Grizon większy - drapieżnik z łasicowatych

Grizon większy ( Galictis vittata ) drapieżnik z rodziny łasicowatych ( Mustelidae ).


Występuje w Ameryce Północnej ( San Luis Potosi i Veracruz - południowy Meksyk ), Ameryce Środkowej i Południowej ( do Brazylii i Boliwii ).

Zamieszkuje różnorodne siedliska od poziomu morza do 1500 m n.p.m., są nimi : łąki i sawanny, wiecznie zielone i deszczowe lasy a nawet tereny rolne, często w pobliżu wody.

Grizon większy ( Galictis vittata )

Prowadzi samotniczy, w parach lub małych grupach tryb życia. Aktywny w ciągu całej doby, chociaż szczyt aktywności przypada na wczesny ranek i późne popołudnie.
Kryjówki zakłada pod korzeniami drzew, w szczelinach skał lub zajmują nory wykopane przez inne ssaki ( pancerniki ).
Poluje na gryzonie, ptaki, gady, płazy, owady. Zjada nawet owoce. Żywi się wszystkim co jest dostępne w jego siedlisku.
Okres ciąży trwa około 40 dni. Samica rodzi średnio 2 młode w miocie ( może być ich 4 ). 1 miot w sezonie.

Opisane podgatunki :
- Galictis vittata allamandi? - od Kostaryki do Surinamu i północnej Brazylii
- Galictis vittata andina - Peru
- Galictis vittata brasiliensis? - południowa Brazylia, Urugwaj
- Galictis vittata canaster - Jucatan ( południowy Meksyk ), od Belize do Gwatemali i Panamy
- Galictis vittata crassidens? - Minas Gerais ( Brazylia )
- Galictis vittata gujanensis? - północna część Ameryki Południowej
- Galictis vittata intermedia? - Minas Gerais ( Brazylia )
- Galictis vittata vittata - północna Brazylia, Surinam, Gujana, Wenezuela - w Kostaryce ujęty w Załączniku III CITES

 Galictis vittata

Gatunek uważany za nie zagrożony, ze względu na dużą odporność na zakłócenia siedliskowe.

Głównym zagrożeniem jest nie kontrolowane polowanie dla futra. Na niektórych obszarach zasięgu samce są poławiane dla części ciała.

Objęty nielegalnym handlem i sprzedawany jako zwierzę domowe lub wykorzystywany do polowania na szynszyle.

Jest objęty w Belize ustawą o ochronie przyrody. W Nikaragui chroniony przed polowaniem i nielegalnym handlem. W Kostaryce uznany za zagrożony i wpisany w Załączniku III CITES.

młody osobnik Galictis vittata

W niewoli - rzadko reprezentowany.

Wymaga obszernej woliery o urozmaiconej zabudowie z kryjówkami, pozwalającymi schować się przed zwiedzającymi. Trzymany zwykle w parach lub małych grupach.