamieszkuje na wyżynach i płaskowyżach, otwarte tereny porośnięte trawami w pobliżu lasów.
nieświszczuk białoogonowy ( Cynomys leucurus )
Aktywny w ciągu dnia, szczyt aktywności w godzinach porannych i popołudniowych.
Żyje w koloniach od 11 - 100 osobników. Kopie nory tworzące system komór i korytarzy. Gniazda zakłada w jednej z komór, wyścielając ją suchą trawą. Samiec jest nieco większy niż samica.
W okresie zimowym hibernuje, lecz może się budzić. Wiosną pierwsze pojawiają się dojrzałe samce, już pod koniec lutego-na początku marca, później po 2-3 tygodniach samice. W sen zimowy zapadają dorosłe osobniki pod koniec sierpnia. Młode we wrześniu.
Odżywia się głównie nasionami, roślinnością zielną i trawami. Nie gardzi też owadami.
Ruja odbywa się pod koniec marca i na początku kwietnia.
Ciąża trwa około 30 dni. Samica rodzi 2-4 ( 1-6 ) młodych w miocie. 1 miot w roku. Młode opuszczają norę po 5-7 tygodniach od porodu. Zaczynają się samodzielnie odżywiać.
młody nieświszczuk białoogonowy ( Cynomys leucurus )
Nie opisano żadnych podgatunków.
Chociaż Cynomys parvidens uważany jest za podgatunek Cynomys leucurus przez niektórych autorów.
grupka nieświszczuków białoogonowych ( Cynomys leucurus )
Gatunek uznawany jest za wrażliwy, chociaż nie zagrożony. Tempo spadku populacji jest obecnie na dość niskim poziomie, co nie kwalifikuje gatunku do kategorii zagrożonych.
Jest dość powszechny w części historycznego zasięgu mimo, że większość kolonii została zredukowana.
Lokalnie może być zagrożony na skutek chorób, zatruć, przekształcania obszarów w tereny rolnicze oraz urbanizację. Gatunek ten nie występuje w żadnym obszarze chronionym.
W niewoli - brak danych.
Nieświszczuk Utah ( Cynomys parvidens ) gryzoń z rodziny wiewiórek ( Sciuridae ). Dawniej uważany za podgatunek Cynomys leucurus.
Występuje w Ameryce Północnej, jedynie w środkowopołudniowym Utah ( U.S.A. ). Uznany za endemit dla U.S.A.
Zamieszkuje łąki i otwarte tereny porośnięte niską trawą. Obszar ten musi być suchy z miękką glebą, w której nieświszczuk musi wykopać norę przynajmniej poniżej 1 metra.
nieświszczuk Utah ( Cynomys parvidens )
Jest to najmniejszy gatunek nieświszczuka.
Aktywny w ciągu dnia, szczyt aktywności przejawia w godzinach porannych oraz popołudniowych.
Żyje w koloniach do 100 osobników. Kopią rozbudowane systemy komór i korytarzy. Gniazdo jest zakładane w jednej z komór i wyścielane suchą roślinnością.
W okresie zimowym hibernuje, chociaż nie zapada w całkowite odrętwienie. Dorosłe osobniki w sen zimowy zapadają od końca sierpnia do połowy września. Młode od października do listopada. Wiosną pierwsze wychodzą samce od końca lutego do początku marca. Samice po 2-3 tygodniach od przebudzenia samców.
Odżywia się głównie kwiatami i nasionami, chociaż nie gardzi trawami i roślinnością zielną, zjada także owady.
Ruja odbywa się na początku kwietnia.
Ciąża trwa 30-35 dni. Samica rodzi 3-4 młode, możliwe jest 6 młodych w miocie. Młode opuszczają nory po 5-7 tygodniach od porodu i zaczynają samodzielnie się odżywiać.
Cynomys parvidens przed okresem hibernacji
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za zagrożony ze względu na mały zakres występowania.
Znane są trzy podstawowe obszary nasycenia kolonii tego gatunku : Awapa Plateau, East Fork i Sevier River oraz wschodni Iron County.
Wiele czynników powoduje zagrożenie dla tego gatunku :
- klimat ( susze i mroźne zimy )
- bariery biologiczne i fizyczne
- konkurencja ze strony Spermophilus armatus
- choroby
- zatrucia
- utrata siedlisk
- nadmierny wypas zwierząt domowych
- przekształcanie obszarów w tereny rolnicze
W latach 1972-1989 objęty programem przesiedlenia z prywatnych terenów rolniczych na ziemie federalne ( stanowe ). Program zakończył się sukcesem.
W niewoli - brak danych.
Nieświszczuk czarnoogonowy ( Cynomys ludovicianus ) gryzoń z rodziny wiewiórek ( Sciuridae ).
Zwany też często pieskiem preriowym, ze względu na dźwięki podobne do szczekania psa, które wydaje.
Występuje w Ameryce Północnej, od południowo-środkowej Kanady po północno-wschodni Meksyk.
Zamieszkuje suche, otwarte tereny porośnięte trawą - prerie. Jest typowym mieszkańcem Wielkich Równin.
pozostałe informacje patrz :
po lewej : nieświszczuk meksykański ; po prawej : nieświszczuk czarnoogonowy
Nieświszczuk meksykański ( Cynomys mexicanus ) gryzoń z rodziny wiewiórkowatych ( Sciuridae ).
Występuje w Ameryce Północnej, w północnym Meksyku. Jego zasięg jest ograniczony do południowej Coahuila i północnej San Louis Potosi. Jest endemitem dla Meksyku.
Zamieszkuje wyżynne i skaliste obszary na wysokości 1600-2200 m n.p.m.
pozostałe informacje patrz :
http://beszamelispolkabezograniczen.blogspot.com/2011/01/zagrozone-ssaki-ameryki-ponocnej-czesc.html
Nieświszczuk Gunnisona ( Cynomys gunnisoni ) gryzoń z rodziny wiewiórek (Sciuridae ).
Występuje w Ameryce Północnej, w południowej części Gór Skalistych, w stanach Utah, Kolorado, Nowy Meksyk i Arizona. Jest endemitem dla U.S.A.
Zamieszkuje górskie doliny i płaskowyże na wysokości 1830-3660 m n.p.m.
Występuje w Ameryce Północnej, w południowej części Gór Skalistych, w stanach Utah, Kolorado, Nowy Meksyk i Arizona. Jest endemitem dla U.S.A.
Zamieszkuje górskie doliny i płaskowyże na wysokości 1830-3660 m n.p.m.
pozostałe informacje patrz :
