Rodzaj Peromyscus - grupa melanophrys. Przegląd gatunków.

Myszak pustelniczy - ( Peromyscus mekisturus ) - Merriam, 1898 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus melanophrys mekisturus - Peromyscus mecisturus.

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk (  południowo-wschodnie Puebla, typowa lokalizacja Ciudad Serdan i jedna skórka z Tehuacan na wysokości 1700 m n.p.m. ).

Zamieszkuje obszary porośnięte suchymi krzewami na wysokości 1700 m n.p.m.

myszak pustelniczy ( Peromyscus mekisturus ) - okaz muzealny 

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Znany jedynie z dwóch okazów z przed 60 lat.

czaszka Peromyscus mekisturus 

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany za krytycznie zagrożony ( możliwe wyginięcie ) w kategorii B1ab ( iii ). Znany jedynie z dwóch egzemplarzy, z których jeden został odnotowany ponad 60 lat temu. W oparciu o znane lokalizacje, jego zasięg występowania jest mniejszy niż 100 km2, jest poważnie rozdrobniony, a obszar ten doświadcza poważnych strat siedlisk związanych z działalnością rolniczą w regionie.
Gatunek ten uważa się za specyficzny dla jednego rodzaju roślinności. Prawdopodobnie jest już wymarły. 
Obszar, w którym występuje charakteryzował się pierwotnie suchą roślinnością krzewiastą. 
Nie znaleziono żadnych informacji o populacji.
Obszar, w którym znaleziono gatunek, doświadcza utraty macierzystej roślinności z powodu przekształcania w grunty rolne.
Nie wiadomo, czy gatunek ten występuje w obrębie chronionego obszaru.

W niewoli - brak danych.



Myszak czarnowąsy - ( Peromyscus melanophrys ) - ( Coues, 1874 ) - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Hesperomys melanophrys - Hesperomys ( Vesperimus ) melanophrys.

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( od południowego Durango do Coahuila i na południe do Chiapas ).

Zamieszkuje w suchych, skalistych i pustynnych obszarach na wysokości 100 - 2600 m n.p.m.

myszak czarnowąsy ( Peromyscus melanophrys ) 

Aktywny w ciągu całego roku, szczyt aktywności od zmierzchu do świtu.
Typowy samotnik, w pary łączy się w okresie sezonu rozrodczego. 
Prowadzi półnadrzewny tryb życia. Buduje kuliste gniazda z traw na ciernistych gałęziach ( Yucca brevifolia ). 
Prawdopodobnie jest terytorialny ale zakresy rewirów osobniczych są nie znane.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Długość głowy i tułowia to : 106 - 123 mm; Długość ogona to : 130 - 155 mm.
Waga: do 38 g.
Ubarwienie grzbietu jest w barwie ochry, szarej, brązowej, żółtawej do cynamonowej. Policzki ma jasno zabarwione, a brzuch jest beżowy z szarobiałymi plamkami na podstawie włosów. Ogon jest dłuższy niż jego głowa i ciało. Jest on pomocny przy wspinaczce po kolczastych roślinach.
Gatunek jest dość hałaśliwy i może być łatwo zlokalizowany przez ich ciągłe piszczenie w czasie wspinaczki po ( Yucca brevifolia ) i ( Opuntia ficus-indica ) ( Dalquest, 1953 ). 
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, wzroku, słuchu, dotyku, postawy ciała i wokalizy.
Odżywia się głównie owocami opuncji i jukki.
Sezon rozrodczy od czerwca do stycznia. System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa około 30 dni. Samica rodzi 2 - 3 młode w miocie. 2 - 4 miotów w sezonie. Młode rodzą się gołe, ślepe i głuche. Po około 20 dniach następuje odstawienie.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Długość życia nie jest znana ale prawdopodobnie 18 - 24 miesiące.

rycina - Peromyscus melanophrys 

Opisane podgatunki :
- Peromyscus melanophrys coahuilensis - Baker, 1952 - północny Meksyk ( południowo-wschodnie Coahuila, południowo-zachodni Nuevo Leon, północne San Luis Potosi, północno-wschodnie  Zacatecas )
- Peromyscus melanophrys consobrinus - Osgood, 1904 - północno-wschodni Meksyk ( południowa część strefy Sonory, San Luis Potosi, Jalisco, Zacatecas, Guanajato )
- Peromyscus melanophrys gadovii - Thomas, 1903 - Meksyk ( Yuatepec, Oaxaca ) - synonim Peromyscus leucurus gadovii - uznawany jako synonim Peromyscus melanophrys melanophrys
- Peromyscus melanophrys leucurus - Thomas, 1894 - południowy Meksyk ( Tehuantepec, Oaxaca ) - synonim Peromyscus leucurus - uznawany jako synonim Peromyscus melanophrys melanophrys lub jako samodzielny gatunek w innej taksonomii z dwoma podgatunkami
- Peromyscus melanophrys melanophrys - Coues, 1874 - Meksyk ( dolny region Sonory, Chiapas, Guerrero, Morelos, Oaxaca, Puebla, Dystrykt Federalny )
- Peromyscus melanophrys micropus - Baker, 1952 - środkowo-południowy Meksyk ( wschodnie i środkowe Jalisco, Nayarit )
- Peromyscus melanophrys xenurus - Osgood, 1904 - północny Meksyk ( południowo-wschodnie Durango ) - synonim Peromyscus xenurus - uznawany jako samodzielny w innej taksonomii
- Peromyscus melanophrys zamorae - Osgood, 1904 - środkowo-południowy Meksyk ( Jalisco, Michoacan, Zamora, Hidalgo, Zimapan ) 

Gatunek uznawany jako najmniejszej troski z uwagi na szeroką dystrybucję i prawdopodobnie dużą populację. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
W Chiapas znany jest z niewielu egzemplarzy podjętych pod koniec lat 1800 ( Reid 1997 ).
Brak jest poważnych zagrożeń dlatego gatunku w chwili obecnej.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
W zakresie gatunku znajduje się kilka obszarów chronionych.

W niewoli - brak danych.



Myszak śniady ( Peromyscus perfulvus ) - Osgood, 1945 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). 

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( przybrzeżne niziny Jalisco i Colima, wzdłuż Rio Balsas do wnętrza Michoacan, na północy Guerrero ). Uznawany jako endemit dla Meksyku.

Zamieszkuje subtropikalne liściaste lasy, nizinne lasy półliściaste, obszary rolnicze, cierniste suche zarośla.

myszak śniady ( Peromyscus perfulvus ) - okaz muzealny 

Aktywny w ciągu całego roku, szczyt aktywności od zmierzchu do świtu.
Żyje samotnie lub w małych grupach rodzinnych ( samica i potomstwo ). W pary łączy się w okresie rozrodczym.
Jest terytorialny ale zakresy rewirów nie są znane.
Na kryjówki wybiera różnorodne naturalne schronienia : opuszczone nory innych gryzoni, zagłębienia wśród korzeni drzew, powalone drzewa, nisko położone dziuple.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Długość głowy i tułowia to : 70 - 170 mm; Długość ogona to : 40 - 205 mm;
Waga w zakresie od 15 do ponad 110 g;
Ubarwienie grzbietu jasno-cynamonowe z białym lub kremowym brzuchem. Gatunek stara się unikać otwartych miejsc, trzymając się blisko drzew lub krzewów. 
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, wzroku, słuchu, dotyku i postawy ciała. Brak danych czy używa wokalizy.
Jest gatunkiem wszystkożernym. Zjada pokarm zarówno roślinny jak i zwierzęcy. W skład jego diety wchodzą nasiona, owoce i jagody, orzechy, rośliny zielne ale także owady i inne drobne bezkręgowce.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku ale głównie od czerwca do stycznia czasami do końca lutego. System krycia poligamiczny. Może występować ciąża popołogowa.
Długość ciąży to około 25 - 30 dni. Samica rodzi 3 - 4 młode w miocie ( średnio 3 ). 2 - 3 mioty w sezonie.
Młode rodzą się gołe, ślepe i bezradne. Po około 10 - 12 dniach otwierają oczy.
W wieku 20 dni od narodzin następuje odstawienie. Po około 30 dniach rodzina się rozpada i młode wyruszają na poszukiwanie własnych terytoriów. Młode samice często pozostają w pobliżu lub na terytorium swojej matki.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową uzyskują w wieku około 35 - 60 dni od narodzin.
Żyje około 18 - 24 miesięcy.

Peromyscus perfulvus 

Opisane podgatunki : 
- Peromyscus perfulvus chrysopus - Hooper, 1955 - Meksyk ( północne Barro de Navidad, Jalisco, Colima )
- Peromyscus perfulvus perfulvus - Osgood, 1945 - Meksyk ( na zachód od  Apatzingan, Michoacan, State of Mexico, Guerrero )

Gatunek wymieniany jako najmniejszej troski z uwagi na szeroką dystrybucję, zakładaną dużą populację i brak wyraźnych zagrożeń dla gatunku w chwili obecnej. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Uważa się iż w odpowiednim siedlisku jest dość powszechny.
Peromyscus perfulvus jest wysoce arborealny.  
W styczniu 2003 i 2004 przeprowadzono badania w Playa de Oro ( Colima ). Każdego roku na 10 dni w rejonach o gęstej roślinności ustawiono pięć pułapek na 100 pułapek dla żywych ssaków ( każda stacja z jednym gruntem i jedna pułapka arborealna, konfiguracja 10 na 10 ). W 2003 roku złowiono tylko jednego osobnika. W 2004 roku schwytano 16 osobników ( 12 samców i 4 samice ). Wszystkie sieci pułapek znajdowały się w siedlisku stanowiącym mieszaninę lasu półliściastego, kolczastego, mangrowego i palmowego. Szacowana gęstość osobnicza w tym obszarze wyniosła 13,6 osobnika/ha. Gatunek był chwytany w miejscach w pobliżu drzew, o rzadkiej roślinności ściółkowej i niskopoziomowej, o małej ściółce i gęstej roślinności wysokopoziomowej. Unikał miejsc otwartych oraz z przerwami w baldachimie drzew.    
W chwili obecnej nie ma poważnych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Część populacji występuje na obszarach chronionych.
Gatunek powinien zostać objęty badaniami z uwagi, że istotne siedliska uległy znacznej zmianie. Dowody ograniczonej struktury przestrzennej i innych cech demograficznych ograniczających, wskazują na potrzebę zwiększenia kategorii ochrony tego endemicznego gatunku.

W niewoli - brak danych.

Opracowano na podstawie :

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.

Myszak murawowy ( Peromyscus hooperi ) - grupa hooperi.

Myszak murawowy ( Peromyscus hooperi ) - Lee i Schmidly, 1977 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). 

Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( od centralnego Coahuila aż do północnego Zacatecas i San Luis Potosi ).

Zamieszkuje trawiastą strefę przejściową między pustynnymi siedliskami a chaparallem na wysokości 1155 - 2100 m n.p.m.

rycina - myszak murawowy ( Peromyscus hooperi )

Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Żyje samotnie, w pary łączy się w okresie rozrodczym. 
Prawdopodobnie jest terytorialny ale zakresy rewirów osobniczych nie są znane.
Na kryjówki wybiera naturalne schronienia : szczeliny skalne, gęste zarośla, zagłębienia wśród roślin.
Wyraźny dymorfizm płciowy : samica nieco większa niż samiec.
Długość całkowita to : 172 - 218 mm. Długość ogona to : 92 - 132 mm.
Waga : w zakresie 19,5  - 23,5 g.
Ubarwienie między marcem a majem brązowe a w grudniu szare.
Jak wszystkie gatunki z rodzaju Peromyscus do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, wzroku, słuchu, dotyku i postawy ciała. Brak jest informacji czy używa wokalizy.
Odżywia się głównie pokarmem roślinnym ale w skład jego diety oprócz nasion, orzechów, traw wchodzą owady i inne małe bezkręgowce.
Sezon rozrodczy od marca do maja w warunkach naturalnych. W laboratorium od czerwca do grudnia. System krycia poligamiczny. Występuje ruja popołogowa.
Okres ciąży to około 30 - 33,5 dni. Samica rodzi średnio 3 - 4 młode w miocie.
Młode rodzą się gołe, ślepe i głuche. Potomstwo otwiera oczy po 13 dniach od urodzenia. Odstawienie następuje po około 30 dniach od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową uzyskuje samica w warunkach laboratoryjnych po 69 dniach od swoich narodzin.
Długość życia nie jest znana ale prawdopodobnie 18 - 24 miesiące.

typowe rośliny z siedlisk Peromyscus hooperi : u góry po lewej : Nolina ; u góry po prawej : Bouteloua ; u dołu po lewej : Dasylirion ; u dołu po prawej : Yucca ;

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek jest uznawany jako najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji oraz braku widocznych zagrożeń w chwili obecnej. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku liczebności gatunku aby kwalifikować go w bardziej zagrożonych kategoriach.
Gatunek ten uważany jest za rzadki ( Alvarez-Castaneda, 2002 ). 
W centralnej części Coahuila występuje w typie siedliska, na które jest wyraźne ograniczenie. Ponieważ ma ograniczony podział, populacja może być podatna na zmiany w środowisku ( Arellano, 2014 ). Optymalne siedlisko dla tego gatunku jest strefą kwiatów przejściowych. Najbardziej widoczne rośliny to gatunki Dasylirion, Nolina, Yucca, Agave i Bouteloua, przeplatane różnymi trawami. 
Sukces chwytania był lepszy na stokach niż w parowach, a większa liczba okazów została zebrana w roślinności przechodzącej przez trawę pastwiskową ( Alvarez-Castaneda, 2002 ). 
Kilka innych gatunków z rodzaju Peromyscus tam występuje : Peromyscus melanophrys, Peromyscus eremicus i Peromyscus pectoralis. Peromyscus hooperi jest dłuższy od nich i wiele jego pomiarów czaszki jest większych, a ich DNA odróżnia go od innych gatunków.
W chwili obecnej brak jest widocznych zagrożeń ale zmiany siedliskowe mogą być zagrożeniem w przyszłości.
Część populacji tego gatunku występuje w chronionym obszarze.

W niewoli. 
W warunkach laboratoryjnych urodziny występują od czerwca do grudnia. 
W hodowli laboratoryjnej średni okres ciąży podczas laktacji wynosił 33,5 dnia ( zakres 30 - 40 dni ). Średni wiek pierwszej rui wynosi 69 dni ( Alvarez-Castaneda, 2002 ). Średnia liczba potomstwa to 3. Okres ciąży trwa zaledwie miesiąc. Oseski są bezzębne, włosy rosną już drugiego dnia po narodzinach. Po 5 dniach zaczynają się czołgać. W ciągu tygodnia wyrastają pierwsze niższe zęby. Ich oczy otwierają się po 2 tygodniach. 
Samice dojrzewają po około 70 dniach od narodzin.

  

Opracowano na podstawie :

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.

Myszak wąwozowy ( Peromyscus crinitus ) – grupa crinitus.

Myszak wąwozowy ( Peromyscus crinitus ) - ( Merriam, 1891 ) - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus truei crinitus - Hesperomys crinitus.

Występuje w Ameryce Północnej - U.S.A. ( wschodni Oregon, południowo-zachodnie Idaho, Wyoming, Newada, Arizona, Nowy Meksyk, Utah, zachodnie Kolorado, Kalifornia, Oklahoma ) i Meksyk ( Baja California, północno-zachodnia Sonora ).

Zamieszkuje suche tereny zielone i trawiaste, w szczególności tam, gdzie występują nagie skały, takie jak ściany kanionu, ale nie w połączeniu z jakimkolwiek konkretnym rodzajem roślinności. Również w siedliskach pustynnych lub na wydmach oraz na pastwiskach, w obszarach o roślinności krzewiastej, które wykorzystuje do ukrycia, gdy jest narażony na potencjalne zagrożenie.

myszak wąwozowy ( Peromyscus crinitus )

jedno z siedlisk Peromyscus crinitus - Canyon de Chelly National Monument / Arizona /

Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych. Szczyt aktywności po zachodzie słońca i przed świtem.
Żyje samotnie, pary łączy się w okresie rozrodczym.
Jest terytorialny, rewiry osobnicze to 3500 do 3800 m2. Samice i samce mają zbliżone rozmiary rewirów. Samice w okresie wychowu młodych przeganiają wszystkie osobniki swojego gatunku ze swojego rewiru. Samice są bardziej agresywne w stosunku do samców niż do innych samic. Interakcje samców w stosunku do przedstawicieli tej samej płci są bardzo agresywne. 
Na kryjówki wybiera różnorodne naturalne schronienia : pod skałami, w starych norach innych zwierząt i w stosach martwej roślinności. Buduje gniazdo z suchej trawy i roślin zielnych.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Długość głowy i tułowia to 162 do 192 mm ( średnio 175 mm ). Długość ogona to 80 do 118 mm. Waga : w zakresie od 13 do 23 g ( średnio 17 g).
Ubarwienie grzbietu jest czarne, brązowe, złoto-brązowe lub szare. Spód ciała biały. Jego ogon i uszy są rzadko owłosione, a ich uszy i stopy, które są w przybliżeniu równej długości, są spłaszczone. Ma długie białe wibrysy na pysku i duże czarne oczy. Ogon jest dwukolorowy, ale linia między ciemną górną a lekką spodnią jest niewyraźna.  Ogon jest pokryty długimi włosami, a włosy na końcówce ogona są długie. 
Kąpiel piaskowa usuwa naturalne oleje z futra i pomaga w jego pielęgnacji. Gatunek jest przeciętnym pływakiem i kopaczem. Jest bardzo zwinny i znacznie lepszym wspinaczem i biegaczem niż większość gatunków Peromyscus. Potrafi się  poruszać po pionowych lub nawet zwisających ścianach skalnych.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, wzroku, słuchu, dotyku i postawy ciała. Wokaliza jest ważną formą komunikacji u tego gatunku, zwłaszcza u młodych, które często piszczą, gdy ich matka jest w pobliżu. Rano dorosłe osobniki krótko "śpiewają". W obronie gniazda emitują krótki dźwięk "chit". Osobniki podniecone uderzają o ziemię tylnymi łapami, a kiedy wzrasta agresja zgrzytają zębami.  
Gatunek jest wszystkożerny, pokarm głównie obejmuje produkty roślinne, takie jak nasiona, liście i owoce. Zjada również różne gatunki owadów a czasami padlinę. Często też zakrada się do żywności turystów na kempingach.
Na okres zimowy zakłada spiżarnie, w których gromadzi zapasy pokarmu.
Sezon rozrodczy w ciągu calego roku, ale w okresie od marca do maja następuje szczyt rozrodczy. System krycia poligamiczny. Okres rui trwa 6 dni.
Ciąża trwa 24 - 25 dni, a w okresie laktacji 29 - 31 dni. Samica rodzi 1 - 5 młodych w miocie ( średnio 3 - 4 ). Średnia ilość miotów w sezonie to 2 chociaż zarejestrowano do 8. 
Młode rodzą się ślepe, głuche i gołe z małą ilością pigmentacji skóry. Waga po urodzeniu to około 2,2 g. Odstawienie następuje w wieku 21 - 30 dni od narodzin. Potomstwo staje się niezależne od samicy w wieku około 6 - 8 tygodni od narodzin.
Dojrzałość płciową uzyskuje w wieku 4 - 6 tygodni po urodzeniu. 
W okresie pielęgnacji młodych samce utrzymują gniazdo.
Nie zgłoszono żadnych informacji dotyczących opieki rodzicielskiej dla tego gatunku.
Długość życia wynosi około 12 - 24 miesięcy.

rycina - Peromyscus crinitus 

czaszka Peromyscus crinitus delgadilli 

Opisane podgatunki :
- Peromyscus crinitus auripectus - ( J, A, Allen, 1893 ) - U.S.A. ( północno-wschodnia Arizona - Supai, południowo-wschodnie Utah - na wschód od rzek Green i Colorado, zachodnie Kolorado, północno-zachodni Nowy Meksyk, południowe Wyoming ) - synonim Peromyscus auripectus - Sitomys auripectus - uznawany za odrębny w innej taksonomii 
- Peromyscus crinitus crinitus - ( Merriam, 1891 ) - U.S.A. ( skalne klify i kaniony w południowym Idaho - wschodnie Shoshone Falls, wschodni Oregon - wschodnie góry Kaskadowe, wschodnia Kalifornia, północna i zachodnia Newada, północno-zachodnie Utah ) i Meksyk ( górna strefa Sonory )
- Peromyscus crinitus delgadilli - Benson, 1940 - Meksyk ( Sierra del Pinacate, północnozachodnia Sonora 
 - Peromyscus crinitus disparilus - Goldman, 1932 - U.S.A. ( południowo-zachodnia Arizona - pustynia Sonora, Tinajas Altas, góra Gila, Yuma County, rzeka Gila, Punta Penasca ) - synonim Peromyscus crinitus disparillis (sic) 
- Peromyscus crinitus doutii - Goin, 1944 - U.S.A. ( Utah - rzeka Green, góry Wasatch, Fish Lake Plateau, Moffat, Antelope Canyon, Duschesne, Duschesne County, Wyoming - Garfield County ) - synonim Peromyscus doutii 
- Peromyscus crinitus pallidissimus - Huey, 1931 - Meksyk ( Baja California - San Felipe, mała wyspa w Gonzaga Bay )
- Peromyscus crinitus pergracilis - Goldman, 1939 - U.S.A. ( wschodnia Newada - White Pine County, Elko County, Eureka County, zachodnie Utah - South i Stansbury Island, Great Salt Lake, Tooele County )
- Peromyscus crinitus peridoneus - Goldman, 1937 -  U.S.A. ( Arizona - południowa część Grand Canyon, Coconino County ), Meksyk - uznawany jako synonim Peromyscus crinitus stephensi lub auripectus
- Peromyscus crinitus petraius - Elliot, 1904 - U.S.A. ( Kalifornia - Lone Pine, Inyo County ) - synonim Peromyscus petraeus - uznawany jako synonim Peromyscus crinitus stephensi
- Peromyscus crinitus rupicolus - Benson, 1940 - Meksyk ( Sonora - Sierra Hornaday ) - uznawany jako synonim Peromyscus crinitus disparilis
- Peromyscus crinitus scitulus - Bangs, 1899 - U.S.A. ( Newada - Douglas County ) - synonim Peromyscus truei scitulus - synonim Peromyscus crinitus crinitus
- Peromyscus crinitus scopulorum - Benson, 1940 - Meksyk ( północno-zachodnia Sonora - Cerro La Cholla, Punta Peiasca ) - uznawany jako synonim Peromyscus crinitus disparilis
- Peromyscus crinitus stephensi - Mearns, 1897 - U.S.A. ( Kalifornia - region Death Valley, góry Spring, Imperial County, południowa Newada, południowo-zachodnie Utah, północno-zachodnie Arizona ), Meksyk - północno-wschodnia Baja California - synonim Peromyscus stephensi - uznawany za odrębny w innej taksonomii

rycina - po lewej : Peromyscus crinitus ; po prawej : Peromyscus californicus 

Gatunek uznawany za najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku populacji aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Lokalnie jest powszechny w odpowiednim środowisku.
Rejestrowano gęstość osobniczą do 42,9 osobników / ha, przy czym wyższe ilości występowały w izolowanych siedliskach. Gęstość osobnicza może mieć znaczący wpływ na obecność innych gatunków Peromyscus lub innych gryzoni. Na przykład, gdy Neotoma lepida usunięto podczas badania konkurencji z siedliska, populacja Peromyscus crinitus wzrosła o 130% od ich pierwotnych liczb i o 87%, gdy usunięto Peromyscus eremicus ( Elias, i in., 2004, Johnson i Armstrong, 1987, Shurtliff, i in., 2005). W obszarach gdzie konkuruje z innymi gryzoniami, gatunek żyje w bardziej wyschłych i bardziej wyludnionych obszarach, a inne, większe gatunki korzystają z terenów z drzewami lub krzewami. 
Ze względu na niejednolitą dystrybucję ( co nie jest odzwierciedlone w mapie zasięgu ), gatunek ma prawdopodobnie znacznie mniejszy obszar obłożenia, niż wskazuje to zasięg występowania.
Dla zainteresowanych konsultuje się mapy zasięgu, aby zapewnić, że gatunek ten jest w danym obszarze, a następnie wykluczyć inne możliwości, sprawdzając uszy i ogon. U Peromyscus crinitus uszy są krótkie, co wyklucza Peromyscus truei ( uszy o długości większej niż 1 cal ). Ogon jest dwukolorowy, ale linia między ciemną górą a lekką spodnią jest niewyraźna, wykluczając Peromyscus maniculatus ( inna linia ). Ogon jest pokryty długimi włosami, a włosy na końcówce ogona są długie ( rozciągają się o 8 mm poza końcem ogona ), wykluczając Peromyscus eremicus ( które mają skąpe ogonki i włosy na wierzchołku, jego ogon jest krótki ).
Peromyscus crinitus są często najczęstszymi gryzoniami na Pustyni Mojave.
W badaniach laboratoryjnych Peromyscus crinitus szybko rozwiązuje złożone labirynty bez wynagrodzenia ( Eisenberg, 1936, Johnson i Armstrong, 1987, Matthews, 1971, Nowak i Paradiso, 1983 ). Peromyscus crinitus został użyty do zbadania funkcji chromosomowej, a jego komórki płuc są wykorzystywane w badaniach biomedycznych badających skutki antybiotyków przeciwnowotworowych na mitozę ( Johnson i Armstrong, 1987 ). Nie stwierdzono niepożądanych działań preparatu Peromyscus crinitus u ludzi ( Johnson i Armstrong, 1987 ).
Gatunek jest ważnym składnikiem diety wielu drapieżników.
Jest gospodarzem wielu różnych pasożytów wewnętrznych, w tym tasiemce i glisty, a także różnych pasożytów zewnętrznych, takich jak kleszcze, pchły, roztocza ( Elias, i in., 2004, Johnson i Armstrong, 1987 ). Pasożyty występujące u Promyscus crinitus to ( Cestoidea ), ( Nematoda ), ( Ixodoidea ), ( Siphonaptera ), ( Trombiculidae ), ( Acari ), ( Oestrida ), ( Hypoderma ).
Jest nosicielem hantawirusa.
W chwili obecnej nie są znane żadne poważne zagrożenia dla gatunku jako całości.
Nie jest objęty żadnymi znanymi środkami ochronnymi specyficznymi dla tego gatunku. 
Istnieje kilka obszarów chronionych w jego zasięgu.

W niewoli.
Głównie w hodowli laboratoryjnej, czasami również w hodowli wiwaryjnej lub amatorskiej. 

Peromyscus californicus - okaz muzealny 

Opracowano na podstawie :

animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia i wiedzy własnej.

Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.