Występuje od Ameryki Północnej ( południowy Meksyk - Tamaulipas ) do Ameryki Południowej ( północna Argentyna ).
Zamieszkuje wilgotne lasy deszczowe, sawanny oraz zarośla i zakrzewienia.
tapeti ( Sylvilagus brasiliensis )
Aktywny w ciągu całego roku, w godzinach nocnych. Żyje samotnie lub w parach.
Dobrze pływa i może uciekać do wody w razie niebezpieczeństwa. Ścigany przez drapieżnika ucieka zygzakiem.
Kryjówki wybiera w gęstym poszyciu na dnie lasu, w zaroślach, wśród korzeni drzew lub w norach innych zwierząt.
Odżywia się pokarmem roślinnym, głównie trawą i liśćmi krzewów.
Sezon rozrodczy trwa cały rok.
Ciąża trwa 42-45 dni. Samica rodzi 2 młode w miocie. Młode rodzą się z otwartymi oczami i opuszczają gniazdo w wieku 12-18 dni. Odstawienie następuje po około 25-30 dniach.
Gatunek ten rozmnaża się raz w roku.
Dojrzałość płciową młode osobniki mogą osiągnąć już w wieku 80 dni, ale do rozrodu przystępują w następnym roku. W warunkach naturalnych dożywa około 5 lat.
Opisane podgatunki :
- Sylvilagus brasiliensis andinus - Ekwador
- Sylvilagus brasiliensis apollinaris - Kolumbia
- Sylvilagus brasiliensis brasiliensis - północno-wschodnia Brazylia
- Sylvilagus brasiliensis canarius - Canar ( Ekwador )
- Sylvilagus brasiliensis capsalis - Peru
- Sylvilagus brasiliensis caracasensis - Wenezuela
- Sylvilagus brasiliensis carchensis - Carchi ( Ekwador )
- Sylvilagus brasiliensis chapadae - Peru, Mato Grosso, Chapada ( Brazylia )
- Sylvilagus brasiliensis chillae - Kordyliera Zachodnia ( Ekwador )
- Sylvilagus brasiliensis chimbanus - zachodnie stoki Mt. Chimborazo ( Ekwador )
- Sylvilagus brasiliensis chotanus - Imbabura, Pimanpiro ( Ekwador )
- Sylvilagus brasiliensis consobrinus - Panama
- Sylvilagus brasiliensis daulensis - Coastal ( Ekwador )
- Sylvilagus brasiliensis defilippi - wschodni Ekwador
- Sylvilagus brasiliensis ecaudatus - Quito ( Ekwador )
- Sylvilagus brasiliensis fulvescens - zachodnie Andy ( Kolumbia )
- Sylvilagus brasiliensis fuscescens - zachodnie Andy ( Kolumbia )
- Sylvilagus brasiliensis gabbi - Kostaryka, Panama, wyspa Rey
- Sylvilagus brasiliensis gibsoni - Salta Prov ( Boliwia ), Formosa Prov, Gran Chaco, północno-wschodnie Santiago, Tucuman ( Argentyna )
- Sylvilagus brasiliensis inca - Madre de Dios ( południowo-wschodnie Peru )
- Sylvilagus brasiliensis incitatus - Panama, wyspa Rey, wyspa San Miguel
- Sylvilagus brasiliensis kelloggi - Kordyliera Zachodnia, Loja Prov ( środkowy Ekwador )
- Sylvilagus brasiliensis meridensis - Wenezuela, Kordyliera Wschodnia ( Kolumbia )
- Sylvilagus brasiliensis messorius - północno-wschodnia Kolumbia, Santa Cruz de Cana ( wschodnia Panama )
- Sylvilagus brasiliensis minensis - Urugwaj, Minas Gerais ( wschodnia Brazylia )
- Sylvilagus brasiliensis nicefori - Medellin ( Kolumbia )
- Sylvilagus brasiliensis nivicola - Mt. Antisana ( Ekwador )
- Sylvilagus brasiliensis paraguensis - Mato Grosso ( południowo-wschodnia Brazylia ), Dpt. Santa Cruz ( wschodnia Boliwia ), Paragwaj, północno-wschodnia Argentyna
- Sylvilagus brasiliensis peruanus - Huallaga y el Maranon ( północno-wschodnie Peru )
- Sylvilagus brasiliensis salentus - Salento ( Kolumbia )
- Sylvilagus brasiliensis sanctamartae - Magdalena ( północna Kolumbia )
- Sylvilagus brasiliensis surdaster - Esmeraldas ( Ekwador )
- Sylvilagus brasiliensis tapetillus - wschodnie Rio de Janeiro ( południowo-wschodnia Brazylia )
- Sylvilagus brasiliensis truei - Veracruz ( Meksyk ), Belize
- Sylvilagus brasiliensis tumacus - Tuma ( Nikaragua )
tapeti ( Sylvilagus brasiliensis )
Gatunek uważany za niezagrożony. Jest dość pospolity w swoim zasięgu.
Poluje się na niego dla mięsa, futra i sportu.
Nie jest gatunkiem chronionym przez CITES lub IUCN.
Sylvilagus brasiliensis w warunkach zoo
W niewoli - może dożyć 9 lat.
Królik meksykański ( Sylvilagus cunicularius ) gatunek z rodziny zającowatych ( Leporidae ), z rzędu zajęczaków ( Logomorpha ).
Występuje w Ameryce Północnej, od południowego Sinaloa do wschodniego Oaxaca i Veracruz ( Meksyk ). Jest endemitem dla Meksyku.
Zamieszkuje tropikalne, półsuche i umiarkowane lasy, zarośla i zakrzewienia, użytki zielone ( łąki i pastwiska ).
królik meksykański ( Sylvilagus cunicularius )
Aktywny w ciągu całego roku, od zmierzchu do świtu. Żyje samotnie, ale w siedlisku o obfitej bazie pokarmowej i obfitującym w kryjówki może być zagęszczenie osobników.
Na kryjówki wybiera gęste zarośla, wysoką trawę, zagłębienia w ziemi lub nory innych zwierząt.
Odżywia się pokarmem roślinnym, głównie trawą.
Sezon rozrodczy od marca do października.
Ciąża trwa około 30 dni. Samica rodzi 2-6 młodych w miocie.
Opisane podgatunki :
- Sylvilagus cunicularius cunicularius - Zacualpan ( Meksyk )
- Sylvilagus cunicularius insolitus - Jalisco ( Meksyk )
- Sylvilagus cunicularius pacificus - Acapulco, Guerrero ( Meksyk )
- Sylvilagus cunicularius veraecrucis ? - Las Vigas, Veracruz ( Meksyk )
Sylvilagus cuniculiarius
Gatunek uważany za zagrożony, ze względu na degradację siedlisk, nadmierny wypas zwierząt domowych i łowiectwo.
Innym zagrożeniem są pożary wywoływane przez człowieka i działalność wulkaniczną.
Konkurencja ze strony innych zajęczaków w tym :
- Romerolagus diazi
- Sylvilagus audubonii i Sylvilagus floridanus
- Lepus callotis i Lepus californicus
Występuje na terenie La Malinche National Park Tlaxcala.
Potrzebne są badania i ekspertyzy odnośnie utraty siedlisk związanych ze zmianami klimatycznymi, głównie dla podgatunku Sylvilagus cunicularius pacificus.
W niewoli - brak danych.
Sylvilagus dicei gatunek z rodziny zającowatych ( Leporidae ), z rzędu zajęczaków ( Logomorpha ).
Występuje w Ameryce Środkowej w górach Cordillera de Talamanca w południowo-wschodniej Kostaryce i północno-zachodniej Panamie.
Zamieszkuje wilgotne tropikalne i mgliste lasy.
rycina - Sylvilagus dicei
Nie wiele wiadomo na temat ekologii, biologii i sposobu życia tego gatunku.
Nie opisano żadnych podgatunków.
rycina - Sylvilagus dicei
Gatunek uważany za zagrożony.
Potrzebne są badania na temat zagrożeń, trendów i dystrybucji populacji, ekologii, biologii i historii naturalnej gatunku.
W niewoli - brak danych.
Sylvilagus insonus gatunek z rodziny zającowatych ( Leporidae ), z rzędu zajęczaków ( Logomorpha ).
Uważany za wymarły przez nie które źródła. Gatunek jest znany z mniej niż 10 okazów. Ostatni okaz ( skóra ) uzyskano w 1998 roku od lokalnych myśliwych. Uznany za endemit dla Meksyku.
Występuje w Ameryce Północnej, w górach Sierra Madre del Sur ( Guerrero, Meksyk ).
Zamieszkuje górskie mgliste, iglaste lasy.
Aktywny przeważnie nocą.
Niewiele wiadomo na temat ekologii, biologii i sposobu życia tego gatunku.
Sylvilagus insonus ?
Nie opisano żadnych podgatunków.
Ostatnia obserwacja żywego osobnika była w roku 1991. Gatunek uznany za krytycznie zagrożony.
Głównym zagrożeniem jest wyrąb lasów, utrata siedlisk oraz nadmierny wypas bydła.
Sylvilagus insonus został wpisany w Dziennik Norm NOM - 059 - ECOL - 2001 przez rząd Meksyku. Ostatnie miejsce uzyskania skóry zostało uznane za rezerwat przyrody ( Omiltemi Ekological National Park ).
Programy ochrony siedlisk i ich zarządzania, regulacji łowiectwa i własne programy hodowlane są niezbędne do ochrony Sylvilagus insonus. Niezbędne są też badania do określenia stanu, zasięgu i trendów populacji ( jeśli jakowaś jeszcze istnieje ) oraz określenia skutków zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Sylvilagus mansuetus gatunek z rodziny zającowatych ( Leporidae ), z rzędu zajęczaków ( Logomorpha ). Opisywany też jako podgatunek Sylvilagus bachmani.
Występuje w Ameryce Północnej, na wyspie San Jose ( Zatoka Kalifornijska, Baja California Sur, Meksyk ). Uznany za endemit dla Meksyku.
Zamieszkuje suche zarośla, zwarte grupy kaktusów i innych sukulentów.
Aktywny głównie w nocy.
Nie wiele wiadomo na temat ekologii, biologii i sposobu życia tego gatunku.
eksponat muzealny - Sylvilagus mansuetus
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznany za krytycznie zagrożony. Wpisany przez rząd Meksyku do Dziennika Norm NOM - 059 - ECOL - 2001.
Wyspa San Jose jest uznana za teren rezerwatu przez rząd meksykański.
Głównym zagrożeniem jest utrata siedlisk, konkurencja ze strony udomowionych zwierząt ( kozy ) oraz zdziczałe koty domowe i szczury ( Rattus norvegicus i Rattus rattus ).
Niezbędne są badania do określenia stanu populacji, zagrożeń i wymagań siedliskowych. Należy też podjąć zdecydowane działania w celu zwalczania gatunków inwazyjnych ( koty, szczury ).
W niewoli - brak danych.
Sylvilagus varynaensis gatunek z rodziny zającowatych ( Leporidae ), z rzędu zajęczaków ( Logomorpha ). Został opisany jako nowy gatunek w 2000 roku. Jest to największy przedstawiciel rodzaju.
Występuje w Ameryce Południowej, w zachodniej Wenezueli.
Zamieszkuje nizinne sawanny, w pobliżu suchych lasów oraz zarośla i zakrzewienia.
Nie wiele wiadomo na temat ekologii, biologii i sposobu życia tego gatunku.
Jest typowym roślinożercą.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Nie wiele wiadomo na temat stanu populacji, jej trendów i zagrożeń.
Potrzebne są badania zarówno ekologii, zachowania i sposobu życia jak i stanu populacji, jej trendów i zasięgu oraz zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz