Myszak wyżynny - ( Peromyscus pectoralis ) - Osgood, 1904 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus truei pectoralis - Peromyscus attwateri pectoralis.
Występuje w Ameryce Północnej - U.S.A. ( południowo-wschodni Nowy Meksyk, centralny i zachodni Teksas, południowa Oklahoma ) i Meksyk ( wzdłuż Płaskowyżu Centralnego Meksyku i Cordillera Oriental, północne Jalisco, Hidalgo ).
Zamieszkuje tereny skaliste w szerokiej gamie suchych lub lekko wilgotnych siedlisk, w tym siedliska łąkowe i pustynne, u podnóża wzgórz, pokryte lasami dębowo-sosnowymi, wąwozy i skaliste kaniony, Chaparral, zarośla jałowca.
rycina - myszak wyżynny ( Peromyscus pectoralis )
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Żyje samotnie, w pary łączy się w okresie rozrodu.
Jest terytorialny, ale zakresy rewirów osobniczych nie są znane.
Gniazda buduje z suchej roślinności, które umieszcza pod stosami kamieni, w rumowiskach skalnych czy w gęstych zaroślach.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Długość ciała 185 - 219 mm. Waga 24 - 39 g.
Młode osobniki wykorzystują szerszy wachlarz mikrosiedlisk niż osobniki dojrzałe. Prowadzi naziemny tryb życia, na drzewa i krzewy wspina się rzadko.
Brak danych czy wykorzystuje marazm w gorszych okresach ( susza ).
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, słuchu, wzroku, węchu, dotyku i postawy ciała. Brak danych czy wykorzystuje wokalizę w momentach zagrożenia czy agresji.
Jest wszystkożerny. W skład jego diety wchodzą nasiona, jagody, żołędzie, owoce jałowca, orzechy oraz różnorodne bezkręgowce.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia poligamiczny.
Okres ciąży wynosi około 23 dni. Samica rodzi 2 - 5 młodych w miocie ( średnio 3 ). Odstawienie następuje w 3 - 4 tygodniu od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Długość życia to około 18 - 24 miesięcy.
Peromyscus pectoralis
Opisane podgatunki :
- Peromyscus pectoralis collinus - Hooper, 1952 - północno-wschodni Meksyk ( Sierra San Carlos, Sierra de Tamaulipas, Sierra Madre Oriental, Monterrey, Jaumave, Sierra Madre, Acuna, Sierra de Tamaulipas )
- Peromyscus pectoralis eremicoides - Osgood, 1909 - południowo-zachodnie U.S.A. ( południowa i północna Arizona ), środkowo-północny Meksyk ( Durango, Coahuila, Chihuahua ) - synonim Peromyscus attwateri eremicoides - traktowany jako synonim Peromyscus pectoralis pectoralis w innej taksonomii
- Peromyscus pectoralis laceianus - Bailey, 1906 - U.S.A. ( środkowo-zachodni Teksas, Austin, Big Bend, Rio Grande, Arizona, Nowy Meksyk )
- Peromyscus pectoralis pectoralis - Osgood, 1904 - Meksyk ( strefa Sonory, środkowe Nuevo Leon, południowe Queretaro, południowe San Luis Potosi, Guanajuato, wschodnie Jalisco, południowe Zacatecas )
młody osobnik Peromyscus pectoralis
Gatunek uznawany jako najmniejszej troski ze względu na szeroką dystrybucję, prawdopodobieństwo dużych populacji i brak wyraźnych zagrożeń w chwili obecnej. Istnieje małe prawdopodobieństwo szybkiego spadku aby kwalifikować gatunek w bardziej zagrożonych kategoriach.
Gatunek występuje powszechnie w dostępnych siedliskach ( Wilson i Ruff 1999 ).
Wydaje się iż gatunek wykorzystuje siedliska w których występują też inne gatunki gryzoni : bawełniaki, pręgowce, nowiki, wiewiórki.
Nie są znane żadne szczególne środki ochrony tego gatunku.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w jego zasięgu.
W niewoli - brak danych.
Myszak kreolski ( Peromyscus polius ) - Osgood, 1904 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus boylii polius.
Występuje w Ameryce Północnej ( Meksyk - środkowo-zachodnia Chihuahua ).
Zamieszkuje iglaste górskie lasy oraz iglaste zarośla na wysokości 2100 - 2700 m n.p.m.
myszak kreolski ( Peromyscus polius )
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Typowy samotnik, w pary łączący się w sezonie rozrodczym.
Jest terytorialny ale zakresy rewirów osobniczych nie są znane.
Kryjówki zakłada wśród korzeni drzew, w rumowiskach nowików, pod głazami i kamieniami, w gęstych iglastych zaroślach. Gniazda buduje z suchej roślinności.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Długość głowy i ciała : 70 - 170 mm. Długość ogona : 40 - 205 mm. Waga : 15 do ponad 110 g.
Prowadzi naziemny tryb życia, na drzewa i krzewy wspina się rzadko.
Brak danych czy wykorzystuje marazm.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku i postawy ciała. Brak danych czy używa wokalizy w momentach agresji lub zagrożenia.
Jest wszystkożerny. W skład jego diety wchodzą nasiona, owoce, jagody, rośliny zielne i trawy, różnorodne bezkręgowce.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia poligamiczny.
Okres ciąży wynosi około 23 dni. Samica rodzi 2 - 5 młodych w miocie ( średnio 3 ). Odstawienie następuje w 3 - 4 tygodniu od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Długość życia to około 18 - 24 miesięcy.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Peromyscus polius zjadający grzyba
Gatunek wymieniony jako bliski zagrożenia. Wiadomo iż, zakres występowania gatunku nie jest większy niż 20 000 km2, siedlisko jest rozdrobnione oraz jego jakość i zakres spada. Uważa się, że gatunek jest bliski traktowania w kategorii B1.
Główne zagrożenia dla gatunku to wylesianie i górnictwo odkrywkowe.
Zakres straconego siedliska w ciągu ostatnich 20 lat wynosi 20% ( Sanchez-Cortero et al. 2005 ).
Gatunek nie jest rejestrowany z dowolnego obszaru chronionego i nie jest chroniony prawem meksykańskim.
W niewoli - jeden osobnik przeżył około 3 lat.
Myszak skromny ( Peromyscus sagax ) - Elliot, 1903 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus levipes sagax - Peromyscus boylii sagax.
Uwagi : Wymieniany jako Peromyscus truei przez większość autorów, również wymieniany jako Peromyscus levipes. Uznawany w odróżnieniu od Peromyscus levipes przez Irene Tiemann-Boege, C. William Kilpatrick, David J. Schmidly, i Robert D. Bradley, 2000.
Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( La Palma, środkowo-północne Michoacan, Los Reyes ).
Zamieszkuje lasy sosnowo-dębowe.
Gatunek słabo poznany ze względu na wątpliwości taksonomiczne.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wydaje się, iż sposób życia jest zbliżony do Peromyscus gratus i Peromyscus levipes, które występują w jego zakresie.
Długość głowy i tułowia : 70 - 170 mm. Długość ogona : 40 - 205 mm.
Waga : 15 do ponad 110 g.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie wystarczające dane ze względu na ciągłe wątpliwości co do jego systematyki i zakresu występowania.
Gatunek jest zagrożony przez transformację siedlisk na pastwiska bydła.
W tym samym zakresie występują Peromyscus gratus i Peromyscus levipes, ale badania DNA wskazują, że te gatunki się nie krzyżują. Są odrębne genetycznie i dlatego klasyfikowane są jako oddzielne gatunki.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi.
Nie jest chroniony przez prawo meksykańskie.
Brak rejestracji z obszarów chronionych.
W niewoli - brak danych.
Myszak białopalcy ( Peromyscus schmidlyi ) - Bradley & Carroll & Haynie & Muniz Martinez & Hamilton & Kilpatrick, 2004 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus boylii schmidlyi.
Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( Durango, Sierra Madre Occidental, wschodnie Sinaloa, północne Nayarit, Mesa Central ).
Zamieszkuje górskie lasy dębowo-sosnowe na wysokości wyższej niż 2000 m n.p.m.
myszak białopalcy ( Peromyscus schmidlyi )
Gatunek słabo poznany ze względu na nie dawne opisanie.
Nie wiele wiadomo na temat biologii, ekologii i sposobu życia tego gatunku.
Wiadomo iż, jego długość ciała i głowy wynosi 18 do 21 cm. Długość ogona to 7 do 10 cm.
Ubarwienie futerka jest czerwonawo-brązowe przez większą część ciała, stając się prawie białe na dolnej części. Stopy mają szary pasek biegnący obok kostki oraz białe palce. Ogon jest ciemny i ma tylko grube, rzadkie włosy, z wyjątkiem czubka na końcówce. Jest on podobny w wyglądzie do Peromyscus boylii, ale zwykle większy i ciemniejszy.
Podobnie jak wszystkie Peromyscus, Peromyscus schmidlyi ma 16 zębów. Samce mają jądra w mosznie.
młody osobnik Peromyscus schmidlyi
Nie opisano żadnych podgatunków.
Peromyscus schmidlyi
Gatunek klasyfikowany jako najmniejszej troski mimo rejestrowanych zagrożeń dla gatunku, jednak posiada duży zasięg występowania i jest powszechny w odpowiednim środowisku oraz posiada duże populacje.
Gatunek ten jest zagrożony przez utratę siedlisk z powodu wyrębu.
Potencjalnie może być obecny w całej Zachodniej Sierra Madre ( Cabrera i wsp. 2007 ).
Żadne szczególne środki ochronne nie są znane dla tego gatunku.
Brak rejestracji z obszarów chronionych.
rycina - czaszka Peromyscus schmidlyi
Peromyscus schmidlyi - okazy muzealne
W niewoli - brak danych.
Myszak nizinny ( Peromyscus simulus ) - Osgood, 1904 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus boylii simulus - Peromyscus spicilegus simulus.
Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( środkowo-zachodnia i zachodnia Sinaloa oraz Nayarit ).
Zamieszkuje tropikalne lasy liściaste, przybrzeżne zarośla, zalewowe i niższe doliny rzeczne, namorzynowe bagna, gaje palmowe, zarośla akacji, unika suchych zboczy od poziomu morza do 250 m n.p.m.
rycina - myszak nizinny ( Peromyscus simulus )
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Typowy samotnik, łączący się w pary w okresie rozrodu.
Na kryjówki wybiera naturalne zagłębienia pod korzeniami drzew, puste pnie drzew, nisko położone dziuple, gęste zarośla.
Prawdopodobnie jest terytorialny, ale zakresy osobnicze są nie znane.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Długość ciała i głowy : 91,3 - 207 mm. Długość ogona : 90,4 - 105,8 mm.
Prowadzi naziemny tryb życia, chociaż potrafi wspinać się na drzewa i krzewy.
Jest dobrym pływakiem i nie unika wody. Brak danych czy wykorzystuje marazm w gorszych okresach.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku i postawy ciała. Brak danych czy używa wokalizy w momentach agresji lub zagrożenia.
Jest wszystkożerny, w skład jego diety wchodzą nasiona, owoce, jagody, trawy, rośliny zielne oraz bezkręgowce.
Sezon rozrodczy w prawdopodobnie w ciągu całego roku, ale ciężarne samice schwytano w lutym i we wrześniu. Młode osobniki schwytano w maju.
System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa około 23 dni. Samica rodzi 2 - 5 młodych w miocie ( średnio 3 ). Ilość miotów w sezonie nie jest znana, ale badania wykazały minimum 2. Odstawienie następuje w 3 - 4 tygodniu od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Peromyscus simulus - okaz muzealny
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek klasyfikowany jako narażony w kategorii B1ab ( III, V ), ze względu iż zasięg jest mniejszy niż 20 000 km2, dystrybucja jest mocno rozdrobniona, występuje wyraźny spadek populacji oraz zakresu i jakości siedlisk.
Gatunek ten jest zagrożony przez utratę siedlisk z powodu rolnictwa w całym zakresie i stosowania trucizn przeciw gryzoniom.
Nie jest objęty żadnymi działaniami ochronnymi i nie jest rejestrowany z obszarów chronionych.
"Simulus" pochodzi od łacińskiego słowa "podobne", co wskazuje, że nie różni się wyglądem od innych Peromyscus.
W niewoli - brak danych.
Myszak pustynny ( Peromyscus stephani ) - Townsend, 1912 - gryzoń z nadrodziny ( Muroidea ), z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nowików ( Neotominae ). Synonim Peromyscus boylii stephani.
Występuje w Ameryce Północnej - Meksyk ( wyspa San Esteban, Baja California ). Endemit dla Meksyku.
Zamieszkuje pustynne siedliska na wyspie.
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Typowy samotnik, łączący się w pary w okresie rozrodu.
Jest terytorialny ale zakresy rewirów osobniczych nie są znane.
Na kryjówki wybiera różnorodne zagłębienia pod kamieniami, skaliste rumowiska, skalne półki, zarośla pustynne.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Długość ciała i głowy : 70 - 170 mm. Długość ogona : 40 - 205 mm. Waga : 15 do ponad 110 g.
Jest dobrym wspinaczem zarówno po skałach jak drzewach czy krzewach.
Brak danych czy wykorzystuje marazm.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych, węchu, słuchu, wzroku, dotyku i postawy ciała. Brak danych czy używa wokalizy w momentach agresji lub zagrożenia.
Jest wszystkożerny. W skład jego diety wchodzą nasiona, owoce, jagody, rośliny zielne i trawy, różnorodne bezkręgowce.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia poligamiczny.
Okres ciąży wynosi około 23 dni. Samica rodzi 2 - 5 młodych w miocie ( średnio 3 ). Odstawienie następuje w 3 - 4 tygodniu od narodzin.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek wymieniany jako krytycznie zagrożony ze względu na zasięg występowania mniejszy niż 42 km2, cała znana populacja gatunku znajduje się na wyspie San Esteban i jest narażony na ekstremalne wahania populacji w wyniku zdarzeń stochastycznych. Ujęty w kategorii B1ac ( iv ).
W obecnej chwili brak jest zdziczałych kotów lub innych gatunków wprowadzonych na wyspę.
Na wielu małych wyspach żyjące tam gryzonie miały jedynie sporadyczne spotkania z sowami, dopóki ludzie nie przynieśli kotów na wyspy.
W niewoli - brak danych.
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz