Przegląd gatunków część I
Kolczak malowany, szczur kakao ( Callistomys pictus ) - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ). Synonim Echimys pictus - Isothrix picta.
Występuje w Ameryce Południowej ( Regiao de Ilheus - Itabuna w stanie Bahia oraz Eliseo Medrado również w stanie Bahia - odnotowany w tym miejscu w 1997 roku, Brazylia ).
Uznawany za endemit dla Brazylii.
Zamieszkuje obecnie głównie plantacje kakaowca ( Theobroma cacao ). Dawniej prawdopodobnie mieszkaniec atlantyckiego lasu.
rycina - kolczak malowany ( Callistomys pictus )
Aktywny głównie w nocy. Prowadzi samotny oraz nadrzewny tryb życia.
Prawdopodobnie buduje gniazda w rozwidleniach konarów w pobliżu pnia drzewa.
Odżywia się liśćmi i owocami.
Sezon rozrodczy prawdopodobnie w ciągu całego roku, ale może być sezonowy.
Samica po ciąży trwającej około 30 dni rodzi 1 - 2 młode.
kolczak malowany ( Callistomys pictus ) na konarze drzewa
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za zagrożony ze względu, że zasięg występowania jest mniejszy niż 5 000 km2. Dystrybucja tego gatunku jest mocno rozdrobniona a jakość siedlisk jest ograniczona.
Gatunek nie jest rejestrowany z obszarów chronionych.
Potrzebne są badania na temat wielkości populacji, biologii, ekologii oraz określenia działań ochronnych. Trzeba też określić oryginalne siedlisko przed jego związkiem z ludźmi ( prawdopodobnie mieszkaniec atlantyckiego lasu ).
Działania ochronne powinny objąć odnowę siedlisk, egzekwowanie istniejących ograniczeń dotyczących polowań oraz program hodowli w niewoli w celu ponownego wprowadzenia do naturalnego środowiska.
kolczak malowany ( Callistomys pictus ) podczas żerowania na ziemi
W niewoli - brak danych.
Diplomys caniceps - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ).
Występuje w Ameryce Południowej ( północna część Central Cordillera w zachodniej Kolumbii oraz w północnym Ekwadorze? ).
Zamieszkuje tropikalne wilgotne nizinne lasy.
rycina - Diplomys caniceps
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo tylko, że jest to nocny i silnie nadrzewny gatunek.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie oznaczony ze względu na utrzymujący się problem taksonomiczny i brak aktualnych informacji na temat jego zasięgu, zagrożeń, ekologii, stanu i obfitości populacji.
Obecnie nie są znane zagrożenia dla tego gatunku.
Nie jest rejestrowany z chronionych obszarów w swoim zakresie.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące taksonomii gatunku, dystrybucji i obfitości populacji, zagrożeń, siedlisk i ekologii.
W niewoli - brak danych.
Diplomys labillis - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ).
Występuje w Ameryce Środkowej ( Panama, wyspa San Miguel ) i w Ameryce Południowej ( zachodnia Kolumbia i północny Ekwador ).
Zamieszkuje zimozielone i liściaste lasy, lasy namorzynowe, plantacje oraz lasy wtórne do wysokości 1500 m n.p.m.
Aktywny głównie w nocy. Żyje samotnie lub w parach.
Jest gatunkiem ściśle nadrzewnym rzadko schodzącym na ziemię. Porusza się powoli i może przez dłuższy czas pozostawać bez ruchu. Zaniepokojony lub zagrożony wspina się szybko w wyższe partie drzewa.
Na kryjówki wybiera dziuple drzew, w których śpi w ciągu dnia. Zaniepokojony np. waleniem przez ludzi w pień drzewa, wystawia głowę z dziupli.
Para wspólnie wędruje i żeruje w ciągu nocy.
Odżywia się młodymi liśćmi i owocami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku.
Samica rodzi 1 - 2 młode.
Opisane podgatunki :
- Diplomys labillis darlingi - Marraganti, Rio Tuyra ( wschodnia Panama )
- Diplomys labillis labillis - San Miguel Island ( Panama )
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję ( głównie w Panamie ) oraz lokalnie obfitość populacji ( Barro Colorado Island - Panama ).
Obecnie nie są znane zagrożenia dla tego gatunku, chociaż większość jego zasięgu geograficznego zostało wylesione.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie ( głównie z Panamy ).
Potrzebne są dalsze badania dotyczące dystrybucji i stanu populacji, zagrożeń oraz wymagań ekologicznych.
W niewoli - brak danych.
Diplomys rufodorsalis - obecnie monotypowy rodzaj Santamartamys.
Gatunek uznawany za nie oznaczony ze względu na utrzymujący się problem taksonomiczny i brak aktualnych informacji na temat jego zasięgu, zagrożeń, ekologii, stanu i obfitości populacji.
Obecnie nie są znane zagrożenia dla tego gatunku.
Nie jest rejestrowany z chronionych obszarów w swoim zakresie.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące taksonomii gatunku, dystrybucji i obfitości populacji, zagrożeń, siedlisk i ekologii.
W niewoli - brak danych.
Diplomys labillis - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ).
Występuje w Ameryce Środkowej ( Panama, wyspa San Miguel ) i w Ameryce Południowej ( zachodnia Kolumbia i północny Ekwador ).
Zamieszkuje zimozielone i liściaste lasy, lasy namorzynowe, plantacje oraz lasy wtórne do wysokości 1500 m n.p.m.
Diplomys labillis
Aktywny głównie w nocy. Żyje samotnie lub w parach.
Jest gatunkiem ściśle nadrzewnym rzadko schodzącym na ziemię. Porusza się powoli i może przez dłuższy czas pozostawać bez ruchu. Zaniepokojony lub zagrożony wspina się szybko w wyższe partie drzewa.
Na kryjówki wybiera dziuple drzew, w których śpi w ciągu dnia. Zaniepokojony np. waleniem przez ludzi w pień drzewa, wystawia głowę z dziupli.
Para wspólnie wędruje i żeruje w ciągu nocy.
Odżywia się młodymi liśćmi i owocami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku.
Samica rodzi 1 - 2 młode.
Opisane podgatunki :
- Diplomys labillis darlingi - Marraganti, Rio Tuyra ( wschodnia Panama )
- Diplomys labillis labillis - San Miguel Island ( Panama )
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję ( głównie w Panamie ) oraz lokalnie obfitość populacji ( Barro Colorado Island - Panama ).
Obecnie nie są znane zagrożenia dla tego gatunku, chociaż większość jego zasięgu geograficznego zostało wylesione.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie ( głównie z Panamy ).
Potrzebne są dalsze badania dotyczące dystrybucji i stanu populacji, zagrożeń oraz wymagań ekologicznych.
W niewoli - brak danych.
Diplomys rufodorsalis - obecnie monotypowy rodzaj Santamartamys.
Diplomys rufodorsalis - obecnie Santamartamys rufodorsalis
Echimys chrysurus - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ). Synonim Nelomys chrysurus.
Występuje w Ameryce Południowej ( Gujana, Gujana Francuska, Surinam, północno-wschodnia Brazylia, stan Bolivar we wschodniej Wenezueli ).
Zamieszkuje wilgotny tropikalny nizinny las do wysokości 650 m n.p.m.
Echimys chrysurus na pniu drzewa
Aktywny głównie w nocy. Żyje samotnie lub w parach.
Prowadzi nadrzewny tryb życia, rzadko schodząc na ziemię.
Na kryjówki wybiera dziuple drzew lub zagłębienia wśród konarów w pobliżu pnia.
Porusza się wolno lecz zagrożony szybko wspina się w wyższe partie drzewa.
Odżywia się liśćmi i owocami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku.
Samica rodzi 1 - 2 młode.
Echimys chrysurus przemykający pomiędzy drzewami
Opisane podgatunki :
- Echimys chrysurus cristatus - Gujana
- Echimys chrysurus paleaceus - stan Para ( Brazylia ) - uznawany za samodzielny gatunek Echimys paleaceus ( Lack - Ximenes 2005 )
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i prawdopodobieństwo dużych populacji, chociaż dokładna wielkość populacji nie jest znana.
Główne zagrożenie może stanowić wylesianie i związana z tym utrata siedlisk.
Rejestrowany z wielu obszarów chronionych w swoim zakresie.
Echimys chrysurus
W niewoli - brak danych.
Echimys saturnus - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ).
Występuje w Ameryce Południowej ( wschodni Ekwador, rejon górnego biegu rzeki Maranon w środkowym Peru ).
Zamieszkuje nizinny i wyżynny deszczowy las do wysokości około 1000 m n.p.m.
Prowadzi nocny i nadrzewny tryb życia. Żyje w parach lub samotnie.
Na kryjówki wybiera dziuple drzew.
Odżywia się liśćmi i owocami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku.
Samica rodzi 1 - 2 młode.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek nie oznaczony ze względu na brak aktualnych informacji na temat zagrożeń oraz stanu populacji.
Gatunek jest znany z mniej niż 10 osobników.
Głównym zagrożeniem dla gatunku jest wylesianie i fragmentacja siedlisk.
Rejestrowany z dwóch obszarów chronionych w Ekwadorze.
W niewoli - brak danych.
Echimys vierai - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ). Opisany w 2005 roku przez Lack - Ximenes.
Występuje w Ameryce Południowej ( południowy brzeg Amazonki pomiędzy dolnym biegiem Rio Madera aż do prawego brzegu Rio Tapajos w stanach Amazonas i Para w Brazylii ).
Zamieszkuje nizinny deszczowy tropikalny las do wysokości 650 - 700 m n.p.m.
rycina - Echimys vierai
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie oznaczony ze względu na brak informacji o jego zasięgu występowania, stanie populacji, ekologii, biologii i zagrożeń.
Znany jest jedynie z trzech miejsc : dwa w stanie Para i jedno w stanie Amazonas ( Brazylia ).
Rejestrowany z Tapajos National Forest.
Potrzebne są aktualne informacje na temat zasięgu, dystrybucji i stanu populacji, biologii, ekologii i zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Isothrix barbarabrownae - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ). Próbka została zebrana w 1999 roku, ale opisany został w roku 2006 przez Patterson i Velazco.
Występuje w Ameryce Południowej ( wschodnie stoki Andów w południowym Peru ).
Zamieszkuje górski mglisty las na wysokości 1900 m n.p.m.
Isothrix barbarabrownae - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ). Próbka została zebrana w 1999 roku, ale opisany został w roku 2006 przez Patterson i Velazco.
Występuje w Ameryce Południowej ( wschodnie stoki Andów w południowym Peru ).
Zamieszkuje górski mglisty las na wysokości 1900 m n.p.m.
rycina - Isothrix barbarabrownae
Aktywny głównie w nocy. Żyje samotnie lub w parach.
Jest ściśle nadrzewnym gatunkiem, rzadko schodzącym na ziemię. Przebywa głównie w koronach drzew, tworzących zamknięty baldachim. Porusza się powoli, czasami zastygając w bezruchu. Zaniepokojony wspina się szybko wykorzystując gęstą roślinność oraz epifity i winorośla do ukrycia się.
Gniazda zakłada w dziuplach lub naturalnych zagłębieniach konarów w pobliżu pnia drzewa.
Odżywia się głównie owocami, ale w skład jego diety wchodzą również nasiona, orzechy, liście, kwiaty, pędy.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, ale może być sezonowy.
Samica rodzi 1 - 2 młode.
rycina - Isothrix barbarabrownae
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie oznaczony ze względu na brak aktualnych informacji na temat dystrybucji i stanu populacji.
Znany jest z typowej próbki oraz obserwacji terenowej.
Aktualnie brak znanych zagrożeń dla tego gatunku.
Zagrożenie może stanowić degradacja i niszczenie środowiska naturalnego, wylesianie i utrata siedlisk.
Rejestrowany z Manu Biosphere Reserve i jego otuliny.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące preferencji siedliskowych i wymagań ekologicznych.
portret - Isothrix barbarabrownae
W niewoli - brak danych.
Isothrix bistriata - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ).
Występuje w Ameryce Południowej ( południowa Wenezuela, południowo-wschodnia Kolumbia, północna i wschodnia Boliwia, Peru, stan Amazonas - wzdłuż biegu Rio Solimoes do Rio Madera i Rio Negro w Brazylii ).
Zamieszkuje wilgotny nizinny tropikalny las, las zalewowy, igapo, Varzea.
Isothrix bistriata w typowej dla siebie kryjówce
Aktywny głównie w nocy. Żyje w parach lub samotnie.
Kryjówki zakłada w dziuplach lub naturalnych zagłębieniach konarów w pobliżu pnia drzewa.
