Beszamel i spółka bez ograniczeń: Podrodzina : Gerbilinae, rodzaj Taterillus

Rodzina : Muridae, Illiger, 1811
Podrodzina : Gerbillinae, Gray, 1825
Rodzaj: Taterillus, Thomas , 1910
Taterillus to rodzaj myszoskoczków. Gatunki w obrębie tego rodzaju można odróżnić rzetelnie tylko na podstawie kariotypu, a nie wyglądu zewnętrznego.Współczesna systematyka może polegać na silnych dyskryminujących technikach, takich jak cytogenetyka. W rezultacie coraz więcej gatunków rodzeństwa zostało opisanych w różnych taksonach. Wśród ssaków jest to szczególnie ważne u gryzoni. Tutaj opisuje nowe gatunki Taterillus ( Rodentia, Gerbillinae ), mianowicie Taterillus tranieri sp. n. na podstawie próbek z Mali i Mauretanii. Żadna morfologia zewnętrzna i czaszkowa, ani morfometry uwzględniające wielkość i kształt nie mogły prowadzić do zadowalającej diagnozy tego gatunku w odniesieniu do czterech zachodnioafrykańskich gatunków znanych w tym rodzaju. I odwrotnie, nowe gatunki mogły charakteryzować się bardzo specyficznym karypotypem ( z 2N = 14/15, najniższą liczbą diploidalną u gryzoni gerbilowych, NFa = 22 ± 24 ) różniących się od tego, co jest najbliższym krewnym Taterillus petteri ( 2N = 18/19 , NFa = 28 ) przez dwie translokacje tandemowe, z udziałem 2 aktywacji / dezaktywacji centromercyjnych, jednej niepochodzącej odwrotności oraz trzech inwersji peri-centrycznych. Oprócz dostarczania niejednoznacznych argumentów na rzecz opisu tego taksonu jako nowego gatunku biologicznego, te wyniki chromosomów potwierdzają złożoną ewolucję kariotypu-pic Taterillus. Ponadto, ilustruje to w jaki sposób cytogenetyka może przyczynić się do opisu gatunków rodzeństwa, a tym samym do różnorodności biologicznej. Takie taktujące tajniki stanowią cenne wsparcie dla badań ewolucyjnych, zwłaszcza dotyczących procesów specjacyjnych. Są także ważnymi zagadnieniami w badaniach stosowanych, takich jak biologia ochrony lub zwalczania gatunków traktowanych jako szkodniki. Rutynowe wykorzystanie cytogenetyki do charakterystyki gatunkowej niewątpliwie stanowi potężne narzędzie diagnostyczne w tych kontekstach.

Afroskoczek Robbinsa, afroskoczek Sahelu ( Taterillus arenarius ) - Robbins, 1974 - gryzoń z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae.

Występuje w zachodniej Afryce ( południowa Mauretania, środkowe Mali ?, południowy Niger ? ).

Zamieszkuje suche sawanny, półpustynie, piaszczyste i gliniaste wydmy.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat ekologii, biologii i sposobu życia tego gatunku.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany jako najmniejszej troski mimo rzadkiej rejestracji. Uznaje się, iż posiada szeroką dystrybucję, przypuszczalnie dużą populację i brak wyraźnych zagrożeń w chwili obecnej. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach. Jednak potrzebne są dokładne informacje aby potwierdzić te prognozy.
Tylko w dwóch miejscowościach potwierdzono dane z chromosomów ( Matthey 1969, Petter 1970, Volobouev i Granjon 1996 ).
Jest to stosunkowo rzadki gatunek mogący żyć do 24 miesięcy.
Wydaje się iż, w chwili obecnej nie ma wyraźnych zagrożeń dla tego gatunku.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące biologii, ekologii, sposobu życia, dystrybucji, stanu, trendów i obfitości populacji oraz ewentualnych zagrożeń dla tego gatunku.

W niewoli - brak danych.

Afroskoczek kongijski ( Taterillus congicus ) - Thomas, 1915 - gryzoń z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae. Synonim Taterillus emini congicus.

Występuje w północnej części Afryki Środkowej ( Czad, północny Kamerun, Republika Środkowej Afryki, Demokratyczna Republika Kongo, Sudan, Sudan Południowy, północno-zachodnia Uganda ).

Zamieszkuje wilgotne sawanny i zalesione sawanny.

afroskoczek kongijski ( Taterillus congicus )

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo jedynie, że jest nocny i kopie samodzielnie nory.
Ciążę odnotowano w lutym. Miot średnio 3 - 4 młode. Długość życia do 24 miesięcy.

Opisane podgatunki :
- Taterillus congicus clivosus - Thomas & Hinton, 1923 - południowo-zachodni Sudan ( Darfur, Slopes of Jebel Marra, Wadi Aribo ) - synonim Taterillus emini clivosus - Taterillus clivosus - przypisanie clivosus następuje po Robbins, 1977 - odrębne gatunki dla pierwszej taksonomii i uznane jako podgrupa Taterillus emini przez niektóre z taksonomii
- Taterillus congicus congicus - Thomas, 1915 - Demokratyczna Republika Kongo ( górna Uele ), Kamerun, Czad, Republika Środkowej Afryki, Uganda, Sudan Południowy

Uznawany jako najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję, przypuszczalnie dużą populację, rejestrowanie z wielu obszarów chronionych i pewien stopień tolerancji na modyfikację siedlisk. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku populacji aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Jest to bardzo popularny gatunek związany z sawannami Sudanu i zalesionymi sawannami.
Uważa się, że w chwili obecnej brak jest poważnych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie, w tym z Parku Narodowego Zakouma w Czadzie ( Granjon i in., 2004 ).
Potrzebne są dalsze badania dotyczące dystrybucji, stanu i trendów populacji, jej obfitości, potencjalnych zagrożeń, ekologii i biologii gatunku.

W niewoli - brak danych.

Afroskoczek sawannowy, afroskoczek Eminsa ( Taterillus emini ) - ( Thomas, 1892 ) - gryzoń z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae. Synonim Gerbillus emini - Tatera emini - Taterillus harringtoni ( Thomas, 1906 ) Taterillus anthonyi Hatt, 1934, Taterillus butleri Wroughton, 1910, Taterillus gyas Thomas, 1918
Uwagi : Granjon i Dobigny ( 2013 ), włącza Taterillus harringtoni do Taterillus emini. Przydział synonimów tego gatunku następuje za Robbins ( 1977 ).

Występuje w Afryce ( Sudan Południowy, zachodnia Etiopia, Uganda, północno-zachodnia Kenia, północna Tanzania, północno-wschodnia Demokratyczna Republika Kongo ).

Zamieszkuje suche sawanny, półpustynie, jałowe obszary ale też pola uprawne.

afroskoczek sawannowy ( Taterillus emini )

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo że prowadzi nocny tryb życia i kopie nory.
Długość głowy i tułowia to 105 - 110 mm ( średnio 107,3 mm ); długość tylnej stopy to 30 - 32 mm ( średnia 31 ).
Ubarwienie grzbietowe czerwono-brązowe do pomarańczowej. Włosy szare u podstawy, końcówki włosów czerwono-brązowe do pomarańczowej.
Białe futerko brzuszne, białe policzki, z białym pierścieniem ocznym i zwykle białą łatą usytuowaną lub występującą za uchem.
Pysk spiczasty, uszy duże i wydłużone, oczy duże.
Przednie i tylne stopy białe, tylne łapy długie i wąskie, podeszwy ciemno zabarwione, nagie, z wyjątkiem wąskiego poprzecznego pasma białych włosów za palcami u niektórych osobników. Trzy środkowe palce tylnych łap o podobnej długości, palec 1 krótszy, pazury to raczej długie szpony.
Ogon długi około 140 - 150% długości całego ciała, z krótkimi włosami i długim końcowym pędzelkiem o nieco ciemniejszych włosach.

Opisane podgatunki :
- Taterillus emini anthonyi - Hatt, 1934 - południowo-wschodni Sudan, Egipt ( Nil Biały ) - północny blady przedstawiciel grupy emini-butleri, zewnętrznie charakteryzujący się wyjątkowo jasnym ubarwieniem, dużym rozmiarem ciała i długim ogonem - uznawany jako synonim Taterillus emini dla niektórych taksonomii
- Taterillus emini butleri - Wroughton, 1910 - zachodni Sudan Południowy ( Bahr-el-Ghazal ) - synonim Taterillus butleri - uważany za odrębny dla niektórych taksonomii lub synonim Taterillus emini - jest raczej mniejszy i bardziej jaskrawo kolorowy niż Taterillus emini
- Taterillus emini emini - ( Thomas, 1892 ) - północna Uganda, Sudan Południowy ( Equatoria Prov, Mongalla ), południowo-zachodnia Etiopia, północno-zachodnia Kenia, północno-wschodnia Demokratyczna Republika Kongo
- Taterillus emini gyas - Thomas, 1918 - wschodni Sudan ( Kamisa, Dinder River - Sennaar ) - synonim Taterillus gyas - uważany za synonim Taterillus emini - odrębny gatunek dla niektórych taksonomii - ma większą czaszkę niż jakikolwiek inny, rozmiar raczej ale nie rzucający się w oczy, większy niż Taterillus emini

Uznawany jako najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję i przypuszczalnie dużą populację oraz tolerancję na pewien stopień modyfikacji siedlisk. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku populacji aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Wydaje się, że jest to dość powszechny gatunek.
Uznaje się, iż nie ma w chwili obecnej poważnych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Jest prawdopodobnie obecny w wielu obszarach chronionych w swoim zasięgu.
Potrzebne są dalsze badania w zakresie taksonomii, dystrybucji, obfitości, ekologii ogólnej i zagrożeń dla tego gatunku.

W niewoli - brak danych.

Afroskoczek smukły, afroskoczek delikatny ( Taterillus gracilis ) - ( Thomas, 1892 ) - gryzoń z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae.

Występuje w Afryce ( Senegal, Gambia, Niger, północna Nigeria, zachodni Czad, Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghana, Mali, Togo ).

Zamieszkuje suchą sawannę, suche obrzeża lasów, zarośla, grunty orne, pastwiska i ogrody wiejskie.

afroskoczek smukły ( Taterillus gracilis )

Aktywny w ciągu całego roku, głównie od zmierzchu do świtu.
Żyje samotnie, w parach lub małych grupach rodzinnych ( samica i potomstwo ).
Brak danych czy jest terytorialny.
Kopie prostą, nierozgałęzioną i raczej pionową norę zakończoną komorą gniazdową. Docenia gleby bogate w glinę i często znajduje się na obszarach wspierających drzewa i krzewy z rodziny Combretaceae.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Długość głowy i tułowia wynosi 96 - 130 mm ( średnia 114,6 ); długość ogona 135 - 176 mm ( średnia 156,3 ); tylna stopa 29 - 32,5 mm ( średnia 30,4 ); waga 45 - 81 g ( średnia 62,3 );
Pysk jest spiczasty i często ma ciemne znaczenia, policzki są białe, a za okiem widoczne białe łaty.
Oczy ma duże, a uszy długie.
Górne części ciała są żółtawo-brązowe lub czerwonawo-brązowe, poszczególne włosy mają szare trzonki i złoto-żółte lub pomarańczowo-brązowe końcówki. Podbrzusze jest białawe, włosy szare w pobliżu podstawy i białe w pobliżu końcówki.
Oba obszary koloru są wyraźnie wytyczone na bokach.
Nogi są blade na górnej powierzchni, a tylne stopy są ciemne i prawie nagie poniżej. Ogon jest ubrany w krótkie włosy i ma na końcach krzaczastego, ciemnego pędzelka.
Nie wiele wiadomo na temat sposobów komunikacji ale sygnały chemiczne, węch, słuch, wzrok, dotyk i postawa ciała na pewno występuje.
Odżywia się głównie nasionami, liśćmi, łodygami, roślinami zielnymi, trawami. W porze suchej głównie owadami. O tej porze roku korzysta z rezerw tłuszczu, które zgromadził podczas pory deszczowej.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia nie znany ale prawdopodobnie poligamiczny choć monogamia nie jest wykluczona.
Ciąża trwa 26 - 30 dni. Samica rodzi 4 - 5 młodych w miocie. Młode rodzą się gołe, ślepe i głuche. Po około 10 dniach otwierają oczy i są już porośnięte sierścią. Okres laktacji trwa około 3 tygodni.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową osiąga w wieku 12 tygodni.
Długość życia nie jest znana ale jeden osobnik przeżył w niewoli 3,5 roku.
Śmiertelność młodych osobników może osiągnąć 30% miesięcznie.
Wskaźnik śmiertelności jest wyższy dla kohort urodzonych w porze suchej niż dla kohort urodzonych podczas pory deszczowej.

Taterillus gracilis gracilis

Opisane podgatunki :
- Taterillus gracilis angelus - Thomas & Hinton, 1920 - północny Sudan, Niger, północna Nigeria ( Kano, Paniso ), Czad, Kamerun, Burkina Faso, północno-wschodnie Wybrzeże Kości Słoniowej, Togo, Benin, Ghana - synonim Taterillus angelus - Rosevear (1969) zawierał angelus w tym gatunku, ale Sicard i in. (1988) omówili jego ewentualny szczególny status
- Taterillus gracilis gracilis - ( Thomas, 1892 ) - Gambia, Senegal, zachodnie Mali, Gwinea, Gwinea Bissau
- Taterillus gracilis meridionalis - Robbins, 1974 - Gwinea, Sudan, Benin, Ghana ( Watusi ), Wybrzeże Kości Słoniowej, południowo-zachodnie Mali, południowo-zachodni Niger, zachodnia Nigeria, Togo ( górna Volta ) - uważany jako synonim Taterillus gracilis dla niektórych taksonomii
- Taterillus gracilis nigeriae - Thomas, 1911 - Sudan Południowy, Gwinea ( wschodnia dolina Nigru ), północna Nigeria ( Kabwir, Panyam ), Mauretania, południowo-zachodni Czad, północny Kamerun - synonim Taterillus nigeriae - uważany za synonim Taterillus arenarius dla niektórych autorów, wymieniony jako odrębny gatunek dla innych, ale prawdopodobnie synonim Taterillus gracilis

Uznawany jako najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję, przypuszczalnie dużą populację, tolerancję na pewien stopień modyfikacji siedlisk i rejestrowanie w wielu obszarach chronionych. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku populacji aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Jest to dość powszechny gatunek, uznawany w niektórych obszarach za szkodnika upraw rolnych.
Gatunek najwyraźniej ucierpiał z powodu klimatycznego uśmiercenia z lat 70-tych i 80-tych XXw. w Zachodnim Sahelu, a jego populacja spadła ( Thiam i wsp. 2011 ).
Wydaje się, że nie ma większych zagrożeń dla tego gatunku jako całości.
Został zarejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zasięgu.
Obecnie nie są potrzebne żadne bezpośrednie środki ochrony tego gatunku jako całości.

W niewoli - 1 osobnik przeżył 3,5 roku.

Afroskoczek Harringtona ( Taterillus harringtoni ) - ( Thomas, 1906 ) - gryzoń z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae. Synonim Taterillus osgoodi.
Uwaga : obecnie zawarty w Taterillus emini.

rycina - Taterillus harringtoni

Opisane podgatunki :
- Taterillus harringtoni harringtoni - ( Thomas, 1906 ) - zachodnia Etiopia, wschodni brzeg Jeziora Rudolfa, wschodnia Republika Środkowej Afryki, Sudan Południowy
- Taterillus harringtoni illustris - Dollman, 1911 - Kenia ( północne Guaso Nyiro, Rift Valley Prov ) - synonim Taterillus nubilus illustris - prawdopodobnie synonim Taterillus harringtoni
- Taterillus harringtoni kadugliensis - ( Wettstein, 1916 ) - Sudan ( Kadugli, południowy Kordofan ) - synonim Taterina kadugliensis - Gerbillus ( Taterillus ) kadugliensis - uważany za synonim Taterillus butleri Thomas & Hinton
- Taterillus harringtoni lorenzi - ( Wettstein, 1916 ) - Sudan ( El Obeid, północny Kordofan, Darfur, zachodni El Fasher ) - synonim Taterina lorenzi - Gerbillus ( Taterina ) lorenzi - uważany za synonim Taterillus butleri Thomas & Hinton - synonim Taterillus harringtoni rufus przez innych autorów
- Taterillus harringtoni lowei - Dollman, 1914 - Uganda ( Turkwel River ) - synonim Taterillus lowei - prawdopodobnie synonim Taterillus harringtoni - odrębny dla niektórych taksonomii
- Taterillus harringtoni melanops - Allen, 1912 - Kenia ( Meru River, północne Guaso Nyiro, Rift Valley Prov ) - synonim Taterillus melanops - prawdopodobnie synonim Taterillus harringtoni - odrębny dla niektórych taksonomii
- Taterillus harringtoni meneghetti - Toschi, 1946 - Kenia ( Olorgesailie, wschodnia Rift Valley Prov ) - synonim Taterillus nubilus meneghetti
- Taterillus harringtoni nubilus - Dollman, 1911 - Kenia ( Mt Nyiro, Rift Valley Prov ), północna Tanzania - synonim Taterillus nubilus - Taterillus nubilus nubilus - prawdopodobnie synonim Taterillus harringtoni - odrębny dla niektórych taksonomii z 2 podgatunkami
- Taterillus harringtoni osgoodi - Wroughton, 1910 - południowo-wschodnia Kenia ( Voi, Taita Hills, Coast Province ) - synonim Taterillus osgoodi - prawdopodobnie synonim Taterillus harringtoni - odrębny dla niektórych taksonomii
- Taterillus harringtoni perluteus - Thomas & Hinton, 1923 - południowo-zachodni Sudan ( Umm Keddada, zachodni Kordofan, Darfur ) - synonim Taterillus perluteus - Taterillus emini perluteus - prawdopodobnie synonim Taterillus harringtoni - odrębny dla niektórych taksonomii
- Taterillus harringtoni rufus - ( Wettstein, 1916 ) - południowo-wschodni Sudan ( El Obeid, północny Kordofan ) - synonim Taterillus rufus - Gerbillus ( Tatera ) rufa - Taterillus emini rufus - uważany za synonim Taterillus butleri przez Thomasa i Hintona - odrębny gatunek dla niektórych taksonomii
- Taterillus harringtoni tenebricus - Dollman, 1911 - Kenia ( Nyama Nyango, Eusso Nyiro, północne Guaso Nyiro, Rift Valley Prov ) - synonim Taterillus tenebricus - prawdopodobnie synonim Taterillus harringtoni - odrębny dla niektórych taksonomii
- Taterillus harringtoni zammarani - de Beaux, 1922 - południowa Somalia, południowo-wschodnia Etiopia ( Dolo region ) - synonim Taterillus emini zammarani - prawdopodobnie synonim Taterillus harringtoni

Afroskoczek środkowoafrykański ( Taterillus lacustris ) - ( Thomas & Wroughton, 1907 ) - gryzoń z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae. Synonim Taterillus emini lacustris - Tatera lacustris - Taterillus lacustrus - Taterillus gracilis lacustrus.

Występuje w Afryce ( południowo-wschodni Niger, północny Kamerun, Nigerii w pobliżu jeziora Czad ).

Zamieszkuje obszar buszu, opuszczone pola uprawne, łąki, ugory i krawędzie pól uprawnych.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo iż, ubarwienie grzbietowe jest płowe. Włosy szare u podstawy z końcówkami pomarańczowymi do ciemnobrązowych.
Brzuch biały, wyraźnie zaznaczony na płacie bocznym.
Białe policzki, białe łatki nadoczodołowe i postorbitalne. Pysk spiczasty, często z ciemno-czarnobrązowymi znaczeniami na górnej części obszaru nosowego. Uszy duże i wydłużone. Oczy duże.
Przednie i tylne łapy białe. Tylne łapy stosunkowo długie, podeszwy ciemne i nagie lub prawie nagie. Palce pierwsze krótkie i raczej długie pazury.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Uznawany jako najmniejszej troski mimo stosunkowo niewielkiego zasięgu. Brak jest wyraźnych zagrożeń i prawdopodobnie populacja nie jest w spadku.
Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Przy większej ilości badań nad ekologią może okazać się gatunkiem mezoimym związanym z Jeziorem Czad ( z możliwym zagrożeniem długoterminowym w miarę zmniejszania się wielkości jeziora ).
Jest jednym z gatunków triady opisów ilości wody w środowisku.
Wydaje się, że w chwili obecnej ani w najbliższej przyszłości nie ma poważniejszych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Obecnie nie jest rejestrowany z obszarów chronionych.
Konieczne są dodatkowe badania dotyczące taksonomii, rozmieszczenia, liczebności, ogólnej ekologii i możliwych długofalowych zagrożeń dla tego gatunku.

W niewoli - brak danych.

Afroskoczek Pettersa ( Taterillus petteri ) - Gautun, Tranier & Sicard, 1985 - gryzoń z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae.

Występuje w Afryce ( prawy brzeg rzeki Niger w krajach Niger, Burkina Faso i Mali ).

Zamieszkuje suche sawanny o rocznych opadach od 300 do 500 mm, na piaszczystych glebach, w tym na polach prosa na tych glebach oraz w siedliskach wydmowych.

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Uznawany jako najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję, tolerancję na pewien stopień modyfikacji siedlisk oraz przypuszczalnie dużą populację. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Populacje gatunku w części obszarów są obfite lecz w innych rzadkie.
Określany jest jako typowy gatunek dla regionu Sahelu.
Uznaje się, iż nie ma większych zagrożeń dla gatunku jako całości.
Nie został zarejestrowany w żadnym obszarze chronionym w swoim zasięgu.
Obecnie nie są potrzebne żadne bezpośrednie środki ochronne dla gatunku jako całości.

W niewoli - brak danych.

Afroskoczek antylopi ( Taterillus pygargus ) - ( F, Cuvier, 1838 ) - gryzoń z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae. Synonim Gerbillus pyramidum pygargus.
Uwagi : Pygargus Cuviera był zawarty w Gerbillus pyramidum.

Występuje w Afryce ( Gambia, Senegal, Mauretania, Niger, północna Nigeria, zachodnie Mali? ).

Zamieszkuje krzewiastą sawannę i cierniste zarośla o średnim rocznym opadzie od 300 do 800 mm, niedawno uformowane piaszczyste wydmy, gleby o niskiej zawartości gliny, obszary upraw rolnych.

Aktywny w ciągu całego roku, głównie w porze nocnej.
Żyje samotnie, w parach lub grupach rodzinnych ( samica i potomstwo ).
Jest terytorialny, zakres rewiru samca pokrywa się z zakresami rewirów kilku osobników obojga płci. Zakres rewiru pary to 400 - 700 m2, a wielkość zakresu samca wynosi do 1500 m2. Ta wielkość jest uzależniona od większego zakresu rewiru samicy, zwłaszcza w okresie rozrodczym.
Kopie nory w piasku w okresach, gdy gleba nie jest zbyt twarda w krótkim okresie między końcem deszczów a początkiem pory suchej. Nora ma kilka wejść i odgałęzień, zwykle ma mniej niż 35 cm głębokości, ale może być głębsza w porze suchej. Osobniki zmieniają nory pod koniec sezonu rozrodczego, zwykle w ustalonym zakresie rewiru.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Długość ciała to 102 - 120 mm; długość ogona to 140 - 165 mm; tylna stopa 29 - 34 mm; waga 31 - 79 g;
Nie wiele wiadomo na temat sposobów komunikacji ale sygnały chemiczne, węch, słuch, wzrok, dotyk i postawa ciała na pewno występuje.
Odżywia się głównie nasionami, liśćmi, łodygami, roślinami zielnymi, trawami. W porze suchej głównie owadami. O tej porze roku korzysta z rezerw tłuszczu, które zgromadził podczas pory deszczowej.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, ale największa liczba narodzin występuje na początku pory deszczowej. System krycia nie jest znany ale prawdopodobnie poligamiczny choć monogamia nie jest wykluczona.
Ciąża trwa 26 dni. Samica rodzi 3 - 7 młodych w miocie. Liczba miotów nie jest znana. Odstawienie następuje po 20 - 21 dniach od narodzin.
Występuje dalekie rozproszenie u młodych osobników, a następnie osiedlenie ( jako osobniki dorosłe ) w miarę zbliżania się sezonu rozrodczego.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad potomstwem.
Dojrzałość płciową samiec osiąga po 12 tygodniach, a samica po 8 tygodniach od narodzin.
Odnotowano wysoką śmiertelność, która jest szacowana na około 22% osobników miesięcznie.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek wymieniany jako najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję, przypuszczalnie dużą populację i tolerancję na pewien stopień modyfikacji siedlisk. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku populacji gatunku, aby kwalifikować go w bardziej zagrożonych kategoriach.
Wzrastające pustynnienie w regionie może spowodować przemieszczanie się tego gatunku na południe.
Wydaje się, iż jest gatunkiem powszechnym w swoim zakresie. Jednak populacja najwyraźniej ucierpiała z powodu klimatycznego uśmiercenia lat 70 -tych i 80 -tych w Zachodnim Sahelu ( Thiam i wsp. 2011 ).
Uznaje się, że nie ma większych zagrożeń dla tego gatunku jako całości.
Nie jest znany z wielu obszarów chronionych, ale prawdopodobnie jest obecny w Parku Narodowym Djoudj w Senegalu ( Bâ i wsp. 2000 ).
Potrzebne są dodatkowe badania w zakresie taksonomii, dystrybucji, obfitości, ekologii ogólnej i zagrożeń dla tego gatunku.

W niewoli - brak danych.

Afroskoczek Traniera ( Taterillus tranieri ) - Dobigny & Granjon & Aniskin & Ba & Volobouev, 2003 - gryzoń z rodziny Muridae, z podrodziny Gerbillinae.

Występuje w Afryce ( południowo-wschodnia Mauretania i zachodnie Mali ).

Zamieszkuje piaszczyste gleby gliniaste w polach prosa otoczone zdegradowaną sawanną Sahelu ( Mali ) i między ciernistymi krzewami w ugórach gęsto porośniętych trawą ( Mauretania ) ( Dobigny i in. 2003 ).

Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo, iż brak jest wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Długość ciała to 111 - 134 mm; długość ogona to 145 - 180 mm; długość tylnej stopy to 30 - 31 mm; waga 40 - 54 g;
Ubarwienie grzbietu o kolorze brązowym z lekkim szarawym ( próbki dla Mali ) a grzbiet czerwonawo-brązowy ( okazy z Mauretanii ).
Włosy szare u podstawy. Biały kolor na brzuchu. Białe policzki oraz białe nadoczodołowe i postorbitalne łatki mniej lub bardziej zaznaczone. Uszy duże i wydłużone a oczy duże. Przednie i tylne stopy białe. Tylne łapy długie z podeszwami ciemne i nagie. Ogon długi około 125% długości całego ciała i pokryty krótkimi włoskami z długim pędzelkiem ciemniejszych włosów na końcu.

Nie opisano żadnych podgatunków.

Gatunek uznawany jako najmniejszej troski, mimo rzadkiej rejestracji. Wydaje się iż, obszar występowania jest rozległy i stanowi odpowiednie siedlisko, które nie jest pod znacznym zagrożeniem. Ma rzekomo dużą ogólną populację. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Gatunek ten znany jest tylko z czterech okazów. Zwierzęta zostały zebrane z sawanny Sahelu i odłogowanych gruntów rolnych.
Uważa się, że nie ma większych zagrożeń dla tego gatunku.
Gatunek nie został zarejestrowany z żadnych obszarów chronionych. Potrzebne są dodatkowe badania dotyczące taksonomii, rozmieszczenia, liczebności, ogólnej ekologii i zagrożeń dla tego mało znanego gatunku.

W niewoli - brak danych.