Jest ściśle gatunkiem nadrzewnym, rzadko schodzącym na ziemię. Porusza się wolno, ale zaniepokojony szybko wspina się w koronę drzewa, gdzie znika wśród listowia. Czasami widać tego gryzonia w ciągu dnia w pobliżu wejścia do dziupli na drzewie rosnącym na brzegu rzeki.
Odżywia się głównie owocami i nasionami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku.
Samica rodzi 1 - 2 młode.
rycina - Isothrix bistriata
schwytany osobnik Isothrix bistriata
Opisane podgatunki :
- Isothrix bistriata bistriata - wschodnie Peru, wschodnia Boliwia, zachodnia Amazonia w Brazylii
- Isothrix bistriata boliviensis - Boliwia - uważany za synonim Isothrix bistriata
- Isothrix bistriata molliae - Rio Ucayali ( północne Peru ) - synonim Isothrix villosus molliae lub Isothrix bistriata
- Isothrix bistriata orinoci - górna Rio Orinoco, Rio Casiquiare, górna Rio Negro w Wenezueli i Kolumbii - uznawany przez Emmons 2005 za samodzielny gatunek Isothrix orinoci
- Isothrix bistriata villosa - Mission de Sarayacu, Rio Urubamba ( północne Peru ) - uważany za odrębny gatunek z 2 podgatunkami ( molliae, villosus ) przez niektórych badaczy
Isothrix bistriata w naturalnej kryjówce
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i prawdopodobieństwo stabilnych populacji.
Obecnie nie są znane zagrożenia dla tego gatunku. Zagrożenie może stanowić wylesianie i utrata siedlisk ale obszary zalewowe na razie nie są zagrożone.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w swoim zakresie.
Isothrix bistriata wśród epifitów na drzewie
W niewoli - brak danych.
Isothrix negrensis - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ). Synonim Isothrix bistriata negrensis.
Dawniej podgatunek Isothrix bistriata, podniesiony do rangi gatunku na podstawie cech morfologicznych oraz sekwencji i różnicowania ( Bovicino 2003 ).
Występuje w Ameryce Południowej ( wzdłuż środkowego biegu Rio Negro w stanie Amazonas w Brazylii ).
Zamieszkuje nizinny tropikalny las, sezonowo zalewany, igapo.
Aktywny głównie w nocy.
Biologia, ekologia i sposób życia jak u poprzedniego gatunku.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję i domniemaną stabilną populację.
Obecnie zagrożenia dla tego gatunku nie są znane, chociaż wylesianie i utrata siedlisk może stanowić źródło zagrożeń ale obszary sezonowo zalewane na razie nie są zagrożone.
Rejestrowany z obszaru Jau National Park i Mamirua National Park.
W niewoli - brak danych.
Isothrix pagurus - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ). Synonim Isothrix crassicaudus.
Występuje w Ameryce Południowej ( dorzecze Amazonki od Rio Madera do Rio Tapajos i dolne Rio Negro w stanie Amazonas, w Brazylii ).
Zamieszkuje tropikalny nizinny las tzw. Terra Firme, związany z czarnymi wodami rzek.
Aktywny głównie w nocy. Żyje samotnie lub w parach.
Prowadzi ściśle nadrzewny tryb życia, przebywając głównie w koronach drzew tworzących zamknięty baldachim i rzadko schodząc na ziemię. Porusza się powoli ale zaniepokojony ucieka szybko w gęstwinę liści.
Na kryjówki wybiera dziuple drzew lub naturalne zagłębienia konarów w pobliżu pnia drzewa.
Odżywia się owocami i nasionami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku.
Samica rodzi 1 - 2 młode.
Opisane podgatunki :
- Isothrix pagurus crassicaudus - Brazylia - uważany za synonim Thrichomys pachuyra? według niektórych taksonomii
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję oraz domniemaną stabilną populację.
Obecnie nie zidentyfikowano większych zagrożeń.
Nie jest rejestrowany z obszarów chronionych, chociaż kilka znajduje się w zakresie tego gatunku.
W niewoli - brak danych.
Isothrix sinnamariensis - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyinae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ). Opisany w 1996 roku przez Vie, Volbouev, Patton, Granjon.
Występuje w Ameryce Południowej ( wzdłuż biegu Rio Sinnamary w Gujanie Francuskiej, Gujana oraz prawdopodobnie w Surinamie i Brazylii ).
Zamieszkuje nizinny tropikalny las.
próbka Isothrix sinnamariensis pobrana w Gujanie
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na małe prawdopodobieństwo aby nastąpił wyraźny spadek do notowania w zagrożonych kategoriach.
Początkowo znany z dwóch próbek zebranych na prawym brzegu Rio Sinnamary ( Gujana Francuska ), w tropikalnym nizinnym lesie.
Obecnie miejsce pobrania zniknęło w wyniku zalania podczas napełniania Dam Saut Petit. Około 350 km2 plus zniszczenie ponad 100 km2 to potencjalny zakres tego gatunku w tym rejonie, który został zalany.
Znany jeszcze z próbek zebranych w Gujanie.
Brak obecnie informacji na temat stanu populacji i jej trendów.
Rejestrowany z Nouragues Nature Reserve ( Gujana Francuska ).
Potrzebne są dalsze badania dotyczące dystrybucji, stanu i trendów populacji, ekologii, biologii, siedlisk i zagrożeń.
W niewoli - brak danych.
Makalata armata obecnie Makalata didelphoides.
Synonim Echimys brasiliensis armatus - Echimys armatus - Loncheres armatus.
Echimys armatus został umieszczony w rodzaju Makalata w roku 1978 Husson.
Makalata grandis obecnie monotypowy rodzaj Toromys.
Makalata didelphoides - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ).
Dawniej jako Makalata armata. Synonim Echimys didelphoides - Mesomys didelphoides. Może zawierać kilka różnych gatunków.
Występuje w Ameryce Południowej ( północny Ekwador, Kolumbia, Wenezuela, Gujana, Gujana Francuska, Surinam, Brazylia, Boliwia, Trynidad i Tobago również Martynika? ).
Zamieszkuje nizinne tropikalne deszczowe lasy, ale także opuszczone plantacje.
Występuje w Ameryce Południowej ( północny Ekwador, Kolumbia, Wenezuela, Gujana, Gujana Francuska, Surinam, Brazylia, Boliwia, Trynidad i Tobago również Martynika? ).
Zamieszkuje nizinne tropikalne deszczowe lasy, ale także opuszczone plantacje.
rycina - Makalata didelphoides
Aktywna głównie w nocy. Żyje w parach lub samotnie.
Jest ściśle nadrzewnym gatunkiem, który rzadko schodzi na ziemię. Osobniki zwykle przebywają wysoko w koronach drzew, tworzących zamknięty baldachim.
Kryjówki zakłada w dziuplach lub zagłębieniach konarów w pobliżu pnia drzewa.
Odżywia się liśćmi i owocami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, lokalnie może być sezonowy.
Samica rodzi 1 - 2 młode.
Odżywia się liśćmi i owocami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku, lokalnie może być sezonowy.
Samica rodzi 1 - 2 młode.
rycina - Makalata didelphoides
Opisane podgatunki :
- Makalata didelphoides castaneus - wyspa Trynidad - uznawana za samodzielny gatunek ( Emmons 2005 ) i opisana jako Makalata castaneus - synonim Loncheres castaneus
- Makalata didelphoides guianae - Gujana, Gujana Francuska, Surinam - uznawana za samodzielny gatunek ( Emmons 2005 ) i opisana jako Makalata guianae
- Makalata didelphoides handleyi - wyspa Tobago - uznawana za samodzielny gatunek ( Emmons 2005 ) i opisana jako Makalata handleyi - synonim Echimys handleyi
- Makalata didelphoides longirostris - Gujana - uznawana za samodzielny gatunek ( Emmons 2005 ) i opisana jako Makalata longirostris - synonim Echimys longirostris
- Makalata didelphoides macrourus - Surinam - może być synonimem Leopoidamys sabanus
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i tolerancji różnorodnych siedlisk, w tym zmodyfikowanych.
Obecnie nie ma większych zagrożeń.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych, w tym Madidi National Park w Boliwii.
Potrzebne są dalsze badania taksonomiczne tego gatunku.
W niewoli - brak danych.
Makalata macrura - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ). Synonim Echimys macrurus - Loncheres macrura.
Uważana za dużą formę Makalata didelphoides ( Emmons & Feer 1997 ). Badania morfologiczne i molekularne dowodzą, że to odrębny gatunek ( Patton 2000 ).
Występuje w Ameryce Południowej ( od Rio Cenepa w północnym Peru aż po Rio Jurua, Rio Jau, Rio Purus i Rio Negro w Brazylii ).
Zamieszkuje tropikalny nizinny las deszczowy, ale także ogrody i plantacje.
Aktywna głównie w nocy. Żyje w parach lub samotnie.
Jest gatunkiem ściśle nadrzewnym, który rzadko schodzi na ziemię. Osobniki zwykle przebywają wysoko w koranach drzew, tworzących zamknięty baldachim.
Na kryjówki wybiera dziuple drzew i naturalne zagłębienia konarów w pobliżu pnia drzewa.
Odżywia się głównie liśćmi.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku.
Samica rodzi 1 - 2 młode.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji oraz pewien stopień tolerancji na modyfikację siedlisk.
Obecnie nie są znane zagrożenia dla tego gatunku.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w swoim zakresie.
Potrzebne są dalsze badania dotyczące ekologii, siedlisk i stopinia tolerancji na ich modyfikację ale także dokładne badania taksonomiczne gatunku.
W niewoli - brak danych.
Makalata obscura - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków właściwych ( Echimyinae ). Synonim Echimys obscura - Mesomys obscurus - Loncheres obscura.
Znany jedynie z oryginalnego opisu ( Wagner 1840 ). Tate - 1935 umieszcza ją w rodzaju Mesomys, a następnie w rodzaju Echimys. Cabrera ( 1960 ) przywraca gatunek do rodzaju Mesomys. Kolejni badacze ( Corbet & Hill 1991, Woods 1993, Emmons 1993 ) sugerują, że oryginalne ilustracje stanowią przeszkodę z identyfikacją z rodzajem Mesomys. Obecnie Emmons umieściła go w rodzaju Makalata.
Występuje w Ameryce Południowej ( Brazylia ).
Zamieszkuje prawdopodobnie siedliska leśne.
Gatunek słabo poznany.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek nie oznaczony ze względu na brak aktualnych informacji na temat dystrybucji, stanu populacji, ekologii i wymagań siedliskowych, zagrożeń ale także niepewnego statusu taksonomicznego.
Potrzebne są aktualne badania, zwłaszcza statusu taksonomicznego tego gatunku.
W niewoli - brak danych.
Makalata rhipidura - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków pierwotnych ( Echimyinae ). Synonim Makalata rhipidurus - Echimys rhipidurus.
Uznana za samodzielny gatunek przez Emmons & Feer ( 1990 ) i umieszczony w rodzaju Makalata ( Emmons & Feer 1997 ).
Występuje w Ameryce Południowej ( środkowa i północna część Amazonii w Peru ).
Zamieszkuje nizinny tropikalny las deszczowy.
Makalata rhipidura - gryzoń z rodziny kolczaków ( Echimyidae ), z podrodziny kolczaków pierwotnych ( Echimyinae ). Synonim Makalata rhipidurus - Echimys rhipidurus.
Uznana za samodzielny gatunek przez Emmons & Feer ( 1990 ) i umieszczony w rodzaju Makalata ( Emmons & Feer 1997 ).
Występuje w Ameryce Południowej ( środkowa i północna część Amazonii w Peru ).
Zamieszkuje nizinny tropikalny las deszczowy.
Makalata rhipidura podczas posiłku
Aktywna głównie w nocy. Żyje samotnie lub w parach.
Gatunek ściśle nadrzewny, rzadko schodzący na ziemię. Osobniki przebywają głównie wysoko w koronie drzewa, tworzących z innymi drzewami zamknięty baldachim.
Na kryjówki wybiera dziuple.
Odżywia się liśćmi, owocami, nasionami, orzechami.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku.
Samica rodzi 1 - 2 młode.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie oznaczony ze względu na brak aktualnych informacji na temat zasięgu występowania, stanu, zagrożeń i ekologii.
Gatunek trudny do zebrania próbek.
Obecnie nie są znane żadne zagrożenia dla tego gatunku.
Brak aktualnych rejestrowań z obszarów chronionych w swoim zakresie.
W niewoli - brak danych.
c. d. n.
Opracowano na podstawie:
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz